Gelezen, gedacht, gehoord...

[Simon0612]

Wel mooi dat niemand een inhoudelijk antwoord kan geven op de vragen. Men gaat gelijk roepen 'wantrouwen' of je 'wantrouwt Gods werk'. Dat bevorderd wel wantrouwige gedachten. Ik zei ook totaal niet dat ik ze niet zie. Ik zei dat ik er juist meer en meer zie. En dat er wel haast een opwekking moet plaats gevonden hebben.

Waarom vindt men dan elkaar totaal niet meer? Waarom buitelen de Gods kinderen op dit forum over elkaar heen? Waar is de eensgezindheid en broederlijke liefde? Is het niet vaker hardheid en harde woorden naar elkaar, het verwijten en elkaar verbijten. Dan is van de vruchten maar weinig te merken. Stel een vraag over de bekering en men buitelt over je heen...

Pak eens een willekeurige geschiedenis van https://theologienet.nl/levensgeschiedenis/ en lees eens hoe die mensjes tot God bekeerd werden. Waar hoor je zulke bekeringen nog? Is God anders gaan bekeren? Zie het leven van die mensjes, zie het leven van een bekeerling nu. Zie het vertrouwen van die mensjes, hoor over het vertrouwen van nu. Zie de vruchten in hun leven en zie de vruchten nu... Merk je dan geen verschillen? Zo ja, is God nu een andere God of is de bekering heden te dage anders dan 50 jaar geleden?

@Herman, ik zie net dat je een serieuze reactie stuurt. Waarvoor dank. Kom ik op terug!

[DDD]

Broederlijke liefde sluit een helder gesprek en verschillende gedachten helemaal niet uit, maar in.

Ik vind het trouwens nogal denigrerend om over 'mensjes' te spreken als je het hebt over oudere gelovigen. Dat is misschien dialect, maar het is geen algemeen gangbaar Nederlands om zo over gerespecteerde mensen te spreken. Dat éne voorbeeld laat al zien dat je nogal snel misverstanden hebt in het onderlinge gesprek.

[Nasrani]

Ik snap DIA wel want er zijn er velen. Er moet bijna wel een opwekking gaande zijn in Nederland. Het zou een wonder zijn als dat zo zou zijn. Maar je hoort er zo weinig bevinding in. En bevinding is totaal niet zaligmakend, helemaal niet. Maar God zal een mens toch wel leren? Je zie weinig van de vruchten. Of is dat tegenwoordig ook anders? Wat ik rondom me zie en hoor is meer en meer verstandsgodsdienst, 'het aannemen van Christus' zonder dat men Hem ooit kwijt is geweest, maar bevinding wordt vervolgens gemist. Vroeger 'veranderde' mensen na bekering, tegenwoordig zie je er niets meer van. Hebben we nu een andere God dan vroeger? Wellicht krijg ik het halve forum over me heen nu, maar dat zij dan zo.

Ik denk inderdaad dat er wel iets van een opwekking gaande is in Nederland of in bepaalde delen van Nederland. Ik mag er regelmatig getuige van zijn dat mensen tot geloof komen/tot de zekerheid van het geloof komen.
Dat gaat soms op andere manieren dan dat we dat zelf hebben ervaren of uit overlevering hebben meegekregen. God is vrij daarin.
Op welke vruchten let jij dan? Uiterlijke of zien we de vruchten van de Geest?

[Geytenbeekje]

Wel mooi dat niemand een inhoudelijk antwoord kan geven op de vragen. Men gaat gelijk roepen 'wantrouwen' of je 'wantrouwt Gods werk'. Dat bevorderd wel wantrouwige gedachten. Ik zei ook totaal niet dat ik ze niet zie. Ik zei dat ik er juist meer en meer zie. En dat er wel haast een opwekking moet plaats gevonden hebben.

Waarom vindt men dan elkaar totaal niet meer? Waarom buitelen de Gods kinderen op dit forum over elkaar heen? Waar is de eensgezindheid en broederlijke liefde? Is het niet vaker hardheid en harde woorden naar elkaar, het verwijten en elkaar verbijten. Dan is van de vruchten maar weinig te merken. Stel een vraag over de bekering en men buitelt over je heen...

