Gelezen, gedacht, gehoord...

[Boertje]

Ik bedoelde mijn posting ook juist positief. Niemand vindt dit gebeuren leuk, maar juist doordat de GB er is, ontstaat er discussie in en buiten de PKN of deze ontwikkeling wel gewenst is. Was de GB er niet, wellicht was het dan al eerder gebeurd. In die zin bedoel ik "wees blij dat de GB" er is. Ben ik zo wat duidelijker?

[Valcke]

Ik bedoelde mijn posting ook juist positief. Niemand vindt dit gebeuren leuk, maar juist doordat de GB er is, ontstaat er discussie in en buiten de PKN of deze ontwikkeling wel gewenst is. Was de GB er niet, wellicht was het dan al eerder gebeurd. In die zin bedoel ik "wees blij dat de GB" er is. Ben ik zo wat duidelijker?

Ja, het is wel duidelijk, Boertje.

Maar we zitten er heel anders in. Ik kan hier wel een week of langer over treuren. Van troosters die er weinig of niets van begrijpen en ook geen leed voelen, word je dan niet zo blij. Dat was het. Toch bedankt.

[Boertje]

Omdat niet iedereen er zo goed inzit, wil je misschien wat hierover delen. Juist omdat ik bang ben dat vroeg of laat dit ook bij andere kerkverbanden gaat spelen. Mag ik er naar vragen om er iets dieper op in te gaan?

[Valcke]

Omdat niet iedereen er zo goed inzit, wil je misschien wat hierover delen. Juist omdat ik bang ben dat vroeg of laat dit ook bij andere kerkverbanden gaat spelen. Mag ik er naar vragen om er iets dieper op in te gaan?

Ik weet niet of dat erg gepast is; ik wil het niet over mijzelf hebben. In zijn algemeenheid kan ik zeggen dat het hier gaat om het lijden aan de kerk; ik voel er dan nog maar iets, een klein beetje van. In dit geval gaat het om datgene wat uit de vaderlandse kerk is voortgekomen. God heeft ons de vaderlandse kerk geschonken, maar deze is ons ook weer ontnomen. En wat er nog overgebleven is, hoofdzakelijk uitwendig, verloochent ook nog eens haar belijdenis. Wie zou dan niet wenen? Er is een nationaal perspectief, en dat wordt gevoeld. Een kerk daarbuiten kan op zijn best maar een noodkerk zijn.

Wil je enkele hoofdstukken uit de Bijbel die hierover spreken? Ezechiël 8 en 9, Ezechiël 34, de Klaagliederen en diverse andere hoofdstukken in de profeten. Ook hoe de Heere Jezus weende over Jeruzalem. En ook de apostel Paulus was hierin een voorbeeld (Rom. 9:3).

[eilander]

Omdat niet iedereen er zo goed inzit, wil je misschien wat hierover delen. Juist omdat ik bang ben dat vroeg of laat dit ook bij andere kerkverbanden gaat spelen. Mag ik er naar vragen om er iets dieper op in te gaan?

Ik weet niet of dat erg gepast is; ik wil het niet over mijzelf hebben. In zijn algemeenheid kan ik zeggen dat het hier gaat om het lijden aan de kerk; ik voel er dan nog maar iets, een klein beetje van. In dit geval gaat het om datgene wat uit de vaderlandse kerk is voortgekomen. God heeft ons de vaderlandse kerk geschonken, maar deze is ons ook weer ontnomen. En wat er nog overgebleven is, hoofdzakelijk uitwendig, verloochent ook nog eens haar belijdenis. Wie zou dan niet wenen? Er is een nationaal perspectief, en dat wordt gevoeld. Een kerk daarbuiten kan op zijn best maar een noodkerk zijn.

Wil je enkele hoofdstukken uit de Bijbel die hierover spreken? Ezechiël 8 en 9, Ezechiël 34, de Klaagliederen en diverse andere hoofdstukken in de profeten. Ook hoe de Heere Jezus weende over Jeruzalem. En ook de apostel Paulus was hierin een voorbeeld (Rom. 9:3).

