Oordeel der liefde

[heusden-op]

Dr. G.A. van den Brink plaatste een artikel over het oordeel der liefde in het RD van 12-4. De strekking van zijn betoog is precies waartegen de hervormde ds. I. Kievit destijds al waarschuwde. Lees hieronder het stuk van ds. Kievit:

Het kan duidelijk zijn, dat door de gegeven eigenschappen der liefde ook het oordeel der liefde is gebonden aan bepaalde grenzen. Het kan nooit mogelijk zijn, dat dit oordeel op gespannen voet leeft met de waarheid.
Van de zijde dergenen, die gelukkig ook op zelfonderzoek nog wel aandringen, wordt gezegd, dat alle bondelingen als ware kinderen Gods beschouwd moeten worden totdat het tegendeel blijkt: „Hier is een oordeel der liefde. W i j houden de kinderen, die God aan godzalige ouders schenkt, voor in Christus geheiligd. Wij beschouwen en behandelen ze als zoodanig, en doen dat zoolang totdat duidelijk het tegendeel blijft, en zij of vrijwillig zich onttrekken aan den kring des Verbonds, door te breken met den God van vader of moeder, of worden uitgestooten door den ban. Dan wordt toegevoegd: het oordeel der liefde en het oordeel der waarheid loopen uiteen." (Dr. A. Kuyper Jr. In of van het Verbond, blz. 24, 25).
Welnu, dit oordeel der liefde kan het onze niet zijn. omdat het niet in overeenstemming is met de waarheid van Gods geopenbaarde Woord. Gaarne erkennen wij natuurlijk de waarheid van de oude uitspraak: dat het een regaal van den God des hemels en der aarde is het hart van den mensch onfeilbaar te kennen.
Het oordeel der liefde kan nooit juist zijn, indien het niet in zich opneemt alle elementen der geopenbaarde waarheid. De liefde, zoo geldt zeker in het algemeen, zoekt het waarachtig welzijn van den naaste, hetzij kerklid of van de Kerk vervreemd, maar zij is gebonden aan de waarheid, omdat zij opwelt uit den God der waarheid.
Zij handelt in haar oordeel niet lichtvaardig. Dit toch zou zeker het geval zijn, indien zij tegen de uitdrukkelijke getuigenissen des Woords allen, die belijdenis deden, voor ware geloovigen houdt, zonder de reserve, dat zij huichelaren kunnen zijn en in hare prediking en zielszorg en opvoeding uit het oog verliezen, dat er immer tweeërlei kinderen des verbonds zijn. Zij handelt niet lichtvaardig, zoodat zij niet zonder grond veroordeelen zal, maar evenmin zaligspreken.
Het is merkwaardig, dat velen, die zeer lichtvaardig zijn in hun oordeel, zich zoo gaarne beroepen op het woord van den Heere Jezus: oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt. Maar is dan zulk een lichtvaardig oordeel en zalig spreken en in den hemel zetten geen oordeelen? Wat heeft het met de ware liefde uit te staan?
Wie van Gods kinderen leert niet hoe bedriegelijk ons hart is; dat wij ons kunnen misleiden, en het Woord leert, dat zóó de verdorven natuur is der menschen, óók der bondelingen. Daarom zal de liefde juist behoedzaam zijn, al hoopt zij gaarne het goede en al is zij mededeelzaam.