Pak eens een willekeurige geschiedenis van https://theologienet.nl/levensgeschiedenis/ en lees eens hoe die mensjes tot God bekeerd werden. Waar hoor je zulke bekeringen nog? Is God anders gaan bekeren? Zie het leven van die mensjes, zie het leven van een bekeerling nu. Zie het vertrouwen van die mensjes, hoor over het vertrouwen van nu. Zie de vruchten in hun leven en zie de vruchten nu... Merk je dan geen verschillen? Zo ja, is God nu een andere God of is de bekering heden te dage anders dan 50 jaar geleden?

@Herman, ik zie net dat je een serieuze reactie stuurt. Waarvoor dank. Kom ik op terug!

Ik zit daar een beetje tussen in. Het is mooi om te lezen dat er ook een eenheid is tussen Gods volk onderling hoe God hun leven leidt en wat ze tegenkomen op de weg, aan de andere kant vind ik de levensgeschiedenissen soms wat teveel ik-gericht. Hoogmoed in nederigheid of hoogmoed in het zien van Gods plan en dat dan alles meteen meezit en je meteen alles wist. Geef mij maar iemand die een versje laat zingen in plaats van zelf opnoemt wat hij/zij allemaal wel niet beleefd heeft.

[Simon0612]

Wel mooi dat niemand een inhoudelijk antwoord kan geven op de vragen. Men gaat gelijk roepen 'wantrouwen' of je 'wantrouwt Gods werk'. Dat bevorderd wel wantrouwige gedachten. Ik zei ook totaal niet dat ik ze niet zie. Ik zei dat ik er juist meer en meer zie. En dat er wel haast een opwekking moet plaats gevonden hebben.

Waarom vindt men dan elkaar totaal niet meer? Waarom buitelen de Gods kinderen op dit forum over elkaar heen? Waar is de eensgezindheid en broederlijke liefde? Is het niet vaker hardheid en harde woorden naar elkaar, het verwijten en elkaar verbijten. Dan is van de vruchten maar weinig te merken. Stel een vraag over de bekering en men buitelt over je heen...

Pak eens een willekeurige geschiedenis van https://theologienet.nl/levensgeschiedenis/ en lees eens hoe die mensjes tot God bekeerd werden. Waar hoor je zulke bekeringen nog? Is God anders gaan bekeren? Zie het leven van die mensjes, zie het leven van een bekeerling nu. Zie het vertrouwen van die mensjes, hoor over het vertrouwen van nu. Zie de vruchten in hun leven en zie de vruchten nu... Merk je dan geen verschillen? Zo ja, is God nu een andere God of is de bekering heden te dage anders dan 50 jaar geleden?

@Herman, ik zie net dat je een serieuze reactie stuurt. Waarvoor dank. Kom ik op terug!

Ik zit daar een beetje tussen in. Het is mooi om te lezen dat er ook een eenheid is tussen Gods volk onderling hoe God hun leven leidt en wat ze tegenkomen op de weg, aan de andere kant vind ik de levensgeschiedenissen soms wat teveel ik-gericht. Hoogmoed in nederigheid of hoogmoed in het zien van Gods plan en dat dan alles meteen meezit en je meteen alles wist. Geef mij maar iemand die een versje laat zingen in plaats van zelf opnoemt wat hij/zij allemaal wel niet beleefd heeft.

Daar heb je een punt. Daar moet je altijd voor uitkijken, of voor het romantiseren van zulke geschiedenissen. Wel is een feit dat er maar weinig mensen zijn die dit over zichzelf geschreven hebben. Ook daarmee moet je uitkijken, maar dan verlaagt de kans op hoogmoed in zo'n geschiedenis wel. Ik doelde niet perse op wat je allemaal moet mee maken in een bekering, ik weet ook wel dat God vrij is hoe Hij een mens bekeerd. En dat niet een bekering dezelfde is, al zie je veelal dezelfde wegen in het leven van die mensen.
(@DDD: Ik zal ze geen mensjes meer noemen, al is dat totaal niet uit disrespect, maar heeft het eerder wat teders).

[Ditbenik]

Wel mooi dat niemand een inhoudelijk antwoord kan geven op de vragen. Men gaat gelijk roepen 'wantrouwen' of je 'wantrouwt Gods werk'. Dat bevorderd wel wantrouwige gedachten. Ik zei ook totaal niet dat ik ze niet zie. Ik zei dat ik er juist meer en meer zie. En dat er wel haast een opwekking moet plaats gevonden hebben.

