Margriet schreef:En ik vergeef altijd en ten alle tijde iedereen , want als je goed leest wat Jezus doet ,dan moet je dat wel. Het is helemaal niet moeilijk om te doen!! Je begint gewoon en maakt er een gewoonte van en dan merk je dat je het niet meer belangrijk is om gelijk te krijgen of genoegdoening.
Mijn dochter werd verkracht met gebruik van een mes , ik ben bijna gewurgd , maar als je niet vergeeft blijf je staan en blijft het je leven beheersen
Ontzettend zeg! Wat een zegen dat je dat zo ziet!
Is het dan echt vergeven (=geen schuld meer zien in de dader, er niet meer over spreken, er geen last meer van hebben) of óvergeven in de handen van Jezus (en op die manier rust ontvangen)?
Want als ik je laatste woorden lees, vergeef je (lijkt het) om voor jezelf rust te krijgen en de eerder aangehaalde website noemt dit 'oneigenlijk gebruik' van vergeving....
Vergeef me trouwens als ik het verkeerd lees of begrijp hoor!
Wie zegt 'er is geen waarheid' heeft groot gelijk, want die bestaat wél.
jakobmarin schreef:
Is het dan echt vergeven (=geen schuld meer zien in de dader, er niet meer over spreken, er geen last meer van hebben) of óvergeven in de handen van Jezus (en op die manier rust ontvangen)?
Want als ik je laatste woorden lees, vergeef je (lijkt het) om voor jezelf rust te krijgen en de eerder aangehaalde website noemt dit 'oneigenlijk gebruik' van vergeving....
Vergeef me trouwens als ik het verkeerd lees of begrijp hoor!
Ik ben het niet eens met hoe de schrijver van de website het stelt. Je doet het niet voor jezelf, je doet het ook voor de ander. en dat hij het vergeven en overgeven loskoppelt is denk ik ook verkeerd. Nogmaals, kijk nog eens naar het voorbeeld van het kind dat geld uit de portemonnee van zijn ouders steelt. Als je zijn denkwijze consequent vasthoudt, dan kom je in de problemen! zeker wat de praktijk betreft. En hoe moet je dan reageren als jou iets is aangedaan door een onbekende?
Onlangs hoorde ik nog een mooi lied over vergeving
Hoe kan ik verder leven, hoe met ik verder gaan?
Kan ik ooit vergeven wat mij is aangedaan?
De wonden in mijn ziel, de haat en bitterheid
lijken niet te helen, niet door woorden niet door tijd
refrein
maar als er vergeving is, kan er genezing zijn
van de pijn en het verdriet, diep van binnen
Als er vergeving is, kan er genezing zijn
en de weg van herstel kan beginnen
O God, ik heb U nodig, ik kan het zelf niet
Ik lijk haast te verstikken in angt en in verdriet
Hoe kan ik ooit vergeven, zoals U mij vergeeft?
dwars door alles heen wat mij beschadigt heeft
refrein
Geef mij de kracht van Uw liefde om verder te gaan
ook al zal er een litteken blijven bestaan
Want is Uw liefde niet sterker dan de dood?
en Uw vergeving niet dieper dan mijn nood?
refrein
(tekst Marcel en Lydia Zimmer. opwekking 629, OTH 184)
JolandaOudshoorn schreef:Onlangs hoorde ik nog een mooi lied over vergeving
Hoe kan ik verder leven, hoe met ik verder gaan?
Kan ik ooit vergeven wat mij is aangedaan?
De wonden in mijn ziel, de haat en bitterheid
lijken niet te helen, niet door woorden niet door tijd
refrein
maar als er vergeving is, kan er genezing zijn
van de pijn en het verdriet, diep van binnen
Als er vergeving is, kan er genezing zijn
en de weg van herstel kan beginnen
O God, ik heb U nodig, ik kan het zelf niet
Ik lijk haast te verstikken in angt en in verdriet
Hoe kan ik ooit vergeven, zoals U mij vergeeft?
dwars door alles heen wat mij beschadigt heeft
refrein
Geef mij de kracht van Uw liefde om verder te gaan
ook al zal er een litteken blijven bestaan
Want is Uw liefde niet sterker dan de dood?
en Uw vergeving niet dieper dan mijn nood?
refrein
(tekst Marcel en Lydia Zimmer. opwekking 629, OTH 184)
Als men vergeving van God heeft, dan kan men ook vergeven, dus niet met dit lied eens.
