Pak slaag terug op school of niet?

[merel]

Waardoor constateer jij dat er gelijkheid is tussen kinderen en volwassenen?

Dit is het:
Lezenswaardig
Het belang van een hecht gezinsleven en van de aanwezigheid van
vader en moeder kunnen moeilijk overschat worden. Uit onderzoek
van dr. W. Fieret in het kader van zijn lectoraat aan het Hoornbeeckcollege blijkt dat bij de vraag wie voor de jongeren het belangrijkst
is, de ouders met stip bovenaan staan. Ouders zijn heel belangrijk.
Fieret constateert dat vrienden volgen, daarna pas kerk en school.
Van groot belang is dan ook hoe ouders met hun kinderen omgaan.
In het eerdergenoemde pamflet ‘Denkend aan Holland’ schrijft Rosenboom: ‘Ik was op een Grieks eiland. In de namiddag ging ik op een
muur zitten. Op een van de vissersboten was een man aan het werk.
Verder was het helemaal stil, tot er een man op een brommer kwam
aanrijden, met voor zich op het zadel een klein jongetje, denkelijk
zijn zoon. De vader stopte pal voor de boot, zette de motor uit, en
begon, zonder af te stappen, een praatje met de visser aan boord.
Geen van beide mannen besteedde enige aandacht aan het kind, dat
al blij was dat het erbij mocht zijn. Om het maar niet te bederven
bleef het jongetje heel rustig zitten, en amuseerde het zich nauwelijks merkbaar door nog eens goed op de snelheidsmeter te kijken,
die stellig op nul stond, door een beetje te sturen, voorzichtig gas te
geven en bij gebrek aan geluid zachtjes zelf te ronken.
Nu Nederland. Een moeder loopt met haar kindje op straat en komt
een bekende tegen. Die hurkt prompt voor de kleine neer, aait het
over de bol, stelt allerlei vragen en praat dan, nog steeds neergehurkt, met de moeder verder over het kind, net zolang tot datzelfde
kind er genoeg van krijgt en aan zijn moeder begint te trekken. “Nou,
je ziet het”, zegt die dan vertederd tegen haar vriendin, “we moeten
weer verder... een willetje, hoor!”’
Misschien is deze tegenstelling voor een deel een toevalstreffer.
Feit is echter dat voor de Tweede Wereldoorlog kinderen werden
behandeld als wezens die vooral dienden te gehoorzamen en die
zonder gevolgen stevig aangepakt mochten worden. De oudere generatie is grotendeels nog in zo n soort omgeving opgegroeid. Vanaf
de jaren zestig ging het anders. Nog nooit kon het kind zo onbekommerd kind zijn. De antiautoritaire generatie van de jaren zestig is de
generatie waarmee het hedendaags narcisme begon.
Het kind kreeg niet alleen alle ruimte om kind te zijn, maar - dat was
een belangrijke consequentie - ook om kind te blijven. En nu moeten
deze eeuwige kinderen hun eigen kinderen opvoeden en opleiden.
Dat is vragen om problemen, leder kind is in aanleg een narcist. Het
moet leren dat het niet altijd mama’s baby is en niet het centrum
van het universum blijft, maar een volwassen mens moet worden,
die in een wereld leeft waarin verantwoordelijkheden gevraagd worden. Dat is niet gemakkelijk. Het duurt een tijd om dat te leren, in
sommige gevallen wel een heel mensenleven. De rol van vader en
moeder is hierin van levensbelang. Als zij zelf niet volwassen geworden zijn, zal het kind dit ook niet of slechts zeer moeizaam worden.
En dat is wat we vaak om ons heen zien gebeuren. Dat wordt versterkt doordat veel ouders het te druk hebben. Uit een soort compensatie voor ‘geleden schade’ gaan ze hun kind verwennen. Ze gaan
het behandelen als een prinsje of prinsesje. Ze willen het onderste
uit de kan voor hun kind, het hoogste en mooiste is niet goed genoeg.
Het ergste wat ouders en een samenleving kunnen doen is kinderen
behandelen op de manier van celebrities - als filmsterren, voetballers, artiesten - die doorgaans onder zwaar narcisme lijden. Het is
ronduit misdadig om een kind aan te moedigen in het geloof dat het
eigenlijk een ster is. Dat zien we momenteel in allerlei televisieprogramma’s gebeuren, zoals in ‘The Voice of Holland’. Maar niet minder als ouders hun schoolkeuze maken: ook dan is vaak het hoogste
niet hoog genoeg.
Kinderen zullen deze slechte smaak en de waardeloze waarden van
de zogenaamd volwassen wereld heel makkelijk internaliseren, zich
eigen maken. In deze spektakelmaatschappij, zoals de Franse denker
Guy Debord onze maatschappij aanduidt, is beroemd zijn, een voetballer zijn, een topmodel zijn, het hoogste wat haalbaar is.
R. Toes, Verweesde generaties

