Verder: M.i. leert het NT ons het goede gebruik, om "de eerste dag der week" als rustdag te houden, en als gemeente Gods bij elkaar te komen. Het was op "de eerste dag der week" dat Jezus opstond, het was steeds op "de eerste dag der week" dat Jezus verscheen in het midden van Zijn discipelen. Het voorrecht van een rustdag (heerlijk een dag niet te hoeven werken, heerlijk een dag te hebben om aan God en Zijn dienst te besteden) laat ik me niet graag ontnemen. Een dag in het bijzonder, om bij elkaar te zijn, en Jezus in het midden te hebben.
Verder: M.i. leert het NT ons het goede gebruik, om "de eerste dag der week" als rustdag te houden, en als gemeente Gods bij elkaar te komen. Het was op "de eerste dag der week" dat Jezus opstond, het was steeds op "de eerste dag der week" dat Jezus verscheen in het midden van Zijn discipelen. Het voorrecht van een rustdag (heerlijk een dag niet te hoeven werken, heerlijk een dag te hebben om aan God en Zijn dienst te besteden) laat ik me niet graag ontnemen. Een dag in het bijzonder, om bij elkaar te zijn, en Jezus in het midden te hebben.
De rust die iemand ingaat, in Christus, is "heden, wanneer gij Zijn stem hoort" (heb 4:7-11)
zoals je zelf zegt, de geestelijke rust.
Die geldt niet 1 dag per week, maar altijd.
Rusten doe je niet voor je werk op de ''eerste dag der week', maar altijd op de laatste dag der (werk-)week...De apostelen en vroege christenen gingen gewoon , net als iedereen, aan het werk na de bijeenkomsten, die vrije zondag van Constantijn was natuurlijk een welkom privilege...
Why do we spend money we don’t have on things we don’t need to create impressions that don’t last on people we don’t care about ?
Verder: M.i. leert het NT ons het goede gebruik, om "de eerste dag der week" als rustdag te houden, en als gemeente Gods bij elkaar te komen. Het was op "de eerste dag der week" dat Jezus opstond, het was steeds op "de eerste dag der week" dat Jezus verscheen in het midden van Zijn discipelen. Het voorrecht van een rustdag (heerlijk een dag niet te hoeven werken, heerlijk een dag te hebben om aan God en Zijn dienst te besteden) laat ik me niet graag ontnemen. Een dag in het bijzonder, om bij elkaar te zijn, en Jezus in het midden te hebben.
De rust die iemand ingaat, in Christus, is "heden, wanneer gij Zijn stem hoort" (heb 4:7-11)
zoals je zelf zegt, de geestelijke rust.
Die geldt niet 1 dag per week, maar altijd.
Rusten doe je niet voor je werk op de ''eerste dag der week', maar altijd op de laatste dag der (werk-)week...De apostelen en vroege christenen gingen gewoon , net als iedereen, aan het werk na de bijeenkomsten, die vrije zondag van Constantijn was natuurlijk een welkom privilege...
Een Jood werkt om rust te verdienen. Een christen werkt nadat hij eerst rust ontvangen heeft...
Net als met de wet: Een Jood hield de wet om rechtvaardig te worden. Een christen houdt de wet omdat hij rechtvaardig gemaakt is.
Fjodor schreef:
En er is mij al helemaal niet bijgebracht waarom dit zou aanduiden dat we maar niet moeten 'mixen' tussen oude en nieuwe testament. Bedoelde Gian dat we maar gewoon de zaterdagse sabbat moeten houden? Of dat we de rustdag maar helemaal af moeten schaffen?
De argumentatie van Zonderling voor de zondag is juist een mooi bewijs dat we niet meer met de wet van Mozes te maken hebben. Vandaar mijn vraag. Als we de wet van Mozes aan moeten houden, hou dan ook de sabbat.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangwekkend deel het elimineren van traditioneel-theologische en hermeneutische contradicties.
Fjodor schreef:
En er is mij al helemaal niet bijgebracht waarom dit zou aanduiden dat we maar niet moeten 'mixen' tussen oude en nieuwe testament. Bedoelde Gian dat we maar gewoon de zaterdagse sabbat moeten houden? Of dat we de rustdag maar helemaal af moeten schaffen?
De argumentatie van Zonderling voor de zondag is juist een mooi bewijs dat we niet meer met de wet van Mozes te maken hebben. Vandaar mijn vraag. Als we de wet van Mozes aan moeten houden, hou dan ook de sabbat.
Maar die wet was toch niet van Mozes, maar door God aan Mozes geopenbaard.
Daarom mag je met inachtneming van het OT, de Wet van Jezus Christus volgen.
Hij die in alles de Wet volkomenlijk heeft gehouden, gebiedt de mens, God lief te hebben boven alles en de naaste als onszelf.
Dat is onze leefregel.
Enkele woorden van Thomas Boston over de wet en het Evangelie.
