Gelezen (geloofsopbouwend)

Gebruikersavatar
J.C. Philpot
Berichten: 8916
Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door J.C. Philpot »

Dr. C.A. Tukker schreef:En … wat hebben wij daar nu van gemaakt? Hoe is onze gebedspraktijk? Bidt u wel eens een half uur? Bidt u wel eens een uur? Nee? Hoe komt dat? Nou ja, dat komt omdat ik er geen woorden voor heb. Hebt u die woorden wel eens bij Christus gezocht? We hebben toch een Bijbel vol gebeden? Maar ook als u er geen woorden voor hebt, is het belangrijk dat u de intentie hebt om aan Christus én aan Zijn gebed voortdurend deel te hebben. Altijd bidden en niet vertragen. En dan kan uw werk gewoon doorgaan, u kunt stofzuigen, afwassen, u kunt met uw kinderen praten, u kunt de telefoon aannemen en toch bidden. Dat is wonderlijk, hè, maar dat is nu leven, in Christus, voor de troon, bij de Vader. Altijd maar ‘Onze Vader Die in de hemelen zijt’, nooit ophouden, nooit! En dat niet omdat wij zo vroom zijn, maar omdat Hij 24 uur van de dag bij Zijn Vader bidt. Ik zal het nog sterker zeggen. Als Hij één minuut niet zou bidden, zouden wij door de grond zakken en levend ter helle varen. Zo liggen die zaken. (..)

Onze gebedspraktijk staat in zo’n schril contrast met de gebedstijden van vroeger. Th. à Brakel stond te middernacht op om Hem te loven vanwege het recht Uwer gerechtigheid. Vier uur ’s morgens, zei Benedictus van Nursia. Ik heb het in het klooster zien gebeuren. Vier uur in de morgen, pij over het hoofd, de kerk in en bidden en zingen en bidden. En nu kunt u wel zeggen dat dat allemaal Rooms is, maar ik zou zo wel een kerk vol willen hebben. Wat is er van die gebedstijden bij ons terechtgekomen? We zijn het kwijtgeraakt en hebben geprobeerd om het met de maaltijden weer terug te krijgen. Nou, dat ging goed toen de gezinnen nog samen waren, maar wie van ons begint ’s morgens de dag als gezin? En ’s middags, hoeveel jonge mensen komen bij het middageten nog thuis? ’s Avonds is het niet veel beter. Iedereen heeft wat te doen, het eten wordt snel opgegeten en dan moet er op de valreep nog snel worden gelezen en gebeden. Maar in de kerk horen wij dat wij altijd moeten bidden en niet vertragen. Hoe arm is onze gebedspraktijk geworden! O, zeg toch niet dat u geen tijd hebt, want als u naar Hem genoemd wordt, komt de tijd wel. Nu hebt u geen tijd, maar als u de Heere ontmoet, komt er opeens tijd. Hoe was het bij Saulus? Als een vervolger gaat hij op weg naar Damaskus en dan maakt de Heere Zich aan hem bekend. ‘Ik ben Jezus, Dien gij vervolgt’ (hand. 9;5). Hierna eet en drinkt Saulus niet meer. Weet u wat hij wel deed? Hij bad. Waar is ons gebed als norm van ons geestelijk leven?
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.

George Whitefield
Zeeuw
Berichten: 11546
Lid geworden op: 19 sep 2018, 08:28

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door Zeeuw »

J.C. Philpot schreef:
Dr. C.A. Tukker schreef:En … wat hebben wij daar nu van gemaakt? Hoe is onze gebedspraktijk? Bidt u wel eens een half uur? Bidt u wel eens een uur? Nee? Hoe komt dat? Nou ja, dat komt omdat ik er geen woorden voor heb. Hebt u die woorden wel eens bij Christus gezocht? We hebben toch een Bijbel vol gebeden? Maar ook als u er geen woorden voor hebt, is het belangrijk dat u de intentie hebt om aan Christus én aan Zijn gebed voortdurend deel te hebben. Altijd bidden en niet vertragen. En dan kan uw werk gewoon doorgaan, u kunt stofzuigen, afwassen, u kunt met uw kinderen praten, u kunt de telefoon aannemen en toch bidden. Dat is wonderlijk, hè, maar dat is nu leven, in Christus, voor de troon, bij de Vader. Altijd maar ‘Onze Vader Die in de hemelen zijt’, nooit ophouden, nooit! En dat niet omdat wij zo vroom zijn, maar omdat Hij 24 uur van de dag bij Zijn Vader bidt. Ik zal het nog sterker zeggen. Als Hij één minuut niet zou bidden, zouden wij door de grond zakken en levend ter helle varen. Zo liggen die zaken. (..)

