Gelezen, gedacht, gehoord...

[Zonnebloem]

Het is mij altijd geleerd dat God eerst met Zijn eisend recht komt. Toen ik meer ben gaan lezen (oa in de Christinnenreis) en in oudvaders begreep ik pas dat er veel meer wegen zijn hoe God de Zijnen leidt. Bij ons word daar echter nooit aandacht aan geschonken, toch wel jammer.

Bekeringswegen

Heeft ieder die de droefheid naar God kent evenveel smart? Nee, er is diepe smart en minder diepe smart. Bij de wedergeboorte kent iedereen pijn, maar sommigen hebben erger pijn dan anderen.

Denk aan mensen die van nature onbuigzamer en hoogmoediger van aard zijn dan anderen. Zij vernederen zich niet zo gemakkelijk. Deze mensen moeten dieper verootmoedigd worden. Sommige mensen zijn groter overtreders geweest dan anderen. Hun droefheid zal groter zijn en in overeenstemming met de zonden die zij gedaan hebben.

In het dagelijks leven moet bij sommige mensen de pus verwijderd worden met een naald, bij anderen moet dat gebeuren met een lancet. Zeer verdorven zondaren moeten zelfs verwond worden met de hamer van de wet.

De Heere heeft sommige zondaren bestemd voor een hogere dienst. Daartoe worden zij ook bekwaam gemaakt. Om uitnemende dienstknechten van God te worden, moeten ze ook diep verootmoedìgd worden. Het is Gods gewone weg om degenen die Hij bestemt om pilaren in Zijn Kerk te worden meer te louteren dan anderen. Paulus, de prins der apostelen, kende drie dagen dat hij niet at en dronk. Hij moest als vaandeldrager Gods Naam dragen voor de heidenen. Daarom werd hij dieper doorboord met berouw.

-Thomas Watson

Leer toch onderscheiden acht geven op de wegen Gods. God leidt al Zijn kinderen niet op dezelfde wijze. De één wordt door een bitter Mara, en de ander door een lieflijk Elim naar Kanaän geleid. Ja, soms zal God wel zulken, die het meest buitensporig in de zonden geweest zijn, op het lieflijkst lokken en nodigen tot Zijn gemeenschap, en hun niet meer gezicht van hun zonden en overtuiging geven, dan zij nodig hebben om hen tot Jezus te brengen; ja van het begin hunner overtuiging af het oog op Jezus en Zijn algenoegzaamheid doen vestigen, waardoor alle naarheid wordt weggenomen. En anderen, die burgerlijk hebben geleefd, ja godsdienstigen zedig waren, worden wel eens door zo'n nare weg geleid, dat ze als het ware de spranken van de hel in hun consciëntie gevoelen. Waardoor de Heere hun wil leren, dat het steunen op eigen gerechtigheid even verfoeilijk voor Hem is als openbaar in de zonde te leven. Leert dan tot uw bemoediging de verscheidene wegen Gods kennen.

-Petrus Immens

Meent ge, dat elk een op een en dezelfde wijze uit de natuurstaat in de genadestaat komt? Neen, dat geschiedt op verscheidene wijzen. Met de één gaat het bard toe, en het is een barre noorden wind die er waait; met de ander gaat het zacht toe, 't is als het suizen van een zachte stilte, een liefelijke zuidenwind die hen bewaait; de een wordt als voorbij en door de hel gesleept, de ander wordt als voorbij en door de hemel geleid; de een geschiedt het met vele verschrikkingen en vervaarnissen, de ander met veel vrijmoedigheid en blijdschap. De Heere is vrij in Zijn doen".

-Bernardus Smytegelt

A: Sommigen worden schielijk, in korte tijd overgebracht. B: Sommigen worden overgebracht door en met grote verschrikkingen en ontsteltenissen der wet, des doods en der verdoemenis. C: Sommigen op evangelische wijze. De zaligheden en de volheid van den Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel, en de zoetigheden van de evangelische goederen vervullen zo hun zielen, dat ze geen tijd hebben om aan hun zonden en verschrikking te denken. Maar zij worden als verslonden door het evangelie, en zij ontvangen Jezus met blijdschap. D: sommigen brengt de Heere over in vele bedaardheid, door het gezicht van waarheden: in bedaardheid zien zij hun zondige en ellendige staat buiten Christus. (...) Zij hebben niet vele smartelijke droefheid, ook geene verrukkende blijdschap, maar een genoegen in, een zoete goedkeuring van waarheden, zo ten opzichte van hun ellende, als ten opzichte van de zaligheid in Christus (...). E: sommigen worden bekeerd met vele wisselingen van droefheid, blijdschap enz. (...).

