Gelezen, gedacht, gehoord...

[-DIA-]

Het is in ieder geval zo dat de RKK meent dat het offer van Christus nooit herhaald kan worden of hoeft te worden. Dat is al sinds jaar en dag en ik betwijfel of dat ooit anders is geweest. Er zijn wel protestantse dominees die het anders beweren maar die begrijpen het niet goed.

Dat klopt. De RK leer is niet dat het misoffer een herhaling of een toevoeging is van het offer van Christus, zoals critici zeggen, maar het tegenwoordigstellen van het offer van Christus.

Maar de transubstantinatie is gewoon de RK leer. Op het moment van de censecratie veranderd volgens de RK leer de substantie in werkelijk het lichaam en bloed van Christus, hoewel de gedaante gelijk blijft.

Wonderlijk!

[Arja]

Sommige Christenen lijken te denken dat zij zijn aangenomen ‘in hun bevinding’. Als hun geest opgewekt is en hun hoop zeker is, dan denken zij dat God hen aanneemt; want zij voelen zich op dat moment hemelsgezind en boven de aarde verheven. Maar als hun zielen aan het stof kleven, worden zij prijsgegeven aan de angst niet langer begenadigd te zijn. Als zij maar konden zien dat al hun grote vreugde hen niet verheft, en al hun moedeloosheid hen niet werkelijk vernedert in het oog van hun Vader, maar dat zij in Hem begenadigd zijn. Hij verandert nooit, Hij is altijd de Geliefde van God, Hij is altijd volmaakt, en zonder vlek of rimpel.

Bron: Vandaag lezen, Het Spurgeon Archief

[Jeremiah]

