-DIA- schreef:Van nature zouden we onze wederpartijders wel willen wreken. Maar het is wel een kunst, een onderwijzing een les:
Zwijgen als me onrecht wordt aangedaan.
Het is in die zin een kunst, dat het van de Heere geleerd moet worden. Het is ontzettend moeilijk om boos te zijn, en daarin niet te zondigen. Want ook één verkeerde gedachte is immers zonde... Niet alleen kwade woorden veroordelen ons, maar ook de boze gedachten die op kunnen wellen.... Wie zou kunnen zeggen dat hij nooit één zondige gedachte heeft gedacht, als hem onrecht was aangedaan?
In zo'n situatie is het voortdurend roepen naar de Heere. Met de pet op, en met de pet af. Elke keer als dat gevoel weer van onrecht en boosheid weer bovenkomt: er gelijk mee naar Hem toe gaan. In dat juk met Christus valt nederigheid en zachtmoedigheid te leren.
DDD schreef: Ik geloof dat er psychisch veel gezondere manieren zijn om om te gaan met verschil in verwachtingen tussen de omgeving en jou.Als je je kwetsbaar durft op te stellen, dan zullen verreweg de meeste mensen daar geen misbruik van maken, is mijn ervaring.
Dit is waar. Het is ook belangrijk om je zelf voor het aangezicht van de Heere te onderzoeken wat mijn eigen aandeel in een bepaalde situatie of conflict is. Want soms zijn we teleurgesteld of voelen we ons afgewezen, maar kunnen we zelf ook een aandeel hebben in de situatie die is ontstaan.
Maar het komt ook zo heel vaak voor dat het veel verder en veel dieper gaat, dan alleen een verschil in verwachting hebben. Dat iemand jou beschadigt en verwond heeft. Lichamelijk of psychisch. Dat is niet alleen te dragen, al praat je met psychologen en psychiaters (waar je dan ook gebruik van mag maken). De werkelijke innerlijke genezing kan alleen door Christus komen, er staat niet voor niets in Mattheus 11: Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart;
en gij zult rust vinden voor uw zielen.
De echte rust ligt in een juk met Christus: Een leven dichtbij Hem.