Geloofs- of kinderdoop (uit: Gelezen, gedacht, gehoord... [4])

[Isala]

Ik haal nog een keer Friedenstimme aan. Deze organisatie heeft mijn hart.
Echter, ook als er al gemeentes zijn ontstaan, blijven de evangelisten mensen op geloof dopen. Ook hun eigen kinderen worden niet gedoopt als zij niet kunnen getuigen dat zij wedergeboren zijn! Toch hebben zij in onze gezindte een warme plaats. Hoe kan dat? Elk jaar ga ik naar hun zendingsdag. Maar als ik daar tegen de reformatorische bezoekers zou zeggen, dat ik over de doop net zo denk als de evangelisten, wordt ik afgeserveerd, terwijl men toch naar deze dag komt omdat men deze organisatie steun betuigt....

[huisman]

Weer geen inhoudelijke reactie op de Schriftgedeelten die ik noem.

Over die laatste zin geeft de Schrift mij alle vrijmoedigheid ( huisteksten, Hand 2:39, eenheid O.T. en N.T.) om de kleine kinderen te dopen.
Ze de doop onthouden lijkt mij veel lastiger ziende op de teksten die ik noemde en de bedreiging die daar vanuit gaat.

Hoe zie jij de bestemming van jonggestorven kinderen? Onze vaderen vonden en boden troost op grond van het genadeverbond ( DL 1.17). De grond om te dopen.

Exodus 4: God is boos omdat Mozes zijn kinderen niet heeft besneden, dat klopt. Want Hij heeft die besnijdenis zelf bevolen toen Hij het verbond met Abraham heeft ingesteld. De kinderdoop heeft Hij nergens bevolen of ingesteld, hoe kan Hij er dan vertoornd over zijn als ik mijn kinderen niet laat dopen?

En het tekstgedeelte over dat de moeders de kinderen bij Jezus brengen, lees het eens goed: ze brengen de kinderen bij Jezus zodat Hij hen zou AANRAKEN! (niet dopen), de discipelen hielden de kinderen bij Hem weg (waaruit blijkt dat dat dus helemaal niet de gewoonte was, kinderdoop was dus blijkbaar helemaal geen praktijk) en Jezus zegt inderdaad dat de kinderen bij Hem moeten komen, Hij zegent hen. Hij doopt het niet, Hij zegent hen! Dus ook dit gedeelte is juist een voorbeeld dat er NIET gedoopt wordt, dat het toen geen gebruik was en dat Jezus het niet instelde! Anders had Hij zelf dat voorbeeld hier kunnen geven, Hij deed het NIET.

Het genadeverbond is geen grond om te dopen... waar vindt je in de bijbel daarvan de instelling en dat we daarom onze kinderen moeten dopen. Het is een verbondsvisie. God begon met zijn heil al in Genesis en doopte toen niemand, besneed toen niemand. Dus het genadeverbond is geen reden om kinderen te dopen.

Hoe ik denk over vroeggestorven kinderen? Ik denk dat alle kinderen, die vroeg gestorven zijn zalig zijn of ze nou gelovige ouders hadden of niet. Dat zeg ik op grond van de volgende: de Heere veroordeelt ons niet op onze erfzonde maar omdat we niet geloven in de Messias. 'Wie geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden. maar wie niet geloofd zal hebben zal verdoemd worden.' Markus 16: 3 In Openbaring 20:13 staat dat iedereen beoordeeld wordt op zijn werken. Geen van de vroeggestorven kinderen weten van ongeloof, zonde en verdoemelijkheid, zij hebben nog geen werken gedaan. God is een rechtvaardig God. Ik durf daarom met 100% te zeggen dat zij zalig zijn. Ik vind geen troost in verbondsdenken, ik vind die troost op grond van hoe God zich openbaart in Zijn Woord.

Heb ik nog iets vergeten? Er staan zoveel reacties... het is bijna onmogelijk om op alles inhoudelijk te reageren zoals ik al eerder aan heb gegeven.

