Gelezen, gedacht, gehoord...

[J.C. Philpot]

Ik tel al 6 expliciete corona/covid topics. Laten we niet van andere topics ook corona topics maken.

[Isala]

Zijn wij verlost door het bloed van het Lam, uit alle naties, stammen, volken en talen?
Zijn wij gered uit eindeloze ellende en opgenomen in Zijn eeuwige heerlijkheid?
O, wat een verplichting legt dit op ons om de Verlosser én Zijn verlosten lief te hebben!
Wat zijn wij het verschuldigd de heilige Geest lief te hebben, en ook degenen in wie Hij woont.

Citaat uit dagboek "de vreugde van mijn hart"
- Anne Dutton -

[Isala]

"Denominatiedenken leidt tot verarming van de geloofsinhoud.
Iedere denominatie moet zichzelf op een bepaalde manier profileren en geloofwaardig maken.
Het is daarom niet moeilijk om van verschillende gereformeerde denominaties in ons land het theologisch eigene aan te geven.
De keerzijde is echter dat elke denominatie geestelijk aan bloedarmoede lijdt, en dat daarom het zicht op de volle waarheid niet kan functioneren".


Prof. dr. W. van Vlastuin

[Zeeuw]

"Denominatiedenken leidt tot verarming van de geloofsinhoud.
Iedere denominatie moet zichzelf op een bepaalde manier profileren en geloofwaardig maken.
Het is daarom niet moeilijk om van verschillende gereformeerde denominaties in ons land het theologisch eigene aan te geven.
De keerzijde is echter dat elke denominatie geestelijk aan bloedarmoede lijdt, en dat daarom het zicht op de volle waarheid niet kan functioneren".


Prof. dr. W. van Vlastuin

Ik zou het sterk vinden wanneer die laatste zin verder werd uitgewerkt. Nu is het een beetje makkelijk 'scoren'.

[Isala]

Ik zou het sterk vinden wanneer die laatste zin verder werd uitgewerkt. Nu is het een beetje makkelijk 'scoren'.

Allereerst: ik heb het stukje niet geplaatst om te 'scoren'.
Ik ga er ook vanuit dat ds Vlastuin niet de intentie heeft om te scoren.
Het citaat komt uit het volgende artikel:
https://www.rd.nl/opinie/kerkelijke-ver ... -1.1491261

Natuurlijk heb ik het stukje eruit gehaald wat mij aansprak.
In dat verband heb ik dan ook twee stukjes geplaatst: het citaat van Anne Dutton en dat van ds Vlastuin.
Ze liggen in elkaars verlengde. Het is soms al zo moeilijk om elkaar binnen onze eigen denonminatie te accepteren, laat staan er buiten.
En dat, terwijl we moeten erkennen dat geen enkele denominatie de volle waarheid in pacht heeft, ook niet waar we zelf toe behoren.

En ja, dan wordt er vaak gezegt: ik kan over kerkmuren heen kijken, ik denk echt niet zo bekrompen.
En nee, in een goed geestelijk gesprek valt dat gelukkig allemaal weg. (dat is zo heerlijk!)
Maar dan. Hoe geef je het handen en voeten in de dagelijkse praktijk?
Als iemand een baptistische visie heeft? Of als iemand de overtuiging heeft in het zwart te moeten gaan? Een rok/broek? (en nog meer van deze zaken). Er word zo snel met veroordeling gesproken. (Ik sluit mezelf er bij-in)

Daarom sprak Anne Dutton mij zo aan: Als je mag weten door het bloed van het Lam verlost te zijn, zijn we dan niet verplicht al Zijn verlosten lief te hebben? Tot welke denominatie deze verloste dan ook behoord?
Het antwoord kan een ieder zelf geven.

Vanmorgen luisterde ik een lezing over opwekkingen in Nederland. De Heere heeft in ons land ook grote, onverdiende dingen gedaan!
Dat de Heere ons zou verlossen van onze erkelijke verdeeldheid. Ze komt voort uit de hardheid van ons hart. Zou dit geen opwekking in de weg kunnen staan?

