Gelezen, gedacht, gehoord...

[helma]

30-06-2017 08:10

‘Laat ons dan elkander niet meer oordelen; maar oordeelt dit liever, namelijk, dat gij den broeder geen aanstoot of ergernis geeft, Rom. 14:13.’

 

Wat een vreugde zou het zijn als we allemaal een verdraagzaam karakter zouden hebben. Ik weet niet hoe het met u is, maar ik verlang ernaar om te groeien in verdraagzaamheid. Volgens mij is verdraagzaamheid essentieel voor het genieten van vrede en vreugde. In de eerste plaats is het voor ons allen van levensbelang dat we weten dat onze zonden om Christus wil vergeven zijn. Zolang we dat niet weten, kunnen we geen echte vrede genieten. Waarom niet? Omdat wij dan in een voortdurende strijd zijn tegen God en Zijn Woord. Hoewel we zonder deze vrede misschien een prachtig karakter kunnen hebben, is het ten diepste nog steeds op onszelf gericht en is het niet tot eer van God. Lieve vrienden, als we nadenken over karaktervorming, dan wil ik benadrukken dat de karaktervorming waar ik op doel, haar bron vindt in Christus. Wat hebben we aan lieve mensen met een prachtig karakter als het hart bedorven is en eindigt in de poel van vuur? Karaktervorming, zonder gebrokenheid aan de voeten van Jezus, is niets anders dan een wettische heiligmaking. Het ziet er misschien mooi uit maar het is niets anders dan een juk der dienstbaarheid. Wat hebben we aan zelfverzekerdheid als de zekerheid niet gegrond is op het Woord van God? Wat hebben we aan geduld als het niet voortvloeit uit de kruisverdiensten van Christus? Wat hebben we aan zachtmoedigheid als het niet strekt tot eer van God de Vader? Kortom laten we stoppen met iets te bewerken uit eigen kracht en onszelf overleveren in de handen van de hemelse Pottenbakker. Hij heeft ons gemaakt uit stof om daarin Zijn beeld te openbaren, wij hebben dit beeld verwoest door onze zonden maar nu door het verzoenende werk van Christus is het mogelijk dat ook wij weer beelddragers van God worden. Kom vrienden, laten wij met een biddend hart tot God de Vader gaan, onszelf aan Hem overgeven, rustend in het geloof dat ons alle zonden om Christus wil vergeven zijn, opdat onze harten en levens vervuld kunnen worden met de Heilige Geest en ons karakter het karakter van God zal openbaren.   

 

Lieve vrienden, als wij in deze overgave leven, dan mogen wij door het geloof weten, kinderen van God te zijn. Het bloed van Jezus Christus Gods Zoon, reinigt van alle zonden. In Christus zijn wij een nieuwe schepping en hebben wij Zijn karakter ontvangen. Het is voor ons noodzakelijk om dit te beseffen en daarvan uit te leren leven. Niet onze kracht maar Zijn kracht wordt in onze zwakheid volbracht en zal het beeld van God in en door ons openbaren. 

 

Juist in de omgang met elkaar zullen wij ontdekken dat onze karakters gevormd worden. Zoals in een vuur het ene houtje het andere houtje aansteekt, zo kan de ene broeder de andere broeder aansteken in het vurige verlangen om geheel alleen voor God te leven. Als ik alleen in een hutje op de hei zit heb ik niet zoveel moeite met andere mensen. Maar als ik aan een tafel zit met veel mensen dan hoor ik de één snuiven, de ander slurpen, weer een ander kijkt wat verontwaardigd, en de volgende ruikt wat sterk. Het is aan mij hoe ik daarmee om leer gaan. Verdraagzaamheid leert liefhebben zonder veroordeling. We kunnen lang en kort praten maar wij hebben allemaal verdraagzaamheid nodig. Zij die in een stad leven, weten wat het is om vele prikkels te moeten incasseren. Terwijl ik dit schrijf, rijden er auto’s en brommers langs mijn raam, stemmen van fietsers en wandelaars dringen tot mij door en als de brandweer met haar sirene langskomt dan begint de hond van de buren te janken. Terwijl de telefoon rinkelt pakt de buurjongen zijn bromfiets uit de schuur en begint met zijn knetterende uitlaat rondjes op het terrein te rijden zodat ik mijn raam moet sluiten. Wie herkent dit niet? Als ik helemaal geen verdraagzaamheid zou kennen, dan zou ik gek worden, ik word geconfronteerd met mijzelf en het kwaad dat in mij woont. Dit drijft mij uit naar de Heere en aan de voeten van mijn Heiland wordt mijn karakter gevormd en mijn hart vervuld met liefde tot de mensen om mij heen.

