Gelezen, gedacht, gehoord...

[J.C. Philpot]

Ik meen dat Ds. M. Meade zuiver spreekt over deze materie.

Het is een opmerkelijke plaats in Hos. 13:13: ‘Hij is een onwijs kind; want anders zou hij geen tijd in de kindergeboorte blijven staan.’ De plaats van de kindergeboorte is de baarmoeder. Zoals het kind uit de baarmoeder voortkomt, zo wordt de bekering uit de baarmoeder der overtuiging geboren. Als het kind tussen de baarmoeder en de wereld blijft staan, dan is dat gevaarlijk, en het leven van moeder en kind is in gevaar. Zo is het wanneer een zondaar rust in overtuigingen, en niet verder gaat, maar in de kindergeboorte blijft steken. (…)

Als u onder overtuigingen leeft, pas dan op om daarin te rusten. Sta niet lang in de plaats van de kindergeboorte. Het is waar dat overtuiging de eerste stap is tot bekering, maar het is de bekering zélf niet.

Een mens kan zijn overtuigingen tot in de hel met zich meenemen! Wat is het erg om op het sterfbed te moeten zeggen: ik was overtuigd van mijn gebrek aan Christus, en van Christus’ gewilligheid om te vergeven en zalig te maken, maar helaas, ik heb die overtuigingen niet opgevolgd. (…)

Daarom dan: is de Geest des Heeren in u begonnen te werken? Bent u ooit overtuigd geweest van het kwaad der zonde, van de onmacht van alle dingen onder de hemel om u te helpen? Van de volheid en gerechtigheid van Jezus Christus? Van de noodzakelijkheid om op Hem te rusten tot verkrijging van genade en vrede, heiligmaking en zaligheid? Bent u ooit wezenlijk van deze dingen overtuigd geweest? Och, zo lief als u uw zielen hebt, als u ooit hoopt zalig te worden, bedien u dan van deze overtuigingen, en wees ervan verzekerd dat u er niet in rust voordat u tot de volle vereniging met de Heere Jezus Christus bent gekomen, en alzo zult eindigen in een ware en volkomen bekering. Dan zult u niet alleen bijna, maar ook geheel een Christen zijn.

[Jeremiah]

Gelezen: de betekenis van de toeleidende weg

Dit hoofdstuk is gewijd aan het onderwerp '' de betekenis van de toeleidende weg''.
Spurgeon vertelt in een van zijn werken het volgende: '' Een jonge man, die bekommerd was over de zaligheid van zijn ziel, vroeg eens aan een predikant : ''Kunt u mij de weg naar Christus vertellen?'' Zeer nadrukkelijk antwoordde de predikant dat hij de weg naar Christus niet kon vertellen. De jonge man zei daarop: ''Ik dacht dat u een dienaar was van het Evangelie?'' ''Dat ben ik '', was het antwoord van de predikant.
Waarop de jonge man reageerde: ''Hoe komt het dan dat u mij de weg naar Christus niet kan vertellen?'' ''Mijn vriend'' zei de predikant, ''er is geen weg naar Christus. Hij is Zelf de Weg.(....)

Toen ik dit las moest ik denken aan de geschiedenis van de blinde man in Johannes 9.

Een mooie toevoeging. Een levendgemaakte weet aanvankelijk niets van Christus.

Een ding wist die man, dat hij eerst blind was maar dat hij nu ziet. Ik geloof dat er liefde in zijn hart was voor die 'onbekende Man'.

Dat lijkt mij wel. Hij was net ziende gemaakt. De man wilde daarom erg graag weten wie Hij was.

[samanthi]

Waar uit blijkt dit?

Uit de geschiedenis ervoor die Spurgeon verhaald.

En voor de goede orde. Waarom zou die vraag gesteld moeten worden?

Zodat niemand zal gaan rusten buiten de Heere Jezus.

[Jeremiah]

Waar uit blijkt dit?

Uit de geschiedenis ervoor die Spurgeon verhaald.

En voor de goede orde. Waarom zou die vraag gesteld moeten worden?

Zodat niemand zal gaan rusten buiten de Heere Jezus.

idd.

De bekende preek van Ds JW Kersten hierover is erg duidelijk.

https://www.prekenweb.nl/nl/Preek/Open/14750

[J.C. Philpot]

Dat lijkt mij wel. Hij was net ziende gemaakt. De man wilde daarom erg graag weten wie Hij was.