Onze gebedspraktijk staat in zo’n schril contrast met de gebedstijden van vroeger. Th. à Brakel stond te middernacht op om Hem te loven vanwege het recht Uwer gerechtigheid. Vier uur ’s morgens, zei Benedictus van Nursia. Ik heb het in het klooster zien gebeuren. Vier uur in de morgen, pij over het hoofd, de kerk in en bidden en zingen en bidden. En nu kunt u wel zeggen dat dat allemaal Rooms is, maar ik zou zo wel een kerk vol willen hebben. Wat is er van die gebedstijden bij ons terechtgekomen? We zijn het kwijtgeraakt en hebben geprobeerd om het met de maaltijden weer terug te krijgen. Nou, dat ging goed toen de gezinnen nog samen waren, maar wie van ons begint ’s morgens de dag als gezin? En ’s middags, hoeveel jonge mensen komen bij het middageten nog thuis? ’s Avonds is het niet veel beter. Iedereen heeft wat te doen, het eten wordt snel opgegeten en dan moet er op de valreep nog snel worden gelezen en gebeden. Maar in de kerk horen wij dat wij altijd moeten bidden en niet vertragen. Hoe arm is onze gebedspraktijk geworden! O, zeg toch niet dat u geen tijd hebt, want als u naar Hem genoemd wordt, komt de tijd wel. Nu hebt u geen tijd, maar als u de Heere ontmoet, komt er opeens tijd. Hoe was het bij Saulus? Als een vervolger gaat hij op weg naar Damaskus en dan maakt de Heere Zich aan hem bekend. ‘Ik ben Jezus, Dien gij vervolgt’ (hand. 9;5). Hierna eet en drinkt Saulus niet meer. Weet u wat hij wel deed? Hij bad. Waar is ons gebed als norm van ons geestelijk leven?
Een beschamende les Philpot!
eilander
Moderator
Berichten: 16786
Lid geworden op: 15 okt 2007, 21:42

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door eilander »

Zeeuw schreef:Een beschamende les Philpot!
Twee zelfs.
Gebruikersavatar
Ad Anker
Moderator
Berichten: 10571
Lid geworden op: 28 feb 2012, 11:11

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door Ad Anker »

De vraag is hier dan ook: gelooft u? Deze vraag zal velen vreemd voorkomen. Waarom vraagt Filippus niet aan de kamerling of hij wel overtuigd is van zijn zonden en ellenden? Hebt u een gevoel van uw verloren toestand, van de noodzaak van verzoening en van de gerechtigheid van Gods Zoon? Bent u wel een vernederde en verbrijzelde zondaar en voelt u dat oprecht in uw hart? Haat u de zonden wel en wilt u graag van de schuld en de dienst van de zonden verlost en bevrijd worden? Hebt u wel honger en dorst naar Jezus? Hebt u het Lam Gods lief, dat Zich voor u heeft laten slachten? Wilt u de wereld en alles wat u lief is, opgeven, uw kruis gewillig opnemen en Jezus volgen? Nee, Filippus vraagt alleen: Gelooft u met uw gehele hart wat ik u gepredikt heb? Houdt u dat voor goddelijke waarheid, waarop u uw zaligheid kunt wagen en waar u voor uw zaligheid op kunt vertrouwen? Bent u verzekerd dat God een Lam geworden is, en aan het kruis is gestorven om Gods genade voor u te verwerven? Gelooft u dat zó dat u de lijdende Heiland omhelst? De evangelist, deze man Gods, vraagt niet naar de takken van de boom, maar naar de wortel. Want als het geloof in het hart gegrond is, komen er ook vruchten voort. Zonder de werken is het geloof immers dood; en waar het geloof niet is, daar zijn ook geen werken. Waar het ware, zaligmakende geloof niet is waarmee ik Jezus omhels tot vergeving van zonden, daar is ook geen ware verbrijzeling van het hart, geen honger en dorst naar de gerechtigheid; daar is niets!

