Gelezen, gedacht, gehoord...

[J.C. Philpot]

Ik was het niet mee eens eigenlijk. Was benieuwd naar jullie reactie. Ik plaatste het omdat iemand deze kerkvader (positief) aanhaalde als betrouwbaar onder kopje kerkelijk jaar.

Wat ben je precies niet met hem eens?

[Marco]

Voor veel christelijke jongeren (en ouderen) is het geloof geen vanzelfsprekende zaak meer. Laten we de Heere daarom smeken om een heroriëntatie op Christus en de beleefde gemeenschap met Hem, gewerkt door Zijn Geest.

De gereformeerde gezindte bevindt zich in een crisis. Dit blijkt tenminste wel wanneer we de artikelen over de refojeugd volgen die de laatste tijd in het RD verschijnen. Voor veel reformatorische jongeren is het geloof geen vanzelfsprekende zaak meer. En bovendien is het voor hen geen probleem om te schakelen tussen een seculier en een Bijbels wereldbeeld. Hoe moeten we met deze crisis omgaan? Ik zou graag, in alle bescheidenheid, hiervoor een aantal handreikingen willen doen.
Door Jan de Wit

Zie hele artikel de link.
https://www.rd.nl/opinie/alleen-ruime-e ... -1.1615073

De titel is vreemd: alsof geloof ooit wél een vanzelfsprekende zaak was..
Maar de uitwerking is, los van de theoloog die wordt aangehaald, wel van belang. Die wijst namelijk terug naar het gereformeerde rijtje ellende-verlossing-dankbaarheid. Waarbij het leven volgens een Bijbels wereldbeeld valt in het hoofdstukje 'dankbaarheid'.
Dankbaar ben je als je weet dat je iets krijgt, of, beter nog, hebt gekregen. Ben je dat niet, dan kan je inderdaad je net zo opstellen als de remonstrantse dominee waar dit topic een paar honderd pagina's terug mee begon..

[Herman]

Ik was het niet mee eens eigenlijk. Was benieuwd naar jullie reactie. Ik plaatste het omdat iemand deze kerkvader (positief) aanhaalde als betrouwbaar onder kopje kerkelijk jaar.

Wat ben je precies niet met hem eens?

De verwoording in het eerste deel lijkt dichter bij de visie Luther dan bij Calvijn te liggen.

[Marco]

Ik was het niet mee eens eigenlijk. Was benieuwd naar jullie reactie. Ik plaatste het omdat iemand deze kerkvader (positief) aanhaalde als betrouwbaar onder kopje kerkelijk jaar.

Wat ben je precies niet met hem eens?

Je kunt in het fragment een pleidooi voor transsubstantiatie lezen. Maar ik vraag me af of deze kerkvader dat zo bedoelde. Met onze kennis van de kerkgeschiedenis lezen wij er wellicht meer in dan de bedoeling was.

[Susan]

Ik was het niet mee eens eigenlijk. Was benieuwd naar jullie reactie. Ik plaatste het omdat iemand deze kerkvader (positief) aanhaalde als betrouwbaar onder kopje kerkelijk jaar.

Wat ben je precies niet met hem eens?

De verandering van brood en wijn in het lichaam en bloed van Christus. Cyrillus legt grote nadruk op de epiclesis: het aanroepen van de Vader om de Heilige Geest te sturen om Christus' lijfelijke aanwezigheid in het sacrament te realiseren. Het sacrament beïnvloedt lichaam en ziel van gelovigen Christus-dragers.

[J.C. Philpot]

Ik was het niet mee eens eigenlijk. Was benieuwd naar jullie reactie. Ik plaatste het omdat iemand deze kerkvader (positief) aanhaalde als betrouwbaar onder kopje kerkelijk jaar.

Wat ben je precies niet met hem eens?

De verwoording in het eerste deel lijkt dichter bij de visie Luther dan bij Calvijn te liggen.

Die indruk heb ik inderdaad ook.

De vroege kerk beleed de werkelijke aanwezig van Christus in het Sacrament. Echter hoe dit plaatsvind is pas later uitgewerkt. Wanneer precies weet ik niet, maar op die manier is de transubstantinatieleer ontstaan.

