Verkapte dienaars die niet te vertrouwen zijn

[SecorDabar]

Het volgende lezenswaardige artikel las ik uit het Amsterdamsch Zondagsblad 25 mei 1889. (130 jaar geleden)
Misschien kan het dienen tot bezinning voor onszelf als we ons anders voordoen dan we in werkelijkheid zijn.

"Er zijn hier in de Gemeente vele verkapte doleerenden", zei onlangs een dorpspredikant tot mij, en de man sprak de waarheid, ook naar mijne ervaring.
Er zijn zoo mensen, die nooit recht voor een zaak uitkomen, hetzij omdat zij niet durven, of omdat zij er slechts gedeeltelijk vóór of tegen zijn. Voor Synodalen en Doleerenden zijn beiden verkapt; bij de laatsten zijn het verkapte Synodalen, bij de eerste verkapte Doleerenden.
Deze mensen zijn voor zichzelf onklaar en voor God onwaar.

En ik dacht: zoo zijn er meer! Velerlei verkappingen zijn er in deze wereld.
Er zijn niet alleen verkapte Doleerenden , maar er zijn ook verkapte Groningers, verkapte Modernen, verkapte Socinianen en Remonstranten, verkapte Liberalen, verkapte Revolutionairen en — wie kent de verkapte bedriegers, de verkapte dieven en de verkapte wellustigen niet? wie niet de verkapte haters van God en den naaste? Een ieder steekt de hand slechts in eigen boezem !
Deze allen doen zich voor in een andere gedaante dan zij in waarheid zijn.

Zoo leven wij in een verkapte wereld, en het gereformeerde Nederland, dat verkapt onder het liberalisme is gebracht en daar thans onder leeft, behoeft zich niet te verwonderen, dat onder Gods rechtvaardig oordeel de monnikskap en monnikspij weder in haar midden gezien worden als nooit te voren, en de kennis van de ware gereformeerde Belijdenis bijna niet meer wordt gevonden.

Maar waar komen al die verkappingen vandaan ?
In Edens hof was eens alles onverkapt: blanke waarheid en oprechtheid bij den mens. Eén echter sloop dien hof binnen in een verkapte gedaante; hij was vijand van den mens, omdat hij vijand van diens God was; hij zet een vriendenkap op, en de mens liet zich daardoor vangen in het net, dat hij hem gespannen had. Sinds dien tijd heeft de mens lust in de werken van zijnen verkapten vijand gekregen, en Satan — zoo is de naam van dien verkapte — heeft in zijn magazijn een goede voorraad van zulke kappen voorhanden, welke zijn leergierige discipelen naar keus kunnen verkrijgen, en dat voor niet.

Zijn rijk is een rijk van verkappingen. Het is een rijk van leugen en bedrog, en de kap van waarheid wordt er over henen getrokken, om des te gemakkelijker de zielen der mensen te bedriegen en hen onder zijne heerschappij te behouden. De Satan, engel der duisternis — zoo lezen wij — verandert zich in een engel des lichts, geen wonder dat zijne dienaren het dus ook doen.
De leugen tooit zich met den schijn van waarheid, om daardoor te beter ingang te vinden en toegang te behouden bij de mensen, die de leugen liefhebben en doen.
Hoe gelukkig voor ons, dat de Heere Christus in Satans strik niet gevangen is, toen hij Hem op deze wijze verzocht in de woestijn. Niemand onzer ware dan dien strik ooit ontkomen!

De Heilige Geest, Welken Christus door Zijn standhouden verworven heeft, is trouw in Zijn lering voor al de gekochten, opdat zij aan deze Satans strikken, welke hij hun gedurig spant, mogen ontkomen. Hij noemt de dingen bij hunnen waren naam en zegt het ons tevens, welke verkappingen zij aannemen. „Sprinkhanen'' noemt Hij in Openb. 9 de geesten, die uit den rook van den put des afgronds op de aarde komen, en toont ons hunne verpestende en verwoestende werking in de Gemeente; Hij verbergt ons echter ook de kap niet, welke zij zich hebben opgezet, ''t Zijn verdervers, die zich voordoen als behouders. (Zie Vs. 7.)
Mensen, die zich deze kap hebben opgezet, zijn verhemeld, wandelen als met het hoofd in de wolken, schijnen met macht de wereld te zullen bekeeren en het Rijk van Christus te doen komen, het zijn echte heilssoldaten — en toch, wij zijn gewaarschuwd : het zijn verkapte dienaars van den Antichrist.

