Gelezen, gedacht, gehoord...

[olfie]

Er zijn soms zaken die door sommigen stellig verworpen worden en bij anderen nu juist de ondervinding van de ziel zijn.
Dat kan wederzijds moeilijk zijn, gevoelig liggen en strijd geven.
Gelukkig is er één die zegt "Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u met de rechterhand Mijner gerechtigheid." (Jesaja 41).
Van Hem, en door Hem alleen kan de verwachting zijn.. en zo zál ook Zijn Naam alleen eeuwig eer ontvangen.

https://www.youtube.com/watch?v=AFiYere5NYw

[Adagio]

Wat is bijvoorbeeld mensenwerk?
- druk bezig met afpakken van ijdel geloof van anderen.
- of ruimte voor een tekst en traan bevechten.
- of bekering en zelfonderzoek niet meer voor zichzelf van toepassing achten.
Het tegenstribbelen en redeneren hielp de Samaritaanse vrouw gelukkig niet, Joh. 4 met kanttekening: `De Samaritanen roemden dat zij afkomstig waren van Jakob door Jozef, hoewel zij meest allen uit de heidenen waren, die uit Assyrië daar waren gebracht. Zie 2 Koningen 17, en Josephus, Oudheden, boek 9.´

Ps 147
De HEERE bouwt Jeruzalem; Hij vergadert Israëls verdrevenen.
Hij geneest de gebrokenen van hart, en Hij verbindt hen in hun smarten.
Hij telt het getal der sterren; Hij noemt ze alle bij namen.
Onze Heere is groot en van veel kracht; Zijns verstands is geen getal.
De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij tot de aarde toe.
Zingt den HEERE bij beurten met dankzegging, psalmzingt onzen God op de harp.

[Pioenroosje]

In het topic 'Aanbevolen theologische boeken' schreef iemand dat hij wel begonnen was in 'Het zien op Jezus' van Ambrosius, maar er niet doorheen kwam. Ik snap dat wel, het eerste deel is ook wat taai, maar verderop wordt het begrijpelijker en aansprekender.

Lees maar:

'O, het gebruik van Christus voor alle gelovige zielen! De schrift is hier vol van, zoals blijkt uit al Zijn benamingen in de Schrift. Hij is ons leven, ons licht, ons brood, ons water, onze melk, onze wijn. Zijn vlees is waarlijk spijs en Zijn bloed is waarlijk drank, Hij is onze Vader, onze Broeder, onze Vriend, onze Man, onze Koning, onze Priester, onze Profeet; Hij is onze rechtvaardigmaking, onze heiligmaking, onze wijsheid, onze verlossing; Hij is onze Vrede, onze Middelaar, onze Voorbidder, onzer Verzoening, ons Alles in allen. Helaas, zie ik op mijzelf, en ik zie dat ik niet met al ben; zonder Jezus Christus heb ik niks; hier is een verzoeking en ik kan die niet weerstaan; hier is een vervolging en ik kan daar niet mede voort. Wel, maar Christus is mijn; ik heb deel aan Christus, ik heb Christus in mijn bezit en ik vind in Christus genoeg tot vervulling mijner gebreken. Hij is tot geen ander einde voorgesteld dan om mij genade te geven en om mijn krachten te vernieuwen, zodat, indien ik Christus mij toe-eigen, ik alle dingen vermag.'

Ontroerend beschreven.