[Zeeuw]

Ik zou het sterk vinden wanneer die laatste zin verder werd uitgewerkt. Nu is het een beetje makkelijk 'scoren'.

Allereerst: ik heb het stukje niet geplaatst om te 'scoren'.
Ik ga er ook vanuit dat ds Vlastuin niet de intentie heeft om te scoren.
Het citaat komt uit het volgende artikel:
https://www.rd.nl/opinie/kerkelijke-ver ... -1.1491261

Natuurlijk heb ik het stukje eruit gehaald wat mij aansprak.
In dat verband heb ik dan ook twee stukjes geplaatst: het citaat van Anne Dutton en dat van ds Vlastuin.
Ze liggen in elkaars verlengde. Het is soms al zo moeilijk om elkaar binnen onze eigen denonminatie te accepteren, laat staan er buiten.
En dat, terwijl we moeten erkennen dat geen enkele denominatie de volle waarheid in pacht heeft, ook niet waar we zelf toe behoren.

En ja, dan wordt er vaak gezegt: ik kan over kerkmuren heen kijken, ik denk echt niet zo bekrompen.
En nee, in een goed geestelijk gesprek valt dat gelukkig allemaal weg. (dat is zo heerlijk!)
Maar dan. Hoe geef je het handen en voeten in de dagelijkse praktijk?
Als iemand een baptistische visie heeft? Of als iemand de overtuiging heeft in het zwart te moeten gaan? Een rok/broek? (en nog meer van deze zaken). Er word zo snel met veroordeling gesproken. (Ik sluit mezelf er bij-in)

Daarom sprak Anne Dutton mij zo aan: Als je mag weten door het bloed van het Lam verlost te zijn, zijn we dan niet verplicht al Zijn verlosten lief te hebben? Tot welke denominatie deze verloste dan ook behoord?
Het antwoord kan een ieder zelf geven.

Vanmorgen luisterde ik een lezing over opwekkingen in Nederland. De Heere heeft in ons land ook grote, onverdiende dingen gedaan!
Dat de Heere ons zou verlossen van onze erkelijke verdeeldheid. Ze komt voort uit de hardheid van ons hart. Zou dit geen opwekking in de weg kunnen staan?

Daarom zette ik scoren ook tussen aanhalingstekens. Ik moet zeggen dat binnen mijn HHK ik niet dat gevoel heb. Er wordt m.i., iig op plaatselijk niveau, niet scheef naar anderen gekeken. Ik heb ook, zoals je schrijft vanuit Anne Dutton, erg goede contact binnen allerlei verbanden. Maar vooral met mensen die Hem mogen kennen. Dan is er een band, die direct over welke muur dan ook heengaat.

[Vervolgde]

"Denominatiedenken leidt tot verarming van de geloofsinhoud.
Iedere denominatie moet zichzelf op een bepaalde manier profileren en geloofwaardig maken.
Het is daarom niet moeilijk om van verschillende gereformeerde denominaties in ons land het theologisch eigene aan te geven.
De keerzijde is echter dat elke denominatie geestelijk aan bloedarmoede lijdt, en dat daarom het zicht op de volle waarheid niet kan functioneren".


Prof. dr. W. van Vlastuin

Toch is het vreemd om een verwijzing naar een dergelijk artikel hier te plaatsen. De prof bepleit in strijd met de belijdenisgeschriften. In tegenstelling tot Calvijn en de Heidelbergse Catechismus wil ik ervoor pleiten om het begrip katholiek niet prijs te geven en ’s zondags te belijden dat wij geloven in de heilige katholieke kerk. Hiermee komt de Prof in aanvaring met de grondslag van het forum.

Vervolgens maakt hij de kerk los van haar hoofd door te stellen dat haar katholiciteit niet ligt in Christus als haar hoofd. Hij stelt de kerk als een zelfstandigheid voor. De kerk ontleent haar katholieke volheid aan Christus.

