Gelezen, gedacht, gehoord...

[DDD]

Omdat het gevaar in een klein hoekje zit. En bovendien omdat dwalingen in buurgemeenten ook heel ernstig zijn.

[eilander]

Een open gesprek is uitstekend en wellicht lastig in de GG. Ik geef toe dat daar nog wel wat te winnen valt. Ik geef wel wat aan waar mijn moeite ligt. Zo begin je in ieder geval geen open gesprek. Mij ontbreekt nu de tijd, wellicht vannacht, als ik nachtdienst doe, dat ik wat uitgebreider reageer.

Eens. Frustraties duidelijk laten merken doet het altijd goed bij medegefrustreerden en ook bij absolute buitenstaanders, en kan daar dan ook rekenen op bijval. Maar daar gaat het natuurlijk niet om. Het gaat er - als het goed is - om om een goed gesprek te hebben met degenen over wie het gaat.

Ik heb geprobeerd om het nu heel kwaadwillend te lezen maar zelfs dan lukt het me niet om er frustraties in te lezen. Dat lees ik wel in jou reactie. Ik neem aan dat je mij bedoelt met absolute buitenstaander. In dat geval probeer je me weer een etiket op te drukken. Ik heb me inhoudelijk niet over het stuk uitgelaten. Ik schreef alleen ergens dat het de moeite waard is om op te bezinnen. En dat is echt iets anders dan 'veel bijval'. Ik begrijp je frustratie richting mij maar het is niet altijd handig dit zo te laten merken. Dat geeft dan bij mij weer frustratie.

In het stuk wordt beschreven wat hij ervaart en daar worden vragen bij gesteld. Aan het einde van het stuk volgt een vraag om uitleg. Aan iemand van degenen waar over het gaat.

Uiteraard ga ik er vanuit dat deze vragen al eens aan de kerkenraad en/of predikant gesteld zijn. Als dat niet het geval is, ligt de vraag nu op de verkeerde plek.

Wel grappig, want ik dacht helemaal niet aan jou. Ik doelde meer op mensen die afscheid genomen hebben van de gereformeerde gezindte, ik dacht niet aan een forummer eigenlijk.

[Jantje]

Omdat het gevaar in een klein hoekje zit. En bovendien omdat dwalingen in buurgemeenten ook heel ernstig zijn.

Ja ja, maak dat de kat maar wijs.

Voor zover ik weet zijn de verhoudingen in Genemuiden en op Urk prima in orde. Dus dit is echt een dooddoener.

[Ad Anker]

Misschien moet hij eens een gesprek aanvragen met én zijn pastor én zijn consulent. Dan kunnen die hem haarfijn uitleggen, dat hij stevig dwaalt.

Ik ben het helemaal met @Ad Anker eens.

Waarin dwaalt hij dan? En Ad geeft ook niets inhoudelijk weer. Als buitenstaander trekt ik de conclusie dat een open gesprek binnen de Ger Gem nog niet zo eenvoudig lijkt....

Een open gesprek is uitstekend en wellicht lastig in de GG. Ik geef toe dat daar nog wel wat te winnen valt. Ik geef wel wat aan waar mijn moeite ligt. Zo begin je in ieder geval geen open gesprek. Mij ontbreekt nu de tijd, wellicht vannacht, als ik nachtdienst doe, dat ik wat uitgebreider reageer.

En dit is wat ds. Koelman nog meer zegt, in aansluiting op het citaat wat hij geeft. De schrijver van het CIP-artikel mag hier nog eens goed naar kijken. Dat gun ik hem. Volgens mij heb ik daar alles mee gezegd.

