Onderstand gedeelte had ik geplaatst bij topic Leren van Evangelische gemeente. Aangezien daar een andere discussie gaande is leek het mij verstandig om een aparte topic over dit onderwerp te openen.
Je hoort ook vaak dat er vanuit Evangelische gemeentes veel meer liefde en bewogenheid straalt. Hoe zou dit komen? Wordt de liefde van Christus meer ervaren? Ik denk wel dat dit een duidelijke aanklaagt is richting de gereformeerde gezindte! Waar is onze betrokkenheid tegenover de mede-leden? Hebben wij wel wat over voor de gemeenteleden? Zowel als het ongelegen of gelegen komt? Hierbij schiet de gelijkenis in mijn gedachte die Christus heb verteld. Volgens mij was dat de belijdenis van de 'onboetvaardige vriend'. of een andere. Maar in die gelijkenis komt het erop neer dat een goede vriend (gemeentelid?) het ervoor over heb om 's nachts te helpen als het nodig is. Al worden daarbij zelfs zijn kinderen wakker toch zal zo iemand het doen als goede vriend! Is dit nog te vinden onder ons? Of zijn we op dit punt ongelofelijk ver afgedwaald van het Woord?
LIEFDE, spoorloos bij ons??
-
bloob
Mag ik het nog verder doortrekken, Kridje?
Moet die liefde er alleen t.o.v. gemeente leden zijn? Volgens mij is liefde tot mensen die tot een andere kerkelijke gemeente behoren (niet alleen qua plaats maar ook qua naam) minstens zo belangrijk. En wat dacht je van bewogenheid/liefde voor onkerkelijken? Want deze twee punten mis ik vaak, ook bij mezelf.
Is het liefde als je (na het rode lampje) een bank inschuift en je wordt aangekeken van: :"wat doe jij hier? Wij kenen jou niet. Eigenlijk willen we ook niet dat je hier zit."
Is het liefde als er over een andere buur wordt geroddeld die toevallig niet lid is van een gemeente, alsof die de grootste misdadiger zou zijn die er rondloopt?
Deze dingen komen voor!!!
Moet daar misschien niet ook iets aan veranderd worden? (te beginnen bij mezelf)
Moet die liefde er alleen t.o.v. gemeente leden zijn? Volgens mij is liefde tot mensen die tot een andere kerkelijke gemeente behoren (niet alleen qua plaats maar ook qua naam) minstens zo belangrijk. En wat dacht je van bewogenheid/liefde voor onkerkelijken? Want deze twee punten mis ik vaak, ook bij mezelf.
Is het liefde als je (na het rode lampje) een bank inschuift en je wordt aangekeken van: :"wat doe jij hier? Wij kenen jou niet. Eigenlijk willen we ook niet dat je hier zit."
Is het liefde als er over een andere buur wordt geroddeld die toevallig niet lid is van een gemeente, alsof die de grootste misdadiger zou zijn die er rondloopt?
Deze dingen komen voor!!!
Moet daar misschien niet ook iets aan veranderd worden? (te beginnen bij mezelf)
-
Jelle
Liefde wordt onder de reformatorische kringen maar bitter weinig gevonden.
Ik wil hier alleen maar enkele dingen noemen die bij mij opvallen onder de reformatorische gezindte.
Alleen al de verhouding tussen de verschillende reformatorische kringen, in de praktijk blijken de kerkmuren bijzonder hoog te zijn, ook al zegt men van niet.
Mensen zijn vaak zo op zichzelf gericht en binnen de gereformeerde gezindte vormen zich in de kerk bepaalde klubjes (roddelklupjes) die het zelf zo goed weten en een uitgesproken mening hebben over medekerkgangers en precies weten wat die of die wel of niet goed doet.
Op verjaardagen of andere gelegenheden heeft iedereen het er over dat men ieder in zijn waarde moet laten, maar hoe zijn we niet bezig om te wijzen naar andere kerken en te vertellen wat daar allemaal wel niet deugd, terwijl we onze eigen zaken nog lang niet op het goede spoor hebben staan.
Wij kerkmensen vinden dat anderen best hun mening mogen geven maar onze mening en onze kerk is de beste en ware kerk, daar gaat het goed en beter als bij die anderen.
Nee naaste liefde gaat vaak uit naar een heel klein kringetje om ons heen en dan nog kunnen we het vaal niet laten om onze nabije naaste te beroddelen.
