Godsbeeld (uit: Extreem weer)

[Mara]

En zo zijn er vast nog wel meer factoren. Het is makkelijk om de schuld op de prediking te schuiven. Het Godsbeeld wordt gevormd in de jeugdjaren, dan krijg je juist het minst van de prediking mee. Het heeft zeker invloed (zie de posts van Mara en Junia), maar vergeet o.a. bovenstaande factoren niet.

Ik leg de schuld niet geheel bij de prediking, maar bij de eenzijdigheid daarvan. Nu worden de kinderen heel vaak apart aangesproken. Dat deed men toen niet, dus als kind hoorde je als het ware de bulderende stem van God als je iets deed wat niet mocht.
Als het onweerde werden we uit bed gehaald en moesten we stil zijn.
We hadden een meester op school, als het overdag onweerde, moesten we de pennen neerleggen, onze handen vouwen en stil zitten wachten, want de Heere spreekt dan immers.
Maar wat moesten wij dan horen in dat onweer? Ik was als kind doodsbang.

Als je mijn berichten leest, zie je dat ik heb geschreven dat er een eenzijdig Godsbeeld werd geschetst. Er werd een aspect van het karakter van God overbelicht, en het andere kwam maar heel beperkt aan bod. Ik heb hiermee niet gezegd dat het onwaar was wat de predikanten verkondigden, maar wel onvolledig en daarmee wordt een scheef beeld van de Heere gegeven. Meer wil ik er niet over kwijt. Van het niet kennen van kinderlijke vreze en irriteren, was geen sprake. Er was sprake van angst bij een jong kind dat open stond voor het evangelie.

Exact!

[Herman]

Als je mijn berichten leest, zie je dat ik heb geschreven dat er een eenzijdig Godsbeeld werd geschetst. Er werd een aspect van het karakter van God overbelicht, en het andere kwam maar heel beperkt aan bod. Ik heb hiermee niet gezegd dat het onwaar was wat de predikanten verkondigden, maar wel onvolledig en daarmee wordt een scheef beeld van de Heere gegeven. Meer wil ik er niet over kwijt. Van het niet kennen van kinderlijke vreze en irriteren, was geen sprake. Er was sprake van angst bij een jong kind dat open stond voor het evangelie.

Exact!

Ik hou het even op de aanbeveling van Paulus: 21 Word van het kwade niet overwonnen, maar overwin het kwade door het goede.

Ongefundeerde verwijten leiden nergens toe.

[Junia]

Als je mijn berichten leest, zie je dat ik heb geschreven dat er een eenzijdig Godsbeeld werd geschetst. Er werd een aspect van het karakter van God overbelicht, en het andere kwam maar heel beperkt aan bod. Ik heb hiermee niet gezegd dat het onwaar was wat de predikanten verkondigden, maar wel onvolledig en daarmee wordt een scheef beeld van de Heere gegeven. Meer wil ik er niet over kwijt. Van het niet kennen van kinderlijke vreze en irriteren, was geen sprake. Er was sprake van angst bij een jong kind dat open stond voor het evangelie.

Exact!

Ik hou het even op de aanbeveling van Paulus: 21 Word van het kwade niet overwonnen, maar overwin het kwade door het goede.

Ongefundeerde verwijten leiden nergens toe.

Bijzonder dat jij kan vertellen dat het ongefundeerd is. Zijn voorgangers onaantastbaar bij jou?

[-DIA-]

Als je mijn berichten leest, zie je dat ik heb geschreven dat er een eenzijdig Godsbeeld werd geschetst. Er werd een aspect van het karakter van God overbelicht, en het andere kwam maar heel beperkt aan bod. Ik heb hiermee niet gezegd dat het onwaar was wat de predikanten verkondigden, maar wel onvolledig en daarmee wordt een scheef beeld van de Heere gegeven. Meer wil ik er niet over kwijt. Van het niet kennen van kinderlijke vreze en irriteren, was geen sprake. Er was sprake van angst bij een jong kind dat open stond voor het evangelie.

A. Helaas is in veruit de meeste kerken de verkondiging eenzijdig.
B. Het is goed als er nog vrees is voor Gods spreken
C. De Heere heeft uit de hemel neergezien of er iemand was die God zocht, maar heeft er geen gevonden.

