Dat laatste zal toch zeker nog wel gebeuren? Waarbij, voor mezelf sprekend, iedere dag echt genoeg heeft aan het eigen kwaad. Ik kan uit mezelf maar moeilijk omhoog kijken. Gelukkig dat de Heere juist vaak ondersteunt wanneer het moeilijk is.Delftenaar schreef:De kern van het leven is om omhoog naar God te kijken. In het offer van Jezus aan het kruis ligt verzoening waardoor we omhoog mogen kijken.
En dan is het niet meer nodig om naar anderen te kijken, of naar ons eigen binnenste.
Gelezen, gedacht, gehoord...
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
„Wie tegen ons niet is, die is voor ons.”
Markus 9:40
Ongerust komt Johannes naar Jezus toe: „Meester! wij hebben een gezien, die de duivelen uitwierp in Uw Naam, welke ons niet volgt.” De man stond aan de zijde van Christus in de strijd tegen de boze, want hij wierp duivelen uit. Maar dat was voor Johannes niet genoeg. Hij moest zich niet alleen bij Christus aansluiten, maar ook bij de discipelen. Johannes stootte zich eraan dat diegene zich niet aanpaste. Dat was genoeg om hem af te keuren.
Johannes’ verwijt is te begrijpen. Het was een feit dat deze man Jezus niet volgde. Waarom volgde hij Hem niet? Wilde hij geen kleur bekennen? Of was hij nog teveel gebonden aan allerlei aardse dingen? Heel vlug is dan de volgende stap gezet: deze man is geen echte christen. Trouwens: had Jezus Zelf ook niet gezegd: „Wie met Mij niet is, die is tegen Mij”? Dat is duidelijke taal en laat weinig ruimte voor discussie. Maar Jezus’ antwoord leert ons dat we deze woorden niet al te vlot moeten gebruiken.
Wat was de fout van Johannes? Hij liet het volgen van Jezus samenvallen met het zich conformeren aan een bepaalde groep, de discipelen, ”ons”. Wie Jezus volgt, moet zich bij ons aansluiten. Precies hetzelfde denken en doen als wij. Wie dat niet doet, is geen ware volgeling van Jezus.
We kunnen uit deze geschiedenis veel leren. We hebben de neiging onze opvattingen over leer en leven als een meetlat te gebruiken om anderen te beoordelen. Net als Johannes staan we ervoor open om de kerk samen te laten vallen met ”ons”. De ware volgelingen van Jezus zijn wij. De Heere Jezus geeft Johannes hier een les. Zijn Koninkrijk is oneindig veel breder dan het kringetje van twaalf discipelen: „Wie tegen ons niet is, die is voor ons.” Laten we toch geen bekrompen gedachten hebben over Gods kerk, alsof wij zullen bepalen wie daar wel of niet toe behoort. Wat is het liefdeloos en goddeloos om iemand die op sommige punten anders denkt en doet, gelijk af te schrijven. Mensen kunnen dwalen in de leer, in hun dagelijks leven andere keuzes maken en toch de Heere hartelijk liefhebben en in tal van opzichten een beschamend voorbeeld zijn.
We kennen in reformatorisch Nederland een hele reeks sjibbolets over leer en leven die als toetssteen van ware en valse genade zijn gaan fungeren. Wie daar niet aan voldoet hoort niet bij ”ons”, en is mitsdien geen ware christen. Hooguit een slechte. Wat is het hoogmoedig en kortzichtig als wij de ware volgelingen van Christus ongeveer laten samenvallen met ”ons”. Johannes moest leren dat de Heere ruimer meet dan wij: „Wie tegen ons niet is, die is voor ons.” Als iemand de Heere hartelijk liefheeft, aller zonden vijand is en ijvert om zijn naaste voor Christus te winnen, is hij mijn broeder.
Nee, deze tekst wil ons niet leren dat we dus alles maar moeten relativeren. Wees standvastig in de leer, beslist in het leven. Als iemand dwaalt, moeten wij hem in zijn dwaling niet volgen, maar hem ook niet wegzetten. Galaten 6:1 zegt: Breng hem met zachtmoedigheid (!) terecht. Er staat trouwens waarschuwend achter: „Ziende op uzelf, opdat ook gij niet verzocht wordt.”
