Gedachten in de nacht... ter overdenking

[Mara]

Gelukkig is het niet aan mensen dat te beoordelen.

Ben je daar bang voor dan?

[Floppy]

Eerlijk gezegd verbaast me dit wel een beetje, en wel omdat het laat zien dat de leden van refoforum niet altijd consistent zijn in hun opvattingen.

- Voor zover ik weet is er nog geen doorslaggevend bijbelgedeelte genoemd ter ondersteuning van het fenomeen 'gemeenschap met de gestorven heiligen'.
- Ik krijg sterk de indruk, zelfs enigszins bij @Huisman, dat het fenomeen als goed wordt beoordeeld omdat zeer godvrezende personen erover spreken/hebben gesproken.

Let wel, ik vel geen oordeel over het bestaan van het fenomeen zelf of wat we ervan zouden moeten vinden. Waar ik slechts de aandacht op wil vestigen, is dat we een ingrijpende geestelijke ervaring louter gronden op ervaringen van mensen. Het lijkt me goed om dat zo te benoemen. Die houding op zichzelf is een afwijking van het 'Sola Scriptura'. Dat is een keuze. Maar wees er wel van bewust. Want - ik weet dat ik op een aantal tenen ga staan - de RK hecht ook waarde aan wat godvrezende mensen hebben ervaren. Wij doen daar lacherig over, en schudden ons hoofd, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hier een parallel te vinden is.

Meer inhoudelijk: Als ik de teksten van Mientje Vrijdag lees, en ik heb een paar gedeelten gelezen (niet zo veel), dan treft me de bijzondere betrokkenheid op de geestelijke realiteit, en het uitzien naar de komst van Gods Koninkrijk. Dat trof me in bijzonder positieve zin. En ik snap DIA heel goed als hij zegt dat dat 'tegenwoordig gemist wordt'.
Dit 'nabije leven' zoals we het zouden kunnen noemen, brengt haar ook tot de uitspraken waar we het hier over hebben. Ik weet niet goed hoe ik dat moet duiden. Ik heb wel het idee dat die uitspraken voortvloeien uit een diepe relatie met God.

Ik zie persoonlijk geen Bijbelse basis voor een wederkerige gemeenschap met gestorven heiligen, waarbij er dus wederzijds 'contact' is.
Een eenzijdige vorm van gemeenschap (kan dat?), waarbij de ziel van de levende hier op aarde zich uitstrekt naar hen die 'boven' zijn, kan ik me in Bijbels licht nog wel voorstellen. Maar zouden we verder moeten gaan dan dat? En daarbij de Bijbel achter ons laten?

[DDD]

Deze discussie is al eens eerder gevoerd. Ook de RKK erkent dat het mogelijk is voorbede te doen bij reeds overleden heiligen. God is niet een God van doden, maar van levenden, immers?

[Dodo]

Eerlijk gezegd verbaast me dit wel een beetje, en wel omdat het laat zien dat de leden van refoforum niet altijd consistent zijn in hun opvattingen.

- Voor zover ik weet is er nog geen doorslaggevend bijbelgedeelte genoemd ter ondersteuning van het fenomeen 'gemeenschap met de gestorven heiligen'.
- Ik krijg sterk de indruk, zelfs enigszins bij @Huisman, dat het fenomeen als goed wordt beoordeeld omdat zeer godvrezende personen erover spreken/hebben gesproken.

Let wel, ik vel geen oordeel over het bestaan van het fenomeen zelf of wat we ervan zouden moeten vinden. Waar ik slechts de aandacht op wil vestigen, is dat we een ingrijpende geestelijke ervaring louter gronden op ervaringen van mensen. Het lijkt me goed om dat zo te benoemen. Die houding op zichzelf is een afwijking van het 'Sola Scriptura'. Dat is een keuze. Maar wees er wel van bewust. Want - ik weet dat ik op een aantal tenen ga staan - de RK hecht ook waarde aan wat godvrezende mensen hebben ervaren. Wij doen daar lacherig over, en schudden ons hoofd, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hier een parallel te vinden is.

