Ik ben in Zuidland geboren, daar heb je een dialect tussen Flakees en Hoekse/Alblasserwaard in, wij zeiden alleen tegen de dominee en de burgemeester u, verder tegen iedereen 'jee' ook zeiden we nooit meneer of mevrouw, maar of de voornaam of de achternaam, een van de winkeliers noemde iedereen juffrouw, terwijl die wel getrouwd was, verder zeiden we ook wel vrouw die en die en de mannen alleen met de achternaam.Ditbenik schreef:Maar Genemuiden en Urk liggen toch niet in Twente?Jantje schreef:In Twente heb je ook van die dialecten waar werkelijk geen touw aan vast te knopen is. Als je een inwoner van Genemuiden of Urk hoort praten, versta je (ik althans) er werkelijk geen bal van. Het lijkt soms wel bijna buitenlands.
Ik ben zelf opgegroeid in een streek waar iedereen met 'gij' werd aangesproken. 'U' werd absoluut niet geaccepteerd en ik vind het nog steeds lastig als mensen 'u' tegen mij zeggen. Doe maar normaal, ik ben gewoon 'Ditbenik' en geen 'u'. Dat laat al zien dat dit soort zaken behoorlijk gevoelsmatig zijn bepaald. Ik ben na mijn trouwen ver van mijn eerdere woonplaats gaan wonen. Daar werd 'gij' alleen gebruikt voor God. Dat vind ik dan weer oneerbiedig. God spreek ik aan met 'u'. Mijn kinderen hebben we opgevoed door tegen ons 'je' en 'jij' te zeggen. 'U' zeg je alleen tegen vreemden. Niet tegen de mensen waar je van houdt en die 'eigen' zijn. Oftewel: het gebruik van je en jij is absoluut niet respectloos maar heeft met gevoelsmatige zaken te maken.
In Limburg wordt door gemeente en provincie vol in gezet om de dialecten in levend te houden. De provincie wil zelfs subsidie beschikbaar stellen om de dialecten op de peuterspeelzalen te gaan spreken zodat de kinderen ze allemaal leren. Vreemde zaak, omdat het Limburgs niet bestaat, maar er heel wat verschillende Limburgse dialecten zijn.
Ik heb mijn kinderen in de eerste instantie geen u laten zeggen, later toen de oudste puber was en heel brutaal was hebben we het verandert en zijn ze u gaan zeggen.
Nu is het heel verschillend de een zegt wel u de andere niet, de ene schoondochter zegt u en ma de andere noemt me bij de voornaam en zegt gewoon jij (ik heb het er met haar over gehad, ze komt uit een gebroken gezin, heeft aan beide kanten een stiefouder die ze bij de voornaam noemt, alleen haar eigen ouders noemt ze pa en ma, ik begreep haar volkomen en vind het leuk dat zei me gewoon bij de voornaam noemt) de andere zegt weer wel ma en geen u. best leuk zo dat mengelmoesje aan aangetrouwde kinderen, mijn eigen kinderen zegt de een wel u de ander niet, ik laat het aan henzelf.