Hij onderscheidt een groep mensen die op radicale wijze tot bekering komen, zonder eerst een hele weg van bestrijding en onzekerheid te zijn gegaan. Als voorbeeld noemt hij Zacheüs, de moordenaar aan het kruis en de stokbewaarder te Filippi.

Dan noemt hij mensen die op wettische wijze tot bekering komen, met veel verschrikkingen en angsten omtrent de dood en de verdoemenis. Hier geeft hij ook de stokbewaarder als voorbeeld, alsook de drieduizend mannen op de eerste Pinksterdag, die verslagen in het hart uitroepen: ‘Wat zullen we doen, mannenbroeders?’

Er zijner die niet met grote verschrikkingen maar op evangelische wijze getrokken zijn, zoals Zacheüs. Levi en Lydia had hij ook kunnen noemen. Brakel verwoordt dit prachtig: ‘De zaligheden en de volheid van de Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel en de zoetigheden van de Evangelische goederen vervullen zo hun zielen dat ze geen tijd hebben om aan hun zonden met verschrikking te denken. Maar ze worden verslonden door het Evangelie en zij ontvangen Jezus met blijdschap.’

Degenen bij wie alles er nogal bedaard aan toegaat. Noch de bediening van de wet, noch de prediking van het evangelie gaat gepaard met grote schokkende ervaringen, maar het voortdurend overdenken ervan wekt het vertrouwen op de Zaligmaker. Ik citeer uit de twaalfde druk van 1733: ‘Sy hebben niet veel smertelijke droefheyt/ ook geen verrukkende blijdtschap: maer een genoegen in/ en soete approbatie (=toestemming) van de Waerheden/ soo ten opsichte van haer elende/ als Saligheyt in Christus/ ende hare aennemige van/ ende verlaten op Christus. Dit zijn doorgaens de bestendigste ende vaste Christenen.’ Volgens de woorden van Hellenbroek tijdens Brakels rouwdienst is Brakel zelf een man die net als Obadja de Heere van jongs af vreest. Blijkbaar schetst hij in de vierde soort van wedergeborenen zijn eigen weg.

Ten slotte beschrijft hij mensen die bekeerd worden met afwisselend droefheid en blijdschap, geloof en ongeloof, strijd en overwinning, vallen en opstaan. Brakel meent dat dit de meest voorkomende soort van gelovigen is.

-Wilhelmus à Brakel

Heel mooi. Dank je wel!

[-DIA-]

en dat gebeurt niet met de preken van o.a. ds Verschuure?? Iedereen onthoudt toch enkel hetgeen in z'n straatje past.
Of ben ik daar uniek in?

Ik geloof niet dat je dit zomaar van ds. Verschuure kunt zeggen. Wie hem vaker hoort zal dit ook kunnen bevestigen. Wel is het vanzelf zo dat elke prediker in feite uniek is.

[eilander]

De hele preek staat op http://theologienet.nl/documenten/Spurg ... preken.pdf
pagina 29 en verder.

Naast de Christenreis, schreef Bunyan ook de Christinreis. Een heel andere weg dan Christen. O.A. Brakel en Guthrie noemen ook dat de Heere op vele onderscheiden manieren de genade in het hart van een mens werkt.

Spurgeon schrijft toch ook dat Bunyan, de meest gebruikelijke weg beschrijft in de Christenreis?
Ik vond het een mooi stukje, ik hoop dat het mensen die Jezus lief hebben, en geen weg door de diepte kunnen beschrijven voor de geloofsomhelzing, hiermee bemoedigd worden.

