lezen wat de bijbel zegt.

[Toeschouwer]

Dat je Fjodor in bescherming neemt moet je zelf weten. Fjodor die blijft maar doorzeuren over een bepaald onderwerp, waar Criticus meermalen op heeft gereageerd. Dan is het toch zijn goed recht om niet eindeloos te blijven reageren op dezelfde vraag.

Fjodor heeft een flinke gat geschoten in jullie 'letterlijkheids'theorie: ineens blijkt de letterlijkheid alleen nog voor Israël te gelden en níét voor de andere volken.

Nu dat is door Gian wel afdoende onderuitgehaald. Fjodor en jij schieten in eigen voet, maar misschien wordt je nu wat bescheidener.

[jvdg]

Dat je Fjodor in bescherming neemt moet je zelf weten. Fjodor die blijft maar doorzeuren over een bepaald onderwerp, waar Criticus meermalen op heeft gereageerd. Dan is het toch zijn goed recht om niet eindeloos te blijven reageren op dezelfde vraag.

Fjodor heeft een flinke gat geschoten in jullie 'letterlijkheids'theorie: ineens blijkt de letterlijkheid alleen nog voor Israël te gelden en níét voor de andere volken.

Nu dat is door Gian wel afdoende onderuitgehaald. Fjodor en jij schieten in eigen voet, maar misschien wordt je nu wat bescheidener.

Als geïnteresseerd meelezer kan ik jouw standpunt niet onderschrijven.
Wel denk ik dat jij een te grote broek aantrekt.

[Tiberius]

Mensen, kan het allemaal een beetje minder op de persoon, aub.

[Toeschouwer]

Ik vond van G.J. Pauptit een artikel die hij in 1942 heeft geschreven en dat goed weergeeft wat de consequenties zijn van het vergeestelijken van de Schrift. De spelling is aangepast, verder is er geen verandering in de tekst aangebracht.

