Gelezen, gedacht, gehoord...

[Wandelende]

Mooi dat één voorbeeldfiguur genoemd kan worden. Gelukkig is de huidige generatie van leerlingen ook nog gezegend met zulke docenten. Ik hoop dat zij er meer kunnen noemen dan één.

Nou er zijn er meer bij mij hoor. Met en zonder pak. Maar er was een gezamenlijke herkenning van een bepaalde docent. Dus vat het niet al te somber op.(Ben wel benieuwd uit welke jaren iedereen is. Misschien wel oud klasgenoten?)

Verder hoop ik met jou dat onze jeugd ook zulke identificatie figuren heeft. Nog meer hoop ik dat wij dat zelf mogen zijn. Maar het allermeest hoop ik dat zij Christus kennen. En niet een mens als indentificatie figuur hebben maar Hem. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Terecht dat laatste punt. We hebben niets, helemaal niets, aan mensen als identificatiefiguren. Toch kreeg het volk Israël wel de opdracht om heiligheid en eerbied uit te stralen en zodoende jaloersmakend te werken voor de omringende volken. Zelf zijn we ook verplicht een lichtend licht en zoutend zout te zijn. Maar wel in afhankelijkheid en uit eerbied voor God en niet om de mens.

En Jezus zeide tot hen: Ja; hebt gij nooit gelezen: uit den mond der jonge kinderen en der zuigelingen hebt Gij U lof toebereid?

[Lilian1975]

Mooi dat één voorbeeldfiguur genoemd kan worden. Gelukkig is de huidige generatie van leerlingen ook nog gezegend met zulke docenten. Ik hoop dat zij er meer kunnen noemen dan één.

Nou er zijn er meer bij mij hoor. Met en zonder pak. Maar er was een gezamenlijke herkenning van een bepaalde docent. Dus vat het niet al te somber op.(Ben wel benieuwd uit welke jaren iedereen is. Misschien wel oud klasgenoten?)

Verder hoop ik met jou dat onze jeugd ook zulke identificatie figuren heeft. Nog meer hoop ik dat wij dat zelf mogen zijn. Maar het allermeest hoop ik dat zij Christus kennen. En niet een mens als indentificatie figuur hebben maar Hem. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Terecht dat laatste punt. We hebben niets, helemaal niets, aan mensen als identificatiefiguren. Toch kreeg het volk Israël wel de opdracht om heiligheid en eerbied uit te stralen en zodoende jaloersmakend te werken voor de omringende volken. Zelf zijn we ook verplicht een lichtend licht en zoutend zout te zijn. Maar wel in afhankelijkheid en uit eerbied voor God en niet om de mens.

En Jezus zeide tot hen: Ja; hebt gij nooit gelezen: uit den mond der jonge kinderen en der zuigelingen hebt Gij U lof toebereid?

Het is nog sterker. We zijn alleen een zoutend zout, een licht als de Geest in ons woont. En Die Geest woont in alleen ieder wedergeboren christen. Een christen die Hem als zijn Borg kent, nodig heeft. Die Geest doet ons dan een zoutend zout zijn. De vraag moet voor ieder eerst persoonlijk beantwoord worden of wij Hem als persoonlijke Borg en Zaligmaker kennen. Dan gaat dat licht en dat zout "vanzelf" werken. De lof enz. Wordt door Hem gewerkt door Zijn kinderen heen. Niet andersom. Niet zelf aan de slag gaan. Dat is hopeloos.
Het is alles uit Hem. Het is alles door Hem.
En daarom hoop ik dat ik geen obstakel ben voor de kinderen. Op mijzelf ziende dan ontvalt alle moed. Want die zonden he? Maar op Hem ziende is er alle hoop!

[Carrie]

Mooi dat één voorbeeldfiguur genoemd kan worden. Gelukkig is de huidige generatie van leerlingen ook nog gezegend met zulke docenten. Ik hoop dat zij er meer kunnen noemen dan één.

Nou er zijn er meer bij mij hoor. Met en zonder pak. Maar er was een gezamenlijke herkenning van een bepaalde docent. Dus vat het niet al te somber op.(Ben wel benieuwd uit welke jaren iedereen is. Misschien wel oud klasgenoten?)

