Gelezen, gedacht, gehoord...

[Bertiel]

Allen zijn genodigd om tot Christus te komen en te drinken. „Zo iemand
dorst, die kome tot Mij en drinke.”
1. Onverschillige zondaren worden hier genodigd tot Christus te komen en te
drinken. De mens is in zijn natuurstaat geheel onverschillig omtrent zijn ziel en
omtrent Jezus Christus. Hij dorst naar vermaak, naar geld, naar de wereld. Maar hij
dorst niet naar Chris tus en naar hemelse dingen. Nochtans wil Jezus, dat wij tot de
zodanigen luid zullen roepen: „Zo iemand dorst, dat hij tot Mij kome en drinke.” Tot
hen wil ik nu spreken. U bent niet bekommerd over uw ziel, u hebt geen begeerte
naar Jezus Christus, geen verlangen de Heilige Geest te ontvangen. U dorst slechts
naar de wateren van de wereld, u bent zeer gelukkig waar u bent en zoals u bent.
Toch zal de dag komen dat u vermoeid en dorstende zult zijn. Och! dat het weldra
was! Welnu, Jezus zegt: „Indien u ooit dorst, weet, dat u tot Mij kunt komen en
drinken.” „Gij slechten! hoe lang zult gij de slechtigheid beminnen, en de spotters
voor zich de spotternij begeren, en de zotten wetenschap haten? Keert u tot Mijn
bestraffing; ziet, Ik zal Mijn Geest overvloediglijk uitstorten; Ik zal Mijn woorden u
bekend maken.”

R. M. MacCheyne

[J.C. Philpot]

Een jonge man bekende eens aan een godvrezende timmerman dat hij zichzelf zo onwaardig vond als hij hoorde hoeveel anderen in Gods Koninkrijk mochten doen. De oude man antwoordde:
‘Zo is het mij precies gegaan, maar God heeft mij van mijn dwaling genezen door een kromme balk. Mijn zoon had namelijk bij een houthandelaar wat hout gekocht, waarbij veel kromme balken waren.
Toen ik die zag zei ik: ‘Karel, je hebt een slechte koop gedaan, wat moeten wij met die kromme balken?’
‘Vader’, zei mijn zoon, ‘ik denk dat we die stukken hout nog best eens kunnen gebruiken, want God laat toch geen enkele boom groeien voor niets’.
Kort daarna kreeg ik opdracht een huis te bouwen met allerlei nissen en versieringen. Een bepaalde ronding veroorzaakte mij heel wat zorg. Daar dacht ik opeens aan die kromme balken en ik was geholpen. De boom scheen bepaald voor dit doel gegroeid te zijn. En voorgoed onthield ik het: een stok, hoe krom ook, kan gebruikt worden.
Een christen, hoe jong, hoe zwak, hoe arm hij zijn mag, kan iets doen door Gods genade in Zijn Naam en tot Zijn eer.
‘Heere’, bad ik vanaf die dag, ‘toon mij het kleine hoekje dat in Uw tempel door mij gevuld mag worden’. En na die tijd wist ik zeker, dat de Heere mij gebruiken wilde in Zijn werk’.
Verlang jij er ook naar om te mogen dienen in Zijn Koninkrijk?

[J.C. Philpot]

