Pak slaag terug op school of niet?

[Ambtenaar]

Nee, dat is geen onzin.
De bestraffende ouder zal een pijn in het hart ervaren om het kind (lichamelijk en/of mentaal) te straffen.
Maar als het goed is zal het kind ook de pijn van de ouder ervaren en het schuldgevoel veroorzaken dat hij/zij de ouder verdriet heeft gedaan.
In dat geval heeft de straf een genezend element, terwijl de liefde voor elkaar prevaleert.

@DIA spreekt expliciet over lijfelijke straf. Het is onzin dat een lijfelijke straf louterend werkt. Overigens vind ik een mentale straf ook behoorlijk vreemd in de oren klinken.

[-DIA-]

Zo, dus Gods Woord geeft alleen maar het denken van destijds weer? Dat geloof ik niet, en ik geloof er ook niets van dat het zoveel beter gaat tegenwoordig. We kunnen beter terugkeren naar Bijbelse waarden en normen, inclusief lichamelijke straffen zoals aldaar bedoeld.

In dit geval wel.

Lichamelijke straffen zijn wat mij betreft uit den boze.

Dat komt omdat wij de boze zijn toegevallen. Wij doen van nature de werken van onze vader, en die was een mensemoorder van den beginne. Wij hebben tegenwoordig (neem hand-over-hand toe) een te positief mensbeeld, en daarbij een verkeerd Godsbeeld. Als mensbeeld en Godsbeeld gaan afwijken van de Schrift vervallen we in hetgeen we thans voor ogen zien. Denk slechts aan wat we ook zien: Kinderen worden meer en meer 'de gelijken' van de ouders. Het standsverschil verdwijnt.

Over Sara:
"Haar noemende heer"

[Zeeuw]

Nee, dat is geen onzin.
De bestraffende ouder zal een pijn in het hart ervaren om het kind (lichamelijk en/of mentaal) te straffen.
Maar als het goed is zal het kind ook de pijn van de ouder ervaren en het schuldgevoel veroorzaken dat hij/zij de ouder verdriet heeft gedaan.
In dat geval heeft de straf een genezend element, terwijl de liefde voor elkaar prevaleert.

@DIA spreekt expliciet over lijfelijke straf. Het is onzin dat een lijfelijke straf louterend werkt. Overigens vind ik een mentale straf ook behoorlijk vreemd in de oren klinken.

Wat klinkt jou dan niet vreemd in de oren qua correctie in het opvoeden?

[parsifal]

Is de corrigerende tik eigenlijk legaal in Nederland? Ik begrijp de reden waarom het illegaal is in bijvoorbeeld Zweden. Het verschil tussen corrigerende tik en mishandeling is moeilijker aan te geven dan het verschil tussen wel en geen tik. En er zijn nu eenmaal ouders voor wie het slaan van kinderen niet veel pijn veroorzaakt en waar kinderen in het ziekenhuis of in ieder geval bij de dokter belanden.

Ik zou zeggen dat er echter andere manieren van straffen zijn die onder tuchtigen vallen en die niet direct fysiek geweld inhouden. Een beetje creativiteit daar is niet verkeerd denk ik. Er lijken middelen te zijn die zowel leiden tot het corrigeren van gedrag van kinderen en die de wet respecteren.

[-DIA-]

Misschien een opmerking: Er is een zogenaamd 'jeugdprobleem', en daarvan horen we al sinds de jaren 60 en 70.
Kinderen worden, zoals het tot ons komt, verwend, en worden als gelijken met de ouders gesteld.
De aanspraak van kinderen van hun ouders bij de voornaam zegt ook iets over de vervaging van de verhoudingen.
We kunnen veel zeggen over de verontwaardiging van de homolobby richting de christelijke levenstijl met Bijbelse
normen en waarden. Maar hollen wij intussen het Bijbelse gegeven niet uit? Door ons mee te laten voeren en zo
in bij het 'wereldse gedachtengoed' te belanden dat de mens in wezen goed is, en het denken over ouderlijk gezag?
In feite wil een mens alle gezag (in eerste instantie van God) van zich afwerpen. Dat zien we duidelijk en dat werkt door in het mensbeeld: Ouderlijk gezag …. maar is dat gezag er nog? Werkt dat als wij de Bijbelse normen overboord
werpen? Dan zijn de kinderen als het ware de gelijken geworden van de ouders. Ik meen, in alle bescheidenheid (ik heb zelf geen kinderen) dat dit eens tegen ons gaat keren. Als wij nu zien dat kinderen veel mondiger en brutaler worden komt dat ergens door? Ik bedoel niet om er met de knoet op los te slaan en dat kinderen bang worden voor de ouders. Dan gaat het over machtsmisbruik, We moeten de verhouding, naar mijn bescheiden mening in Bijbels perspectief zien.