De liefde verblijdt zich in de waarheid, zelfs dan wanneer die waarheid hard is en een streng oordeel velt. De erkentenis van de werkelijkheid is toch de eerste noodzakelijke schrede op den weg tot het heil.
Nu zal dus het oordeel der liefde, dat met de waarheid in vollen omvang rekening houdt, nog een feilbaar oordeel blijven, maar toch niet lichtvaardig. Men mag toch niet vergeten, dat de Heere aan Zijne Kerk beloofd heeft den Geest, die haar in al de waarheid leiden zal en de liefde, die uit God is voelt toch ook die zelfde liefde in anderen wel aan, anders was er immers van geen gemeenschap der heiligen, die wezenlijk dien naam waard is, sprake. Wij brengen dan nog niet in het geding, dat de gave van de onderscheiding der geesten ook aan Gods gemeente is geschonken.
Wanneer nu de Schrift ons leert, dat de Kerk in hare zichtbare gestalte bestaat uit twee soorten menschen, om van nadere onderverdeelingen te zwijgen, dan behoort het oordeel der liefde daar steeds mede te rekenen en daarvan uit te gaan. Wel noemt zij naar het oordeel der liefde de Kerk naar haar beste deel, om met onze Kantteekening te spreken, gemeente van Christus, maar gaat dus uit van de werkelijkheid, zooals de Schrift ons die leert kennen.
Het oordeel der liefde kan dus niet hierin liggen, dat wij vele uitwendige belijders houden voor ware geloovigen, maar hen te erkennen als zijnde in het verbond met alle voorrechten en verplichtingen daaraan verbonden. Dan stellen wij niemand boven zijn eigenlijke waardij. Dit in tweeërlei zin behooren tot Gods Kerk vonden we de gansche Schrift door.
Doch wij willen nu afzonderlijk stilstaan bij het zoogenaamde oordeel der liefde in de leer, die zich aandient als veronderstelde wedergeboorte, die echter in de Schrift geen grond vindt en een bedenksel is der rede. Zij hangt samen met eene opvatting van het verbond der genade, die ons niet in overeenstemming lijkt met de H. Schrift en vooral ook dienst moet doen als grond voor den Doop.

[Herman]

Dr. G.A. van den Brink plaatste een artikel over het oordeel der liefde in het RD van 12-4. De strekking van zijn betoog is precies waartegen de hervormde ds. I. Kievit destijds al waarschuwde. Lees hieronder het stuk van ds. Kievit.

Op het eerste oog vind ik de strekking van beide stukken gelijk aan elkaar. De verwoording van dr. G.A. van den Brink is eigentijdser, maar niet onbijbels. Vooral zijn opmerkingen over het ontbreken van een oordeel zijn bijna één op één inpasbaar in het stuk van ds. I. Kievit. Als er geen oordeel is, dan kan je oog een oordeel der liefde hanteren.

Verder plaatst ds. Kievit de waarheid tegenover het oordeel der liefde. Zijn stuk heeft een heel andere doelgroep, kerkelijke achtergrond en richting dan het neutralere stuk van de hedendaagse dr.

[heusden-op]

Herman schreef:

het neutralere stuk

Huh? Hoezo neutraal? Ik lees in het stuk van dr. G.A. van den Brink een suggestief verhaal. Zie hieronder:

Er wordt geoordeeld zonder liefde. Het allereerste wat men soms verdacht houdt, is andermans genadestaat. Iemand vertelde mij ooit hoe zijn vader met schroom aan het avondmaal was geweest en daarna de predikant op bezoek kreeg. Die voegde de man (in het bijzijn van diens jonge kinderen toe): „Ik denk dat u de zonde tegen de Heilige Geest heeft begaan door deel te nemen aan het avondmaal.” Geen wonder dat de zoon, intussen volwassen, de kerk verlaten heeft.

Een aanzienlijk deel van de prediking in de gereformeerde gezindte wordt gevuld met waarschuwingen. Waarschuwingen tegen zelfbedrog, een ingebeelde hemel, vals geloof. Waarschuwingen ook tegen andere kerken waar ze je kussens onder de oksels naaien (vgl. Ezech. 13:18). Daar word je bedrogen, daar gaan te veel mensen aan het avondmaal. Door dergelijke eenzijdige waarschuwingen wordt het wantrouwen gevoed: het wantrouwen jegens anderen, jegens jezelf en uiteindelijk ook jegens God.

[Hendrien]

Herman schreef:

het neutralere stuk

Huh? Hoezo neutraal? Ik lees in het stuk van dr. G.A. van den Brink een suggestief verhaal. Zie hieronder:

Er wordt geoordeeld zonder liefde. Het allereerste wat men soms verdacht houdt, is andermans genadestaat. Iemand vertelde mij ooit hoe zijn vader met schroom aan het avondmaal was geweest en daarna de predikant op bezoek kreeg. Die voegde de man (in het bijzijn van diens jonge kinderen toe): „Ik denk dat u de zonde tegen de Heilige Geest heeft begaan door deel te nemen aan het avondmaal.” Geen wonder dat de zoon, intussen volwassen, de kerk verlaten heeft.

Een aanzienlijk deel van de prediking in de gereformeerde gezindte wordt gevuld met waarschuwingen. Waarschuwingen tegen zelfbedrog, een ingebeelde hemel, vals geloof. Waarschuwingen ook tegen andere kerken waar ze je kussens onder de oksels naaien (vgl. Ezech. 13:18). Daar word je bedrogen, daar gaan te veel mensen aan het avondmaal. Door dergelijke eenzijdige waarschuwingen wordt het wantrouwen gevoed: het wantrouwen jegens anderen, jegens jezelf en uiteindelijk ook jegens God.