Markus 9:40 is geen pleidooi voor slappe oecumene, maar wil ons wel ernstig waarschuwen om voorzichtig te zijn met ”ons”.
Ds. P. den Ouden
Markus 9:40
Ongerust komt Johannes naar Jezus toe: „Meester! wij hebben een gezien, die de duivelen uitwierp in Uw Naam, welke ons niet volgt.” De man stond aan de zijde van Christus in de strijd tegen de boze, want hij wierp duivelen uit. Maar dat was voor Johannes niet genoeg. Hij moest zich niet alleen bij Christus aansluiten, maar ook bij de discipelen. Johannes stootte zich eraan dat diegene zich niet aanpaste. Dat was genoeg om hem af te keuren.
Johannes’ verwijt is te begrijpen. Het was een feit dat deze man Jezus niet volgde. Waarom volgde hij Hem niet? Wilde hij geen kleur bekennen? Of was hij nog teveel gebonden aan allerlei aardse dingen? Heel vlug is dan de volgende stap gezet: deze man is geen echte christen. Trouwens: had Jezus Zelf ook niet gezegd: „Wie met Mij niet is, die is tegen Mij”? Dat is duidelijke taal en laat weinig ruimte voor discussie. Maar Jezus’ antwoord leert ons dat we deze woorden niet al te vlot moeten gebruiken.
Wat was de fout van Johannes? Hij liet het volgen van Jezus samenvallen met het zich conformeren aan een bepaalde groep, de discipelen, ”ons”. Wie Jezus volgt, moet zich bij ons aansluiten. Precies hetzelfde denken en doen als wij. Wie dat niet doet, is geen ware volgeling van Jezus.
We kunnen uit deze geschiedenis veel leren. We hebben de neiging onze opvattingen over leer en leven als een meetlat te gebruiken om anderen te beoordelen. Net als Johannes staan we ervoor open om de kerk samen te laten vallen met ”ons”. De ware volgelingen van Jezus zijn wij. De Heere Jezus geeft Johannes hier een les. Zijn Koninkrijk is oneindig veel breder dan het kringetje van twaalf discipelen: „Wie tegen ons niet is, die is voor ons.” Laten we toch geen bekrompen gedachten hebben over Gods kerk, alsof wij zullen bepalen wie daar wel of niet toe behoort. Wat is het liefdeloos en goddeloos om iemand die op sommige punten anders denkt en doet, gelijk af te schrijven. Mensen kunnen dwalen in de leer, in hun dagelijks leven andere keuzes maken en toch de Heere hartelijk liefhebben en in tal van opzichten een beschamend voorbeeld zijn.
We kennen in reformatorisch Nederland een hele reeks sjibbolets over leer en leven die als toetssteen van ware en valse genade zijn gaan fungeren. Wie daar niet aan voldoet hoort niet bij ”ons”, en is mitsdien geen ware christen. Hooguit een slechte. Wat is het hoogmoedig en kortzichtig als wij de ware volgelingen van Christus ongeveer laten samenvallen met ”ons”. Johannes moest leren dat de Heere ruimer meet dan wij: „Wie tegen ons niet is, die is voor ons.” Als iemand de Heere hartelijk liefheeft, aller zonden vijand is en ijvert om zijn naaste voor Christus te winnen, is hij mijn broeder.
Nee, deze tekst wil ons niet leren dat we dus alles maar moeten relativeren. Wees standvastig in de leer, beslist in het leven. Als iemand dwaalt, moeten wij hem in zijn dwaling niet volgen, maar hem ook niet wegzetten. Galaten 6:1 zegt: Breng hem met zachtmoedigheid (!) terecht. Er staat trouwens waarschuwend achter: „Ziende op uzelf, opdat ook gij niet verzocht wordt.”
Markus 9:40 is geen pleidooi voor slappe oecumene, maar wil ons wel ernstig waarschuwen om voorzichtig te zijn met ”ons”.