Dank je wel, Valcke. Ik had ook dat gevoel toen ik het artikel deze week las. Het deed mij als PKN-er verdriet, maar ik moet bekennen dat ik er over het algemeen te makkelijk overheen leef.

[Boertje]

Dank je wel, ik kan het hier alleen maar mee eens zijn.

Toen ik van de RK overstapte naar de CGK vond ik het al moeilijk te begrijpen dat er zo'n grote verscheidenheid was. Later heb ik het leren begrijpen, maar echt leuk vond ik het niet. Ik kon het ook niet goed uitleggen. Ook al heb ik geen van de scheuringen meegemaakt, ik begrijp het wel wat je bedoelt. Ik voel hetzelfde nu bij ons in de CGK, waar mogelijk ook een en ander dreigt.

Nu heb ik net een beetje de beginselen van de reformatie geleerd en dan zie ik bijvb in mijn eigen kerk hoe losjes daar soms mee omgegaan wordt. Dat is niet leuk en doet zekers pijn. Dus wat jij nu voelt, begrijp ik.

Wat ik alleen niet begrijp is waarom men soms zo losraakt van hetgeen de reformatie geleerd heeft. Waren onze voorvaderen soms wijzer? Of worden we gewoon te gemakzuchtig en verwend door dat we het zo goed hebben, en daardoor teveel denken dat we het zonder de Heere kunnen?

[Mara]

De godsdienstoefeningen

Het volgende, dat ik op catechisatie al tot de jeugd van de gemeente gezegd heb moge mij ook hier nog even van het hart. Met zorg zie ik – en zeker velen met mij – een toenemende slordigheid bij de kerkgangers, vooral in de kleding.
Steeds meer, op warme zomerdagen, treft het schouwspel van mannen zonder jas, vrouwen zonder hoed, meisjes zonder kousen in de godsdienstoefening. Nu is het niet onze bedoeling om twistgierig te zijn, want wij hebben zulke gewoonten niet, noch de gemeente Gods. Maar de kerk is Gods huis en wij verschijnen daar voor Zijn aangezicht op Zijn dag. Dan past toch eerbied en ontzag, ook in de kleding. Wie bij de minister moet komen of bij de Koningin zorgt toch ook dat aan zijn kleding niets mankeert. Hoeveel te meer dan als wij verschijnen voor het aangezicht van de Koning der Koningen en de Heere der heren? Op één van de warme zomerdagen preekte ik in een gemeente, waar ik de vorige winter ook sprak in verband met mijn beroep aldaar. Nooit vergeet ik de aanblik van die gemeente op die winteravond in de wondermooie, middeleeuwse kathedraal, in het middenschip de vrouwen met de fraaie witte mutsen, daar omheen en op de galerij de mannen, in stemmig donker, alles overgoten door het licht dat neerstroomde van de koperen kronen, alles even rustig, plechtig, eerbiedig en gepast in Gods huis. En nu, op deze zomermiddag?

Welk een verschil: de galerij, tevoren gevuld met plechtig, donkergeklede mannen leek nu wel een sportstadion, vrijwel alle mannen in overhemd, in alle mogelijke lichte kleuren, met opgestroopte mouwen, de dikke harige armen voor een deel neergebungeld over de balustrade, terwijl bovendien velen sliepen in alle talen! Ik zeg dit alles niet uit kwaadaardigheid, want ik ben heel graag in die gemeente (ik hoop dat de kerkenraad dit niet beschouwt als een speculatie in de richting van een eventueel beroep, ik kan de verzekering geven, dat niets minder het geval is). Maar het is een verdrietig schouwspel alles zo te zien vervlakken, niet slechts langs de wegen, waar het heel erg is, maar zelfs in de kerk, en het is teleurstellend op te merken, dat zelfs deze goede oude Veluwe, daarin meedoet. Zo statigdeftig was altoos de dracht, vooral langs de oude Zuiderzee en hartverheffend was het immer de gemeente te zien opgaan naar het huis des Heeren. Welk een verschil tussen de donkere, degelijke gewaden en de mooie kanten mutsen der vrouwen en de ordinaire flodderjurken, die thans mode zijn. En hoeveel liever zie ik een kerkbank gevuld met mannen in het kerkzwart, liefst met de gouden knopen, dan zo’n galerij met overhemden zonder boord en opgestroopte mouwen. Alles op zijn plaats, maar de kerk is het huis des Heeren en de plaats der aanbidding. Daar, gelijk trouwens overal, past eerbaarheid en deftigheid. Terug tot de oude paden: dat geldt ook hier!
19 juli 1947, ds. J.T. Doornenbal