Ten eerste. Dit is zeker dat een zondaar te vroeg kan geloven dat hij door Christus in een staat van zaligheid is. Men kan te vroeg menen en hopen dat men door de Zaligmaker zalig gemaakt zal worden, namelijk als men meent dat men door Christus zeker in de hemel en de heerlijkheid zal komen, terwijl men geen oog heeft voor een andere weldaad van Christus dan alleen voor de hemelse heerlijkheid. Men zoekt door Hem geen andere weldaden, die een ellendig zondaar ook nodig heeft en die ook voorgesteld worden in Christus. Hij meent te vroeg dat hij door Christus zalig zal worden. Hij verwacht Christus niet en hij ziet niet naar Hem uit om verandering in zijn leven en praktijk te maken. Hij ziet niet naar Hem uit om een zodanige verzoening teweeg te brengen, waardoor hij met God in vrede komt en in vrede met Hem kan leven en wandelen. Hij neemt Christus niet aan en hij neemt zijn toevlucht niet tot Hem als tot een volkomen Zaligmaker, als hij niet tot Hem komt om geheel en volkomen door Hem zalig gemaakt en verlost te worden van allerlei kwaad, schuld en ellende, waarin hij verzonken is, Hebreeën 7 vers 25. Wanneer God Christus de Zaligmaker en de zaligheid in Hem aanbiedt, biedt Hij twee dingen aan. Hij biedt Christus aan om twee dingen te doen.

1. Hij biedt de zondaar verlossing van de schuld der zonde aan. Dat is: Hij biedt hem verlossing van de verbintenis tot straf aan. Zo biedt Hij hem de verzoening, vriendschap en vereniging met Hem door Christus aan. Daarom kreeg Christus Zijn Naam Jezus: Gij zult Zijn Naam heten Jezus, want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden, Mattheüs 1 vers 21.

2. God biedt Christus aan om zondaren te behouden en zalig te maken of te verlossen van de besmetting der zonde: Die Zichzelf voor ons gegeven heeft, opdat Hij ons zou verlossen van alle ongerechtigheid, en Zichzelf een eigen volk zou reinigen, Titus 2 vers 14. Het bloed van Christus zal uw geweten reinigen van dode werken om de levende God te dienen, Hebreeën 9 vers 14. Een zondaar die Christus niet tot die twee bedoelingen aanneemt, neemt Hem in het geheel niet aan. Daarom kan men niet zeggen: Hij neemt Christus te vroeg aan. Wel kan men zeggen: Hij meent te vroeg dat hij door Christus ten hemel gebracht zal worden. Hij troost zich te vroeg, want hij heeft nog niet in Christus geloofd. Hij heeft Hem nog niet omhelsd tot dat doel, waartoe Hij voorgesteld en aangeboden is.

Ten tweede. Een ziel kan Christus niet te vroeg aannemen en omhelzen en door Hem tot God gaan om vrede, genezing en zaligheid. Het is onmogelijk dat dit gebeuren zou, want God roept ieder zondaar heden tot Christus. Hij gebiedt ieder zondaar heden te komen, zonder uitstel of verontschuldiging. Nu moet hij komen, op deze dag der genade en zaligheid, Hebreeën 3 vers 7; II Korinthe 6 vers 2. God gebiedt zondaren nu Christus als een Middelaar te omhelzen en in Zijn Naam te geloven, 1 Johannes 3 vers 23. Een zondaar kan Gods roeping niet te vroeg beantwoorden. Nu klopt de Heere aan hun hart. Zij moeten terstond openen. Toen de koning het volk tot de bruiloft van Zijn Zoon liet nodigen: komt tot de bruiloft, alle dingen zijn gereed, was hij zeer toornig dat zij Zijn roeping en nodiging verzuimden en niet onmiddellijk kwamen, Mattheüs 22 vers 2-8. Ook kan men niet te vroeg van onder Gods toorn, uit de vijandschap in een staat van vriendschap komen. Heden moet men daartoe komen. Men kan niet te vroeg komen tot de bekwaamheid en vatbaarheid om iets te doen dat God behaaglijk is. Heden moet men trachten in een gestalte te zijn om een aangenaam gebed te doen, dat verhoord wordt. Dat kan niet te vroeg gebeuren. De Heere eist het nu en zonder enig uitstel. Maar het kan niet gebeuren zonder door het geloof tot Christus te lopen. Daarom kan men niet te vroeg in Christus geloven.