 

Dit zijn zomaar wat praktische dingen die iedereen zal herkennen. De één heeft een buurvrouw die te hard praat, weer een ander heeft buren die niet weten hoe zij parkeren moeten. De buurjongen houdt nergens rekening mee en het buurmeisje heeft wel een erg grote mond tegen haar moeder. Als wij allemaal het karakter van de Heere Jezus zouden hebben dan zou het hier een hemel op aarde zijn en zouden we geen overlast van elkaar hebben. Maar helaas, door onze zondige keuzes is het hier geen paradijs. Wij hebben te leven en te handelen met de gebrokenheid en de soms lastige karakters en eigenschappen van de mensen om ons heen. Wat een vreugde als ons hart vervuld is met de liefde van God en we merken dat geduld, zachtmoedigheid en verdraagzaamheid, langzaam maar zeker beginnen te groeien.

 

Ik geloof dat juist in de verdrukkingen openbaar komt wie we ten diepste zijn en dat dan tegelijk ons karakter gevormd wordt. Als wij onszelf tenminste overgeven in de handen van de hemelse Pottenbakker. Denk eens aan Job, wat een beproeving is er over deze man gekomen. Alles wat hij had werd hem afgenomen en terwijl hij zich vol zweren op de ashoop zit te krabben met een potscherf zegt hij; ‘zouden wij het goed van God ontvangen en het kwade niet?’ Terwijl zijn vrouw er klaar mee was, kon Job geen kwaad over zijn God spreken. Jakobus neemt hem, in hoofdstuk 5:11 ten voorbeeld voor ons: ‘Ziet, wij houden hen gelukzalig, die verdragen; gij hebt de verdraagzaamheid van Job gehoord, en gij hebt het einde des Heeren gezien, dat de Heere zeer barmhartig is en een Ontfermer.’ Zien we hier in Job niet iets blinken van Gods karakter? Verdraagzaamheid openbaart zich juist daar waar de omstandigheden en de redenatie roept tot weerstand maar de praktijk zich uit in liefde en zachtmoedigheid.

 

In Psalm 95 vers 10 lezen we hoe de Heere Zich uit over het volk Israël: ‘Veertig jaren heb Ik verdriet gehad aan dit geslacht, en heb gezegd: Zij zijn een volk, dwalende van hart, en zij kennen Mijn wegen niet.’ En in Handelingen 13 vers 18 lezen we: ‘En heeft omtrent de tijd van veertig jaren hun zeden verdragen in de woestijn.’ We zien dat de HEERE veertig jaar geduld heeft gehad met het volk dat steeds opnieuw liet zien dat ze niet wilde gehoorzamen aan hun Verlosser. Lieve vrienden, hoe is het bij ons? Als ik mijn verdraagzaamheid meet aan dat van God, dan word ik klein en krijg ik het verlangen om nooit meer iets te zeggen over de mensen om mij heen. Is het juist ook niet die verdraagzaamheid van God, die ons zou moeten aansporen tot een leven met en voor Hem? ‘Of veracht gij den rijkdom Zijner goedertierenheid, en verdraagzaamheid, en lankmoedigheid, niet wetende, dat de goedertierenheid Gods u tot bekering leidt? Rom. 2:4.’