[CvdW]

Vanuit Christelijke standpunt mag er geen twijfel over bestaan, dat alle weldaden van de genade volkomen en alleen door Christus verworven zijn, dat zij dus in zijn persoon besloten zijn en in Hem voor zijn gemeente gereed liggen. Er behoeft van de zijde van de mens niets aan toegevoegd te worden want alles is volbracht. En omdat deze weldaden alle verbondsweldaden zijn, in de weg van het verbond verworven zijn, en ook in diezelfde weg worden uitgedeeld, daarom is er geen gemeenschap aan die weldaden dan door gemeenschap aan de persoon van Christus, die ze als Middelaar van het verbond verwierf en toepast. Het verbond van de genade, de unio mystica, de toerekening van Christus aan zijn gemeente en van de gemeente van Christus, welke alle wortelen in de eeuwigheid, realiseren zich in de tijd allereest objectief in de persoon van Christus, die voor en met zijn gemeente gekruisigd, begraven, opgewekt en verheerlijkt werd. De schenking van Christus aan de gemeente gaat dus ook in deze zin aan haar aanneming van Christus door het geloof vooraf. Hoe zouden wij anders ook de Heilige Geest, de genade van de wedergeboorte, de gave van het geloof ontvangen kunnen, die immers alle door Christus verworven en zijn eigendom zijn? Het is dus niet zo, dat wij eerst buiten Christus om ons bekeren of ook door de Heilige Geest worden wedergeboren en het geloof ontvangen, om dan daarmee tot Christus te gaan, zijn gerechtigheid aan te nemen en zo door God gerechtvaardigd worden. Maar evenals uit het welbehagen van de Vader, zo komen nu voorts uit de volheid van Christus alle weldaden van de genade ons toe.

ds. H. Bavinck

[refo]

Vanuit Christelijke standpunt mag er geen twijfel over bestaan, dat alle weldaden van de genade volkomen en alleen door Christus verworven zijn, dat zij dus in zijn persoon besloten zijn en in Hem voor zijn gemeente gereed liggen. Er behoeft van de zijde van de mens niets aan toegevoegd te worden want alles is volbracht. En omdat deze weldaden alle verbondsweldaden zijn, in de weg van het verbond verworven zijn, en ook in diezelfde weg worden uitgedeeld, daarom is er geen gemeenschap aan die weldaden dan door gemeenschap aan de persoon van Christus, die ze als Middelaar van het verbond verwierf en toepast. Het verbond van de genade, de unio mystica, de toerekening van Christus aan zijn gemeente en van de gemeente van Christus, welke alle wortelen in de eeuwigheid, realiseren zich in de tijd allereest objectief in de persoon van Christus, die voor en met zijn gemeente gekruisigd, begraven, opgewekt en verheerlijkt werd. De schenking van Christus aan de gemeente gaat dus ook in deze zin aan haar aanneming van Christus door het geloof vooraf. Hoe zouden wij anders ook de Heilige Geest, de genade van de wedergeboorte, de gave van het geloof ontvangen kunnen, die immers alle door Christus verworven en zijn eigendom zijn? Het is dus niet zo, dat wij eerst buiten Christus om ons bekeren of ook door de Heilige Geest worden wedergeboren en het geloof ontvangen, om dan daarmee tot Christus te gaan, zijn gerechtigheid aan te nemen en zo door God gerechtvaardigd worden. Maar evenals uit het welbehagen van de Vader, zo komen nu voorts uit de volheid van Christus alle weldaden van de genade ons toe.

ds. H. Bavinck

Die Bavinck, bepaald geen gergemmer.

[Hendrikus]