Ds. P. den Ouden
-
J.C. Philpot
- Berichten: 8968
- Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Uit een preek over het Hooglied.Bernardus van Clairvaux (1091-1153) schreef:
"In deze tijd al het honderdvoudige"
“Zaait in rechtvaardigheid”, zegt de Heere, “en oogst de hoop van het leven”. Hij verwijst u niet naar de laatste dag, waarop u alles in werkelijkheid en niet meer slechts in de hoop gegeven zal worden; hij spreekt over het heden. Weliswaar zal, wanneer het echte leven gaat beginnen, onze vreugde groot zijn en onze blijdschap oneindig. Maar alleen al de hoop op zo'n grote vreugde kan niet zonder vreugde zijn. "Verheugt u in de verwachting", zegt de apostel Paulus (Rom 12,12). En ook David zegt niet dat hij vreugdevol zal zijn, maar dat hij dat was op de dag waarop hij hoopte om het huis van de Heere binnen te gaan (Ps 122,1). Hij bezat het leven nog niet, maar hij oogstte reeds de hoop op het leven. En hij ervoer de waarheid van de Schrift die zegt dat niet alleen zijn loon, maar ook "de hoop van de rechtvaardige vol van vreugde zal zijn" (Spr 10,28). Deze vreugde komt tot stand in de ziel van diegene die, door zijn overtuiging dat zijn zonden vergeven zijn, rechtvaardigheid heeft gezaaid...
Ieder van u die na het bittere begin van de bekering het geluk heeft om, door de hoop op het goede dat hij verwacht, ontlast te worden … oogst vanaf nu de vruchten van zijn tranen. Hij heeft God gezien en Hem horen zeggen: "Geeft hem de vruchten van zijn werken" (Spr 31,31). Hoe zou hij die heeft "geproefd en gezien hoe zoet de Heere is" (Ps 34,9), God niet gezien hebben? De Heere Jezus lijkt zeer zoet voor degene die van Hem niet alleen vergeving van zijn zonden ontvangt, maar ook nog de gave van heiligheid en, nog beter, de belofte van het eeuwige leven. Gelukkig hij die reeds zo’n mooie oogst heeft binnengehaald. De profeet zegt waarlijk: "Degenen die in de tranen zaaien, zullen in de vreugde oogsten" (Ps 126,5)... Geen enkele aardse winst noch eer zal ons verhevener lijken dan onze hoop en de vreugde om te hopen, voortaan geworteld diep in onze harten, immers: "De hoop bedriegt niet, want de liefde van God werd in onze harten gestort door de Heilige Geest die ons werd gegeven" (Rom 5,5).
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.
George Whitefield
George Whitefield
-
J.C. Philpot
- Berichten: 8968
- Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Maarten Luther noemde overigen Bernardus van Clairvaux de Augustinus van de middeleeuwen. Hij had grote achting voor Bernardus, en citeerde hem regelmatig.
Citaat van internet:
Citaat van internet:
Behalve door Augustinus is Luther diepgaand beïnvloed door Bernardus van Clairvaux. Mede dankzij deze twee Kerkvaders is hij in 1518 tot zijn reformatorische doorbraak gekomen. De rol van Bernardus in dit ontwikkelingsproces is vaak onderbelicht gebleven. Luthers bewondering voor Bernardus’ gloedvolle preken over Christus is groot geweest en hij voelde zich zeker in de beginjaren verwant met diens Kruistheologie. Gedurende zijn hele leven is Bernardus in zijn geschriften en preken aanwezig gebleven en wordt hij meer dan 500 maal geciteerd, meer dan bij welke andere reformator ook. Zelfs de kritiek die Luther later op Bernardus als monnik en Mariavereerder uitte, kon geen afbreuk doen aan zijn blijvende bewondering en belangstelling voor deze grote middeleeuwse theoloog en prediker.
Deze Duitstalige studie van kerk- en theologiehistoricus Theo Bell over Bernardus in Maarten Luthers geschriften verscheen eerder als dissertatie in het Nederlands onder de titel Bernhardus Dixit, Bernardus van Clairvaux in Martin Luthers werken, Delft: Eburon, 1989.
Voor geïnteresseerden zijn bij de auteur nog enkele exemplaren van de Nederlandse uitgave beschikbaar, aan te vragen via Lucepedia (Karin Leeuwenhoek).
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.
George Whitefield
George Whitefield
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Wat is dit een mooi stuk!Ad Anker schreef:„Wie tegen ons niet is, die is voor ons.”