Ook Calvijn belijd de werkelijke aanwezigheid van Christus, en wel op een geestelijke manier. Dit tegenover Zwingli, voor wie de elementen slechts symbolen zijn.

Ik zou het niet verwoord hebben zoals deze kerkvader, omdat dit te veel het taalgebruik is van de transubstantinatie, waar ik niet achter kan staan.

Echter merk ik dat veel Reformatorische Christenen (wellicht onder invloed van de evangelische beweging), de werkelijke aanwezigheid van Christus helemaal ontkennen, of slechts in theorie belijden, en dus Zwingliaans denken.

Om boven water te halen of dit het geval is bij Susan, stelde ik de vraag.

[J.C. Philpot]

Ik was het niet mee eens eigenlijk. Was benieuwd naar jullie reactie. Ik plaatste het omdat iemand deze kerkvader (positief) aanhaalde als betrouwbaar onder kopje kerkelijk jaar.

Wat ben je precies niet met hem eens?

De verandering van brood en wijn in het lichaam en bloed van Christus. Cyrillus legt grote nadruk op de epiclesis: het aanroepen van de Vader om de Heilige Geest te sturen om Christus' lijfelijke aanwezigheid in het sacrament te realiseren. Het sacrament beïnvloedt lichaam en ziel van gelovigen Christus-dragers.

Ik denk dat weinig forummers dit zullen onderschrijven.

Geloof jij wel dat Christus op geestelijke wijze in het Heilig Avondmaal aanwezig is, of zie je het als slechts symboliek?

[Susan]

Ik was het niet mee eens eigenlijk. Was benieuwd naar jullie reactie. Ik plaatste het omdat iemand deze kerkvader (positief) aanhaalde als betrouwbaar onder kopje kerkelijk jaar.

Wat ben je precies niet met hem eens?

De verwoording in het eerste deel lijkt dichter bij de visie Luther dan bij Calvijn te liggen.

Die indruk heb ik inderdaad ook.

De vroege kerk beleed de werkelijke aanwezig van Christus in het Sacrament. Echter hoe dit plaatsvind is pas later uitgewerkt. Wanneer precies weet ik niet, maar op die manier is de transubstantinatieleer ontstaan.

Ook Calvijn belijd de werkelijke aanwezigheid van Christus, en wel op een geestelijke manier. Dit tegenover Zwingli, voor wie de elementen slechts symbolen zijn.

Ik zou het niet verwoord hebben zoals deze kerkvader, omdat dit te veel het taalgebruik is van de transubstantinatie, waar ik niet achter kan staan.

Echter merk ik dat veel Reformatorische Christenen (wellicht onder invloed van de evangelische beweging), de werkelijke aanwezigheid van Christus helemaal ontkennen, of slechts in theorie belijden, en dus Zwingliaans denken.

Om boven water te halen of dit het geval is bij Susan, stelde ik de vraag.

Ik heb zonet op je vraag een antwoord gegeven.

Ik heb het niet over de aanwezigheid van Christus op een geestelijke manier. Maar over de lijfelijke aanwezigheid. Net als Justinus het leert. Dat door de consecratio brood en wijn gezien wordt, als het werkelijke vlees en bloed van de Heere Jezus, waarmee dan weer het vlees en bloed van de gelovige gevoed wordt. Ik denk dat de ware gelovigen ook toen geloofde dat op een geestelijke manier aanwezig was. Zoals Hij altijd in ons aanwezig is. Hij wijkt nimmermeer van ons.

Johannes 14: Jezus antwoordde en zeide tot hem: Zo iemand Mij liefheeft, die zal Mijn woord bewaren; en Mijn Vader zal hem liefhebben, en Wij zullen tot hem komen, en zullen woning bij hem maken

Romeinen 8: Doch gijlieden zijt niet in het vlees, maar in den Geest, zo anders de Geest Gods in u woont. Maar zo iemand den Geest van Christus niet heeft, die komt Hem niet toe. En indien Christus in ulieden is, zo is wel het lichaam dood om der zonden wil; maar de geest is leven om der gerechtigheid wil.

Het is niet goed om alles klakkeloos over te nemen.

[J.C. Philpot]

Ik heb zonet op je vraag een antwoord gegeven.