Vanuit Christelijke standpunt mag er geen twijfel over bestaan, dat alle weldaden van de genade volkomen en alleen door Christus verworven zijn, dat zij dus in zijn persoon besloten zijn en in Hem voor zijn gemeente gereed liggen. Er behoeft van de zijde van de mens niets aan toegevoegd te worden want alles is volbracht. En omdat deze weldaden alle verbondsweldaden zijn, in de weg van het verbond verworven zijn, en ook in diezelfde weg worden uitgedeeld, daarom is er geen gemeenschap aan die weldaden dan door gemeenschap aan de persoon van Christus, die ze als Middelaar van het verbond verwierf en toepast. Het verbond van de genade, de unio mystica, de toerekening van Christus aan zijn gemeente en van de gemeente van Christus, welke alle wortelen in de eeuwigheid, realiseren zich in de tijd allereest objectief in de persoon van Christus, die voor en met zijn gemeente gekruisigd, begraven, opgewekt en verheerlijkt werd. De schenking van Christus aan de gemeente gaat dus ook in deze zin aan haar aanneming van Christus door het geloof vooraf. Hoe zouden wij anders ook de Heilige Geest, de genade van de wedergeboorte, de gave van het geloof ontvangen kunnen, die immers alle door Christus verworven en zijn eigendom zijn? Het is dus niet zo, dat wij eerst buiten Christus om ons bekeren of ook door de Heilige Geest worden wedergeboren en het geloof ontvangen, om dan daarmee tot Christus te gaan, zijn gerechtigheid aan te nemen en zo door God gerechtvaardigd worden. Maar evenals uit het welbehagen van de Vader, zo komen nu voorts uit de volheid van Christus alle weldaden van de genade ons toe.

ds. H. Bavinck

Die Bavinck, bepaald geen gergemmer.

so what?

[refo]

Geeft niet, nee, maar hij ziet in de christelijke gemeente een Schat liggen, die de gergemmers over het hoofd zien.

[Jantje]

Voor wie de Saambinder leest: er staat een mooi stuk van ds. C. Sonnevelt over de standen in het genadeleven in de gisteren verschenen Saambinder. Neem en lees!

[JCRyle]

Voor wie de Saambinder leest: er staat een mooi stuk van ds. C. Sonnevelt over de standen in het genadeleven in de gisteren verschenen Saambinder. Neem en lees!

Kan je het hier delen?

[-DIA-]

Bij het herlezen van enkele topics viel mijn oog op een artikel dat destijds in De Wachter Sions stond, geschreven door dhr. L.M.P. Scholten. Bij het lezen dacht ik dat het wel dienstig zou kunnen zijn het hier verhandelde in ieder topic te bedenken. Ik geloof dat we dan een stapje naderbij waren om de onze tijd in Bijbels licht te zien.

De heersende denktrant
Tegelijk wordt het woord ''tijdgeest'' ook nog in een andere betekenis gebruikt, namelijk ''de heersende denktrant in een bepaalde tijd''. Omdat de mensheid zich vrijwillig onderworpen heeft aan satans heerschappij, is de geest van elke tijd sterk beïnvloed door de vorst der duisternis. Toch mogen we ook de inwerking van Gods weerhoudende genade opmerken. De geest van de zeventiende eeuw, om maar een voorbeeld te noemen, kunnen we in ons land bepaald positiever waarderen dan de geest van onze eigen tijd. Elke tijd heeft weer zijn eigen geest. De bijbelse eis, de geesten te beproeven, geldt hier zeker ook. Dat beproeven zal dan inhouden een onderzoek in hoeverre de ''god dezer eeuw'' zich openbaart in de tijdgeest en hoe hij bezig is de mensen van God af te trekken. Dat onderzoek zal dan ook leren dat de tijdgeest, in deze zin genomen, niet maar een of andere macht buiten ons is die ons belaagt, maar iets waar wij allen zelf deel aan hebben, zoals de lucht die we allen inademen.

Methodisch atheïsme
Wat kenmerkt dan de heersende denktrant van nu? Wat onderscheidt de geest van deze tijd van de geest van vorige tijden? Is het niet dit, dat het historisch geloof in God aan het wegebben is? Terecht is altijd gezegd dat een historisch geloof niet genoeg is, maar nu zien we wat het betekent, wanneer zelfs dat historisch geloof verdwijnt uit het bewustzijn van de moderne mens.