1. Het woord van de wet komt tot de zondaar voordat het woord van genade tot hem komt. Zacheüs ontving een doordringende blik, vóórdat hij het woord van genade ontving. De heilige wet schiet haar stralen in de duistere ziel en doet ze ontwaken. De bliksemschichten van Sinaï verlichten de zondaar, die in duisternis ging en geven hem een helder gezicht op de heiligheid van God, de geestelijkheid van de wet, de zondigheid van zijn leven, hart en natuur. God spreekt tot de zondaar: "Deze dingen doet gij en Ik zwijg; gij meent dat Ik ten enenmale ben gelijk gij. Ik zal u straffen en zal het ordelijk voor uw ogen stellen."
Het woord van genade doet geen nut zonder deze voorafgaande werking van de wet.
2. De zondaar begint te vrezen, dat er verwoesting over hem zal komen. Daarom wordt de wet genoemd de bediening des doods. 2 Kor. 3:7. De verloren zoon riep dadelijk uit: Ik verga. Schuld, die op het geweten ligt, doet pijn en veroorzaakt stille en bange zuchten in het binnenste van de mens, want ze vervult hem met bezorgdheid over een mogelijk voornemen in de hemel tot zijn verwoesting.
Wij zien dit in het geval van de Israëlieten in de woestijn: "Toen zeide de Heere tot Mozes: Breng de staf van Aäron weder vóór de getuigenis in bewaring, tot een teken voor de weerspannige kinderen; zo zult u een einde maken aan hun murmereringen tegen Mij, dat zij niet sterven. Toen spraken de kinderen Israëls tot Mozes, zeggende: Zie wij geven de geest, wij vergaan, wij allen vergaan", Num. 17:10 en 12.
Dit kan de mens lange tijd met verschrikking en vervaardheid kwellen. Dit gevolg kan nauwelijks uitblijven na de ontwaking, totdat de ziel tot Christus komt door geloof.
3. De Heere zendt het Evangelie tot de verschrikte, bezorgde zondaar. Dat is het woord van genade, waarin de liefde van Christus en Zijn welwillendheid wordt voorgehouden aan zondaars die zichzelf verderven. En het is een gepast middel om de zondaar te genezen van zijn achterdocht tegen Christus, en hem te brengen tot het geloof in Zijn welwillendheid jegens hem. Christus wordt in het Evangelie voorgesteld in Zijn ambt van Zaligmaker van de wereld en bijgevolg als de enige Zaligmaker. "Wij hebben het aanschouwd en getuigen, dat de Vader Zijnen Zoon gezonden heeft tot een Zaligmaker der wereld," 1 Joh. 4:14. Het Evangelie heeft een liefelijk karakter, het brengt het hart tot bedaren en tot rust. En dat was het doel van Zijn komst: "Want Ik ben niet gekomen, opdat Ik de wereld oordele, maar opdat Ik de wereld zaligmake", Joh. 12:47. En dit was ook het voornemen van de Vader toen Hij Hem zond: "Want God heeft Zijnen Zoon niet gezonden in de wereld, opdat Hij de wereld veroordelen zoude, maar opdat de wereld door Hem zoude behouden worden." Joh. 3:17.
Ook spreekt het Evangelie van de gewilligheid van Christus, tot het werk van hun verlossing. "Want dat is goed en aangenaam voor God onzen Zaligmaker, Welke wil dat alle mensen zalig worden en tot kennis der waarheid komen," 1 Tim. 2:3, 4.
Ja, daarin worden rechtstreekse beloften van leven en verlossing onbepaald aan zondaars voorgesteld, als legaten van Christus, die aan hen vermaakt zijn, opdat zij ze zouden genieten door geloof en er gebruik van zouden maken. Daarom zegt de apostel: "Laat ons dan vrezen, dat niet te eniger tijd, de belofte van in Zijn rust in te gaan, nagelaten zijnde, iemand van u schijne achtergebleven te zijn", Hebr. 4:1. Wat meer is, de weldaden die in deze beloften vervat zijn, worden verklaard voor zover van hen te zijn, dat zij tot Christus mogen komen als tot hun eigen Verlosser en de beloften door geloof mogen aannemen als hun eigendom. "En dit is de getuigenis, namelijk dat ons God het eeuwige leven gegeven heeft; en dit leven is in Zijnen Zoon", 1 Joh. 5:11.
4. De Heere geeft, dat het woord van belofte het bijzondere geval van de zondaar raakt. De gezegende woorden van het Evangelie, die in het algemeen aan de mens worden voorgehouden, zijn als zo vele pijlen, die over zijn hoofd vliegen. Hij meent dat ze waar mogen zijn voor anderen, maar hij beschouwt ze niet als tot hem gericht te zijn. Hij denkt dat de gunsten, die in het Evangelie worden voorgesteld, voor anderen zijn en niet voor hem. Dit duurt totdat het woord zijn bijzondere toestand raakt, met zó veel overreding alsof zo een woord in de Bijbel is gezet alleen voor hem en alsof de leraar zijn toestand weet en alleen tot hem spreekt. Christus zegt: Zacheüs. Hij roept hem bij name, alsof zij elkaar kenden. De bruid verhaalt ten opzichte van haar toestand: "De wachters die in de stad omgingen, vonden mij; ik zeide: Hebt u Hem gezien, Dien mijn ziel liefheeft? Toen ik een weinigje van hen weggegaan was, vond ik Hem, Dien mijn ziel liefheeft", Hoogl. 3:3, 4. Zo bemerkt de zondaar, dat Christus iets tot hem te zeggen heeft.