Vanuit deze stelling kan hij komen tot het volgende: Katholiek denken over de kerk brengt met zich mee dat we uitgaan van de zichtbaarheid van Christus’ lichaam.
En daarmee ontstaat een denken grotendeels los van het geloofsleven dat toch feitelijk de inhoud binnen de kerk is. Dan wordt het ook begrijpelijk dat denominaties een verarming zijn van een veronderstelde volheid.
Wordt echter uitgegaan van de waarheid en het spreken van de Waarheid in de kerk, dan geldt die zichtbaarheid niet. Dan is het ook onjuist om een denominatie te zien als een verarming. Het zou evengoed een waardevolle bescherming kunnen zijn in afhankelijkheid aan het Hoofd van de kerk.

[Herman]

Toch is het vreemd om een verwijzing naar een dergelijk artikel hier te plaatsen. De prof bepleit in strijd met de belijdenisgeschriften. In tegenstelling tot Calvijn en de Heidelbergse Catechismus wil ik ervoor pleiten om het begrip katholiek niet prijs te geven en ’s zondags te belijden dat wij geloven in de heilige katholieke kerk. Hiermee komt de Prof in aanvaring met de grondslag van het forum.

Vervolgens maakt hij de kerk los van haar hoofd door te stellen dat haar katholiciteit niet ligt in Christus als haar hoofd. Hij stelt de kerk als een zelfstandigheid voor. De kerk ontleent haar katholieke volheid aan Christus.

Vanuit deze stelling kan hij komen tot het volgende: Katholiek denken over de kerk brengt met zich mee dat we uitgaan van de zichtbaarheid van Christus’ lichaam.
En daarmee ontstaat een denken grotendeels los van het geloofsleven dat toch feitelijk de inhoud binnen de kerk is. Dan wordt het ook begrijpelijk dat denominaties een verarming zijn van een veronderstelde volheid.
Wordt echter uitgegaan van de waarheid en het spreken van de Waarheid in de kerk, dan geldt die zichtbaarheid niet. Dan is het ook onjuist om een denominatie te zien als een verarming. Het zou evengoed een waardevolle bescherming kunnen zijn in afhankelijkheid aan het Hoofd van de kerk.

Ad. 1 Dat is een kwestie van verwoording. Het lijk me geen afwijking van cruciaal belang.

Ad. 2 Katholiek = algemeen. De Kerk zelf ligt in Christus vast, maar de katholiciteit ontleen je ergens aan. Ik snap je punt niet.

Ad. 3 Dat is nu juist de kern van het betoog. Als je de Kerk alleen nog kan zien als een aantal individuen die hier en daar op de wereld leven los van een christelijke gemeenschap omdat zij de ware gelovigen zijn, dan ontbreekt het aan een aantal andere kerkelijke zaken die de schrift ons ook voorhoud.

[Mara]

De twee honden

Op een keer kwam een zendingswerker weer even terug op een plaats waar hij een tijd geleden zendingswerk had mogen verrichten en kwam hij verschillende bekende gezichten tegen.
Ook had hij in dat dorp zegen mogen ontvangen op zijn werk. Zo kwam hij ook een man tegen die onder zijn bediening tot geloof gekomen was en hij vroeg aan de man hoe het nu met hem was, mocht hij nog steeds de Heere Jezus volgen?
De man zei: ‘Met vallen en opstaan dominee’.
‘Hoe bedoel je dat’, vroeg de zendeling.
‘Nu kijk dominee, soms lijkt het net of er hier van binnen, - en hij wees op z’n hart -, 2 honden vechten, een witte en een zwarte’.

De zendeling begreep hem en zei: ‘En welke hond wint het dan steeds? De witte of die zwarte?’
De man antwoordde: ‘Die ik het meeste te eten geef, dominee!’
Een eerlijk antwoord, of niet?!

C. Verheij, Ermelo

[Christen]

Een van de gebroeders heeft een lintje gekregen. Voor refoforum Of familie van de gebroeders..