Meer inhoudelijk: Als ik de teksten van Mientje Vrijdag lees, en ik heb een paar gedeelten gelezen (niet zo veel), dan treft me de bijzondere betrokkenheid op de geestelijke realiteit, en het uitzien naar de komst van Gods Koninkrijk. Dat trof me in bijzonder positieve zin. En ik snap DIA heel goed als hij zegt dat dat 'tegenwoordig gemist wordt'.
Dit 'nabije leven' zoals we het zouden kunnen noemen, brengt haar ook tot de uitspraken waar we het hier over hebben. Ik weet niet goed hoe ik dat moet duiden. Ik heb wel het idee dat die uitspraken voortvloeien uit een diepe relatie met God.

Ik zie persoonlijk geen Bijbelse basis voor een wederkerige gemeenschap met gestorven heiligen, waarbij er dus wederzijds 'contact' is.
Een eenzijdige vorm van gemeenschap (kan dat?), waarbij de ziel van de levende hier op aarde zich uitstrekt naar hen die 'boven' zijn, kan ik me in Bijbels licht nog wel voorstellen. Maar zouden we verder moeten gaan dan dat? En daarbij de Bijbel achter ons laten?

Ik vind deze bijdrage heel goed.

[Panny]

Volgens mij komt de onduidelijkheid vooral door het verschillende verstaan van het woord 'gemeenschap'.
Contact hebben met de doden komt wel verschillende keren voor in de Bijbel. Maar dan op een negatief=ve. Bijvoorbeeld bij Saul en de waarzegster.

Maar als ik de brieven van Mientje Vrijdag leest en de citaten van Huisman dan gaat het niet om een dergelijk contact.
Het lijkt meer te gaan om een soort visioen. God laat dan iets zien van de triomferende kerk.
Bijvoorbeeld uit het citaat waarin de gestorvenen haast lichamelijk aanwezig waren bij een viering van het Avondmaal.

Verder wil ik vooral een beetje voorzichtig blijven. Ik weet niet alles.

[ejvl]

Gelukkig is het niet aan mensen dat te beoordelen.

Ben je daar bang voor dan?

Niet bang, ik ben er juist blij mee.
Als het aan mensen zou liggen zou de hemel erg leeg zijn, of juist te vol.
Er zullen er zijn, en er zullen gemist worden waar mensen anders op oordeelden.

[refo]

Gelukkig is het niet aan mensen dat te beoordelen.

Ben je daar bang voor dan?

Niet bang, ik ben er juist blij mee.
Als het aan mensen zou liggen zou de hemel erg leeg zijn, of juist te vol.
Er zullen er zijn, en er zullen gemist worden waar mensen anders op oordeelden.

Ook daar weet jij niets van.

[ejvl]

Paulus zal er volgens sommige Farizeeërs ook niet in geplaatst zijn. Voorbeelden genoeg.

[Mara]

Gelukkig is het niet aan mensen dat te beoordelen.

Ben je daar bang voor dan?

Niet bang, ik ben er juist blij mee.
Als het aan mensen zou liggen zou de hemel erg leeg zijn, of juist te vol.
Er zullen er zijn, en er zullen gemist worden waar mensen anders op oordeelden.

Voordat ik op een forum actief was, hoorde ik nooit de uitdrukkingen: je mag niet oordelen of je moet niet elkaar de maat gaan nemen.
Want er blijkt in het dagelijks leven volop geoordeeld worden, in stilte, of op de achtergrond.
En dan kun je er op 2 verschillende manieren op reageren:
1. Je haalt je schouders op en denkt, laat maar, ik doe wat ik zelf wil
2. Je denkt er over na, geef ik aanleiding tot een oordeel en hebben zij mogelijk gelijk?

Op een forum is men vuurbang voor het oordeel van een ander, althans, zo lijkt dat.
M.i. hoef je je niet altijd af te vragen wat een ander ervan denkt, als je weet dat het tussen God en je ziel vlak ligt.
Maar het is ook niet de bedoeling dit als excuus te gebruiken voor van alles en nog wat.

[Marieke]

Eerlijk gezegd verbaast me dit wel een beetje, en wel omdat het laat zien dat de leden van refoforum niet altijd consistent zijn in hun opvattingen.

