Vergeving....

[Hendrik de 3de]

Zag pas geleden hierover een boek leggen in de boekhandel

Vergeven dat gaat zomaar niet - van Ds. A. Schreuder

Vergeven ... Is dat altijd mogelijk? Kan men ook te goedkoop, te snel vergeven? Kan en moet men vergeven als er geen schuld erkend of geen berouw getoond wordt?
Dit boek gaat in op vragen rondom schuld en vergeving in onze verhouding tot de Heere en onze medemens. Vergeven is duidelijk een Bijbelse opgave. Tegelijk ook een gave die vrede en genezing meebrengt. Maar die vaak alleen door een diepe worsteling wordt verkregen.

[-DIA-]

Zag pas geleden hierover een boek leggen in de boekhandel

Ik heb het boek nog niet gelezen, maar ik geloof dat ik dit boek wel kan aanbevelen.
Het zal naar ik vermoedt niet zo diep bevindelijk zijn, maar dat vereist deze stof
ook niet zo.

[Bona Fide]

Kort geleden hoorde ik een (gedeelte) van een catechismusverklaring over Zondag 51 (over de bede: Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren).
Op een pastorale wijze werd hier ingegaan op de grote moeite die het kan kosten om te vergeven als groot onrecht is aangedaan, zéker als daar geen berouw door de dader over is getoond.
Maar, benadrukte deze predikant, het catechismusantwoord nasprekend, dat het als het goed is wel altijd zo zal zijn dat het "ons ganse voornemen (!) is onzen naaste van harte te vergeven".
Ik ken het zelf gelukkig niet, maar kan me deze strijd goed voorstellen.

[refo]

Is het een verzwakking van de inhoud, wanneer ons leerboek deze moeilijke woorden “gelijk wij vergeven (hebben) onze schuldenaren” aldus omschrijft: “gelijk wij ook dit getuigenis Uwer genade in ons bevinden, dat ons ganse voornemen is, onze naaste van harte te vergeven”? Neen. Maar wel blijkt uit deze omschrijving, hoe behoedzaam ons leerboek zich hier uitdrukt. In zeker opzicht worden er overtollige woorden gebruikt. Wanneer het iemands “ganse voornemen is om de ander van harte te vergeven”, dan is die vergeving aanwezig. Want wanneer het voornemen echt en waar en volstrekt is, dan ligt de vergeving voor "onze schuldenaar” klaar en wordt er op hem gewacht, of wel, hij wordt gezocht, om die vergeving in ontvangst te nemen.
Dit “voornemen” behoeft niet genoemd te worden; het dreigt de verwerkelijking van de vergeving te verzwakken en is helemaal onbruikbaar, wanneer wij vertalen “vergeven hebben”. En een voornemen in afwezigheid van de schuldenaar, bleek menigmaal niet sterk genoeg in zijn onmiddellijke tegenwoordigheid. Eerst in de presentie van de schuldenaar blijkt, of het voornemen de volstrektheid heeft, die voor een werkelijke vergeving nodig is.

[helma]

Na mijn posting hier kreeg ik van iemand een luistertip. Ds G van de Brink heeft in HHK Kralingseveer een serie preken gedaan over vergeving. http://www.laankerk.nl/?page_id=772
Vanmorgen heb ik de eerste preek geluisterd 'hoe vergeef ik mijn naaste'
en ik ben er erg door geholpen.
Aanrader voor als je worstelt met deze dingen.

[MarthaMartha]

Zag pas geleden hierover een boek leggen in de boekhandel

Ik heb het boek nog niet gelezen, maar ik geloof dat ik dit boek wel kan aanbevelen.
Het zal naar ik vermoedt niet zo diep bevindelijk zijn, maar dat vereist deze stof
ook niet zo.

Tja dia, ik denk dat er maar weinig dingen zo diep bevindelijk zijn als onze naasten iets vergeven dat ons heeft geschaad.
Als dat niet diep bevindelijk is, dan stelt het weinig voor denk ik maar zo.

