Ik denk dat je taalgevoel niet klopt. Zodra je het woord straf in meervoud gaat plaatsen, krijgt de zin een andere betekenis.Ad Anker schreef:Foutje, niet van ds. Lamain maar van de statenvertalers. Nou ja, komt in de buurt toch?
Het is me wat. Nu ga je de rechterzijde nog beschuldigen van doorvloeien, terwijl ik vermoed dat driekwart van de huidige predikanten het citaat uit de preek van wijlen ds. L. Huisman niet deelt.DDD schreef:Het is trouwens grappig om te zien hoe dominees in extremisme voor elkaar niet onder willen doen. Was het eerst nog zo dat mensen spraken over het 'aanvaarden' van deze 'straffen der ongerechtigheid', later zijn er zelfs mensen die spreken over een 'welgevallen' in deze 'straffen der ongerechtigheid'. De heilige Paulus waarschuwde al om niet te eniger tijd door te vloeien.
Maar dat geheel terzijde.
Wanneer viel Saulus neer op de weg naar Damascus?Jantje schreef:Juist ja. Hier heb ik niets aan toe te voegen.Ouderling schreef:Beste mensen, het gaat hier om woorden waarin ik een ieder wel kan begrijpen die hier wat roept.
Voor een ander kun je gerust op grond van Gods Woord spreken over eisen en pleiten hoewel ik zelf ook nooit maar dan ook nooit die woorden zal gebruiken. Ja, de Heere zegt: roept, klopt en bidt. Dat mag ook en dat moet ook. Maar ik kan Jantje en Erasmiaan zeer goed begrijpen. Want als je als uitgewerkte, verdoemelijke zondaar die werkelijk alles verzondigd heeft, neervalt en een welgevallen krijgt aan de straffen der ongerechtigheid, dan reken je nergens meer op, niet op genade, niet op Christus, maar alleen dat je met tijdelijke en eeuwige straffen om zult komen.
Als in die weg dan van Boven Christus geopenbaard wordt, is dat enkel genade. Niet omdat ik zo gepleit heb, ook niet omdat ik iets geëist heb. Maar dan is dat omdat God van eeuwigheid mij heeft liefgehad met een eeuwige liefde.
Het valt niet mee om toe te geven dat je geblunderd hebt.DDD schreef:Ik denk dat je taalgevoel niet klopt. Zodra je het woord straf in meervoud gaat plaatsen, krijgt de zin een andere betekenis.Ad Anker schreef:Foutje, niet van ds. Lamain maar van de statenvertalers. Nou ja, komt in de buurt toch?
Daar komt bij dat je het hele 'hunner' weglaat. Dan is het dus een zelfstandige woordgroep net als 'bergen der heiligheid'.
Eens hoor. Maar ik lees hier niets over dat zo'n zondaar dan eist. God eist van ons waar wij niet meer aan kunnen voldoen. Maar een mens kan nooit meer eisen. Wel bidden, zoeken, kloppen, smeken, roepen, schreeuwen of zuchten. Maar dat is in de grond van de zaak iets heel anders.huisman schreef:Ik wel.Jantje schreef:Juist ja. Hier heb ik niets aan toe te voegen.Ouderling schreef:Beste mensen, het gaat hier om woorden waarin ik een ieder wel kan begrijpen die hier wat roept.
Voor een ander kun je gerust op grond van Gods Woord spreken over eisen en pleiten hoewel ik zelf ook nooit maar dan ook nooit die woorden zal gebruiken. Ja, de Heere zegt: roept, klopt en bidt. Dat mag ook en dat moet ook. Maar ik kan Jantje en Erasmiaan zeer goed begrijpen. Want als je als uitgewerkte, verdoemelijke zondaar die werkelijk alles verzondigd heeft, neervalt en een welgevallen krijgt aan de straffen der ongerechtigheid, dan reken je nergens meer op, niet op genade, niet op Christus, maar alleen dat je met tijdelijke en eeuwige straffen om zult komen.
Als in die weg dan van Boven Christus geopenbaard wordt, is dat enkel genade. Niet omdat ik zo gepleit heb, ook niet omdat ik iets geëist heb. Maar dan is dat omdat God van eeuwigheid mij heeft liefgehad met een eeuwige liefde.
Niemand zegt hier dat mijn bidden, smeken, pleiten iets aan mijn zaligheid toe zou doen. Het is eenzijdige genade maar het gaat wel in de weg van bidden,smeken pleiten. Nogmaals leer van het onderwijs wat Jezus geeft in de gelijkenis van de onrechtvaardige rechter.