Ds. D. Bruinings
Bertiel
Berichten: 4556
Lid geworden op: 14 sep 2018, 08:49
Locatie: bertiel1306@gmail.com

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door Bertiel »

dank Ad!
Doet me aan Kohlbrugge denken
Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door Mara »

Abel: Als je tot zegen wilt zijn, offer dan het beste van je tijd en van je leven voor God

Henoch: Leven met God is niet af en toe even bidden en verder alles
zelf doen, maar het is een levenslange wandeling met God en onder
het wandelen jezelf toewijden aan de taak die God je op aarde gaf

Noach: Bezwijk nooit voor de verzoeking om je meer te laten beïnvloeden
door de zichtbare spotters dan door de onzichtbare Opdrachtgever.
Je redding en het eeuwige leven is het waard om ervoor te moeten lijden,
ook al word je 120 jaar lang niet geloofd en enkel bespot en uitgelachen.
Bedenk dat op de dag dat Gods woorden uitkomen,
alle spotters (te laat?) zullen smeken tot die God Die jij uit genade
hebt gehoorzaamd!

Abraham: Je kunt beter Gods als Gids hebben zonder dat je de
bestemming weet, dan weten waar je zelf heen wilt zonder God als Gids.
Beter in tenten wonen en zwerven met uitzicht op de hemel dan hier op
aarde in een villa of paleis en eindigen in de hel.
Als God iets belooft, twijfel dan niet of God doet wat Hij belooft,
en denk ook niet dat wonderen te groot zijn voor God.
En als je uit ongeloof en ongeduld denkt God te moeten helpen,
zul je zowel je ongeduld als je ongeloof zwaar berouwen.
Als God een onmogelijk offer van je vraagt en je niet begrijpt waarom
Hij dat vraagt, gehoorzaam en vertrouw Hem dan toch.
Het is altijd beter dan voor de verleidelijke oplossingen van de duivel te
kiezen. WANT: Het schijnbare verlies dat je lijdt als je God gehoorzaamt
is oneindig meer waard dan de schijnbare winst die de boze ons lijkt te
kunnen geven.

Sara: Mijn spotlach heeft mij meer dan 15 jaar van mijn huisvrede gekost.
Pas dus op voor ongeloof.
De vrucht van mijn ongeloof leverde mij dan wel Ismaël op,
maar ook jarenlange twist en ruzie met Hagar.
Als God iets belooft dan doet Hij het ook! Al zie je geen enkele mogelijkheid
in jezelf voor de vervulling daarvan.

Izak: Gods zegen sluit niet altijd aan bij onze natuurlijke ouderliefde
en zelfzuchtige en schadelijke voorkeur voor kinderen,
maar ligt vast in Zijn regering, Zijn trouw en almacht.

Jakob: De zegen die ik stervend en leunend op mijn staf,
van Godswege uitgesproken heb, bleek een sterker fundament en
meer toekomst te hebben dan de toren van Babel.

Jozef: Leer meer geloof te hechten aan de beloften van God,
al duurt het nog 400 jaar voordat het wordt vervuld, dan dat je vertrouwt
op de standvastigheid van de piramides van Egypte.

Mozes: In plaats van: beter één vogel in de hand dan tien in de lucht:
Beter één vogel van Gods beloften in de lucht, dan tien prinsessen van
Egypte in je hand...
Een hulpeloos slavengezin is veiliger achter het bloed van één lammetje,
dan Farao in zijn paleis met heel zijn leger en al zijn honderden paarden
en ruiters bij elkaar.

ds. M.C. Schreur,
spreuken bij belijdenisdienst
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Bertiel
Berichten: 4556
Lid geworden op: 14 sep 2018, 08:49
Locatie: bertiel1306@gmail.com

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door Bertiel »

Luthers gebed voor zijn huisgezin.
Lieve, hemelse Vader, daar Gij mij Uw naam en Uw ambt gegeven hebt door mij vader te maken, verleen mij deze genade: dat ik mijn lieve vrouw, mijn kind en mijn gezin christelijk moge opvoeden, regeren en besturen. Geef mij wijsheid en kracht,om hen goed te leiden en op te voeden, en hun een goed hart en een goede wil, om Uw leer te volgen en te gehoorzamen. Amen
Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Gebruikersavatar
Ad Anker
Moderator
Berichten: 10571
Lid geworden op: 28 feb 2012, 11:11

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door Ad Anker »