Het liefst zouden we iedereen van alles willen voorschrijven en iedereen er op willen wijzen dat we de Tiengeboden moet naleven en daarbij moeten we ons ook nog houden aan de honderd zelf ingestelden geboden en als dat niet gebeurd gaan we hooghartig op onze gereformeerde troon zitten.
Net wat in een bericht opgemerkt wordt wat moet die of die bij ons in de kerk.
Nee dan bij de evangelische richtingen daar heeft men wel geleerd om liefdevol met elkaar om te gaan.
Ik heb zelf kennissen en vriende die Rooms zijn of nergens aan doen. Als er bij mij wat aan de hand is zijn nou juist dat de mensen waar ik de meeste steun van ondervind-. Dat zijn nu juist de mensen die dag en nacht voor je willen klaar staan waar je de meeste naaste liefde van ontvangt.
En ik weet wel met heel veel dingen ben ik het met hun niet eens maar ze laten je wel in je waarde en ze houden rekenig met je.
Om b.v. maar wat te noemen. Mijn dochter had vriendinnen die nergens aan deden. Als zij daar eens bleef eten moest iedereen zijn mond houden om stilte te egven dat zij kon bidden voor haar eten en danken.
Bij een verjaardag die op zondag iel en waar men met z´n allen naar de kinderboerderij wilden gaan werd zelf het feestje een dag uitgesteld zodat ook mijn dochter mee kon, omdat iedereen begreep dat zij op zondagbeslist van ons niet zou mogen.
Kijk en dat noem ik naaste liefde en rekening met elkaar houden. Wij gerefomeerde houden wij op dergelijke wijze rekening met elkaar?
Ik betwijfel het ten sterktste, ja we willen wel rekening met elkaar houden zolang het maar in ons straatje te pas komt.
Soms denk ik wel eens dat gereformeerd fout geschreven is om dat het vaak Gerefverkeerd moet zijn.
Denk nu niet dat Jelle tegen de gereformeerde gezindte is want daar gaat mijn hart naar uit, maar ik heb wel mijn ogen open om te zien wat er allemaal om mij heen gebeurt en dat geeft vaak geen positief beeld van de Gereformeerde gezindt.
En nu heb ik eens flink naar anderen gewezen met een vinger maar er hebben drie vingers naar mezelf gewezen.
begrijpen jullie?
Ik wil hier alleen maar enkele dingen noemen die bij mij opvallen onder de reformatorische gezindte.
Alleen al de verhouding tussen de verschillende reformatorische kringen, in de praktijk blijken de kerkmuren bijzonder hoog te zijn, ook al zegt men van niet.
Mensen zijn vaak zo op zichzelf gericht en binnen de gereformeerde gezindte vormen zich in de kerk bepaalde klubjes (roddelklupjes) die het zelf zo goed weten en een uitgesproken mening hebben over medekerkgangers en precies weten wat die of die wel of niet goed doet.
Op verjaardagen of andere gelegenheden heeft iedereen het er over dat men ieder in zijn waarde moet laten, maar hoe zijn we niet bezig om te wijzen naar andere kerken en te vertellen wat daar allemaal wel niet deugd, terwijl we onze eigen zaken nog lang niet op het goede spoor hebben staan.
Wij kerkmensen vinden dat anderen best hun mening mogen geven maar onze mening en onze kerk is de beste en ware kerk, daar gaat het goed en beter als bij die anderen.
Nee naaste liefde gaat vaak uit naar een heel klein kringetje om ons heen en dan nog kunnen we het vaal niet laten om onze nabije naaste te beroddelen.
Het liefst zouden we iedereen van alles willen voorschrijven en iedereen er op willen wijzen dat we de Tiengeboden moet naleven en daarbij moeten we ons ook nog houden aan de honderd zelf ingestelden geboden en als dat niet gebeurd gaan we hooghartig op onze gereformeerde troon zitten.
Net wat in een bericht opgemerkt wordt wat moet die of die bij ons in de kerk.
Nee dan bij de evangelische richtingen daar heeft men wel geleerd om liefdevol met elkaar om te gaan.
Ik heb zelf kennissen en vriende die Rooms zijn of nergens aan doen. Als er bij mij wat aan de hand is zijn nou juist dat de mensen waar ik de meeste steun van ondervind-. Dat zijn nu juist de mensen die dag en nacht voor je willen klaar staan waar je de meeste naaste liefde van ontvangt.
