Kerst 2018

[Zeeuw]

Ook in onze tijd mogen we weer kerst vieren! Ik wens jullie allemaal een echt gezegend kerstfeest met het licht van onze Heere Jezus toe!

[Van Ewijk]

Insgelijks, zowel jegens u zelf als alle andere mensen die dit lezen!

[Orchidee]

Goedemorgen iedereen!

[Nasrani]

Gezegende kerstdagen voor iedereen.

Vanmorgen de heerlijke boodschap gehoord:
Schriftlezing: Lukas 2: 1-7 / Mattheus 2: 1-12 Tekst prediking: Matth. 2: 1-12 (kern = vers 11)
Thema: Het Kind in de Kribbe is de Heere, het Licht der Wereld
Aandachtpunten:
1. Trekt duistere mensen aan door het Licht
2. Wordt afgestoten door de kinderen van het Licht
3 . Wordt als het Licht aangebeden

[J.C. Philpot]

Mijn gedachten zijn ook deze kerst bij christenen in bijvoorbeeld in Pakistan. Maar ook in andere landen. Waar men elke kerst weer voor aanslagen moet vrezen.

Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, miserere nobis.
Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, miserere nobis.
Agnus Dei, qui tollis peccata mundi, dona nobis pacem.

[J.C. Philpot]

De incarnatie van de eeuwige Zoon van God. Wat een onbevattelijk wonder.

Die, om ons mensen en om onze zaligheid, is neergekomen uit de hemel en vlees geworden door de Heilige Geest uit de maagd Maria en een mens geworden is;

The Word of God , our Lord Jesus Christ, who did, through His transcendent love, become what we are, that He might bring us to be even what He is Himself. (Against Heresies, preface book 5)

[Zeeuw]

Gezegende kerstdagen voor iedereen.

Vanmorgen de heerlijke boodschap gehoord:
Schriftlezing: Lukas 2: 1-7 / Mattheus 2: 1-12 Tekst prediking: Matth. 2: 1-12 (kern = vers 11)
Thema: Het Kind in de Kribbe is de Heere, het Licht der Wereld
Aandachtpunten:
1. Trekt duistere mensen aan door het Licht
2. Wordt afgestoten door de kinderen van het Licht
3 . Wordt als het Licht aangebeden

Met een aangrijpend einde. Waar zullen wij zijn in het oordeel?

[liz boer]

[Nasrani]

Gezegende kerstdagen voor iedereen.

Vanmorgen de heerlijke boodschap gehoord:
Schriftlezing: Lukas 2: 1-7 / Mattheus 2: 1-12 Tekst prediking: Matth. 2: 1-12 (kern = vers 11)
Thema: Het Kind in de Kribbe is de Heere, het Licht der Wereld
Aandachtpunten:
1. Trekt duistere mensen aan door het Licht
2. Wordt afgestoten door de kinderen van het Licht
3 . Wordt als het Licht aangebeden

Met een aangrijpend einde. Waar zullen wij zijn in het oordeel?

Inderdaad.

[Zita]

Vanmorgen gebruikte de dominee in zijn preek een sterk beeld. Uitgangspunt was Lukas 2. In de beschrijving van de kerstgeschiedenis wordt vanuit een wereldperspectief (keizer Augustus, de gehele wereld beschreven) ingezoomd tot de kern: de Zaligmaker. Alle bijzaken vallen dan uiteindelijk weg. De predikant zei: doe dat nu ook eens met je eigen leven. Pel alle bijzaken af, zoals je ook de lagen van een ui kunt afpellen. Haal in gedachten eens alles weg van deze kerstdagen wat niet tot de kern behoort. Haal van je leven eens alles weg wat geen eeuwigheidswaarde heeft. Dat pellen kost je tranen, met als bij een ui. Maar zoals je bij het pellen van een ui naar het licht moet kijken om niet te huilen, moet je bij dat zelfonderzoek naar het Licht kijken. Wat houd je uiteindelijk over? Is je leven hol, zoals een ui eigenlijk geen kern heeft? Of houd je niemand over dan Jezus alleen?