Verder hoop ik met jou dat onze jeugd ook zulke identificatie figuren heeft. Nog meer hoop ik dat wij dat zelf mogen zijn. Maar het allermeest hoop ik dat zij Christus kennen. En niet een mens als indentificatie figuur hebben maar Hem. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Terecht dat laatste punt. We hebben niets, helemaal niets, aan mensen als identificatiefiguren. Toch kreeg het volk Israël wel de opdracht om heiligheid en eerbied uit te stralen en zodoende jaloersmakend te werken voor de omringende volken. Zelf zijn we ook verplicht een lichtend licht en zoutend zout te zijn. Maar wel in afhankelijkheid en uit eerbied voor God en niet om de mens.

En Jezus zeide tot hen: Ja; hebt gij nooit gelezen: uit den mond der jonge kinderen en der zuigelingen hebt Gij U lof toebereid?

Het is nog sterker. We zijn alleen een zoutend zout, een licht als de Geest in ons woont. En Die Geest woont in ieder wedergeboren christen. Die Geest doet ons een zoutend zout zijn. De vraag moet voor ieder persoonlijk beantwoord worden of wij Hem als persoonlijke Borg en Zaligmaker kennen. Dan gaat dat licht en dat zout "vanzelf" werken. De lof enz. Wordt door Hem gewerkt door Zijn kinderen heen. Niet andersom.
Het is alles uit Hem. Het is alles door Hem.
En daarom hoop ik dat ik geen obstakel ben voor de kinderen. Op mijzelf ziende dan ontvalt alle moed. Want die zonden he? Maar op Hem ziende is er alle hoop!

Wij moeten dat laatste denk veel meer doen...
De ijsbloemen gaan enkel open als ze gericht zijn op de zon.
En Paulus kon alleen op het water lopen omdat hij zich op Jezus richtte.

Ook al kunnen we vanuit onszelf niets, en is er vanuit ons gezien niets goed in ons. God weet dat en zegt zelf "ik weet wat ik van mijn maaksel kan verwachten", maar toch zegt Hij; "volg mij" en dat kan alleen als onze blik op Hem gericht is!

[Mara]

En Paulus kon alleen op het water lopen omdat hij zich op Jezus richtte.

Petrus.

En daarom hoop ik dat ik geen obstakel ben voor de kinderen

Wanneer ben je dat, kun je daar een voorbeeld van geven?

[Lilian1975]

En Paulus kon alleen op het water lopen omdat hij zich op Jezus richtte.

Petrus.

En daarom hoop ik dat ik geen obstakel ben voor de kinderen

Wanneer ben je dat, kun je daar een voorbeeld van geven?

Als ik mijn geduld verlies. Als ik onredelijk ben. Als ik weer zelf aan de slag gaat. Ik ben dagelijks een obstakel. Als ik het van mijzelfverwacht..

[Lilian1975]

Nou er zijn er meer bij mij hoor. Met en zonder pak. Maar er was een gezamenlijke herkenning van een bepaalde docent. Dus vat het niet al te somber op.(Ben wel benieuwd uit welke jaren iedereen is. Misschien wel oud klasgenoten?)

Verder hoop ik met jou dat onze jeugd ook zulke identificatie figuren heeft. Nog meer hoop ik dat wij dat zelf mogen zijn. Maar het allermeest hoop ik dat zij Christus kennen. En niet een mens als indentificatie figuur hebben maar Hem. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Terecht dat laatste punt. We hebben niets, helemaal niets, aan mensen als identificatiefiguren. Toch kreeg het volk Israël wel de opdracht om heiligheid en eerbied uit te stralen en zodoende jaloersmakend te werken voor de omringende volken. Zelf zijn we ook verplicht een lichtend licht en zoutend zout te zijn. Maar wel in afhankelijkheid en uit eerbied voor God en niet om de mens.

En Jezus zeide tot hen: Ja; hebt gij nooit gelezen: uit den mond der jonge kinderen en der zuigelingen hebt Gij U lof toebereid?