En ik weet wel met heel veel dingen ben ik het met hun niet eens maar ze laten je wel in je waarde en ze houden rekenig met je.
Om b.v. maar wat te noemen. Mijn dochter had vriendinnen die nergens aan deden. Als zij daar eens bleef eten moest iedereen zijn mond houden om stilte te egven dat zij kon bidden voor haar eten en danken.
Bij een verjaardag die op zondag iel en waar men met z´n allen naar de kinderboerderij wilden gaan werd zelf het feestje een dag uitgesteld zodat ook mijn dochter mee kon, omdat iedereen begreep dat zij op zondagbeslist van ons niet zou mogen.
Kijk en dat noem ik naaste liefde en rekening met elkaar houden. Wij gerefomeerde houden wij op dergelijke wijze rekening met elkaar?
Ik betwijfel het ten sterktste, ja we willen wel rekening met elkaar houden zolang het maar in ons straatje te pas komt.
Soms denk ik wel eens dat gereformeerd fout geschreven is om dat het vaak Gerefverkeerd moet zijn.
Denk nu niet dat Jelle tegen de gereformeerde gezindte is want daar gaat mijn hart naar uit, maar ik heb wel mijn ogen open om te zien wat er allemaal om mij heen gebeurt en dat geeft vaak geen positief beeld van de Gereformeerde gezindt.
En nu heb ik eens flink naar anderen gewezen met een vinger maar er hebben drie vingers naar mezelf gewezen.
begrijpen jullie?
Dat de liefde in de gereformeerde gezindte weg zou zijn is denk ik niet waar. Er blijft wat over. Kijk naar jongerenavonden (waar naar mijn idee een vorm van eenheid zeker aanwezig is, kijk naar het stil protest vorig jaar in Den Haag) Ook ik de plaatselijke gemeenten ken ik voorbeelden. Een tijdje geleden was het niet zo druk in de kerk bij ons. Er zat ergens een man die normaal nooit in de kerk zit, wat te rommelen met zijn Bijbeltje (wat hij net van een ouderling gekregen had). De man zat maar alleen. Toen klom een jongen die achter hem zat over de bank heen en ging naast hem zitten en hielp hem. Een tijdje geleden kwam er een meisje, dat normaal nooit in de kerk komt, eens in de kerk. Lange blauwe spijkerbroek e.d. Ze kreeg al snel een Bijbeltje aangeboden van de vrouw die naast haar zat. Ook hoor je achteraf: "mooi dat zij er ook was". Wel is opvallend dat dit soort dingen juist door de jeugd gezegd moeten worden.
Wel denk ik dat er duidelijk verschil is in de onderlinge liefde tussen die bij Evangelischen en bij Reformatorischen. In Evangelische kring ben je vanwege kleinere gemeenschappen meer op elkaar aangewezen. Dit kan alleen goed gaan als mensen er zich voor inzetten om elkaar met liefde te behandelen. Binnen Evangelische kringen wordt men meer aangesproken op de plichten. Men kan dit ook makkelijker, omdat er niet het idee heerst van "je bent in een kerk geboren, en daar kun je verder ook niets aan doen." Als het goed is wordt binnen een reformatorische kerk ook iedereen serieus genomen, ook als je bijvoorbeeld geen belijdenis hebt gedaan. Dit is helaas niet het geval. Bij een Evangelische gemeente gaan is al een vorm van belijdenis. Hierdoor voelt iedereen zich direct verplicht om daar werk van te maken.
Ook is de zondigheid van de mens in de Evangelische kring vaak minder geaccepteerd. Bij ons is het vaak het hoogst haalbare om de zonde goed te kennen, in Evangelische kringen is het hoogst haalbare voor de mens zoveel mogelijk op Jezus te lijken. (Ik generaliseer hier wel). Dit heeft zonder twijfel invloed op de manier waarop men met mensen omgaat.
Maar goed laten we inderdaad eens bij ons zelf beginnen en in het klein, groet elkaar eens op straat. Ook de mensen uit andere kerken trouwens. Organiseer wat meer avonden voor de gemeente, waarbij je met elkaar koffie drinkt ofzo en gewoon met elkaar praat, zonder dat er een dominee doorheen praat. (Alles hoeft niet direct functioneel te zijn naar het geestelijke toe, gewoon praten bevordert eenheid en heeft zo indirect misschien veel meer nut).