Onderzoekt alle dingen, en behoudt het goede. Stuk betere levenshouding dan alles met een fileermes aan door mensen verzonnen schema's te onderwerpen

Bedankt voor je reactie ondertussen Jeremiah

Hier ben ik het mee eens. Ik geloof dat @Bezorgd hier pas nog zei dat we (ik zeg het even in mijn eigen woorden) soms meer moeten zwijgen en ons verwonderen als het over de wegen Gods gaat. De Heilige Geest werkt verschillend, en ik geloof niet dat daar altijd oog voor is. Ik vind ook de opmerking 'het begint niet met Christus' niet altijd in de Bijbel terug. Bij sommigen zeker: Manasse, Saulus, etc. Maar bij anderen zie ik dat echt niet: Levi, Zacheüs, de kamerling van Candacé, etc.

N.B. van Saulus wordt vaak gezegd: zie je wel dat het wél met Jezus begint, want Hij openbaarde Zich op weg naar Damascus. Maar ik denk dat het bij hem wel degelijk zo was dat hij eerst (maar niet buiten Christus om!) zijn schuld zag. De openbaring van de Heere Jezus op de weg was niet zoals Hij Zich als gewillige Zaligmaker en als de Borg en Zaligmaker van Saulus openbaarde.

@Jeremiah, hartelijk dank voor je bijdrage. Met name het onderstaande stukje van Watson bemoedigde mij, en opnieuw iets persoonlijks: ik heb lang gedacht dat als ik tot Christus zou komen dat dat wel in een heel diepe weg zou moeten, omdat ik wist wat ik op mijn kerfstok had. Dat had ik voor mezelf al uitgestippeld. Maar in werkelijkheid ging het toch echt anders, en dat maakt het wonder alleen maar groter.
Ik bedoel dit citaat van Watson:

Ja, soms zal God wel zulken, die het meest buitensporig in de zonden geweest zijn, op het lieflijkst lokken en nodigen tot Zijn gemeenschap, en hun niet meer gezicht van hun zonden en overtuiging geven, dan zij nodig hebben om hen tot Jezus te brengen; ja van het begin hunner overtuiging af het oog op Jezus en Zijn algenoegzaamheid doen vestigen, waardoor alle naarheid wordt weggenomen.

[samanthi]

Ik wil hier toch een aantal vraagtekens bij zetten. Naar mijn bescheiden mening krijgt een mens eerst te maken met het eisende recht van God. Het begint niet met het zien op Christus aan het kruis. Daar gaat het wel naartoe, maar dat is.in een weg van ontdekking en ontgronding, zoals de Heidelbergse Catechismus dat leert in de eerste Zondsgsafdelingen.

Het begint niet met Christus, maar.met het eisende recht van God, waar wij van onszelf nooit meer aan kunnen voldoen. En die ontdekking, die inleving, die drijft een mens uit tot Christus.

De Heere Jezus zegt Zelf: Ik Ben de Alpha en Omega, de vrouw had ook last van haar schuldenlast, maar hoefde met die last niet allerlei onnodige wegen te gaan.

Toch kan ik me niet aan de indruk ontworstelen dat niet weinigen wat moeite hebben met het eerste deel van de Christenreis. Ik wil daarmee Bunyan's bekering niet tot de enige norm verheffen, maar wel wijzen op wat de gevolgen zijn als we in het algemeen dit loslaten. In de Christinnereis zien we dat Bunyan niet alleen zijn eigen bekeringsweg tekent.

Ik weet één ding, dat is dat Bunyan niet voor niet ook de Christinnereis geschreven heeft.

[-DIA-]

Het begint bij Paulus met Christus?
Paulus kreeg eerst met God van doen. Hij werd gedagvaard door Jezus, maar niet als Verlosser maar als Rechter. De Verlosser openbaarde Zich ook bij Paulus na het recht. Dat kunnen we niet omdraaien.

[-DIA-]

Ik wil hier toch een aantal vraagtekens bij zetten. Naar mijn bescheiden mening krijgt een mens eerst te maken met het eisende recht van God. Het begint niet met het zien op Christus aan het kruis. Daar gaat het wel naartoe, maar dat is.in een weg van ontdekking en ontgronding, zoals de Heidelbergse Catechismus dat leert in de eerste Zondsgsafdelingen.

Het begint niet met Christus, maar.met het eisende recht van God, waar wij van onszelf nooit meer aan kunnen voldoen. En die ontdekking, die inleving, die drijft een mens uit tot Christus.