Waarom vindt men dan elkaar totaal niet meer? Waarom buitelen de Gods kinderen op dit forum over elkaar heen? Waar is de eensgezindheid en broederlijke liefde? Is het niet vaker hardheid en harde woorden naar elkaar, het verwijten en elkaar verbijten. Dan is van de vruchten maar weinig te merken. Stel een vraag over de bekering en men buitelt over je heen...

Pak eens een willekeurige geschiedenis van https://theologienet.nl/levensgeschiedenis/ en lees eens hoe die mensjes tot God bekeerd werden. Waar hoor je zulke bekeringen nog? Is God anders gaan bekeren? Zie het leven van die mensjes, zie het leven van een bekeerling nu. Zie het vertrouwen van die mensjes, hoor over het vertrouwen van nu. Zie de vruchten in hun leven en zie de vruchten nu... Merk je dan geen verschillen? Zo ja, is God nu een andere God of is de bekering heden te dage anders dan 50 jaar geleden?

@Herman, ik zie net dat je een serieuze reactie stuurt. Waarvoor dank. Kom ik op terug!

Ik gaf aan dat ik mensen na hun bekering tot nieuwe mensen zie worden. Dat vindt jij geen inhoudelijke reactie. Ja, dan houdt het gesprek inderdaad op. Je bent hard in je oordeel maar als iemand het gevaar daarvan aangeeft en vertelt wat hij ziet, dan is het wantrouwen, niet inhoudelijk, en bevorderen van wantrouwige gedachten. Ik zou bevorderen dat jij wantrouwige gedachten hebt. Dat ligt toch echt aan jezelf. Ik stuur jou gedachten niet. Die zijn echt van jezelf.

[Simon0612]

Ik snap DIA wel want er zijn er velen. (1) Er moet bijna wel een opwekking gaande zijn in Nederland. Het zou een wonder zijn als dat zo zou zijn. Maar je hoort er zo weinig bevinding in. En bevinding is totaal niet zaligmakend, helemaal niet. Maar God zal een mens toch wel leren? Je zie weinig van de vruchten. Of is dat (2) tegenwoordig ook anders? Wat ik rondom me zie en hoor is meer en meer verstandsgodsdienst, (3) 'het aannemen van Christus' zonder dat men Hem ooit kwijt is geweest, maar bevinding wordt vervolgens gemist. Vroeger 'veranderde' mensen na bekering, (2) tegenwoordig zie je er niets meer van. Hebben we nu een andere God dan (2) vroeger? Wellicht krijg ik het halve forum over me heen nu, maar dat zij dan zo.

Ik wil hier graag in alle rust wat op reageren.

(1). Je neemt dingen om je heen waar die je doen denken aan een opwekking. Je ontmoet mensen die positief in het geloof staan. Sommigen van hen mogen getuigen van een levend geloof. Anderen lijken geen kenmerken van bekering te vertonen. Ik zou willen vragen over welke mensen je het nu hebt? Heb jij zicht op alle 500.000 mensen die in reformatorische of aanverwante kerken? Of concludeer je dat alleen aan de hand van een nieuwsbericht hier of daar. Ik denk dat je je niet moet vergissen. De aangegeven youtube van Dr. Van den Brink is 14.000 keer aangeklikt, andere bijlagen bij de aanbieder geloofstoerusting hooguit 2.000 keer. Dat is relatief weinig ten opzichte van de groep waar we over spreken. En dan nog zijn er tussen die luisteraars voldoende mensen die de boodschap niet overnemen.
(2) Het blijkt dat je veel kennis hebt van nu en van vroeger. Je spreekt er driemaal over. Heb je dan bijvoorbeeld over de generatie van je opa en oma? Of van nog verder daarvoor? En wat zijn dan de kenmerken die je hebt waargenomen op grond waarvan je tot deze conclusies komt? Ik heb daar ook een gegronde mening over. Ik heb grootouders en overgrootouders gekend die de Heere vreesden. Daar kon ik de liefde tot God in alles proeven. En omdat het maar mensen zijn, ook vaak niet. Ik heb de hang om daar nostalgisch van te worden. Maar het is niet terecht. De Heere wil nog steeds mensen om je heen geven die jouw begrijpen en die oprecht de Heere vrezen. Dan ga je zien dat het ook maar gewone mensen zijn en geen voorbeeldige heiligen zoals de boekjes ons willen geloven. En daar gaat de genade van God alleen maar meer van schitteren.
(3) Deze verwijten heb ik ook wel gekregen van mensen over andere gemeenteleden. Het onderlinge gesprek werd echter niet gevoerd. Velen weten helemaal niet van de ander hoe diep de weg is geweest tot het moment van het eerste geloof.. Want dat wordt niet nagevraagd. Daar ligt een bepaald taboe op, lijkt het. Want we verdenken vaak het echte werk van de Heere. Dat is iets wat in elk mens voorkomt, zodra hij vleselijk denkt. Daar moeten we dus tegen strijden door de genade van God. Vraag het dus gewoon. Hoe staat het met de droefheid tot God? En ja, dan zullen ook mensen daar niets over kunnen zeggen. Maar dat kunnen we pas later constateren, en dan kan nog blijken dat we de ander verkeerd inschatten.