Te laat bidden
Gebedsgestalten n.a.v. Openbaring 6 : 15-17

Ze schreeuwen om een dood, die dood is en alles ongedaan maakt. Maar zij kunnen de dood niet vinden. Want God maakt het niet ongedaan en zou niet rechtvaardig zijn, indien Hij de zonde niet strafte. En wie zijn het, die nu ineens zo worstelen dat zij zich als wormen in het stof wentelen?
Het zijn koningen zo goed als dienstknechten. Armen en rijken. Er is nu geen verschil meer.De koning ligt hier naast de bedelaar. Geleerden naast analfabeten. Allen gelijk. Allen dezelfde in die ure. Misschien hebben zij gisteren elkaar nog veracht of gehaat. In haat en nijd tegenover elkander geleefd.
Misschien ook hebben zij samen gedanst of gefeest of naast elkaar in de kerk gezeten. In elk geval, zij hebben samen maar één bede. Dat de bergen hen zullen verhoren. Onder deze ernstige bidders is er niet één, die wel eens ooit waarachtig voor God op de knieën is gevallen.
De één wilde het niet. Hij kon zichzelf wel redden.
De ander had er geen tijd voor. Hij beschikte niet over zijn tijd, maar zijn tijd beschikte over hem, en zo sleurde die tijd hem mee naar deze vreselijke dag.
Een derde is het wel eens van plan geweest. Hij heeft er wel eens een indruk van gehad, dat het zo niet kon. Maar het bleef bij het plan.
Een vierde is wel eens in de binnenkamer geweest toen de angst voor de eeuwigheid hem drukte, of toen er nood in zijn leven was. Maar hij kwam in die kamer niet meer terug toen die angst was vergeten, of toen de nood was verdwenen.
Een vijfde heeft zelfs dikwijls in het gebed vertoefd. Maar hij is daar nooit zondaar voor God geworden. Het waren alleen maar gebedsvormen. Of ze hier ernstig smeken, dat behoeft er niet te worden bij gezegd. Uit de diepste grond des harten wordt er hier bidstond gehouden. Een vreselijke bidstond. Op ieders gelaat staat het geschreven: God laat niet met Zich spotten.

Bron: een nieuwsbrief

[Ambtenaar]

In een tijd van krimpende kerken verwachten gemeenten dat hun dominee het tij gaat keren. Dat maakt hen gevoelig voor een burn-out.

https://www.trouw.nl/religie-filosofie/ ... ~bdef53a4/

[J.C. Philpot]

‘Daar zag ik: al wat ik in Adam in het paradijs verloren had, dat was in Christus, in die tweede Adam, en daar kon ik dat weer terugkrijgen. Toen is de Koning Zijn hart gaan openen en daar heb ik zo diep ingezien, in Zijn Middelaarshart: daar spatten de vonken uit in zondaarsliefde. Hij wilde zondaars bezitten. Dat heeft een stempel gezet op mijn leven en prediking. Als ik nu bijvoorbeeld hoor (en ik hoor van alles en nog wat): ‘Och ja, mocht de Heere eens overkomen’, ‘Mocht het eens dit’, ‘Mocht het eens zo’, mijn vrienden, nu zal ik eens ronduit praten, dat klinkt in mijn oren als vloeken. Want ik heb toen in het hart van de Koning gekeken en dat gezien. Daardoor draagt de prediking steeds weer dit stempel; de breuk ligt bij ons, bij jullie en bij mij, maar niet bij Hem. Want waar gaat het om? Gaat het om: ‘Mocht de Heere eens overkomen?’ Neen, God ís overgekomen. Maar nu moeten wij eens overkomen naar de kant van God. Wij moeten eens met onze schuld voor de dag komen zoals we zijn… De naam van de Zaligmaker is toch Jezus. Hij zal Zijn volk zaligmaken van hun zonden! Waar zijn de zondaars die hongeren? Waar zijn de dorstigen? Waar zijn de amechtigen? Waar zijn de ongelukkigen? Voor hen klopt er een liefdehart. Maar niet voor vroomheid en godsdienst.’