Zoals Christus ons leert: Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven onze schuldenaren.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
Als men vergeving van God heeft, dan kan men ook vergeven, dus niet met dit lied eens.
Alhoewel ik denk dat we in Christus de bron, oorzaak, en vermogen hebben om te kúnnen vergeven, vind ik het (veel) te kort door de bocht om daarom de strijd te ontkennen. Ik denk dat niets zo moeilijk is voor een mens (die ook na ontvangen genade zn eigen ik nog steeds erg liefheeft, en krenking van 'zijn rechten' niet kan dulden) om te vergeven.
Ja, zoals alles in het geestelijke, is ook vergeven een genade. Het is iets wat wij alleen kunnen als God ons het geeft. Onze smeekbede mag dan ook wel zijn: Leer ons te worden zoals U, ook als het gaat om het vergeven van schuldigen...
Als men vergeving van God heeft, dan kan men ook vergeven, dus niet met dit lied eens.
Alhoewel ik denk dat we in Christus de bron, oorzaak, en vermogen hebben om te kúnnen vergeven, vind ik het (veel) te kort door de bocht om daarom de strijd te ontkennen. Ik denk dat niets zo moeilijk is voor een mens (die ook na ontvangen genade zn eigen ik nog steeds erg liefheeft, en krenking van 'zijn rechten' niet kan dulden) om te vergeven.
Ja, zoals alles in het geestelijke, is ook vergeven een genade. Het is iets wat wij alleen kunnen als God ons het geeft. Onze smeekbede mag dan ook wel zijn: Leer ons te worden zoals U, ook als het gaat om het vergeven van schuldigen...
Meen te weten dat je toch moet toegeven dat dit gedicht een beetje openeindig is.
Verder is het mijns insziens zo, dat het meer een geval van niet willen is, zelf vergeven zijnde, dan niet kunnen. Want een wedergeboren mens heeft het vermogen gekregen...
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
memento schreef:Ja, zoals alles in het geestelijke, is ook vergeven een genade. Het is iets wat wij alleen kunnen als God ons het geeft. Onze smeekbede mag dan ook wel zijn: Leer ons te worden zoals U, ook als het gaat om het vergeven van schuldigen...
Dat is in feite de kern van het (kunnen) vergeven.
De Heere kan laten zien wat Hij vergeven heeft (zie wat Hem is aangedaan), als dan die Genade van vergeving door Hem gewerkt ons deel mag zijn, dan is dat oorzaak dat het oprecht vergeven tot een diep gevoelde blijdschap leidt.
Margriet schreef:En ik vergeef altijd en ten alle tijde iedereen , want als je goed leest wat Jezus doet ,dan moet je dat wel. Het is helemaal niet moeilijk om te doen!! Je begint gewoon en maakt er een gewoonte van en dan merk je dat je het niet meer belangrijk is om gelijk te krijgen of genoegdoening.
Mijn dochter werd verkracht met gebruik van een mes , ik ben bijna gewurgd , maar als je niet vergeeft blijf je staan en blijft het je leven beheersen
Ontzettend zeg! Wat een zegen dat je dat zo ziet!
Is het dan echt vergeven (=geen schuld meer zien in de dader, er niet meer over spreken, er geen last meer van hebben) of óvergeven in de handen van Jezus (en op die manier rust ontvangen)?
Want als ik je laatste woorden lees, vergeef je (lijkt het) om voor jezelf rust te krijgen en de eerder aangehaalde website noemt dit 'oneigenlijk gebruik' van vergeving....
Vergeef me trouwens als ik het verkeerd lees of begrijp hoor!
Ik vergeef natuurlijk ook voor me zelf, ik vergeef om geen slachtoffer te blijven, ik vergeef om met een schone lei verder te gaan.Ik vergeef om weer energie te hebben om andere dingen te kunnen doen. Om weer echt te kunnen bidden. En dat geld ook voor die gevallen waar je de dader niet kent.Om dat hij nooit gevonden word. En om het "aan God over te geven"?? Ik kan toch niet tussen God en een ander gaan staan, dat vind ik pas vreemd! IHet verhaal op die website strookt niet met mijn ervaring. Ik kan er weinig mee. Ik vergeef ten volle, de dader heeft tegenover mij geen schuld meer. En dat kunnen , ja dat is met Gods Hulp.
