Zeeuw schreef:TSD schreef:Mannetje schreef:Hoe zou jij het dan willen schrijven?
Het erkennen van God in Zijn goedheid is denk ik de kern. Dat kan op zoveel manieren, het heeft niet zoveel zin om nu op te gaan schrijven hoe ik het zou willen verwoorden, dan gaat het inderdaad een normgevende discussie worden.
Wat ik wel altijd een mooi zinnetje vind op een geboortekaartje is "De Heere, die leven gaf en leven spaarde" (enz.)
Het is duidelijk Wie het onderwerp is en ik denk dat je met zo'n zin naar anderen laat zien Wie de gever is van het leven.
En ook dan blijft natuurlijk net zo goed staan dat wij van onszelf God niet in waarheid erkennen. Dat is ook het hele punt niet wat mij betreft. Het is wel onze
plicht en als het goed is ook ons
verlangen.
Mag je dan wel dankbaar zijn dat de Heere leven gaf en spaarde?
Dat is toch helemaal het punt niet? Natuurlijk mag je dat, het moet zelfs lijkt me.
Het punt is dat, door dit op een kaartje te zetten, je dit juist laat zien. De Heere danken is toch in de eerste plaats Hem erkennen als de Gever van ook deze goede gaven? Dat is juist wat je op het kaartje zet.
Mijn punt gaat erover dat voor mijn gevoel dergelijke teksten bij ons steeds meer plaats maken voor iets waarin vooral staat dat ik/wij dankbaar zijn. Dan ligt de nadruk dus op 'wij' die dankbaar zijn in plaats van op 'God' die door Zijn grote daden ons stof tot danken heeft gegeven.
Misschien wordt hetzelfde bedoeld, maar zo komt het op mij over. Welke boodschap wil je geven aan de geadresseerde van het kaartje? Dat jij dankbaar bent? Of dat God goed is?
Ik denk dat je niemand hoeft te vertellen dat jij dankbaar bent. Dat zien mensen aan je, aan je daden en aan dat je mag vertellen hoe goed de Heere is.
Overigens, voor de goede orde, ik heb nergens een oordeel over uitgesproken, alleen aangeven hoe het op mij overkomt en dat ik dat jammer vindt. Sommigen lezen echt meer in mijn reacties dan dat er nu staat.