Nog een keer het mooiste voorbeeld van eenheid, wat ik heb meegemaakt. Vorig jaar bij het stil protest in Den Haag. Een meisje met een ringetje in haar neus en stekel haar trok samen op met een meisje, dat duidelijk uit de reformatorische gezindte kwam. Dat is echt een getuigenis van eenheid.
Vaya con Dios,
parsifal
Wel denk ik dat er duidelijk verschil is in de onderlinge liefde tussen die bij Evangelischen en bij Reformatorischen. In Evangelische kring ben je vanwege kleinere gemeenschappen meer op elkaar aangewezen. Dit kan alleen goed gaan als mensen er zich voor inzetten om elkaar met liefde te behandelen. Binnen Evangelische kringen wordt men meer aangesproken op de plichten. Men kan dit ook makkelijker, omdat er niet het idee heerst van "je bent in een kerk geboren, en daar kun je verder ook niets aan doen." Als het goed is wordt binnen een reformatorische kerk ook iedereen serieus genomen, ook als je bijvoorbeeld geen belijdenis hebt gedaan. Dit is helaas niet het geval. Bij een Evangelische gemeente gaan is al een vorm van belijdenis. Hierdoor voelt iedereen zich direct verplicht om daar werk van te maken.
Ook is de zondigheid van de mens in de Evangelische kring vaak minder geaccepteerd. Bij ons is het vaak het hoogst haalbare om de zonde goed te kennen, in Evangelische kringen is het hoogst haalbare voor de mens zoveel mogelijk op Jezus te lijken. (Ik generaliseer hier wel). Dit heeft zonder twijfel invloed op de manier waarop men met mensen omgaat.
Maar goed laten we inderdaad eens bij ons zelf beginnen en in het klein, groet elkaar eens op straat. Ook de mensen uit andere kerken trouwens. Organiseer wat meer avonden voor de gemeente, waarbij je met elkaar koffie drinkt ofzo en gewoon met elkaar praat, zonder dat er een dominee doorheen praat. (Alles hoeft niet direct functioneel te zijn naar het geestelijke toe, gewoon praten bevordert eenheid en heeft zo indirect misschien veel meer nut).
Nog een keer het mooiste voorbeeld van eenheid, wat ik heb meegemaakt. Vorig jaar bij het stil protest in Den Haag. Een meisje met een ringetje in haar neus en stekel haar trok samen op met een meisje, dat duidelijk uit de reformatorische gezindte kwam. Dat is echt een getuigenis van eenheid.
Vaya con Dios,
parsifal
"Then he isn't safe?" said Lucy.
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
"Safe?" said Mr. Beaver. "Don't you hear what Mrs. Beaver tells you? Who said anything about safe? "Course he isn't safe. But he's good. He's the King, I tell you."
Natuurlijk zijn er gelukkig nog gemeentes waar liefde heerst. Maar wat merkt de buitenwereld ervan? Wordt de wereld al jaloers op de kerk omdat de liefde in Christus zo uitblinkt?
De samenvatting van de wet is: "Gij zult liefhebben den Herre, uw God, met geheel uw hart, en geheel uw ziel, en met heel uw verstand. Dit is de eerste en het grote gebod. En het tweede aan dit geljk is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven. Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten" (Matth. 22:37-40)
Bovenstaande tekst is de kern van de wet van God en dat eist God ook van ons, hoe gebrekkig ook. Als we de liefde richting onze naaste niet uitstralen, dan is het de vraag of de liefde tot God wel oprecht is. Wie is onze naaste? criminelen, buren, vrienden, familie, vijanden, asielzoekers enz. Alle mensen, want men heeft een ziel voor de eeuwigheid! We veroordelen liever mensen dan naast mensen gaan zitten en tot een hand en een voet te zijn.
Als de liefde tot God oprecht is, dan kan je het haast niet aanzien dat er mensen verloren gaan. Je wil dan heel graag mensen inwinnen voor Christus. Dit is o.a. ware liefde tot God. Liefde tot God en de naaste gaat dus hand in hand!
Maken wij ons nog wel zorgen om de ziel van onze naaste? Voor mijn gevoel is de kerk erg gebonden aan het aardse en daardoor is erg veel liefde verdwenen. Ervaren jullie het ook zo?
