Gelezen, gedacht, gehoord...

[Tiberius]

Wat is je punt? Ga je vertrekken?

Nee hoor, niet van plan.

[pierre27]

Op de middelbare school had ik een docent Frans (meneer dH) die te allen tijde in een zwart pak liep. Volgens mij driedelig, maar het is vijfentwintig jaar geleden, dus ik kan mij wat dat betreft vergissen. Wellicht was hij ambtsdrager. Maar het was een lieve en enorm vriendelijke man, in zijn zwarte pak. Ik herinner me na vijfentwintig jaar nog steeds zijn gebeden aan het einde van de dag (vervuld van ootmoed en eerbied) en ook wel zijn aardige grapjes. En dat zwarte pak deed er toch echt niet toe.

Waarom ambtsdragers de beslissing nemen om ook in het dagelijks leven hun zwarte pak te dragen, begrijp ik niet helemaal. Wellicht is het voor hen juist onnatuurlijk om alleen tijdens kerkdiensten hun ambtskleding te dragen, omdat het ambt hun hele leven doortrekt. Maar waarom mensen zich zo enorm laten afschrikken door een zwart pak, snap ik nog veel minder.

Die leraar had ik ook. Hij was, en is meen ik nog steeds, ouderling in een GGiN. Heel aardige man. En wat gunde hij de jongelui het leven met de Heere... Dat voelde je.

Mooi dit te lezen, alleen al door dit te lezen merk je dat er veel vanuit gaat. En verder vooral eens met Ad! Maar ook eens dat het niet in de kleur zit maar zeker ook niet in de aversie tegen pakken en zwarte kleuren....

[Lilian1975]

Op de middelbare school had ik een docent Frans (meneer dH) die te allen tijde in een zwart pak liep. Volgens mij driedelig, maar het is vijfentwintig jaar geleden, dus ik kan mij wat dat betreft vergissen. Wellicht was hij ambtsdrager. Maar het was een lieve en enorm vriendelijke man, in zijn zwarte pak. Ik herinner me na vijfentwintig jaar nog steeds zijn gebeden aan het einde van de dag (vervuld van ootmoed en eerbied) en ook wel zijn aardige grapjes. En dat zwarte pak deed er toch echt niet toe.

Waarom ambtsdragers de beslissing nemen om ook in het dagelijks leven hun zwarte pak te dragen, begrijp ik niet helemaal. Wellicht is het voor hen juist onnatuurlijk om alleen tijdens kerkdiensten hun ambtskleding te dragen, omdat het ambt hun hele leven doortrekt. Maar waarom mensen zich zo enorm laten afschrikken door een zwart pak, snap ik nog veel minder.

Die leraar had ik ook. Hij was, en is meen ik nog steeds, ouderling in een GGiN. Heel aardige man. En wat gunde hij de jongelui het leven met de Heere... Dat voelde je.

Mooi dit te lezen, alleen al door dit te lezen merk je dat er veel vanuit gaat. En verder vooral eens met Ad! Maar ook eens dat het niet in de kleur zit maar zeker ook niet in de aversie tegen pakken en zwarte kleuren....

Ha, die lereaar heb ik ook gehad. Een hele lieve,beminnelijke man. Hoe oud zou bij nu al niet zijn?En wat mij nog heel erg bij is gebleven is dat hij altijd zijn handen waste voor het bijbellezen. Daar sprak zoveel eerbied uit. Het was oprecht. Geen vertoning. Maar ademde heilig ontzag uit voor het Woord.

Maar ook herinner ik mij zijn supernet handschrift op het schoolbord. En zijn manier om aan te kondigen wie een mondeling kreeg. Hij keek dan in het klassenboek. En noemde een naam. Bijvoorbeeld Mariëtte. Hij zei: "Mariëtte" .....keek dan nog eens de klas rond. "Zullen we vandaag Jantje maar eens een beurt geven?". Waarop Mariëtte opgelucht ademhaalde...( steeds weer trapten we erin.)

[windorgel]

Dat weet ik ook nog, die spannende momenten voor een mondelinge beurt... En je trapte er iedere keer weer in.
Ik denk dat hij nu rond de 70 is.

[Herman]

Jaja. Een schriftelijke overhoring via het schoolbord. Dat gebeurde ook bij hem.

[refo]

Wat is je punt? Ga je vertrekken?

Op wie reageer je?

Jantje

[Jantje]

Wat is je punt? Ga je vertrekken?

Op wie reageer je?

Jantje

Ik bracht alleen even het stuk van @JCRyle in herinnering. Dat heeft met vertrekken niets te maken. Hoe kom je daar nou weer bij?

[Ad Anker]

Wat is je punt? Ga je vertrekken?

Op wie reageer je?

Jantje

Ik bracht alleen even het stuk van @JCRyle in herinnering. Dat heeft met vertrekken niets te maken. Hoe kom je daar nou weer bij?

Het stuk van JCRyle is in die zin wel een wake up call om ons te bezinnen op de manier waarop we onze tijd vullen hier op RF. Door het stuk in herinnering te brengen zou je de indruk kunnen wekken om aan die oproep gehoor te geven door te vertrekken.