Ik ga proberen op je vragen in te gaan, al vind ik het soms moeilijk mijn gedachten ook op papier te krijgen. Maar we gaan het zien.

(1). Ik heb geen zicht op alle mensen in de reformatorische kerken en dat wil ik ook niet. Maar in familie, vrienden en collega's zie ik wel het nodige. En dat baart me soms zorgen of geeft me veel vragen. Evenals de Youtube uitzending die we in een ander topic bespraken. Een voorbeeld daaruit: ds. van den Brink verwijst min of meer het zelfonderzoek (rond minuut 35) naar de kleine lettertjes en die verkettert hij. Terwijl ik in Gods woord lees: "Doorzoekt u nauw, ja, doorzoek nauw." Wat heeft daarnaast een mens aan een Zaligmaker als hij niet weet dat hij die nodig heeft, of aan een Verlosser als hij niet weet waarvan hij verlost moet worden? Etc. Ik weet niet wat je bedoeld met een nieuwsbericht hier of daar.
(2). Ja de generatie van onze grootouders. Ik weet niet hou oud je bent. Maar je ziet eigenlijk al een soort van kloof ontstaan tussen die generatie en de generatie van onze ouders. Als ik een oud ouderling of iemand nog directer in mijn omgeving hoor vertellen over de wegen die God met hem is gegaan, en ik zie dan op de eerdere doelgroep uit (1), en ik heb het met hen over die wegen, dan kent men daar niets van. Ze begrijpen elkaar ook niet, kunnen zelfs bijna niet met elkaar door de deur. Dan zie ik een tweedeling ontstaan. En dat onderscheid is zo groot, aan de ene kant een wat oudere generatie. Die kunnen vertellen wat God aan hun ziel gedaan heeft en welke weg ze zijn gegaan, aan de andere kant vrienden, famlieleden die zeggen 'neem Jezus aan, geloof het maar' etc. Ja het is een waarheid, maar door welke weg? Is die weg niet meer van belang? Dan gaat door mijn hoofd: "Vriend! hoe zijt gij hier ingekomen, geen bruiloftskleed aan hebbende? En hij verstomde." Je moet van een weg weten. Anders weet je niet hoe je bent binnengekomen.
(3). Klopt. En dat gesprek durf ik wel aan te gaan. Zie punt 2. Waar ik veel moeite mee heb is dat men zich openbaart als kind van God, maar vervolgens met vrienden of familie de meest gekke dingen kunnen gaan doen. Ik wil daarover niet in detail treden, dat heeft geen toegevoegde waarde aan deze discussie. Maar dan denk ik: Hoe kun je dit doen? Is het dan alleen op zondag zo? Is het geen leer en leven? Of zoals men vroeger zei: praat, daad en gewaad? Kijk naar de weelderigheid waarin we nu allemaal leven, en de eenvoud van vroeger. De afhankelijkheid die men vroeger had, en het vertrouwen op hun God. Nu is het zo makkelijk te zeggen: ik vertrouw op God, maar ik verzeker me dicht of vaccineer me 3x op een jaar (ik chargeer nu, maar je snapt misschien mijn gevoelen). Dan ben ik soms jaloers op die eenvoudige mensjes die soms dagelijks niet wisten wat ze zouden eten...