De samenvatting van de wet is: "Gij zult liefhebben den Herre, uw God, met geheel uw hart, en geheel uw ziel, en met heel uw verstand. Dit is de eerste en het grote gebod. En het tweede aan dit geljk is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven. Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten" (Matth. 22:37-40)
Bovenstaande tekst is de kern van de wet van God en dat eist God ook van ons, hoe gebrekkig ook. Als we de liefde richting onze naaste niet uitstralen, dan is het de vraag of de liefde tot God wel oprecht is. Wie is onze naaste? criminelen, buren, vrienden, familie, vijanden, asielzoekers enz. Alle mensen, want men heeft een ziel voor de eeuwigheid! We veroordelen liever mensen dan naast mensen gaan zitten en tot een hand en een voet te zijn.
Als de liefde tot God oprecht is, dan kan je het haast niet aanzien dat er mensen verloren gaan. Je wil dan heel graag mensen inwinnen voor Christus. Dit is o.a. ware liefde tot God. Liefde tot God en de naaste gaat dus hand in hand!
Maken wij ons nog wel zorgen om de ziel van onze naaste? Voor mijn gevoel is de kerk erg gebonden aan het aardse en daardoor is erg veel liefde verdwenen. Ervaren jullie het ook zo?
-
de Paus
Er is zo weinig liefde omdat we de tijd niet voor elkaar nemen. We vinden het allemaal heel belangrijk dat we in de kerk zijn, maar even informeren naar de toestand van je buurman of buurvrouw, naast je in de bankt, dat zit er niet in. En een praatje maken doen we ook niet na de dienst, want de koffie mocht eens koud worden. En aan al die activiteiten die de kerk organiseert, doen we niet mee, want dat is alleen voor fanatiekelingen..... maar daar wordt wel een liefde band door gekweekt !!!!
Enne... heb je geen liefde? Probeer het toch maar uit te delen, en je zult zien dat je een eindeloze voorraad liefde hebt, omdat je steeds weer liefde van Hem krijgt, die zelf Liefde is.
Enne... heb je geen liefde? Probeer het toch maar uit te delen, en je zult zien dat je een eindeloze voorraad liefde hebt, omdat je steeds weer liefde van Hem krijgt, die zelf Liefde is.
-
Refojongere
Ik mag het soms ook zo ervaren zoals Parsifal het verwoordt. Toch hoor ik vaak zeggen dat vroeger er niet zo'n heibel werd gemaakt over links en rechts. Men had de breedte van de kerk op het oog. Een predikant uit de confessionele hoek kon net zo goed preken als een predikant die wel eens voorgaat in Oud Gereformeerde Gemeenten doordeweeks.
Men is zich meer gaan focussen op bijzaken is mijn ervaring. Ter rechterzijde op het uiterlijk, ter linkerzijde over de vorm van een kerkdienst e.d. Ik kan het niet anders zien dan dat er ook in de prediking zich een vereenzijdiging heeft voortgezet: ter rechterzijde zeer lijdelijk, zeker niet te vroeg bij Christus mogen komen. Ter linkerzijde wordt de ellendekennis vaak gemist.
Liefde kunnen we echter niet leren van een evangelische gemeente, maar van Christus. De Heilige Geest is het die de liefde Gods in onze harten uitstort. Liefde betekent niet de leer relativeren, noch meningsverschillen uit de weg gaan, maar SAMEN zoeken naar wat Christus wil in onze levens. Waar men Jezus uit het oog verliest, verliest men de liefde. Waar Jezus in het hart woont, daar is liefde. Polarisatie is niet anders dan een verdwijning van het geestelijke leven.
Aan de andere kant merk ik wel dat de eenheid onder jongeren groter wordt, maar zorgwekkend is wel dat daarbij de kennis van de leer ook verloren gaat. Of dat soms met mekaar samenhangt?
Men is zich meer gaan focussen op bijzaken is mijn ervaring. Ter rechterzijde op het uiterlijk, ter linkerzijde over de vorm van een kerkdienst e.d. Ik kan het niet anders zien dan dat er ook in de prediking zich een vereenzijdiging heeft voortgezet: ter rechterzijde zeer lijdelijk, zeker niet te vroeg bij Christus mogen komen. Ter linkerzijde wordt de ellendekennis vaak gemist.