1.Natuurlijk was de kinderdoop nog geen praktijk toen de discipelen de kinderen verhinderde om tot Jezus te gaan.
Jezus gaf zijn doopopdracht pas na Zijn opstanding . Sorry hoor maar de meeste overdopers zijn een stuk sterker in hun argumentatie dan jij.
2.Ben je het dan met mij eens dat deze teksten bewijzen dat God Zich vertoornd als Zijn instellingen niet gehouden worden en dat het lijkt dat Zijn toorn juist dan openbaar komt als ouders/volwassenen kinderen verhinderen?
3. Die laatste redenering kun je ook omdraaien . Geen van die kinderen heeft geloofd in de Messias dus verdoemd.
Dat zegt toch Markus 16:16 ? Gelukkig zagen onze vaderen op grond van de Schrift een zekerder troost voor gelovige ouders namelijk Gods verbond. Daar ligt de vastheid in omdat God Zijn verbond zal houden.

[huisman]

Prima ik zal het woord misbruikt niet meer gebruiken! Deze tekst wordt altijd verkeerd uitgelegd in de discussie over de doop!

Niet altijd hoor...alleen maar door de overdopers

haha... nou ik moet ondertussen wel om jou lachen hoor. Ik denk dat je geloofsdopers bedoeld!

Nee ik gebruik liever het woord overdopers omdat dit de praktijk van vandaag is.

[eilander]

@GJdeBruijn en @Luther, ik vraag me af of de HC met 'toezeggen' hetzelfde bedoelt als wat jullie erin lezen. Bij een sacrament gaat het namelijk om het geloof in het toegezegde heil. Daarom ook wordt de besnijdenis een 'teken en zegel van de gerechtigheid des geloofs' genoemd bij Abraham, omdat hij God geloofde.
Het merkwaardige is echter dat zijn hele huis (het mannelijk gedeelte) 'mee'besneden moest worden, tot en met de kleinste kinderen toe.
En zo ook moet je de doop zien. Het gaat om het geloofde heil, maar de gelovige neemt al de zijnen als het ware 'mee' in zijn doop. Op die grond moeten de kinderen gedoopt worden. Maar niet om daar nu iets mee 'in handen' te hebben, waarmee ze dan bij God zouden moeten aankloppen om het heil. Het heil wordt geschonken in de prediking, wordt geloofd met het hart en wordt beleden met de mond.

Ik ben het er bijna helemaal mee eens. Misschien is 'pleiten op de doop' wel een eigen leven gaan leiden, terwijl daarmee bedoelt wordt: pleiten op de belofte die in de doop verzegeld is. En die belofte is niet iets anders dan de belofte van het evangelie.
Natuurlijk moet/mag je aan een hoorder van het evangelie die nog niet gedoopt is, exact dezelfde belofte verkondigen.

En wat is dan het voordeel van gedoopt zijn? Als iedereen op de belofte (welke trouwens) mag pleiten? Wil je me dat eens uitleggen? Heb je dan als gedoopt kind meer voorrecht ofzo of meer recht op zo'n belofte? Om welke belofte het gaat het eigenlijk exact? Is dat 'Want u komt de belofte toe en uw kinderen en alle die daar verre zijn zovelen als de Heere er toe zal roepen?' Want hier staat dat hen de belofte toekomt... welke belofte dan, wat wordt er in die tekst beloofd? En hoe verbindt je dan dat ze op die belofte gedoopt moeten worden? Aangezien de tekst ervoor Petrus zegt dat ze zich moeten bekeren en laten dopen, dan geldt dat toch net zo goed voor hun kinderen dat zich eerst moeten bekeren?

Je hebt zelf al eens het voorbeeld van de trouwring genoemd. Ben je meer getrouwd als je een ring om je vinger hebt? Natuurlijk niet, het is alleen een bevestiging ervan. Zo mag een gedoopte altijd terug wijzen op de doop: U hebt mij al als klein kindje de vergeving van zonden en de Heilige Geest beloofd.
Voor de rest probeer je weer in situatie A naar een antwoord te zoeken op vraag B aangezien Petrus daar sprak tegen volwassenen.