Christian faith has to do less with what you know and more with whom you know, namely God and God in Christ. Rev. Martin E Marty
Als men vergeving van God heeft, dan kan men ook vergeven, dus niet met dit lied eens.
Alhoewel ik denk dat we in Christus de bron, oorzaak, en vermogen hebben om te kúnnen vergeven, vind ik het (veel) te kort door de bocht om daarom de strijd te ontkennen. Ik denk dat niets zo moeilijk is voor een mens (die ook na ontvangen genade zn eigen ik nog steeds erg liefheeft, en krenking van 'zijn rechten' niet kan dulden) om te vergeven.
Ja, zoals alles in het geestelijke, is ook vergeven een genade. Het is iets wat wij alleen kunnen als God ons het geeft. Onze smeekbede mag dan ook wel zijn: Leer ons te worden zoals U, ook als het gaat om het vergeven van schuldigen...
Meen te weten dat je toch moet toegeven dat dit gedicht een beetje openeindig is.
Verder is het mijns insziens zo, dat het meer een geval van niet willen is, zelf vergeven zijnde, dan niet kunnen. Want een wedergeboren mens heeft het vermogen gekregen...
Een wedergeboren mens zou een perfect christen moeten zijn. Ook in deze dingen. Waarom het dan toch niet zo is? Het goede wil hij wel, maar het kwade dat doet hij. De strijd om geen zonde meer te doen, blijft, totdat we voor eeuwig bij Hem zullen zijn!!
Iemand vergeven kan een geweldige strijd zijn. Zeker als jou iets verschrikkelijks is aangedaan. Maar we mogen het uiteindelijk doen, niet in onze eigen kracht, niet omdat we het zelf kunnen, maar door Zijn liefde, Zijn genade en vergeving en Zijn kracht!!!
Zoals Hij ons vegaf.....
Laat ik voorop stellen dat een christen ten allen tijd vergevingsgezind moet zijn en zijn uiterste best moet doen geen wrok te koesteren tegen iemand die hem iets aangedaan heeft. Dus niet jaren lang dit laten sudderen en niet tot elkaar komen.
Toch verbaasd met het 'gemak' een beetje, waarmee gezegd wordt dat een christen eigenlijk altijd 'moet' vergeven. Of tenminste, dat het zeker béter is, dan niet vergeven.
En dit, terwijl in Gods woord ruimte is voor sóms níet te vergeven, als de ander er niet om vraagt. God vergeeft mensen óók niet altijd, maar alleen de zondaar die zich bekeerd.
Matthew Henry zegt er het volgende over:
Luks 17:4 2. U wordt geboden hem, op zijn berouw, vergeving te schenken, en volkomen met hem verzoend te zijn: Indien het hem leed is, zo vergeef het hem. Vergeet de belediging, denk er niet meer aan en nog veel minder moogt gij het hem verwijten. En al heeft hij er ook geen berouw van, moet gij toch geen wrok tegen hem koesteren en niet op wraak zinnen; maar zo hij niet tenminste zegt, dat het hem leed is, zijt gij niet verplicht om zo vrij en gemeenzaam met hem om te gaan als tevoren.
Indien hij schuldig is aan grove zonde, tot ergernis van de Christelijke gemeente, waarvan hij lid is, zo laat hen ernstig en met zachtmoedigheid bestraft worden voor zijne zonde, en, op zijn berouw en bekering, weer tot vriendelijke gemeenschap worden toegelaten. Dit wordt door den apostel vergeving genoemd, 2 Cor. 2:7
3. Gij moet dit herhalen iederen keer, dat hij zijne overtreding herhaalt, vers 4. Indien hij verondersteld kan worden zo onachtzaam of zo onbeschaamd te zijn, dat hij zevenmaal daags tegen u zondigt, en even dikwijls zegt dat het hem leed is, en belooft niet weer op die wijze tegen u te zondigen, zo ga voort met hem te vergeven.
"Dwalen is menselijk." Christenen behoren vergevingsgezind te zijn, bereid om van ieder het beste te denken, en het aan ieder, die hen omringt, gemakkelijk te maken. Zij moeten haastig welgezind zijn om fouten te verschonen, niet om ze te vergroten, en zij moeten er zich op toeleggen om even duidelijk te tonen, dat zij vergeven wat tegen hen misdreven is, als anderen tonen hoe zij het hun ten kwade duiden.
