Gelezen, gedacht, gehoord...

[Jantje]

Zondekennis alleen is niet voldoende om iemand rust te geven, daar zal ieder het mee eens zijn. Maar er is een volk dat hun zonden moet inleven. Dat als een veroordeelde over de aarde gaat. Maar als je door gaat vragen, kunnen ze niet ontkennen dat ze de schoonheid en gepastheid van Christus hebben mogen zien en soms mogen geloven dat die ook hen is toegezegd. Daarmee noemen ze zichzelf nog geen kind van God. Maar we mogen zulken wel steeds wijzen op Christus. Als de oefeningen van het geloof verder gaan, zullen ze ook momenten kennen dat ze Christus als hun volkomen Gerechtigheid mogen omhelzen. Op die momenten is er zekerheid. Maar "zo genoten, zo weer toegesloten". Als de geloofsoefening voorbij is, lopen ze weer in de duisternis. Moeten we zulken weg stoten en tegen hen zeggen dat er niets van God bij was? Ik denk dat we dan op moeten passen dat we "de kleinen niet ergeren". Wel moeten zij nog leren om niet op hun geloofsoefening te leunen, maar steeds opnieuw naar Christus te gaan.
Het is toch niet zo dat we alleen degenen meenemen die verzekerd zijn van hun staat?

Niet het geloof twijfelt, maar de gelovige zélf. En daar moet men op wijzen.

[eilander]

Zondekennis alleen is niet voldoende om iemand rust te geven, daar zal ieder het mee eens zijn. Maar er is een volk dat hun zonden moet inleven. Dat als een veroordeelde over de aarde gaat. Maar als je door gaat vragen, kunnen ze niet ontkennen dat ze de schoonheid en gepastheid van Christus hebben mogen zien en soms mogen geloven dat die ook hen is toegezegd. Daarmee noemen ze zichzelf nog geen kind van God. Maar we mogen zulken wel steeds wijzen op Christus. Als de oefeningen van het geloof verder gaan, zullen ze ook momenten kennen dat ze Christus als hun volkomen Gerechtigheid mogen omhelzen. Op die momenten is er zekerheid. Maar "zo genoten, zo weer toegesloten". Als de geloofsoefening voorbij is, lopen ze weer in de duisternis. Moeten we zulken weg stoten en tegen hen zeggen dat er niets van God bij was? Ik denk dat we dan op moeten passen dat we "de kleinen niet ergeren". Wel moeten zij nog leren om niet op hun geloofsoefening te leunen, maar steeds opnieuw naar Christus te gaan.
Het is toch niet zo dat we alleen degenen meenemen die verzekerd zijn van hun staat?

Niet het geloof twijfelt, maar de gelovige zélf. En daar moet men op wijzen.

Klinkt heel bekend, maar wat heb ik eraan in de praktijk?

[Wandelende]

Zondekennis alleen is niet voldoende om iemand rust te geven, daar zal ieder het mee eens zijn. Maar er is een volk dat hun zonden moet inleven. Dat als een veroordeelde over de aarde gaat. Maar als je door gaat vragen, kunnen ze niet ontkennen dat ze de schoonheid en gepastheid van Christus hebben mogen zien en soms mogen geloven dat die ook hen is toegezegd. Daarmee noemen ze zichzelf nog geen kind van God. Maar we mogen zulken wel steeds wijzen op Christus. Als de oefeningen van het geloof verder gaan, zullen ze ook momenten kennen dat ze Christus als hun volkomen Gerechtigheid mogen omhelzen. Op die momenten is er zekerheid. Maar "zo genoten, zo weer toegesloten". Als de geloofsoefening voorbij is, lopen ze weer in de duisternis. Moeten we zulken weg stoten en tegen hen zeggen dat er niets van God bij was? Ik denk dat we dan op moeten passen dat we "de kleinen niet ergeren". Wel moeten zij nog leren om niet op hun geloofsoefening te leunen, maar steeds opnieuw naar Christus te gaan.
Het is toch niet zo dat we alleen degenen meenemen die verzekerd zijn van hun staat?

Niet het geloof twijfelt, maar de gelovige zélf. En daar moet men op wijzen.

Klinkt heel bekend, maar wat heb ik eraan in de praktijk?

Helemaal niets.
Bij twijfel en onzekerheid is een beroep op Gods alwetendheid de juiste weg. In de gestalte van Petrus; "Heere, U weet alle dingen..."