[DDD]

Precies.

Geen ware bevinding zonder hier iets van te kennen.

[refo]

De Heere Jezus heeft er een gelijkenis over verteld: wie niet vergeeft, diens eigen schuld herleeft weer.
Dat is dan wel tegen de belijdenis, maar Jezus Zelf mag dat.

[Cremar]

Zag pas geleden hierover een boek leggen in de boekhandel

Vergeven dat gaat zomaar niet - van Ds. A. Schreuder

Vergeven ... Is dat altijd mogelijk? Kan men ook te goedkoop, te snel vergeven? Kan en moet men vergeven als er geen schuld erkend of geen berouw getoond wordt?
Dit boek gaat in op vragen rondom schuld en vergeving in onze verhouding tot de Heere en onze medemens. Vergeven is duidelijk een Bijbelse opgave. Tegelijk ook een gave die vrede en genezing meebrengt. Maar die vaak alleen door een diepe worsteling wordt verkregen.[/quote]

Hmm, ik hoef dat boekje niet te lezen. Want ik hoor dat ierdere zondag. Ik moet eerst in de schuld komen, ik moet met God te doen krijgen, ik moet in diepe ellende zitten, en dan - dit kan veel jaren duren - word ik verlost. Nu is mijn vraag: hoe kom ik in die ellende fase?? Want ik voel geen berouw en schuld. Ja, ik weet, dat ik een zondaar ben, maar het gevoel blijft uit. Ik bid soms dat God berouw over mijn zonden wil geven. Soms, heel soms voel ik even berouw over een zonde. Maar dan ben ik ondertussen 'blij' omdat ik berouw heb.

Tja, het is misschien een beetje vreemd. Maar hier loop ik wel bijna iedere dag meer rond. Vandaar dat ik dit boekje niet ga lezen.

[DDD]

Dat hoor je dan iedere zondag verkeerd. Maar dit boekje gaat over iets heel anders.

[Posthoorn]

Zag pas geleden hierover een boek leggen in de boekhandel

Vergeven dat gaat zomaar niet - van Ds. A. Schreuder

Vergeven ... Is dat altijd mogelijk? Kan men ook te goedkoop, te snel vergeven? Kan en moet men vergeven als er geen schuld erkend of geen berouw getoond wordt?
Dit boek gaat in op vragen rondom schuld en vergeving in onze verhouding tot de Heere en onze medemens. Vergeven is duidelijk een Bijbelse opgave. Tegelijk ook een gave die vrede en genezing meebrengt. Maar die vaak alleen door een diepe worsteling wordt verkregen.[/quote]

Hmm, ik hoef dat boekje niet te lezen. Want ik hoor dat ierdere zondag. Ik moet eerst in de schuld komen, ik moet met God te doen krijgen, ik moet in diepe ellende zitten, en dan - dit kan veel jaren duren - word ik verlost. Nu is mijn vraag: hoe kom ik in die ellende fase?? Want ik voel geen berouw en schuld. Ja, ik weet, dat ik een zondaar ben, maar het gevoel blijft uit. Ik bid soms dat God berouw over mijn zonden wil geven. Soms, heel soms voel ik even berouw over een zonde. Maar dan ben ik ondertussen 'blij' omdat ik berouw heb.

Tja, het is misschien een beetje vreemd. Maar hier loop ik wel bijna iedere dag meer rond. Vandaar dat ik dit boekje niet ga lezen.

Een boekje dat mij erg geholpen heeft is 'Gods weg van vrede' van Horatius Bonar. Ik kan het je aanbevelen!

[-DIA-]

Zag pas geleden hierover een boek leggen in de boekhandel

Ik heb het boek nog niet gelezen, maar ik geloof dat ik dit boek wel kan aanbevelen.
Het zal naar ik vermoedt niet zo diep bevindelijk zijn, maar dat vereist deze stof
ook niet zo.

Tja dia, ik denk dat er maar weinig dingen zo diep bevindelijk zijn als onze naasten iets vergeven dat ons heeft geschaad.
Als dat niet diep bevindelijk is, dan stelt het weinig voor denk ik maar zo.