De vergeestelijkings- of subjectieve methode. Een ieder die niet aan Israëls nationaal herstel gelooft, moet deze methode toepassen wil hij het profetisch Woord uitleggen. Hieraan ontkomt hij niet. Het is het een òf het ander. Wie Israëls beloften niet in letterlijke zin neemt, moet ze « geestelijk » nemen, d.w.z. aan de betekenis der Schriftwoorden een andere zin geven, in de termen een andere inhoud leggen dan ze blijkbaar hebben. We zullen dit t.o.v. een drietal termen uitwerken
en gaan daartoe na de uitdrukkingen Juda en Jeruzalem, het Huis Jakobs en het Huis des Heeren.
Juda en Jeruzalem.
Jes. 1:1 « Het gezicht van Jesaja, den zoon van Amoz, hetwelk hij zag over Juda en Jeruzalem. » Hierbij denkt elkeen aan Israëls volk, dat letterlijk in Juda en Jeruzalem woonde. Jes. 2:1-3 « Het woord dat Jesaja, de zoon van Amoz, gezien heeft over Juda en Jeruzalem. En het zal geschieden in het laatste der dagen, dat de berg van het Huis des Heeren zal vastgesteld zijn op den top der bergen en hij zal verheven worden boven de heuvelen en tot dezelve zullen alle Heidenen toevloeien. En vele volken zullen henengaan en zeggen: Komt laat ons opgaan tot den berg des Heeren, tot het Huis van den God Jakobs opdat Hij ons lere van Zijn wegen en dat wij wandelen in Zijn paden. Want uit Sion zal de wet uitgaan, en des Heeren woord uit Jeruzalem. » We vinden in beide verzen 1 hetzelfde opschrift. In vs. 1 hoort men Jesaja spreken over Juda en Jeruzalem. Maar in 2:1 meent men dat iets anders bedoeld is. Dan heet het: « Dat is de berg waarop het huis des Heeren of de tempel gebouwd is, te weten de berg Zion of Moria en dit is te verstaan van de Christelijke gemeente die eerst te Jeruzalem verzameld is geweest ten tijde van Christus en Zijn apostelen doch daarna is zij zeer vermenigvuldigd door den toeloop der heidenen hetwelk hier wordt te kennen gegeven door het woord toevloeien ».
Kanttekening St. Vert. bij Jes. 2:2.
Dan zegt de Schrift alle heidenen, d.i. Heidenvolken, niet besneden volken. Maar het woord der uitlegging: « Alle heidenen, d.i. enigen uit alle heidense volken. » Men ziet reeds hier wat « vergeestelijking » inhoudt. N.L. dit: neem de Schrift, waar mogelijk niet steeds letterlijk maar verander de woorden van kleur zodat ze op de Kerk kunnen worden toegepast.
Jesaja 2:4 zegt: « En Hij zal rechten onder de heidenen en bestraffen vele volken en zij zullen hun zwaarden slaan tot spaden en hun spiesen tot sikkelen; het ene volk zal tegen het andere geen zwaard meer opheffen en zij zullen geen oorlog meer leren. »
Hiervan zegt de Kanttekenaar: « De profeet wil zeggen, dat alle volken, die zich oprechtelijk tot Christus bekeren, met elkaar van enen zijn zullen zijn in het geloof, zie Hand. 4:32 en dat zij in liefde en eenigheid zullen leven, want uit het geloof volgt de liefde. Zij zullen met elkander in Christelijken vrede leven, zonder twist en oneenigheid, derhalve zullen zij den krijg niet meer behoeven te leren. »
Men ziet, dat hij de betekenis van de tekstwoorden, enigszins begrijpt. Maar hij meent, dat dit woord nu vervuld wordt, want hij spreekt van « in Christelijken vrede leven ». « Alle Heidenen » zijn « enigen uit alle volken ». Ook hiermee stelt hij deze toestand in onze bedeling. Ook dit is « vergeestelijking », d.i. het niet letterlijk zien vervuld worden zoals het er staat, er iets af of toe doen. Hier komt geen beeldspraak voor die men kan « vergeestelijken ». Nu maakt men er een ander woord van. In Jes. 3:1 lezen we: « Want de Heere Heere der heerscharen zal van Jeruzalem en van Juda wegnemen den stok en den staf ». Hieronder verstaat men dan weer letterlijk die stad en die landstreek met haar bewoners. Zo ook in Jer. 4:5, 17:20, 19:7 en 27:20. Maar als we nu komen tot Jer. 33:15: « In die dagen zal Juda verlost worden en Jeruzalem zeker wonen », dan zegt de Kanttekenaar met een verwijzing naar Jer. 23:6 « Versta door Juda en Israël Gods Kerk, ook Jeruzalem genoemd ». Zie nu is het weer niet het letterlijke Jeruzalem. Nu is het Gods Kerk. Joel 3:20: « Maar Juda zal blijven in eeuwigheid en Jeruzalem van geslacht tot geslacht ». Kanttekenaar: « Voor Juda, Jeruzalem en Zion versta men Gods Kerk ». Men ziet, hoe de Kanttekenaars van het een op het ander overgaan. Ze hebben een wisselende maatstaf. De oordeelsuitspraken zijn voor het letterlijke volk Israël, de zegeningen voor de « Kerk ». In het ene geval bedoelt God het letterlijk, in het andere geval bedoelt Hij, al zegt Hij dezelfde woorden, iets anders. Zo is de maatstaf niet meer objectief, maar subjectief.

[Fjodor]

Dat je Fjodor in bescherming neemt moet je zelf weten. Fjodor die blijft maar doorzeuren over een bepaald onderwerp, waar Criticus meermalen op heeft gereageerd. Dan is het toch zijn goed recht om niet eindeloos te blijven reageren op dezelfde vraag.

