Gelezen, gedacht, gehoord...

[Bertiel]

I.
Om onze verhandeling nuttig te doen zijn voor velen, wil ik beginnen met op te merken, in de eerste plaats, dat het een onloochenbaar feit is, DAT VELE MENSEN VEEL MOEITE HEBBEN OM TOT CHRISTUS TE KOMEN.
Het is een feit dat niet bestreden kan worden, dat niet allen zo geredelijk komen als deze blinde mannen. Er zijn voorbeelden, in levensbeschrijvingen verhaald - er zijn er ons verscheiden bekend en misschien is het wel met ons zelf het geval geweest - in welke het komen tot Christus een zaak van worsteling, van strijd, van teleurstelling, van lang wachten, en ten laatste een soort van wanhoop was, waardoor wij gedreven werden om te komen. U hebt ongetwijfeld de beschrijving van Bunyan wel eens gelezen, hoe de pelgrims bij de enge poort kwamen. U herinnert u, dat zij door Evangelist werden gewezen op een licht en een poort, en dat zij op zijn aanwijzing die kant opgingen.
Ik heb u wel eens de geschiedenis vertelt van een jonge man in Edinburg, die zeer naarstig was in het spreken tot anderen over de belangen van hun ziel. Zo richtte hij zich op zekere morgen tot een oude visvrouw. En hij begon met tot haar te zeggen: "Gij hebt daar een vrij zware last te dragen."
"Ja," zei zij. Hij vroeg haar vervolgens: "Hebt u wel eens een geestelijke last gevoeld?"
"Ja," zei zij, even rustende, "ik heb de geestelijke last jaren geleden gevoeld, vóór u geboren waart, en ik ben hem kwijt geraakt ook; maar ik ben niet op dezelfde wijze te werk gegaan als de pelgrim van Bunyan."
Onze jonge vriend was grotelijks verwonderd haar zoiets te horen zeggen; hij dacht dat zij zich schromelijk vergiste en verzocht haar daarom zich nader te verklaren. "Nee," zei zij, "toen ik bekommerd was over het heil van mijn ziel hoorde ik een echte evangeliedienaar die tot mij zei, dat ik op het kruis van Christus moest zien. En daar verloor ik mijn last van de zonde. Die ik daar hoorde was niet een van die melk- en water-predikers, gelijk Bunyan's Evangelist."
"Hoe," zei onze jonge vriend, "kunt u dat uitmaken?" "Wel, die Evangelist, toen die de man met zijn last op de rug ontmoette, zei tot hem: ziet u die enge poort?" "Nee," zei hij. "Ziet u dan dat licht?" "Ik geloof het wel."
"Och man," ging zij voort, "hij moest niet over enge poorten of lichten gesproken hebben, maar hij moest gezegd hebben: "Ziet u Jezus Christus hangende aan het kruis? Zie op Hem, en uw last zal u van de schouder vallen. Hij stuurde die man de verkeerde kant uit, toen hij hem naar de enge poort verwees, en het liep nog goed met hem af, want hij was al lang in groot gevaar geweest om in de poel der wanhoop om te komen. Ik zeg u, ik zag dadelijk op het kruis, en weg ging mijn last."
"Wat," zei die jonge man, "bent u de poel der wanhoop in 't geheel niet doorgekomen?"
"O," zei zij, "tal van malen, meer dan ik u wel graag zeggen wil. Maar in 't begin hoorde ik de prediker zeggen: "Zie op Christus," en ik zag op Hem. Na die tijd ben ik wel door de poel der wanhoop gekomen; maar laat mij u dit zeggen, mijnheer, dat het veel gemakkelijker is om door die poel te komen met uw last ván uw schouder, dan met uw last op de schouders. En zo is het. Zalig zijn zij, wiens ogen geheel en alleen op de Gekruisigde zijn. Hoe ouder ik word, hoe zekerder ik hiervan ben, dat wij, als wij vrede willen hebben, op alle manier van ons zelf moeten afzien en alleen de blik op Jezus richten.
30
Had John Bunyan het niet hij het rechte eind? Zeker had hij gelijk; alleen, hij beschreef de dingen zoals het gewoonlijk toegaat. Was de oude vrouw op een dwaalspoor? Nee, zij had volkomen gelijk. Zij beschreef de dingen, zoals het behoort toe te gaan en zoals ik zou wensen, dat het altijd toeging. Nochtans is de bevinding niet altijd gelijk zij behoorde te zijn, en veel van de bevinding der christenen is geen christelijke bevinding. Het is een feit, dat ik bejammer, maar niettegenstaande dat moet erkennen, dat zeer veel mensen, voor zij tot het kruis komen en hun last kwijtraken, verbazend grote omwegen maken, nu eens dit plan en dan weer dat plan opzettende, met slechts zeer weinig gevolg wel is waar, in plaats van rechtstreeks tot Christus te komen zoals zij zijn, om op Hem te zien en terstond licht en leven te ontvangen.