Met volledige instemming….ds. A.P. van der Kooy
Ja, met volledige instemming las ik het artikeltje van ds. Doornenbal over de slordige kleding van vele kerkgangers. Reeds eerder had ik daarover iets willen zeggen of schrijven. Maar omdat ik nog maar zo kort in uw midden ben, heb ik gezwegen. Ik ben altijd een beetje aan de voorzichtige kant met mijn uitspraken om onnodige twist te vermijden. Bovendien krijg je zo gauw ten antwoord: ‘Ach, nieuwe bezems vegen schoon’, of ‘hij was zo iets in die stijve Bommelerwaard niet gewoon, maar hier mij er maar aan wennen’. En toch niet, mijn beste lezer en lezeres, ik zit nu al heel wat weken tegen die slordigheid in de kerk aan te kijken, maar ik erger mij er ontzettend aan. Een kerk is nu eenmaal iets anders dan, ja dan b.v. een bioscoopvoorstelling. Een godsdienstoefening is: ‘Een audiëntie bij den Allerhoogste’. Dan kunnen we nooit te deftig zijn. O, die vervlakking en die wereldgelijkvormigheid! Laten we er toch tegen strijden en niet in ’t minst in het huis des Heeren. Ik hoop van harte dat alle ouders het hiermee eens zijn. Dus geen vrouw in de kerk meer zonder hoed of zonder kousen.

Gepubliceerd in de Veluwse Kerkbode

[Zita]

De godsdienstoefeningen

Het volgende, dat ik op catechisatie al tot de jeugd van de gemeente gezegd heb moge mij ook hier nog even van het hart. Met zorg zie ik – en zeker velen met mij – een toenemende slordigheid bij de kerkgangers, vooral in de kleding.
Steeds meer, op warme zomerdagen, treft het schouwspel van mannen zonder jas, vrouwen zonder hoed, meisjes zonder kousen in de godsdienstoefening. Nu is het niet onze bedoeling om twistgierig te zijn, want wij hebben zulke gewoonten niet, noch de gemeente Gods. Maar de kerk is Gods huis en wij verschijnen daar voor Zijn aangezicht op Zijn dag. Dan past toch eerbied en ontzag, ook in de kleding. Wie bij de minister moet komen of bij de Koningin zorgt toch ook dat aan zijn kleding niets mankeert. Hoeveel te meer dan als wij verschijnen voor het aangezicht van de Koning der Koningen en de Heere der heren? Op één van de warme zomerdagen preekte ik in een gemeente, waar ik de vorige winter ook sprak in verband met mijn beroep aldaar. Nooit vergeet ik de aanblik van die gemeente op die winteravond in de wondermooie, middeleeuwse kathedraal, in het middenschip de vrouwen met de fraaie witte mutsen, daar omheen en op de galerij de mannen, in stemmig donker, alles overgoten door het licht dat neerstroomde van de koperen kronen, alles even rustig, plechtig, eerbiedig en gepast in Gods huis. En nu, op deze zomermiddag?