Eerlijk gezegd vind ik het ene slecht stuk. ik moest zelf ook wel eens met mijn vader mee en stond dan voor piet snot ergens te wachten omdat hij aan de klep was of een afspraak ergens had en wij maar wachten. Ik vind dat ook totaal niet de essentie van opvoeden. Idem met vakanties, wij deden toch ook vooral de dingen die mijn ouders leuk vonden. Er werd niet gevraagd wat ik/wij leuk vonden. Daar ben ik niet door beschadigd ofzo, zo erg was het ook niet, maar ik heb mij wel voorgenomen om dit aspect anders aan te pakken met onze kinderen.

[Mara]

Je slaat het kwaad er eerder in dan er uit.
Er was toen eens een dominee die de bijbeltekst misbruikte en daarom meende dat hij zijn kinderen wel mocht tuchtigen.
Ze zullen hem voor altijd dankbaar zijn.
Als een kind uit angst gaat gehoorzamen, klopt er iets echt niet.

Dat de hedendaagse jeugd slap word aangepakt en gezag een vies woord is geworden met alle gevolgen van dien ben ik het roerend eens.

Ik pleit dan ook wel voor korte metten bij onbeschoft gedrag en het stoppen met die zogenaamde gelijkheid tussen kinderen en volwassenen.

Sommige docenten stralen zoveel natuurlijk gezag uit, dat in hun klas weinig of niets gebeurt.
Een vriend van mijn zoon geeft les op een middelbare school in een achterstandswijk.
Ik vind het zo knap dat hij de taal van die gasten heeft leren spreken, zonder zijn gezag te verliezen.
Hij moest echt regels instellen, want die waren er niet of nauwelijks. Ze zaten met petjes op, met oordopjes muziek te luisteren, met hun smartphone te appen.
Hij zou het voor 1 jaar doen, maar heeft inmiddels zijn 2e jaar met succes afgerond.

[DDD]

Ik geloof er niets van dat kinderen beter worden van een pak slaag. Ik heb er nog nooit iets goeds van gezien.

[Herman]

Ze zouden het niet bij mijn gezin moeten proberen. Grote kans dat ik hem over zijn bureau heen trek.

Ik neem aan dat je niet achter het wangedrag van je kind staat.

[Zita]

Hij zou het voor 1 jaar doen, maar heeft inmiddels zijn 2e jaar met succes afgerond.

Hoe meet je succes in het onderwijs? Serieuze vraag trouwens.

Ik ben bang dat slaan bij sommigen slaan uit frustratie is. Dat zou het bij mij tenminste wel kunnen zijn. Ik heb heus weleens bij een leerling gedacht dat ik erg blij zou zijn als ik hem een goeie tik zou mogen verkopen. Maar dat was dan meer om mezelf te kunnen afreageren vanwege zijn kliergedrag dan dat ik er diepe pedagogische overwegingen bij had.

[Boertje]

Ze zouden het niet bij mijn gezin moeten proberen. Grote kans dat ik hem over zijn bureau heen trek.

Ik neem aan dat je niet achter het wangedrag van je kind staat.

Natuurlijk niet, maar ik ben niet zo voor lijfstraffen. Als ze een kind strafwerk geven, of nalaten blijven of corvee, prima. Maar geen lijfstraffen.

[-DIA-]

Misschien dat iemand het blad Criterium kent? De ondertitel van dit blad zegt wel iets over wat voor blad het is: Educatief blad voor school en gezin.