C. H. Spurgeon - wonderen van de Heiland

[-DIA-]

Misschien is het wel eens goed om over de ontwikkelingen in onze reformatorische kringen na te denken.
Voor nadenken lijkt het me nuttig terug te kijken: Waar kwamen we vandaan? Wie waren we?
Is onze belijdenis (niet alleen in geschrift maar ook in woord en daad) nog onveranderd?
Misschien toch eens goed om over na te denken.
Het lijkt soms of schrijver dezes een zwartkijker is, en de vooruitgang torpedeert. Dat mag voor
sommigen zo lijken. Toch is het goed te onderzoeken vanuit welk standpunt ik denk en schrijf.
Ik weet dat er nog verontrusten zijn die het bederf in onze kringen van binnenuit scherp waarnemen.
Ik geloof dat het aan dit waarnemen wel eens wat ontbreekt

https://www.rd.nl/boeken/dr-c-s-l-janse ... l-1.447885

[CvdW]

Wanneer ik aangeef dat God de aarde geschapen heeft in zes dagen en op de zevende dag heeft gerust. En onder een dag versta ik 24 uur. Dit komt heel stellig over, maar kan wel over gediscussieerd worden. Of het nodig is is een ander verhaal.
Zo speelt dit ook bij andere (tere - volgende sommigen) zaken. In de Redelijke Godsdienst van ds a Brakel gaat het over wedergeboorte en geloof. Hij geeft hierbij duidelijk aan dat geloof eerst gaat en dan wedergeboorte. Verder geeft hij aan dat dit niet gescheiden dient te worden.
Terecht geeft @Dia aan om te kijken waar we vandaan komen. Wat leert ons Gods Woord. Wat lezen wij ds. Calvijn. Nu stop ik even. Als we dit met z'n allen zouden doen, zou dat niet veel verwarring voorkomen?

[Jeremiah]