Fjodor heeft een flinke gat geschoten in jullie 'letterlijkheids'theorie: ineens blijkt de letterlijkheid alleen nog voor Israël te gelden en níét voor de andere volken.

Het is buitengewoon flauw om met het woordje Magog uit Openbaring 20 het letterlijke verstaan van de Schrift onderuit te halen. God-Magog wordt in Openbaring gebruikt als benaming van de volken uit de vier hoeken der aarde. Hoe dat precies zit weten we niet omdat de bijbel daar verder over zwijgt. In Ezechiel wordt het echter duidelijk het land Magog genoemd.
Net als dat Israel, Juda en Efraim zowel een persoon als een landstreek kan zijn is dat met Magog ook het geval.
Verder is het duidelijk dat de invasie uit Ezechiel 38 en 39 een andere is als de aanval die in Openbaring wordt beschreven. Die verschillen zijn duidelijk. Het heeft dus geen zin, en het is dus onzin om dit icm Openbaring 19 te moeten vergeestelijken.
Dit soort conclusies krijg je als je de klok hoort zonder te weten waar de klepel hangt. Daarom maan ik Fjodor telkens het profetisch woord te bestuderen omdat ik telkens zie dat Fjodor met enkele details uit de context de strijd aangaat.

Dat je het flauw vindt is jouw zaak, Gian, maar het wordt mij hier toch echt duidelijk dat ook jij de letterlijke interpretatie van de schrift loslaat. Je kan niet anders. Gog-Magog is in Openbaring 20 volgens jou niet het geestelijke nageslacht van de zoon van Jafeth, en ook niet het noorderland. Het gaat over de gehele wereld.
Of ik nou de gehele theorie ken of niet, dat maakt mij niet zoveel uit, het zal toch moeten blijven staan dat we die theorieën moeten verifiëren door schrift met schrift te vergelijken. En dan gaat het uiteindelijk om dit soort zaken. Kijk de film die ergens (in dit topic?) is gepost dan zal je zien over wat voor punten de discussie gaat. Ook de chiliast daar (aan wiens kant ik trouwens na de eerste keer bekijken van die film stond), argumenteert gewoon op details hoor.

[Afgewezen]

Ik vond van G.J. Pauptit een artikel die hij in 1942 heeft geschreven en dat goed weergeeft wat de consequenties zijn van het vergeestelijken van de Schrift. De spelling is aangepast, verder is er geen verandering in de tekst aangebracht.

De vergeestelijkings- of subjectieve methode. Een ieder die niet aan Israëls nationaal herstel gelooft, moet deze methode toepassen wil hij het profetisch Woord uitleggen. Hieraan ontkomt hij niet. Het is het een òf het ander. Wie Israëls beloften niet in letterlijke zin neemt, moet ze « geestelijk » nemen, d.w.z. aan de betekenis der Schriftwoorden een andere zin geven, in de termen een andere inhoud leggen dan ze blijkbaar hebben. We zullen dit t.o.v. een drietal termen uitwerken.

Dit is de verkeerde volgorde. Niet: we stellen eerst vast of we aan Israëls nationaal herstel geloven of niet, en in het licht daarvan gaan we het OT lezen, maar: we lezen het OT in het licht van het NT, en op grond dáárvan trekken we conclusies.
Overigens is er inmiddels een 'nationaal herstel' van Israël opgetreden, maar is dat wat de Bijbel er ons van heeft gezegd?

[Gian]

Ik vond van G.J. Pauptit een artikel die hij in 1942 heeft geschreven en dat goed weergeeft wat de consequenties zijn van het vergeestelijken van de Schrift. De spelling is aangepast, verder is er geen verandering in de tekst aangebracht.

De vergeestelijkings- of subjectieve methode. Een ieder die niet aan Israëls nationaal herstel gelooft, moet deze methode toepassen wil hij het profetisch Woord uitleggen. Hieraan ontkomt hij niet. Het is het een òf het ander. Wie Israëls beloften niet in letterlijke zin neemt, moet ze « geestelijk » nemen, d.w.z. aan de betekenis der Schriftwoorden een andere zin geven, in de termen een andere inhoud leggen dan ze blijkbaar hebben. We zullen dit t.o.v. een drietal termen uitwerken.