Ten derde. De aanbieding van Christus en van alle beloften en zegeningen in Hem geschiedt zowel aan degenen die niet verbroken van hart zijn, als aan degenen die het meest verbroken en verslagen van geest zijn. Niemand zal Christus aannemen als hij zijn ellende niet ter harte neemt. Toch is het te allen tijde ieders plicht om Hem aan te nemen en tot Hem uit te gaan. Als iemand dan gewillig is, door een gezicht van zijn armoede, machteloosheid en rampzalige staat tot Christus te gaan, mag hij niet denken en niemand mag hem zeggen dat hij Jezus te vroeg kan aannemen tot verzoening en genezing. Het gezicht en gevoel van de ellende zonder enige instorting van genade en zonder een krachtige trekking van God drijft niet naar Christus om rechtvaardigmaking of heiligmaking te ontvangen. Integendeel, alle gedachten aan God buiten Christus verschrikken en drijven de zondaar van God af, zoals bleek bij Adam en Judas. Judas bleef echter onwillig om die vervloekte wegen van vijandschap te verlaten en tot Christus te komen. Christus zegt: niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke, Johannes 6 vers 44. Hoe meer men de uitwerkingen en vruchten van Gods rechtvaardigheid in het geweten voelt, hoe verder men van God afloopt. Totdat een ingestorte of ingeschapen besturing de zondaar dwingt om de aangeboden Christus te ontvangen. Als hij dan tot Christus komt en Hem aanneemt, kan hij nooit te vroeg komen en te vroeg in Hem geloven. Die mening dat men Christus te vroeg aangrijpt en te vroeg aanmatigt, komt voort uit een dwalend begrip betreffende de eigenlijke daad van het geloof. Men heeft gedacht dat het geloof een verzekerd vertrouwen is dat Christus de mijne is en voor mij gestorven is en mij zalig zal maken, hetgeen reeds weersproken is.

Ten vierde. Het is waar dat degenen die benauwde gewetens behandelen, niet te geneigd moeten zijn om deze mensen te troosten en te verzekeren dat zij deel aan Christus hebben, dat de beloften des levens in Jezus Christus hun toekomen en dat zij zeker aangenomen zijn in het verbond der genade, want dat kan te vroeg gebeuren. Men handelt dan zoals een arts die de zalf te vroeg op een gevaarlijk gezwel of een zweer smeert, zonder dat hij eerst ontsmettingsmiddelen gebruikt of de wond grondig zuivert. Hij zorgt er slechts voor dat er vel over de wond groeit, wat het leven van de patiënt alleen maar meer in gevaar brengt. Of men handelt zoals een dokter die in plaats van zuiverende dranken hartversterkingen en voedende middelen geeft, hetgeen sommige zieke lichamen tot verderf kan strekken. Een wijze geestelijke medicijnmeester zal een benauwde ziel en een overtuigde zondaar aan de Heere Jezus tot zuivering en genezing aanbieden. Er zijn echter vele onverstandige kwakzalvers en zielemoordenaars onder de geestelijke medicijnmeesters. Er is geen ander geneesmiddel, geen zalf of balsem te gebruiken, hetzij tot uitzuivering, hetzij tot heling, als Christus Zelf niet omhelsd wordt. Jezus Christus is de enige Medicijn en de enige Medicijnmeester. Hij is en heeft alleen de balsem van Gilead. Men mag het niet een ogenblik uitstellen om de aangeboden Jezus aan te nemen. Maar het is wat anders als men iemand gaat verzekeren dat hij met Christus verenigd is. Dat kan men niet doen, voordat men de gevolgen ziet van de aanneming van Jezus tot vereniging. Hier kan een zondaar zelf de verzekering veel vroeger ontvangen dan een ander die kan toepassen. Want hetgeen voor anderen onzichtbaar is, is zichtbaar voor de mens zelf, I Korinthe 2 vers 11. Een zondaar kan een hartelijke gewilligheid en verlangende begeerte hebben om Christus te omhelzen en dadelijk te omhelzen zoals Hij in het Evangelie voorgesteld wordt. Daardoor kan hij onder de medewerking van Gods Geest tot verzekering komen en geen ander oog dan dat van God kan het zien. Ik heb dit zo breed uiteen moeten zetten, omdat velen door deze verstrikkende gedachten opgehouden worden om rechtuit en terstond in geloof tot Christus te gaan, als zij hun ellende zien en wel tot Hem wensen te komen.