De man was lichamelijk ziende gemaakt. Het moment dat hij geestelijk van dood levendgemaakt werd, word niet in de schrift vermeld.

Op een allegorische uitleg kun je een dergelijke stellingen dus niet baseren. Dat is niet strijdig met de basisregels van bijbeluitleg.

[Herman]

Zodat niemand zal gaan rusten buiten de Heere Jezus.

Dat was al in het voorbeeld van Spurgeon begrepen.

[Ukkie]

Iemand die niets van Christus weet is die wel levend gemaakt? Moeten we op z'n minst niet voorzichtig zijn om dit zo te benoemen?

Als je ervan uitgaat dat de wedergeboorte een realiteit is, dan is voorzichtigheid niet nodig.

Wedergeboorte is een realiteit. Toch is m.i. voorzichtigheid geboden. Iemand die niets van Christus weet moet zich maar niet voor een levendgemaakte houden want dan ligt bedrog op de loer.

[Susanna]

Wel eens met deze consensusleer, dat er ook mensen zijn met wie God slechts in uiterlijke zin een verbond heeft (zoals de kanttekenaren ook aangeven bij Matth. 8:12).
Maar ook met dingen niet eens.

“Terwijl wij in de positie verkeren dat we het werkverbond hebben verbroken en middenin de dood liggen,”

De geleende woorden van het ‘midden in de dood liggen’, gebruikt het Avondmaalsformulier juist om te schrijven over de verslagen harten van de gelovigen: “Want wij komen niet tot dit Avondmaal om daarmede te betuigen dat wij in onszelven volkomen en rechtvaardig zijn; maar integendeel, aangezien wij ons leven buiten onszelven in Jezus Christus zoeken, zo bekennen wij daarmede dat wij midden in den dood liggen.” De vraag is waarom de consensusleer deze belijdenis verschuift naar / een connotatie wil geven met het werkverbond?

“Gods verbondsrelatie met Abraham en zijn nageslacht is in het Nieuwe Testament verbreed, zodat Joden en de andere volken delen in dezelfde belofte (bijv. art. 34 NGB). Dit betekent dat God in Christus deze verbondsrelatie heeft met het geheel van de zichtbare kerk. Het voorrecht van deze verbondsrelatie plaatst ieder gemeentelid onder het bevel van bekering om in de nieuwe gehoorzaamheid van Gods verbond te wandelen.”

Dat God Zich nog überhaupt met een mens bemoeit, is wel een grote gunst, maar een bevel tot bekering te moeten krijgen kan voor de persoon in kwestie slechts niet anders dan tot schuld en schaamte zijn, dan tot een voorrecht. De geleende woorden van de ‘nieuwe gehoorzaamheid’ gebruikt het Doopsformulier juist om te schrijven over de dagelijkse bekering in de weg van heiligmaking: “Ten derde, overmits in alle verbonden twee delen begrepen zijn, zo worden wij ook weder van God door den Doop vermaand en verplicht tot een nieuwe gehoorzaamheid, namelijk, dat wij dezen enigen God, Vader, Zoon en Heiligen Geest, aanhangen, betrouwen en liefhebben van ganser harte, van ganser ziele, van gansen gemoede en met alle krachten, de wereld verlaten, onze oude natuur doden, en in een nieuw, godzalig leven wandelen.”

Als ik het goed begrijp is nieuwe gehoorzaamheid dus een opstapje naar God toe? Het is één van de delen van het verbond, lees ik. Wordt er hier gesuggereerd dat we God aanhangen, betrouwen en liefhebben zonder wedergeboorte? Dat is toch niet Bijbels?

[DDD]

Ik heb niet het idee dat je het doopformulier begrijpt, als je zulke vragen stelt.

De doop verplicht ons God zo te gehoorzamen als bij ons nieuwe leven past.
Laten we dus toegewijd zijn aan God - Vader, Zoon en heilige Geest. Laten we
hem vertrouwen en liefhebben met heel ons hart, met heel onze ziel, met heel
ons verstand en met al onze kracht. Alles wat onheilig is moeten we loslaten.
Ons oude, zondige leven moet afsterven. Dan leiden we een heel nieuw leven
in dienst van God.