 

Laten wij bidden om zo vervuld te zijn van Gods liefde, dat Zijn verdraagzaamheid in ons openbaar komt. Dan leer ik om te zwijgen in plaats van te zeuren en kwaad te spreken over mijn naasten. Als de liefdevolle verdraagzaamheid van God mijn hart vervuld dan kan ik die hoogmoedige broeder liefhebben en voor Hem bidden, dan kan ik die driftige zuster waarderen en haar bemoedigen omdat ik weet dat in Christus alle dingen mogelijk zijn. Als ik aan de voeten van mijn Heiland ben dan besef ik hoe groot Zijn genade is en weet ik dat alles wat aan mij vernieuwd is en wordt, alleen maar Zijn verdiensten zijn. Kom vrienden, broeders en zusters, er is hoop, want Jezus leeft, in Hem is een volheid waaruit wij mogen putten en verzadigd worden.

 

Terwijl we het verdraagzame karakter overdenken wil ik kort opmerken dat we nooit verdraagzaam kunnen en mogen zijn als het gaat om de zonden. God haat de zonden en het nieuwe karakter dat gevormd wordt in de kinderen van God kan ook niet leven met de zonden. Verdraagzaamheid moeten we dan ook niet verwarren met een zoetsappige liefde zonder een heilige vurigheid die strijd tegen de zonden. Maar bedenk wel, dat deze strijd in de eerste plaats gevoerd wordt tegen de zonden in ons eigen vlees en in liefde strijden we samen, schouder aan schouder met broeders en zusters, tegen de zonden die op ons afkomen. Wij moeten volgens Johannes 7:24 een rechtvaardig oordeel vellen en ervoor waken om dit onrechtvaardig te doen (Matth. 7:1). Het rechtvaardige oordeel is gevormd door Gods Geest en in overeenstemming met het Woord van God. Als Jakobus bijvoorbeeld in hoofdstuk vier de broeders waarschuwt om niet kwalijk over elkaar te spreken en elkaar te oordelen zegt hij tegelijk het volgende: ‘Zo onderwerpt u dan Gode; wederstaat den duivel, en hij zal van u vlieden. Naakt tot God, en Hij zal tot u naken. Reinigt de handen, gij zondaars, en zuivert de harten, gij dubbelhartigen! Jak. 4:7,8.’ Het door genade vernieuwde verdraagzame karakter haat dus de zonden en verdraagt dit niet in het eigen leven en zal niet schromen om broeders en zusters te vermanen te bestraffen en op te wekken tot een heilige wandel. De tekst boven onze overdenking leert ons om in liefde met elkaar om te gaan, elkaar niet de maat te nemen en er tegelijk voor waken om de ander tot een ergernis of aanstoot te zijn. Dit betekent dat wij in eerste instantie genoeg werk met onszelf hebben. Mijn karakter is in ontwikkeling, in mijn leven zijn nog blinde vlekken, wonden en littekens, maar in Christus mag ik mij volmaakt weten. Kom broeders en zusters, wat een vreugde om een kind van God te zijn. Heb geduld met elkaar, zoek het goede voor elkaar en besef dat het soms goed is om dingen te doen of te laten, juist om een ander te winnen voor het Koninkrijk van God en een broeder of zuster die zwak is niet te ergeren of tot zonden te verleiden. Paulus zegt, dat hij tot in eeuwigheid geen vlees zal eten of wijn zal drinken als hij daarmee zijn broeder zou ergeren (1 Kor. 8:13). Mijn zoon is vanaf dat hij als kleine jongen wat begon te klauteren een echte bomenklimmer. Onlangs waren wij ergens en ontdekten wij dat er een broeder was die zich ergerde aan mijn zoon die hoog in de boom zat. De volgende keer dat we elkaar ontmoette bleef mijn zoon op de grond, hoewel de prachtige klimboom hem lokte. De verdraagzaamheid van mijn zoon en de broeder kan zich op deze manier ontwikkelen. Geve de Heere ons samen wijsheid om voortdurend opmerkzaam te zijn op hoe we handelen moeten in verschillende situaties met een hart vol liefde om in verdraagzaamheid ten alle tijde het goede voor elkaar te zoeken. De Heere zegen ons. Amen.