Markus 9:40
Ongerust komt Johannes naar Jezus toe: „Meester! wij hebben een gezien, die de duivelen uitwierp in Uw Naam, welke ons niet volgt.” De man stond aan de zijde van Christus in de strijd tegen de boze, want hij wierp duivelen uit. Maar dat was voor Johannes niet genoeg. Hij moest zich niet alleen bij Christus aansluiten, maar ook bij de discipelen. Johannes stootte zich eraan dat diegene zich niet aanpaste. Dat was genoeg om hem af te keuren.
Johannes’ verwijt is te begrijpen. Het was een feit dat deze man Jezus niet volgde. Waarom volgde hij Hem niet? Wilde hij geen kleur bekennen? Of was hij nog teveel gebonden aan allerlei aardse dingen? Heel vlug is dan de volgende stap gezet: deze man is geen echte christen. Trouwens: had Jezus Zelf ook niet gezegd: „Wie met Mij niet is, die is tegen Mij”? Dat is duidelijke taal en laat weinig ruimte voor discussie. Maar Jezus’ antwoord leert ons dat we deze woorden niet al te vlot moeten gebruiken.
Wat was de fout van Johannes? Hij liet het volgen van Jezus samenvallen met het zich conformeren aan een bepaalde groep, de discipelen, ”ons”. Wie Jezus volgt, moet zich bij ons aansluiten. Precies hetzelfde denken en doen als wij. Wie dat niet doet, is geen ware volgeling van Jezus.
We kunnen uit deze geschiedenis veel leren. We hebben de neiging onze opvattingen over leer en leven als een meetlat te gebruiken om anderen te beoordelen. Net als Johannes staan we ervoor open om de kerk samen te laten vallen met ”ons”. De ware volgelingen van Jezus zijn wij. De Heere Jezus geeft Johannes hier een les. Zijn Koninkrijk is oneindig veel breder dan het kringetje van twaalf discipelen: „Wie tegen ons niet is, die is voor ons.” Laten we toch geen bekrompen gedachten hebben over Gods kerk, alsof wij zullen bepalen wie daar wel of niet toe behoort. Wat is het liefdeloos en goddeloos om iemand die op sommige punten anders denkt en doet, gelijk af te schrijven. Mensen kunnen dwalen in de leer, in hun dagelijks leven andere keuzes maken en toch de Heere hartelijk liefhebben en in tal van opzichten een beschamend voorbeeld zijn.
We kennen in reformatorisch Nederland een hele reeks sjibbolets over leer en leven die als toetssteen van ware en valse genade zijn gaan fungeren. Wie daar niet aan voldoet hoort niet bij ”ons”, en is mitsdien geen ware christen. Hooguit een slechte. Wat is het hoogmoedig en kortzichtig als wij de ware volgelingen van Christus ongeveer laten samenvallen met ”ons”. Johannes moest leren dat de Heere ruimer meet dan wij: „Wie tegen ons niet is, die is voor ons.” Als iemand de Heere hartelijk liefheeft, aller zonden vijand is en ijvert om zijn naaste voor Christus te winnen, is hij mijn broeder.
Nee, deze tekst wil ons niet leren dat we dus alles maar moeten relativeren. Wees standvastig in de leer, beslist in het leven. Als iemand dwaalt, moeten wij hem in zijn dwaling niet volgen, maar hem ook niet wegzetten. Galaten 6:1 zegt: Breng hem met zachtmoedigheid (!) terecht. Er staat trouwens waarschuwend achter: „Ziende op uzelf, opdat ook gij niet verzocht wordt.”
Markus 9:40 is geen pleidooi voor slappe oecumene, maar wil ons wel ernstig waarschuwen om voorzichtig te zijn met ”ons”.
Ds. P. den Ouden
En wellicht voor veel forumleden stof tot nadenken...
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Gaf het jou ook stof tot nadenken? Of is het vooral goed voor een ander? 
-
Re: RE: Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Ja, zeker!Mannetje schreef:Gaf het jou ook stof tot nadenken? Of is het vooral goed voor een ander?
Ik ben opgevoed met een behoorlijke dosis "ons"
Ook echt gedacht dat dat ook het enige goede was.
En je neemt zeker in je jeugd je opvoeding over, dus ook ik kon stellig zijn over "mijn" waarheid.
Tot je ouder wordt, meer zelfstandig denkend de bijbel gaat lezen, gaat onderzoeken, leert luisteren naar anderen en er achter komt dat God zich niet beperkt tot 1 leer en 1 kerk.