[parsifal]

Misschien een opmerking: Er is een zogenaamd 'jeugdprobleem', en daarvan horen we al sinds de jaren 60 en 70.
Kinderen worden, zoals het tot ons komt, verwend, en worden als gelijken met de ouders gesteld.
De aanspraak van kinderen van hun ouders bij de voornaam zegt ook iets over de vervaging van de verhoudingen.
We kunnen veel zeggen over de verontwaardiging van de homolobby richting de christelijke levenstijl met Bijbelse
normen en waarden. Maar hollen wij intussen het Bijbelse gegeven niet uit? Door ons mee te laten voeren en zo
in bij het 'wereldse gedachtengoed' te belanden dat de mens in wezen goed is, en het denken over ouderlijk gezag?
In feite wil een mens alle gezag (in eerste instantie van God) van zich afwerpen. Dat zien we duidelijk en dat werkt door in het mensbeeld: Ouderlijk gezag …. maar is dat gezag er nog? Werkt dat als wij de Bijbelse normen overboord
werpen? Dan zijn de kinderen als het ware de gelijken geworden van de ouders. Ik meen, in alle bescheidenheid (ik heb zelf geen kinderen) dat dit eens tegen ons gaat keren. Als wij nu zien dat kinderen veel mondiger en brutaler worden komt dat ergens door? Ik bedoel niet om er met de knoet op los te slaan en dat kinderen bang worden voor de ouders. Dan gaat het over machtsmisbruik, We moeten de verhouding, naar mijn bescheiden mening in Bijbels perspectief zien.

Dit is zeker waard om over na te denken. Maar ook om het niet alleen theoretisch te bekijken, maar kijk naar mensen die goed of juist niet goed functioneren in de maatschappij. Wat kunnen we zeggen over hun achtergrond? Zijn er verbanden te leggen tussen meetbare zaken uit de jeugd en gedrag op latere leeftijd?

Het punt wat je naar voren brengt over de verhoudingen tussen ouders en kind is relevant. Ik vraag me echter af of zelfde punten niet gemaakt werden toen in het verleden koningen hun macht inleverden voor meer democratie, of toen de standenmaatschappij meer onder druk kwam te staan en de zoon van de fabrieksarbeider zelfde kansen begon te krijgen als de zoon van de dominee.

[huisman]

Is de corrigerende tik eigenlijk legaal in Nederland? Ik begrijp de reden waarom het illegaal is in bijvoorbeeld Zweden. Het verschil tussen corrigerende tik en mishandeling is moeilijker aan te geven dan het verschil tussen wel en geen tik. En er zijn nu eenmaal ouders voor wie het slaan van kinderen niet veel pijn veroorzaakt en waar kinderen in het ziekenhuis of in ieder geval bij de dokter belanden.

Ik zou zeggen dat er echter andere manieren van straffen zijn die onder tuchtigen vallen en die niet direct fysiek geweld inhouden. Een beetje creativiteit daar is niet verkeerd denk ik. Er lijken middelen te zijn die zowel leiden tot het corrigeren van gedrag van kinderen en die de wet respecteren.

Volgens mij is ook de corrigerende tik in Nederland verboden. Ik lees net dat Zweden het eerste land was waar dit verboden werd.
Lees je wat artikelen van “deskundigen” dan zie je daar ook geen eenheid. Sommigen voorstander van zo’n tik anderen tegenstander.

Toch vind ik de vergelijking met kindermishandeling veel te ver gaan. Trouwens de kindermishandeling die het meest voorkomt is emotionele verwaarlozing/mishandeling. Laatste nog gesproken met een jongere die stage liep in een kinderdagverblijf. Ze zei uit de grond van haar hart dat als ze zelf kinderen had ze deze nooit naar een dagverblijf zou brengen. Pasgeboren kinderen die vanaf 7 uur tot 18:30 gebracht worden 5 dagen in de week.
Waar is dan de liefde, geborgenheid en warmte van moeder en vader?