 

Wilco Vos Veenendaal 27-06-2017



Lees meer: http://www.bijbelseoverdenkingen.nl/new ... draagzaam/

[samanthi]

@helm
Dank voor het plaatsen.

[Jeremiah]

Genade doet onze verlorenheid en machteloosheid beleven

ds. Huisman

[Dodo]

Terwijl de voortuin een soort ansichtkaart aan iedere voorbijganger is, is de achtertuin een brief aan jezelf.

(uit een tuinboek)

[Desiree]

De brief zegt dan... ga eens wat meer in je tuin zitten.. bijvoorbeeld op dat heerlijke bankje en niet altijd aan de slag.

De voortuin is keurig maar geeft totaal niets weer van de alternatieve bewoners...

Leuke spreuk...

[Ireneüs van Lyon]

Mooi artikel van ds. W. de Bruin:

https://www.rd.nl/opinie/theologenblog- ... -1.1413718

[Orchidee]

Heel bijzonder en mooi!
https://cip.nl/63293-donald-en-vivian-h ... r-getrouwd

[samanthi]

Heel bijzonder en mooi!
https://cip.nl/63293-donald-en-vivian-h ... r-getrouwd

Wat ontzettend mooi.

[-DIA-]

Mooi artikel van ds. W. de Bruin:

https://www.rd.nl/opinie/theologenblog- ... -1.1413718

---knip---

Met name dit trof me in negatieve zin:
Vooral het juridische karakter van de leer van Calvijn moet het ontgelden.
Moet er minder over het Recht Gods gesproken worden?
Dan is de Kerk nergens meer.
Wat wil men dan? Sion verlost door over het recht heen te stappen? Ik vraag maar, maar
het lijkt me die kant te raken. Ik denk dat in dit systeem geen plek is voor de rechtvaardigmaking en
verzoening door voldoening, denkend aan Zondag 23 van de Heidelberger Catechismus.
In de praktijk weet men daar nu al vaak geen raad meer mee.

Als ik mis ben, zeg het dan. Ik reageer niet veel. Ben benauwd.

[samanthi]

Mooi artikel van ds. W. de Bruin:

https://www.rd.nl/opinie/theologenblog- ... -1.1413718

---knip---
Met name dit trof me in negatieve zin:
Vooral het juridische karakter van de leer van Calvijn moet het ontgelden.
Moet er minder over het Recht Gods gesproken worden?
Dan is de Kerk nergens meer.
Wat wil men dan? Sion verlost door over het recht heen te stappen? Ik vraag maar, maar
het lijkt me die kant te raken. Ik denk dat in dit systeem geen plek is voor de rechtvaardigmaking en
verzoening door voldoening, denkend aan Zondag 23 van de Heidelberger Catechismus.
In de praktijk weet men daar nu al vaak geen raad meer mee.

Als ik mis ben, zeg het dan. Ik reageer niet veel. Ben benauwd.

ds. de Bruin weerlegd deze kijk van Rouw juist, ook het vrijkopen van een slaaf, een slaaf kon er vaak niets aan doen dat hij slaaf geworden was terwijl het onze schuld wel is.

Het juridisch element zit in de betaling door de Heere Jezus, omdat wij niet kunnen betalen.
Dus een hemelhoge schuld, geen middelen, maar Hij wil die schuld op zich nemen.

Dat haal ik eruit.