Verder ben ik het met Adagio helemaal niet eens. Als het doopformulier zegt dat de gelovigen van nature midden in de dood liggen, bedoelt het niet te zeggen dat dat voor ongelovigen niet zou gelden. Dit soort redeneringen tarten iedere vorm van logica.

Dat geldt ook voor punt twee. Nieuwe gehoorzaamheid en bekering zijn exact hetzelfde.

[KDD]

Dat lijkt mij wel. Hij was net ziende gemaakt. De man wilde daarom erg graag weten wie Hij was.

De man was lichamelijk ziende gemaakt. Het moment dat hij geestelijk van dood levendgemaakt werd, word niet in de schrift vermeld.

Op een allegorische uitleg kun je een dergelijke stellingen dus niet baseren. Dat is niet strijdig met de basisregels van bijbeluitleg.

Ik begrijp wat je bedoeld maar het was de weg die de Heere nam met hem zodat Hij de Christus mocht kennen en aanbidden.

[-DIA-]

Verder ben ik het met Adagio helemaal niet eens. Als het doopformulier zegt dat de gelovigen van nature midden in de dood liggen, bedoelt het niet te zeggen dat dat voor ongelovigen niet zou gelden. Dit soort redeneringen tarten iedere vorm van logica.

Hoe bent u geboren? Wat belijden we? Ben je bekeerd geboren, en goed en rechtvaardig, en zonder erfzonde? Of ben je geboren in zonde en in ongerechtigheid ontvangen? Als dat bij u anders is maakt u zich gelijk de Zaligmaker, Jezus. Hij kon met recht zeggen: Wie overtuigd Mij van zonde?

[Jantje]

Een mooie consensustekst inzake twee of drie verbonden:

https://www.rd.nl/artikel/904072-reform ... et-verbond

Het sterkt mij in mijn gedachten dat het voornamelijk een kwestie van definitie is.

Ik heb nr. 2 eruitgepikt, mijns inziens een 'kernnotie':

Gods verbondsrelatie met Abraham en zijn nageslacht is in het Nieuwe Testament verbreed, zodat Joden en de andere volken delen in dezelfde belofte (bijv. art. 34 NGB). Dit betekent dat God in Christus deze verbondsrelatie heeft met het geheel van de zichtbare kerk.

Mijns inziens is deze stelling onvolledig en onjuist.
De verbondsrelatie is ten eerste versmald (denk aan 'de rest die behouden wordt') tot de gelovigen, en in dat licht verbreed, in die zin dat het de gelovigen uit alle volken betreft. En dat betekent dus dat 'God in Christus' géén 'verbondsrelatie heeft met het geheel van de zichtbare kerk', maar slechts met het gelovige deel van de zichtbare kerk, wereldwijd.
Dit punt wilde ik toch even genoemd hebben.

De dominee waarvan ik dacht dat hij zou reageren, reageert inderdaad:

„Er blijkt sprake te zijn van een verbondsrelatie van God in Christus met geheel de zichtbare kerk, waaronder men blijkbaar verstaat alle gemeenteleden. Vanuit die verbondsrelatie zouden de beloften van het verbond bestemd zijn voor alle gemeenteleden. Hiermee worden de beloften dus losgemaakt van Christus, of de gehele zichtbare kerk wordt verondersteld in Christus vertegenwoordigd te zijn. Dit heeft echter verregaande gevolgen en is niet aanvaardbaar voor hen die belijden dat de verbondsbeloften aan Christus gedaan zijn en in Hem alleen aan de uitverkorenen.”

Zie verder: https://www.rd.nl/artikel/905021-theolo ... er-verbond

Dus helaas, @Herman en @DDD, ik blijf @Posthoorn gelijk geven. Volgens mij zegt ds. Schot precies hetzelfde.

[DDD]

Verder ben ik het met Adagio helemaal niet eens. Als het doopformulier zegt dat de gelovigen van nature midden in de dood liggen, bedoelt het niet te zeggen dat dat voor ongelovigen niet zou gelden. Dit soort redeneringen tarten iedere vorm van logica.

Hoe bent u geboren? Wat belijden we? Ben je bekeerd geboren, en goed en rechtvaardig, en zonder erfzonde? Of ben je geboren in zonde en in ongerechtigheid ontvangen? Als dat bij u anders is maakt u zich gelijk de Zaligmaker, Jezus. Hij kon met recht zeggen: Wie overtuigd Mij van zonde?