Welk een verschil: de galerij, tevoren gevuld met plechtig, donkergeklede mannen leek nu wel een sportstadion, vrijwel alle mannen in overhemd, in alle mogelijke lichte kleuren, met opgestroopte mouwen, de dikke harige armen voor een deel neergebungeld over de balustrade, terwijl bovendien velen sliepen in alle talen! Ik zeg dit alles niet uit kwaadaardigheid, want ik ben heel graag in die gemeente (ik hoop dat de kerkenraad dit niet beschouwt als een speculatie in de richting van een eventueel beroep, ik kan de verzekering geven, dat niets minder het geval is). Maar het is een verdrietig schouwspel alles zo te zien vervlakken, niet slechts langs de wegen, waar het heel erg is, maar zelfs in de kerk, en het is teleurstellend op te merken, dat zelfs deze goede oude Veluwe, daarin meedoet. Zo statigdeftig was altoos de dracht, vooral langs de oude Zuiderzee en hartverheffend was het immer de gemeente te zien opgaan naar het huis des Heeren. Welk een verschil tussen de donkere, degelijke gewaden en de mooie kanten mutsen der vrouwen en de ordinaire flodderjurken, die thans mode zijn. En hoeveel liever zie ik een kerkbank gevuld met mannen in het kerkzwart, liefst met de gouden knopen, dan zo’n galerij met overhemden zonder boord en opgestroopte mouwen. Alles op zijn plaats, maar de kerk is het huis des Heeren en de plaats der aanbidding. Daar, gelijk trouwens overal, past eerbaarheid en deftigheid. Terug tot de oude paden: dat geldt ook hier!
19 juli 1947, ds. J.T. Doornenbal

Met volledige instemming….ds. A.P. van der Kooy
Ja, met volledige instemming las ik het artikeltje van ds. Doornenbal over de slordige kleding van vele kerkgangers. Reeds eerder had ik daarover iets willen zeggen of schrijven. Maar omdat ik nog maar zo kort in uw midden ben, heb ik gezwegen. Ik ben altijd een beetje aan de voorzichtige kant met mijn uitspraken om onnodige twist te vermijden. Bovendien krijg je zo gauw ten antwoord: ‘Ach, nieuwe bezems vegen schoon’, of ‘hij was zo iets in die stijve Bommelerwaard niet gewoon, maar hier mij er maar aan wennen’. En toch niet, mijn beste lezer en lezeres, ik zit nu al heel wat weken tegen die slordigheid in de kerk aan te kijken, maar ik erger mij er ontzettend aan. Een kerk is nu eenmaal iets anders dan, ja dan b.v. een bioscoopvoorstelling. Een godsdienstoefening is: ‘Een audiëntie bij den Allerhoogste’. Dan kunnen we nooit te deftig zijn. O, die vervlakking en die wereldgelijkvormigheid! Laten we er toch tegen strijden en niet in ’t minst in het huis des Heeren. Ik hoop van harte dat alle ouders het hiermee eens zijn. Dus geen vrouw in de kerk meer zonder hoed of zonder kousen.

Gepubliceerd in de Veluwse Kerkbode

We verschijnen voortdurend voor het aangezicht van de Heere. Hij ziet ons immers altijd. Daarom moeten we altijd gepast gekleed zijn.
De toegevoegde waarde van panty's bij dertig graden zie ik niet zo. De associatie met de koning ook niet, aangezien de koningin er regelmatig wat shabby bijloopt.
Daarnaast: voor sommige mannen voelt het echt als een verkleedpartij als zij een pak aantrekken. En voor anderen voelt het alsof ze gewoon naar hun werk gaan.
En ook voor die kledingregels geldt: ze zijn best wel tijd- en plaatsgebonden. Gebruik dan niet te grote woorden. Blote benen waren in de jaren vijftig alleen in zeer informele setting denkbaar, in 2019 ligt dat anders.

We moeten ons eerbaar kleden en er is onderscheid tussen mannenkleding en vrouwenkleding. Voor hoofdbedekking voor vrouwen tijdens kerkdiensten is zeer veel te zeggen. Dat is volgens mij de Bijbelse hoofdlijn.