5. De Heere opent het Woord en past het op een verborgen wijze aan de zondaar persoonlijk toe, hoewel het tot allen gesproken wordt in het algemeen. Zo wordt het als het ware een inwendig woord. Dit wordt in de Schrift genoemd: "De betoning des Geestes." Christus ademt in het Evangelie, genade en genegenheid tot zondaars; maar zij kunnen het niet waarnemen en mensen kunnen het hun niet doen zien. Maar de Heilige Geest maakt het hun bekend in kracht. De Geest geeft Zijn licht op het woord van genade in het Evangelie en doet het als een licht schijnen in het duistere gemoed van de zondaar, zodat hij ziet, dat het woord van genade en de welwillendheid, die er in is, wezenlijk voor hem persoonlijk is en hij gelooft het met zekerheid. De Geest getuigt met het Woord, dat in het woord der genade, de genegenheid van Christus is. Dezelfde Geest, Die tevoren de leer van de wet op de zondaar persoonlijk toepaste tot overtuiging, past nu het Evangelie aan hem persoonlijk toe, om hem tot Christus te brengen door geloof. En de uitwerking daarvan is, dat hij het Evangelie gelooft met een persoonlijke toepassing op zichzelf. Hij gelooft de genade en de welwillendheid die in het woord van het Evangelie is, zij het dan ook, dat het nog vergezeld is van twijfels en angsten: "Ik geloof Heere, kom mijn ongelovigheid te hulp." Maar het geloof in de welwillendheid van Christus jegens de zondaar, gaat zover uit boven het betwijfelen daarvan, dat het de zondaar naar beneden haalt van alle zijn hoogten en hem brengt tot Christus. Dit is Zijn vrije genade, die hem wordt verleend om alles op Christus te wagen.
PvS schreef:Enkele woorden van Thomas Boston over de wet en het Evangelie.
1. Het woord van de wet komt tot de zondaar voordat het woord van genade tot hem komt. Zacheüs ontving een doordringende blik, vóórdat hij het woord van genade ontving. De heilige wet schiet haar stralen in de duistere ziel en doet ze ontwaken. De bliksemschichten van Sinaï verlichten de zondaar, die in duisternis ging en geven hem een helder gezicht op de heiligheid van God, de geestelijkheid van de wet, de zondigheid van zijn leven, hart en natuur. God spreekt tot de zondaar: "Deze dingen doet gij en Ik zwijg; gij meent dat Ik ten enenmale ben gelijk gij. Ik zal u straffen en zal het ordelijk voor uw ogen stellen."
Het woord van genade doet geen nut zonder deze voorafgaande werking van de wet.
...
3. De Heere zendt het Evangelie tot de verschrikte, bezorgde zondaar. Dat is het woord van genade, waarin de liefde van Christus en Zijn welwillendheid wordt voorgehouden aan zondaars die zichzelf verderven.
3. ... Ook spreekt het Evangelie van de gewilligheid van Christus, tot het werk van hun verlossing. "Want dat is goed en aangenaam voor God onzen Zaligmaker, Welke wil dat alle mensen zalig worden en tot kennis der waarheid komen," 1 Tim. 2:3, 4.
Ja, daarin worden rechtstreekse beloften van leven en verlossing onbepaald aan zondaars voorgesteld, als legaten van Christus, die aan hen vermaakt zijn, opdat zij ze zouden genieten door geloof en er gebruik van zouden maken.
...
5. De Heere opent het Woord en past het op een verborgen wijze aan de zondaar persoonlijk toe, hoewel het tot allen gesproken wordt in het algemeen. Zo wordt het als het ware een inwendig woord. Dit wordt in de Schrift genoemd: "De betoning des Geestes." Christus ademt in het Evangelie, genade en genegenheid tot zondaars; maar zij kunnen het niet waarnemen en mensen kunnen het hun niet doen zien. Maar de Heilige Geest maakt het hun bekend in kracht.
Dus er is een onbepaald aanbod aan alle zondaren maar de persoonlijke toepassing gaat altijd in de volgorde van wet en evangelie. Daar kan ik me wel in vinden.
Daartoe zijn de dingen gegeven, dat ze gebruikt worden; maar niet, opdat ze vergaard zouden worden - D. Bonhoeffer
Ds. Paauwe:...Om het voorwerp te zijn van de opzoekende genade van God in Christus, moet men wonden, striemen en etterbuilen hebben. Deze worden geslagen door de Wet. Wanneer de Wet in de hand des Geestes zijn werk niet heeft gedaan, dan blijft de mens zijn weg gaan in zelfbedrog...