* Wet en Evangelie en Recht en Genade moeten voluit gepredikt worden, en niet het een boven het ander laten prevaleren.
* Wat de vrees betreft:
Ik denk aan slaafse vrees en kinderlijke vrees. Vrees zal terecht zijn, want wij allen hebben tegen de allerhoogste majesteit Gods gezondigd.
Ik denk ook aan Psalm 2:
Vreest 's HEEREN macht en dient Zijn Majesteit;
Juicht, bevend op 't gezicht van Zijn vermogen,
En kust den Zoon, van ouds u toegezeid,
Eer u Zijn toorn verdelg' voor aller ogen;
U op uw' weg tot stof doe wederkeren,
Wanneer Zijn wraak, getergd door uw gedrag,
U, onverhoeds, zou door haar gloed verteren,
Tot staving van Zijn langgehoond gezag.
of Psalm 76:
Gij, vrees'lijk zijt Gij in 't gericht;
Wie zal bestaan voor Uw gezicht?
Zo ras Uw mond het vonnis streek,
Uw oordeel van den hemel bleek,
Toen vreesde d' aarde voor Uw ogen;
Toen werd ze stil door Uw vermogen.
enz .

Het niet vrezen is gevolg van een eenzijdige prediking. En een verkeerd vestaan, alsof God enkel een tiran zou zijn die de mens wil verdoen.
Dat zal wel geleerd worden en de ontdekking aan de schuld zal ook doen vrezen. Toch is er verschil. Als God ontdekt is er naast de rechtvaardige toorn ook een droefheid waarin de liefde is. Dat is niet een eenzijdig vrezen voor de straf. Het eenzijdig vrezen voor de straf kan een mens wanhopig maken, en zelfs de dood doen verkiezen boven het leven. Velen hebben in de loop der eeuwen zo hun einde gevonden. Ze kenden de vrees voor de straf, maar niet de liefde waartegen ze gezondigd hadden.
Over vrezen is veel te lezen: Denk aan het gebed van Daniel: Gij grote en verschrikkelijke God...enz.

's HEEREN stem, op 't hoogst geducht,
Rolt en klatert door de lucht;
Berst, met vreselijk geluid,
Op de grote waat'ren uit;
Klinkt, met nadruk en vermogen,
Heerlijk uit de hemelbogen.
't Schepsel beeft en staat verwonderd,
Als de God der ere dondert.

[GGotK]

En zo zijn er vast nog wel meer factoren. Het is makkelijk om de schuld op de prediking te schuiven. Het Godsbeeld wordt gevormd in de jeugdjaren, dan krijg je juist het minst van de prediking mee. Het heeft zeker invloed (zie de posts van Mara en Junia), maar vergeet o.a. bovenstaande factoren niet.

Ik leg de schuld niet geheel bij de prediking, maar bij de eenzijdigheid daarvan. Nu worden de kinderen heel vaak apart aangesproken. Dat deed men toen niet, dus als kind hoorde je als het ware de bulderende stem van God als je iets deed wat niet mocht.
Als het onweerde werden we uit bed gehaald en moesten we stil zijn.
We hadden een meester op school, als het overdag onweerde, moesten we de pennen neerleggen, onze handen vouwen en stil zitten wachten, want de Heere spreekt dan immers.
Maar wat moesten wij dan horen in dat onweer? Ik was als kind doodsbang.

Als je mijn berichten leest, zie je dat ik heb geschreven dat er een eenzijdig Godsbeeld werd geschetst. Er werd een aspect van het karakter van God overbelicht, en het andere kwam maar heel beperkt aan bod. Ik heb hiermee niet gezegd dat het onwaar was wat de predikanten verkondigden, maar wel onvolledig en daarmee wordt een scheef beeld van de Heere gegeven. Meer wil ik er niet over kwijt. Van het niet kennen van kinderlijke vreze en irriteren, was geen sprake. Er was sprake van angst bij een jong kind dat open stond voor het evangelie.

Exact!

Ik vind dat wel iets moois in zich hebben. Of is onweer ook voor ons alleen een natuurkundig verschijnsel?

[eilander]

Als het onweerde werden we uit bed gehaald en moesten we stil zijn.
We hadden een meester op school, als het overdag onweerde, moesten we de pennen neerleggen, onze handen vouwen en stil zitten wachten, want de Heere spreekt dan immers.
Maar wat moesten wij dan horen in dat onweer? Ik was als kind doodsbang.