Bron: https://drpdevries.com/2020/02/05/tom-k ... haar-zoon/

[-DIA-]

‘Daar zag ik: al wat ik in Adam in het paradijs verloren had, dat was in Christus, in die tweede Adam, en daar kon ik dat weer terugkrijgen. Toen is de Koning Zijn hart gaan openen en daar heb ik zo diep ingezien, in Zijn Middelaarshart: daar spatten de vonken uit in zondaarsliefde. Hij wilde zondaars bezitten. Dat heeft een stempel gezet op mijn leven en prediking. Als ik nu bijvoorbeeld hoor (en ik hoor van alles en nog wat): ‘Och ja, mocht de Heere eens overkomen’, ‘Mocht het eens dit’, ‘Mocht het eens zo’, mijn vrienden, nu zal ik eens ronduit praten, dat klinkt in mijn oren als vloeken. Want ik heb toen in het hart van de Koning gekeken en dat gezien. Daardoor draagt de prediking steeds weer dit stempel; de breuk ligt bij ons, bij jullie en bij mij, maar niet bij Hem. Want waar gaat het om? Gaat het om: ‘Mocht de Heere eens overkomen?’ Neen, God ís overgekomen. Maar nu moeten wij eens overkomen naar de kant van God. Wij moeten eens met onze schuld voor de dag komen zoals we zijn… De naam van de Zaligmaker is toch Jezus. Hij zal Zijn volk zaligmaken van hun zonden! Waar zijn de zondaars die hongeren? Waar zijn de dorstigen? Waar zijn de amechtigen? Waar zijn de ongelukkigen? Voor hen klopt er een liefdehart. Maar niet voor vroomheid en godsdienst.’

Bron: https://drpdevries.com/2020/02/05/tom-k ... haar-zoon/

Tom Kroos, Zijn weg tot God.
Dit is een heel mooi klein boekje.
Bovenstaand zien we wat zo vaak is gehoord. Bij veel mensen (en kijken we eerst bij ons zelf naar binnen!) is er nood, maar het lijkt een houdbare nood. En, zo hoorde je wel (nu nog?): Met een houdbare nood kun je honderd jaar worden en er gebeurt niets. Dat is de natuurlijke mens, die niet buigen kan en wil. Een mens die wel overtuigd kan zijn maar niet kan buigen. Hier hebben we in de praktijk het grootste onbegrip bij mensen die 'het hebben' en die het nooit meer 'uit handen zullen laten nemen'.
Waar we wel benauwd voor mogen zijn is dat de nood zo houdbaar kan zijn. Ik weet niet of iemand dit verstaat. Als we toch beseften dat we met wat godsdienstigheid niet voor God kunnen bestaan, dan zouden we ons niet weten te bergen. En toch... Laten we (en deze persoon spreekt ook zichzelf aan) het eens diep in ons laten indringen. Als je dan ook het bovenstaande stukje van ds. F. Bakker leest. Die man wist het ook wel bevindelijk. Hier ligt een diepe ernst in.

[Geytenbeekje]

Ik lees nu voor mij zelf het boek Deuteronomium
Ik leer bij elk hoofdstukken nieuwe dingen en met de verklaring van Matthew Henry erbij.
Maar wat ik meer lees is de liefde van God, temeer omdat men (onterecht) de eerste 4/5 Boeken als wettisch acht.
Heel mooi om te zien.

[Arja]

Ik lees nu voor mij zelf het boek Deuteronomium
Ik leer bij elk hoofdstukken nieuwe dingen en met de verklaring van Matthew Henry erbij.
Maar wat ik meer lees is de liefde van God, temeer omdat men (onterecht) de eerste 4/5 Boeken als wettisch acht.
Heel mooi om te zien.

Mooi! Je hebt Matthew Henry al eerder genoemd. Verrassend om dat iets over de liefde van God te ontdekken door de Bijbel heen.

[-DIA-]

Ik lees nu voor mij zelf het boek Deuteronomium
Ik leer bij elk hoofdstukken nieuwe dingen en met de verklaring van Matthew Henry erbij.
Maar wat ik meer lees is de liefde van God, temeer omdat men (onterecht) de eerste 4/5 Boeken als wettisch acht.
Heel mooi om te zien.

Mooi! Je hebt Matthew Henry al eerder genoemd. Verrassend om dat iets over de liefde van God te ontdekken door de Bijbel heen.

