joy schreef:75 online op forumoverzicht, wel veel!

Ik had niet goed gekeken.

joy schreef:75 online op forumoverzicht, wel veel!

91 nu...

Maar snap het nu geloof ik al. Laat maar , niet echt spannend.

Aan de moeder van Abdullah. Ze was in de veronderstelling dat hij op zijn kamer was, maar ze trof het bed leeg.

Sinds vrijdagavond wordt de 15-jarige Abdullah Mazmahor uit Schiedam vermist. Abdullah is doof, verstandelijk beperkt en heeft dringend medicijnen nodig voor zijn hartproblemen. Het hele weekend is gezocht, zonder resultaat.
In diverse kerken in de regio is voor hem gebeden.
Naar verluid heeft de jongen geen jas aan.
Verschrikkelijk. Zo spanningsvol

Mara schreef:Aan de moeder van Abdullah. Ze was in de veronderstelling dat hij op zijn kamer was, maar ze trof het bed leeg.

Sinds vrijdagavond wordt de 15-jarige Abdullah Mazmahor uit Schiedam vermist. Abdullah is doof, verstandelijk beperkt en heeft dringend medicijnen nodig voor zijn hartproblemen. Het hele weekend is gezocht, zonder resultaat.
In diverse kerken in de regio is voor hem gebeden.
Naar verluid heeft de jongen geen jas aan.
Verschrikkelijk. Zo spanningsvol

Gelukkig is hij terecht.

Een oud-schoolvriendinnetje van een van de kinderen leeft niet meer...de strijd was te groot. Zo aangrijpend!

helma schreef:Een oud-schoolvriendinnetje van een van de kinderen leeft niet meer...de strijd was te groot. Zo aangrijpend!

Nou..

helma schreef:Een oud-schoolvriendinnetje van een van de kinderen leeft niet meer...de strijd was te groot. Zo aangrijpend!

Ach, wat verdrietig.
Een bloem in de knop gebroken.

helma schreef:Een oud-schoolvriendinnetje van een van de kinderen leeft niet meer...de strijd was te groot. Zo aangrijpend!

Afschuwelijk, wat een verdriet!

Aan de ramp (watersnoodramp 1953), vandaag 65 jaar geleden.
Hoewel ik dit uiteraard niet zelf meegemaakt heb, is 1 februari voor mij toch altijd een bijzondere dag.
Mijn ouders hebben dit wel heel bewust meegemaakt, in één van de zwaarst getroffen gebieden.

eilander schreef:Aan de ramp (watersnoodramp 1953), vandaag 65 jaar geleden.
Hoewel ik dit uiteraard niet zelf meegemaakt heb, is 1 februari voor mij toch altijd een bijzondere dag.
Mijn ouders hebben dit wel heel bewust meegemaakt, in één van de zwaarst getroffen gebieden.

Ik heb de ramp ook niet bewust meegemaakt. Er zijn verschillende herdenkingsboeken over verschenen.
Ik vrees dat we de hand Gods in die ramp niet voldoende hebben opgemerkt. De ramp had ons nationaal toch zeker wel iets te zeggen.

We wisten dat het hard waaide, heel hard, maar dat er zo'n ramp plaats vond konden we toen niet bevroeden. Ik was toen 1 jaar oud en mijn broer lag in de nacht van de ramp in het ziekenhuis. Dit weet ik dan door overlevering.

CORRECTIE:
Ik haalde twee overleveringen door elkaar.
Niet mijn broer lag toen in het ziekenhuis, maar ik zelf lag zelf in het ziekenhuis... Maar ik herinner me dat als kind van 1 jaar persoonlijk vanzelf niet meer.

eilander schreef:Aan de ramp (watersnoodramp 1953), vandaag 65 jaar geleden.
Hoewel ik dit uiteraard niet zelf meegemaakt heb, is 1 februari voor mij toch altijd een bijzondere dag.
Mijn ouders hebben dit wel heel bewust meegemaakt, in één van de zwaarst getroffen gebieden.

Gisteren een indrukwekkende bijlage bij het reformatorisch dagblad. Watersnood heeft mijn interesse en daarom ga ik één keer in het jaar naar Zeeland of naar een soortgelijke streek waar de strijd tegen het water is gevoerd, maar ook zo vaak is verloren.

Herman schreef:

eilander schreef:Aan de ramp (watersnoodramp 1953), vandaag 65 jaar geleden.
Hoewel ik dit uiteraard niet zelf meegemaakt heb, is 1 februari voor mij toch altijd een bijzondere dag.
Mijn ouders hebben dit wel heel bewust meegemaakt, in één van de zwaarst getroffen gebieden.

Gisteren een indrukwekkende bijlage bij het reformatorisch dagblad. Watersnood heeft mijn interesse en daarom ga ik één keer in het jaar naar Zeeland of naar een soortgelijke streek waar de strijd tegen het water is gevoerd, maar ook zo vaak is verloren.

mijn ouders moesten vluchten voor het water, mijn moeder was 8 maanden zwanger, hun leven was verdeeld tussen voor de ramp en na de ramp.
Mijn broer is geboren op het moment dat mijn vader naar de begrafenis van mijn oma was.

Mijn grootouders hadden een gezin als evacuees tijdelijk op zolder wonen.
Die mensen hadden elke nacht nachtmerries en m´n grootmoeder vertelde dat de moeder van dat gezin elke nacht aan het gillen was.
Zo zag ze bijvoorbeeld dat er dode varkens uit het raam van hun boerderij hingen.
Heel aangrijpend om dat te horen.

Wat een ernstige roepstem.
Veel sterkte toegebeden Aggie.