Mathh 6:10 Wij moeten vergeven, gelijk wij hopen dat ons vergeven zal worden, en daarom moeten wij niet alleen geen wrok koesteren, en op geen wraak zinnen, maar onzen broeder ook het onrecht niet verwijten, dat hij ons gedaan heeft, en ons niet verblijden in leed, dat hem overkomt, maar bereid zijn hem te helpen en hem goed te doen; en zo hij berouw heeft, en weer op vriendschappelijken voet met ons wil komen, dan moeten wij ook even gemeenzaam met hem omgaan als te voren.
Kol3:13 Verdraagt elkander en vergeeft elkander, indien de een tegen de ander een grief heeft; gelijk ook de Here u vergeven heeft, doet ook gij evenzo. En hoe vergeeft de Heere? Op het gebed, als iemand berouw heeft van het kwaad wat hij God heeft aangedaan. Is God dan afhankelijk van ons berouw, nee we weten wel beter, maar het is wel met elkaar verbonden.
In die zin vind ik de steling "Als je niet kan vergeven, dan ken je ten diepste de genade van God niet" wat kort door de bocht, want soms hóef je niet te vergeven, staat er in de bijbel.
Wie zegt 'er is geen waarheid' heeft groot gelijk, want die bestaat wél.
Toch moet je vergeven als je door wilt leven. Al die leuke theorethische verhaaltjes kun je beter maar vergeten. Als er werkelijk iets is gebeurt in je leven , staat er maar een weg open: vergeven! Anders kun je niet verder,ook niet in je geloof. Ook niet in je relatie met God. Dat is wat ik heb ervaren en ook wat ik van anderen in de slachtofferhulp heb gehoord. Ik ben daar zo'n 12 jaar actief in geweest.
Maar ook in kleine dingen helpt het enorm, ik hoef me ook niet meer te ergeren aan onbehouwen gedrag!! Ik denk o wat dom , en ga door. Het spaart ontzettend veel energie en dat is echt zo.
De broer die maar geen spijt heeft en door blijft gaan, ja dat negeer je op een gegeven moment , maar dat heeft met vergeven niets van doen.. dat had je al gedaan.
Christian faith has to do less with what you know and more with whom you know, namely God and God in Christ. Rev. Martin E Marty
Margriet schreef:Toch moet je vergeven als je door wilt leven. Al die leuke theorethische verhaaltjes kun je beter maar vergeten. Als er werkelijk iets is gebeurt in je leven , staat er maar een weg open: vergeven! Anders kun je niet verder,ook niet in je geloof. Ook niet in je relatie met God. Dat is wat ik heb ervaren en ook wat ik van anderen in de slachtofferhulp heb gehoord. Ik ben daar zo'n 12 jaar actief in geweest.
Maar ook in kleine dingen helpt het enorm, ik hoef me ook niet meer te ergeren aan onbehouwen gedrag!! Ik denk o wat dom , en ga door. Het spaart ontzettend veel energie en dat is echt zo.
De broer die maar geen spijt heeft en door blijft gaan, ja dat negeer je op een gegeven moment , maar dat heeft met vergeven niets van doen.. dat had je al gedaan.
Wat versta je dan precies onder vergeven?
Wie zegt 'er is geen waarheid' heeft groot gelijk, want die bestaat wél.
jakobmarin schreef:Laat ik voorop stellen dat een christen ten allen tijd vergevingsgezind moet zijn en zijn uiterste best moet doen geen wrok te koesteren tegen iemand die hem iets aangedaan heeft. Dus niet jaren lang dit laten sudderen en niet tot elkaar komen.
Toch verbaasd met het 'gemak' een beetje, waarmee gezegd wordt dat een christen eigenlijk altijd 'moet' vergeven. Of tenminste, dat het zeker béter is, dan niet vergeven.
En dit, terwijl in Gods woord ruimte is voor sóms níet te vergeven, als de ander er niet om vraagt. God vergeeft mensen óók niet altijd, maar alleen de zondaar die zich bekeerd.
Matthew Henry zegt er het volgende over:
Luks 17:4 2. U wordt geboden hem, op zijn berouw, vergeving te schenken, en volkomen met hem verzoend te zijn: Indien het hem leed is, zo vergeef het hem. Vergeet de belediging, denk er niet meer aan en nog veel minder moogt gij het hem verwijten. En al heeft hij er ook geen berouw van, moet gij toch geen wrok tegen hem koesteren en niet op wraak zinnen; maar zo hij niet tenminste zegt, dat het hem leed is, zijt gij niet verplicht om zo vrij en gemeenzaam met hem om te gaan als tevoren.