Helaas heb ik ook echt veel van die waarschuwende preken gehoord. Dus ik vind het niet suggestief.

[heusden-op]

,

[Orchidee]

Intussen leeft een deel van deze mensen heel werelds en spreken ze heel lelijk over de 'zwaardere kerken' waar ze vandaan komen.

Vertel eens?!

[Herman]

Herman schreef:

het neutralere stuk

Huh? Hoezo neutraal? Ik lees in het stuk van dr. G.A. van den Brink een suggestief verhaal. Zie hieronder:

Neutraal in die zin dat hij niet in oppositie is ten opzichte van een bepaalde theologie. Bij Kievit zie je duidelijke lijnen tegen de leer van A. Kuyper. Het waarheidsbegrip is dus vooral van leerstellige aard.

Je hebt gelijk dat de citaten suggestief zijn. Maar dan wel in die zin dat ze een hoog oncontroleerbaar gehalte hebben. De eerste uitspraak die echter onder kritiek staat, daarvan doorzien we direct dat het een absoluut ontoelaatbaar oordeel inhoudt.

De werkelijkheid van het tweede citaat is al door een ander forumlid bevestigd. Laat alles bestaan bij twee of drie getuigen... Dus dat is ook een terecht punt. Ik ken ook uit ervaring mensen die om dat punt afhaken van de kerkelijke omgeving waar ze horen.

Verder heb je inmiddels ingebracht dat je dit opiniestuk in combinatie neemt, met wat jij voor geruchten over deze dr. hoort. Dan lees je inderdaad kritischer en dat is niet meer dan logisch. Niettemin blijf ik van mening dat je genoemde stukken van ds Kievit en dr Van den Brink niet anders dan na grondige bestudering tegenover elkaar kan plaatsen omdat ze geschreven zijn tegen een verschillende opponent.

[refo]

Voorts, van diegenen die hun geloof uiterlijk belijden en hun leven beteren, moet men naar het voorbeeld der apostelen het beste oordelen en spreken; want het binnenste des harten is ons onbekend. En wat aangaat anderen, die nog niet geroepen zijn, voor dezulken moet men God bidden, Die de dingen die niet zijn, roept alsof zij waren; en wij moeten ons geenszins tegenover hen verhovaardigen, alsof wij onszelven uitgezonderd hadden.

[eilander]

Voorts, van diegenen die hun geloof uiterlijk belijden en hun leven beteren, moet men naar het voorbeeld der apostelen het beste oordelen en spreken; want het binnenste des harten is ons onbekend. En wat aangaat anderen, die nog niet geroepen zijn, voor dezulken moet men God bidden, Die de dingen die niet zijn, roept alsof zij waren; en wij moeten ons geenszins tegenover hen verhovaardigen, alsof wij onszelven uitgezonderd hadden.

Mooi artikel!

[Vorst]

Ik ben het eens hoor met Van den Brink. De postings van Heusden-op vind ik een stuk suggestiever moet ik zeggen.

[Ireneüs van Lyon]

De postings van forummer Heusden-op tonen maar weer eens aan dat dr. van den Brink gelijk heeft.

Verder weer de gebruikelijke karikaturen (we zijn allemaal kinderen Gods etc.) om iemand niet serieus te nemen.

[DDD]

Als het werkelijk zo is dat een dominee beweert dat gemeentelid de zonde tegen de heilige Geest gedaan heeft, dan zou die dominee geschorst moeten worden. Ik kan me niet voorstellen dat een dominee, hoe gemeen ook, zo'n risico zou nemen. Is het geen verzinsel van de kerkverlater?

[heusden-op]

@DDD: ik vind het feit dat je over een gemene dominee spreekt, niet echt een voorbeeld van een oordeel der liefde. Bedoel je echt ds. Van den Brink?

[heusden-op]

Vorst raaskalde,

Ik ben het eens hoor met Van den Brink. De postings van Heusden-op vind ik een stuk suggestiever moet ik zeggen.

Leg eens uit?

[heusden-op]

Ik schat in dat @Nasrani goede argumenten heeft om de lijn van Van den Brink te volgen?