[Mannetje]

De twee honden

Op een keer kwam een zendingswerker weer even terug op een plaats waar hij een tijd geleden zendingswerk had mogen verrichten en kwam hij verschillende bekende gezichten tegen.
Ook had hij in dat dorp zegen mogen ontvangen op zijn werk. Zo kwam hij ook een man tegen die onder zijn bediening tot geloof gekomen was en hij vroeg aan de man hoe het nu met hem was, mocht hij nog steeds de Heere Jezus volgen?
De man zei: ‘Met vallen en opstaan dominee’.
‘Hoe bedoel je dat’, vroeg de zendeling.
‘Nu kijk dominee, soms lijkt het net of er hier van binnen, - en hij wees op z’n hart -, 2 honden vechten, een witte en een zwarte’.

De zendeling begreep hem en zei: ‘En welke hond wint het dan steeds? De witte of die zwarte?’
De man antwoordde: ‘Die ik het meeste te eten geef, dominee!’
Een eerlijk antwoord, of niet?!

C. Verheij, Ermelo

Dit heb ik eerder ergens gelezen, een heel treffend antwoord!

[Zonnebloem]

Galaten 5:17: “ Want het vlees begeert tegen de Geest, en de Geest tegen het vlees ; want deze twee staan tegenover elkaar, opdat u niet doet wat u wilt”.

Hij geeft hier de volgende illustratie bij: Een Indiaan gaf een getuigenis van zijn bekering in een bijeenkomst van een aantal christelijke leden van zijn stam. Hij vertelde dat hij zo blij was nu hij zijn Heiland had leren kennen en dat hij in het begin dacht dat hij nooit meer zou zondigen. Maar na verloop van tijd voelde hij in zich een conflict dat hij als volgt omschreef: “Het leek wel alsof er twee honden in mijn hart aan het vechten waren. De een was een goede, witte hond die alleen mijn bestwil op het oog had. De ander was een slechte, zwarte hond die er alleen maar op uit was dat te vernietigen want ik wilde opbouwen. Met deze twee honden heb ik heel wat te stellen want ze zijn altijd aan het vechten met elkaar”
Een van de luisteraars vroeg lakoniek ;”Welk van de twee wint”. De bekeerde indiaan zei prompt: “Degene tegen wie ik zeg: Pak hem”.

In de loop van de tijd is het antwoord van de indiaan wel eens wat veranderd en dat spreekt zo mogelijk nog beter aan. Men laat hem dan zeggen :’Degene aan wie ik het meeste eten geef”.

Er is moeilijke een betere illustratie te geven van de twee naturen in de gelovige. ‘Als we wandelen door de Geest, zullen we de begeerte van het vlees niet volbrengen”. Maar als we toegeven aan de werking van het vlees lijden we beslist de nederlaag.

[Jongere]

Als de Heilige Geest het hart voor het eerst aanraakt, en het de „uitnemende rijkdom van Gods genade” (Efeze 2:7) toont, dan wordt het hart in zekere zin oprecht. Maar dat is slechts ten dele. Het hart houdt veel te graag het schepsel vast. Het kleeft aan het stof. Het is niet helemaal van God. Maar dat kan niet zo zijn. God wil ons hele hart. Hij moet het zo hebben dat het in waarheid voor Hem klopt. Hij is jaloers op onze liefde en treurt over de zwakheid ervan of over het wegvallen ervan. Hij wil liefde en Hij is alleen tevreden met liefde uit een oprecht hart. Want daarom kastijdt Hij! Hij kan dat verkeerde kloppen van het hart, dat uitgaan van het hart naar wat anders dan Hem, niet toestaan. Hij moet dat corrigeren of anders Zijn eis loslaten. Daarom slaat Hij en spaart ons niet totdat Hij ons bewust heeft gemaakt van onze schuld op dit punt. Hij haalt de bladeren weg wier schoonheid ons aantrok; Hij snijdt de bloemen af wier geur ons fascineerde; Hij trekt snaar na snaar af van de lier, terwijl we zo gecharmeerd waren van haar muziek. Als Hij ons zo elk ding op aarde in zijn naaktheid en onvolmaaktheid heeft getoond, vertoont Hij Zichzelf aan ons in de helderheid van Zijn eigen allesovertreffende glorie.