Dat gaf schaamte over mijn eerdere oordelen en schuld tegenover God dat ik zo klein en beperkt over Hem dacht!
Helaas leren wij het meest door onze eigen fouten en confrontaties met onze eigen (voor) oordelen, maar soms wil je anderen daarvoor bewaren omdat je je eerdere uitgesproken oordelen nooit meer weg kan nemen...
Verstuurd vanaf mijn SM-T550 met Tapatalk
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Bedankt @Ad voor het delen. Waar stond deze in?Ad Anker schreef:„Wie tegen ons niet is, die is voor ons.”
Markus 9:40
Ongerust komt Johannes naar Jezus toe: „Meester! wij hebben een gezien, die de duivelen uitwierp in Uw Naam, welke ons niet volgt.” De man stond aan de zijde van Christus in de strijd tegen de boze, want hij wierp duivelen uit. Maar dat was voor Johannes niet genoeg. Hij moest zich niet alleen bij Christus aansluiten, maar ook bij de discipelen. Johannes stootte zich eraan dat diegene zich niet aanpaste. Dat was genoeg om hem af te keuren.
Johannes’ verwijt is te begrijpen. Het was een feit dat deze man Jezus niet volgde. Waarom volgde hij Hem niet? Wilde hij geen kleur bekennen? Of was hij nog teveel gebonden aan allerlei aardse dingen? Heel vlug is dan de volgende stap gezet: deze man is geen echte christen. Trouwens: had Jezus Zelf ook niet gezegd: „Wie met Mij niet is, die is tegen Mij”? Dat is duidelijke taal en laat weinig ruimte voor discussie. Maar Jezus’ antwoord leert ons dat we deze woorden niet al te vlot moeten gebruiken.
Wat was de fout van Johannes? Hij liet het volgen van Jezus samenvallen met het zich conformeren aan een bepaalde groep, de discipelen, ”ons”. Wie Jezus volgt, moet zich bij ons aansluiten. Precies hetzelfde denken en doen als wij. Wie dat niet doet, is geen ware volgeling van Jezus.
We kunnen uit deze geschiedenis veel leren. We hebben de neiging onze opvattingen over leer en leven als een meetlat te gebruiken om anderen te beoordelen. Net als Johannes staan we ervoor open om de kerk samen te laten vallen met ”ons”. De ware volgelingen van Jezus zijn wij. De Heere Jezus geeft Johannes hier een les. Zijn Koninkrijk is oneindig veel breder dan het kringetje van twaalf discipelen: „Wie tegen ons niet is, die is voor ons.” Laten we toch geen bekrompen gedachten hebben over Gods kerk, alsof wij zullen bepalen wie daar wel of niet toe behoort. Wat is het liefdeloos en goddeloos om iemand die op sommige punten anders denkt en doet, gelijk af te schrijven. Mensen kunnen dwalen in de leer, in hun dagelijks leven andere keuzes maken en toch de Heere hartelijk liefhebben en in tal van opzichten een beschamend voorbeeld zijn.
We kennen in reformatorisch Nederland een hele reeks sjibbolets over leer en leven die als toetssteen van ware en valse genade zijn gaan fungeren. Wie daar niet aan voldoet hoort niet bij ”ons”, en is mitsdien geen ware christen. Hooguit een slechte. Wat is het hoogmoedig en kortzichtig als wij de ware volgelingen van Christus ongeveer laten samenvallen met ”ons”. Johannes moest leren dat de Heere ruimer meet dan wij: „Wie tegen ons niet is, die is voor ons.” Als iemand de Heere hartelijk liefheeft, aller zonden vijand is en ijvert om zijn naaste voor Christus te winnen, is hij mijn broeder.
Nee, deze tekst wil ons niet leren dat we dus alles maar moeten relativeren. Wees standvastig in de leer, beslist in het leven. Als iemand dwaalt, moeten wij hem in zijn dwaling niet volgen, maar hem ook niet wegzetten. Galaten 6:1 zegt: Breng hem met zachtmoedigheid (!) terecht. Er staat trouwens waarschuwend achter: „Ziende op uzelf, opdat ook gij niet verzocht wordt.”
Markus 9:40 is geen pleidooi voor slappe oecumene, maar wil ons wel ernstig waarschuwen om voorzichtig te zijn met ”ons”.