Als ik Jantje lees had de weduwe in die gelijkenis thuis moeten blijven en wachten dat de rechter naar haar toe kwam.
Als de HEERE in de nood brengt die onhoudbaar wordt dan gaat de zondaar bidden, zoeken, kloppen. Hij kan niet meer anders. Zie Bartimeūs . Gij Zone Davids ontferm U mijner. Zelfs na de bestraffing blijft hij roepen.Zelfs zoveel te meer.
.....en Jezus stond stil. Dat is het wonder dat elke zondaar die roept en pleit op Gods eigen Woord zal moeten ervaren.
Wat is dit voor onzin. Het klopt taalkundig niet. Dat weet je heel goed.Posthoorn schreef:Het valt niet mee om toe te geven dat je geblunderd hebt.DDD schreef:Ik denk dat je taalgevoel niet klopt. Zodra je het woord straf in meervoud gaat plaatsen, krijgt de zin een andere betekenis.Ad Anker schreef:Foutje, niet van ds. Lamain maar van de statenvertalers. Nou ja, komt in de buurt toch?
Daar komt bij dat je het hele 'hunner' weglaat. Dan is het dus een zelfstandige woordgroep net als 'bergen der heiligheid'.
Zie het boek "Ziedaar water" van het Deputaatschap Kerk, Gezin, Jeugd en Onderwijs van de GG waarin duidelijk uitgelegd wordt dat een onbekeerde mag pleiten op het verbond als een rechteloze. Geloof maar dat dit boekje door bijna alle predikanten wordt onderschreven. Ds. Huisman verwoordt het anders, maar de essentie is hetzelfde.Jantje schreef: Het is me wat. Nu ga je de rechterzijde nog beschuldigen van doorvloeien, terwijl ik vermoed dat driekwart van de huidige predikanten het citaat uit de preek van wijlen ds. L. Huisman niet deelt.
Toch vreemd dat bij @Ouderling de schuldverslagen zondaar wel de bedreigingen zich mag toe-eigenen maar dat ik van de beloften Gods niets lees. Dat is misschien wel het grootste probleem. Dat we niet meer durven spreken zoals bv Ralph Erskine in zijn bekende verhandeling: De zwangere belofte. Zijn onderscheid tussen recht van toegang en recht van bezit. Als we zwijgen over Gods beloften dan kunnen we de Bijbel beter dicht laten.Jantje schreef:Eens hoor. Maar ik lees hier niets over dat zo'n zondaar dan eist. God eist van ons waar wij niet meer aan kunnen voldoen. Maar een mens kan nooit meer eisen. Wel bidden, zoeken, kloppen, smeken, roepen, schreeuwen of zuchten. Maar dat is in de grond van de zaak iets heel anders.huisman schreef:Ik wel.Jantje schreef:Juist ja. Hier heb ik niets aan toe te voegen.Ouderling schreef:Beste mensen, het gaat hier om woorden waarin ik een ieder wel kan begrijpen die hier wat roept.
Voor een ander kun je gerust op grond van Gods Woord spreken over eisen en pleiten hoewel ik zelf ook nooit maar dan ook nooit die woorden zal gebruiken. Ja, de Heere zegt: roept, klopt en bidt. Dat mag ook en dat moet ook. Maar ik kan Jantje en Erasmiaan zeer goed begrijpen. Want als je als uitgewerkte, verdoemelijke zondaar die werkelijk alles verzondigd heeft, neervalt en een welgevallen krijgt aan de straffen der ongerechtigheid, dan reken je nergens meer op, niet op genade, niet op Christus, maar alleen dat je met tijdelijke en eeuwige straffen om zult komen.
Als in die weg dan van Boven Christus geopenbaard wordt, is dat enkel genade. Niet omdat ik zo gepleit heb, ook niet omdat ik iets geëist heb. Maar dan is dat omdat God van eeuwigheid mij heeft liefgehad met een eeuwige liefde.
Niemand zegt hier dat mijn bidden, smeken, pleiten iets aan mijn zaligheid toe zou doen. Het is eenzijdige genade maar het gaat wel in de weg van bidden,smeken pleiten. Nogmaals leer van het onderwijs wat Jezus geeft in de gelijkenis van de onrechtvaardige rechter.
Als ik Jantje lees had de weduwe in die gelijkenis thuis moeten blijven en wachten dat de rechter naar haar toe kwam.
Als de HEERE in de nood brengt die onhoudbaar wordt dan gaat de zondaar bidden, zoeken, kloppen. Hij kan niet meer anders. Zie Bartimeūs . Gij Zone Davids ontferm U mijner. Zelfs na de bestraffing blijft hij roepen.Zelfs zoveel te meer.