[Erasmiaan]

Pagina's geleden hebben enkelen, waaronder Luther, op mijn opmerkingen gereageerd. Er was nog geen tijd voor een tegenreactie. Afgewezen heeft echter mijn standpunt al goed verwoord en het komt de discussie niet ten goede om weer op een oud spoor verder te gaan.

Ik wil nog wel enkele dingen opmerken:
- objectieve schenking; betekent dit dat er ook een objectieve deelachtigmaking bestaat? Immers nee! Daarom is het denk ik niet goed om van een objectieve schenking te spreken, maar gewoon het woord aanbieding te gebruiken. Daarmee blijft de doodstaat van de mens en het ontbreken van de natuurlijke (gedoopte(!)) mens aan een sprankje genade/geloof/zaligheid, recht overeind staan. Daarnaast is een "objectieve schenking" ook nauwelijks uit te leggen.
- dus één van de voorrechten van de doop is dat je lid bent van de kerk, daarmee onder de middelen der genade verkeert en de aanbiedingen van het evangelie tot je komen (zoals ook in het doopwater al zichtbaar is)
- Ik blijf haken bij Luther, ds. Kater en mogelijk ook huisman/GJdeBruijn op hun boodschap van de doop. Dit schrijft ds. Kater daar bijvoorbeeld over: "Hij heeft Zélf Zijn Naam aan hun naam verbonden in de doop, zodat zij er niet aan hoeven te twijfelen dat Hij hen in Christus tot een genadige God en Vader wil zijn." Dit is één kant van de medaille. (Overigens hoeft niemand er aan te twijfelen dat als hij/zij in Christus is, God hen dan genadig en een Vader wil zijn.) Maar aan de andere kant staat de Bijbelse boodschap recht overeind: "indien iemand de Naam van Jezus Christus niet liefheeft die zij een vervloeking". Dát is wat we onze kinderen óók hebben voor te houden! Opdat zij hun zonden en doodstaat zouden gaan bewenen en zich tot Christus om genezing zouden gaan wenden.

- objectieve schenking. Aparte benaming. ik heb grote moeite met dit soort termen. Alsof je wel iets geschonken kan worden, maar je kent het niet. Of objectieve deelachtigmaking… mijn hoofd tolt al. Zo ingewikkeld is het niet. Je krijgt iets of niet. Je hebt het of niet. Er wordt een kind in de doop niks geschonken, een geschenk is iets wat gegeven is, wanneer er dus niks veranderd bij de dopeling is er dus niks geschonken. Het wordt wel erg lastig nog te volgen zo.

Precies.

- gelukkig kennen de baptische kinderen ook het voordeel dat ze onder de genademiddelen zitten en elke week in de kerk komen. Dat is dus echt geen voordeel van de doop. En je hoeft niet gedoopt te zijn om onder de genademiddelen te komen. Dat staat nergens in de Bijbel hoor. Er zijn trouwens zat gedoopte kinderen die nooit een kerk van binnen zien.

Toch wil de Heere juist een teken en zegel hangen aan het feit dat ze leven op de erf van het genadeverbond. God heeft recht op deze kinderen. Ze zijn apart gezet doordat ze uit gelovige ouders zijn geboren. Ze mogen het merk- en veldteken van Christus dragen. De God van het verbond vervulle Zijn beloften.

- En wat ds Kater schrijft over het voorrecht van de doop.... ik vind het onbijbels om dit voorrecht te beperken tot de dopeling… dit geldt nl niet alleen voor gedoopte kinderen maar voor iedereen die de Bijbel leest. God wil een ieder genadig zijn die Hem zoekt. Dat beloofd Hij in het woord niet aan gedoopte kinderen maar aan de hele wereld. Johannes 3:16

De boodschap van de doop is niet dat God je Vader wil zijn; de boodschap is dat God vertoornd is over de zonden en dat er alleen in het bloed van Christus nog ontkoming is. En dat Hij dat werkt in de weg der middelen en der geslachten.