Ik heb het niet over de aanwezigheid van Christus op een geestelijke manier. Maar over de lijfelijke aanwezigheid. Net als Justinus het leert. Dat door de consecratio brood en wijn gezien wordt, als het werkelijke vlees en bloed van de Heere Jezus, waarmee dan weer het vlees en bloed van de gelovige gevoed wordt. Ik denk dat de ware gelovigen ook toen geloofde dat op een geestelijke manier aanwezig was. Zoals Hij altijd in ons aanwezig is. Hij wijkt nimmermeer van ons.

Het is niet goed om alles klakkeloos over te nemen.

Het lijkt mij niet dat iemand op dit forum de door jou geciteerde tekst klakkeloos overneemt.


Voor wie het interesseert:
https://www.ligonier.org/learn/articles ... ds-supper/

Hierin goed uitgelegd hoe Calvijn de aanwezigheid van Christus uitlegt. Mijns inziens heeft hij de meest uitgebalanceerde visie van alle verschillende visies die er zijn.

[Valcke]

Ik heb zonet op je vraag een antwoord gegeven.

Ik heb het niet over de aanwezigheid van Christus op een geestelijke manier. Maar over de lijfelijke aanwezigheid. Net als Justinus het leert. Dat door de consecratio brood en wijn gezien wordt, als het werkelijke vlees en bloed van de Heere Jezus, waarmee dan weer het vlees en bloed van de gelovige gevoed wordt. Ik denk dat de ware gelovigen ook toen geloofde dat op een geestelijke manier aanwezig was. Zoals Hij altijd in ons aanwezig is. Hij wijkt nimmermeer van ons.

Het is niet goed om alles klakkeloos over te nemen.

Het lijkt mij niet dat iemand op dit forum de door jou geciteerde tekst klakkeloos overneemt.


Voor wie het interesseert:
https://www.ligonier.org/learn/articles ... ds-supper/

Hierin goed uitgelegd hoe Calvijn de aanwezigheid van Christus uitlegt. Mijns inziens heeft hij de meest uitgebalanceerde visie van alle verschillende visies die er zijn.

Daar ben ik het mee eens.
Verder vind ik dat het citaat van Cyrillus ook heel goed past hij hoe Calvijn de aanwezigheid van Christus uitlegt.

[Floppy]

Toen ik het traktaat van Calvijn betreffende het Avondmaal voor het eerst las vond ik de woorden die hij gebruikte nogal Rooms aandoen (terwijl hij de RK leer duidelijk bestrijdt). Hij verbindt duidelijk het brood aan het lichaam van Christus, al doet hij dat op een andere manier dan de RKK.
Ik heb daaruit de conclusie getrokken dat in ieder geval in de kerk(en) waar ik het Avondmaal heb zien/horen bedienen, men veel meer de nadruk is gaan leggen op het aspect van 'herdenken'. En minder calvinistisch is dan men zou denken.

[Jongere]

Zo schrijft onze eigen belijdenis over dit onderwerp, ik denk dichtbij Calvijn. Het is nadrukkelijk méér dan een (Zwingliaanse) gedachtenismaaltijd.

Om ons dit geestelijk en hemels Brood af te beelden, heeft Christus verordend een aards en zienlijk brood, hetwelk een Sacrament is van Zijn lichaam, en den wijn tot een Sacrament Zijns bloeds; om ons te betuigen dat wij, zo waarachtiglijk als wij het Sacrament ontvangen en houden in onze handen, en het eten en drinken met onzen mond, waarmede ons leven daarna onderhouden wordt, ook zo waarachtiglijk door het geloof (hetwelk de hand en mond onzer ziel is) het ware lichaam en het ware bloed van Christus, onzen enigen Zaligmaker, ontvangen in onze zielen tot ons geestelijk leven. Nu, zo is het zeker en ongetwijfeld, dat ons Jezus Christus Zijn Sacramenten niet tevergeefs heeft bevolen. Zo werkt Hij dan in ons al wat Hij door deze heilige tekenen ons voor ogen stelt; hoewel de wijze ons verstand te boven gaat, en ons onbegrijpelijk is, gelijk de werking des Heiligen Geestes verborgen en onbegrijpelijk is. Intussen zo feilen wij niet, als wij zeggen dat hetgeen door ons gegeten en gedronken wordt, het eigen en natuurlijk lichaam en het eigen bloed van Christus is; maar de wijze op welke wij dit nuttigen, is niet de mond, maar de geest, door het geloof.

