eilander schreef:-DIA- schreef:-DIA- schreef:Volontair schreef:Ja, die zich niet bekeren hebben zeer te vrezen.
We kunnen toch niet spreken van 'die'? Dan vallen wij erbuiten en gaan we onszelf voorbij.
Ik had niet meteen een antwoord verwacht, en misschien ook niet te verwachten.
Maar zijn wij als nette kerkgangers beter dan de kerkverlaters of degenen die onder een valse leer zitten? Of weten we niet meer (en dat lijkt erop) wat de oude gereformeerde leer is.
Het mensbeeld lijkt veranderd in een optimistisch mensbeeld, zonde? Jezus is toch voor 'onze zonden gestorven'? Waar maken we ons druk over? Het oordeel is voor degenen die zich niet bekeren! Niet voor ons? Hoe denken we er eigenlijk over. Bovenstaande reactie gaf wel te denken, en dat wel in een lijn die we al langer opmerken.
Je opmerking was terecht, DIA. Natuurlijk mogen en moeten we dit vooral op onszelf betrekken. En toch... zolang wij het Woord hebben, wordt ons de Weg aangewezen ter ontkoming. Dus dan zou het niet mogen blijven bij 'we hebben zeer te vrezen.' Want dát is wel de grootste vrees die we mogen hebben, namelijk onder de zuivere prediking gezeten te hebben maar nog het Bloed van Christus onrein geacht te hebben.
En ook bij die vrees moet het niet blijven, want daarmee kunnen we op zichzelf niet voor God verschijnen.
Dat is waar. Zelfs een geroepen en gezonden dominee kan in zulk een strijd getrokken worden dat hij niets meer kan geloven. Dat hij wel eens vrezen moet: Anderen gepredikt en zelf verwerpelijk. Het blijft toch altijd als in Zefanja 2:
Doorzoekt
1 uzelven nauw, ja,
2doorzoekt nauw, gij volk
3dat met geen lust bevangen wordt;
[list]1 De zin is: Gaat in uzelven, en onderzoekt al uw doen, opdat gij verstaat hoe zwaarlijk gij God den Heere vertoornd hebt met uw grote en menigvuldige zonden. Hebr. Verzamelt u. Het wordt eigenlijk gebruikt voor het verzamelen der stoppelen of houten, als Ex. 5:7, 12. 1 Kon. 17:10. Hetwelk dewijl het niet geschieden kan dan met naarstige nazoeking, zo wordt het ook voor zoeken gebruikt.
2 Benaarstigt u ten hoogste, te weten om u met God te verzoenen.
3 Te weten om zich met God te verzoenen; of om wat goeds te doen. Anders: o volk, niet waardig begeerd te worden.[/list]
2
4Eer het besluit bare (
5gelijk kaf gaat de dag voorbij), terwijl de hittigheid van des HEEREN toorn over ulieden nog niet komt; terwijl de dag van den toorn des HEEREN over ulieden nog niet komt.
[list]4 Dat is, eer hetgeen komt dat van God tegen u besloten is. Het besluit Gods baart alsdan, als de executie geschiedt. Gelijk de baring niet terstond na de ontvangenis volgt, maar op den bestemden tijd, alzo wordt Gods besluit uitgevoerd ten tijde dien Hij daartoe bestemd heeft. Vgl. Ez. 20 op vers 25.
5 Dat is, snellijk; daarom bekeert u terwijl gij nog tijd hebt, eer de dag, die als kaf voorbijvliegt, het besluit bare, dat is, tevoorschijn brenge hetgeen dat God tegen u besloten heeft. Anders: en de dag voorbijga als kaf.[/list]
We hoeven niet naar zwaarheid te staan, dat bedoel ik niet, maar het leven zal altijd strijd ontmoeten, zowel inwendig als uitwendig.
Wat betreft de oordelen, daar mogen we wel voor vrezen als ook de Kerk daarin delen zal. Het is meest wel zo dat degenen die niet vrezen het meeste te vrezen hebben. Dat is doorgaans het geval, zonder daar een regel van te maken. Ik geloof dat we met ons allen in een zeer zorgeloze tijd zijn terechtgekomen, dat we de tijd wel mogen vergelijken met de tijd van Lot of van Noach.