Ds. P. den Ouden
Wij leven in een wereld waarin bijna alles ons afleidt van God.
Daarom zullen we keuzes moeten maken als we een vertrouwelijke omgang met God willen.
Daarom zullen we keuzes moeten maken als we een vertrouwelijke omgang met God willen.
Re: RE: Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Al is het zo dat er maar één Kerk is.Carrie schreef:Ja, zeker!Mannetje schreef:Gaf het jou ook stof tot nadenken? Of is het vooral goed voor een ander?
Ik ben opgevoed met een behoorlijke dosis "ons"
Ook echt gedacht dat dat ook het enige goede was.
En je neemt zeker in je jeugd je opvoeding over, dus ook ik kon stellig zijn over "mijn" waarheid.
Tot je ouder wordt, meer zelfstandig denkend de bijbel gaat lezen, gaat onderzoeken, leert luisteren naar anderen en er achter komt dat God zich niet beperkt tot 1 leer en 1 kerk.
Dat gaf schaamte over mijn eerdere oordelen en schuld tegenover God dat ik zo klein en beperkt over Hem dacht!
Helaas leren wij het meest door onze eigen fouten en confrontaties met onze eigen (voor) oordelen, maar soms wil je anderen daarvoor bewaren omdat je je eerdere uitgesproken oordelen nooit meer weg kan nemen...
Geen twee.
En wel twee:
Een strijdende en triomferende.
Samen één.
Uit Joden en heidenen.
Uit alle volken, talen en natiën.
Wij hoeven niet te oordelen
Dat komt ons niet toe.
Wat anders is het om op te merken,
luisteren, horen, zien,
overdenken, mediteren, bepeinzen.
Twee vrouwen zullen malen in een molen...
Twee... en dan de scheiding.
Een eeuwige scheiding.
Die ene Kerk is op deze aarde nog verdeeld,
maar straks zal de scheiding vallen.
Dwars door
kerkverbanden.
Dwars door
families.
Dwars door
gezinnen.
Dan wordt het persoonlijk.
Voor u
Voor mij
Voor ons allen:
Mijn ziele doorziet gij uw lot?
Hoe zult gij...
rechtvaardig verschijnen voor God?
Het overdenken waard.
Laatst gewijzigd door -DIA- op 05 mar 2019, 10:47, 1 keer totaal gewijzigd.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Re: RE: Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Eerlijk inzicht Carrie! Ik ben ook zo opgevoed, maar kon van jongs af aan zelf juist niet zo denken. Ik moet misschien weer lering trekken uit het laatste stukje.Carrie schreef:Ja, zeker!Mannetje schreef:Gaf het jou ook stof tot nadenken? Of is het vooral goed voor een ander?
Ik ben opgevoed met een behoorlijke dosis "ons"
Ook echt gedacht dat dat ook het enige goede was.
En je neemt zeker in je jeugd je opvoeding over, dus ook ik kon stellig zijn over "mijn" waarheid.
Tot je ouder wordt, meer zelfstandig denkend de bijbel gaat lezen, gaat onderzoeken, leert luisteren naar anderen en er achter komt dat God zich niet beperkt tot 1 leer en 1 kerk.
Dat gaf schaamte over mijn eerdere oordelen en schuld tegenover God dat ik zo klein en beperkt over Hem dacht!
Helaas leren wij het meest door onze eigen fouten en confrontaties met onze eigen (voor) oordelen, maar soms wil je anderen daarvoor bewaren omdat je je eerdere uitgesproken oordelen nooit meer weg kan nemen...
Verstuurd vanaf mijn SM-T550 met Tapatalk
Re: RE: Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Mooi DIA. Maar ook heftig. Vooral de laatste drie alinea's. Dat kan wel eens wakker houden.-DIA- schreef:Al is het zo dat er maar één Kerk is.Carrie schreef:Ja, zeker!Mannetje schreef:Gaf het jou ook stof tot nadenken? Of is het vooral goed voor een ander?
Ik ben opgevoed met een behoorlijke dosis "ons"
Ook echt gedacht dat dat ook het enige goede was.
En je neemt zeker in je jeugd je opvoeding over, dus ook ik kon stellig zijn over "mijn" waarheid.
Tot je ouder wordt, meer zelfstandig denkend de bijbel gaat lezen, gaat onderzoeken, leert luisteren naar anderen en er achter komt dat God zich niet beperkt tot 1 leer en 1 kerk.
