In een ander topic schreef @AnJa het volgende:

AnJa schreef:Ik vermoed dat het jullie dan echt onbekend is, maar ik kom uit een gemeente waar ik "geestelijke hongersnood" heb geleden.

Dat zijn grote woorden. Toch vallen ze op dit forum wel vaker. Maar mij valt op dat er vanwege heel verschillende oorzaken van een dergelijke hongersnood wordt gesproken. Daarom...
Wanneer is er sprake van geestelijke hongersnood? Is dat voor iedereen hetzelfde, en wat is dan de maatstaf? Hoe kan die hongersnood worden bestreden?

Voor mij is hiervan sprake als het altijd over een oppervlakkig Evangelie gaat en de mens oppervlakkig aan zijn doodstaat wordt ontdekt, zoals ik soms helaas wel eens moet ervaren.

Jantje schreef:Voor mij is hiervan sprake als het altijd over een oppervlakkig Evangelie gaat en de mens oppervlakkig aan zijn doodstaat wordt ontdekt, zoals ik soms helaas wel eens moet ervaren.

Hoe zou een prediker die dit betreft zijn preek moeten wijzigen (uiteraard n.a.v. de tekst), zodat er van zo'n oppervlakkig Evangelie geen sprake meer is? Met andere woorden: Welke woorden en zinnen moet hij gebruiken, zodat de hoorder wel aan zijn doodstaat wordt ontdekt?

Ja, ik herken dit ook zeker wel.
Het is moeilijk uit te leggen, zeker aan andere gemeenteleden die hier geen last van schijnen te hebben,

Er is dan ook geen algemeen geldende definitie voor geestelijke hongersnood. Het is allemaal verschrikkelijk subjectief.

Luther schreef:

Jantje schreef:Voor mij is hiervan sprake als het altijd over een oppervlakkig Evangelie gaat en de mens oppervlakkig aan zijn doodstaat wordt ontdekt, zoals ik soms helaas wel eens moet ervaren.

Hoe zou een prediker die dit betreft zijn preek moeten wijzigen (uiteraard n.a.v. de tekst), zodat er van zo'n oppervlakkig Evangelie geen sprake meer is? Met andere woorden: Welke woorden en zinnen moet hij gebruiken, zodat de hoorder wel aan zijn doodstaat wordt ontdekt?

Kan dit zo simpel gesteld worden? Het zachtste woord kan de hardste zondaar doen ontwaken, zo Gods Geest erin meekomt, en de hardste donderpreken kunnen de kleinste zondaar niet laten ontwaken, zo Gods Geest er niet in meekomt.

Als de Christus niet verkondigd is. Dan heb je voor niks in de kerk gezeten.

Desiree schreef:Als de Christus niet verkondigd is. Dan heb je voor niks in de kerk gezeten.

Ja mee eens

Niks daarvan. God roept zijn christenen op om de onderlinge bijeenkomsten niet na te laten. Je krijgt eigenlijk altijd de zegen mee, zelfs bij de onrechtzinnigste dominee. En daarnaast doe je er goed aan om je Bijbel mee te nemen. Als de dominee dan weinig zinnigs meldt, kun je in ieder geval het woord van God nog lezen.

DDD schreef:Niks daarvan. God roept zijn christenen op om de onderlinge bijeenkomsten niet na te laten. Je krijgt eigenlijk altijd de zegen mee, zelfs bij de onrechtzinnigste dominee. En daarnaast doe je er goed aan om je Bijbel mee te nemen. Als de dominee dan weinig zinnigs meldt, kun je in ieder geval het woord van God nog lezen.

Dat bedoel ik nu juist niet... maar je hebt wel gelijk het samenzijn is zo ie zo een onderdeel

DDD schreef:Niks daarvan. God roept zijn christenen op om de onderlinge bijeenkomsten niet na te laten. Je krijgt eigenlijk altijd de zegen mee, zelfs bij de onrechtzinnigste dominee. En daarnaast doe je er goed aan om je Bijbel mee te nemen. Als de dominee dan weinig zinnigs meldt, kun je in ieder geval het woord van God nog lezen.

Wellicht heb je gelijk. Maar ook als je maar één hap te eten hebt, heb je na afloop van de maaltijd nog honger.
En dan heb ik het nog maar niet over een combinatie van een klein beetje van goed voedsel (de zegen) en vergif (een niet-rechtzinnige preek).

Natuurlijk is het beter als er geen slechte predikanten op de preekstoel komen. En ik zou ook niet blij zijn als in onze gemeente een onrechtzinnige dominee zou komen. Dus ik oordeel niet over mensen die dan vertrekken. Zelfs niet over mensen die vertrekken vanwege een onrechtzinnige consulent. Maar het blijft mijns inziens niet naar de wil van God.

Los daarvan schrijft de bijbel nergens voor dat wij de prediking moeten beoordelen op onze eigen verzadiging daarmee. Dat is een modern en individualistisch criterium, waarvan ik me zelfs afvraag of het wel een aanknopingspunt in de bijbel vindt. Als het over voeding in de prediking gaat, gaat het in het NT in ieder geval heel vaak om de verantwoordelijkheid van de prediker, niet van de luisteraar.

Ben voorzichtig met reageren. Dat zal een ieder wel begrijpen.
Bij deze daarom een citaat van R.M. McCheyne (iemand anders had deze al eens een keer op het forum gedeeld).
En zo moet, mijns inziens, de prediking zijn om gevoedt te worden:

De prediking is geen beschrijving van Christus, de prediking is dé stem van Christus. De prediking is het moment dat Christus Zich aanbiedt aan een verloren zondaar.

Door zo'n prediking wil de Heilige Geest het hart van een zondaar verlichten. Dan gaat een mens zien dat God veel gewilliger is dan ik ooit kan bedenken. Dan wordt ingeleefd dat ik niet wil en een vijand ben van mijn eigen zaligheid.

AnJa schreef:Ben voorzichtig met reageren. Dat zal een ieder wel begrijpen.
Bij deze daarom een citaat van R.M. McCheyne (iemand anders had deze al eens een keer op het forum gedeeld).
En zo moet, mijns inziens, de prediking zijn om gevoedt te worden:

De prediking is geen beschrijving van Christus, de prediking is dé stem van Christus. De prediking is het moment dat Christus Zich aanbiedt aan een verloren zondaar.

Door zo'n prediking wil de Heilige Geest het hart van een zondaar verlichten. Dan gaat een mens zien dat God veel gewilliger is dan ik ooit kan bedenken. Dan wordt ingeleefd dat ik niet wil en een vijand ben van mijn eigen zaligheid.

Dat begrijp ik niet. Christus biedt Zich dus eerst aan aan een verloren zondaar. En daarna gaat de Heilige Geest het hart van een zondaar verlichten? En dan is God veel gewilliger.

Misschien moeten mensen die zo goed weten welk geestelijk voedsel hen past nog wel een hoop leren. Dat denk ik eigenlijk, zonder mij er boven te willen verheffen. Ik heb zelf maar een heel beperkt inzicht in wat geestelijk goed voor mij is en ik betwijfel eigenlijk of er ergens in de Bijbel aanleiding is om uitspraken te doen over Gods volk dat verpietert en dat soort opmerkingen.

Het gaat daarbij mijns inziens meestal over groepsemoties en psychologische effecten, maar God spreekt vaak door zinnen die de predikant helemaal niet als zo bijzonder ziet, maar die voor een bepaalde luisteraar toch erg op hun plaats zijn.