Het land treurt, het kweelt; de Libanon schaamt zich, hij verwelkt; Saron is geworden als een woestijn; zo Basan als Karmel zijn geschud.Roos2018 schreef: Dat komt niet door de droogte maar door de hoge temperaturen die we hebben gehad.
Platanen groeien dan n.l. veel harder en de schors krijgt de gelegenheid niet om mee te groeien.
Bij dezelfde temperatuur en veel water had de schors ook losgelaten.
Het land treurt, het verwelkt; het aardrijk kweelt, het verwelkt; de hoogsten van het volk des lands kwelen.
Want het land is bevlekt vanwege zijn inwoners; want zij overtreden de wetten, zij veranderen de inzettingen, zij vernietigen het eeuwig verbond.
Daarom verteert de vloek het land, en die daarin wonen, zullen verwoest worden; daarom zullen de inwoners des lands verbrand worden, en er zullen weinig mensen overblijven.
De most treurt, de wijnstok kweelt, allen die blijhartig waren, zuchten.
(Enkele citaten uit de profetie van Jesaja)
Als we de natuur zien zou je het niet onbewogen moeten kunnen aanzien. Veel verdort. Veel kwijnt. Veel treurt. Veel schreeuwt om water. En tot op heden is er nog water voor de mensen om te drinken...
Droogte is een sprake Gods. In veel Bijbelse voorbeelden zien we grote droogte als een oordeel van de hemel. En nu wordt er nauwelijks opgemerkt. We kunnen alles wel verklaren, de meteorologische wetenschap is groot geworden, alleen... ook meteorologen staan machteloos als de hemel dicht blijft.
En erger: Er wordt meer om gevloekt en gemopperd dan dat er vernedering is. Was er een oprechte vernedering en schuldbelijdenis, dan zou er verwachting zijn. Maar alles lijkt hard en onbewogen te blijven. Of mopperend en vloekend, of gelaten over zich heen laten komen: Er is toch niks aan te doen, of vroom: Het weer is in goede handen, en ondertussen doorgaan.