Dit is de verkeerde volgorde. Niet: we stellen eerst vast of we aan Israëls nationaal herstel geloven of niet, en in het licht daarvan gaan we het OT lezen, maar: we lezen het OT in het licht van het NT, en op grond dáárvan trekken we conclusies.

Dan kom je op hetzelfde uit.

Overigens is er inmiddels een 'nationaal herstel' van Israël opgetreden, maar is dat wat de Bijbel er ons van heeft gezegd?

Nee. Maar wat dan nog?

[Toeschouwer]

Israël en het jodendom is een wereldvraagstuk geworden. Door de ontzettende verdrukking en afslachting van onze dagen door mannen, die als dragers van een nieuwe kultuur, de Europese Joden hebben willen uitmoorden waarin zij niet geslaagd zijn, noch konden slagen, is de vraag: En wat met de Jood?, nog dringender geworden dan ooit te voren. Velen zoeken een oplossing voor dit vraagstuk en houden zich zodoende bezig met Israëls toekomst.
Voor vele gelovigen is dit een uitgemaakte zaak. Israël heeft volgens hen geen toekomst meer. Geen officiële kerkleer rept er ook maar in het minst van en veelal bijzonder in Gereformeerde kringen, heerst de mening: Israël heeft in Gods raadsplan afgedaan. Het heeft zijn taak vervuld door het voortbrengen van de Messias. Van een nationaal herstel is echter geen sprake. De mening is niet nieuw, ze is van de vaderen overgeërfde leer. Voor onze Calvanistische vaderen trad het vraagstuk naar voren in de dwaalgeest en verwerpelijke praktijk der Wederdopers. Zij maakten er dus wel kennis mee, maar ze verwierpen en dat weer op het voetspoor van de oude Kerkvaders, alle herstel. Van een Israël van onze dagen, dat 'het beloofde land' voor zich opvordert, wisten ze niets. Hierover konden de zestiende en zeventiende eeuw niets zeggen en de
Formulieren en Geloofsbelijdenissen dier dagen zwijgen er over. De Nederlandse geloofsbelijdenis ziet alleen alle ceremoniële wet afgeschaft (Art. 25). Waar Israëls zaak echter meer naar voren is gekomen en men hierover meer is gaan denken, heeft men de kerkelijke leiders gevraagd of de Schrift hierover toch iets tezeggen heeft. Bizonder in Gereformeerde kringen is dan het antwoord, dat het niet buitengesloten is, dat Israël nog een tehuis in krijgt en een natie wordt, een volk als de andere volken met een eigen regeering. Maar, verzekert men, dit ligt geheel buiten Gods raadsplan. Voor de heilsgeschiedenis heeft het afgedaan. Zeker, er zullen nog Joden bekeerd worden. Maar niet het Joodse volk als volk.
Waarom Israël dan tot op heden voorbestaat, waarom het na lange bange eeuwen, waarin het overal op de aardbodem verstrooid was en als « de wandelende Jood » zijn bestaan onder alle volken voorsleepte, nog niet is ondergegaan, daarop kan men geen antwoord geven. Waarom Afgewezen, AlexanderCD, Fjodor is na bijna 2000 jaar kerkgeschiedenis het Joodse volk nog blijven bestaan? Waarom keren ze terug in het land van hun vaderen? Hebben onze vaderen gelijk dat het voor de heilsgeschiedenis niet uitmaakt?

[Afgewezen]

Waarom Afgewezen, AlexanderCD, Fjodor is na bijna 2000 jaar kerkgeschiedenis het Joodse volk nog blijven bestaan? Waarom keren ze terug in het land van hun vaderen? Hebben onze vaderen gelijk dat het voor de heilsgeschiedenis niet uitmaakt?