I.
Om onze verhandeling nuttig te doen zijn voor velen, wil ik beginnen met op te merken, in de eerste plaats, dat het een onloochenbaar feit is, DAT VELE MENSEN VEEL MOEITE HEBBEN OM TOT CHRISTUS TE KOMEN.
Het is een feit dat niet bestreden kan worden, dat niet allen zo geredelijk komen als deze blinde mannen. Er zijn voorbeelden, in levensbeschrijvingen verhaald - er zijn er ons verscheiden bekend en misschien is het wel met ons zelf het geval geweest - in welke het komen tot Christus een zaak van worsteling, van strijd, van teleurstelling, van lang wachten, en ten laatste een soort van wanhoop was, waardoor wij gedreven werden om te komen. U hebt ongetwijfeld de beschrijving van Bunyan wel eens gelezen, hoe de pelgrims bij de enge poort kwamen. U herinnert u, dat zij door Evangelist werden gewezen op een licht en een poort, en dat zij op zijn aanwijzing die kant opgingen.
Ik heb u wel eens de geschiedenis vertelt van een jonge man in Edinburg, die zeer naarstig was in het spreken tot anderen over de belangen van hun ziel. Zo richtte hij zich op zekere morgen tot een oude visvrouw. En hij begon met tot haar te zeggen: "Gij hebt daar een vrij zware last te dragen."
"Ja," zei zij. Hij vroeg haar vervolgens: "Hebt u wel eens een geestelijke last gevoeld?"
"Ja," zei zij, even rustende, "ik heb de geestelijke last jaren geleden gevoeld, vóór u geboren waart, en ik ben hem kwijt geraakt ook; maar ik ben niet op dezelfde wijze te werk gegaan als de pelgrim van Bunyan."
Onze jonge vriend was grotelijks verwonderd haar zoiets te horen zeggen; hij dacht dat zij zich schromelijk vergiste en verzocht haar daarom zich nader te verklaren. "Nee," zei zij, "toen ik bekommerd was over het heil van mijn ziel hoorde ik een echte evangeliedienaar die tot mij zei, dat ik op het kruis van Christus moest zien. En daar verloor ik mijn last van de zonde. Die ik daar hoorde was niet een van die melk- en water-predikers, gelijk Bunyan's Evangelist."
"Hoe," zei onze jonge vriend, "kunt u dat uitmaken?" "Wel, die Evangelist, toen die de man met zijn last op de rug ontmoette, zei tot hem: ziet u die enge poort?" "Nee," zei hij. "Ziet u dan dat licht?" "Ik geloof het wel."
"Och man," ging zij voort, "hij moest niet over enge poorten of lichten gesproken hebben, maar hij moest gezegd hebben: "Ziet u Jezus Christus hangende aan het kruis? Zie op Hem, en uw last zal u van de schouder vallen. Hij stuurde die man de verkeerde kant uit, toen hij hem naar de enge poort verwees, en het liep nog goed met hem af, want hij was al lang in groot gevaar geweest om in de poel der wanhoop om te komen. Ik zeg u, ik zag dadelijk op het kruis, en weg ging mijn last."
"Wat," zei die jonge man, "bent u de poel der wanhoop in 't geheel niet doorgekomen?"
"O," zei zij, "tal van malen, meer dan ik u wel graag zeggen wil. Maar in 't begin hoorde ik de prediker zeggen: "Zie op Christus," en ik zag op Hem. Na die tijd ben ik wel door de poel der wanhoop gekomen; maar laat mij u dit zeggen, mijnheer, dat het veel gemakkelijker is om door die poel te komen met uw last ván uw schouder, dan met uw last op de schouders. En zo is het. Zalig zijn zij, wiens ogen geheel en alleen op de Gekruisigde zijn. Hoe ouder ik word, hoe zekerder ik hiervan ben, dat wij, als wij vrede willen hebben, op alle manier van ons zelf moeten afzien en alleen de blik op Jezus richten.
30
Had John Bunyan het niet hij het rechte eind? Zeker had hij gelijk; alleen, hij beschreef de dingen zoals het gewoonlijk toegaat. Was de oude vrouw op een dwaalspoor? Nee, zij had volkomen gelijk. Zij beschreef de dingen, zoals het behoort toe te gaan en zoals ik zou wensen, dat het altijd toeging. Nochtans is de bevinding niet altijd gelijk zij behoorde te zijn, en veel van de bevinding der christenen is geen christelijke bevinding. Het is een feit, dat ik bejammer, maar niettegenstaande dat moet erkennen, dat zeer veel mensen, voor zij tot het kruis komen en hun last kwijtraken, verbazend grote omwegen maken, nu eens dit plan en dan weer dat plan opzettende, met slechts zeer weinig gevolg wel is waar, in plaats van rechtstreeks tot Christus te komen zoals zij zijn, om op Hem te zien en terstond licht en leven te ontvangen.

C. H. Spurgeon - wonderen van de Heiland

Dank voor het plaatsen!

[samanthi]