Ik vind dat wel iets moois in zich hebben. Of is onweer ook voor ons alleen een natuurkundig verschijnsel?

Ik vind het ook wel mooi. Ik weet dat er kinderen van God zijn, die zeiden: 'dat is de stem van mijn Vader'. In het onweer blijkt zo duidelijk Zijn almacht en majesteit, ik ben er ook altijd wel van onder de indruk.
Ik heb geen probleem dat de meester het zo zei, misschien zit dat meer in wat hij (misschien) niet zei. Want hij had ook een mooie aanleiding gehad om iets te zeggen over dat nu juist die grote en almachtige God, waarvan we dan maar een klein deel van Zijn majesteit zien en horen, neerziet op elk kind en tegen elk kind zegt: kom tot Mij!

[-DIA-]

Een kind kan iets zeggen wat een volwassene niet kan bedenken.

Een klasgenoot van mijn vader merkte eens op toen de meester sprak over Gods stem in het onweer: Meester, stommelt God dan met Zijn klompen? Dat was niet profaan bedoelt, dat zeg ik er wel meteen bij.

[Mara]

Ik vind dat wel iets moois in zich hebben. Of is onweer ook voor ons alleen een natuurkundig verschijnsel?

Alle weertypen zouden ons iets te zeggen moeten hebben.
Maar alles wat enigszins afweek werd als een soort waarschuwing of straf van God gezien.
Toen de maanlanding was, werd er dagenlang met elkaar gesproken over het einde van de wereld, dat toch nu wel dichtbij zou zijn.
In het Rijnmondgebied was in de jaren '60 een dag lang dikke zwarte smog, vanwege een brand ergens bij een chemisch bedrijf.
Ook dat werd gezien als een teken.
De dominee was nog ernstiger die zondag.
Zo kreeg je als kind een zware druk en werd je er altijd bij bepaald dat God op ieder moment heftig ingreep.
Maar dat 4 of 7 jarig meisje vroeg zich dan af wat ze verkeerd deed.
Op de zondagsschool werd wel een Vaderbeeld geschetst, maar er waren kindjes die een hele strenge vader hadden die sloeg en schold.
Was God dan ook zo, vroegen die kinderen zich af?
Het gaat er niet om dat we nu die prediking moeten verwerpen of afkeuren, het is ook een tijdsbeeld. Dus ik doe dat niet op de "Franca Treur" wijze. Maar het is wel een vaststaand gegeven dat vanwege een eenzijdige prediking, mensen zijn afgehaakt omdat ze met zo'n God niets kunnen. Dat zijn dan o.m. de bekende schrijvers geworden.
Je kunt niet ontkennen dat je er helemaal niets van herkent, toch?

Ik heb geen probleem dat de meester het zo zei, misschien zit dat meer in wat hij (misschien) niet zei.

Precies, hij zei er niet alles bij. Die rollende donder was een waarschuwing.
Maar ook de zware storm die dan later over het land raasde.
Een groepje klasgenoten was op het ijs gegaan, terwijl er een bordje stond: gevaarlijk ijs. Een meisje zakte erdoor en werd meteen meegenomen door de stroming, omdat de sluizen waren opengezet.
Er heerste dagenlang een zeer sombere stemming, want God had gesproken. De kinderen waren ongehoorzaam geweest en - dan komt het: dus strafte God. Maar is dat wel zo? Daar had ik als kind zo mijn twijfels over. Het was een heel lief meisje en ze had zulke lieve ouders. Waarom werd er niet gezegd bijvoorbeeld, dat de Heere soms een kind bij Zich roept?

[eilander]

Wij hadden vroeger een predikant die ook behoorlijk angstaanjagend kon zijn in dit soort uitdrukkingen. Hij had het vaak over laaghangende oordelen, en dat er iets voor de deur stond en dat zei hij met een stem die op zichzelf ook al indrukwekkend was.
Heel veel kan ik me niet meer herinneren van zijn preken. Ik weet dat er kinderen waren die bang voor hem waren.

Maar... ik hoor nog z'n stem als hij op zo'n verlangende wijze sprak over het voor eeuwig bij de Heere zijn. Dat heeft op mij óók een blijvende indruk gemaakt.
Dus ja, welk Godsbeeld wordt er dan gegeven?