Wetenschap en techniek hebben de wereld van de mens steeds meer beheersbaar gemaakt. Naarmate de mens steeds meer alles kon verklaren en beheersen, is God langzaam uit het bewustzijn van grote massa's verdwenen. Iemand drukte het cru uit: het bestaan van God is een werkhypothese die voor de verklaring van de werkelijkheid hoe langer hoe meer overbodig is geworden. De heersende denkwijze is nu die van een methodisch atheïsme: misschien is er nog wel ergens een God, maar voor ons bestaan is dat in elk geval niet meer belangrijk. De moderne mens vreest God niet en heeft ook geen behoefte aan God. Zijn waarschuwingen heeft hij niet nodig, Zijn beloften ook niet. Hij is mondig, volwassen geworden, kan voor zichzelf zorgen en heeft geen God meer nodig. De huidige tijdgeest onderscheidt zich daarmee zeer wezenlijk van alle vorige. Wat vroeger gedachten van enkelingen waren, is nu gepopulariseerd, gemeengoed, het heersende gedachteklimaat geworden.

Oordeel
Het heeft alles weg van een oordeel dat thans over Nederland wordt voltrokken. Hoorde men het oude volk vroeger al niet zeggen dat er een tijd zou komen dat de Heere zonde met zonde zou gaan bezoeken? Een gericht voltrekt zich thans over onze gehele westerse cultuur. Het gericht van wat men met een vreemd woord noemt de secularisatie. Onze tijdgeest is god-loos geworden.

Het ''historisch geloof'' in God, de Schepper en Onderhouder van hemel en aarde, leeft bij grote volksmassa's niet meer. De ''ingeschapen Godskennis'', met de sprekende consciëntie eeuwenlang gezien als sprekend bewijs van het bestaan van God, in elk mens, lijkt er bij zeer velen niet meer te zijn. De grote leegloop der kerken is in volle gang. En laat niemand zeggen: wij behoeven daar niet bang voor te zijn, want waar het zuivere Woord gepreekt wordt, daar blijven de mensen wel komen. Wie kan ooit het Woord zuiverder gepredikt hebben dan de Mond der Waarheid Zelf, maar bleven de scharen bij Hem komen?

En wij?
Het lijkt dat in het reformatorisch volksdeel alles nog bij het oude is gebleven. Wie oppervlakkig kijkt, zou denken: dat is tenminste nog een groep die met alle gebrek de tijdgeest weerstaat en daardoor steeds meer alleen komt te staan. Wie scherper ziet, ontdekt dat dezelfde geestelijke ontworteling die zo kenmerkend is voor de huidige tijdgeest, ons evenzeer aantast. Wanneer wij ons leven en denken proberen te vergelijken met die van onze groot-en overgrootouders, hoe levend is dan bij ons nog het besef van de werkelijkheid van Gods aanwezigheid in ons bestaan?

Bij kinderen kan op een bepaalde leeftijd dat besef er heel intens zijn. Maar wat gebeurt er wanneer zij gaan inzien dat het geloof voor vader en moeder eigenlijk alleen maar een vormendienst is, een volgen van bepaalde gedragspatronen omdat dat nu eenmaal zo hoort bij ons in de kerk? Hoe goed dat op zichzelf ook kan zijn, het mag toch niet zo zijn, dat het dat alléén maar is?
Als het niet meer gepaard gaat met het voortdurende besef van de werkelijkheid van Gods aanwezigheid in ons bestaan, wordt het ook niet meer gevoed met het besef dat de Heere het zo waardig is geëerd en gediend te worden in ons leven, en dan slijt het inderdaad uit tot louter vormendienst. Zo'n kerkelijk leven houdt het misschien nog een of twee generaties vol, maar dan zakt het onherroepelijk in elkaar.

Weerbaarheid tegen de tijdgeest: uit de tijdgeest?
Indien dat zo is, zijn wij in geen enkel opzicht minder in de ban van de tijdgeest dan ''de wereld''. Het zou zelfs wel eens kunnen zijn, dat al die activiteiten waarmee wij in onze gezindte zo in de weer zijn en die de indruk wekken dat het bij ons nog goed gaat, onbewust juist dienen om onze innerlijke ontreddering weg te dringen uit ons bewustzijn. Maar dan zijn al die zaken die wij opzetten om onze mensen weerbaar te maken tegen de tijdgeest, eerder juist uitvloeiselen van diezelfde tijdgeest.