Mara schreef:
Mannetje schreef:Misschien goed om de discussie elders op het forum te voeren en hier slechts de te overdenken teksten te plaatsen?
Sowieso elke discussie, over een geplaatst artikel.
Daarom gesplitst.
Bertiel
Berichten: 4556
Lid geworden op: 14 sep 2018, 08:49
Locatie: bertiel1306@gmail.com

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door Bertiel »

De brief, die nu uit het stapeltje valt, bevat genoeg onderwerpen voor een volle jaargang. Maar ik wil proberen te laten zien, dat ik het ook kort kan. Iemand vraagt: , , Is het mogelijk, dat iemand gelooft, zonder gerechtvaardigd te zijn? " Ik antwoord: als er hier bedoeld wordt het zaligmakend geloof, hetwelk Christus omhelst met al zijn verdiensten, dan heeft deze gelovige Christus met al zijn weldaden. Als de zondaar in Christus overgaat, spreekt God hem vrij. Iets anders is of de gelovige van deze vrijspraak direct kennis krijgt. Dat is verschillend. Een zondaar kan zich in Christus verheugen zonder direct zich bewust te zijn van al de rijkdommen, die daaraan zijn verbonden.

Dan een vraag over wezen en welwezen van het geloof. „Verschillende oude schrijvers maken onderscheid tussen het wezen en het welwezen des geloofs. Het wezen des geloofs komt bij de wedergeboorte en het welwezen is er bij de rechtvaardigmaking. In de brief aan de Romeinen legt de apostel Paulus een nauw verband tussen geloof en rechtvaardiging (Rom. 4 : 3, 5; 1 : 17; 3 : 21; 3 : 28; 10 : 4). Ook de Heidelb. Cat. doet dat in vraag en antwoord 20. Hoe ligt dat nu? "

Niemand zal mij euvel duiden, dat ik deze keer niet begin aan een artikelenreeks over deze vraag. Misschien komt het later nog wel eens. Dit keer merk ik alleen op, dat het hier gaat over de kracht van het toevluchtnemend geloof. Als men de wedergeboorte gelijk stelt met het beginnen te geloven in Christus, dan zou men kunnen stellen, dat het wezen des geloofs komt bij de wedergeboorte. Dan houdt men het er voor, dat liet geloof bestaat in het zich werpen op Christus, zoekende in klem alleen ons heil en onze zaligheid. Deze zoekenden hebben geen zekerheid, geen gevoel van vertrouwen. Toch geloof ik niet, dat zij geen hoop hebben. Het staat echter in deze zin wankel, dat zij niet durven zeggen: „ik heb het zelf uit zijnen mond gehoord".

Aan de andere kant hebben zij zoveel crediet voor Gods Woord, dat zij zich aan de Heere Jezus toevertrouwen. Het wezen des geloofs is dan, dat men zich op Christus werpt met een (onbewust) vertrouwen en het welwezen is de vaste verzekerdheid der zaligheid. Misschien kan men zeggen, dat dit vertrouwen, dat tot het welwezen behoort, een vrucht is van de bekendmaking van het vrijsprekend vonnis. Van deze bekendmaking schrijft Comrie. „Dit vonnis wordt ook aan de gerechtvaardigden vroeger of later bekend gemaakt, door de middellijke of onmiddellijke werking des Heiligen Geestes".

Middellijk doet het de Geest, wanneer Hij de ziel verlicht om de kenmerken, die God in Zijn Woord geeft van diegenen, die gerechtvaardigd zijn. en hun die in hun eigen ziel doet zien; dit is het, dat de apostel leert in Rom. 8 : 16: .De Geest getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn." Onmiddellijk doet het ook de Geest zonder de kenmerken, de ziel soms de vrijspraak zo krachtig inboezemende, dat ze het ten volle geloven kan en haar hart in blijdschap verwijd vindt zodat zij zeggen kan met Psalm 103 : 2 — 5: Loof de Heere, mijn ziel en vergeet geen van zijn weldaden. Die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw krankheden geneest.

Die uw leven verlost van het verderf, die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheden, Die uw mond verzadigt met het goede, uw jeugd vernieuwt als eens arends."

Bij Brakel is ook het geloof een vertrouwen. Hij schrijft: „Het geloof is een vertrouwen des harten op Christus en door Hem op God, om gerechtvaardigd, geheiligd en verheerlijkt te worden; steunende op zijn vrijwillige aanbieding en belofte, dat Hij dat doen zal aan allen, die Hem daartoe aannemen, en zich daartoe op Hem verlaten."