[GGotK]

Als het onweerde werden we uit bed gehaald en moesten we stil zijn.
We hadden een meester op school, als het overdag onweerde, moesten we de pennen neerleggen, onze handen vouwen en stil zitten wachten, want de Heere spreekt dan immers.
Maar wat moesten wij dan horen in dat onweer? Ik was als kind doodsbang.

Ik vind dat wel iets moois in zich hebben. Of is onweer ook voor ons alleen een natuurkundig verschijnsel?

Ik vind het ook wel mooi. Ik weet dat er kinderen van God zijn, die zeiden: 'dat is de stem van mijn Vader'. In het onweer blijkt zo duidelijk Zijn almacht en majesteit, ik ben er ook altijd wel van onder de indruk.
Ik heb geen probleem dat de meester het zo zei, misschien zit dat meer in wat hij (misschien) niet zei. Want hij had ook een mooie aanleiding gehad om iets te zeggen over dat nu juist die grote en almachtige God, waarvan we dan maar een klein deel van Zijn majesteit zien en horen, neerziet op elk kind en tegen elk kind zegt: kom tot Mij!

Zeker. Het lijkt me een goed moment om (weer) eens stil te staan dat God enerzijds een verterend vuur is bij wie niemand wonen kan en anderzijds dat door het lijden en sterven van Christus Gods toorn gestild is.

[Posthoorn]

Zo kreeg je als kind een zware druk en werd je er altijd bij bepaald dat God op ieder moment heftig ingreep.
Maar dat 4 of 7 jarig meisje vroeg zich dan af wat ze verkeerd deed.

Ook dat 4- of 7-jarig meisje is een zondaar en kan niet voor God verschijnen tenzij het wederom geboren wordt. Vergeet dat niet.

[Mannetje]

Zo kreeg je als kind een zware druk en werd je er altijd bij bepaald dat God op ieder moment heftig ingreep.
Maar dat 4 of 7 jarig meisje vroeg zich dan af wat ze verkeerd deed.

Ook dat 4- of 7-jarig meisje is een zondaar en kan niet voor God verschijnen tenzij het wederom geboren wordt. Vergeet dat niet.

Dat is geheel waar.
En dan zegt de Zaligmaker: laat de kinderkens tot Mij komen.
Wat een wonder!

[Mara]

Zo kreeg je als kind een zware druk en werd je er altijd bij bepaald dat God op ieder moment heftig ingreep.
Maar dat 4 of 7 jarig meisje vroeg zich dan af wat ze verkeerd deed.

Ook dat 4- of 7-jarig meisje is een zondaar en kan niet voor God verschijnen tenzij het wederom geboren wordt.

Dat hoorden we elke week in de kerk, en thuis, en op school.
Alle kinderen hoorden dit. Elk kind werd opgeroepen om te bidden voor een nieuw hartje. Maar er werd nooit een kind gezien als een wedergeborene.

Vergeet dat niet.

Ook dit hoorden we altijd en elke keer. Het was onmogelijk om dat te vergeten. Dus ik begrijp niet dat je dit er nu bij zet. Daar gaat het juist om, de nadruk werd continu gelegd op het verloren liggen en verloren gaan.
Maar er is ook een Evangelie. Voor kinderen!

[Posthoorn]

Ook dit hoorden we altijd en elke keer. Het was onmogelijk om dat te vergeten. Dus ik begrijp niet dat je dit er nu bij zet. Daar gaat het juist om, de nadruk werd continu gelegd op het verloren liggen en verloren gaan.
Maar er is ook een Evangelie. Voor kinderen!

Ik zet dit erbij omdat je schrijft dat dat 4- of 7-jarig meisje zich afvraagt wat ze verkeerd doet. Hiermee suggereer je dat het om een 'onschuldig' kind gaat.

[Mara]

Ook dit hoorden we altijd en elke keer. Het was onmogelijk om dat te vergeten. Dus ik begrijp niet dat je dit er nu bij zet. Daar gaat het juist om, de nadruk werd continu gelegd op het verloren liggen en verloren gaan.
Maar er is ook een Evangelie. Voor kinderen!

Ik zet dit erbij omdat je schrijft dat dat 4- of 7-jarig meisje zich afvraagt wat ze verkeerd doet. Hiermee suggereer je dat het om een 'onschuldig' kind gaat.

Een bang en onzeker kind, Posthoorn.