[Geytenbeekje]

Ik snap DIA wel want er zijn er velen. (1) Er moet bijna wel een opwekking gaande zijn in Nederland. Het zou een wonder zijn als dat zo zou zijn. Maar je hoort er zo weinig bevinding in. En bevinding is totaal niet zaligmakend, helemaal niet. Maar God zal een mens toch wel leren? Je zie weinig van de vruchten. Of is dat (2) tegenwoordig ook anders? Wat ik rondom me zie en hoor is meer en meer verstandsgodsdienst, (3) 'het aannemen van Christus' zonder dat men Hem ooit kwijt is geweest, maar bevinding wordt vervolgens gemist. Vroeger 'veranderde' mensen na bekering, (2) tegenwoordig zie je er niets meer van. Hebben we nu een andere God dan (2) vroeger? Wellicht krijg ik het halve forum over me heen nu, maar dat zij dan zo.

Ik wil hier graag in alle rust wat op reageren.

(1). Je neemt dingen om je heen waar die je doen denken aan een opwekking. Je ontmoet mensen die positief in het geloof staan. Sommigen van hen mogen getuigen van een levend geloof. Anderen lijken geen kenmerken van bekering te vertonen. Ik zou willen vragen over welke mensen je het nu hebt? Heb jij zicht op alle 500.000 mensen die in reformatorische of aanverwante kerken? Of concludeer je dat alleen aan de hand van een nieuwsbericht hier of daar. Ik denk dat je je niet moet vergissen. De aangegeven youtube van Dr. Van den Brink is 14.000 keer aangeklikt, andere bijlagen bij de aanbieder geloofstoerusting hooguit 2.000 keer. Dat is relatief weinig ten opzichte van de groep waar we over spreken. En dan nog zijn er tussen die luisteraars voldoende mensen die de boodschap niet overnemen.
(2) Het blijkt dat je veel kennis hebt van nu en van vroeger. Je spreekt er driemaal over. Heb je dan bijvoorbeeld over de generatie van je opa en oma? Of van nog verder daarvoor? En wat zijn dan de kenmerken die je hebt waargenomen op grond waarvan je tot deze conclusies komt? Ik heb daar ook een gegronde mening over. Ik heb grootouders en overgrootouders gekend die de Heere vreesden. Daar kon ik de liefde tot God in alles proeven. En omdat het maar mensen zijn, ook vaak niet. Ik heb de hang om daar nostalgisch van te worden. Maar het is niet terecht. De Heere wil nog steeds mensen om je heen geven die jouw begrijpen en die oprecht de Heere vrezen. Dan ga je zien dat het ook maar gewone mensen zijn en geen voorbeeldige heiligen zoals de boekjes ons willen geloven. En daar gaat de genade van God alleen maar meer van schitteren.
(3) Deze verwijten heb ik ook wel gekregen van mensen over andere gemeenteleden. Het onderlinge gesprek werd echter niet gevoerd. Velen weten helemaal niet van de ander hoe diep de weg is geweest tot het moment van het eerste geloof.. Want dat wordt niet nagevraagd. Daar ligt een bepaald taboe op, lijkt het. Want we verdenken vaak het echte werk van de Heere. Dat is iets wat in elk mens voorkomt, zodra hij vleselijk denkt. Daar moeten we dus tegen strijden door de genade van God. Vraag het dus gewoon. Hoe staat het met de droefheid tot God? En ja, dan zullen ook mensen daar niets over kunnen zeggen. Maar dat kunnen we pas later constateren, en dan kan nog blijken dat we de ander verkeerd inschatten.

Ik ga proberen op je vragen in te gaan, al vind ik het soms moeilijk mijn gedachten ook op papier te krijgen. Maar we gaan het zien.