Dat noem ik kindermishandeling.

[samanthi]

Ik weet heus wel dat er weinig opgevoed wordt, maar opvoeden en slaan is niet hetzelfde, je kunt opvoeden zonder slaan en ern kind door en doorbederven en toch op zijn tijd klappen geven.

Er is niet ene ouder die een perfecte opvoeding geeft, maar de roede niet sparen is beeldspraak, wat ook gebruikt wordt als de Herre Zokn volk iets wil leren of straffen.

Beeldspraak? Dat kun je niet menen als je de hele geschiedenis van het volk Israël leest.

Ik merk dat er hier mensen direct in de 'een tik geven, gaat over in mishandeling' modus schieten. Dat is simpelweg niet het geval. Mijn kinderen hebben ooit ook wel eens een tik gekregen. Al kan ik me de laatste keer eigenlijk niet meer herinneren. Ook wel eens goed bij hun arm gepakt. Maar ik ben verbaal nogal vaardig, dus los ik het vaak op die manier op. Maar ik ben a) nooit bang geweest dat ik ging mishandelen en heb b) ook inderdaad zelf meer pijn van een gegeven tik dan de ontvanger.

Ik heb in de studiebijbel gekeken en daar lees je dat tuchtigen, kastijden ed. heel verschillend gebruikt wordt, maar wel hetzelfde vertaald, het kastijden bij Paulus is een ander woord, het slaan in het gezicht evenzo, met de roede ook, de een is opvoeden de andere iemand pijnigen. als de Heere ons met de roede tegenkomt is dat ook op verschillende manieren.

[parsifal]

Is de corrigerende tik eigenlijk legaal in Nederland? Ik begrijp de reden waarom het illegaal is in bijvoorbeeld Zweden. Het verschil tussen corrigerende tik en mishandeling is moeilijker aan te geven dan het verschil tussen wel en geen tik. En er zijn nu eenmaal ouders voor wie het slaan van kinderen niet veel pijn veroorzaakt en waar kinderen in het ziekenhuis of in ieder geval bij de dokter belanden.

Ik zou zeggen dat er echter andere manieren van straffen zijn die onder tuchtigen vallen en die niet direct fysiek geweld inhouden. Een beetje creativiteit daar is niet verkeerd denk ik. Er lijken middelen te zijn die zowel leiden tot het corrigeren van gedrag van kinderen en die de wet respecteren.

Volgens mij is ook de corrigerende tik in Nederland verboden. Ik lees net dat Zweden het eerste land was waar dit verboden werd.
Lees je wat artikelen van “deskundigen” dan zie je daar ook geen eenheid. Sommigen voorstander van zo’n tik anderen tegenstander.

Toch vind ik de vergelijking met kindermishandeling veel te ver gaan. Trouwens de kindermishandeling die het meest voorkomt is emotionele verwaarlozing/mishandeling. Laatste nog gesproken met een jongere die stage liep in een kinderdagverblijf. Ze zei uit de grond van haar hart dat als ze zelf kinderen had ze deze nooit naar een dagverblijf zou brengen. Pasgeboren kinderen die vanaf 7 uur tot 18:30 gebracht worden 5 dagen in de week.
Waar is dan de liefde, geborgenheid en warmte van moeder en vader?

Dat noem ik kindermishandeling.

Mee eens, al is men in Zweden ook vrij royaal met ouderschapsverlof en kunnen kinderen niet voor hun eerste verjaardag na een kinderdagverblijf (althans niet zonder dat een van de ouders er zelf bij is).
Punt is dat er kinderen bij de dokter belanden vanwege een pak slaag en ik denk dat sommige daders dat pak slaag zullen uitleggen als opvoedende tikken. Er zijn alternatieven voor lichamelijke straffen en dan is voor een overheid een totaal verbod op de tik wel begrijpelijk. (Al kun je je afvragen hoe ver de overheid dan al ingrijpt in de verantwoordelijkheid van ouders).

[samanthi]

Is de corrigerende tik eigenlijk legaal in Nederland? Ik begrijp de reden waarom het illegaal is in bijvoorbeeld Zweden. Het verschil tussen corrigerende tik en mishandeling is moeilijker aan te geven dan het verschil tussen wel en geen tik. En er zijn nu eenmaal ouders voor wie het slaan van kinderen niet veel pijn veroorzaakt en waar kinderen in het ziekenhuis of in ieder geval bij de dokter belanden.