[Luther]

In Kolossensen wordt er juist gesproken over een besnijdenis NIET met handen!! Dat is dus een andere zaak. Daarom mag je de vergelijking juist niet maken. Het woord besnijdenis wordt op veel zaken toegepast, ook bijv op de kruisiging van de Heere... Dus als we het woord besnijdenis lezen moeten we goed onderzoeken wat er wordt bedoeld, de meesten gaan er maar vanuit dat het de besnijdenis uit het verbond met Abraham is. Dat is heel vaak niet zo.

Dit is echt exegetische flauwekul. Sorry. Daardoor slaat het theologisch nergens op wat je zegt. Ga eerst een woordstudie doen naar het woord besnijdenis in Koloss. 2. En geen boekjes of commentaren raadplegen.

Beetje respectvol blijven graag als je het oneens bent! Oneens zijn prima, maar let wel een beetje op je woorden en wil je niet zo denigrerend doen. Ik weet heel goed waar ik het over heb. Deze tekst wordt namelijk altijd misbruikt in de discussie over de doop.

Een nieuwe poging, misschien komt deze beter binnen:
Paulus gebruikt hier de besnijdenis in geestelijke betekenis. Gelovigen leven niet meer onder invloed van de vlees (uittrekken van het lichaam van de zonde) maar zijn overgebracht naar Gods koninkrijk. In deze besnijdenis, door Christus uitgevoerd in het hart, zijn christenen niet meer in de macht van de oude mens maar staan zijn in gemeenschap met Christus en Zijn gerechtigheid. Nu kunnen zij voor Hem leven, voorheen konden ze dat niet. Vers 12 en 13 komt de doop aan de orde en is een metafoor van het offer van Christus. De christelijke doop staat voor eenwording met Christus. Zowel in Zijn dood als in Zijn opstanding. (Romeinen 6: 4 - 6 bevestigd dit) Sterven en doodzijn in Christus betekent dood voor de zonde en de macht van de satan en met Hem opgestaan betekent dat je leeft in Zijn kracht en alleen nog maar voor Hem en in navolging van Hem. (Romeinen 6: 3-11 bevestigd dit)

Deze teksten gaan dus niet over kinderdoop maar over het nieuwe leven in Christus van de gelovige. Daarom mogen ze ook niet toegepast worden op de joodse lichamelijke besnijdenis, want ook zij hebben geloof nodig en zullen dus de besnijdenis in geestelijke zin moeten ondergaan net als wij. Dan kun je ook gedoopt worden, want Kolossensen 2: 11 - 13 is een geestelijke zaak en de doop is daar een teken van.

Ook hier maak je weer de bekende knip tussen het OT en het NT. Ik ga daar verder niet meer op in: je kunt vele postings lezen, waarin wordt aangegeven dat je daarin dwaalt.
De doop , dus ook de kinderdoop geeft inderdaad aan dat de dopeling begraven is en opgewekt is in de dood en de opstanding van Christus. Dat dit kind niet meer hoort bij het rijk van de dood, maar bij het rijk van het leven. En dat geldt al, als ze nog dood zijn. Het gaat om belofteprediking. Jij houdt er wiskundesommen op na, als het om de doop gaat. Nogmaals: de doop is geen teken van het feit dat dopeling gelooft, maar dat de God van de dopeling belooft! Lijkt me een veel vastere grond.
Ik reageerde op je opmerking dat 'besnijdenis' op vele zaken wordt toegepast. Dat is gewoonweg niet waar.

[Moderamen]

De boodschap van de doop is niet dat God je Vader wil zijn; de boodschap is dat God vertoornd is over de zonden en dat er alleen in het bloed van Christus nog ontkoming is. En dat Hij dat werkt in de weg der middelen en der geslachten.

Er zit een verschil tussen “dat God je Vader is” en “dat God je Vader wil zijn”. Houd dat even uit elkaar.