I.
Om onze verhandeling nuttig te doen zijn voor velen, wil ik beginnen met op te merken, in de eerste plaats, dat het een onloochenbaar feit is, DAT VELE MENSEN VEEL MOEITE HEBBEN OM TOT CHRISTUS TE KOMEN.
Het is een feit dat niet bestreden kan worden, dat niet allen zo geredelijk komen als deze blinde mannen. Er zijn voorbeelden, in levensbeschrijvingen verhaald - er zijn er ons verscheiden bekend en misschien is het wel met ons zelf het geval geweest - in welke het komen tot Christus een zaak van worsteling, van strijd, van teleurstelling, van lang wachten, en ten laatste een soort van wanhoop was, waardoor wij gedreven werden om te komen. U hebt ongetwijfeld de beschrijving van Bunyan wel eens gelezen, hoe de pelgrims bij de enge poort kwamen. U herinnert u, dat zij door Evangelist werden gewezen op een licht en een poort, en dat zij op zijn aanwijzing die kant opgingen.
Ik heb u wel eens de geschiedenis vertelt van een jonge man in Edinburg, die zeer naarstig was in het spreken tot anderen over de belangen van hun ziel. Zo richtte hij zich op zekere morgen tot een oude visvrouw. En hij begon met tot haar te zeggen: "Gij hebt daar een vrij zware last te dragen."
"Ja," zei zij. Hij vroeg haar vervolgens: "Hebt u wel eens een geestelijke last gevoeld?"
"Ja," zei zij, even rustende, "ik heb de geestelijke last jaren geleden gevoeld, vóór u geboren waart, en ik ben hem kwijt geraakt ook; maar ik ben niet op dezelfde wijze te werk gegaan als de pelgrim van Bunyan."
Onze jonge vriend was grotelijks verwonderd haar zoiets te horen zeggen; hij dacht dat zij zich schromelijk vergiste en verzocht haar daarom zich nader te verklaren. "Nee," zei zij, "toen ik bekommerd was over het heil van mijn ziel hoorde ik een echte evangeliedienaar die tot mij zei, dat ik op het kruis van Christus moest zien. En daar verloor ik mijn last van de zonde. Die ik daar hoorde was niet een van die melk- en water-predikers, gelijk Bunyan's Evangelist."
"Hoe," zei onze jonge vriend, "kunt u dat uitmaken?" "Wel, die Evangelist, toen die de man met zijn last op de rug ontmoette, zei tot hem: ziet u die enge poort?" "Nee," zei hij. "Ziet u dan dat licht?" "Ik geloof het wel."
"Och man," ging zij voort, "hij moest niet over enge poorten of lichten gesproken hebben, maar hij moest gezegd hebben: "Ziet u Jezus Christus hangende aan het kruis? Zie op Hem, en uw last zal u van de schouder vallen. Hij stuurde die man de verkeerde kant uit, toen hij hem naar de enge poort verwees, en het liep nog goed met hem af, want hij was al lang in groot gevaar geweest om in de poel der wanhoop om te komen. Ik zeg u, ik zag dadelijk op het kruis, en weg ging mijn last."
"Wat," zei die jonge man, "bent u de poel der wanhoop in 't geheel niet doorgekomen?"
"O," zei zij, "tal van malen, meer dan ik u wel graag zeggen wil. Maar in 't begin hoorde ik de prediker zeggen: "Zie op Christus," en ik zag op Hem. Na die tijd ben ik wel door de poel der wanhoop gekomen; maar laat mij u dit zeggen, mijnheer, dat het veel gemakkelijker is om door die poel te komen met uw last ván uw schouder, dan met uw last op de schouders. En zo is het. Zalig zijn zij, wiens ogen geheel en alleen op de Gekruisigde zijn. Hoe ouder ik word, hoe zekerder ik hiervan ben, dat wij, als wij vrede willen hebben, op alle manier van ons zelf moeten afzien en alleen de blik op Jezus richten.
30
Had John Bunyan het niet hij het rechte eind? Zeker had hij gelijk; alleen, hij beschreef de dingen zoals het gewoonlijk toegaat. Was de oude vrouw op een dwaalspoor? Nee, zij had volkomen gelijk. Zij beschreef de dingen, zoals het behoort toe te gaan en zoals ik zou wensen, dat het altijd toeging. Nochtans is de bevinding niet altijd gelijk zij behoorde te zijn, en veel van de bevinding der christenen is geen christelijke bevinding. Het is een feit, dat ik bejammer, maar niettegenstaande dat moet erkennen, dat zeer veel mensen, voor zij tot het kruis komen en hun last kwijtraken, verbazend grote omwegen maken, nu eens dit plan en dan weer dat plan opzettende, met slechts zeer weinig gevolg wel is waar, in plaats van rechtstreeks tot Christus te komen zoals zij zijn, om op Hem te zien en terstond licht en leven te ontvangen.