Het thema van het jongste nummer sluit nauw aan aan dit topic. Toen ik er vanmorgen wat in begon te lezen kwam ik wel verschillende zaken tegen die ik wel zou willen doorgeven.
Ik zou geneigd zijn om veel te citeren. Maar ik laat me daar toch ook niet toe verleiden.
Laat ik een citaatje overnemen: voorin staat een stukje 'van de redactie' . Dat zou ik hier willen citeren. En de rest kan ik alleen maar aanbevelen.

Citaat:
Op het erf van een slijter ligt een wijnvat. Het vat is oud en leeg. Er komt een wijnkenner langs. Hij strijkt met zijn hand over het hout. 'Da's een ouwe', zegt hij. Dan buigt hij zich voorover en ruikt aan de binnenkant van het wijnvat. 'Hm', zegt hij, 'de eerste wijn die in dit vat gedaan is, was Bordeaux.'

Dit beeld van het wijnvat is van betekenis voor het onderwerp van dit nummer. Het thema 'Gezag en geweten' is een onderwerp dat voor de opvoeding van groot belang is.
Het is ook een onderwerp dat in deze tijd onder grote druk staat. In een tijd waarin de vrijheid van de individuele mens als hoogste goed wordt geroemd, is het spreken over gehoorzaamheid en gezag niet populair.
Het woord 'tucht' heeft een negatieve klank gekregen. Over het geweten mag dan nog wel gesproken worden, maar vooral in de zin dat ieder 'vrij is in zijn geweten' om eigen keuzes te maken.
De relatie tussen gehoorzaamheid aan Gods geboden en de vorming van het geweten is echter vervlochten als de strengen van een touw. In een uitgebreid artikel wordt het beeld van de trekkende beweging van de tucht verder uitgewerkt.

Als je dit als ouder leest, terwijl je kinderen zijn weggezogen door de wereld, kan je moedeloos achterblijven. Dan zie ik in gedachten dat wijnvat weer liggen en ruik ik aan de binnenkant.
De wijnkenner vertelt: 'Als de wijn in het vat gedaan wordt, krijgt de drank de smaak van het hout, en andersom; de smaak van de wijn trekt in het hout. Welke wijn er later ook nog in gaat en al gaat het vat tientallen jaren mee. De smaak van de wijn die er her eerst ingegoten is, gaat nooit meer uit het vat'.

Zie verder het hoofdartikel: HET TOUW VAN DE TUCHT
Helaas kan ik niet alles overtypen. Wellicht is er iemand die het blad heeft die in kan scannen? Ik vond het artikel wel het lezen waard.

[Mara]

Hij zou het voor 1 jaar doen, maar heeft inmiddels zijn 2e jaar met succes afgerond.

Hoe meet je succes in het onderwijs? Serieuze vraag trouwens.

Dat kun je wel enigszins "meten" ja. Bij klassen van bepaalde docenten is weinig gedoe.
Of saaie vakken zoals geschiedenis en Duits blijken opeens interessante vakken te zijn omdat de docent zo enthousiasmeert.
Hij zou het 1 jaar doen en dan zijn doctoraal gaan doen.
Maar intussen is hij de favoriete meester. Dus ik zou zeggen: vraag het de leerlingen, zie de rapporten.

Ik ben bang dat slaan bij sommigen slaan uit frustratie is. Dat zou het bij mij tenminste wel kunnen zijn. Ik heb heus weleens bij een leerling gedacht dat ik erg blij zou zijn als ik hem een goeie tik zou mogen verkopen.

Ik zou dat ook hebben.
Sommige kinderen kunnen zo klieren en "zuigen" dat je op een gegeven moment niet meer dat gedrag om weet te buigen.
Ik heb zelf grote moeite met "ouwe opoes."
Kinderen die voortdurend tussen het gesprek komen met allerlei opmerkingen. Of bij situaties zijn waar ze niet bij horen te zijn.
Ik weet het niet zeker, maar vaak zijn dat kinderen met wie allerlei zaken besproken worden, door vader of moeder.

Maar het gebruik van het woord snotneus en een corrigerende tik, is in de media een paar keer verkeerd uitgepakt.

[Hendrien]

Hij zou het voor 1 jaar doen, maar heeft inmiddels zijn 2e jaar met succes afgerond.