[J.C. Philpot]

Dat was God een eer, en dat zou op aarde vrede brengen, dat God in de mensen welbehagen had. Dus de engelen brengen God ere toe, omdat Hij in de mensen een welbehagen heeft. En zij hebben er vreugde van, dat er vrede op aarde zal zijn. Wat zien de engelen dan aan mensen? Ja, wat zouden ze aan hen zien, dan Gods vijanden en vrienden van de duivel, ja alles wat vloekwaardig en doemwaardig is, wat verloren en dood is?! En dat God juist aan zulke mensen een welbehagen heeft, ja dat Hij krachtens vrijmachtig welbehagen uit eeuwige liefde verkiezen zal, wat beneden al het vee en beneden alle duivelen zo diep gezonken is, ja wat Hem met zijn zonden heeft getergd en de ere Gods aangetast heeft, dát is het, waarom de hemelse heerscharen God verheerlijken, zij, deze sterke helden, die Zijn bevel uitvoeren. Zegt het mij dan eens: als zó de engelen God daarom verheerlijken, dat er nu een Middelaar Gods onder de mensen gekomen is, de Mens Christus Jezus, wat openbaart ons dat van Gods hart? Als de engelen juichen, dat God Zijn eer weder ontvangen zal, dat er een eeuwige gerechtigheid zal worden aangebracht; en zij verheerlijken God vanwege Zijn vrij en eeuwig welbehagen en omdat God weer als God erkend zal worden; en omdat de engelen mensen zullen krijgen, die in alle eeuwigheid hun heilig gezelschap zullen delen – wat zegt u dit van de liefde Gods? Zullen wij dan voor Hem wegvluchten, daar wij mensen zijn? Och, dat wij Zijn grote en geweldige liefde, dat wij de macht der genade van Jezus Christus verheerlijken, zoals de engelen het ons hebben voorgedaan!

Overgenomen uit een nieuwsbrief.

[Susan]

Toen ik het traktaat van Calvijn betreffende het Avondmaal voor het eerst las vond ik de woorden die hij gebruikte nogal Rooms aandoen (terwijl hij de RK leer duidelijk bestrijdt). Hij verbindt duidelijk het brood aan het lichaam van Christus, al doet hij dat op een andere manier dan de RKK.
Ik heb daaruit de conclusie getrokken dat in ieder geval in de kerk(en) waar ik het Avondmaal heb zien/horen bedienen, men veel meer de nadruk is gaan leggen op het aspect van 'herdenken'. En minder calvinistisch is dan men zou denken.

Dat viel mij ook op. Dat wil niet zeggen dat het aspect 'herdenken' niet Bijbels is. Juist wel. Herdenken is een onderdeel van de juiste viering van het Heilig Avondmaal. Het is een gebod.

Ik las dit vanmorgen:

Charles Haddon Spurgeon: "Als Hij u gebiedt iets te doen, behoort u het te doen. Maar als het iets is tot Zijn gedachtenis, dan moet u het zeker doen. Uw liefde voor hem dwingt u ... als Hij kostbaar is voor uw ziel, voor uw vervoeringen uw geloof, als Zijn naam alleen al u als muziek in de oren klinkt en als honing voor uw mond en vreugde voor uw hart, dan hebt u mij niet nodig om u aan te sporen naar Zijn tafel re koen. U zult immers komen omdat Hij zegt: 'Doet dat dat Mijn gedachtenis".

[J.C. Philpot]

Christus is ons Licht

Ik ben een Licht in de wereld gekomen, opdat een iegelijk die in Mij gelooft, in de duisternis niet blijve. Johannes 12:46.

Het is niet alleen hier, maar ook op veel andere plaatsen in de Schrift dat de Heere Jezus ons wordt voorgehouden met het beeld van een licht.

In 1 Johannes 1:5 staat: ‘God is Licht’. Geen andere schepping heeft dezelfde gelijkenis aan de goddelijke natuur als het licht. Hij woont niet alleen in het licht, maar Hij ís licht. Licht is een zuivere, heldere, duidelijke, onstoffelijke en ongemengde substantie. God is oneindig zo. Nu dan, Jezus Christus is, als God, licht. God uit God, Licht uit Licht, waarachtig God uit waarachtig God.