Dat gaf schaamte over mijn eerdere oordelen en schuld tegenover God dat ik zo klein en beperkt over Hem dacht!
Helaas leren wij het meest door onze eigen fouten en confrontaties met onze eigen (voor) oordelen, maar soms wil je anderen daarvoor bewaren omdat je je eerdere uitgesproken oordelen nooit meer weg kan nemen...
Geen twee.
En wel twee:
Een strijdende en triomferende.
Samen één.
Uit Joden en heidenen.
Uit alle volken, talen en natiën.
Wij hoeven niet te oordelen
Dat komt ons niet toe.
Wat anders is het om op te merken,
luisteren, horen, zien,
overdenken, mediteren, bepeinzen.
Twee vrouwen zullen malen in een molen...
Twee... en dan de scheiding.
Een eeuwige scheiding.
Die ene Kerk is op deze aarde nog verdeeld,
maar straks zal de scheiding vallen.
Dwars door
kerkverbanden.
Dwars door
families.
Dwars door
gezinnen.
Dan wordt het persoonlijk.
Voor u
Voor mij
Voor ons allen:
Mijn ziele doorziet gij uw lot?
Hoe zult gij...
rechtvaardig verschijnen voor God?
Het overdenken waard.
Re: RE: Re: RE: Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Om dat laatste gaat het!-DIA- schreef:Al is het zo dat er maar één Kerk is.Carrie schreef:Ja, zeker!Mannetje schreef:Gaf het jou ook stof tot nadenken? Of is het vooral goed voor een ander?
Ik ben opgevoed met een behoorlijke dosis "ons"
Ook echt gedacht dat dat ook het enige goede was.
En je neemt zeker in je jeugd je opvoeding over, dus ook ik kon stellig zijn over "mijn" waarheid.
Tot je ouder wordt, meer zelfstandig denkend de bijbel gaat lezen, gaat onderzoeken, leert luisteren naar anderen en er achter komt dat God zich niet beperkt tot 1 leer en 1 kerk.
Dat gaf schaamte over mijn eerdere oordelen en schuld tegenover God dat ik zo klein en beperkt over Hem dacht!
Helaas leren wij het meest door onze eigen fouten en confrontaties met onze eigen (voor) oordelen, maar soms wil je anderen daarvoor bewaren omdat je je eerdere uitgesproken oordelen nooit meer weg kan nemen...
Geen twee.
En wel twee:
Een strijdende en triomferende.
Samen één.
Uit Joden en heidenen.
Uit alle volken, talen en natiën.
Wij hoeven niet te oordelen
Dat komt ons niet toe.
Wat anders is het om op te merken,
luisteren, horen, zien,
overdenken, mediteren, bepeinzen.
Twee vrouwen zullen malen in een molen...
Twee... en dan de scheiding.
Een eeuwige scheiding.
Die ene Kerk is op deze aarde nog verdeeld,
maar straks zal de scheiding vallen.
Dwars door
kerkverbanden.
Dwars door
families.
Dwars door
gezinnen.
Dan wordt het persoonlijk.
Voor u
Voor mij
Voor ons allen:
Mijn ziele doorziet gij uw lot?
Hoe zult gij...
rechtvaardig verschijnen voor God?
Het overdenken waard.
En dan besef ik vooral dat de ander het beter doet dan ik...
Verstuurd vanaf mijn HTC 10 met Tapatalk
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
In het RD van afgelopen donderdag.Nasrani schreef: Bedankt @Ad voor het delen. Waar stond deze in?
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
Mooi verwoord.
Verstuurd vanaf mijn SM-T550 met Tapatalk
Verstuurd vanaf mijn SM-T550 met Tapatalk
Re: Gelezen, gedacht, gehoord... [4]
De ongehoorzaamheid bestaat niet zozeer dáárin, dat men tegen de letter der Tien Geboden gezondigd heeft, maar veeleer dáárin, dat men zich te midden zijner verlorenheid verzet tegen de reiniging des Heeren Jezus, tegen de Wet des Geestes des levens in Christus Jezus, die toch alleen vrijmaakt van de wet der zonde en des doods.
H.F. Kohlbrugge, in een preek over de voetwassing.
H.F. Kohlbrugge, in een preek over de voetwassing.