Je begrijpt niets van wat ik schrijf. Dat ligt niet aan mij, want wat ik schrijf is volkomen duidelijk. Het is uberhaupt de vraag of je het één keer gelezen hebt.

Je vraag heb ik in het citaat daarboven al beantwoord. Het is niet aardig om zulke suggestieve vragen te stellen waarop je het antwoord prima weet én waarop ik het antwoord al heb gegeven.

[Nathanaël]

Een mooie consensustekst inzake twee of drie verbonden:

https://www.rd.nl/artikel/904072-reform ... et-verbond

Het sterkt mij in mijn gedachten dat het voornamelijk een kwestie van definitie is.

Ik heb nr. 2 eruitgepikt, mijns inziens een 'kernnotie':

Gods verbondsrelatie met Abraham en zijn nageslacht is in het Nieuwe Testament verbreed, zodat Joden en de andere volken delen in dezelfde belofte (bijv. art. 34 NGB). Dit betekent dat God in Christus deze verbondsrelatie heeft met het geheel van de zichtbare kerk.

Mijns inziens is deze stelling onvolledig en onjuist.
De verbondsrelatie is ten eerste versmald (denk aan 'de rest die behouden wordt') tot de gelovigen, en in dat licht verbreed, in die zin dat het de gelovigen uit alle volken betreft. En dat betekent dus dat 'God in Christus' géén 'verbondsrelatie heeft met het geheel van de zichtbare kerk', maar slechts met het gelovige deel van de zichtbare kerk, wereldwijd.
Dit punt wilde ik toch even genoemd hebben.

De dominee waarvan ik dacht dat hij zou reageren, reageert inderdaad:

„Er blijkt sprake te zijn van een verbondsrelatie van God in Christus met geheel de zichtbare kerk, waaronder men blijkbaar verstaat alle gemeenteleden. Vanuit die verbondsrelatie zouden de beloften van het verbond bestemd zijn voor alle gemeenteleden. Hiermee worden de beloften dus losgemaakt van Christus, of de gehele zichtbare kerk wordt verondersteld in Christus vertegenwoordigd te zijn. Dit heeft echter verregaande gevolgen en is niet aanvaardbaar voor hen die belijden dat de verbondsbeloften aan Christus gedaan zijn en in Hem alleen aan de uitverkorenen.”

Zie verder: https://www.rd.nl/artikel/905021-theolo ... er-verbond

Dus helaas, @Herman en @DDD, ik blijf @Posthoorn gelijk geven. Volgens mij zegt ds. Schot precies hetzelfde.

Dat is inderdaad wel spijtig, omdat je dan de Drie Formulieren van Enigheid dus niet onderschrijft. Volgens mij is de afspraak dat we op dit forum dan niet over dat soort zaken in discussie gaan. (Je stelt hiermee namelijk, net als ds. Schot, de kinderdoop ter discussie.)

[DDD]

Ds Schot levert op één punt commentaar op de tekst, en wel precies op het punt waarover in de GG altijd verschil van inzicht is geweest, namelijk over de bediening van het genadeverbond.

En verder zegt hij dat er enkele onderwerpen ten onrechte ontbreken, omdat men het daarover niet eens was. Dat is leuk en aardig, maar het ging in deze consensus nu juist over waar men het wél over eens was.

Alleen al het verabsoluteren van het eigen gelijk in een definitiekwestie vind ik ongepast. Maar goed. Ds. Schot maakt graag een helder onderscheid tussen wat hij vindt en alle andere meningen. Dat mag natuurlijk. Maar ik denk dat gemeenteleden beter naar mensen kunnen luisteren die iets breder kunnen en willen kijken.

Zijn reactie is, voor zover die is gebaseerd op het onderscheid tussen verbondsbeloften en evangeliebeloften, puur een kwestie van definitie. Ook vanuit de GGiN is daar al commentaar op geleverd. Dat is allemaal niet erg, als alle betrokkenen het besef zouden hebben dat ze bezig zijn met het in een theologisch model brengen van de werkelijkheid, en dat er verschillende werkbare modellen zijn. In plaats van modellen ziet men de eigen categorisering als een rechtstreeks uitvloeisel van Gods openbaring. Dat laat voor mij zien dat men de stof niet echt beheerst.