We kunnen het dus wel zo stellen, dat men voor het wezen des geloofs houdt het toevlucht nemen tot Christus. Natuurlijk niet tot zijn weldaden, maar tot de Persoon. Het welwezen des geloofs bestaat dan in het bewuste vertrouwen, dus in de verzekerdheid van de schuldvergeving. Hoe men over deze dingen ook moge oordelen, niet velen zullen het aandurven om te zeggen, dat-er geen waar geloof kan zijn, waar niet het bewuste vertrouwen of de zekerheid van de schuldvergeving is. Dat er een nauw verband bestaat tussen geloof en rechtvaardigmaking heb ik al laten zien. Dat is bij Paulus zo en dat is bij de gereformeerde theologen zo.

Dan heb ik een vraag naar de verschillende soorten der rechtvaardigmaking. Dr. A. Kuyper weet van 9 trappen. Anderen spreken van 5 trappen. A. de rechtvaardigmaking in het besluit Gods. Zij ligt eeuwig vast in het Goddelijk besluit der voorverordinering. B. De rechtvaardigmaking op Golgotha geopenbaard in de opstanding. C. De rechtvaardigmaking als een schenking van Christus en zijn weldaden San de uitverkorenen, voordat zij wedergeboren worden. Zij liggen dan nog midden in de dood. D. De rechtvaardigmaking in de consciëntie door het geloof. E. De rechtvaardigmaking in het laatste oordeel. Anderen laten punt C. weg en dan houdt men 4 trappen over.

Vervolgens heeft onze geachte briefschrijver nog een hele lijst vragen over Jacob en Cornelius en de blindgeborene en

Mozes. Naar de laatste informeert hij twee keer. Bij allen gaat het over de vraag; wanneer geloofden zij en wanneer werden zij gerechtvaardigd. Mijn antwoord is: toen zij tot het geloof kwamen werden zij gerechtvaardigd. Wanneer elk van deze personen voor het eerst of bij vernieuwing geloven mochten, dat hun zonden vergeven waren, dat weet ik niet. Men moet niet vergeten, dat er van al deze personen geen levenbeschrijving in de Bijbel staat, doch dat slechts een enkele zaak uit hun leven verteld wordt, opdat wij God er door zouden leren kennen. Van een man als Cornelius zou men misschien kunnen zeggen, dat er een toevluchtnemend geloof in hem was toen hij met gebeden en aalmoezen God zocht en dat hij tot de zekerheid zijner zaligheid kwam toen de Geest Gods op hem viel. Maar het lijkt mij niet van wezenlijk belang, dat wij dergelijke gissingen maken. De opmerking van Calvijn lijkt mij vooral voor ons, die onder het Nieuwe Verbond leven van grotere waarde: Maar 't is buiten twijfel en verschil, dat God niemand lief heeft buiten Christus. Hij is die lieve Zoon, in welke de liefde des Vaders haar zit-en rustplaats heeft, en van welke de liefde daarna tot ons verspreid wordt: gelijk Paulus leert, dat wij de genade verkregen hebben in de Beminde. Zo moet derhalve de liefde des Vaders door het tussenkomen van Christus tot ons overgebracht worden. Maar hoe kan dat, vraagt Calvijn ten opzichte van Naaman en de Kamerling en Cornelius? Hij antwoordt: „Voorwaar ik beken, dat hun geloof nog enigszins ingewonden en onklaar geweest is, niet alleen belangende Christus' Persoon, maar ook aangaande de kracht en het ambt, hetwelk Hem van zijn Vader was opgelegd. Ondertussen is het zeker dat zij enige beginselen ontvangen hadden, die hen iets, hoewel het weinig was, deden smaken van Christus". (Inst. III, 2, 32).

Als dit nu het geloof is, wie kan dan zeggen, wanneer dit begonnen is bij Cornelius? We blijven maar bij wat we in het begin zeiden: geloof in Christus, dat waarlijk Hem aanneemt is nauw verbonden met het rechtvaardigend vonnis Gods. Maar dat is niet hetzelfde als de bekendmaking van het vonnis aan de gerechtvaardigde. Die in Christus gelooft mag vragen om te mogen weten of hij gerechtvaardigd is.

