Jongere schreef:https://www.rd.nl/kerk-religie/marinus- ... -1.1500945

aangenaam om te lezen

'k Had in mijn mentorklas een hele club jongens die graag bij de marine willen. Die zou ik echt eens bij hem op de koffie willen sturen. Hij lijkt me een prachtig identificatiefiguur.

Zita schreef:'k Had in mijn mentorklas een hele club jongens die graag bij de marine willen. Die zou ik echt eens bij hem op de koffie willen sturen. Hij lijkt me een prachtig identificatiefiguur.

Moet je doen, wat zal hij er van genieten en ik denk die jongens ook. Och och och.... ik hoor het hem zeggen. Ik heb hem vroeger zo vaak ontmoet....heimwee......

Zita schreef:'k Had in mijn mentorklas een hele club jongens die graag bij de marine willen. Die zou ik echt eens bij hem op de koffie willen sturen. Hij lijkt me een prachtig identificatiefiguur.

Ik heb ook zo'n mentorklas gehad. Wat een prachtmens.

Mooie man idd!
Zie hem ook regelmatig de kerkbank in schuiven bij ons, als een grijsaard maar toch groen en fris

Verstuurd vanaf mijn TA-1033 met Tapatalk

Christenen zijn vissers van mensen, geen bewakers van aquaria.

‘Langzaamaan rezen bij mij twijfels over doel en noodzaak van de comfortabele christelijke bubbel. Zout heeft alleen kracht als het zich verspreidt. Zout op een hoopje werkt niet. Door samen te klonteren en vooral goed voor onszelf te zorgen, kunnen we onze roeping uit het oog verliezen. Het gaat om deze wereld. Het is deze wereld die God liefheeft. In deze wereld stond een kruis….

Ik denk dat we hierin veel kunnen leren van Dietrich Bonhoeffer en Martyn Lloyd-Jones. Zij schreven naar aanleiding van de Bergrede over het zout der wereld. Bonhoeffer en Lloyd-Jones zagen dat, respectievelijk tegen de achtergrond van het opkomende populisme (nazisme) en de secularisatie. Beiden benadrukten het belang om scherp in het oog te houden waar het om gaat: gehoorzaam aan de Gekruisigde. Het betekent allereerst een kruis door ons bestaan. Soms letterlijk. Het Evangelie komt van de andere kant, vaak onverwacht mild, soms gepast scherp. En meer, het Evangelie kent een centrifugale beweging, die begon in Jeruzalem.
Christenen hebben een hoopvolle boodschap in deze chaotische en onzekere wereld. Ze komen met een oud verhaal op de proppen, over een man die opstond uit de dood, dat toch elke keer weer actueel blijkt te zijn. Christenen hebben niet overal een antwoord op – en veelal volstaan de antwoorden niet.

….Ik voel me niet meer comfortabel bij het kersteningsideaal van Abraham Kuyper en bij de ijver uit het tweede deel van de vorige eeuw om eigen organisaties op te richten. In een samenleving waarin sprake is van een confessionele meerderheid kan ik me er iets bij voorstellen. Ook dan vraag ik mij af of het beantwoordt aan de roeping van een christen. Is het onze roeping om overal filialen van het Koninkrijk te openen of een dakloze een beker koud water aan te reiken? Dit mag dan een valse tegenstelling zijn, maar in ons protestantse regelland ligt institutionalisering op de loer. ‘Jij in jouw klein hoekje, ik in ’t mijn’.

Dat heeft te maken met wie we zijn en hoe we naar buiten treden. Wie zijn we? Christenen zijn vissers van mensen en geen bewakers van aquaria. We zijn ons bewust van het ‘simul iustus et peccator’ van Luther: zondaar en heilige tegelijk. Je terugtrekken in je eigen bubbel, klooster of bijbelgordel, heeft geen zin: je neemt jezelf mee. Christenen zijn mensen die zich, net als anderen, afvragen: ‘Dat Koninkrijk van U, weet U wel, wordt dat nog wat?’

Desondanks blijven ze zich ‘op hoop tegen hoop’ verheugen op de grote morgen. Om ons daarin te oefenen, hebben we de eredienst en de liturgie. Het is bijzonder dat we een plek en moment in de week hebben waar tot ons gesproken wordt, vanaf de ‘andere kant’. Een moment om stil te zijn en even niets te moeten. Laat dit een proeverij van genade blijven, waarbij we onder de indruk geraken van Amazing Grace om daar vervolgens maandag blijde uitdelers van te zijn. We krijgen de zegen ook mee voor allen die ons pad kruisen’.