[kerkganger]

Vanmorgen werd er een preek gelezen van ds. L. Gebraad over Mattheus 2 verzen 1-23

[-DIA-]

NA KERST - JAAREINDE

De Kerstdagen liggen reeds achter ons. Met rasse schreden nadert het jaar zijn einde, en hopen wij een nieuwe tijdkring in te treden. Welk een aangrijpende tijd!
Weinigen echter is het gegeven de roepstem, die daarin tot ons allen komt, te verstaan. Wie mocht in waarheid Kerstfeest vieren? Ja, geheel de wereld houdt feest met de Kerstdagen. Doch wat zin heeft dit vreugdebedrijf? Men gaat in het uiterlijke op. Is voor velen Kerst iets anders geworden dan een huiselijk gezellig feestje, met kerstboom en kerstgeschenk, waarbij men zelfs niet weet van het ontzaglijke feit, dat de Zoon van Gods in de wereld gekomen is? En zo men al daarvan hoorde, gaat het kerstbedrijf niet gepaard met de loochening van Immanuël: God met ons?

Wat beduidt toch de kerstboom in de kroeg? Wat gemeenschap heeft Christus met de zonde? Duizenden verklaren, dat het Christendom fiasco geleden heeft, want zij bemerken niets van het Vrede op aarde. Oorlog op oorlog werd sinds die engelenzang in Bethlehems velden gevoerd. Volk na volk is ook na dien door het zwaard verwoest. Wie hecht nog waarde aan Kerst? Wie gelooft nog iets van het Kerstwonder en de Kerstnacht? Wie? Het Christendom heeft, in de ogen van velen althans, afgedaan. In de ogen van hen, die blind voor het heil van de geestelijke en eeuwige vrede, door Christus teweeggebracht, zich niets anders dan aards geluk voor ogen stellen. Hun Kerstfeest is een karikatuur; een spotbeeld. In de grond bittere vijandschap tegen en verwerping van de geboren Koning der Joden. Arme wereldlingen!

Niet minder echter is de miskenning van de Zoon van God bij hen, die met zeker vroom godsdienstig gevoel, kerstfeest vieren, als feest der liederen bij uitnemendheid, maar die blind zijn voor de ontzettende werkelijkheid, dat de Geborene in Bethlehéms stal gezet is tot een val en opstanding van velen in Israël. Hij kwam in aller diepste vernedering om Zijn volk zalig te maken. Hij, de Koning der koningen nam ons vlees en bloed aan in een beestenstal, om Zijn uitverkorenen zalig te maken. Maar dit juist wordt miskend. Het plaatsbekledend Borgwerk voor de uitverkorenen Gods is velen een steen des aanstoots. Men bewondert een „onschuldig" kindeke; men formeert zich een goede Jezus, die wij moeten navolgen; doch in dat alles verloochent men Hem, Die Gods Zoon is; Men miskent Zijn bediening die tot zaligheid van Zijn volk is. Men weigert de knie te buigen voor de Koning Sions.

Hoe vreselijk zal de ontwaking van dezulken zijn. Deze Jezus is hun ten val gezet. De Kersttijden zullen tegen hen getuigen tot een eeuwig oordeel. Och, dat onze ogen toch geopend werden voor het schrikkelijk misleidend kwaad in de zo algemeen geworden kerstviering. Gelijk men de dood zoekt weg te dringen onder bloemkransen, zo bedekt men hier de geboren Zaligmaker onder uiterlijke schittering. Zal dan de Heere met Zich laten spotten? Ruk u los van al dat uitwendig gedoe! Het worde u en uw kinderen gegeven in de eenvoudige prediking van het Kerstwonder al uw vermaak te vinden. Ja, God heilige die verkondiging aan uw hart tot zaligheid. Dan toch alleen zal voor ons het Kerstfeest onvergankelijke waarde verkrijgen. Als Christus geboren wordt in onze harten.
Zalig worden is zulk een onbevattelijk wonder. Werp nog eens de blik in Bethlehéms stal. Wat is daar geschied?

Gods eengeboren Zoon, Die het geen roof geacht heeft Gode de Vader even gelijk te zijn, ligt in de kribbe neer, in ons vlees en bloed. God uit God; Licht uit Licht; God bovenal te prijzen in der eeuwigheid. Hij werd ons in alles gelijk, uitgenomen de zonde. In diepste armoede boog Hij neer. Hij, voor Wie geen plaats op aarde was te bouwen, waardig om Hem te ontvangen. Hij werd geboren uit een arme maagd, uit Maria van Nazareth. Hem werd een plaats in de herberg ontzegd. Een stal was Hem beschikt; een kribbe werd Zijn wieg.