De Heere Jezus zegt Zelf: Ik Ben de Alpha en Omega, de vrouw had ook last van haar schuldenlast, maar hoefde met die last niet allerlei onnodige wegen te gaan.

Toch kan ik me niet aan de indruk ontworstelen dat niet weinigen wat moeite hebben met het eerste deel van de Christenreis. Ik wil daarmee Bunyan's bekering niet tot de enige norm verheffen, maar wel wijzen op wat de gevolgen zijn als we in het algemeen dit loslaten. In de Christinnereis zien we dat Bunyan niet alleen zijn eigen bekeringsweg tekent.

Ik weet één ding, dat is dat Bunyan niet voor niet ook de Christinnereis geschreven heeft.

Daar verwees ik zelf ook naar, even terug lezen?

[samanthi]

Sorry @DIA ik heb eroverheen gelezen.

[samanthi]

Het begint bij Paulus met Christus?
Paulus kreeg eerst met God van doen. Hij werd gedagvaard door Jezus, maar niet als Verlosser maar als Rechter. De Verlosser openbaarde Zich ook bij Paulus na het recht. Dat kunnen we niet omdraaien.

Maar Levi?
Iedereen krijgt met zijn zonden te doen, maar het is geen stramien.

[eilander]

Het begint bij Paulus met Christus?
Paulus kreeg eerst met God van doen. Hij werd gedagvaard door Jezus, maar niet als Verlosser maar als Rechter. De Verlosser openbaarde Zich ook bij Paulus na het recht. Dat kunnen we niet omdraaien.

Dat is precies wat ik ook schreef.

[Ad Anker]

We moeten natuurlijk wel oppassen om uitzonderingen tot norm te verheffen. Het is Bijbels en onze vaderen leren dat allemaal dat een zondaar te doen krijgt met een vertoornd Rechter en het besef dat het aan de kant een verloren en onmogelijke zaak is. Dus om zo'n citaat van Spurgeon een 'zie-je-nu-wel status' te geven is op grond van Schrift en belijdenis niet juist.

[Adagio]

Toch zou ik het mooi vinden als de vraag wordt beantwoord door iemand die overtuigd is dat het niet met Christus begint.
Met wie begint het wel? Met de mens?

Met deze korte formulering is het intrigerend wat met dat 'het' wordt bedoeld. Eigen bekering of Gods werk? Geluk of ongeluk? Ellende? De Vondst? Of juist het gevonden worden van degenen die Mij niet zochten (Jes. 65)? Dood of zaligheid? Benauwdheid en droefenis (Ps. 116), of gerechtigheid?

Het volk dat in duisternis wandelt, zal een groot licht zien; degenen die wonen in het land van de schaduw des doods, over dezelve zal een licht schijnen....want een Kind is ons geboren.

[Jantje]

We moeten natuurlijk wel oppassen om uitzonderingen tot norm te verheffen. Het is Bijbels en onze vaderen leren dat allemaal dat een zondaar te doen krijgt met een vertoornd Rechter en het besef dat het aan de kant een verloren en onmogelijke zaak is. Dus om zo'n citaat van Spurgeon een 'zie-je-nu-wel status' te geven is op grond van Schrift en belijdenis niet juist.

Exact. Dat is precies wat ik ook bedoelde. Laten we daar maar niet vanaf stappen.

[eilander]

We moeten natuurlijk wel oppassen om uitzonderingen tot norm te verheffen. Het is Bijbels en onze vaderen leren dat allemaal dat een zondaar te doen krijgt met een vertoornd Rechter en het besef dat het aan de kant een verloren en onmogelijke zaak is. Dus om zo'n citaat van Spurgeon een 'zie-je-nu-wel status' te geven is op grond van Schrift en belijdenis niet juist.

Exact. Dat is precies wat ik ook bedoelde. Laten we daar maar niet vanaf stappen.

Het gaat vooral om de vraag: beleeft iedereen dit eerst, en pas daarna wordt iets van de liefde van Christus gezien... Of... Niemand zal hier ontkennen dat je moet weten dat het van onze kant verloren is.
Hoe lezen jullie dan de citaten die Jeremiah plaatste?