Sommigen zeggen: Zeker, alleen Christus is en blijft de laatste grond, alleen de "kinderen der belofte" (Gal. 4 : 28) zijn de ware erfgenamen" Als ik nu maar wist dáár toe te behoren, als ik maar wist, dat het voor mij was. Zij keren de orde en de ordening om. Zulk een weten "dat het voor mij is" is juist vrucht van geloof. Het gaat er niet aan vooraf, is nog minder voorwaarde, maar volgt er op. Geloven zelf kan niet afhankelijk worden gesteld van wat vrucht van het geloof is. Vandaar dat in Gods Woord het geloven evenzeer als een eis Gods voorkomt. De Heere biedt niet slechts genade aan, maar eist geloof, beveelt bekering. Merkwaardig, telkens komt in de Heilige Schrift de roepstem tot geloof en bekering tot ons in de vorm van een gebod. Al is de mens door zijn verlaten van God naar eigen mening vrij van God gekomen, God is niet los van hem. Hij behoudt Zijn recht op ons. Maar tegelijk is dit ook evangelie. Het zegt ons: O zondaar, u behoeft niet eerst te vragen, zou het wel voor mij zijn, nog minder: zou God het wel menen? De eis Gods tot geloof en bekering wordt u tot vrijmoedigheid om toe te treden tot de troon der genade, en is waarborg om geholpen te zullen worden op de bekwame tijd. De belofte Gods, hoe absoluut die ook is, is niettemin ook onbepaald in haar voorwerpelijkheid. Zij sluit niemand met name uit. We hebben niet het recht te zeggen dat wij niet evenzeer beoogd worden als anderen. Het behoort integendeel tot de aard en het wezen van het geloof, de belofte aan te nemen, niet omdat God u persoonlijk bij uw naam noemt. Maar u zult de belofte aannemen op grond van Gods gezag, die haar uitspreekt, zonder enige voorwaarde. Op Uw Woord heb ik gehoopt, zegt de Psalmdichter, en: in God zullen wij het Woord prijzen. Bovendien kan er nog zelf misleiding gemengd zijn in het gezegde: als ik maar wist dat het voor mij was. U meent dat, indien u een persoonlijke belofte ontving, waarin uw naam duidelijk en onderscheiden genoemd werd, u dan wèl geloven zou? U vergist u, dan zou u weer andere uitvluchten zoeken. De mens zoekt vele vonden. De kracht tot geloven wordt niet ontleend aan het noem:n van onze naam, maar aan God, die zegt: Ik heb geen lust in uw dood, maar daarin, dat u zich bekeren zult en leven. Ons niet-geloven komt niet voort uit een gebrek of gemis in de belofte, dus van Gods zijde, maar komt van onze zijde. Uit ons niet-kunnen en niet-willen, uit onze vijandschap en afkeer, uit goddeloos en ... vroom pogen, om toch niet onvoorwaardelijk te moeten vallen in de hand des Heeren; uit onze hoogmoed en tegenzin om in onszelf geheel en al om te komen. Geloven zonder voorwaarde is van onze zijde bezien een sprong in de diepte, waarbij we menen even-goed te kunnen omkomen als behouden. Maar van Gods zijde wordt die "sprong" zelfs geëist, evenwel met geopenbaarde toezegging dat het behoud en leven eraan verbonden is. En dat dàt moet geloofd, enkel en alleen in vertrouwen op God en Zijn gezag, zie dàt is het, wat onze oude natuur niet wil. Dit doet ons zo dikwijls van verre staan. Geloof in onze redding moet (in logische orde) voorafgegaan worden door en gegrond zijn in God. In God als waarachtig door het gezag van Zijn waarheid, door de waarheid van Zijn gezag. Wie dat verstaat, die doet de "sprong", maar om tevens te ervaren: wie zo in God gelooft, gelooft ook in Christus, en daarin in zijn eigen behoud. Maar we moeten de orde niet omkeren en eerst van eigen behoud zeker willen zijn om dan op God en Zijn waarheid te vertrouwen. God eist, daar is Hij God en zijn wij schepsel voor, absolute onderwerping en gehoorzaamheid aan Zijn Woord. Dàt te laten was onze uitval uit God. In het wedergeboren leven begint de openbaarwording van de herstelling dan ook daar waar wij het voor God zo diep schuldig hebben laten liggen: op de plaats van de gehoorzaamheid. Ook dit is een gehoorzaam-heid :~~ het geloof. Zijn we ongehoorzaam geworden in het paradijs In onze val, in het verbond der genade worden we dan ?0k voor alles weer gehoorzamen. God erkennen als God, dàt Is herstelling te noemen. Zij het ook dat deze nieuwe gehoorzaamheid vrucht van genade is. Een gehoorzaamheid ten opzichte van een nieuw verbond, waarin Christus en de belofte ten van genade grond van onze aanneming tot kinderen en erfgenamen zijn. Hoe treffend juist zijn de woorden van Erskine in zijn brief: ,,Velen bedriegen zich die op hun gevoelige aandoeningen rusten, en hun geloof omtrent Gods liefde niet voornamelijk gronden op hetgeen God gezegd heeft". . . ,,Het zal daarom een voorrecht zijn dat de Heere u het verzegelend getuigenis van Zijn liefde onthoudt, totdat u gewillig gemaakt wordt om Hein de eer van Zijn waarheid te geven, door Zijn liefde te geloven, in Zijn Woord aan u geopenbaard. Dan mag u verwachten dat de troost daarvan aan uw gemoed zal worden verzegeld".

Prof. G. Wisse - Uit het zieleleven
(Een commentaar op de bekende brief van Ralph Erskine)

[Ad Anker]

Prof. G. Wisse - Uit het zieleleven
(Een commentaar op de bekende brief van Ralph Erskine)

Ik heb de afgelopen dagen dit boekje gelezen. Wat een onderwijs! Je zou het hier helemaal plaatsen!

[J.C. Philpot]

En Hij heeft tot mij gezegd: Mijn genade is u genoeg; want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Zo zal ik dan veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij wone. 2Kor.12:9.