Het is nog sterker. We zijn alleen een zoutend zout, een licht als de Geest in ons woont. En Die Geest woont in ieder wedergeboren christen. Die Geest doet ons een zoutend zout zijn. De vraag moet voor ieder persoonlijk beantwoord worden of wij Hem als persoonlijke Borg en Zaligmaker kennen. Dan gaat dat licht en dat zout "vanzelf" werken. De lof enz. Wordt door Hem gewerkt door Zijn kinderen heen. Niet andersom.
Het is alles uit Hem. Het is alles door Hem.
En daarom hoop ik dat ik geen obstakel ben voor de kinderen. Op mijzelf ziende dan ontvalt alle moed. Want die zonden he? Maar op Hem ziende is er alle hoop!

Wij moeten dat laatste denk veel meer doen...
De ijsbloemen gaan enkel open als ze gericht zijn op de zon.
En Paulus kon alleen op het water lopen omdat hij zich op Jezus richtte.

Ook al kunnen we vanuit onszelf niets, en is er vanuit ons gezien niets goed in ons. God weet dat en zegt zelf "ik weet wat ik van mijn maaksel kan verwachten", maar toch zegt Hij; "volg mij" en dat kan alleen als onze blik op Hem gericht is!

Die bloem gaat open omdat de zon hem verwarmd. De bloem gaat niet zelf open. Het licht draait de bloem naar de zon toe. Een christen is alleen een licht omdat het Licht in Hem schijnt. Alleen in en door het geloof wordt dat gekend. Dat geloof wordt gewerkt door Hem.
En ja tegelijkertijd is het geloof! Die opdracht blijft staan. Niet om te ontdekken dat we dat kunnen, maar om te ontdekken dat we dat juist niet kunnen. En in het niet kunnen draait hij de knop ahw naar Hem. Om alles alles van Hem verwachten. En alles van Hem ontvangen...

[Mara]

Als ik mijn geduld verlies. Als ik onredelijk ben. Als ik weer zelf aan de slag gaat. Ik ben dagelijks een obstakel. Als ik het van mijzelfverwacht..

O. Maar geduld verliezen en onredelijk zijn is menselijk toch? En ik denk dat elke ouder zich hieraan schuldig maakt. Dat maakt toch niet dat een kind dan denkt dat het geloof niet echt zou zijn?
Ik dacht meer aan andere obstakels, zoals een zwaarmoedigheid w.b. het geloof. Overbrengen op je kinderen dat de zaligheid alleen weggelegd is voor een enkeling of het juist veel te ruim voorspiegelen.

[Lilian1975]

Als ik mijn geduld verlies. Als ik onredelijk ben. Als ik weer zelf aan de slag gaat. Ik ben dagelijks een obstakel. Als ik het van mijzelfverwacht..

O. Maar geduld verliezen en onredelijk zijn is menselijk toch? En ik denk dat elke ouder zich hieraan schuldig maakt. Dat maakt toch niet dat een kind dan denkt dat het geloof niet echt zou zijn?
Ik dacht meer aan andere obstakels, zoals een zwaarmoedigheid w.b. het geloof. Overbrengen op je kinderen dat de zaligheid alleen weggelegd is voor een enkeling of het juist veel te ruim voorspiegelen.

Die onterechte boosheid is menselijk en dus zonde. Dat geduld verliezen is zonde. Tegen de allerhoogste God.
En daarin kan je wel degelijk een obstakel voelen of zijn. Zonden zojn obstakels. En met die zonden wordt je dagelijks geconfronteerd.
Ja je kan ook een obstakel zijn door niet bijbels onderwijs te geven. Maar ook dat is uiteindelijk zonde...

[Carrie]

Als ik mijn geduld verlies. Als ik onredelijk ben. Als ik weer zelf aan de slag gaat. Ik ben dagelijks een obstakel. Als ik het van mijzelfverwacht..

O. Maar geduld verliezen en onredelijk zijn is menselijk toch? En ik denk dat elke ouder zich hieraan schuldig maakt. Dat maakt toch niet dat een kind dan denkt dat het geloof niet echt zou zijn?
Ik dacht meer aan andere obstakels, zoals een zwaarmoedigheid w.b. het geloof. Overbrengen op je kinderen dat de zaligheid alleen weggelegd is voor een enkeling of het juist veel te ruim voorspiegelen.