Een laatste vraag is deze: In Hosea 12 : 5 staat, dat Jacob in Bethel de Heere vond. V/at betekent dit? Is dit het zien van de mogelijkheid van zalig worden in Christus? "

Die vraag zou ik met ja beantwoorden als er in Hosea stond dat Jacob de Heere vond. Dit staat er echter niet. Er staat dat de Heere Jacob vond. Dat gebeurde twee keer in Bethel. We lezen er van in Genesis 28 en in Genesis 35. De eerste keer is het te vergelijken met een openbaring van Christus.

Ik dacht, dat ik nu m'n best weer gedaan had. En een mens moet je voor aangenaam houden om wat hij is en kan. Ik weet ook niet alles. Op één ding wil ik nog de aandacht vestigen. In Hosea 5 staat: daar sprak God met ons. Wat de Heere tot Jacob gezegd heeft was gesproken tot heel het volk Gods in Israël. Het is ook tot ons gesproken, die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid van Christus. Wat één lid van Gods volk krijgt, is in wezen voor allen.

Ds. L. Vroegindeweij - Gereformeerd weekblad
Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Bertiel
Berichten: 4556
Lid geworden op: 14 sep 2018, 08:49
Locatie: bertiel1306@gmail.com

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door Bertiel »

V. Welke is de voornaamste en eigenlijke rechtvaardigmakende daad des geloofs?
A. Het is die daad der ziel, waardoor zij hartelijk wil en wenst, niet alleen dat de beloften des Evangeliums in zich zelve waar mogen
zijn, maar waardoor zij ook met overgegeven genegenheid de Heere Jezus als de enige oorzaak van haar zaligheid, met verloochening
van zich zelve en alle andere dingen of personen, begeert en dadelijk aangrijpt.

V. Wat is het gevolg van de rechtvaardigmakende daad des geloofs?
A. De bijzondere en zekere toepassing van de beloften des Evangeliums en de Heere Jezus tot de eigen persoon van elke gelovige,
welke geenszins altijd tegenwoordig is in alle gelovigen, door de aanvechtingen des satans, de beschuldiging van de Wet, en de verleidingen des vleeses; doch naar welke echter allen moeten staan, die Jezus oprecht aannemen.

VOORBEELD DER GODDELIJKE WAARHEDEN VOOR EENVOUDIGEN DIE ZICH BEREIDEN TOT DE BELIJDENIS DES GELOOFS
A. HELLENBROEK
Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Gebruikersavatar
J.C. Philpot
Berichten: 8916
Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door J.C. Philpot »

Isaac da Costa schreef:Daar is een verdraagzaamheid uit liefde, uit zelfverloochening, uit verknochtheid aan de geboden van God, uit gehoorzaamheid aan Hem, Die het voorbeeld van ware verdraagzaamheid heeft gegeven. Daarentegen is er ook een verdraagzaamheid uit onverschilligheid, uit vrees voor de wereld, uit minachting of miskenning van de Waarheid, uit oogmerken van eigenbelang, uit goddeloosheid. Er is een verdraagzaamheid uit God, en er is er een van de boze!
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.

George Whitefield
Panny
Berichten: 1809
Lid geworden op: 02 okt 2013, 16:08

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door Panny »

Welnu, wij zijn gespaard!
Jezus Christus, de enige Zoon van God, wordt gevangengenomen en wij worden vrijgelaten.
Hij wordt veroordeeld en wij vrijgesproken.
Hij wordt aan alle schande blootgesteld en wij worden in ere hersteld.
Hij daalt af naar de afgrond van de hel en het Koninkrijk der hemelen gaat voor ons open!
Als wij al deze dingen horen, moeten wij ons dan slapend houden, onszelf vleien en behagen scheppen in de zonden?
Johannes Calvijn (Genezing door Zijn striemen, 7 preken over Jesaja 53)
Panny
Berichten: 1809
Lid geworden op: 02 okt 2013, 16:08

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door Panny »

Mozes voerde ook de wil van God uit toen hij de wet bekendmaakte, en toch was er toen donder en bliksem die iedereen bang maakte: er was slechts een dreiging van de dood! En waarom? Omdat de wet alleen toorn meebracht. De mensen moesten een vreselijke veroordeling voelen en daardoor verlamd van schrik zijn. Er is echter ook een andere wil van God, die zich in Jezus Christus heeft geopenbaard, namelijk dat Hij ons wil aannemen uit genade, onze zonden wil wegnemen en ons wil vrijspreken van de verdoemenis waarin wij waren.
Johannes Calvijn
Gebruikersavatar
J.C. Philpot
Berichten: 8916
Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door J.C. Philpot »