Geschreven door dhr. W. van der Vegte in de kerkbode van PKN Voorthuizen

Psalmen 50:15 / STV
15 ‭‭En roept Mij aan in den dag der benauwdheid;
--> Ik zal er u uithelpen,
--> en gij zult Mij eren.‭
Hij heeft het beloofd: gij zult Mij eren.

Bij het algemeen stellen van de belofte wordt de waarde van den doop voor mij zeer twijfelachtig. Als ik wel weet dat de beloften des verbonds in het algemeen gelden voor het zaad des verbonds, maar niet dat ze mij persoonlijk aangaan, wat heb ik dan nog aan mijn doop? Welk houvast geeft hij mij persoonlijk? En welke verplichting legt hij mij persoonlijk op? Ik kan die vragen eigenlijk niet beantwoorden, want ik weet immers het eerste niet, wat ik weten moet: of ik zelf bij die beloften betrokken ben.
Maar nu ik gelooven mag, dat ze mij zeer persoonlijk van God gegeven zijn in Zijn woord en beteekend en verzegeld in mijn doop, nu wordt het zoo rijk – al de genade Gods in Christus mij toegezegd, kan het rijker? – maar ook: nu wordt het o zo zwaar, want deze rijkdom vraagt van mij geloof en bekeering. Het is het bevel Gods, dat met de belofte meekomt. Geen belofte zonder eischen in het verbond, evenmin als er eischen zijn zonder beloften. Deze twee zijn in het verbond één.

Ds. A.S. Timmer in het boek 'De goede belijdenis'.

Johannes 3:16 schreef:

Bij het algemeen stellen van de belofte wordt de waarde van den doop voor mij zeer twijfelachtig. Als ik wel weet dat de beloften des verbonds in het algemeen gelden voor het zaad des verbonds, maar niet dat ze mij persoonlijk aangaan, wat heb ik dan nog aan mijn doop? Welk houvast geeft hij mij persoonlijk? En welke verplichting legt hij mij persoonlijk op? Ik kan die vragen eigenlijk niet beantwoorden, want ik weet immers het eerste niet, wat ik weten moet: of ik zelf bij die beloften betrokken ben.
Maar nu ik gelooven mag, dat ze mij zeer persoonlijk van God gegeven zijn in Zijn woord en beteekend en verzegeld in mijn doop, nu wordt het zoo rijk – al de genade Gods in Christus mij toegezegd, kan het rijker? – maar ook: nu wordt het o zo zwaar, want deze rijkdom vraagt van mij geloof en bekeering. Het is het bevel Gods, dat met de belofte meekomt. Geen belofte zonder eischen in het verbond, evenmin als er eischen zijn zonder beloften. Deze twee zijn in het verbond één.

Ds. A.S. Timmer in het boek 'De goede belijdenis'.

Er zal vast nog meer te citeren zijn uit dit boek? Schrijver zal met de tweede alinea namelijk nooit willen bedoelen wat de remonstrantie van 1610 wel deed: "Dat God, door een eeuwig en onveranderlijk besluit in Jezus Christus Zijn Zoon, voor de grondlegging der wereld besloten heeft om uit het gevallen, zondige menselijke geslacht diegenen in Christus en om Christus' wil en door Christus zalig te maken, die door de genade van de Heilige Geest, in Zijn Zoon Jezus Christus geloven en in dit geloof en in de gehoorzaamheid van het geloof, door dezelfde genade tot aan het einde toe zouden volharden."

Je kunt niet zomaar een tekst uit de Remonstrantie citeren en dan zeggen dat die dús onjuist is.

Jeremiah schreef:

Wat spreekt je in dit citaat zo aan?

GGotK schreef:

Jeremiah schreef:

Wat spreekt je in dit citaat zo aan?

Het spanningsveld tussen enerzijds niets kunnen doen en anderzijds toch alles moeten doen. ("Doe wat u kunt" McCheyne) Ik denk dat Ryle en de puriteinen daar erg Bijbels mee omgingen.

Jeremiah schreef:

GGotK schreef:

Jeremiah schreef:

Wat spreekt je in dit citaat zo aan?

Het spanningsveld tussen enerzijds niets kunnen doen en anderzijds toch alles moeten doen. ("Doe wat u kunt" McCheyne) Ik denk dat Ryle en de puriteinen daar erg Bijbels mee omgingen.

En doe strijd wordt ook gekend. Strijdt om in te gaan. Nergens kunnen we passiviteit verdedigen. God wil dat aan zijn Recht genoeg gecheidde, en kunnen wij dat? Zie hiervan ook de eerste zondagsafdelingen van onze Heidelberger.