Die onterechte boosheid is menselijk en dus zonde. Dat geduld verliezen is zonde. Tegen de allerhoogste God.
En daarin kan je wel degelijk een obstakel voelen of zijn. Zonden zojn obstakels. En met die zonden wordt je dagelijks geconfronteerd.
Ja je kan ook een obstakel zijn door niet bijbels onderwijs te geven. Maar ook dat is uiteindelijk zonde...

Ik begrijp volledig wat je bedoeld... Maar weet je dat wanneer je kinderen opgroeien zonder deze zonden en gebreken van ouders, ze uiteindelijk het moeilijk krijgen in deze wereld?

[TSD]

Die onterechte boosheid is menselijk en dus zonde. Dat geduld verliezen is zonde. Tegen de allerhoogste God.
En daarin kan je wel degelijk een obstakel voelen of zijn. Zonden zojn obstakels. En met die zonden wordt je dagelijks geconfronteerd.
Ja je kan ook een obstakel zijn door niet bijbels onderwijs te geven. Maar ook dat is uiteindelijk zonde...

Helemaal mee eens Lilian. Ik denk dat wij vaak ook een obstakel voor onze kinderen zíjn. Dat valt niet recht te praten met het feit dat iedereen dat is.

Vooral jonge kinderen vormen zich een beeld van hoe God is op basis van het gedrag van hun ouders. Maar wij vertonen niet Zijn beeld...wat een obstakels...

Maar gelukkig werkt de Heere dwars door onze 'obstakels' heen.

[Lilian1975]

Als ik mijn geduld verlies. Als ik onredelijk ben. Als ik weer zelf aan de slag gaat. Ik ben dagelijks een obstakel. Als ik het van mijzelfverwacht..

O. Maar geduld verliezen en onredelijk zijn is menselijk toch? En ik denk dat elke ouder zich hieraan schuldig maakt. Dat maakt toch niet dat een kind dan denkt dat het geloof niet echt zou zijn?
Ik dacht meer aan andere obstakels, zoals een zwaarmoedigheid w.b. het geloof. Overbrengen op je kinderen dat de zaligheid alleen weggelegd is voor een enkeling of het juist veel te ruim voorspiegelen.

Die onterechte boosheid is menselijk en dus zonde. Dat geduld verliezen is zonde. Tegen de allerhoogste God.
En daarin kan je wel degelijk een obstakel voelen of zijn. Zonden zojn obstakels. En met die zonden wordt je dagelijks geconfronteerd.
Ja je kan ook een obstakel zijn door niet bijbels onderwijs te geven. Maar ook dat is uiteindelijk zonde...

Ik begrijp volledig wat je bedoeld... Maar weet je dat wanneer je kinderen opgroeien zonder deze zonden en gebreken van ouders, ze uiteindelijk het moeilijk krijgen in deze wereld?

Zonden zijn geen verontschuldigingen of goed te praten. Zonde is gee vergissing of foutje. Zonde is afschuwelijk, dodelijk. Omdat het niet is zoals God ons geschapen had. Omdat iedere kleine en grote zonde niet beantwoordt aan het doel waarom Hij de mens geschapen heeft.
Verder beschadigt zonde alleen. Het beschadigt vanuit de mens Gods beeld. Het beschadigt de schepselen tegen wie gezondigt wordt. Zonde maakt stuk. Al vanaf het eerste moment. Een kind hoeft niet met ongeduldigheid van ouder geconfronteerd te worden om met ongeduldigheid van de wereld om te gaan.
Die ongeduldigheid blijft hoe dan ook een zonde.
Zoals ook de ongeduldigheid in de wereld zonde is. Zoals jij het verwoordt lijkt hef of de zonde iets goeds voor kan brengen. Dat het soms goed te praten is. Zonde is nooit goed te praten.
Heeft mijn kind mijn zonde nodig om staande te blijven in deze wereld? Of heeft het Iets of beter gezegd Iemand anders nodig?

[Carrie]

O. Maar geduld verliezen en onredelijk zijn is menselijk toch? En ik denk dat elke ouder zich hieraan schuldig maakt. Dat maakt toch niet dat een kind dan denkt dat het geloof niet echt zou zijn?
Ik dacht meer aan andere obstakels, zoals een zwaarmoedigheid w.b. het geloof. Overbrengen op je kinderen dat de zaligheid alleen weggelegd is voor een enkeling of het juist veel te ruim voorspiegelen.