Ik denk dat je dan toch iets anders onder bevindelijk verstaat. Het is zeker wel een bevinding,
Maar een bevinding van de wegen Gods zijn toch dieper, meen ik...

Dit ligt mijns inziens meer op het menselijke vlak. Het natuurlijke.
Vanzelf is dat een ervaring, een bevinding zo je wilt. Maar het lijkt me dus toch meer een
menselijke natuurlijke bevinding te zijn. Hoewel je vanzelf ook hierin wel Goddelijke
leiding en lessen nodig zult hebben.

[Floppy]

Voor Jezus lag de vergeving van de medemens en de vergeving door God in hetzelfde vlak (en vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren), dus ik zou niet snel willen beweren dat het om onderscheiden niveaus van bevinding gaat.

[-DIA-]

Voor Jezus lag de vergeving van de medemens en de vergeving door God in hetzelfde vlak (en vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren), dus ik zou niet snel willen beweren dat het om onderscheiden niveaus van bevinding gaat.

Ja... maar kun je ook aangeven welk vlak? Hetzelfde vlak vergeving/vergeven...
Dat moet wel samen opgaan ja.
Maar ik bedoelde toch iets anders.
Waar er weet is van vergeving door God, waar er weet is van de Weg hoe men deze verkregen heeft.
Dat is een heilgeheim. Dat wordt door God aan Zijn vrienden geopenbaard. Wij zien het van nature
maar doorgronden dat niet.

De bevinding des harten gaat over het werk van een drie-enig God. De bevinding van schuldvergiffenis vanuit God is
een kennis die alleen de gekenden kennen. Maar dat ligt toch onderscheiden, als ik me niet vergis.
Dieper. Ik merk het meer op: Bevinding wordt steeds meer een 'ervaren van de natuurlijke tijdelijke dingen'.
Toch is dat wezenlijk anders als de geestelijke bevinding van Gods volk.

Vanzelf werkt deze bevinding ook zachtmoedigheid. Ik weet wel dat er soms wel eens wat nodig kan zijn om de
naaste te kunnen vergeven. Genade werkt ook min of meer gelijk een vergevensgezindheid, daar ze ook ontdekt
aan eigen bestaan.

Natuurlijke vergeving is noodzakelijk. Maar dat kan nog uit een natuurlijk hart. Dan is dat wel algemene genade,
maar daarmee is een zacht, gevoelig, en vergevensgezind hart nog geen vernieuwd hart, dan kan gewagen
van de bevinding der heiligen. Of wel dan?

[Sheba]

Ik denk dat je dan toch iets anders onder bevindelijk verstaat. Het is zeker wel een bevinding,
Maar een bevinding van de wegen Gods zijn toch dieper, meen ik...

Wanneer je persoonlijk mag weten van het verzoenend werk van Christus. Wanneer daar waar geloof is. Dan volgen daaruit de vruchten. De vruchten van het geloof, van Christus. Een van die vruchten is vergeving. Wanneer je bedenkt wie je eerder was, buiten Christus.... Wanneer je het gewoon niet bevatten kan dat Hij voor jouw gestorven is. Ik die zonde ben... en daar tegenover Zijn oneindige vergeving.... Dat is bevinding. Daar kan je niet over spreken daar kan je alleen vanuit spreken.

Die vrucht maak ik niet zelf. Hoe zou dat kunnen. Ik die totaal zonde ben? Die komen voort uit het werk van Christus. Wanneer je zegt ik ga deze vrucht voortbrengen en deze en deze.... Ga je zelf aan het werk. De kern van het christelijk geloof is juist dat er niets maar dan ook niets van ons aangebracht kan worden. En dat vergeven kan dan alleen een werkelijk vergeven zijn als je weet in Christus te zijn. En dat is dan een "bevindelijk'vergeven. Al het andere vergeven is een menselijk vergeven. Maar komt niet uit de vergevende liefde van Christus voort...