Liefde kunnen we echter niet leren van een evangelische gemeente, maar van Christus. De Heilige Geest is het die de liefde Gods in onze harten uitstort. Liefde betekent niet de leer relativeren, noch meningsverschillen uit de weg gaan, maar SAMEN zoeken naar wat Christus wil in onze levens. Waar men Jezus uit het oog verliest, verliest men de liefde. Waar Jezus in het hart woont, daar is liefde. Polarisatie is niet anders dan een verdwijning van het geestelijke leven.
Aan de andere kant merk ik wel dat de eenheid onder jongeren groter wordt, maar zorgwekkend is wel dat daarbij de kennis van de leer ook verloren gaat. Of dat soms met mekaar samenhangt?
-
Gerrie
Jawel Kridje, ik maak me ook zorgen. Een ieder is met zichzelf bezig (ik ook) en men klaagt over het individualisme. Toch is er nog wel liefde bij sommige mensen, maar dat is buiten de kerk ook. Dit onderwerp vind ik moeilijk om over te praten. Laten we zelf als eerste een poging wagen om de liefde uit te stralen (met de hulp van God).Origineel geplaatst door kridje
Zijn er echt niet meer mensen op dit forum die zich ook grote zorgen maken over dit onderwerp? Waar is de liefde???
-
Zoeker
Liefde uitstralen betekent ook liefde concretiseren. In de Evangeliën ligt voor mijn gevoel de nadruk sterker op de vruchten van het geloof dan op het geloof zelf. Ik neem aan dat iedereen wel eens concreet wat doet aan naastenliefde. Maar als het gaat over hulp aan onkerkelijken, en ik kijk naar mezelf, dan moet ik me schamen. Ik ben al langer van plan om na m'n examens vrijwilligerswerk te gaan doen in een opvangcentrum voor dak- en thuislozen ofzoiets. Pas was ik in Amsterdam bij stichting "De Tweede Mijl", dat sprak me heel erg aan (in de Barndsteeg ofzoiets geloof ik). Alleen hopelijk is er ook zoiets wat dichter bij huis. Heeft iemand hier een tip voor mij??
Pas stond er een stukje op http://www.jongerenavonden.nl, getiteld 'God huilt'. Wanneer je dat gelezen hebt durf je echt niet meer rustig op je stoel te blijven zitten. De boodschap was: Nederland is een puinhoop geworden en wij christenen moeten aan de slag om de mensen weer liefde bij te brengen. Als je het wil lezen en het niet kan vinden, stuur dan een u2u'tje, ik heb 'm ook op m'n harddisk staan.
Pas stond er een stukje op http://www.jongerenavonden.nl, getiteld 'God huilt'. Wanneer je dat gelezen hebt durf je echt niet meer rustig op je stoel te blijven zitten. De boodschap was: Nederland is een puinhoop geworden en wij christenen moeten aan de slag om de mensen weer liefde bij te brengen. Als je het wil lezen en het niet kan vinden, stuur dan een u2u'tje, ik heb 'm ook op m'n harddisk staan.
-
Kena
-
Senvol
-
Wally
"zo blijven dan: Geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van deze is de liefde"
Ja vreemd dat er in de forums meer gesproken wordt over geloof dan over liefde. Het is duidelijk dat de liefde belangrijker is.
"Al ware het, dat ik profetische gaven had, en alle geheimenissen en alles, wat te weten is, wist, en al het geloof had, zodat ik bergen verzette, maar had de liefde niet, ik ware niets."
Heb ik niets meer aan toe te voegen. Prachtig hoodstuk 1 Kor 13. Beter liefde zonder geloof dan geloof zonder liefde. Uiteraard nog veel beter Geloof, hoop en liefde, alldrie, te hebben. Daar hoop ik op.
Ja vreemd dat er in de forums meer gesproken wordt over geloof dan over liefde. Het is duidelijk dat de liefde belangrijker is.
"Al ware het, dat ik profetische gaven had, en alle geheimenissen en alles, wat te weten is, wist, en al het geloof had, zodat ik bergen verzette, maar had de liefde niet, ik ware niets."
Heb ik niets meer aan toe te voegen. Prachtig hoodstuk 1 Kor 13. Beter liefde zonder geloof dan geloof zonder liefde. Uiteraard nog veel beter Geloof, hoop en liefde, alldrie, te hebben. Daar hoop ik op.