Ik zou zeggen dat er echter andere manieren van straffen zijn die onder tuchtigen vallen en die niet direct fysiek geweld inhouden. Een beetje creativiteit daar is niet verkeerd denk ik. Er lijken middelen te zijn die zowel leiden tot het corrigeren van gedrag van kinderen en die de wet respecteren.

Volgens mij is ook de corrigerende tik in Nederland verboden. Ik lees net dat Zweden het eerste land was waar dit verboden werd.
Lees je wat artikelen van “deskundigen” dan zie je daar ook geen eenheid. Sommigen voorstander van zo’n tik anderen tegenstander.

Toch vind ik de vergelijking met kindermishandeling veel te ver gaan. Trouwens de kindermishandeling die het meest voorkomt is emotionele verwaarlozing/mishandeling. Laatste nog gesproken met een jongere die stage liep in een kinderdagverblijf. Ze zei uit de grond van haar hart dat als ze zelf kinderen had ze deze nooit naar een dagverblijf zou brengen. Pasgeboren kinderen die vanaf 7 uur tot 18:30 gebracht worden 5 dagen in de week.
Waar is dan de liefde, geborgenheid en warmte van moeder en vader?

Dat noem ik kindermishandeling.

Ik denk zelfs dat daar ook het prinsjes prinsesjes gebeuren vandaan komt, verwennen... op de dagen dat het kan of het is makkelijk om een kind een tabblat te geven, hoef je niet zo op te passen, dat zie je ook bij gescheiden ouders, deze kinderen krijgen vaak veel, maar geen veiligheid, liefde geborgenheid.
In onze kerkbode stond er een mooi stukje over. ik zoek het op.

PS de kastijding bij volwasen kinderen, kon ik niet vinden, wel bij het gemeenschap hebben buiten het huwelijk om.

[Dodo]

Op school vind ik dat dit niet kan, al zal ik de laatste zijn die een meester of juf op z'n vingers tikt (figuurlijk dan ) als hij een supervervelend kind een keer een draai om z'n oren geeft.

Thuis geef ik mijn kinderen af en toe wel een tik of pak ik ze stevig bij hun arm. Dat komt niet vaak voor, maar ik vind dat heel ver afstaan van mishandeling. Die corrigerende tik zal vast wel onmacht zijn, maar ik heb nu eenmaal niet van die dwingende ogen. Bijbels gezien denk ik dat er geen enkel bezwaar is tegen een dergelijke tik.

Vorige week heb ik er ook nog één een pak slaag gegeven (dat is een paar flinke tikken), en dat gebeurt echt zelden. Dat vond ik in dit geval echt verdiend: hij zat na ettelijke waarschuwingen één van de andere kinderen echt te treiteren. In dit geval hoorde ik dit zelf; meestal klaagt er iemand van de anderen over zoiets, en dan doe ik dit niet zomaar.

Bij mijzelf was het ongeveer hetzelfde: zeer zelden kreeg ik echt een pak slaag. Eerst was ik dan boos, maar als dan tien minuten op m'n kamer had gezeten, begon het besef te komen dat het ook wel mijn eigen schuld was. Dan maak je het weer goed, en dan kun je weer verder.

Je krijgt echt niets van een pak slaag, hoor. We zijn ook wel eens te lief voor elkaar geworden, denk ik. Ik zou me zorgen gaan maken als kinderen bang voor je worden, of als je het niet meer kunt uitpraten daarna. Het wordt bij ons altijd weer heel snel goed gemaakt.

Soms vraag ik me wel af: al die ouders die zeggen dat ze het met woorden af kunnen, spreken die de waarheid wel? En vervolgens: ik hoorde vandaag iemand op straat in Rotterdam tegen zijn kind tekeer gaan. Deze moeder (of oma) kon het met woorden wel af... maar ze was het kind dan ook figuurlijk helemaal de grond in aan het trappen. Ik dacht: als ze nog even doorgaat, zeg ik er iets van. Dat noem ik veel eerder mishandeling dan een tik.

Hoe je ook corrigeert, het aspect van het uitpraten en goedmaken is enorm belangrijk.