[Isala]

Komende zondaars gaan tot een milde Christus.

Jeruzalem, Jeruzalem, gij die de profeten doodt, en stenigt die tot u gezonden zijn, hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeenvergaderen, gelijkerwijs een hen haar kiekens bijeenvergadert onder de vleugelen, en gijlieden hebt niet gewild. Mat 23:37.

Komende zondaar, we zagen dat u tot een volle Christus komt. Maar wie tot Christus komt, trekt nog een ander voordeel van Hem, want Hij is niet alleen vol, maar ook mild. Hij is niet karig met het Zijne. Hij is openhartig en 'openhandig'.


* Dit blijkt uit het feit dat Hij u roept. Hij roept u om tot Hem te komen. Hij zou dat niet doen, als Hij niet vrijgevig was. Ja, Hij beveelt u dat u komt, dat u zult vragen, zoeken en kloppen. Tot uw moedgeving doet Hij bij elk gebod een belofte: zoekt, en gij zult vinden, vraagt, en gij zult hebben, klopt, en u zal opengedaan worden. Als een rijk mens zulke woorden tot een arme zou spreken, zou men hem dan niet voor een gulhartig mens houden? Als hij tot de arme zou zeggen: 'Kom naar mijn deur, klop aan mijn deur, en u zult vinden en hebben', zou men hem dan niet genadevol vinden? Zoveel te meer doet Jezus. Neem dat eens ter harte, komende zondaar.
* Hij gebiedt u niet alleen te komen, maar zegt ook dat Hij u van harte wil goeddoen. Ja, dat Hij dat wil doen met blijdschap.
* Het blijkt dat Hij mild is, omdat Hij geeft zonder te verwijten. Hij werpt al uw ongerechtigheden achter Zijn rug; uw zonden en ongerechtigheden zal Hij niet meer gedenken.
* Ook blijkt dat Christus mild is, uit de klacht die Hij doet over degenen die niet tot Hem komen om genade. 'Hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeenvergaderen, gelijkerwijs een hen haar kiekens bijeenvergadert onder de vleugelen, en gijlieden hebt niet gewild'.

Komende zondaar, zie hier de gewilligheid van Christus om u te behouden. Zie eens hoe mild Hij is om het leven en alle goede dingen mee te delen aan mensen als u. Hij klaagt als u niet komt, en het hindert Hem als u Hem niet aanloopt.

Komende zondaar, luister nog eens. Toen Jeruzalem tot haar behoudenis niet wilde komen, keek Hij naar de stad en weende over haar, zeggende: 'Och, of gij ook bekendet, ook nog in dezen uw dag, hetgeen tot uw vrede dient! Maar nu is het verborgen voor uw ogen'. Komende zondaar, is dit niet een gezegende Christus?

Auteur: John Bunyan (1628-1688).
Titel: Twaalf Puriteinse meesterwerken, samengesteld door J.M.Vermeulen, 'Komst en welkomst tot Christus'.

[Jeremiah]

Komende zondaars gaan tot een milde Christus.

Jeruzalem, Jeruzalem, gij die de profeten doodt, en stenigt die tot u gezonden zijn, hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeenvergaderen, gelijkerwijs een hen haar kiekens bijeenvergadert onder de vleugelen, en gijlieden hebt niet gewild. Mat 23:37.

Komende zondaar, we zagen dat u tot een volle Christus komt. Maar wie tot Christus komt, trekt nog een ander voordeel van Hem, want Hij is niet alleen vol, maar ook mild. Hij is niet karig met het Zijne. Hij is openhartig en 'openhandig'.