Die onterechte boosheid is menselijk en dus zonde. Dat geduld verliezen is zonde. Tegen de allerhoogste God.
En daarin kan je wel degelijk een obstakel voelen of zijn. Zonden zojn obstakels. En met die zonden wordt je dagelijks geconfronteerd.
Ja je kan ook een obstakel zijn door niet bijbels onderwijs te geven. Maar ook dat is uiteindelijk zonde...

Ik begrijp volledig wat je bedoeld... Maar weet je dat wanneer je kinderen opgroeien zonder deze zonden en gebreken van ouders, ze uiteindelijk het moeilijk krijgen in deze wereld?

Zonden zijn geen verontschuldigingen of goed te praten. Omdat het niet is zoals God ons geschapen had. Omdat iedere kleine en grote zonde niet beantwoordt aan het doel waarom Hij de mens geschapen heeft.
Verder beschadigt zonde alleen. Het beschadigt vanuit de mens Gods beeld. Het beschadigt de schepselen tegen wie gezondigt wordt. Zonde maakt stuk. Al vanaf het eerste moment. Een kind hoeft niet met ongeduldigheid van ouder geconfronteerd te worden om met ongeduldigheid van de wereld om te gaan.
Die ongeduldigheid blijft hoe dan ook een zonde.
Zoals ook de ongeduldigheid in de wereld zonde is. Zoals jij het verwoordt lijkt hef of de zonde iets goeds voor kan brengen. Dat het soms goed te praten is. Zonde is nooit goed te praten.
Heeft mijn kind mijn zonde nodig om staande te blijven in deze wereld? Of heeft het Iets of beter gezegd Iemand anders nodig?

Dat kind groeit helaas ook op in een gebroken wereld. En daarin heerst de zonde. Dat zijn feiten. Jij blijft zonden doen, ik blijft zonden doen en je kinderen ook. Verdrietig? Ja! Realiteit? Ja!
Willen we geen obstakel zijn, gaat het er veel meer om dat als we eens uit onze slof schieten, daarna tegen onze kinderen zeggen dat we dat niet hadden mogen doen. Zijn we eens ongeduldig wat niet terecht is, dat we sorry zeggen!
En dat ze door al onze zonden en fouten voelen dat we van ze houden.

[Lilian1975]

Die onterechte boosheid is menselijk en dus zonde. Dat geduld verliezen is zonde. Tegen de allerhoogste God.
En daarin kan je wel degelijk een obstakel voelen of zijn. Zonden zojn obstakels. En met die zonden wordt je dagelijks geconfronteerd.
Ja je kan ook een obstakel zijn door niet bijbels onderwijs te geven. Maar ook dat is uiteindelijk zonde...

Ik begrijp volledig wat je bedoeld... Maar weet je dat wanneer je kinderen opgroeien zonder deze zonden en gebreken van ouders, ze uiteindelijk het moeilijk krijgen in deze wereld?

Zonden zijn geen verontschuldigingen of goed te praten. Omdat het niet is zoals God ons geschapen had. Omdat iedere kleine en grote zonde niet beantwoordt aan het doel waarom Hij de mens geschapen heeft.
Verder beschadigt zonde alleen. Het beschadigt vanuit de mens Gods beeld. Het beschadigt de schepselen tegen wie gezondigt wordt. Zonde maakt stuk. Al vanaf het eerste moment. Een kind hoeft niet met ongeduldigheid van ouder geconfronteerd te worden om met ongeduldigheid van de wereld om te gaan.
Die ongeduldigheid blijft hoe dan ook een zonde.
Zoals ook de ongeduldigheid in de wereld zonde is. Zoals jij het verwoordt lijkt hef of de zonde iets goeds voor kan brengen. Dat het soms goed te praten is. Zonde is nooit goed te praten.
Heeft mijn kind mijn zonde nodig om staande te blijven in deze wereld? Of heeft het Iets of beter gezegd Iemand anders nodig?