.....en Jezus stond stil. Dat is het wonder dat elke zondaar die roept en pleit op Gods eigen Woord zal moeten ervaren.
Ja, maar wat jij nu schrijft is in essentie wel degelijk heel iets anders als wat ik uit de preek citeerde.Erskinees schreef:Zie het boek "Ziedaar water" van het Deputaatschap Kerk, Gezin, Jeugd en Onderwijs van de GG waarin duidelijk uitgelegd wordt dat een onbekeerde mag pleiten op het verbond als een rechteloze. Geloof maar dat dit boekje door bijna alle predikanten wordt onderschreven. Ds. Huisman verwoordt het anders, maar de essentie is hetzelfde.Jantje schreef: Het is me wat. Nu ga je de rechterzijde nog beschuldigen van doorvloeien, terwijl ik vermoed dat driekwart van de huidige predikanten het citaat uit de preek van wijlen ds. L. Huisman niet deelt.
Helemaal eens. Punt is echter dat de mens uit zichzelf niet in staat is zich de schuld toe te eigenen, en ook niet de beloften. Zijn ogen moeten voor beide geopend worden. En het is ook niet zo, dat als iemand zijn schuld eigent, hij nu als het ware automatisch bij de beloften terechtkomt. Nee, dat moet hem van boven geopenbaard worden. Niet omdat de beloften hem niet zouden gelden, maar omdat hij er van nature blind voor is.huisman schreef:Toch vreemd dat bij @Ouderling de schuldverslagen zondaar wel de bedreigingen zich mag toe-eigenen maar dat ik van de beloften Gods niets lees. Dat is misschien wel het grootste probleem. Dat we niet meer durven spreken zoals bv Ralph Erskine in zijn bekende verhandeling: De zwangere belofte. Zijn onderscheid tussen recht van toegang en recht van bezit. Als we zwijgen over Gods beloften dan kunnen we de Bijbel beter dicht laten.
Precies. Dat is inderdaad in de kern het punt wat ik miste in de preek.Posthoorn schreef:Helemaal eens. Punt is echter dat de mens uit zichzelf niet in staat is zich de schuld toe te eigenen, en ook niet de beloften. Zijn ogen moeten voor beide geopend worden. En het is ook niet zo, dat als iemand zijn schuld eigent, hij nu als het ware automatisch bij de beloften terechtkomt. Nee, dat moet hem van boven geopenbaard worden. Niet omdat de beloften hem niet zouden gelden, maar omdat hij er van nature blind voor is.huisman schreef:Toch vreemd dat bij @Ouderling de schuldverslagen zondaar wel de bedreigingen zich mag toe-eigenen maar dat ik van de beloften Gods niets lees. Dat is misschien wel het grootste probleem. Dat we niet meer durven spreken zoals bv Ralph Erskine in zijn bekende verhandeling: De zwangere belofte. Zijn onderscheid tussen recht van toegang en recht van bezit. Als we zwijgen over Gods beloften dan kunnen we de Bijbel beter dicht laten.
Dank Posthoorn voor deze nadere uitleg. Dat is wat ik ook wilde zeggen.Posthoorn schreef:Helemaal eens. Punt is echter dat de mens uit zichzelf niet in staat is zich de schuld toe te eigenen, en ook niet de beloften. Zijn ogen moeten voor beide geopend worden. En het is ook niet zo, dat als iemand zijn schuld eigent, hij nu als het ware automatisch bij de beloften terechtkomt. Nee, dat moet hem van boven geopenbaard worden. Niet omdat de beloften hem niet zouden gelden, maar omdat hij er van nature blind voor is.huisman schreef:Toch vreemd dat bij @Ouderling de schuldverslagen zondaar wel de bedreigingen zich mag toe-eigenen maar dat ik van de beloften Gods niets lees. Dat is misschien wel het grootste probleem. Dat we niet meer durven spreken zoals bv Ralph Erskine in zijn bekende verhandeling: De zwangere belofte. Zijn onderscheid tussen recht van toegang en recht van bezit. Als we zwijgen over Gods beloften dan kunnen we de Bijbel beter dicht laten.
Het lijkt op wat ik schreef maar toch een groot verschil. Hier wordt gezegd dat Gods volk heilig mag pleiten op beloften hem toegezegd.Ouderling schreef:Ik zal de laatste zijn die zwijgt over Gods beloften.
Ook de laatste die zal zeggen dat God het hierbij laat.