[-DIA-]

Met name dit trof me in negatieve zin:
Vooral het juridische karakter van de leer van Calvijn moet het ontgelden.
Moet er minder over het Recht Gods gesproken worden?
Dan is de Kerk nergens meer.
Wat wil men dan? Sion verlost door over het recht heen te stappen? Ik vraag maar, maar
het lijkt me die kant te raken. Ik denk dat in dit systeem geen plek is voor de rechtvaardigmaking en
verzoening door voldoening, denkend aan Zondag 23 van de Heidelberger Catechismus.
In de praktijk weet men daar nu al vaak geen raad meer mee.

Als ik mis ben, zeg het dan. Ik reageer niet veel. Ben benauwd.

ds. de Bruin weerlegd deze kijk van Rouw juist, ook het vrijkopen van een slaaf, een slaaf kon er vaak niets aan doen dat hij slaaf geworden was terwijl het onze schuld wel is.

Het juridisch element zit in de betaling door de Heere Jezus, omdat wij niet kunnen betalen.
Dus een hemelhoge schuld, geen middelen, maar Hij wil die schuld op zich nemen.

Dat haal ik eruit.

Maar als je de oude verklaring van Zondag 23 eens beluisterd:
http://www.theologienet.nl/mp3/Lamain%2 ... 201972.mp3
Zie ook de preek van ds. Blok uit Job 33, die ik eerder al plaatse:
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 4&start=60

[samanthi]

Met name dit trof me in negatieve zin:
Vooral het juridische karakter van de leer van Calvijn moet het ontgelden.
Moet er minder over het Recht Gods gesproken worden?
Dan is de Kerk nergens meer.
Wat wil men dan? Sion verlost door over het recht heen te stappen? Ik vraag maar, maar
het lijkt me die kant te raken. Ik denk dat in dit systeem geen plek is voor de rechtvaardigmaking en
verzoening door voldoening, denkend aan Zondag 23 van de Heidelberger Catechismus.
In de praktijk weet men daar nu al vaak geen raad meer mee.

Als ik mis ben, zeg het dan. Ik reageer niet veel. Ben benauwd.

ds. de Bruin weerlegd deze kijk van Rouw juist, ook het vrijkopen van een slaaf, een slaaf kon er vaak niets aan doen dat hij slaaf geworden was terwijl het onze schuld wel is.

Het juridisch element zit in de betaling door de Heere Jezus, omdat wij niet kunnen betalen.
Dus een hemelhoge schuld, geen middelen, maar Hij wil die schuld op zich nemen.

Dat haal ik eruit.

Maar als je de oude verklaring van Zondag 23 eens beluisterd:
http://www.theologienet.nl/mp3/Lamain%2 ... 201972.mp3
Zie ook de preek van ds. Blok uit Job 33, die ik eerder al plaatse:
http://www.refoforum.nl/forum/viewtopic ... 4&start=60

Bedankt

[Vorst]

Mooi artikel van ds. W. de Bruin:

https://www.rd.nl/opinie/theologenblog- ... -1.1413718

Inderdaad. Mooi artikel.

[Jongere]

Mooi artikel van ds. W. de Bruin:

https://www.rd.nl/opinie/theologenblog- ... -1.1413718

Inderdaad. Mooi artikel.

Zeker, heel belangrijk bovendien ook. Je ziet de 'verzoening door voldoening' steeds meer onder druk komen te staan, ook in populaire theologie die door heel wat 'kerkvolk' wordt gelezen zonder hier oog voor te hebben.

[-DIA-]

Mooi artikel van ds. W. de Bruin:

https://www.rd.nl/opinie/theologenblog- ... -1.1413718

Inderdaad. Mooi artikel.

Zeker, heel belangrijk bovendien ook. Je ziet de 'verzoening door voldoening' steeds meer onder druk komen te staan, ook in populaire theologie die door heel wat 'kerkvolk' wordt gelezen zonder hier oog voor te hebben.

Nu begrijp ik het niet meer.... Wat bedoelt u? Hetzelfde als ik? Dat blijkt niet uit de context want één moet het verkeerd verstaan, als ik het goed bezie?