Mooi en wijs Toos!Toos schreef:
Ik huil wel op andere momenten en dat ziet ze ook vaak wel. Dan ligt er vaak een lief briefje op mijn kussen.
Ik bid veel samen met haar. En ook ben ik weer begonnen met samen lezen/bidden voor het slapen. Op de rand van het bed.
Omdat ik het (ook voor mezelf) wel als een geestelijke strijd ervaar.
Mijn oudste zoon was ook zo onbegrijpelijk en ongrijpbaar.Toos schreef:Vaak is het gedrag trouwens ongrijpbaar.
Hadden we net afgesproken dat hij niet naar de kermis mocht, bleek hij toch geld van zn kamer te hebben gehaald toen ik even de was ophing. En kwam mijn man toevallig erlangs op weg naar huis en zag hem daar flaneren met een paar meiden.
En voor hen betalen natuurlijk.
Mijn man stopte en riep hem en liet hem instappen.
Hij was heel boos want hij voelde zich voor schut staan t.o.v. die meiden.
En bleef een aantal dagen dwars, boos, balsturig, vervelend. Ik ben op dat moment niet het gesprek met hem aangegaan, want dat zou zijn boosheid alleen maar triggeren. Hij wist heus wel dat hij fout was geweest.
En kwam later toch eruit dat die meiden hem onder druk hadden gezet.
Hij baalde dat hij zoveel geld had uitgegeven.
Dat was in feite een hardere les dan dat ik tegen hem uitgevaren zou zijn.