Ds. A. Goedvree schreef:
God het zwijgen opleggen

En zij gaven Hem kinnebakslagen (Johannes 19 : 1-7. Tekst : 3b)

Iemand het zwijgen opleggen. Het is een uitdrukking die we nog wel eens tegenkomen, en die – als we er over nadenken – heel wat aan gedachten kan oproepen. Een lopend gesprek tussen twee partijen verwordt steeds meer tot een touwtrekkerij om wie het laatste woord zal hebben. Daarbij geldt meestal het recht van de sterkste, oftewel: het recht van de grootste mond. Daarbij kan iemand de ander het ‘zwijgen opleggen’.

Er is geen ruimte en geen mogelijkheid meer voor een weerwoord. De discussie wordt gesloten – maar niet op een bevredigende manier. Wanneer we de Heiland volgen op Zijn lijdensweg, dan zien we dat Hij ook dit aspect van menselijk kwaad heeft moeten incasseren. We zien Hem gaan, door het rechthuis – waar onrecht geschiedt – van Pilatus. Ze geselden Hem, een vreselijke lichamelijke marteling. Daarna gaan ze over tot een diepe geestelijke vernedering: de doornenkroon en de purperen mantel. Ze kenden zijn aanklacht: de Koning der Joden. Wel, ze zullen er een mooie Koning van maken! En zo, buigend voor Hem neer, voegen ze Hem hun spothulde toe: ‘wees gegroet, Gij Koning der Joden’. En dán gaan ze er toe over Hem kinnebakslagen te geven.

Het Griekse woord geeft ruimte voor verschillende vertalingen. Het kan zijn dat het gaat om ‘zweepslagen’, of dat men iemand een ‘oorvijg’ geeft. Geen van beide vertalingen hebben de voorkeur. Maar, de meest letterlijke vertaling is ‘slaan met de vlakke hand’, of ‘een kaakslag’ geven. En juist die ‘kaakslag’ laat zien wat de bedoeling is: Jezus Christus wordt bespot als Koning, en krijgt slagen op Zijn kaak, opdat Hij het zwijgen krijgt opgelegd. Hier wordt Christus ingedompeld in het kwaad van het vermeende ‘recht van de grootste mond’. En daar ligt een diepe zaak in.

Hier staat Hij, Die het vleesgeworden Woord van God is. De evangelist Johannes schrijft over Hem: In den beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God. Dit was in den beginne bij God. Alle dingen zijn door Hetzelve gemaakt, en zonder Hetzelve is geen ding gemaakt dat gemaakt is. De mens is het schepsel wat door het Woord geschapen is, maar dat schepsel is wel diep gevallen, weg van zijn Schepper en Koning. En hier zien we iets van de ultieme opstand van de mens: ze bespotten hun Schepper, en leggen het Woord daarbij het zwijgen op. ‘Waag het eens wat terug te zeggen’. Het schepsel slaat de mond van het Woord dicht.

Wanneer de soldaten tot deze gruwel overgaan, zien wij een beeld van dat waar ieder mens van nature toe geneigd is: God het zwijgen opleggen. Dat doet de wereld, op zoveel manieren. In de media horen we de ‘kaakslagen om God het zwijgen op te leggen’ dagelijks, in spot en hoon, in aanvallen op alles wat God heeft ingesteld. Maar – helaas – ook binnen de kerk zien we hetzelfde. Want, hoe vaak blijkt dat juist ook binnen de kerk de mens gaat heersen over het Woord van God. Dat kan op allerlei manieren, maar telkens weer klinkt de ‘kaakslag’ als volgt: ‘Gods Woord zegt dit, maar wij mensen horen liever dat’. En ten diepste is dat de oude Adam, die God het zwijgen wil opleggen. Het is de ruwe soldaat die het Woord op de kaak slaat. ‘U moet Uw mond dichthouden’.