[samanthi]

Dit is het:
Lezenswaardig
Het belang van een hecht gezinsleven en van de aanwezigheid van
vader en moeder kunnen moeilijk overschat worden. Uit onderzoek
van dr. W. Fieret in het kader van zijn lectoraat aan het Hoornbeeckcollege blijkt dat bij de vraag wie voor de jongeren het belangrijkst
is, de ouders met stip bovenaan staan. Ouders zijn heel belangrijk.
Fieret constateert dat vrienden volgen, daarna pas kerk en school.
Van groot belang is dan ook hoe ouders met hun kinderen omgaan.
In het eerdergenoemde pamflet ‘Denkend aan Holland’ schrijft Rosenboom: ‘Ik was op een Grieks eiland. In de namiddag ging ik op een
muur zitten. Op een van de vissersboten was een man aan het werk.
Verder was het helemaal stil, tot er een man op een brommer kwam
aanrijden, met voor zich op het zadel een klein jongetje, denkelijk
zijn zoon. De vader stopte pal voor de boot, zette de motor uit, en
begon, zonder af te stappen, een praatje met de visser aan boord.
Geen van beide mannen besteedde enige aandacht aan het kind, dat
al blij was dat het erbij mocht zijn. Om het maar niet te bederven
bleef het jongetje heel rustig zitten, en amuseerde het zich nauwelijks merkbaar door nog eens goed op de snelheidsmeter te kijken,
die stellig op nul stond, door een beetje te sturen, voorzichtig gas te
geven en bij gebrek aan geluid zachtjes zelf te ronken.
Nu Nederland. Een moeder loopt met haar kindje op straat en komt
een bekende tegen. Die hurkt prompt voor de kleine neer, aait het
over de bol, stelt allerlei vragen en praat dan, nog steeds neergehurkt, met de moeder verder over het kind, net zolang tot datzelfde
kind er genoeg van krijgt en aan zijn moeder begint te trekken. “Nou,
je ziet het”, zegt die dan vertederd tegen haar vriendin, “we moeten
weer verder... een willetje, hoor!”’
Misschien is deze tegenstelling voor een deel een toevalstreffer.
Feit is echter dat voor de Tweede Wereldoorlog kinderen werden
behandeld als wezens die vooral dienden te gehoorzamen en die
zonder gevolgen stevig aangepakt mochten worden. De oudere generatie is grotendeels nog in zo n soort omgeving opgegroeid. Vanaf
de jaren zestig ging het anders. Nog nooit kon het kind zo onbekommerd kind zijn. De antiautoritaire generatie van de jaren zestig is de
generatie waarmee het hedendaags narcisme begon.
Het kind kreeg niet alleen alle ruimte om kind te zijn, maar - dat was
een belangrijke consequentie - ook om kind te blijven. En nu moeten
deze eeuwige kinderen hun eigen kinderen opvoeden en opleiden.
Dat is vragen om problemen, leder kind is in aanleg een narcist. Het
moet leren dat het niet altijd mama’s baby is en niet het centrum
van het universum blijft, maar een volwassen mens moet worden,
die in een wereld leeft waarin verantwoordelijkheden gevraagd worden. Dat is niet gemakkelijk. Het duurt een tijd om dat te leren, in
sommige gevallen wel een heel mensenleven. De rol van vader en
moeder is hierin van levensbelang. Als zij zelf niet volwassen geworden zijn, zal het kind dit ook niet of slechts zeer moeizaam worden.
En dat is wat we vaak om ons heen zien gebeuren. Dat wordt versterkt doordat veel ouders het te druk hebben. Uit een soort compensatie voor ‘geleden schade’ gaan ze hun kind verwennen. Ze gaan
het behandelen als een prinsje of prinsesje. Ze willen het onderste
uit de kan voor hun kind, het hoogste en mooiste is niet goed genoeg.
Het ergste wat ouders en een samenleving kunnen doen is kinderen
behandelen op de manier van celebrities - als filmsterren, voetballers, artiesten - die doorgaans onder zwaar narcisme lijden. Het is
ronduit misdadig om een kind aan te moedigen in het geloof dat het
eigenlijk een ster is. Dat zien we momenteel in allerlei televisieprogramma’s gebeuren, zoals in ‘The Voice of Holland’. Maar niet minder als ouders hun schoolkeuze maken: ook dan is vaak het hoogste
niet hoog genoeg.
Kinderen zullen deze slechte smaak en de waardeloze waarden van
de zogenaamd volwassen wereld heel makkelijk internaliseren, zich
eigen maken. In deze spektakelmaatschappij, zoals de Franse denker
Guy Debord onze maatschappij aanduidt, is beroemd zijn, een voetballer zijn, een topmodel zijn, het hoogste wat haalbaar is.
R. Toes, Verweesde generaties

[Zeeuw]

Ik weet heus wel dat er weinig opgevoed wordt, maar opvoeden en slaan is niet hetzelfde, je kunt opvoeden zonder slaan en ern kind door en doorbederven en toch op zijn tijd klappen geven.

