Eens Hollander. Luisteren en praten zijn altijd een eerste vereiste. Elkaar ook proberen te begrijpen over generaties en taalkloven heen.Hollander schreef:Hoewel ik het antwoord wat negatief ingestoken vind, ben ik het er wel mee eens. De toekomst van de kerk, menselijkerwijs gesproken, staat altijd onder druk en de verwachting is dat dit niet minder gaat worden.Stof schreef:Ik ga hem niet retorisch beantwoorden. De les die getrokken zou kunnen worden zou ook weleens deze kunnen zijn:Hollander schreef:Welke lessen zouden uit dat gebash getrokken kunnen worden?Stof schreef:(...)
Ik ben dat gergemgebash zó zat.
En het is ook zó intens oneerlijk.
Dat er steeds minder plaats komt in Nederland voor kerken waarbij niet alleen Christus verkondigd wordt, maar waarbij dat dientengevolge ook inhoudt dat er van een mens (ook een godsdienstig mens) geen spaan heel blijft. Dat denk ik.
Het enige dat ik met de vraag wil benadrukken is dat de buitenwereld én de criticasters soms een verdraaid goede spiegel kunnen zijn voor de traditionele kerk. Je hoeft het niet eens te zijn met kritiek of gebash of wat dan ook. Maar verwerp niet direct de hele inhoud. Want doorgaans zit over een (gedeeltelijke) waarheid achter. Je bent als kerk ook in de wereld, dat betekent dat er een doorgaand proces van contextualisatie plaats moet vinden. Je staat dus niet alleen in verbinding met de wereld, maar ook in spanning. Leer daarvan. Sta er open voor. Spreek met critici. Zoek naar oorzaken. Ga eens stukje mee om de gedachtegang. Onderscheid hoofd- en bijzaken. Dan hoef je niet per se te veranderen. En het allerbelangrijkste: houd het heilzame Woord van God vast.
Maar zodra gedaan wordt of mensen te prijzen zijn die in de gergem blijven omdat het zo moeilijk is daar, dan gaan mijn nekharen recht overeind. Dat was mijn punt.