Ja , eens.eilander schreef:Het getuigenis van Gods Geest in zijn hart. Zijn stem horen, dat maakt het verschil. "Ik heb het zelf uit Zijnen mond gehoord."Bezorgd schreef:Toch blijf ik het wel een lastig punt vinden.eilander schreef:Dat lijkt me helder. Het gaat er echter om dat het wél zo zou kunnen zijn dat je denkt dat je op de Heere vertrouwt, je geheel aan Hem hebt overgegeven, in de overgave leeft.
Zo scherp ligt het zelfonderzoek mijns inziens. Het zal toch altijd weer het gebed zijn, als het goed is: 'Heere, zegt U het nog eens tegen mij?' En als de Heere spreekt, dan weet je dat. Dan weet je ook dat het iets anders is dan 'de Heere spreekt door Zijn Woord, dus als ik onder de prediking zit, hoor ik Gods stem' (hetgeen overigens wel waar is op zichzelf).
Want als ik je goed begrijp zeg jij: we kunnen op de Heere vertrouwen, maar verkeerd, en daardoor ons bedriegen terwijl we het zelf wel vast geloven. Als ik dan doorredeneer, kan een waar gelovige ook nooit zeker zijn van de zaak.
Maar dat leer je ook niet. Wat is dan de vastigheid die een waar gelovige heeft en dat ook voor zichzelf gelooft?
In het geval dat een hypocriet zijn eigen dwaling vast zou geloven heeft die die vastigheid toch net zo goed?
Beetje verwarrend misschien, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Maar blijkbaar gelooft de hypocriet dat dus ook. Als het klopt dat de hypocriet niet zou weten dat hij of zij zich bedriegt.
Hoe zie je dat dan?