De tekst spreekt van Hem als de vleesgeworden God Die in de wereld komt, God geopenbaard in het vlees. En als zodanig zegt die van Hem, ja zegt Hij over Zichzelf: ‘Ik ben een Licht, gekomen.’ Waarom is Hij gekomen? Met welk doel? ‘Opdat een iegelijk die in Mij gelooft, in de duisternis niet blijve.’

Jezus is het Licht, gekomen in deze wereld, dat is goed nieuws.
Jezus Christus is het Licht Dat in de wereld gekomen is. Hij is een Fundament, Voedsel, een Wortel, Kleding, ons Hoofd en onze Hoop, een Toevlucht en Gerechtigheid. Maar Hij is ook een Licht. Dit draagt bij aan het goede nieuws en maakt het beter. Welke troost zouden we uit alle voorgaande dingen kunnen halen als we geen licht zouden hebben?

Nu Jezus Christus als een Licht in de wereld gekomen is, blijven zij die in Hem geloven niet in de duisternis. Dit is het beste nieuws van alles: dat het Licht niet tevergeefs op hen schijnt. Zij hebben ogen om het te zien. Zij hebben de troost ervan.

Bron: adventsmail BMUOnline 1

Christus is ons Licht

Ik ben een Licht in de wereld gekomen, opdat een iegelijk die in Mij gelooft, in de duisternis niet blijve. Johannes 12:46.

Wat voor een soort Licht is de Heere Jezus? Er zijn verschillende soorten licht. Er is gloeilicht en schemerlicht; licht van vuur en kaarslicht; sterrenlicht en maanlicht. Dit zijn allemaal lichten. Maar hier gaat één licht bovenuit, namelijk zonlicht. Dit licht kan niet met de andere lichten vergeleken worden. Dat zonlicht is Jezus Christus.

Geen van de voorgaande soorten licht is het licht der wereld. Alleen de zon is dat. Nu, Jezus Christus is het ‘Licht der wereld’ (Joh. 8:12). Hij is niet alleen het Licht dat in de wereld gekomen is, maar ook het Licht ván de wereld.
Voordat Hij kwam, werd over Hem geprofeteerd dat Hij zou rijzen als de zon (Ps. 84:12; Mal. 4:2). Over Hem wordt uitdrukkelijk gezegd dat Hij oprees, net als de opkomende zon, toen Hij kwam: ‘de Opgang uit de hoogte heeft ons bezocht’ (Luk. 1:78). Johannes de Doper was de morgenster die vóór Hem kwam.

Het is een glorieus licht. De zon geeft het meest heerlijke licht in zichzelf. Het is van zo’n grote heerlijkheid, dat niemand ernaar kan kijken zonder met de ogen te knipperen (1 Kor. 15:41). De schoonheid van de verheerlijkte lichamen wordt erdoor afgebeeld, bij gebrek aan een betere voorbeeld (Matth. 13:43). Zo wordt Christus voorgesteld in Zijn verheerlijking (Matth. 17:2). Is Jezus Christus niet de meest heerlijke van alle dingen? Zijn naam is Michael, ‘Wie is als Gij, o Heere!’ ‘Gij zijt veel schoner dan de mensenkinderen’ (Ps. 45:3; Hoogl. 5:10). Hij is de Vaandeldrager. Hij is de Eerstgeborene (Kol. 1:18).

Als u vraagt: ‘Waarin is Hij glorieus?’, dan antwoord ik: In alles wat uitnemend is. Op alle manieren, in volmaaktheid, wijsheid, kracht en heiligheid. Hij is ver verheven boven allen die genoemd worden in de hemel en op de aarde. Elke knie moet voor Hem buigen en elk schepsel voor Hem zwichten. Wanneer de zon schijnt, zie je geen kaarsen, sterren of de maan. Hun licht verdwijnt. Zo worden alle dingen verduisterd door de Zaligmaker. O, laat dit uw achting voor Hem meer en meer doen stijgen. U kunt te hoog van uzelf denken, maar niet te hoog van Hem. Hij heeft de hoogste plaats, en niemand anders.

Bron: adventsmail BMUOnline 2