Hoe meet je succes in het onderwijs? Serieuze vraag trouwens.

Ik ben bang dat slaan bij sommigen slaan uit frustratie is. Dat zou het bij mij tenminste wel kunnen zijn. Ik heb heus weleens bij een leerling gedacht dat ik erg blij zou zijn als ik hem een goeie tik zou mogen verkopen. Maar dat was dan meer om mezelf te kunnen afreageren vanwege zijn kliergedrag dan dat ik er diepe pedagogische overwegingen bij had.

Ik heb op een basisschool gezeten waar kinderen flink geslagen werden en uit de bank gesleurd. Dit was inderdaad eigenlijk altijd gewoon uit woede en onmacht. Om dit aan te zien als kind, vond ik echt afschuwelijk en traumatisch. Volgens mij kan dit niet goed zijn... Ik heb mijn kinderen ook weleens geslagen uit woede en onmacht, maar ben daar op een gegeven moment echt bewust mee gestopt. En dat is toch echt beter!

[DDD]

Ik heb zelf grote moeite met "ouwe opoes."
Kinderen die voortdurend tussen het gesprek komen met allerlei opmerkingen. Of bij situaties zijn waar ze niet bij horen te zijn.
Ik weet het niet zeker, maar vaak zijn dat kinderen met wie allerlei zaken besproken worden, door vader of moeder.

Maar het gebruik van het woord snotneus en een corrigerende tik, is in de media een paar keer verkeerd uitgepakt.

Wat voor zaken zouden ouders dan niet met hun kinderen moeten bespreken?

[Van Ewijk]

Hij zou het voor 1 jaar doen, maar heeft inmiddels zijn 2e jaar met succes afgerond.

Hoe meet je succes in het onderwijs? Serieuze vraag trouwens.

Ik ben bang dat slaan bij sommigen slaan uit frustratie is. Dat zou het bij mij tenminste wel kunnen zijn. Ik heb heus weleens bij een leerling gedacht dat ik erg blij zou zijn als ik hem een goeie tik zou mogen verkopen. Maar dat was dan meer om mezelf te kunnen afreageren vanwege zijn kliergedrag dan dat ik er diepe pedagogische overwegingen bij had.

Ik heb op een basisschool gezeten waar kinderen flink geslagen werden en uit de bank gesleurd. Dit was inderdaad eigenlijk altijd gewoon uit woede en onmacht. Om dit aan te zien als kind, vond ik echt afschuwelijk en traumatisch. Volgens mij kan dit niet goed zijn... Ik heb mijn kinderen ook weleens geslagen uit woede en onmacht, maar ben daar op een gegeven moment echt bewust mee gestopt. En dat is toch echt beter!

Dit topic maakt schijnbaar een hoop los.
Dat was niet zozeer mijn bedoeling.
Ik wilde alleen weten wat men in bijbels opzicht van lijfstraffen vond.
Ik heb zeker geen zin gehad de emoties hoog op te laten lopen of te zorgen voor herbeleving.

[Ambtenaar]

Wat een goede, inhoudelijke bijdragen weer.. En zo goed beargumenteerd..

Uit onderzoek blijkt dat fysiek geweld niet effectief is als middel om gedrag te veranderen, kinderen die geslagen worden zelf ook een minder hoge drempel hebben om geweld te gebruiken en nog tal van andere negatieve gevolgen heeft.

[Ambtenaar]

Wat klinkt jou dan niet vreemd in de oren qua correctie in het opvoeden?

Sancties die niet leiden tot emotionele schade. Dat verschilt per kind.

[Jantje]

Wat klinkt jou dan niet vreemd in de oren qua correctie in het opvoeden?

Sancties die niet leiden tot emotionele schade. Dat verschilt per kind.

Dus iemand een week zijn mobiel afpakken, zul jij nooit doen?

[Ambtenaar]

Dus iemand een week zijn mobiel afpakken, zul jij nooit doen?

Mijn kinderen hebben geen smartphone, dus kan daar geen sprake van zijn.

Ik heb onze oudste als straf op ongewenst gedrag wel eens een paar dagen een time out gegeven m.b.t de Wii. Maar dat is speelgoed, een smartphone niet.