[CvdW]

@CvdW: wat versta jij precies onder Christus kennis? Is dat alleen een zeker weten dat Christus ook persoonlijk voor jou gestorven is?

Zie HC zondag 7.

[Framboos]

@CvdW: wat versta jij precies onder Christus kennis? Is dat alleen een zeker weten dat Christus ook persoonlijk voor jou gestorven is?

Zie HC zondag 7.

Dat is wel een heel makkelijk antwoord. Alle reformatorische kerken erkennen zondag 7, desondanks is er verschil in uitleg. Dus nogmaals de vraag: wat versta jij precies onder Christus kennis?

[Vagari]

Het lijkt wel een Babylonische spraakverwarring hier.
Bij jou proef ik toch dat je het zoeken en verlangen naar Christus' gerechtigheid nog rekent onder het voorbereidende werk van Gods Geest.

Nee, ik dacht dat jij dat bedoelde en ging even een klein stukje mee om daarna om te keren met Ps 119.

Het is leven dat haakt naar Christus.

Nee, Christus zelf is het leven. Niet het verlangen naar Hem. Die Hem heeft, heeft het leven.
Volgens mij heb ik in mijn vorige posts alles hierover al gezegd. Naar Christus en Zijn volkomen gerechtigheid moet altijd gewezen worden. Luister de leespreek van R. Erskine in één van de vorige posts nog een keer en ik hoop vrijdag nog een link te plaatsen over o.a. Rom 7:1-4.Nu kap ik er even mee want hoewel ik veel leer op dit forum, is het niet goed voor mn hart.

[CvdW]

@CvdW: wat versta jij precies onder Christus kennis? Is dat alleen een zeker weten dat Christus ook persoonlijk voor jou gestorven is?

Zie HC zondag 7.

Dat is wel een heel makkelijk antwoord. Alle reformatorische kerken erkennen zondag 7, desondanks is er verschil in uitleg. Dus nogmaals de vraag: wat versta jij precies onder Christus kennis?

Een stellig weten dat Christus ook persoonlijk voor mij gestorven is. @Vagari schrift ook duidelijk.

[eilander]

@CvdW: wat versta jij precies onder Christus kennis? Is dat alleen een zeker weten dat Christus ook persoonlijk voor jou gestorven is?

Dat is absoluut de vrucht van het zaligmakend geloof, want dat staat of valt met de toe-eigening.
Dus dit is inderdaad Christuskennis, met minder kan het niet. Hoe bestreden en aangevallen het daarna ook weer kan zijn.

[Herman]

@CvdW: wat versta jij precies onder Christus kennis? Is dat alleen een zeker weten dat Christus ook persoonlijk voor jou gestorven is?

Zie HC zondag 7.

Dat is wel een heel makkelijk antwoord. Alle reformatorische kerken erkennen zondag 7, desondanks is er verschil in uitleg. Dus nogmaals de vraag: wat versta jij precies onder Christus kennis?

Misschien moet je het eens van de andere kant bekijken. Dat wat er staat in HC 7, dat is het. Niet meer en niet minder. Dan vallen opeens al die verschillen in uitleg weg.

[-DIA-]

Misschien mag het nuttig zijn om eens wat te citeren van Lambertus Myseras (1676-1740)
Hij merkt in "Der vromen ondervinding" het volgende op:

Vraag:
Wat gaat er voor, als een ziel genade ontvangt, het geloof of de wedergeboorte?
Antwoord:
Hoewel een ziel, als de Heere op haar ziet, alle genade ontvangt, die tot het wezen der zaak behoort en dat moeilijk te bepalen is, gaat evenwel naar onze menselijke bevatting de wedergeboorte voor het geloof, om de volgende redenen:
1. De wedergeboorte is een genadig almachtig werk van God de Heilige Geest, vloeiend uit de Levendmakende Geest en genade , waardoor een ziel veranderd en vernieuwd wordt in het uur der minne.
2. Het werk der genade begint bij God, Die het hart veranderd. Dit is Gods werk; het geloven is het werk der ziel. De ziel gelooft nadat God op haar gezien heeft, en haar levend gemaakt, vernieuwd en wedergeboren heeft.