C. H. Spurgeon - wonderen van de Heiland

Dank je wel

[Jantje]

Ik wil hier toch een aantal vraagtekens bij zetten. Naar mijn bescheiden mening krijgt een mens eerst te maken met het eisende recht van God. Het begint niet met het zien op Christus aan het kruis. Daar gaat het wel naartoe, maar dat is in een weg van ontdekking, ontgronding, en ontbloting, zoals de Heidelbergse Catechismus dat leert in de eerste Zondsgsafdelingen.

Het begint niet met Christus, maar.met het eisende recht van God, waar wij van onszelf nooit meer aan kunnen voldoen. En die ontdekking, die inleving, die drijft een mens uit tot Christus.

[-DIA-]

Ik wil hier toch een aantal vraagtekens bij zetten. Naar mijn bescheiden mening krijgt een mens eerst te maken met het eisende recht van God. Het begint niet met het zien op Christus aan het kruis. Daar gaat het wel naartoe, maar dat is.in een weg van ontdekking, ontgronding, en ontbloting, zoals de Heidelbergse Catechismus dat leert in de eerste Zondsgsafdelingen.

Het begint niet met Christus, maar.met het eisende recht van God, waar wij van onszelf nooit meer aan kunnen voldoen. En die ontdekking, die inleving, die drijft een mens uit tot Christus.

Ik zou ook willen verwijzen naar het begin van 'de Christenreis' van John Bunyan.

[samanthi]

Ik wil hier toch een aantal vraagtekens bij zetten. Naar mijn bescheiden mening krijgt een mens eerst te maken met het eisende recht van God. Het begint niet met het zien op Christus aan het kruis. Daar gaat het wel naartoe, maar dat is.in een weg van ontdekking en ontgronding, zoals de Heidelbergse Catechismus dat leert in de eerste Zondsgsafdelingen.

Het begint niet met Christus, maar.met het eisende recht van God, waar wij van onszelf nooit meer aan kunnen voldoen. En die ontdekking, die inleving, die drijft een mens uit tot Christus.

De Heere Jezus zegt Zelf: Ik Ben de Alpha en Omega, de vrouw had ook last van haar schuldenlast, maar hoefde met die last niet allerlei onnodige wegen te gaan.

[-DIA-]

Ik wil hier toch een aantal vraagtekens bij zetten. Naar mijn bescheiden mening krijgt een mens eerst te maken met het eisende recht van God. Het begint niet met het zien op Christus aan het kruis. Daar gaat het wel naartoe, maar dat is.in een weg van ontdekking en ontgronding, zoals de Heidelbergse Catechismus dat leert in de eerste Zondsgsafdelingen.

Het begint niet met Christus, maar.met het eisende recht van God, waar wij van onszelf nooit meer aan kunnen voldoen. En die ontdekking, die inleving, die drijft een mens uit tot Christus.

De Heere Jezus zegt Zelf: Ik Ben de Alpha en Omega, de vrouw had ook last van haar schuldenlast, maar hoefde met die last niet allerlei onnodige wegen te gaan.

Toch kan ik me niet aan de indruk ontworstelen dat niet weinigen wat moeite hebben met het eerste deel van de Christenreis. Ik wil daarmee Bunyan's bekering niet tot de enige norm verheffen, maar wel wijzen op wat de gevolgen zijn als we in het algemeen dit loslaten. In de Christinnereis zien we dat Bunyan niet alleen zijn eigen bekeringsweg tekent.

[Jeremiah]

Het is mij altijd geleerd dat God eerst met Zijn eisend recht komt. Toen ik meer ben gaan lezen (oa in de Christinnenreis) en in oudvaders begreep ik pas dat er veel meer wegen zijn hoe God de Zijnen leidt. Bij ons word daar echter nooit aandacht aan geschonken, toch wel jammer.

Bekeringswegen

Heeft ieder die de droefheid naar God kent evenveel smart? Nee, er is diepe smart en minder diepe smart. Bij de wedergeboorte kent iedereen pijn, maar sommigen hebben erger pijn dan anderen.