[liz boer]

Waarom bidden geen bedelen is
‘Ik wil in het kort nog enkele punten noemen, waarom bidden geen
bedelen is.
1. Een bedelaar heeft geen relatie met de voorbijganger. Hij zoekt
iets van deze passant, maar niet hemzelf. Deze voorbijganger geeft
wat en gaat door. Hij zoekt de bedelaar niet. In onze bedelaarsgodsdienst is de Heere een Voorbijganger. Wij bidden tot Hem in
bepaalde omstandigheden, als we in nood zijn. Zijn we geholpen,
dan gaan we onze weg en laten wij de Heere voorbijgaan. Zo zijn
wij echte bedelaars, die met de Heere Jezus verder geen relatie van
eeuwige aard zoeken. Maar de Heere wil Zichzelf aan ons kwijt als
ons allerhoogst en eeuwig Deel.
2. Een bedelaar gebruikt zijn omstandigheden om de ander te bewegen tot medelijden. Wij hebben een echte bedelaarsgodsdienst
als wij menen dat wij eerst door de wet verbroken moeten zijn en
wij gedegen besef moeten hebben van onze ellende. Dit is niets
anders dan de Heere met onze ellende bewegen tot genade. En dat
is de Heere een gruwel. Hij wordt niet bewogen door ons en onze
ellende. Hij is de Bewogene in Zichzelf. Hij is over ons met innerlijke
ontferming bewogen. En alleen vanuit de innerlijke vereniging met
Christus door wederbarende genade worden wij bewogen over ons
zieleheil en ontvangen wij uit Jezus Christus een door schuldbesef
verbroken en verslagen hart. De catechismus leert ons dat wij eerst
Christus deelachtig worden en vanuit Hem al Zijn weldaden.
3. Een bedelaar vraagt een aalmoes om zijn eigen leven te kunnen
voortzetten. Als ons bidden bedelen is, dan willen wij Zijn bijstand
of Zijn uitredding om ons eigen leven voort te zetten. Maar de
Heere wil dat wij ons leven verliezen. Daarom wordt in het gebed
gebeden om het leven van Jezus Christus als het leven der genade
te ontvangen. Dan leven we niet meer onszelf maar Gode.
4. Een bedelaar moet de ander vrijlaten. Hij kan op de ander geen
enkele drang uitoefenen. Wel, zo is ook onze bedelaarsgodsdienst.
Want menigeen zegt: “Ik bid wel, maar wij moeten de Heere vrijlaten.” Zo’n bedelaarshouding is de Heere een gruwel. Want de Heere wil niet vrijgelaten worden, omdat Hij Zich in soevereine vrijheid
door Zijn beloften gebonden heeft. Ja, in de beloften van het Evangelie verbindt de Heere Zich aan ons onder ede. Hij zweert, geen
lust te hebben in onze dood maar in ons behoud. En zijn de beloften van het Evangelie niet verzegeld aan ons? Wij onteren dan ook
God als wij menen Hem te moeten vrijlaten. Het is eigenlijk alleen
omdat wij onszelf vrij willen laten.
5. Een bedelaar heeft geen enkel recht om iets te vragen en heeft
geen enkele reden of grond om van de ander iets te vragen. Daarom vraagt hij heel beleefd: “Wilt u mij wat geven, of als het u belieft, denk dan aan mij”. Wel, als degene aan wie hij om een aalmoes vraagt dan niet wil, laat hij hem voorbijgaan. Hij wil blijkbaar
niet. Die tot God komt, kome niet in bedelaarsgestalte maar kome
tot Hem als worstelaar. Mozes laat de Heere niet vrij. Hij zegt: “Doe
ons dan vanhier niet optrekken, tenzij Uw Aangezicht met ons
meegaat” (Ex. 33:15). Hij grijpt de Heere aan op grond van Zijn
belofte. Hij bidt niet als een bedelaar of de Heere met hen wil optrekken. Hij bidt als een worstelaar die de Heere aanspreekt op Zijn
eigen Woord en Hem daarmee aangrijpt.’
Ds. Iz. Kok, Woorden der zaligheid, blz. 68-69