[liz boer]

De godsdienstoefeningen

Het volgende, dat ik op catechisatie al tot de jeugd van de gemeente gezegd heb moge mij ook hier nog even van het hart. Met zorg zie ik – en zeker velen met mij – een toenemende slordigheid bij de kerkgangers, vooral in de kleding.
Steeds meer, op warme zomerdagen, treft het schouwspel van mannen zonder jas, vrouwen zonder hoed, meisjes zonder kousen in de godsdienstoefening. Nu is het niet onze bedoeling om twistgierig te zijn, want wij hebben zulke gewoonten niet, noch de gemeente Gods. Maar de kerk is Gods huis en wij verschijnen daar voor Zijn aangezicht op Zijn dag. Dan past toch eerbied en ontzag, ook in de kleding. Wie bij de minister moet komen of bij de Koningin zorgt toch ook dat aan zijn kleding niets mankeert. Hoeveel te meer dan als wij verschijnen voor het aangezicht van de Koning der Koningen en de Heere der heren? Op één van de warme zomerdagen preekte ik in een gemeente, waar ik de vorige winter ook sprak in verband met mijn beroep aldaar. Nooit vergeet ik de aanblik van die gemeente op die winteravond in de wondermooie, middeleeuwse kathedraal, in het middenschip de vrouwen met de fraaie witte mutsen, daar omheen en op de galerij de mannen, in stemmig donker, alles overgoten door het licht dat neerstroomde van de koperen kronen, alles even rustig, plechtig, eerbiedig en gepast in Gods huis. En nu, op deze zomermiddag?

Welk een verschil: de galerij, tevoren gevuld met plechtig, donkergeklede mannen leek nu wel een sportstadion, vrijwel alle mannen in overhemd, in alle mogelijke lichte kleuren, met opgestroopte mouwen, de dikke harige armen voor een deel neergebungeld over de balustrade, terwijl bovendien velen sliepen in alle talen! Ik zeg dit alles niet uit kwaadaardigheid, want ik ben heel graag in die gemeente (ik hoop dat de kerkenraad dit niet beschouwt als een speculatie in de richting van een eventueel beroep, ik kan de verzekering geven, dat niets minder het geval is). Maar het is een verdrietig schouwspel alles zo te zien vervlakken, niet slechts langs de wegen, waar het heel erg is, maar zelfs in de kerk, en het is teleurstellend op te merken, dat zelfs deze goede oude Veluwe, daarin meedoet. Zo statigdeftig was altoos de dracht, vooral langs de oude Zuiderzee en hartverheffend was het immer de gemeente te zien opgaan naar het huis des Heeren. Welk een verschil tussen de donkere, degelijke gewaden en de mooie kanten mutsen der vrouwen en de ordinaire flodderjurken, die thans mode zijn. En hoeveel liever zie ik een kerkbank gevuld met mannen in het kerkzwart, liefst met de gouden knopen, dan zo’n galerij met overhemden zonder boord en opgestroopte mouwen. Alles op zijn plaats, maar de kerk is het huis des Heeren en de plaats der aanbidding. Daar, gelijk trouwens overal, past eerbaarheid en deftigheid. Terug tot de oude paden: dat geldt ook hier!
19 juli 1947, ds. J.T. Doornenbal

Met volledige instemming….ds. A.P. van der Kooy
Ja, met volledige instemming las ik het artikeltje van ds. Doornenbal over de slordige kleding van vele kerkgangers. Reeds eerder had ik daarover iets willen zeggen of schrijven. Maar omdat ik nog maar zo kort in uw midden ben, heb ik gezwegen. Ik ben altijd een beetje aan de voorzichtige kant met mijn uitspraken om onnodige twist te vermijden. Bovendien krijg je zo gauw ten antwoord: ‘Ach, nieuwe bezems vegen schoon’, of ‘hij was zo iets in die stijve Bommelerwaard niet gewoon, maar hier mij er maar aan wennen’. En toch niet, mijn beste lezer en lezeres, ik zit nu al heel wat weken tegen die slordigheid in de kerk aan te kijken, maar ik erger mij er ontzettend aan. Een kerk is nu eenmaal iets anders dan, ja dan b.v. een bioscoopvoorstelling. Een godsdienstoefening is: ‘Een audiëntie bij den Allerhoogste’. Dan kunnen we nooit te deftig zijn. O, die vervlakking en die wereldgelijkvormigheid! Laten we er toch tegen strijden en niet in ’t minst in het huis des Heeren. Ik hoop van harte dat alle ouders het hiermee eens zijn. Dus geen vrouw in de kerk meer zonder hoed of zonder kousen.