Denk aan mensen die van nature onbuigzamer en hoogmoediger van aard zijn dan anderen. Zij vernederen zich niet zo gemakkelijk. Deze mensen moeten dieper verootmoedigd worden. Sommige mensen zijn groter overtreders geweest dan anderen. Hun droefheid zal groter zijn en in overeenstemming met de zonden die zij gedaan hebben.

In het dagelijks leven moet bij sommige mensen de pus verwijderd worden met een naald, bij anderen moet dat gebeuren met een lancet. Zeer verdorven zondaren moeten zelfs verwond worden met de hamer van de wet.

De Heere heeft sommige zondaren bestemd voor een hogere dienst. Daartoe worden zij ook bekwaam gemaakt. Om uitnemende dienstknechten van God te worden, moeten ze ook diep verootmoedìgd worden. Het is Gods gewone weg om degenen die Hij bestemt om pilaren in Zijn Kerk te worden meer te louteren dan anderen. Paulus, de prins der apostelen, kende drie dagen dat hij niet at en dronk. Hij moest als vaandeldrager Gods Naam dragen voor de heidenen. Daarom werd hij dieper doorboord met berouw.

-Thomas Watson

Leer toch onderscheiden acht geven op de wegen Gods. God leidt al Zijn kinderen niet op dezelfde wijze. De één wordt door een bitter Mara, en de ander door een lieflijk Elim naar Kanaän geleid. Ja, soms zal God wel zulken, die het meest buitensporig in de zonden geweest zijn, op het lieflijkst lokken en nodigen tot Zijn gemeenschap, en hun niet meer gezicht van hun zonden en overtuiging geven, dan zij nodig hebben om hen tot Jezus te brengen; ja van het begin hunner overtuiging af het oog op Jezus en Zijn algenoegzaamheid doen vestigen, waardoor alle naarheid wordt weggenomen. En anderen, die burgerlijk hebben geleefd, ja godsdienstigen zedig waren, worden wel eens door zo'n nare weg geleid, dat ze als het ware de spranken van de hel in hun consciëntie gevoelen. Waardoor de Heere hun wil leren, dat het steunen op eigen gerechtigheid even verfoeilijk voor Hem is als openbaar in de zonde te leven. Leert dan tot uw bemoediging de verscheidene wegen Gods kennen.

-Petrus Immens

Meent ge, dat elk een op een en dezelfde wijze uit de natuurstaat in de genadestaat komt? Neen, dat geschiedt op verscheidene wijzen. Met de één gaat het bard toe, en het is een barre noorden wind die er waait; met de ander gaat het zacht toe, 't is als het suizen van een zachte stilte, een liefelijke zuidenwind die hen bewaait; de een wordt als voorbij en door de hel gesleept, de ander wordt als voorbij en door de hemel geleid; de een geschiedt het met vele verschrikkingen en vervaarnissen, de ander met veel vrijmoedigheid en blijdschap. De Heere is vrij in Zijn doen".

-Bernardus Smytegelt

A: Sommigen worden schielijk, in korte tijd overgebracht. B: Sommigen worden overgebracht door en met grote verschrikkingen en ontsteltenissen der wet, des doods en der verdoemenis. C: Sommigen op evangelische wijze. De zaligheden en de volheid van den Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel, en de zoetigheden van de evangelische goederen vervullen zo hun zielen, dat ze geen tijd hebben om aan hun zonden en verschrikking te denken. Maar zij worden als verslonden door het evangelie, en zij ontvangen Jezus met blijdschap. D: sommigen brengt de Heere over in vele bedaardheid, door het gezicht van waarheden: in bedaardheid zien zij hun zondige en ellendige staat buiten Christus. (...) Zij hebben niet vele smartelijke droefheid, ook geene verrukkende blijdschap, maar een genoegen in, een zoete goedkeuring van waarheden, zo ten opzichte van hun ellende, als ten opzichte van de zaligheid in Christus (...). E: sommigen worden bekeerd met vele wisselingen van droefheid, blijdschap enz. (...).

Hij onderscheidt een groep mensen die op radicale wijze tot bekering komen, zonder eerst een hele weg van bestrijding en onzekerheid te zijn gegaan. Als voorbeeld noemt hij Zacheüs, de moordenaar aan het kruis en de stokbewaarder te Filippi.