[Jantje]

Omdat het gevaar in een klein hoekje zit. En bovendien omdat dwalingen in buurgemeenten ook heel ernstig zijn.

Ja ja, maak dat de kat maar wijs.

Voor zover ik weet zijn de verhoudingen in Genemuiden en op Urk prima in orde. Dus dit is echt een dooddoener.

https://www.rd.nl/vandaag/binnenland/ge ... -1.1546321
Het is weliswaar op een geheel andere terrein, maar het is wel opmerkelijk, in een overwegend traditioneel SGP-stadje.

[Jeremiah]

Waarom bidden geen bedelen is
‘Ik wil in het kort nog enkele punten noemen, waarom bidden geen
bedelen is.
1. Een bedelaar heeft geen relatie met de voorbijganger. Hij zoekt
iets van deze passant, maar niet hemzelf. Deze voorbijganger geeft
wat en gaat door. Hij zoekt de bedelaar niet. In onze bedelaarsgodsdienst is de Heere een Voorbijganger. Wij bidden tot Hem in
bepaalde omstandigheden, als we in nood zijn. Zijn we geholpen,
dan gaan we onze weg en laten wij de Heere voorbijgaan. Zo zijn
wij echte bedelaars, die met de Heere Jezus verder geen relatie van
eeuwige aard zoeken. Maar de Heere wil Zichzelf aan ons kwijt als
ons allerhoogst en eeuwig Deel.
2. Een bedelaar gebruikt zijn omstandigheden om de ander te bewegen tot medelijden. Wij hebben een echte bedelaarsgodsdienst
als wij menen dat wij eerst door de wet verbroken moeten zijn en
wij gedegen besef moeten hebben van onze ellende. Dit is niets
anders dan de Heere met onze ellende bewegen tot genade. En dat
is de Heere een gruwel. Hij wordt niet bewogen door ons en onze
ellende. Hij is de Bewogene in Zichzelf. Hij is over ons met innerlijke
ontferming bewogen. En alleen vanuit de innerlijke vereniging met
Christus door wederbarende genade worden wij bewogen over ons
zieleheil en ontvangen wij uit Jezus Christus een door schuldbesef
verbroken en verslagen hart. De catechismus leert ons dat wij eerst
Christus deelachtig worden en vanuit Hem al Zijn weldaden.
3. Een bedelaar vraagt een aalmoes om zijn eigen leven te kunnen
voortzetten. Als ons bidden bedelen is, dan willen wij Zijn bijstand
of Zijn uitredding om ons eigen leven voort te zetten. Maar de
Heere wil dat wij ons leven verliezen. Daarom wordt in het gebed
gebeden om het leven van Jezus Christus als het leven der genade
te ontvangen. Dan leven we niet meer onszelf maar Gode.
4. Een bedelaar moet de ander vrijlaten. Hij kan op de ander geen
enkele drang uitoefenen. Wel, zo is ook onze bedelaarsgodsdienst.
Want menigeen zegt: “Ik bid wel, maar wij moeten de Heere vrijlaten.” Zo’n bedelaarshouding is de Heere een gruwel. Want de Heere wil niet vrijgelaten worden, omdat Hij Zich in soevereine vrijheid
door Zijn beloften gebonden heeft. Ja, in de beloften van het Evangelie verbindt de Heere Zich aan ons onder ede. Hij zweert, geen
lust te hebben in onze dood maar in ons behoud. En zijn de beloften van het Evangelie niet verzegeld aan ons? Wij onteren dan ook
God als wij menen Hem te moeten vrijlaten. Het is eigenlijk alleen
omdat wij onszelf vrij willen laten.
5. Een bedelaar heeft geen enkel recht om iets te vragen en heeft
geen enkele reden of grond om van de ander iets te vragen. Daarom vraagt hij heel beleefd: “Wilt u mij wat geven, of als het u belieft, denk dan aan mij”. Wel, als degene aan wie hij om een aalmoes vraagt dan niet wil, laat hij hem voorbijgaan. Hij wil blijkbaar
niet. Die tot God komt, kome niet in bedelaarsgestalte maar kome
tot Hem als worstelaar. Mozes laat de Heere niet vrij. Hij zegt: “Doe
ons dan vanhier niet optrekken, tenzij Uw Aangezicht met ons
meegaat” (Ex. 33:15). Hij grijpt de Heere aan op grond van Zijn
belofte. Hij bidt niet als een bedelaar of de Heere met hen wil optrekken. Hij bidt als een worstelaar die de Heere aanspreekt op Zijn
eigen Woord en Hem daarmee aangrijpt.’
Ds. Iz. Kok, Woorden der zaligheid, blz. 68-69