Ik weet niet of ik op deze vragen antwoord móét geven, maar ik wil het wel proberen.
1. God heeft Zijn uitverkorenen nog, ook onder de Joden. Israël naar het vlees heeft niet afgedaan voor God.
2. Misschien is het lijden van Israël de eeuwen door voor ons, gelovigen uit de heidenen, een baken in zee: beeld van wat er ook met óns zal gebeuren wanneer ook wij Christus (blijven) verwerpen.
3. Ik weet niet waarom de Joden zijn teruggekeerd naar het land van hun vaderen. Ik weet niet welke plaats dit gebeuren heeft in Gods handelen in de geschiedenis. Wel zie ik het als een gebeurtenis, voortkomend uit Gods 'linkerhand', niet uit Zijn 'rechterhand'.

[Gian]

3. Ik weet niet waarom de Joden zijn teruggekeerd naar het land van hun vaderen. Ik weet niet welke plaats dit gebeuren heeft in Gods handelen in de geschiedenis. Wel zie ik het als een gebeurtenis, voortkomend uit Gods 'linkerhand', niet uit Zijn 'rechterhand'.

Dat beeld is misschien wel aardig geformuleerd. Toch hoeven we echt niet in het duister te tasten.
Enerzijds was er 1948 en zijn er grote wonderen gebeurd tijdens de oorlogen die hierop volgde, anderzijds kan ik er nog niet de vervulling van Gods belofte in zien. Hooguit in beginsel dan. Wat we nu van het volk Israel zien is mi het vooruitlopen op Gods beloften. Daarmee stem ik dus niet zonder meer in met de claim die bijv. J.v.Barneveld doet op het vervullen van zovelen beloften. Het is allemaal zo moeizaan, en bovenal zonder de erkenning van Jezus als Messias. Naar de mens een hopeloze zaak.
Daarom zie ik het voorlopig als voorbereidend werk van God. Er is in beginsel land, er is infrastructuur, er is een Jeruzalem om weer verwoest te worden, en de Filistijnen (Palestijnen) zijn weer terug evenals de (komende) Romeinse (Europese) overheersing. Daarmee zijn we weer terug in de tijd van de eerste komst van Gods Zoon.

[Alexander CD]

Waarom keren ze terug in het land van hun vaderen?

De landbelofte in het oudetestament was vreselijk belangrijk, en ook voor ons is de landbelofte belangrijk wie kan nu leven zonder vaste grond onder de voeten.
Maar ook in het oude testament was geloof al een voorwaarde om in dat beloofde land te wonen.
Kijk maar naar de gescheidenis van de verspieders, het volk jammerde met de tien verspieders, maar Kaleb en Jozua mochten het land bezitten.
Mozes heeft meerdere malen gezegd tegen de joden als je niet gehoorzaam bent aan God, dat heeft ook alles met geloof en respect te maken, dan ze je het land uitgegooid worden.
Door hun ongehoorzaamheid zijn de Israëlieten bijna altijd verdrukt geweest in hun "eigen"land.
Maar ook de landbelofte was een schaduw, dat zien we duidelijk in Hebreën 11.

Want die zulke dingen zeggen, betonen klaarlijk, dat zij een vaderland zoeken.

En indien zij aan dat vaderland gedacht hadden, van hetwelk zij uitgegaan waren, zij zouden tijd gehad hebben, om weder te keren;

Maar nu zijn zij begerig naar een beter, dat is, naar het hemelse.

Toen Abraham, Isaac en Jacob in het land woonden, waren ze nog vreemdelingen, terwijl ze in het beloofde land woonden!