Dan noemt hij mensen die op wettische wijze tot bekering komen, met veel verschrikkingen en angsten omtrent de dood en de verdoemenis. Hier geeft hij ook de stokbewaarder als voorbeeld, alsook de drieduizend mannen op de eerste Pinksterdag, die verslagen in het hart uitroepen: ‘Wat zullen we doen, mannenbroeders?’

Er zijner die niet met grote verschrikkingen maar op evangelische wijze getrokken zijn, zoals Zacheüs. Levi en Lydia had hij ook kunnen noemen. Brakel verwoordt dit prachtig: ‘De zaligheden en de volheid van de Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel en de zoetigheden van de Evangelische goederen vervullen zo hun zielen dat ze geen tijd hebben om aan hun zonden met verschrikking te denken. Maar ze worden verslonden door het Evangelie en zij ontvangen Jezus met blijdschap.’

Degenen bij wie alles er nogal bedaard aan toegaat. Noch de bediening van de wet, noch de prediking van het evangelie gaat gepaard met grote schokkende ervaringen, maar het voortdurend overdenken ervan wekt het vertrouwen op de Zaligmaker. Ik citeer uit de twaalfde druk van 1733: ‘Sy hebben niet veel smertelijke droefheyt/ ook geen verrukkende blijdtschap: maer een genoegen in/ en soete approbatie (=toestemming) van de Waerheden/ soo ten opsichte van haer elende/ als Saligheyt in Christus/ ende hare aennemige van/ ende verlaten op Christus. Dit zijn doorgaens de bestendigste ende vaste Christenen.’ Volgens de woorden van Hellenbroek tijdens Brakels rouwdienst is Brakel zelf een man die net als Obadja de Heere van jongs af vreest. Blijkbaar schetst hij in de vierde soort van wedergeborenen zijn eigen weg.

Ten slotte beschrijft hij mensen die bekeerd worden met afwisselend droefheid en blijdschap, geloof en ongeloof, strijd en overwinning, vallen en opstaan. Brakel meent dat dit de meest voorkomende soort van gelovigen is.

-Wilhelmus à Brakel

[Bertiel]

De hele preek staat op http://theologienet.nl/documenten/Spurg ... preken.pdf
pagina 29 en verder.

Naast de Christenreis, schreef Bunyan ook de Christinreis. Een heel andere weg dan Christen. O.A. Brakel en Guthrie noemen ook dat de Heere op vele onderscheiden manieren de genade in het hart van een mens werkt.

Spurgeon schrijft toch ook dat Bunyan, de meest gebruikelijke weg beschrijft in de Christenreis?
Ik vond het een mooi stukje, ik hoop dat het mensen die Jezus lief hebben, en geen weg door de diepte kunnen beschrijven voor de geloofsomhelzing, hiermee bemoedigd worden.

Onderzoekt alle dingen, en behoudt het goede. Stuk betere levenshouding dan alles met een fileermes aan door mensen verzonnen schema's te onderwerpen

Bedankt voor je reactie ondertussen Jeremiah

[-DIA-]

Ik zou ook kunnen verwijzen naar de preek die ds. Verschuure in Enter hield, afgelopen dinsdag. Ik denk dat de preek nog online staat bij de 'gereformeerde kerk van Enter'. Hier spreekt hij treffend over het begin.

[Bertiel]

ik zou zeggen, zet die in de preekluisterkring, met de preek van Spurgeon (en lees die dan ook helemaal, 16 bladzijdes, moet iedereen lukken) in het achterhoofd en dan zullen we de overeenkomsten bespreken

[-DIA-]

ik zou zeggen, zet die in de preekluisterkring, met de preek van Spurgeon (en lees die dan ook helemaal, 16 bladzijdes, moet iedereen lukken) in het achterhoofd en dan zullen we de overeenkomsten bespreken

Ik zeg niet dat ik Spurgeon verwerp. Ik ken zijn prediking wel, en ik geloof niet dat het verkeerd is die te lezen. Toch denk ik dat de preken van Spurgeon helaas wel eens misbruikt worden.

[Bertiel]

en dat gebeurt niet met de preken van o.a. ds Verschuure?? Iedereen onthoudt toch enkel hetgeen in z'n straatje past.
Of ben ik daar uniek in?