Meditatie in RD van zaterdag.

[samanthi]

Als de Heilige Geest het hart voor het eerst aanraakt, en het de „uitnemende rijkdom van Gods genade” (Efeze 2:7) toont, dan wordt het hart in zekere zin oprecht. Maar dat is slechts ten dele. Het hart houdt veel te graag het schepsel vast. Het kleeft aan het stof. Het is niet helemaal van God. Maar dat kan niet zo zijn. God wil ons hele hart. Hij moet het zo hebben dat het in waarheid voor Hem klopt. Hij is jaloers op onze liefde en treurt over de zwakheid ervan of over het wegvallen ervan. Hij wil liefde en Hij is alleen tevreden met liefde uit een oprecht hart. Want daarom kastijdt Hij! Hij kan dat verkeerde kloppen van het hart, dat uitgaan van het hart naar wat anders dan Hem, niet toestaan. Hij moet dat corrigeren of anders Zijn eis loslaten. Daarom slaat Hij en spaart ons niet totdat Hij ons bewust heeft gemaakt van onze schuld op dit punt. Hij haalt de bladeren weg wier schoonheid ons aantrok; Hij snijdt de bloemen af wier geur ons fascineerde; Hij trekt snaar na snaar af van de lier, terwijl we zo gecharmeerd waren van haar muziek. Als Hij ons zo elk ding op aarde in zijn naaktheid en onvolmaaktheid heeft getoond, vertoont Hij Zichzelf aan ons in de helderheid van Zijn eigen allesovertreffende glorie.

Meditatie in RD van zaterdag.

Mooi beschreven, dat elk facet van ons leven/ hart wat ons bij God vandaan houdt weg moet, alles waar wij ons hart op zetten, de voorbeelden zijn op zich geen zondige dingen, een bloem, een lier, maar als wij het boven de Heere zetten moet het weg, dit is echt iets om mezelf te onderzoeken, samen met de Heere en Zijn Heilige Geest, is er in mij een schadelijke weg?
Dankjewel voor het delen.

[Susan]

Galaten 5:17: “ Want het vlees begeert tegen de Geest, en de Geest tegen het vlees ; want deze twee staan tegenover elkaar, opdat u niet doet wat u wilt”.

Een Indiaan gaf een getuigenis van zijn bekering in een bijeenkomst van een aantal christelijke leden van zijn stam. Hij vertelde dat hij zo blij was nu hij zijn Heiland had leren kennen en dat hij in het begin dacht dat hij nooit meer zou zondigen. Maar na verloop van tijd voelde hij in zich een conflict dat hij als volgt omschreef: “Het leek wel alsof er twee honden in mijn hart aan het vechten waren. De een was een goede, witte hond die alleen mijn bestwil op het oog had. De ander was een slechte, zwarte hond die er alleen maar op uit was dat te vernietigen want ik wilde opbouwen. Met deze twee honden heb ik heel wat te stellen want ze zijn altijd aan het vechten met elkaar”
Een van de luisteraars vroeg lakoniek ;”Welk van de twee wint”. De bekeerde indiaan zei prompt: “Degene tegen wie ik zeg: Pak hem”.

In de loop van de tijd is het antwoord van de indiaan wel eens wat veranderd en dat spreekt zo mogelijk nog beter aan. Men laat hem dan zeggen :’Degene aan wie ik het meeste eten geef”.

Er is moeilijke een betere illustratie te geven van de twee naturen in de gelovige. ‘Als we wandelen door de Geest, zullen we de begeerte van het vlees niet volbrengen”. Maar als we toegeven aan de werking van het vlees lijden we beslist de nederlaag.

Ik vergat de bron: Samuel Ironside (ik denk dat dit het originele verhaal is, waaruit @Mara een stukje nam).