Het mooie van Matthew Henry is ook de praktische bevinding. Er staan stukjes in die meditatief kunnen worden gelezen. Ik heb de 9-delige, er zijn ook kortere edities.

[J.C. Philpot]

Te laat bidden
Uit: Gebedsgestalten n.a.v. Openbaring 6 : 15-17

Als aan de bergen om uitkomst gevraagd moet worden, dan is de zaak wel eeuwig verspeeld. Och, dat weten deze wanhopige bidders ook wel. Hun redelijk verstand zegt zelf, dat dit dwaasheid is. Ze zouden er gisteren om gelachen hebben als iemand had gezegd, dat zij morgen voor de rotsen op de knieën zouden liggen. Maar wat doet een mens niet in zijn wanhoop? Waren ze maar verstandiger geweest toen er nog een beter adres was. Neen, de bergen kunnen niet helpen. Want het zijn ook maar schepselen Gods. Zij zouden hoogstens hun lichamen kunnen bedekken, maar niet hun ziel. Als de bergen konden spreken, zij zouden moeten zeggen: God is Rechter, Die beslist. Ge hebt niet met ons, maar met God te doen. Zijne is de zee, ze is door Zijn macht, met al het droge voortgebracht.
’t Moet alles naar Zijn wenken horen. De Maker vernietigt het pronkstuk der schepping niet, maar roept het ter verantwoording. Want de Maker heeft recht op Zijn maaksel. Daarom kunnen de bergen niet horen, zij mogen het niet. De dag van de toorn Gods. Maar tegelijk de dag van de toorn des Lams. Let wel, het Lam gaat hier ook toornen.
Een toornend God vanwege de zonde.
Een toornend Lam Gods vanwege de verwerping van Zijn bloed voor de zonde.
Wie heeft ooit gedacht, dat het Lam zou toornen?
Jesaja zegt van Hem, dat Hij als een Lam ter slachting is geleid. Als een Lam, zo weerloos, zo geduldig, zo lankmoedig en zo gewillig. Dat is eens gebeurd, toen Hij Zich zonder tegenspreken gaf om gekruisigd te worden. De spotters konden met Hem doen wat ze wilden, maar zij hebben nooit gedacht dat dit Lam ook toornen kon. Nu toornt het Lam. Hetzelfde Lam, dat eens voor de vijanden bad. Hoe vreselijk moet het zijn dat nu zelfs het Lam geen genade meer heeft. De toorn van het Lam is de keerzijde van de liefde, en niets is er vreselijker dan wanneer de liefde toornt. Verschrikkelijk voor dezen, die Zijn bloed hebben veracht.

Bron: een nieuwsbrief

[Arja]

Ik lees nu voor mij zelf het boek Deuteronomium
Ik leer bij elk hoofdstukken nieuwe dingen en met de verklaring van Matthew Henry erbij.
Maar wat ik meer lees is de liefde van God, temeer omdat men (onterecht) de eerste 4/5 Boeken als wettisch acht.
Heel mooi om te zien.

Mooi! Je hebt Matthew Henry al eerder genoemd. Verrassend om dat iets over de liefde van God te ontdekken door de Bijbel heen.

Het mooie van Matthew Henry is ook de praktische bevinding. Er staan stukjes in die meditatief kunnen worden gelezen. Ik heb de 9-delige, er zijn ook kortere edities.

Ik heb die groene delen. Gekocht van mijn eerst-verdiende-geld lang geleden. Bevat de kortere editie dan alleen dingen die op de praktijk van het geestelijk leven slaan?

[Geytenbeekje]

Wij hebben thuis de grote versie staan, ik wil juist als ik een Bijbelverklaring pak exegese lezen, van mij mag bevinding achterwege gelaten worden, al kan dit wel helpen.