Met dat laatste sluit ds. Kersten wél af in zijn dogmatiek als het gaat om de kinderdoop:

"Zo blijft de doop een teken en zegel, dat de Heere Zijn verbond gedenkt in der eeuwigheid; dat Hij onze God wil zijn en ons zaads God tot in duizend geslachten(..)”

De boodschap dat hij onze God wil zijn hangt dus wel nauw samen met de doop. Dat is nu juist ook onderdeel van het door jou genoemde veld- en merkteken.

[Bezorgd]

De boodschap van de doop is niet dat God je Vader wil zijn; de boodschap is dat God vertoornd is over de zonden en dat er alleen in het bloed van Christus nog ontkoming is. En dat Hij dat werkt in de weg der middelen en der geslachten.

Dit is echt het beperken van Gods gewilligheid om zondaren te zaligen.
Waarom wordt er dan zovaak met een HD dienst ps 81:12 gezongen?

[Isala]

De boodschap van de doop is niet dat God je Vader wil zijn; de boodschap is dat God vertoornd is over de zonden en dat er alleen in het bloed van Christus nog ontkoming is. En dat Hij dat werkt in de weg der middelen en der geslachten.

Deze boodschap staat gelukkig niet exclusief voor dopelingen in Gods Woord.

Je hebt zelf al eens het voorbeeld van de trouwring genoemd. Ben je meer getrouwd als je een ring om je vinger hebt? Natuurlijk niet, het is alleen een bevestiging ervan. Zo mag een gedoopte altijd terug wijzen op de doop: U hebt mij al als klein kindje de vergeving van zonden en de Heilige Geest beloofd.

Eilander, deze vraag is niet voor mij, maar ik wil er toch even op reageren.
Een trouwring doe je niet vooraf om, maar de ring schuif je aan elkaars vinger nadat het huwelijk is voltrokken.
In het huwelijksaanzoek wordt de belofte vooraf uitgesproken om met elkaar te willen trouwen, maar de ring - het teken- draag je pas na de voltrekking. Het is een zichtbaar teken dat er daadwerkelijk een verbinding met iemand heeft plaatsgevonden.

De doop , dus ook de kinderdoop geeft inderdaad aan dat de dopeling begraven is en opgewekt is in de dood en de opstanding van Christus. Dat dit kind niet meer hoort bij het rijk van de dood, maar bij het rijk van het leven. En dat geldt al, als ze nog dood zijn.

Ik vind dit echt heel moeilijk te begrijpen.

[Luther]

Pagina's geleden hebben enkelen, waaronder Luther, op mijn opmerkingen gereageerd. Er was nog geen tijd voor een tegenreactie. Afgewezen heeft echter mijn standpunt al goed verwoord en het komt de discussie niet ten goede om weer op een oud spoor verder te gaan.

Ik wil nog wel enkele dingen opmerken:
- objectieve schenking; betekent dit dat er ook een objectieve deelachtigmaking bestaat? Immers nee! Daarom is het denk ik niet goed om van een objectieve schenking te spreken, maar gewoon het woord aanbieding te gebruiken. Daarmee blijft de doodstaat van de mens en het ontbreken van de natuurlijke (gedoopte(!)) mens aan een sprankje genade/geloof/zaligheid, recht overeind staan. Daarnaast is een "objectieve schenking" ook nauwelijks uit te leggen.
- dus één van de voorrechten van de doop is dat je lid bent van de kerk, daarmee onder de middelen der genade verkeert en de aanbiedingen van het evangelie tot je komen (zoals ook in het doopwater al zichtbaar is)
- Ik blijf haken bij Luther, ds. Kater en mogelijk ook huisman/GJdeBruijn op hun boodschap van de doop. Dit schrijft ds. Kater daar bijvoorbeeld over: "Hij heeft Zélf Zijn Naam aan hun naam verbonden in de doop, zodat zij er niet aan hoeven te twijfelen dat Hij hen in Christus tot een genadige God en Vader wil zijn." Dit is één kant van de medaille. (Overigens hoeft niemand er aan te twijfelen dat als hij/zij in Christus is, God hen dan genadig en een Vader wil zijn.) Maar aan de andere kant staat de Bijbelse boodschap recht overeind: "indien iemand de Naam van Jezus Christus niet liefheeft die zij een vervloeking". Dát is wat we onze kinderen óók hebben voor te houden! Opdat zij hun zonden en doodstaat zouden gaan bewenen en zich tot Christus om genezing zouden gaan wenden.