Dieper vernedering is niet denkbaar. De God der goden „in doeken gewonden en liggende ia de kribbe". Waartoe? Voorwaar, dit ontzaglijk feit, dat de menigte des hemelsen heirlegers in lofzang deed uitjubelen moet ons doen stilstaan en vragen: Waartoe toch dit alles? Indien niet de mens gezonken ware door eigen schuld in zulk een diepe staat van ellende, dat verlossing onmogelijk ware, waartoe dan deze diepe vernedering van Gods eigen Zoon? Maar zo is het. In Adam onderwierp zich gans het menselijk geslacht de eeuwige dood. Noch in de hemel noch op aarde werd enige mogelijkheid gevonden ter verlossing. Van alle schepselen geldt het woord des dichters:
Hij kan de prijs der ziele, dat rantsoen,
Aan God in tijd noch eeuwigheid voldoen.

God alleen vermocht een eeuwige gerechtigheid aan te brengen. Slechts één weg ter zaligheid bestond, dat de zondaar door God met God verzoend werd. Dat predikt Bethlehems stal. Dat is de kerstprediking. Wie mocht die prediking nu verstaan? Wie kennen de noodzakelijkheid der verzoening in Christus Jezus? Die noodzakelijkheid dringt. Wij gaan de eeuwigheid met rasse schreden tegemoet. Doet het snel heen vliedend jaar ons dat niet duidelijk gevoelen? Wat zijn jaren lang als wij er vóór staan! Wat liggen de gebeurtenissen, waarop wij in een pas begonnen jaar hopen dat ze geschieden zullen, ver van ons. En als het jaar weer is heengegaan, en wij er op terug zien, dan... ja dan vloog alles voorbij! Week na week; maand na maand; ja geheel het jaar ging heen met toenemende snelheid. Zo vliegt ons leven voorbij. Eer wij het weten staan wij aan het einde. En dan? Dan verwisselt de tijd met de eeuwigheid! Dan valt de beslissing die onherroepelijk is!

Zo menigeen werd in de voorbij trekkende tijdkring opgeroepen. Mogelijk uit de kring uwer bekenden; zelfs uit uw geliefde bloedverwanten. Indien gij in hun plaats waart gesteld, zou het wel geweest zijn? Kunt gij God ontmoeten? O, schudt niet langer deze levensvraag van u af. Ge holde zovele jaren reeds de weg van het verderf op. Kunt ge sterven? Jong en oud werden grafwaarts gedragen. Straks is het uw tijd. En dan? Een nieuw jaar opent zich voor ons. Het zal brengen hef en leed; voor- en tegenspoed. Zult ge het weder ingaan zonder God? Beproeven door te komen zonder Christus?

O, greep toch de roepstem Gods uw ziele aan. Dat ge u neerwerpen mocht voor Hem als een verloren zondaar. God make het u onmogelijk verder te gaan in de weg, die elk onherborene bewandelt. Zoudt ge schuld op schuld stapelen? Bij al die jaren die achter u liggen nieuwe voegen om tegen God te strijden? Voorwaar het zal Tyrus en Sidon verdraaglijker zijn in de dag des oordeels dan ulieden.

Er zal een personele vereniging met Christus moeten gekend worden zal het wel zijn. Daarop valle toch de nadruk. Vooral in onze dagen. Een juichend Christendom is opgekomen, dat looft en roemt en de mond vol van Jezus heeft, doch van een persoonlijke vereniging door het geloof met Hem niet weet. Een slapheid heerst allerwege, een verwatering op elk gebied, die steeds meer ten kwade dreigt. God mocht ons als een brandhout uit het vuur grijpen en ons hart vernieuwen door Zijn Geest, opdat Christus de geboren Koning ons brenge onder Zijn heerschappij. Dat Zijn naam in ons verheerlijkt worde.

Hoe onmisbaar is het, dat wij ons zelf als gans verloren leren kennen. Dan alleen zullen wij de diep vernederde Koning in de kribbe kunnen erkennen. Niet één kwam ooit in waarheid tot Christus gevloden, dan als een verloren zondaar. Hoe zou Christus ons kunnen dierbaar worden, indien wij niet ons zelf hebben leren kennen in de staat der ellende? De zelfkennis gaat aan de kennis van Christus vooraf. Gods volk schatte zich geheel verloren. Geheel. Nergens bleek uitkomst. Wat ook werd beproefd. Waar ook werd gezocht, alles schoot te kort om aan Gods recht te voldoen.