Gepubliceerd in de Veluwse Kerkbode

We verschijnen voortdurend voor het aangezicht van de Heere. Hij ziet ons immers altijd. Daarom moeten we altijd gepast gekleed zijn.
De toegevoegde waarde van panty's bij dertig graden zie ik niet zo. De associatie met de koning ook niet, aangezien de koningin er regelmatig wat shabby bijloopt.
Daarnaast: voor sommige mannen voelt het echt als een verkleedpartij als zij een pak aantrekken. En voor anderen voelt het alsof ze gewoon naar hun werk gaan.
En ook voor die kledingregels geldt: ze zijn best wel tijd- en plaatsgebonden. Gebruik dan niet te grote woorden. Blote benen waren in de jaren vijftig alleen in zeer informele setting denkbaar, in 2019 ligt dat anders.

We moeten ons eerbaar kleden en er is onderscheid tussen mannenkleding en vrouwenkleding. Voor hoofdbedekking voor vrouwen tijdens kerkdiensten is zeer veel te zeggen. Dat is volgens mij de Bijbelse hoofdlijn.

Ja als je voor je bed bidt heb je ws je pyjama aan en dan kom je ook voor Gods aangezicht, eerbaar kuis, eenvoudig zijn Bijbelse gegevens, verder mogen we elkaar vrij laten. Hoofdbedekking is zeer omstreden toch heb ik de overtuiging dat dit een Bijbelse opdracht is en niet alleen in de eredienst. Maar ook daar wordt verschillend over gedacht. Voor een vrouwenbroek (voor een vrouw) kan ik geen Bijbelse onderbouwing vinden.

[Jeremiah]

Er zijn van die zielen die zo gemakkelijk loslaten, en zeggen: “ja hoor is: God is eeuwig vrij, of Hij het aan me doet of niet doet, daarin moeten we God vrijlaten.” Dat is zeker geen geloofswerk hoor! En ook geen geloofsredenering. Dat heeft met het geloof niets te maken.. bij het geloof zijn er ogenblikken dat het moet gebeuren anders loopt het vast! Dan loopt het van de Hemel vast en dan loopt het vanbinnen vast. En dan gebeurt het ook!

Ds. J. W. Kersten

[liz boer]

Er zijn van die zielen die zo gemakkelijk loslaten, en zeggen: “ja hoor is: God is eeuwig vrij, of Hij het aan me doet of niet doet, daarin moeten we God vrijlaten.” Dat is zeker geen geloofswerk hoor! En ook geen geloofsredenering. Dat heeft met het geloof niets te maken.. bij het geloof zijn er ogenblikken dat het moet gebeuren anders loopt het vast! Dan loopt het van de Hemel vast en dan loopt het vanbinnen vast. En dan gebeurt het ook!

Ds. J. W. Kersten

Mooi bedankt

[Jantje]

Inderdaad! Dank voor het delen. Mag ik vragen waar het fragment vandaan komt?

[Jeremiah]

Zal ik opzoeken!

[Jantje]

... een bijzonder interview met ds. H. Hofman jr. Alle heilige Refo(forum)-huisjes worden compleet omver geblazen. Vrijwel elke zin stemt tot nadenken.

Alle Terdege-lezers, van harte aanbevolen!

[Orchidee]

Kennelijk is het nodig, al die heilige huisjes om te gooien!
Hopelijk worden bij velen de ogen geopend!
Ik geef nogmaals ook de tip om deze preek eens te beluisteren.
https://www.laankerk.nl/?sermon=ds-j-ko ... 12-05-2019.