(1). Ik heb geen zicht op alle mensen in de reformatorische kerken en dat wil ik ook niet. Maar in familie, vrienden en collega's zie ik wel het nodige. En dat baart me soms zorgen of geeft me veel vragen. Evenals de Youtube uitzending die we in een ander topic bespraken. Een voorbeeld daaruit: ds. van den Brink verwijst min of meer het zelfonderzoek (rond minuut 35) naar de kleine lettertjes en die verkettert hij. Terwijl ik in Gods woord lees: "Doorzoekt u nauw, ja, doorzoek nauw." Wat heeft daarnaast een mens aan een Zaligmaker als hij niet weet dat hij die nodig heeft, of aan een Verlosser als hij niet weet waarvan hij verlost moet worden? Etc. Ik weet niet wat je bedoeld met een nieuwsbericht hier of daar.
(2). Ja de generatie van onze grootouders. Ik weet niet hou oud je bent. Maar je ziet eigenlijk al een soort van kloof ontstaan tussen die generatie en de generatie van onze ouders. Als ik een oud ouderling of iemand nog directer in mijn omgeving hoor vertellen over de wegen die God met hem is gegaan, en ik zie dan op de eerdere doelgroep uit (1), en ik heb het met hen over die wegen, dan kent men daar niets van. Ze begrijpen elkaar ook niet, kunnen zelfs bijna niet met elkaar door de deur. Dan zie ik een tweedeling ontstaan. En dat onderscheid is zo groot, aan de ene kant een wat oudere generatie. Die kunnen vertellen wat God aan hun ziel gedaan heeft en welke weg ze zijn gegaan, aan de andere kant vrienden, famlieleden die zeggen 'neem Jezus aan, geloof het maar' etc. Ja het is een waarheid, maar door welke weg? Is die weg niet meer van belang? Dan gaat door mijn hoofd: "Vriend! hoe zijt gij hier ingekomen, geen bruiloftskleed aan hebbende? En hij verstomde." Je moet van een weg weten. Anders weet je niet hoe je bent binnengekomen.
(3). Klopt. En dat gesprek durf ik wel aan te gaan. Zie punt 2. Waar ik veel moeite mee heb is dat men zich openbaart als kind van God, maar vervolgens met vrienden of familie de meest gekke dingen kunnen gaan doen. Ik wil daarover niet in detail treden, dat heeft geen toegevoegde waarde aan deze discussie. Maar dan denk ik: Hoe kun je dit doen? Is het dan alleen op zondag zo? Is het geen leer en leven? Of zoals men vroeger zei: praat, daad en gewaad? Kijk naar de weelderigheid waarin we nu allemaal leven, en de eenvoud van vroeger. De afhankelijkheid die men vroeger had, en het vertrouwen op hun God. Nu is het zo makkelijk te zeggen: ik vertrouw op God, maar ik verzeker me dicht of vaccineer me 3x op een jaar (ik chargeer nu, maar je snapt misschien mijn gevoelen). Dan ben ik soms jaloers op die eenvoudige mensjes die soms dagelijks niet wisten wat ze zouden eten...

Ik denk dat de overvloed ook wel een struikelblok is of kan zijn. Je ziet dit ook terug in landen waar men vervolgt wordt, die tere afhankelijkheid zonder dat ze ermee te koop lopen.

[Maanenschijn]

Ik denk dat we veel te weinig met elkaar, veel te veel over elkaar spreken. Er is een schroom gekomen om over het werk van de Heere in ons te spreken. Haast nog het meest met mensen die we van nabij kennen (is mijn waarneming). Komt dat omdat we bang zijn beoordeeld te worden?

Toch snap ik Simon0612 wel. Wat heb ik vaak gebeden ‘Heere, bekeer mij toch zoals uw oude volk bekeerd is’. Ik heb de levensbeschrijvingen verslonden. Met jaloersheid las ik die verhalen. Zo moest het, zo hoorde het. Maar de Heere werkte anders. Niet met een punt in de tijd, geen dodelijk tijdsgewricht, geen vierschaar, geen dagen/weken/maanden missend over de wereld. Tot op de dag van vandaag is dat mijn aanvechting. Is het wel echt? Mijn doorgaans opgewekte en vrolijk karakter (volgens omstanders ) versterkt die aanvechting, nog steeds. Als de Heere niet op Zijn tijd Zijn bevestiging geeft is het erg duister.

De Heere kiest voor een ieder een eigen weg. Daarom, met excuus en als voorbeeld mijn persoonlijke noot, snap ik Simon0612 heel goed, maar ben ik voorzichtig geworden om een bekering in twijfel te trekken als ik daar geen concrete reden voor heb.

[Bertiel]

Ik denk dat we veel te weinig met elkaar, veel te veel over elkaar spreken. Er is een schroom gekomen om over het werk van de Heere in ons te spreken. Haast nog het meest met mensen die we van nabij kennen (is mijn waarneming). Komt dat omdat we bang zijn beoordeeld te worden?

Toch snap ik Simon0612 wel. Wat heb ik vaak gebeden ‘Heere, bekeer mij toch zoals uw oude volk bekeerd is’. Ik heb de levensbeschrijvingen verslonden. Met jaloersheid las ik die verhalen. Zo moest het, zo hoorde het. Maar de Heere werkte anders. Niet met een punt in de tijd, geen dodelijk tijdsgewricht, geen vierschaar, geen dagen/weken/maanden missend over de wereld. Tot op de dag van vandaag is dat mijn aanvechting. Is het wel echt? Mijn doorgaans opgewekte en vrolijk karakter (volgens omstanders ) versterkt die aanvechting, nog steeds. Als de Heere niet op Zijn tijd Zijn bevestiging geeft is het erg duister.