Zo verkeerde de door God gegrepen zondaar in zulk een hopeloze staat, dat de dood voor ogen scheen. Hij mocht tien en twintig en zestig maal Kerstfeest hebben gevierd, maar nu was het hem alsof hij van Jezus nog nooit gehoord had. Eerst moet hij alles opgeven om in zijn ziel plaats te hebben voor de geboren Koning in Bethlehem. Maar toen behaagde het de Heere Zich in hem. te openbaren. O, dat eeuwig wonder. Het werd Kerstfeest. Gods Eengeboren Zoon in een stal; in diepste armoede, om zulke schuldige zondaren te verlossen, als dat volk zich kende. Zalig worden was onmogelijk van 's mensen zijde. Maar het is mogelijk bij God, mogelijk in Christus. Vlees en bloed heeft het u niet geopenbaard, maar uw Vader, Die in de-hemelen is.

O, komt vermoeiden en belasten vanwege uw zonden; komt om rust te vinden voor uw zielen. Neen, uw schuld is niet te groot. Is dan Christus' gerechtigheid niet voldoende om alle zonden te betalen? Zoudt ge Zijn bloed onrein achten? Maar wat verhindert uw ziel dan om in Hem alleen te rusten? Waarom blijft gij van verre staan? Hoe lange nog zult ge opgehouden worden? Uw schuld staat nog open. Gods recht eist een betaling, die gij weet dat alleen in Christus is, maar die de uwe worden moet door het geloof. Wanneer toch zult ge van alles afstaan om Christus aan uw ziel te eigenen? Uw boeken mochten bij het einde van het jaar eens worden afgesloten! O, ware het voor u: het oude is voorbij gegaan, het is alles nieuw geworden. De Heere brenge Zijn volk in de ruimte, die door de diep vernederde Koning is teweeggebracht; die Hij schonk in de betere bedeling, dan die der schaduwen. Nooit, nooit moge onze ziele rusten dan alleen in de Silo, Die de rust heeft aangebracht.

Een jaar weer heeft de Heere gedragen en geholpen. In armoede heeft Hij verzadigd; in droefheid getroost. Was Hij u niet Elia's God, die de raven brood en vlees deed brengen? Zorgde Zijn hand niet ten dage van ziekte, en troostte Hij niet toen gij rouwklederen moest dragen?

O, volk, betuig wie God voor u was ook in het afgelopen jaar. En wie waart gij voor Hem? Gij murmureerde, gij keurde Gods weg dikwijls af; gij viel het vlees toe en zijne begeerlijkheden; gij maakte u alle weldaden onwaardig. Maar trots uw ontrouw, de Heere bleef de Getrouwe. Het zij ons tot sterkte en het schenke ons hoop ook om het nieuw beginnend jaar in te treden: „Hij, de Heere worde niet veranderd. Daarom zijt gij, o kinderen Jakobs niet verteerd." Die onveranderlijkheid Gods zij onze sterkte; die onwrikbaarheid Zijner genade. Want uit genade alleen toch zullen wij zalig worden.

De Heere omringe ons dan met Zijn bijblijvende, voorkomende en achtervolgende genade en make het ook in de nieuwe tijdkring met Zichzelf wel, beide voor tijd en eeuwigheid.

Bron: Meditatie in De Saambinder eind 1949

[Jantje]

Deze meditatie is van wijlen ds. G.H. Kersten.

[-DIA-]

Deze meditatie is van wijlen ds. G.H. Kersten.

Dat staat er niet bij. In 1949 was ds. Kersten overleden.

[Jantje]

Deze meditatie is van wijlen ds. G.H. Kersten.

Dat staat er niet bij. In 1949 was ds. Kersten overleden.

Daarom schrijf ik ook 'wijlen'.

Enne, toch is het zo hoor. In 1955 is deze meditatie ook gepubliceerd in De Banier. Ds. Kersten is in het najaar van 1948 overleden, dus ik vermoed dat deze meditatie bij de jaarwisseling van 1947-1948 geschreven is, of nóg eerder.

https://www.digibron.nl/search/detail/e ... jaar-einde