Paulus vertelt ons wat de uitwerking op zijn hart was van deze woorden des Heeren: een heilig berusten in de leidingen des Heeren. En zelfs meer dan dat: een roemen, juist in zijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in hem mocht wonen.

Let wel, Paulus roemt niet in zijn zonden, maar in zijn zwakheden. Dat zijn twee heel verschillende zaken. Hij kon roemen in zijn zwakheden omdat ze tot een middel waren gemaakt om uit Christus kracht te putten in zijn ziel. Deze kracht was zo dierbaar, en bevindelijk toegeëigend, dat hij in diezelfde zwakheden kon roemen als een middel waardoor de kracht werd geschonken.

Een gevoelde bevinding van onze zwakheden brengt ons in een voortdurende aanraking met de Heere van leven en heerlijkheid. Immers, onze gevoelde innerlijke zwakheid brengt ons altijd als nooddruftige smekelingen tot de troon der genade, opdat wij dagelijkse vervulling mogen verkrijgen. Als ik dag aan dag in eigen kracht zou kunnen bidden, preken, schrijven of geestelijke werken kon doen, zonder de kracht des Heeren in mijn ziel, waarvoor zou ik dan behoefte hebben aan de Heere? Ik zou het zonder Hem kunnen stellen. Een besef hiervan brengt mijn ziel min of meer dag aan dag in vereniging met Hem, opdat ik toedieningen van sterkte en kracht uit Hem mag verkrijgen.
Zo openen juist deze zwakheden een verbindingsdeur tussen een volle Christus en een ontledigde zondaar, een genadige en liefhebbende Jezus, en een ellendig, afhankelijk schepsel dat niets heeft en niets is in zichzelf, dan zonde en ellende.

Loof God dan voor uw beproevingen. Zij zijn de beste zaken die u kunnen overkomen. Zij bewaren u voor de weg der zonde, zij zijn de middelen om u van de farizeïstische hoogmoed te ontdoen. Zij zouden niet de juiste uitwerking hebben als ze niet pijnlijk waren. Soms hebben wij behoefte aan krachtige en pijnlijke leidingen, om ons tot ons verstand te brengen en om ons uit die droom van valse verzekerdheid te schudden.

Als wij door de doorn en door de engel worden beproefd en geoefend, wat verdwijnen de dingen der wereld dan uit het oog! Wat een ledig toneel wordt deze ijdele wereld dan, met al zijn vermaken en bezigheden! Naarmate de hemel zich ontsluit met zijn heerlijkheid en gelukzaligheid, zijn eeuwige rust en vrede, wat voor een duurzame werkelijkheid wordt er dan gevonden en gevoeld in de genade van Christus, in de vertroostingen van het Evangelie en in de liefde van God!

Zou Jezus in Zijn bloed, liefde en genade gekend worden, als er geen beproeving, verzoeking, zwakheid of lijden zou zijn, om ons onze diepgaande en dagelijkse behoefte aan Hem te doen voelen?
Zo kon Paulus zeggen: ‘Zo zal ik dan veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij wone’. Het zal ons genade zijn, indien wij zijn taal kunnen eigenen, in welke mate dan ook. En indien wij hetzelfde geloof in ons hart hebben, door dezelfde kracht van God gewerkt.


Auteur: J.C. Philpot (1802-1869)
Titel: De gangen van Gods Kerk, deel 5, pg. 57-61.
Uitg.: Gebr. Koster
ISBN: 9789055515370

Bron: Schatgraven nieuwsbrief Ger Gem Terneuzen

[Herman]

Je zou het hier helemaal plaatsen!

Dat kan zo geregeld worden

[Susan]

Zelfs onze tranen van berouw moeten worden gewassen in het bloed van het Lam.

J. Bridges

[Terri]

Zelfs onze tranen van berouw moeten worden gewassen in het bloed van het Lam.

J. Bridges

Mooi!
Tegelijk worden ze ook in Gods fles vergaard....

[Mara]

Zelfs onze tranen van berouw moeten worden gewassen in het bloed van het Lam.