Ze zochten een ander vaderland, niet waar ze vandaan kwamen, dan hadden ze genoeg gelegenheid om terug te keren, maar ze zochten het hemelse vaderland.
Dit land waar de joden naar terugkeerden, gaf Abraham, Isaac en Jacob niet wat ze zochten, zal het dan de Joden nu wel brengen wat ze zoeken?
Ik denk dat het vele joden in het land gevonden hadden wat ze zochten en dat vele christenen daar van harte mee eens zullen zijn omdat ze ook vast zitten aan materiele dingen.
Maar de wedergeboren Jood ( die Christus Jezus heeft aangenomen)zal het in Palestina niet vinden, net zomin als de wedergeboren christen verlangt naar een beter dat is een hemels vaderland, een stad waarvan God de kunstenaar en bouwmeester is!

[Toeschouwer]

Afgewezen staat niet alleen, als zij beweert dat letterlijk lezen van de Schrift niet zou moeten. Ik las over dr Ouweneel het volgende: God is groter dan onze geloofsleerOuweneel over letterlijk Bijbellezen

Gezonde Bijbelstudie neemt het Woord naar zijn éérste betekenis …
Uit: ‘wat is gezonde Bijbelstudie?’, blz.42 (1975)

Zo is dat! Dit schreef Ouweneel in een tijd dat hij nog geen gepromoveerd filosoof en theoloog was. Sindsdien is zijn koers radicaal gewijzigd. Zo zag ik deze week op internet een interview met Ouweneel waarin hij zich sterk afzet tegen het letterlijk Bijbellezen. Zo’n beetje alles waar hij vroeger voor streed, haalt hij in een paar minuten onderuit. Zo meent hij te weten dat Genesis 1 uitgaat van een primitief wereldbeeld waarbij het uitspansel zou duiden op een koepel van vaste stof. Een opvatting die hij zo’n zesendertig jaar geleden al eens haarfijn had weerlegd.

Dit oude wereldbeeld is helaas in de Schrift ingelegd (…) De werkelijke zin is echter een ‘ijle uitgestrektheid’…
Uit ‘kanttekeningen bij Genesis één’, blz. 79 (1974)

Ook zou het er volgens Ouweneel niet toe doen of Jona werkelijk drie dagen en drie nachten in de grote vis heeft gezeten. Dit terwijl Jezus zelf de realiteit van dit gegeven direct koppelt aan de realiteit van zijn eigen opstanding ten derde dage (Mat.12:40).

Heeft de eerbied voor ”de tittel en jota” van de Schrift bij Ouweneel plaats gemaakt voor verzet tegen het ‘letterlijk’ nemen van de Schrift? De zekerheid van “er staat geschreven!” voor twijfelachtige filosofie en theologische rookgordijnen? Hoe waar is Paulus’ waarschuwing:

Ziet toe, dat niemand u medeslepe door de filosofie en door ijdel bedrog in overeenstemming met de overlevering der mensen (…) en niet met Christus…
Kolosse 2:

[Joannah]

Romeinen 11:25
Er wordt n.b. door Paulus gezegd dat ie en geheim bekendmaakt, vooral omdat wij het niet beter moeten weten, en wat doen we , we weten het toch weer beter.
Er staat dat israel's goddeloosheid afgewend zal worden, hun zonden zullen erggenomen worden, ze zijn vijanden van het evangelie, MAAR BEMINDEN AANGAANDE DE VERKIEZING.
De genadegiften Gods en Zijn roeping zijn onberouwelijk.En NOG durven sommigen van ons te zeggen, dat israel onbekeerd is en niets van Jezus moet weten etc etc. Zijn wij de rechter?
Jacob was ook een schelm, die het eerstegeboorterecht verkreeg door bedrog van zijn eigen vader, en toch was hij verkozen.
EN zo is geheel Israel verkozen, God's ontferming en barmhartigeid is besloten onder hun ongehoorzaamheid.
Anders zou het geen barmhartigheid zijn!