* Dit blijkt uit het feit dat Hij u roept. Hij roept u om tot Hem te komen. Hij zou dat niet doen, als Hij niet vrijgevig was. Ja, Hij beveelt u dat u komt, dat u zult vragen, zoeken en kloppen. Tot uw moedgeving doet Hij bij elk gebod een belofte: zoekt, en gij zult vinden, vraagt, en gij zult hebben, klopt, en u zal opengedaan worden. Als een rijk mens zulke woorden tot een arme zou spreken, zou men hem dan niet voor een gulhartig mens houden? Als hij tot de arme zou zeggen: 'Kom naar mijn deur, klop aan mijn deur, en u zult vinden en hebben', zou men hem dan niet genadevol vinden? Zoveel te meer doet Jezus. Neem dat eens ter harte, komende zondaar.
* Hij gebiedt u niet alleen te komen, maar zegt ook dat Hij u van harte wil goeddoen. Ja, dat Hij dat wil doen met blijdschap.
* Het blijkt dat Hij mild is, omdat Hij geeft zonder te verwijten. Hij werpt al uw ongerechtigheden achter Zijn rug; uw zonden en ongerechtigheden zal Hij niet meer gedenken.
* Ook blijkt dat Christus mild is, uit de klacht die Hij doet over degenen die niet tot Hem komen om genade. 'Hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeenvergaderen, gelijkerwijs een hen haar kiekens bijeenvergadert onder de vleugelen, en gijlieden hebt niet gewild'.

Komende zondaar, zie hier de gewilligheid van Christus om u te behouden. Zie eens hoe mild Hij is om het leven en alle goede dingen mee te delen aan mensen als u. Hij klaagt als u niet komt, en het hindert Hem als u Hem niet aanloopt.

Komende zondaar, luister nog eens. Toen Jeruzalem tot haar behoudenis niet wilde komen, keek Hij naar de stad en weende over haar, zeggende: 'Och, of gij ook bekendet, ook nog in dezen uw dag, hetgeen tot uw vrede dient! Maar nu is het verborgen voor uw ogen'. Komende zondaar, is dit niet een gezegende Christus?

Auteur: John Bunyan (1628-1688).
Titel: Twaalf Puriteinse meesterwerken, samengesteld door J.M.Vermeulen, 'Komst en welkomst tot Christus'.

Dank voor het delen. Dit dagboek heb ik ook, zeer waardevol!


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Mannetje]

https://www.rd.nl/opinie/column-ds-j-be ... -1.1495170
Citaat uit deze column:
Ik citeer de GNB: „Als dus een vrouw in de kerkdienst niets op haar hoofd wil zetten, dan kan ze evengoed haar haren laten afknippen.”

[Zeeuwse huisvrouw]

https://www.rd.nl/opinie/column-ds-j-be ... -1.1495170
Citaat uit deze column:
Ik citeer de GNB: „Als dus een vrouw in de kerkdienst niets op haar hoofd wil zetten, dan kan ze evengoed haar haren laten afknippen.”

Moedig van deze dominee dat hij zijn menig durft te geven terwijl dit behoorlijk gevoelig ligt in zijn gemeentes.
Ik vond dit citaat ook opmerkelijk: "De dames die uit afgescheiden kerken overkomen nemen vaak het voortouw in de ”onthoedingswoede”. Bevrijd om anderen te bevrijden. Ik hoor daar meer over klagen, op allerlei gebied. Persoonlijk vind ik dat daar best meer aandacht voor mag zijn. Het doet mensen soms veel verdriet al die "bevrijdende" veranderingen.

[Orchidee]

Valt mij ook op:
Vaak zijn het juist de van oorsprong vrouwen uit de "rechtsere" kerken die begonnen zonder hoed de erediensten bij te wonen.
Er zijn wereldse en randkerkelijke vrouwen meelevend geworden en trouw bezoeker van de diensten die navraag hebben gedaan waar ze eventueel een hoed/hoofddeksel kunnen kopen want zij willen graag een hoofdbedekking gaan dragen :-)

Verstuurd vanaf mijn TA-1033 met Tapatalk