De Heere kiest voor een ieder een eigen weg. Daarom, met excuus en als voorbeeld mijn persoonlijke noot, snap ik Simon0612 heel goed, maar ben ik voorzichtig geworden om een bekering in twijfel te trekken als ik daar geen concrete reden voor heb.

Bedankt. En herkenbaar

[Tiberius]

@Simon0612, sorry voor mijn eerdere wat cynische berichten. Maar ik hoop dat je de ondertoon wel oppikt.
Ik zie hier in mijn omgeving mensen veranderen doordat ze in aanraking komen met de Bijbel. Ze nemen afscheid van hun oude leven, proberen met verslavingen te breken, komen naar de samenkomsten, en gaan de Bijbel lezen en onderzoeken.
En nee, zo iemand voldoet niet aan de refo-normen, inderdaad. Maar hij/zij laat wel een vernieuwd leven zien en de vrucht van de Geest.

Zijn dat er veel? Nee, je moet hier rekenen met de tafel van één.
Is dat een opwekking? Dat weet ik niet.
Wat ik wel weet, is dat er in de Bijbel staat dat er blijdschap in de hemel is over één zondaar die zich bekeert.
Dan past ons denk ik ook blijdschap in plaats van wantrouwen.

[Tiberius]

Je zie weinig van de vruchten. Of is dat tegenwoordig ook anders? Wat ik rondom me zie en hoor is meer en meer verstandsgodsdienst, 'het aannemen van Christus' zonder dat men Hem ooit kwijt is geweest, maar bevinding wordt vervolgens gemist. Vroeger 'veranderde' mensen na bekering, tegenwoordig zie je er niets meer van. Hebben we nu een andere God dan vroeger?

Verder zie ik mensen na hun bekering wel degelijk veranderen. Tot nieuwe mensen worden zelfs. Alleen ontbreken een aantal reformatorische kenmerken. Maar die zijn ook niet het criterium. Het gaat om de vruchten van het geloof.

Ik denk inderdaad dat er wel iets van een opwekking gaande is in Nederland of in bepaalde delen van Nederland. Ik mag er regelmatig getuige van zijn dat mensen tot geloof komen/tot de zekerheid van het geloof komen.

Als ik deze bijdragen zo lees, gecombineerd met mijn eigen waarneming en de woon-/werkomgeving van de forummers, dan zou het wel eens kunnen zijn dat de Heere juist de regio's met veel reformatorische kerken aan het verlaten is, en Zich tot de seculiere gebieden wendt.

[Herman]

Het gaat om een druppel op de gloeiende plaat. Van een opwekking zou ik pas spreken als er gedurende enkele weken tientallen per week tot verandering komen. Daar heb ik nog weinig van vernomen. Enkelen bekeringen per jaar is wat mij betreft een grote genade, maar heeft toch weinig kenmerken van een opwekking zoals ik die vanuit de geschiedenisboeken ken.

[helma]

Ik zie en hoor dat de Heere doorgaat met Zijn werk. God zij dank.
Maar ik zie en hoor ook veel 'goedkope genade'. Genade waar je jezelf mag blijven en waarmee je zelf zo'n parel bent. En waar levensheiliging buiten beeld is/blijft.
Dat is geen wantrouwen maar bezorgdheid. Het uiteindelijke oordeel is aan de Heere.

[Thea]

Mooie reactie van Helma! Ik zie/ hoor ook beide kanten. Ik denk wel, dat de Heere overvloedig werkt, toch wel iets van een opwekking. Maar je moet het wel aan de vruchten zien. Dan denk ik vooral aan de vruchten uit Galaten: lankmoedigheid, matigheid, zachtmoedigheid etc. Wat uiterlijke dingen betreft moet je ook voorzichtig zijn, het kan ook snel wettisisme zijn. Wat mij helpt is dicht bij mezelf blijven. Dan oordeel je niet zo snel en zie je soms verrassende dingen. Maar vooral moet ik veel in de spiegel van Gods Woord kijken. Dan ben ik ook mild naar andere mensen.