Vraag:
Bestaat het geloof dan niet uit het vertrouwen alleen? En heeft ieder die het vertrouwen niet heeft, daarom het geloof niet?
Antwoord:
Nee, beslist niet.
Ten eerste: Als dat waar was, dan zouden de meeste godzaligen die nog tot de trap –van het geloof- van vertrouwen, het geloof nog missen; de meesten zijn aanklevende gelovigen.
Ten tweede: Als dat waar was, dan waren alle beloften Gods, gedaan aan de zwakke en aanklevende gelovigen, geen waarheid.
Ten derde: Die dat stellen, gevoelen, of als een waarheid geloven, daarvan ia te vrezen, dat zij nog nooit het ware geloof ontvangen, noch bij ondervinding gekend hebben.

Omdat alle ware begenadigden, die nooit tot het geloof van vertrouwen zijn gekomen, ondervinden (bij ondervinding weten), een gelovig aanklever, toevluchtnemer te zijn, eer men tot vertrouwen komt.
Een man te zijn, die nooit een kind geweest is, is onmogelijk; zo ook in de genade. God opene zulke bedriegers de ogen.

Vraag:
Omdat de ondervinding leert dat de ware overtuigden zeggen en vrezen dat zij het geloof niet hebben, waar komt dat vandaan? Hebben zij dan het geloof niet?
Antwoord:
Ja toch; er is geen wedergeboorte zonder het geloof, maar zij hebben geen licht, noch kracht om het geloof in zich te zien, noch zich toe te eigenen. Zij zijn als een nieuwgeboren kind, dat wel ogen, handen, voeten, mond en tong heeft, maar die nog niet goed kunnen gebruiken. De Heere moet Zijn nieuwgeboren kinderen:
a. Leren spreken. Psalm 51:17: Heere, open mijn lippen, zo zal mijn mond Uw lof verkondigen
b. Aangrijpen. Jesaja 27:5: Hij moest Mijn sterkte aangrijpen, en vrede met Mij maken.
c. Leren gaan: Hosea 11:13: Ik nu leerde Efraïm gaan; en dergelijke
Al die uitspraken geven te kennen, dat de Heere, Die het geloof gewrocht heeft, ook genade geeft aan Zijn volk, om het geloof te kunnen bepeinzen en oefenen. Dit leert de ondervinding in alle vromen.

Vraag:
Waaruit bestaat het waar zaligmakend geloof, zoals het in de uitverkorenen, overtuigde wedergeborenen is, en in zijn trappen en daden des geloofs door hen geoefend en bepeinsd wordt? Wat is dan het geloof in hen?
Antwoord:
Het geloof is dat werk van de Heilige Geest in de ziel van een uitverkorene, als een vrucht van de liefde des Vaders en Christus’ verdiensten, vloeiend uit de levendmakende, wederbarende Geest. Die werkt in de verandering van de ziel een gezicht en gevoel van zijn gebrek en leegheid, ontbloting van alle eigen gerechtigheid, ontbloting van eigen kracht en waardigheid, en de noodzakelijkheid van de genade Gods en Christus te moeten hebben; daarnaar uit- en opzien, en zijn toevlucht tot de Heere Jezus, het Voorwerp des geloofs te nemen.
Dat is het kleine, zwakke geloof.
Dan volgt het de Heere Jezus aannemen, zichzelf aan Hem overgeven en op Hem te steunen. Dat is een sterk geloof.
Zodat wel moet worden opgemerkt dat er naar Gods Woord geen half geloof kan zijn, maar wel een klein en groot geloof, zwak of sterk.

Zo is het met alle genade, de wedergeboorte of vernieuwing, het geloof, de heiligmaking, de liefde, de hoop. Deze zijn altijd in de vromen, hetzij of zwak, of sterk, maar nooit half. Want het kleinste zwakke geloof, is zowel het gehele geloof, als het allersterkste geloof. Het verschil bestaat in trappen, de een meer dan de ander. Dat te begrijpen is een uitnemend middel voor kleine, zwakke gelovigen tot hun troost, omdat zulke zwakke stervenden zullen binnenkomen, zowel als de allersterkste in de genade. Want kleine genade is ook genade, en de kleine twijfelenden zijn zowel uitverkoren, als de allersterksten.
Het zwakke, aanklevende geloof is het wezen des geloofs, en het sterk steunende, vertrouwende geloof is het welwezen des geloofs. Het onderscheid van dat stuk niet goed te begrijpen, is de grootste oorzaak dat zovele godzaligen in het stuk des geloofs voor zichzelf zo in het duister vertoeven.