We moeten ontdekt worden aan de ‘kinnebak slaande rebel’ van binnen. Laten we Hem belijden, dat we zo vaak hebben willen regeren over Zijn Woord, zonder er werkelijk naar te luisteren. Bekering tot Jezus Christus, als Koning van ons leven, begint met deze belijdenis. Maar, het vervolg kan dan niet uitblijven: oprecht luisteren naar Zijn Woord. En laat de Heere Zich dan uitspreken, in Wet en Evangelie. Laat dan de aanblik van de lijdende Heiland ons heilig het zwijgen opleggen, en laat het ons ootmoedig gebed zijn: Spreek Heere, want Uw dienstknecht hoort!
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.

George Whitefield
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Gelezen (geloofsopbouwend)

Bericht door Mara »

Gesloten deuren
En als de deuren gesloten waren waar de discipelen vergaderd waren, om de vreze der Joden, kwam Jezus en stond in het midden.


Op de grote dag van de opstanding zaten de discipelen achter gesloten deuren. De grendels hadden ze er voor geschoven, omdat ze bang waren door de Joodse raad gearresteerd te worden. De discipelen in de benauwdheid en dat op de dag, dat de Koning Zijn almacht had getoond.
Hier is het weer eens te zien wie de kerk in zichzelf is. Bevreesde discipelen, bevende vrouwen, twijfelende Emmaüsgangers, een wenende Maria, een ongelovige Thomas.

Och, juist daarom is Christus niet direct naar de hemel gevaren. Had Hij dat gedaan, dan had de hemel Hem op dezelfde dag van Zijn opstanding moeten ontvangen, want Hij had voor de Vader alles volbracht om die toegang te verkrijgen. Maar Hij bleef nog veertig dagen om Zijn arme kerk op te zoeken. Om hun vrees, hun ongeloof weg te nemen.

De Zijnen opzoeken, dat was het eerste wat Hij deed. Zo zeer lagen ze in Zijn hogepriesterlijk hart besloten. Wan Hij wist wat van Zijn maaksel was te wachten. Dat zij geen troost van de opstanding zouden hebben, tenzij Hijzelf zeide: “Ziet hier ben Ik”.
En waar Hij komt, daar gaat het in de weg van het wonder. Dan komt Hij van een kant, waarvan het niet verwacht wordt en dwars door de onmogelijkheden. Geen grendels staan Hem in de weg, geen gesloten deuren, geen onmogelijkheden.

Er zijn wat grendels, waar een mens achter besloten kan zitten. Grenzen van vrees, van donkerheid, van aanvechting, van moedeloosheid, van ongeloof, van boezemzonde, van vertwijfeling, en van smart. Zielegrendels, die hij zelf onmogelijk kan breken. Kent ge ze ook, die banden? Niet één kind van God is er vreemd van. Het kan alles zo dicht zijn, dat ze niet weten hoe de Levensvorst bij hen moet komen en zij bij Hem.

Maar juist zulken wordt geleerd, dat ze met een almachtige Koning te doen hebben. Al wat van ’s mensen zijde in de weg staat, daarvan staat Hem niets in de weg. Wat zijn gesloten deuren voor Hem? Hij telt ze niet mee. Hij verbreekt de grendels nog niet eens. Hij heeft nog wel een andere weg om Zijn volk op te zoeken. De weg van het wonder. Dan komt het van een heel andere kant dan dat zij het konden verwachten. Want Hij leert Zijn kerk van de wonderen te leven. Zodat zij moeten zeggen: “Gewis, de Heere was aan deze plaats en ik heb het niet geweten, ik heb het niet gedacht, niet kunnen en durven verwachten”. Dat is het almachtige werk van de opgestane Christus.

Daarvoor bleef Hij nog veertig dagen op de aarde. En nog bezoekt Hij Zijn volk op dezelfde wijze met Zijn majesteit, genade en Geest. Met diezelfde zoekende liefde wil Hij nog verrassen, als iemand in de banden zit en er niet uitkomen kan. Als Zijn tijd vol is, dan zal Hij gewisselijk komen Zo Hij vertoeft, verbeid Hem, gij, die Hem niet kunt, noch durft verwachten, want zou voor Hem iets te wonderlijk zijn?
De Kerk in vreze. Maar het graf is open. De steen is afgewenteld. Als deze deur, de deur van het graf nog gesloten was, dan was er geen hoop achter de gesloten zieledeuren. Maar nu de grendel van het graf verbroken is, nu zijn er voor die Koning geen grendels meer.

wijlen ds. F. Bakker, eerder gepubliceerd in de Veluwse Kerkbode.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Plaats reactie