[-DIA-]

Ik lees nu voor mij zelf het boek Deuteronomium
Ik leer bij elk hoofdstukken nieuwe dingen en met de verklaring van Matthew Henry erbij.
Maar wat ik meer lees is de liefde van God, temeer omdat men (onterecht) de eerste 4/5 Boeken als wettisch acht.
Heel mooi om te zien.

Mooi! Je hebt Matthew Henry al eerder genoemd. Verrassend om dat iets over de liefde van God te ontdekken door de Bijbel heen.

Het mooie van Matthew Henry is ook de praktische bevinding. Er staan stukjes in die meditatief kunnen worden gelezen. Ik heb de 9-delige, er zijn ook kortere edities.

Ik heb die groene delen. Gekocht van mijn eerst-verdiende-geld lang geleden. Bevat de kortere editie dan alleen dingen die op de praktijk van het geestelijk leven slaan?

Ik heb de groene, 9-delige, opnieuw uit het Engels vertaald en vermeerderd met een voorrede van dr. H. Bacinck. Derde druk, uitgave De Grooot - Goudriaan.

[Bertiel]

wat een schitterend antwoord van Steef Post achterop de krant:

Als je bij de Heere Jezus mag komen zoals je bent, waarom moet je dan bidden of je mag zien hoe zondig je bent? Of hoeft dat helemaal niet?

De duivel werpt graag hindernissen op om tot Jezus te komen. Een van die hindernissen is dat hij er gedoopte mensen van overtuigt dat je eerst een oprecht en diep besef van zonden moet hebben voor je naar Jezus mag gaan. Daarmee houdt hij velen bij Jezus vandaan. Het probleem is dat dit een eindeloze reis is: je komt nooit bij het punt dat je genoeg zondekennis hebt om met een vrijmoedig hart tot Hem te gaan. Je zoekt vrijmoedigheid onder in een put waar je het nooit vindt.
Tegelijk leert de praktijk dat mensen niet naar de Heere zullen vragen als ze tevreden zijn met een leven zonder Hem. De weg naar de verlossing en een leven van dankbaarheid, begint met ellendekennis. Ellendekennis kan daarbij drie verschillende vormen hebben. Het kan zijn dat je voelt hoe schuldig je staat tegen een rechtvaardig God, het kan zijn dat je voelt hoe leeg je leven is zonder God en het kan zijn dat je je schuldig voelt omdat je zondigt tegen een God die elke dag goed voor je is. Maar hoe dan ook: als je gaat zien hoe je tegenover God staat, hoezeer je Hem nodig hebt, of hoe Hij het waard is om gediend te worden, komt er plaats voor Hem.
Kom ik terug bij je vraag. Het beste gebed is dat je vraagt om God in Christus te mogen leren kennen, liefhebben en vertrouwen. Richt je op het doel en niet in de eerste plaats op de route. Als je gaat ervaren dat je vol bent van deze wereld en dat je geen behoefte hebt aan de Heere Jezus, mag je gerust vragen of de Heilige Geest je meer inzicht geeft in je bestaan, in je armoede, in je zondigheid. Gods kinderen vragen daar ook om, met als doel dat ze nog meer verwonderd mogen raken over Gods liefde, en steeds meer waarde mogen zien in het allesreinigende bloed van Christus.
Als de focus van je gebedsleven je eigen zondigheid is, ben je een gemakkelijke prooi voor de satan. Richt het oog omhoog. Vraag om licht om Jezus te zien, Die gekomen is om het verlorene te zoeken. En vind door het geschonken geloof je vrijmoedigheid in de beloften van het heilig Evangelie.

[Geytenbeekje]

Wat ik me wel afvraag is waarom men stellig is dat ellendekennis het begin is.
Wat nu als altijd blijde afrikanen wedergeboren worden en gaan juichen of de lof aan Hem toe brengen....
Ellende zit er uiteraard in, maar omdat nu als begin te schakeren....