Zoo toont ons ook de Heilige Geest de gruwelijke gedaante en de boze werken van den Antichrist in het beeld der beide beesten, ons in Openb. 13 beschreven, maar verbergt het ons tevens niet, dat zij verkapt, zich geheel anders voordoen, dan zij zijn. Vooral het laatste beest tooit zich met de kap van des Lams d. i. van Christus'' sterkte. Zijn hoornen zijn als des Lams hoornen. Wederom dus de Antichrist, zowel in zijne ware gedaante, als in zijne verkapping. En de arme mens, door Satans begoocheling verblind, zich deze kap opzettende, doet wonderlijke daden, — grote tekenen doet hij; — hij doet zelfs het vuur van godsdienstijver uit den hemel afkomen op de aarde, daartoe mede gebruikende het Woord des Lams; doch alles dient slechts tot en loopt uit op verheerlijking van het lieve IK, dat zich in de plaats van Christus gesteld heeft, en de vrucht van al zijne werken valt den Antichrist ten buit.

Doch, zo dacht ik verder, eenmaal komt aan alle verkapping een einde, want zoo getuigt de Apostel des Heeren : En ik zag een grote witte troon en Dengene, die daarop zat, van Wiens aangezicht de aarde en de hemel wegvloden, en geen plaats is voor die gevonden. En ik zag de doden, klein en groot, staande voor God; en de boeken werden geopend: en een ander boek werd geopend, dat des levens is; en de doden werden geoordeeld uit hetgeen in de boeken geschreven was, naar hunne werken. Openb. 20: 11, 12.
Dan zullen wij allen staan in onze ware gedaante voor Hem, Wiens ogen als vuurvlammen zijn. En ik prees die mens gelukzalig, die in tijds zijne verkapping voor God inziet en aflegt, en die zijne vuile klederen wit gewassen heeft in het bloed des Lams. Psalm 32 : 1 , 2.

[Mara]

Wat leuk om zo'n oud artikel te vinden.
En ik zag dat het veelvuldig gelezen is, wel meer dan 800 keer!
Dus de topictitel maakt nieuwsgierig

Nu ken ik het Amsterdamsch Zondagsblad niet.
Hoe moeten we dat plaatsen, weet je dat?
Is het van een bepaalde kerk, of meerdere? Wie was de hoofdredakteur?

[-DIA-]

Wat leuk om zo'n oud artikel te vinden.
En ik zag dat het veelvuldig gelezen is, wel meer dan 800 keer!
Dus de topictitel maakt nieuwsgierig

Nu ken ik het Amsterdamsch Zondagsblad niet.
Hoe moeten we dat plaatsen, weet je dat?
Is het van een bepaalde kerk, of meerdere? Wie was de hoofdredakteur?

Amsterdamsch Zondagsblad
Het tijdschrift, uitgegeven door de Amsterdamse predikanten H. A .J. Lütge en A. J. Eijkman, bevatte voornamelijk delen van preken van dr. H. F. Kohlbrügge. Gerangschikt naar de aard van de bijdragen bestaat de inhoud van het Amsterdamsch Zondagsblad uit een tiental rubrieken.
(bron: Digibron)

[SecorDabar]

Het weekblad "Amsterdamsch Zondagsblad" bestaan van 1888 t/m 1899.
Ik ben in het bezit van alle papieren uitgaven, maar het is ook gedigitaliseerd door Digibron.nl

De redacteuren waren Nederlands Hervormde predikanten die de prediking van Ds. H.F. Kohlbrügge een warm hart toedroegen.
Ook onderhield men correspondentie met Gereformeerde Duitse ,Hongaarse en Oostenrijkse gemeenten.

Na 12 jaar vond de redactie het tijd om er mee te stoppen, niet omdat er geen belangstelling voor was, maar omdat er naar hun mening er thans veel meer mogelijkheden waren om goedkope boeken met preken van Ds. H.F. Kohlbrügge uit te geven.