[Fjodor]

Romeinen 11:25
Er wordt n.b. door Paulus gezegd dat ie en geheim bekendmaakt, vooral omdat wij het niet beter moeten weten, en wat doen we , we weten het toch weer beter.
Er staat dat israel's goddeloosheid afgewend zal worden, hun zonden zullen erggenomen worden, ze zijn vijanden van het evangelie, MAAR BEMINDEN AANGAANDE DE VERKIEZING.
De genadegiften Gods en Zijn roeping zijn onberouwelijk.En NOG durven sommigen van ons te zeggen, dat israel onbekeerd is en niets van Jezus moet weten etc etc. Zijn wij de rechter?
Jacob was ook een schelm, die het eerstegeboorterecht verkreeg door bedrog van zijn eigen vader, en toch was hij verkozen.
EN zo is geheel Israel verkozen, God's ontferming en barmhartigeid is besloten onder hun ongehoorzaamheid.
Anders zou het geen barmhartigheid zijn!

Gods ontferming besloten onder hun ongehoorzaamheid? Wat wil je daarmee zeggen?
Als er staat dat Israël verkozen is dan betekent dat in het geheel niet dat Israël ook zalig wordt. Er staat ook dat Israël verworpen is. Maar Israël is verkozen door de ontvangst van de belofte, die hun is toevertrouwd. Maar de belofte moet door het geloof toegeëigend worden (Gal 3:14 Opdat de zegening van Abraham tot de heidenen komen zou in Christus Jezus, en opdat wij de belofte des Geestes verkrijgen zouden door het geloof.), en dat laten de Joden nu na. Dus zijn ze onbekeerd. In dit te zeggen doen we niets anders dan de apostelen volgen.

[Afgewezen]

Afgewezen staat niet alleen, als zij beweert dat letterlijk lezen van de Schrift niet zou moeten. Ik las over dr Ouweneel het volgende: God is groter dan onze geloofsleerOuweneel over letterlijk Bijbellezen

Gezonde Bijbelstudie neemt het Woord naar zijn éérste betekenis …
Uit: ‘wat is gezonde Bijbelstudie?’, blz.42 (1975)

Zo is dat! Dit schreef Ouweneel in een tijd dat hij nog geen gepromoveerd filosoof en theoloog was. Sindsdien is zijn koers radicaal gewijzigd. Zo zag ik deze week op internet een interview met Ouweneel waarin hij zich sterk afzet tegen het letterlijk Bijbellezen. Zo’n beetje alles waar hij vroeger voor streed, haalt hij in een paar minuten onderuit. Zo meent hij te weten dat Genesis 1 uitgaat van een primitief wereldbeeld waarbij het uitspansel zou duiden op een koepel van vaste stof. Een opvatting die hij zo’n zesendertig jaar geleden al eens haarfijn had weerlegd.

Dit oude wereldbeeld is helaas in de Schrift ingelegd (…) De werkelijke zin is echter een ‘ijle uitgestrektheid’…
Uit ‘kanttekeningen bij Genesis één’, blz. 79 (1974)

Ook zou het er volgens Ouweneel niet toe doen of Jona werkelijk drie dagen en drie nachten in de grote vis heeft gezeten. Dit terwijl Jezus zelf de realiteit van dit gegeven direct koppelt aan de realiteit van zijn eigen opstanding ten derde dage (Mat.12:40).

Heeft de eerbied voor ”de tittel en jota” van de Schrift bij Ouweneel plaats gemaakt voor verzet tegen het ‘letterlijk’ nemen van de Schrift? De zekerheid van “er staat geschreven!” voor twijfelachtige filosofie en theologische rookgordijnen? Hoe waar is Paulus’ waarschuwing:

Ziet toe, dat niemand u medeslepe door de filosofie en door ijdel bedrog in overeenstemming met de overlevering der mensen (…) en niet met Christus…
Kolosse 2:

En zo insinueer je dus dat Afgewezen en Fjodor en anderen zich schuldig maken aan Schriftkritiek. Vind je het fair om op zo'n manier je opponenten in het verdachtenbankje te zetten?