Indien hij schuldig is aan grove zonde, tot ergernis van de Christelijke gemeente, waarvan hij lid is, zo laat hen ernstig en met zachtmoedigheid bestraft worden voor zijne zonde, en, op zijn berouw en bekering, weer tot vriendelijke gemeenschap worden toegelaten. Dit wordt door den apostel vergeving genoemd, 2 Cor. 2:7
3. Gij moet dit herhalen iederen keer, dat hij zijne overtreding herhaalt, vers 4. Indien hij verondersteld kan worden zo onachtzaam of zo onbeschaamd te zijn, dat hij zevenmaal daags tegen u zondigt, en even dikwijls zegt dat het hem leed is, en belooft niet weer op die wijze tegen u te zondigen, zo ga voort met hem te vergeven.
"Dwalen is menselijk." Christenen behoren vergevingsgezind te zijn, bereid om van ieder het beste te denken, en het aan ieder, die hen omringt, gemakkelijk te maken. Zij moeten haastig welgezind zijn om fouten te verschonen, niet om ze te vergroten, en zij moeten er zich op toeleggen om even duidelijk te tonen, dat zij vergeven wat tegen hen misdreven is, als anderen tonen hoe zij het hun ten kwade duiden.
Mathh 6:10 Wij moeten vergeven, gelijk wij hopen dat ons vergeven zal worden, en daarom moeten wij niet alleen geen wrok koesteren, en op geen wraak zinnen, maar onzen broeder ook het onrecht niet verwijten, dat hij ons gedaan heeft, en ons niet verblijden in leed, dat hem overkomt, maar bereid zijn hem te helpen en hem goed te doen; en zo hij berouw heeft, en weer op vriendschappelijken voet met ons wil komen, dan moeten wij ook even gemeenzaam met hem omgaan als te voren.
Kol3:13 Verdraagt elkander en vergeeft elkander, indien de een tegen de ander een grief heeft; gelijk ook de Here u vergeven heeft, doet ook gij evenzo. En hoe vergeeft de Heere? Op het gebed, als iemand berouw heeft van het kwaad wat hij God heeft aangedaan. Is God dan afhankelijk van ons berouw, nee we weten wel beter, maar het is wel met elkaar verbonden.
In die zin vind ik de steling "Als je niet kan vergeven, dan ken je ten diepste de genade van God niet" wat kort door de bocht, want soms hóef je niet te vergeven, staat er in de bijbel.
zoals ik al eerder hebt verwoord is dat daadwerkelijke vergeving niet verplicht is als er geen berouw is getoond. Maar niet verplicht betekend niet dat het niet wenselijk of niet goed is, in tegendeel zou ik zeggen. En de bereidheid tot het vergeven moet er idd wel altijd zijn. Ik vraag me alleen af hoe je iets kan loslaten en overgeven als je iets nooit hebt vergeven.
En nogmaals, vergeven is niet hetzelfde als de schuld wegstrepen, zie mijn vorige postings :!:
"Charles Spurgeon once said that the forgiveness of some is like burying a dead dog but leaving its tail above the ground. Although we may have forgiven someone, we still remember his wrongdoing, and we even tell others about the offense. We continually recount the matter with all its details and speak of how we have forgiven him. This is not forgiveness from the heart. In God’s eyes, this is not forgiveness at all."
Ik hoorde dit van de week in een preek en heb het citaat even gegoogeld.
Herkenbaar....wat kan je er last van hebben als toch die staart iedere keer boven de grond uitsteekt.
Als je dingen wel hebt vergeven; dat ook hebt uitgesproken; maar je het toch niet kan vergeten en er regelmatig pijnlijke gevoelens over zijn.
Wat zou kunnen helpen om ook de staart te begraven?
Ik denk, dat wanneer iemand van harte zijn schuld belijdt en om vergeving vraagt, die staart gauw vertrokken zou zijn.
Maar vaak (of soms) gebeurt het dat vergeving gevraagd wordt onder een bepaalde druk. Dat voelt het slachtoffer aan en dan blijft die staart boven de grond.
trouwens als ik het verkeerd lees of begrijp hoor!