Zie verder: "Der vromen ondervinding, al de werken van Lambertus Myseras"

[CvdW]

6. Wat het geloof werkt en voortbrengt. Het rechtvaardigend geloof werkt in ons:

1. De rechtvaardigmaking voor God,
2. een vreugde en rust in God, en een vrede der consciëntie, Rom. 5 : 1: „Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God door onzen Heere Jezus Christus”;
3. de gehele bekering of wedergeboorte, want door het geloof worden onze harten gereinigd, Hand. 15 : 9;
4. de vruchten der bekering, of een nieuwe gehoorzaamheid. Tot de vruchten der bekering behoort alles wat op het geloof volgt: de aanwas der gaven, en ten laatste het ontvangen der dingen zelf, die wij nu geloven. Het eerste dat het geloof voortbrengt, is de rechtvaardigmaking, waaruit alle andere weldaden voortvloeien; maar evenwel zo, dat het geloof ook daarvan de oorzaak is. Want hetgeen een oorzaak is van enig ding, is ook de oorzaak van hetgeen daardoor voortgebracht wordt. Is dus het geloof een oorzaak van de rechtvaardigmaking, dan is het ook een oorzaak van de dingen, die op de rechtvaardigmaking volgen, Luk. 8 : 48: „Uw geloof heeft u behouden.” De samenvatting (eigenlijk „summa”) is: door het geloof worden wij gerechtvaardigd en wedergeboren, zodat daaruit duidelijk is, dat wij alleen door het geloof gerechtvaardigd en wedergeboren worden, hetgeen in dit leven begint, en na dit leven voltooid worden zal, Rom. 3 : 28 en 10 : 10, Hand. 13 : 39.

[Jantje]

2 Korinthe 7 vers 10
Want de droefheid naar God (20) werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid; maar de droefheid der wereld (21) werkt den dood.

Kanttekening 20.

• Dat is, die van God komt, Gode aangenaam is, en den zondaar tot God brengt; wanneer namelijk het hart des zondaars daarover recht bedroefd is, dat hij God zijn Vader door zijn zonde vertoornd heeft, met een vertrouwen van de vergeving derzelve door Christus Jezus, vergezelschapt met een vast voornemen van de zonde te vlieden; gelijk de voorbeelden van David, den verloren zoon, de zondares, Petrus en anderen uitwijzen.

Kanttekening 21.

• Dat is, welke in wereldse mensen is, om het verlies van wereldse zaken, of die uit vrees voor Gods straf alleen wordt veroorzaakt, waarop verharding in de zonde, wanhoop en eindelijk de verdoemenis zelve volgt, gelijk in Kaïn, Achitofel, Achab, Judas en dergelijken te zien is.

[Mannetje]

6. Wat het geloof werkt en voortbrengt. Het rechtvaardigend geloof werkt in ons:

1. De rechtvaardigmaking voor God,
2. een vreugde en rust in God, en een vrede der consciëntie, Rom. 5 : 1: „Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God door onzen Heere Jezus Christus”;
3. de gehele bekering of wedergeboorte, want door het geloof worden onze harten gereinigd, Hand. 15 : 9;
4. de vruchten der bekering, of een nieuwe gehoorzaamheid. Tot de vruchten der bekering behoort alles wat op het geloof volgt: de aanwas der gaven, en ten laatste het ontvangen der dingen zelf, die wij nu geloven. Het eerste dat het geloof voortbrengt, is de rechtvaardigmaking, waaruit alle andere weldaden voortvloeien; maar evenwel zo, dat het geloof ook daarvan de oorzaak is. Want hetgeen een oorzaak is van enig ding, is ook de oorzaak van hetgeen daardoor voortgebracht wordt. Is dus het geloof een oorzaak van de rechtvaardigmaking, dan is het ook een oorzaak van de dingen, die op de rechtvaardigmaking volgen, Luk. 8 : 48: „Uw geloof heeft u behouden.” De samenvatting (eigenlijk „summa”) is: door het geloof worden wij gerechtvaardigd en wedergeboren, zodat daaruit duidelijk is, dat wij alleen door het geloof gerechtvaardigd en wedergeboren worden, hetgeen in dit leven begint, en na dit leven voltooid worden zal, Rom. 3 : 28 en 10 : 10, Hand. 13 : 39.

Wie citeer je hier?

[CvdW]

ds. Ursinus, verklaring van HC.

Ik hoop dat iedereen het eens is met deze verklaring.

[Erasmiaan]

Mooi citaat, DIA.