Dat kind groeit helaas ook op in een gebroken wereld. En daarin heerst de zonde. Dat zijn feiten. Jij blijft zonden doen, ik blijft zonden doen en je kinderen ook. Verdrietig? Ja! Realiteit? Ja!
Willen we geen obstakel zijn, gaat het er veel meer om dat als we eens uit onze slof schieten, daarna tegen onze kinderen zeggen dat we dat niet hadden mogen doen. Zijn we eens ongeduldig wat niet terecht is, dat we sorry zeggen!
En dat ze door al onze zonden en fouten voelen dat we van ze houden.

O maar dat moeten we zeker. Onze zonden belijden. Maar de schade is dan allang toegebracht. En nog steeds maakt het die zonde niet goed. Het belijden kan de schade wel beperken.

En verder blijft de vraag uit de vorige post staan Wie hebben onze kinderen uiteindelijk nodig om staande te blijven in deze zondige en gebroken wereld? Mijn zonde? Kan die hen staande houden? Of kan Hij dat alleen? Of heeft Hij (eerbiedig bedoeld) daar mijn hulp bij nodig met mijn zonden?

[Carrie]

En verder blijft de vraag uit de vorige post staan Wie hebben onze kinderen uiteindelijk nodig om staande te blijven in deze zondige en gebroken wereld? Mijn zonde? Kan die hen staande houden? Of kan Hij dat alleen? Of heeft Hij (eerbiedig bedoeld) daar mijn hulp bij nodig met mijn zonden?

Ik ben ervan overtuigd dat God mensen inzet.
Ik ben er ook van overtuigd dat onze kinderen niet weerbaar opgroeien als ze binnen een volkomen volmaakte gezinssituatie opgroeien.
Kinderen moeten nl ook door ons leren omgaan met de fouten die we maken.
Kinderen leren ook door onze fouten dat ze zelf ook niet volmaakt hoeven te zijn.

Nu is het gevolg van mijn schrijven dat er direct mensen zullen zijn die daarmee zeggen dat ik de zonden dus promoot, maar nee.
We leren onze kinderen van jongs af aan wat goed is en fout. Dit allemaal om ze te beschermen omdat we van ze houden!
Ook God deed dat door ons de tien geboden te geven, en dat is iets wat denk iedere ouder hier doorgeeft aan hun kinderen.

Maar wat als wij als ouder volmaakt zouden zijn en dus geen fout maakte...
wat als wij als ouders alles goed deden?
Groeit ons kind dan op als de perfecte persoon?
Of is het zo dat het moeilijk is voor een kind dat hij zijn vader nooit eens een fout heeft zien of horen maken, en daarom nooit geleerd van zijn vader om sorry te zeggen?
En is het soms ook niet een verademing te weten dat je moeder ook niet alles goed doet?
Staan daarom ook niet de verhalen van David, van Petrus etc in de Bijbel?

En Ja, God kan ons staande houden.
Maar als je dat heel stellig zegt, doe je ook heel veel oprechte christenen pijn die dagelijks worstelen met een depressie of ander kruis.
Want hoeveel jeugd is momenteel niet depressief? en dat geld ook voor christelijke jongeren.

En daarom mijn post dat het wat mij betreft belangrijk is om dicht bij God te leven maar dan ook zeker in hoe je als ouders met je eigen zonden omgaat naar je kinderen toe.

[Mara]

Willen we geen obstakel zijn, gaat het er veel meer om dat als we eens uit onze slof schieten, daarna tegen onze kinderen zeggen dat we dat niet hadden mogen doen. Zijn we eens ongeduldig wat niet terecht is, dat we sorry zeggen!
En dat ze door al onze zonden en fouten voelen dat we van ze houden.

Precies! Dat is dus iets anders dan het goedpraten van zondige karaktertrekken zoals ongeduld, drift, onredelijkheid.
Juist als je een kind mag opvoeden kom je jezelf zo vaak tegen. Want blijk je toch niet zo'n geduldige en lieve ouder te zijn, altijd.
En wat ik ook heb moeten leren is, volwassen kinderen loslaten w.b. hun geloofsleven. Het niet gaan vergelijken met het jouwe.
Ze leven ook in zo'n andere tijd.
En onze kinderen zijn daar ook duidelijk verschillend in geworden, mede vanwege hun keuzes voor een bepaald (ander) kerkverband, wat ook van invloed is.
Ook voor een volwassen kind kun je als ouder nog een obstakel zijn denk ik.