[Ad Anker]

We moeten natuurlijk wel oppassen om uitzonderingen tot norm te verheffen. Het is Bijbels en onze vaderen leren dat allemaal dat een zondaar te doen krijgt met een vertoornd Rechter en het besef dat het aan de kant een verloren en onmogelijke zaak is. Dus om zo'n citaat van Spurgeon een 'zie-je-nu-wel status' te geven is op grond van Schrift en belijdenis niet juist.

Exact. Dat is precies wat ik ook bedoelde. Laten we daar maar niet vanaf stappen.

Het gaat vooral om de vraag: beleeft iedereen dit eerst, en pas daarna wordt iets van de liefde van Christus gezien... Of... Niemand zal hier ontkennen dat je moet weten dat het van onze kant verloren is.
Hoe lezen jullie dan de citaten die Jeremiah plaatste?

Ik sta daar van harte achter. Maar ik ben zo bang om deze citaten te laten gebruiken om een makkelijkere weg te propageren. Laat dat niet zo zijn.

[Bezorgd]

[
Ik sta daar van harte achter. Maar ik ben zo bang om deze citaten te laten gebruiken om een makkelijkere weg te propageren. Laat dat niet zo zijn.

Wat is je angst dan? Hoe bedoel je een 'makkelijkere weg' ?

Dit citaat van Vermeer vind ik ook altijd heel mooi:

a. Sommigen wederbaart de Geest plotseling en onverwacht, zodat zij er niet eens aan dachten of het zochten, zoals bijvoorbeeld Zachéüs en de stokbewaarder. Lydia’s hart werd geopend en Paulus was drie dagen in de angsten van de wedergeboorte. Het gebeurt wel eens dat mensen uit nieuwsgierigheid of met een ander verkeerd doel naar de kerk gaan, of deze en gene genademiddelen bijwonen, dat God hen dan in het hart grijpt zonder dat de ziel er aan dacht of dat zocht. Zo scherpt Jezus Zijn pijlen nog wel eens, dat ze treffen, zodat zo iemand met Hagar uitroept: “O, Gij God des aanziens, heb ik ook gezien naar dien die mij aanziet?”

b. Anderen verandert de Heilige Geest op een langzame manier, die overtuigd worden onder het Woord, en jaar en dag daarmee heengaan. Mensen die in het eerst wel enige haast schenen te maken, maar waar het dagen zonder getal zo blijft zitten. Sommigen van die mensen worden wel eens verleid, zodat ze voor een tijd weer bij de grote hoop van wereldse mensen verkeren en ze gaan weer een groot stuk de wereld in. Of er zijn mensen die onder een ernstig middel wel opnieuw beroerd worden, maar waar het werk niet doorbreekt. Zulken staan menigmaal als voor een poort, maar kunnen er niet ingaan. Ze missen het besluit des harten om alles te verzaken, en om door de poort Christus in te gaan in de stad (Openb. 22). Hier is van toepassing dat de kinderen gekomen zijn tot aan de geboorte, maar er is geen kracht om te baren. Zij gaan al hun dagen meest heen onder een geest der dienstbaarheid tot vreze. Ze hebben in hun dagen niet veel blijdschap of verkwikking.

c. Sommigen wederbaart de Heilige Geest op een zeer nare wijze. God komt hun voor als een verterend vuur. God doet alles wat naar is in hun hart komen; alles wat naar is in Zijn Woord en in de wet, en ook alles wat naar zijn zal in de hel. Ze verwachten niet anders dan eeuwig onder de gloed van Gods toorn te blijven. Zo ging het met de drieduizend zielen op de Pinksterdag. Ze schreeuwden het uit! Alle lust verging en ze werden verslagen in het hart. Hoe naar en bang had de tollenaar het in Lukas 18. Hij ging al zuchtend langs de straat, hij sloeg op zijn borst, en stond van verre om te tonen hoe benauwd het hem van binnen was. Hij riep: “O God, wees mij zondaar genadig!” Hoe benauwd was het Saulus, toen hij een Paulus werd. Hij lag blind op de aarde, hij at niet en dronk niet. Wie hier iets van kent, weet wat er in het hart is omgegaan. Zie het ook eens bij Heman, die zegt in Ps. 88:16: “Van der jeugd aan ben ik bedrukt en doodbrakende, ik draag Uw vervaarnissen, ik ben twijfelmoedig.” Zie tenslotte hoe het tot het uiterste ging, ja op de dood af met de stokbewaarder uit Hand. 16. De duivel raadde hem om de hand aan zijn leven te slaan, maar God bewaarde hem. Paulus kwam naar hem toe, toen hij al een zwaard in zijn hand had en hij riep: “Doe uzelf geen kwaad!” 0 mensen, die het soms zo benauwd hebt, denk toch eens hoeveel erger het met sommige heiligen gegaan is. Denk eens aan het woord van Paulus: “Doe uzelf geen kwaad!”