Dank voor het posten. Een stuk om eens goed over na te denken.

[Adagio]

En tot Hem kwam een melaatse, biddende Hem en vallende voor Hem op de knieën, en tot Hem zeggende: Indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen. En Jezus met barmhartigheid innerlijk bewogen zijnde, strekte de hand uit en raakte hem aan en zeide tot hem: Ik wil, word gereinigd.

[liz boer]

En tot Hem kwam een melaatse, biddende Hem en vallende voor Hem op de knieën, en tot Hem zeggende: Indien Gij wilt, Gij kunt mij reinigen. En Jezus met barmhartigheid innerlijk bewogen zijnde, strekte de hand uit en raakte hem aan en zeide tot hem: Ik wil, word gereinigd.

Hier wordt ik stil van, Hij zegt Ik wil.

[Nasrani]

https://www.rd.nl/vandaag/binnenland/ge ... -1.1546321
Het is weliswaar op een geheel andere terrein, maar het is wel opmerkelijk, in een overwegend traditioneel SGP-stadje.

Waarom opmerkelijk? Ik denk dat er in verhouding met andere gemeenten, er in dit soorten gemeenten veel meer stiekem gebeurt. Kijk ook naar Urk met alle drankketen ed. Zelfs wel eens een item van op tv geweest....

[Eljane]

Deze is Mijn geliefde Zoon; hoort Hem. Markus 9:7
Als de Vader zegt: Deze is Mijn Zoon, let dan eens op de goedgunstigheid van onze aanneming. Met zo'n Zoon had de Heere geen behoefte aan kinderen. Hij maakte ons niet tot Zijn kinderen omdat Hij kinderen nodig had, maar omdat wij een Vader nodig hadden.
....
Onze aanneming is daarom niet tot Zijn, maar tot ons voordeel; het is een zaak van Goddelijke goedgunstigheid, die voortkomt uit de spontane liefde van God. De Vader zij daarvoor eeuwig gedankt.

C.H. Spurgeon

[parsifal]

https://www.rd.nl/meer-rd/wetenschap-te ... =1.1546680

Leuk stukje van iemand die in hetzelfde gebied werkt als ik (en daarin een stuk beter is dan ik. Hij was een van mij opponenten bij mijn promotie).

[J.C. Philpot]

Waarin kan onze kwetsbaarheid beter rust en beschutting vinden dan in de wonden van onze Verlosser? Ik verblijf daar in het volste vertrouwen dat zijn kracht om mij te redden groter is dan mijn eigen kwetsbaarheid. De wereld doet mij wankelen, mijn vlees leunt op mij met zijn volle gewicht, de duivel zet zijn strikken: ik val niet want ik sta gegrondvest op een rots... Wat mij ontbeert door mijn tekortkomingen eigen ik mij vol vertrouwen toe uit het barmhartige binnenste van de Heere, want zijn lichaam is overdekt met open wonden waaruit zijn liefde overvloedig vloeit.