[Ad Anker]

Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? Matth. 27:46. Hoewel God Christus verliet, kon Hij op dat moment God toch rechtvaardigen. Dat lezen we in Psalm 22 vers 3 en 4: 'Mijn God, Ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts, en Ik heb geen stilte. Doch Gij zijt heilig.' Is uw geest hierin niet gevormd naar de geest van Christus? Kunt u niet zeggen dat, zelfs wanneer Hij bitter dingen tegen u schrijft, Hij desondanks de heilige, getrouwe en goede God is? Ik ben wel verlaten, maar ik word niet onrechtvaardig behandeld. Er is niet één druppel onrechtvaardigheid in de hele zee van mijn verdriet. Al veroordeelt Hij mij, dan moet, dan zal Ik Hem toch rechtvaardigen. Dat doet ook aan Christus denken. (Ds. J. Flavel)

[Posthoorn]

Op de middelbare school had ik een docent Frans (meneer dH) die te allen tijde in een zwart pak liep. Volgens mij driedelig, maar het is vijfentwintig jaar geleden, dus ik kan mij wat dat betreft vergissen. Wellicht was hij ambtsdrager. Maar het was een lieve en enorm vriendelijke man, in zijn zwarte pak. Ik herinner me na vijfentwintig jaar nog steeds zijn gebeden aan het einde van de dag (vervuld van ootmoed en eerbied) en ook wel zijn aardige grapjes. En dat zwarte pak deed er toch echt niet toe.

Waarom ambtsdragers de beslissing nemen om ook in het dagelijks leven hun zwarte pak te dragen, begrijp ik niet helemaal. Wellicht is het voor hen juist onnatuurlijk om alleen tijdens kerkdiensten hun ambtskleding te dragen, omdat het ambt hun hele leven doortrekt. Maar waarom mensen zich zo enorm laten afschrikken door een zwart pak, snap ik nog veel minder.

Deze meneer dH is (denk ik) nu pastoraal medewerker in het bejaardenhuis waar mijn moeder woont, en is daar zeer gezien.

[windorgel]

Op de middelbare school had ik een docent Frans (meneer dH) die te allen tijde in een zwart pak liep. Volgens mij driedelig, maar het is vijfentwintig jaar geleden, dus ik kan mij wat dat betreft vergissen. Wellicht was hij ambtsdrager. Maar het was een lieve en enorm vriendelijke man, in zijn zwarte pak. Ik herinner me na vijfentwintig jaar nog steeds zijn gebeden aan het einde van de dag (vervuld van ootmoed en eerbied) en ook wel zijn aardige grapjes. En dat zwarte pak deed er toch echt niet toe.

Waarom ambtsdragers de beslissing nemen om ook in het dagelijks leven hun zwarte pak te dragen, begrijp ik niet helemaal. Wellicht is het voor hen juist onnatuurlijk om alleen tijdens kerkdiensten hun ambtskleding te dragen, omdat het ambt hun hele leven doortrekt. Maar waarom mensen zich zo enorm laten afschrikken door een zwart pak, snap ik nog veel minder.

Deze meneer dH is (denk ik) nu pastoraal medewerker in het bejaardenhuis waar mijn moeder woont, en is daar zeer gezien.

Klopt!

[Wandelende]

Mooi dat één voorbeeldfiguur genoemd kan worden. Gelukkig is de huidige generatie van leerlingen ook nog gezegend met zulke docenten. Ik hoop dat zij er meer kunnen noemen dan één.

[windorgel]

Mooi dat één voorbeeldfiguur genoemd kan worden. Gelukkig is de huidige generatie van leerlingen ook nog gezegend met zulke docenten. Ik hoop dat zij er meer kunnen noemen dan één.

Gelukkig heb ik er ook meerderen in mijn herinnering. Deze docent kwam naar voren naar aanleiding van de 'zwarte pakken'.

[Lilian1975]

Mooi dat één voorbeeldfiguur genoemd kan worden. Gelukkig is de huidige generatie van leerlingen ook nog gezegend met zulke docenten. Ik hoop dat zij er meer kunnen noemen dan één.

Nou er zijn er meer bij mij hoor. Met en zonder pak. Maar er was een gezamenlijke herkenning van een bepaalde docent. Dus vat het niet al te somber op.(Ben wel benieuwd uit welke jaren iedereen is. Misschien wel oud klasgenoten?)

Verder hoop ik met jou dat onze jeugd ook zulke identificatie figuren heeft. Nog meer hoop ik dat wij dat zelf mogen zijn. Maar het allermeest hoop ik dat zij Christus kennen. En niet een mens als indentificatie figuur hebben maar Hem. Als je begrijpt wat ik bedoel.

[Lilian1975]

Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? Matth. 27:46. Hoewel God Christus verliet, kon Hij op dat moment God toch rechtvaardigen. Dat lezen we in Psalm 22 vers 3 en 4: 'Mijn God, Ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts, en Ik heb geen stilte. Doch Gij zijt heilig.' Is uw geest hierin niet gevormd naar de geest van Christus? Kunt u niet zeggen dat, zelfs wanneer Hij bitter dingen tegen u schrijft, Hij desondanks de heilige, getrouwe en goede God is? Ik ben wel verlaten, maar ik word niet onrechtvaardig behandeld. Er is niet één druppel onrechtvaardigheid in de hele zee van mijn verdriet. Al veroordeelt Hij mij, dan moet, dan zal Ik Hem toch rechtvaardigen. Dat doet ook aan Christus denken. (Ds. J. Flavel)

Dit is echt het al l erdiepste diepste lijden geweest. Het verlaten zijn door Zijn Vader. Als Rechtvaardig Mens. uit liefde voor zondaren, om de weg vrij te maken voor Zijn vijanden tot de Vader. Het wordt het een steeds groter onvoorstelbaar wonder. Waar geen woorden voor zijn. Om stil van te worden.