Dat laatste: van harte eens. Maar dat staat naast de verzegeling: Ik ben uw God! het klonk ook tegen Israël, bekeerd en onbekeerd, en het klinkt elke zondag tegen de gemeente: "Ik ben de HEERE, uw God!"
Zelf gebruik ik liever de uitdrukking: "Ik wil jouw God zijn", omdat - zo merk ik in deze discussie ook weer - dat "Ik bén uw God" niet meer verstaan wordt. Dat is namelijk het uitspreken van de werkelijkheid van het verbond.

Als het gaat om de verhouding tussen Woord en sacrament heeft het Woord prioriteit. Sacramenten bevestigen het Woord. Het Woord werkt en versterkt het geloof; sacramenten versterken het alleen. Sacramenten zijn er niet vanwege de ongenoegzaamheid van het Woord, maar vanwege onze zwakheid. Er is een concentratie van de beloften van het evangelie in de sacramenten: maar persoonlijke toeëigening is nodig.

[Luther]

De doop , dus ook de kinderdoop geeft inderdaad aan dat de dopeling begraven is en opgewekt is in de dood en de opstanding van Christus. Dat dit kind niet meer hoort bij het rijk van de dood, maar bij het rijk van het leven. En dat geldt al, als ze nog dood zijn.

Ik vind dit echt heel moeilijk te begrijpen.

Dit was (te kort) de uitleg van wat de schenking van de beloften betekent. Van Gods kant mag je zeggen dat het niet te begrijpen zou zijn, als dit kind verloren gaat. Toch zijn er gedoopte kinderen verloren gegaan. Hoe kan dat? Omdat het tevens kinderen des toorns zijn, die in het rijk Gods niet kunnen binnegaan, tenzij ze wederomgeboren worden. Maar de doop zegt tevens dat de Drie-enige God van harte bereid is om die wedergeboorte in het leven van dit kind uit te werken. Maar de Heere neemt onze verantwoordelijkheid zeer serieus. Zoals het ook in het klassieke Doopformulier staat, namelijk dat de Heilige Geest toeëigent, hetgeen wij in Christus hebben.

[Posthoorn]

Nogmaals: de doop is geen teken van het feit dat dopeling gelooft, maar dat de God van de dopeling belooft! Lijkt me een veel vastere grond.

Dit vind ik wel een heel bizarre stelling. De doop is toch ingesteld als belijdenisdoop, de kinderdoop is een 'afgeleide' daarvan. Jij draait het om. Nu zou het zelfs niet meer gáán over het geloof, maar alleen nog over de belofte.

1.Natuurlijk was de kinderdoop nog geen praktijk toen de discipelen de kinderen verhinderde om tot Jezus te gaan.
Jezus gaf zijn doopopdracht pas na Zijn opstanding.

Ook al zo'n vreemde redenering. Jezus doopte al vóórdat Hij de doopopdracht gaf na Zijn opstanding. Hij deed dat via Zijn discipelen (zie Joh. 4:1-2). Waarom de kinderdoop toen 'natuurlijk' nog geen praktijk was en later wel, is mij niet duidelijk.

[Luther]

Nogmaals: de doop is geen teken van het feit dat dopeling gelooft, maar dat de God van de dopeling belooft! Lijkt me een veel vastere grond.

Dit vind ik wel een heel bizarre stelling. De doop is toch ingesteld als belijdenisdoop, de kinderdoop is een 'afgeleide' daarvan. Jij draait het om. Nu zou het zelfs niet meer gáán over het geloof, maar alleen nog over de belofte.