Ze hebben zijn handen en voeten doorstoken, zijn zijde met een lans (vgl Joh 19,34) en door zijn gapende wonden kan ik mij verzadigen aan de honing uit de rots (vgl Ps 81,17) en aan de olie die opwelt uit het harde gesteente. Zo kan ik zien en proeven hoe genadig de Heere is (vgl Ps 34,19). Hij bedacht voor mij plannen van vrede waar ik niet van wist (vgl Jer 29,11)... Maar de nagel die hem doorboorde is de sleutel geworden die voor mij het mysterie van Gods wil ontsluit. Waarom niet door de openingen heen gekeken? De nagels en wonden schreeuwen uit dat God zich werkelijk in de persoon van Christus verzoent heeft met de wereld. (vgl 2Kor 5,19). Het ijzer doorboorde zijn ziel en heeft zijn hart geraakt opdat Hij voor altijd meevoelt met mijn kwetsbaarheid. Het geheim van zijn hart is blootgelegd in de wonden van zijn lichaam: dat grote mysterie van oneindige liefde is open en bloot te zien, die “innige barmhartigheid van onze God, waarmee Hij, de Opgaande Zon, uit de hemel op ons zal neerzien” (Luc 1,78). Zou dit hart zich niet geopend hebben in zijn wonden? Waar duidelijker dan in Uw wonden, Heere, toonde Gij dat Gij “goed en genadig zijt, barmhartig voor elk die U aanroept” (Ps 86,5)? Want er bestaat geen groter liefde dan zijn leven te geven voor hen die gedoemd zijn te sterven (vgl Joh 15,13).

[AnJa]

Waarin kan onze kwetsbaarheid beter rust en beschutting vinden dan in de wonden van onze Verlosser? Ik verblijf daar in het volste vertrouwen dat zijn kracht om mij te redden groter is dan mijn eigen kwetsbaarheid. De wereld doet mij wankelen, mijn vlees leunt op mij met zijn volle gewicht, de duivel zet zijn strikken: ik val niet want ik sta gegrondvest op een rots... Wat mij ontbeert door mijn tekortkomingen eigen ik mij vol vertrouwen toe uit het barmhartige binnenste van de Heere, want zijn lichaam is overdekt met open wonden waaruit zijn liefde overvloedig vloeit.

Ze hebben zijn handen en voeten doorstoken, zijn zijde met een lans (vgl Joh 19,34) en door zijn gapende wonden kan ik mij verzadigen aan de honing uit de rots (vgl Ps 81,17) en aan de olie die opwelt uit het harde gesteente. Zo kan ik zien en proeven hoe genadig de Heere is (vgl Ps 34,19). Hij bedacht voor mij plannen van vrede waar ik niet van wist (vgl Jer 29,11)... Maar de nagel die hem doorboorde is de sleutel geworden die voor mij het mysterie van Gods wil ontsluit. Waarom niet door de openingen heen gekeken? De nagels en wonden schreeuwen uit dat God zich werkelijk in de persoon van Christus verzoent heeft met de wereld. (vgl 2Kor 5,19). Het ijzer doorboorde zijn ziel en heeft zijn hart geraakt opdat Hij voor altijd meevoelt met mijn kwetsbaarheid. Het geheim van zijn hart is blootgelegd in de wonden van zijn lichaam: dat grote mysterie van oneindige liefde is open en bloot te zien, die “innige barmhartigheid van onze God, waarmee Hij, de Opgaande Zon, uit de hemel op ons zal neerzien” (Luc 1,78). Zou dit hart zich niet geopend hebben in zijn wonden? Waar duidelijker dan in Uw wonden, Heere, toonde Gij dat Gij “goed en genadig zijt, barmhartig voor elk die U aanroept” (Ps 86,5)? Want er bestaat geen groter liefde dan zijn leven te geven voor hen die gedoemd zijn te sterven (vgl Joh 15,13).

Dankjewel voor het delen @J.C. Philpot!

[Jantje]

Een mooi interview met ds. A. Schot vandaag in de krant.