Er is niet ene ouder die een perfecte opvoeding geeft, maar de roede niet sparen is beeldspraak, wat ook gebruikt wordt als de Herre Zokn volk iets wil leren of straffen.

Beeldspraak? Dat kun je niet menen als je de hele geschiedenis van het volk Israël leest.

Ik merk dat er hier mensen direct in de 'een tik geven, gaat over in mishandeling' modus schieten. Dat is simpelweg niet het geval. Mijn kinderen hebben ooit ook wel eens een tik gekregen. Al kan ik me de laatste keer eigenlijk niet meer herinneren. Ook wel eens goed bij hun arm gepakt. Maar ik ben verbaal nogal vaardig, dus los ik het vaak op die manier op. Maar ik ben a) nooit bang geweest dat ik ging mishandelen en heb b) ook inderdaad zelf meer pijn van een gegeven tik dan de ontvanger.

Ik heb in de studiebijbel gekeken en daar lees je dat tuchtigen, kastijden ed. heel verschillend gebruikt wordt, maar wel hetzelfde vertaald, het kastijden bij Paulus is een ander woord, het slaan in het gezicht evenzo, met de roede ook, de een is opvoeden de andere iemand pijnigen. als de Heere ons met de roede tegenkomt is dat ook op verschillende manieren.

Klopt. Ik vind het ook lastig om te zeggen dat God ons kastijdt, zeker wanneer we met ziekte te kampen hebben. Maar toch, voor mij is bv mijn burnout geestelijk de beste tijd van mijn leven en geloof ik vast dat de Heere deze heeft gewerkt.

[samanthi]

Ik weet heus wel dat er weinig opgevoed wordt, maar opvoeden en slaan is niet hetzelfde, je kunt opvoeden zonder slaan en ern kind door en doorbederven en toch op zijn tijd klappen geven.

Er is niet ene ouder die een perfecte opvoeding geeft, maar de roede niet sparen is beeldspraak, wat ook gebruikt wordt als de Herre Zokn volk iets wil leren of straffen.

Beeldspraak? Dat kun je niet menen als je de hele geschiedenis van het volk Israël leest.

Ik merk dat er hier mensen direct in de 'een tik geven, gaat over in mishandeling' modus schieten. Dat is simpelweg niet het geval. Mijn kinderen hebben ooit ook wel eens een tik gekregen. Al kan ik me de laatste keer eigenlijk niet meer herinneren. Ook wel eens goed bij hun arm gepakt. Maar ik ben verbaal nogal vaardig, dus los ik het vaak op die manier op. Maar ik ben a) nooit bang geweest dat ik ging mishandelen en heb b) ook inderdaad zelf meer pijn van een gegeven tik dan de ontvanger.

Ik heb in de studiebijbel gekeken en daar lees je dat tuchtigen, kastijden ed. heel verschillend gebruikt wordt, maar wel hetzelfde vertaald, het kastijden bij Paulus is een ander woord, het slaan in het gezicht evenzo, met de roede ook, de een is opvoeden de andere iemand pijnigen. als de Heere ons met de roede tegenkomt is dat ook op verschillende manieren.

Klopt. Ik vind het ook lastig om te zeggen dat God ons kastijdt, zeker wanneer we met ziekte te kampen hebben. Maar toch, voor mij is bv mijn burnout geestelijk de beste tijd van mijn leven en geloof ik vast dat de Heere deze heeft gewerkt.

Dan heb je toch iets van het pedagogische...

[Van Ewijk]

Ikzelf als topicstarter ben tegen de herinvoering van lijfstraffen in het huidige onderwijssysteem.
En laten we realistisch zijn, ik zie het in deze tijd ook niet meer terug komen.

Dat de hedendaagse jeugd slap word aangepakt en gezag een vies woord is geworden met alle gevolgen van dien ben ik het roerend eens.

Ik pleit dan ook wel voor korte metten bij onbeschoft gedrag en het stoppen met die zogenaamde gelijkheid tussen kinderen en volwassenen.