Nee, de belijdenisdoop is een doop in een missionaire situatie, zoals bijna het hele NT missionair van karakter is. Maar vasthoudende aan de eenheid OT en NT is het karakter van de doop hetzelfde als de besnijdenis. Het gaat overigens inderdaad om het geloof in de beloften.

Ik citeer even een stukje uit het boek van ds. G.R. Procee:
"Wij moeten wel begrijpen dat er geen automatisme in de doop is. De doop verzegelt niet iemands wedergeboorte of bezit van onderwerpelijke genade; zij verzegelt alleen de voorwerpelijke waarheid van Gods beloften die in Zijn Woord zijn geopenbaard. Wij dienen daarom onderscheid te maken tussen de schenking van de weldaden van Christus en de toe-eigening of ontvangst van deze weldaden. De waardevolle schatten van de doop worden niet automatisch in ons gewerkt ex opere operatio: enkel door de uitwendige daad van de doop.
(…) In de doop worden de weldaden van Christus beloofd en geschonken aan alle dopelingen. Deze weldaden dienen echter door het geloof toegeëigend te worden en door de Heilige Geest gewerkt. (…) Volgens de antwoorden 70 en 71 van de Heidelbergse Catechismus worden de beloften van Gods verbond ons in de doop gegeven. het klassieke gereformeerde doopsformulier vat de inhoud van deze beloften samen. Het verklaart dat God de Vader getuigt en verzegelt dat Hij een eeuwig verbond der genade met ons opricht. Hij neemt ons als Zijn kinderen aan. God de Zoon getuigt dat Hij ons wast in Zijn bloed om ons van al onze zonden te reinigen. God de Heilige Geest getuigt dat Hij in ons wonen wil, ons wil heiligen tot lidmaten van Christus en aan ons wil toepassen wat wij in Christus hebben, namelijk de afwassing van de zonden en de dagelijkse vernieuwing van ons leven. Deze prachtige beloften worden verzegeld aan alle verbondskinderen. Niet alleen aan de uitverkorenen, die werkelijk zalig zullen worden, maar aan elk verbondskind worden deze beloften aangeboden. Het volk Israël in de woestijn vormde een illustratie van deze werkelijkheid. De Heere beloofde hen allen te brengen in het beloofde land. Deze voorwerpelijke belofte was hun gegeven en moest door het geloof toegeëigend worden. Echter, het merendeel van het volk Israël geloofde God en Zijn Woord niet. Als gevolg daarvan kwamen ze om in de woestijn. (Zie Hebr. 3:15-4:3)"
(Uit: G.R. Procee - De Heilige Doop, Bijbelse grondslag, rijkdom en praktijk van de kinderdoop, (Apeldoorn, 2016), blz. 32-34. (Oorspronkelijk zijn dissertatie 'Holy Baptism - the Scriptural Riches and Realities of Infant Baptism.)

[Posthoorn]

Nee, de belijdenisdoop is een doop in een missionaire situatie, zoals bijna het hele NT missionair van karakter is. Maar vasthoudende aan de eenheid OT en NT is het karakter van de doop hetzelfde als de besnijdenis. Het gaat overigens inderdaad om het geloof in de beloften.

Wie maakt het onderscheid tussen missionaire en niet-missionaire situatie? Is er een keihard Bijbels bewijs voor dit 'onderscheid'?
De besnijdenis? Ja, maar je gaat het Avondmaal toch ook niet uitleggen aan de hand van het Pascha? Dan moet je ook de kinderen eraan deel laten nemen.

[Posthoorn]

M.a.w. als de kinderdoop Bijbels is dan bega je een grote zonde om dat je kinderen te onthouden. Dat wekt blijkbaar Gods toorn op.

Maar wat als de kinderdoop niet Bijbels is? Bega je dan geen grote zonde door zaken toe te voegen die God niet geboden heeft?