- Voor zover ik weet is er nog geen doorslaggevend bijbelgedeelte genoemd ter ondersteuning van het fenomeen 'gemeenschap met de gestorven heiligen'.
- Ik krijg sterk de indruk, zelfs enigszins bij @Huisman, dat het fenomeen als goed wordt beoordeeld omdat zeer godvrezende personen erover spreken/hebben gesproken.

Let wel, ik vel geen oordeel over het bestaan van het fenomeen zelf of wat we ervan zouden moeten vinden. Waar ik slechts de aandacht op wil vestigen, is dat we een ingrijpende geestelijke ervaring louter gronden op ervaringen van mensen. Het lijkt me goed om dat zo te benoemen. Die houding op zichzelf is een afwijking van het 'Sola Scriptura'. Dat is een keuze. Maar wees er wel van bewust. Want - ik weet dat ik op een aantal tenen ga staan - de RK hecht ook waarde aan wat godvrezende mensen hebben ervaren. Wij doen daar lacherig over, en schudden ons hoofd, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hier een parallel te vinden is.

Meer inhoudelijk: Als ik de teksten van Mientje Vrijdag lees, en ik heb een paar gedeelten gelezen (niet zo veel), dan treft me de bijzondere betrokkenheid op de geestelijke realiteit, en het uitzien naar de komst van Gods Koninkrijk. Dat trof me in bijzonder positieve zin. En ik snap DIA heel goed als hij zegt dat dat 'tegenwoordig gemist wordt'.
Dit 'nabije leven' zoals we het zouden kunnen noemen, brengt haar ook tot de uitspraken waar we het hier over hebben. Ik weet niet goed hoe ik dat moet duiden. Ik heb wel het idee dat die uitspraken voortvloeien uit een diepe relatie met God.

Ik zie persoonlijk geen Bijbelse basis voor een wederkerige gemeenschap met gestorven heiligen, waarbij er dus wederzijds 'contact' is.
Een eenzijdige vorm van gemeenschap (kan dat?), waarbij de ziel van de levende hier op aarde zich uitstrekt naar hen die 'boven' zijn, kan ik me in Bijbels licht nog wel voorstellen. Maar zouden we verder moeten gaan dan dat? En daarbij de Bijbel achter ons laten?

Veel verder gaan moeten we niet. Maar het ging er om dat het "buitenissig" en "valse mystiek" genoemd werd. Laten we voorzichtig zijn om zaken dusdanig te bestempelen wanneer we het zelf niet kennen als bevinding.
Ook Brakel is er in zijn Redelijke godsdienst heel helder in dat er gemeenschap is met de triomferende kerk.
Hij noemt hier ondermeer de volgende Bijbelse onderbouwing bij:
Zach.3:7
Fil.3:20
Hebr.12:22 en23
Ook hij wijst (evenals ds Hovius) er op dat Gods kinderen er hier op aarde wel voor waken dat ze ze geen enkele godsdienstige eer aandoen, of hun te vragen dat zij voor ons zouden bidden.

[DDD]

Dank! Dat wist ik niet. In welk hoofdstuk?

[Ezen]

Brakel verzint wel meer dingen zelf.
De genoemde teksten wijzen daar helemaal niet op.
We moeten er van uitgaan dat levenden niet met doden kunnen communiceren.
Salomo zegt al dat doden niets weten. In de bijbel wordt contact met de geestenwereld verboden. Dat is dit ook.
Dergelijke seances lijken me voor het geestelijk leven erg slecht. Zowel het geestelijke geestelijke als het mentale geestelijk leven.
Je krijgt daarvan namelijk depressieve gedachten. Ons is de aarde gegeven en neit de geestenwereld.

[Floppy]

Ik ben ook wel benieuwd naar het hoofdstuk uit de redelijke godsdienst.
Volgens mij moeten we eerst maar eens helder zien te krijgen wat er wordt bedoeld met die 'gemeenschap met de heiligen'.

[Vagari]

Mattheüs 11:25

[Dodo]

Wat verstaat gij door de gemeenschap der heiligen?
Eerstelijk, dat de gelovigen, allen en een iegelijk, als lidmaten aan den Heere Christus en al zijn schatten en gaven gemeenschap hebben. Tenandere, dat elk zich moet schuldig weten, zijn gaven ten nutte en ter zaligheid der andere lidmaten gewilliglijk en met vreugde aan te wenden.