J. Bridges

Mooi!
Tegelijk worden ze ook in Gods fles vergaard....

Als kind kreeg ik hier een beeld bij.
En als die fles nu eens vol wordt? vroeg ik.
Maar daar kreeg ik geen antwoord op.

[eilander]

Zelfs onze tranen van berouw moeten worden gewassen in het bloed van het Lam.

J. Bridges

Mooi!
Tegelijk worden ze ook in Gods fles vergaard....

Als kind kreeg ik hier een beeld bij.
En als die fles nu eens vol wordt? vroeg ik.
Maar daar kreeg ik geen antwoord op.

Dat is jammer. Want dan is de tijd gekomen dat 'God alle tranen van hun ogen zal afwissen.'

[Mara]

Zelfs onze tranen van berouw moeten worden gewassen in het bloed van het Lam.

J. Bridges

Mooi!
Tegelijk worden ze ook in Gods fles vergaard....

Als kind kreeg ik hier een beeld bij.
En als die fles nu eens vol wordt? vroeg ik.
Maar daar kreeg ik geen antwoord op.

Dat is jammer. Want dan is de tijd gekomen dat 'God alle tranen van hun ogen zal afwissen.'

Vroeger werd al snel gedacht dat je spotte.
Ik stelde blijkbaar te moeilijke vragen.

[Terri]

Zelfs onze tranen van berouw moeten worden gewassen in het bloed van het Lam.

J. Bridges

Mooi!
Tegelijk worden ze ook in Gods fles vergaard....

Als kind kreeg ik hier een beeld bij.
En als die fles nu eens vol wordt? vroeg ik.
Maar daar kreeg ik geen antwoord op.

Dat is jammer. Want dan is de tijd gekomen dat 'God alle tranen van hun ogen zal afwissen.'

Mooi beeld.
Ik denk dan ook aan dat olievaatje van de weduwe, net omgekeerd weliswaar, maar dat is ook niet te vatten.

[-DIA-]

Zelfs onze tranen van berouw moeten worden gewassen in het bloed van het Lam.

J. Bridges

Mooi!
Tegelijk worden ze ook in Gods fles vergaard....

Als kind kreeg ik hier een beeld bij.
En als die fles nu eens vol wordt? vroeg ik.
Maar daar kreeg ik geen antwoord op.

Dat is jammer. Want dan is de tijd gekomen dat 'God alle tranen van hun ogen zal afwissen.'

Ik geloof dat dit kernachtig uitgedrukt is.
En spotten is het zeker niet. Het ligt er ook aan als iemand die als een onverschillige dat spottend zegt.
Er waren trouwens vroeger heel wat van zulke kernachtige uitdrukkingen die je bijna niet meer hoort.
Als je oude preken beluisterd hoor je ze soms ineens weer terug.

Een voorbeeld: Een van God bekeerd mens kan aan het einde van zijn leven wel eens honden horen blaffen die hij nog nooit eerder heeft gehoord. Zo zijn er vele van zulke uitspraken.

[Zeeuw]

.

Een voorbeeld: Een van God bekeerd mens kan aan het einde van zijn leven wel eens honden horen blaffen die hij nog nooit eerder heeft gehoord. Zo zijn er vele van zulke uitspraken.

Gaat die uitspraak over zonden die dan naar boven komen, of moet ik deze anders lezen?

[Johann Gottfried Walther]

.

Een voorbeeld: Een van God bekeerd mens kan aan het einde van zijn leven wel eens honden horen blaffen die hij nog nooit eerder heeft gehoord. Zo zijn er vele van zulke uitspraken.

Gaat die uitspraak over zonden die dan naar boven komen, of moet ik deze anders lezen?

Honden zal wel op de duivel wijzen, dan zou het zo zijn dat sommige gelovigen juist op hun sterfbed of aan het einde van hun leven aanvechtingen krijgen/kennen die zij hun hele leven niet eerder hebben gehad.