d. Weer anderen wederbaart de Heilige Geest op een lieflijke wijze, zoals Zachéüs. En ook als anderen die Jezus van hun beroep afriep, en die direct zoveel heerlijkheid in Christus zagen en zoveel liefde voor hem kregen, dat ze alles verlieten en Hem volgden. De Heere komt sommigen met Zijn liefde voor en zegt: “Ik wil uw dood niet. Er is geen zondaar zo groot, of Mijn genade is groter. Er is een Middelaar, een Held bij Wie hulp besteld is.” Zulk een ziel gaat naar Christus met zoveel licht en kracht. Hij is daarover zo verblijd en moet telkens over dat wonder uitroepen en duizendmaal zeggen: ‘Heere, ik heb het niet gedacht; ik heb er U niet om gezocht. Hebt U dan toch naar mij omgezien? Komt Gij Uw genade en eeuwige liefde verheerlijken aan zulk een?” Zo’n ziel zinkt weg in haar eigen onwaardigheid en prijst de Allerhoogste. O vrienden die hier wat van hebt, geniet het goede ten dage dat het u mag gebeuren!

e. Sommigen wederbaart de Heilige Geest op een stille en bedaarde wijze, zonder veel droefheid of blijdschap, door onderwijzing in de Goddelijke waarheden, waarbij ze alles geloven wat God getuigt van de mens van nature. En ook van hetgeen God van Zijn Zoon getuigt, dat in Hem het leven is; alles met betrekking op zichzelf. Deze wijze van werking van Gods Geest vinden we in 1 Petrus 1:22: “Hebbende dan uw zielen gereinigd in de gehoorzaamheid der waarheid door den Geest.” Zulken geloven wat de Bijbel zegt, namelijk dat ze zo ellendig buiten God en Christus zijn. Ze geloven dat er een Middelaar is. Ze zien ook dat ze Hem niet kennen en toch zo nodig hebben. Daarom roepen ze om de openbaring van Christus, zoals Hij Zich niet aan de wereld maar aan Zijn volk openbaart. Ze zien het oneindige geluk van Gods volk, en ze schatten een arme vrome hoger dan een aards koning. Zo maken die zielen stil een keuze en leggen ze de hand op het getuigenis van God. Ja, zo raken ze wel eens als het ware vast aan Christus, zodat ze hieruit de vernieuwing van hun hart met verwondering kunnen opmaken.

f. Tenslotte: Anderen wederbaart de Heilige Geest onder vele verwisseling van gestalten, door vallen en opstaan, langs veel strijden en overwinnen. Dan eens onder, dan eens boven, dan eens gelovig, dan eens ongelovig, dan eens verblijd en dan weer bedroefd. Dan eens in zware diepten neergezonken en dan eens met David moedig om met God over een muur te springen en door een bende te dringen. Dan eens verschrikt voor de kleinste tegenslag, dan weer met David uitroepende: “De Heere is mijn licht en mijn heil, voor wien zou ik vrezen?” Zulken kennen wat van de zegeningen van Gerizim en van de vloeken van Ebal. Als zulken hun jaren van tobben door zijn, kunnen ze zingen van de wegen des Heeren. Dan kunnen ze nuttig voor anderen zijn, want ze krijgen wel eens iets van de tong der geleerden, om met de moeden een woord ter rechter tijd te spreken. O, zie toch eens hoe vrij de Geest is in Zijn werkingen.


( http://www.theologienet.nl/documenten/V ... ningen.rtf

De kracht en vrijheid en onbegrijpelijkheid van de
werkingen van de Geest in de wedergeboorte.
Preek over Joh. 3:8