Ook de laatste die zegt dat je dan niet meer mag bidden en roepen.
Ook de laatste die zegt dat Gods volk niet heilig mag pleiten op beloften aan hem/haar toegezegd.
Maar als ik tijdelijke en eeuwige straffen verdiend heb, dan kan het voor iedereen, behalve voor mij.
Als Hij dán zicht geeft op de Middelaar, op de Zaligmaker Die verlossen kan en wil, is dat zo onverdiend en zo'n wonder. Dat is niet iets waar je dan op rekent omdat je nog wat te eisen en te pleiten had.
Maar dan wordt genade genade.
Eigenlijk moet je het hele boek lezen, want uit heel veel blijkt dat hij benadrukt dat zalig worden een éénzijdig werk van God is. En toch spreekt hij vrijmoedig over het werkzaam zijn met de beloften. Dat gaat echt wat verder dan wat @Ouderling zegt: dat Gods volk mag pleiten op de belofte.Jantje schreef:Ik houd me aanbevolen voor dat citaat.eilander schreef:We zijn de taal van Ralph Erskine in bv. "De zwangere belofte" echt finaal kwijt als we dit anders vinden. Ik zou eruit willen citeren maar daar ontbreekt me nu de tijd voor.
Rom. 11:26: “De Verlosser zal uit Sion komen, en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob.” De zin is: “Hij zal hen komen bekeren, en de goddeloosheden van hen afwenden.” O zondaar! Hoe staat u nu deze uitlegging aan? Is hier dan niet een deur der hope voor u geopend? Kan de Heere Jezus uit kracht van Zijn ambt en volgens Zijn belofte, waartoe gij geroepen wordt om daarop te pleiten, u niet bekeren, zodat gij zeggen moogt: “Bekeer mij Heere, zo zal ik bekeer zijn.” Het is Zijn verbond en Zijn belofte, dat Hij zondaren bekeren zal, Rom. 11:27 “En dit is hun een verbond van Mij, als Ik hun zonden zal wegnemen.”
Komt dan zonder vrees voor vermetelheid, en neemt om niet alles wat gij nodig hebt.
(dit is pleiten zoals Erskine dat uitlegt)
“O, ik heb geen kracht evenmin als ik gerechtigheid heb. Daarom zal ik uit mijzelf gaan, tot het Woord der belofte, en tot Christus in dat Woord, zowel om kracht als om gerechtigheid. Ik zal Zijn kracht omhelzen, welke beloofd wordt, en henengaan in de mogendheden des Heeren.”
Over de absolute beloften: “Wie maar wil, die kome, en schrijve door een hartelijke toestemming des geloofs zijn naam daaronder. Dus zijn zij voor alle mensen die ze horen, een staand recht om te geloven.”
Hier spreekt hij ongelovigen toe: “Zo ziet ook uw belang in de belofte en uw recht daartoe, als leden van de zichtbare kerk. Hoewel u van nature daartoe geen recht hebt, nochtans hebt u het door de genadige bedeling des hemels een eis daarop: Handelingen 2:39 “Want u komt de belofte toe en uw kinderen, en allen die daar verre zijn, zovelen als er de Heere toe roepen zal.”
(…) De belofte is een brief uit de hemel, die bij u, o zondaar, bezorgd wordt. Neem hem dan, doe hem open en lees hem met toepassing op u zelf, want “het is een getrouw woord en aller aanneming waardig dat Jezus Christus in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken.”
Hoewel u het beloofde niet bezit vóór u gelooft, nochtans hebt u zo’n goed recht om door het geloof daarvan bezit te nemen, als het gebod van God en de roeping van het evangelie daartoe geven kunnen. Dit recht is u in de doop verzegeld, ziehier dan uw recht.
Pleit op uw recht zoals u zien kunt dat de Heere u daartoe roept, Ezech. 36:37. De Heere zegt daar, nadat het verbond der belofte geopend en aan u voorgesteld wordt: “Hierom zal Ik van den huize Jakobs verzocht worden, dat Ik het hun doe.” Pleit dan, dat een souverein God, Die Zich ontfermt diens Hij Zich ontfermen wil, aan u een nieuw hart en een nieuwe Geest geven wil. Ook dat wordt hier beloofd: “Dat Hij u Zijn Geest in het binnenste wil geven en u doen wandelen in Zijn inzettingen en dat Hij u tot een God wil zijn en u tot Zijn volk maken wil, volgens Zijn belofte.
Pleit, dat Hij, die u een belofte gegeven heeft, om daarop te pleiten, u ook de beloofde genade schenke.
