Zeeuw schreef:Ik hoorde een voetballer zeggen dat hij God dankt voor alles wat hij krijgt. Ondanks dat veel zaken die hij uitvoert in tegenspraak zijn met wat in ‘onze’ kringen gewoon is, vind ik dat toch wel beschamend.
Ik krijg het soms amper in mijn mond naar collega’s en zo iemand zegt het open voor veel mensen.
Er zijn sporters die openlijk bidden voordat hun wedstrijd begint.
Het respect dat Folkert Velten altijd kreeg voor het feit dat hij zelfs een mooie club weigerde (betekende promotie, dus meer verdienen) omdat hij beslist niet op zondag wilde voetballen, en dat respect krijgt hij nog steeds.
Wisten jullie dat er een sportbijbel bestaat?
Tegen dit soort vermenging van Evangelie en wereld moeten we strijden met al wat in ons is. Ik lees juist het boekje van Dr. W. Aalders, 'Theologie der verontrusting', dat is op dit terrein heel leerzaam.
En inderdaad, dit is heel veroordelend. Gedrag en levenswijze, wel te verstaan. Ik schaam me er niet voor.
Zeeuw schreef:Ik hoorde een voetballer zeggen dat hij God dankt voor alles wat hij krijgt. Ondanks dat veel zaken die hij uitvoert in tegenspraak zijn met wat in ‘onze’ kringen gewoon is, vind ik dat toch wel beschamend.
Ik krijg het soms amper in mijn mond naar collega’s en zo iemand zegt het open voor veel mensen.
Er zijn sporters die openlijk bidden voordat hun wedstrijd begint.
Het respect dat Folkert Velten altijd kreeg voor het feit dat hij zelfs een mooie club weigerde (betekende promotie, dus meer verdienen) omdat hij beslist niet op zondag wilde voetballen, en dat respect krijgt hij nog steeds.
Wisten jullie dat er een sportbijbel bestaat?
Tegen dit soort vermenging van Evangelie en wereld moeten we strijden met al wat in ons is. Ik lees juist het boekje van Dr. W. Aalders, 'Theologie der verontrusting', dat is op dit terrein heel leerzaam.
En inderdaad, dit is heel veroordelend. Gedrag en levenswijze, wel te verstaan. Ik schaam me er niet voor.
Het ging me om beschamende lessen voor ons Eilander. Jammer dat je direct in de veroordeling gaat. Wellicht dat jij een goede evangelist in je omgeving bent.
Openbaring 22 : 25 en 26 - En hare poorten zullen niet gesloten worden des daags; want aldaar zal geen nacht zijn.
En zij zullen de heerlijkheid en de eer der volkeren daar in brengen. (1/2)
Nog éénmaal wordt Johannes' blik getroffen; door het zeldzaam verschijnsel, dat dit nieuwe Jeruzalem, een stad van goud, vol eeuwige kostbaarheden: poorten zal hebben die niet gesloten zullen worden. Niet slechts openstaande poorten, maar, wat anders bij een Oostersche stad niet te denken was, — de poorten zullen des daags, na het eindigen van den dag, niet gesloten worden. Daar zal nl geen aanleiding toe wezen want aldaar zal geen nacht zijn. Geen nacht van binnen, en geen nacht van buiten. Waartoe zouden dan de poorten dienen gesloten te worden. Geen nacht, waarin éénige vijand de stad kan belagen of schaden, zal daar dalen; dies is er voor het sluiten der poorten geen reden meer.
Onwillekeurig denken we hier aan het Loofhuttenfeest van oud-Israël. Zeven dagen lang was het dan feest en vroolijkheid; men woonde in hutten uit groenende takken gemaakt ter herinnering aan Israëls omzwerving door de woestijn en zijn verlossing uit Egypte. Machtig veel volks was dan in den regel naar Jeruzalem saamgevloeid, zoodat Jeruzalem's poorten dag en nacht openstonden, en het zelfs den vreemdelingen uit de heidenen vrijstond daarheen te komen, om dit feest te vieren (Deut. 16 : 14). Zoo zouden ten dage des nieuwen testaments de poorten der Kerk steeds open staan, en de heidenen (de volkeren) zouden toevloeien.
De zevende dag was de grootste vreugdedag van dit feest. Zoo zal ook op den zevenden dag der nieuw-testamentische bedeeling, op den dag van den eeuwigheidssabbath, alle vreugde volkomen worden. Geen nacht van vervolging of eenigen druk van dwaling of ketterij zal meer te vreezen zijn.
..want aldaar zal geen nacht zijn
De poorten zullen steeds geopend blijven. En alle heerlijkheid en alle eer der volkeren zal voor het nieuwe Jeruzalem wezen.
Altijd-door geopende poorten. Zeker, het getuigt mede, dat er geen vreemde indringers meer te vreezen zijn, enkel burgers komen daar binnen. Vijanden zullen niet meer aanstormen. Van vijanden der waarheid, der eenheid, der liefde, zal niets meer te vreezen zijn. Maar lette men er toch bijzonder op, hoe met name geen-nacht als de reden genoemd wordt, dat de poorten niet gesloten behoeven te worden.
De nacht is dat geheimnisvolle tijdsgedeelte, hetwelk beeld is van ellende, dwaling, druk en dood. De poorten zijn het middel om te beveiligen tegen onverhoedsche aanvallen van vijanden en dieven, in dat donkere tijdsgedeelte hetwelk nacht heet. Maar nu zegt de Heere, er zal geen nacht meer zijn. Alle dwaling, alle vijandschap, alle tegenstand, alle zondemacht, alle druk en kommer, zooals die nl de ziel kan ontroeren en verschrikken, en haar buiten het zalige ontmoetingsleven met haar God kan voeren, — alles kortom wat donkerheid kan brengen van binnen en van buiten, het zal alles afwezig zijn. Denk het toch eens, wat dit inhoudt, hoe schoon het vooruitzicht is, o volk, dat door genade alleen maar leven kunt, als ge Gods aangezicht moogt zien. Wat is hier de weg menigmaal door nachten heen, nachten van zonde-ellende, van zware overtuiging en soms diepe ontdekking, nachten van lijden en strijden, van verdrukking en kommer, van dood en scheiding. En als er dan nog maar psalmen in die nachten zijn. Maar ach, hoe menigmaal zijn die psalmen afwezig. Ja, nog iets. Niemand, Job 35 : 10, vraagt naar God, die psalmen geeft in den nacht. Dit wil zeggen: God is het, die die psalmen geeft, doch nu is 't vaak zoo donker ook van binnen (en dat is de verschrikkelijkste der nachten), dat er niet alleen geen licht, geen opening, geen geloof, geen hoop, geen moed meer is, en dat alles ligt terneergeslagen; maar dat het soms zoo stikdonker is geworden, dat de ziel haar lichtbron verloochent, dat zij niet eens meer klagen kan of wil naar haar God; dat zij zijn sterkte niet aangrijpt, dat zij, als Christen in Bunyan's Christenreize, in het hol van den reus Wanhoop, op den grond neerligt; en niet bedenkt, dat in haar boezem een sleutel zich bevindt, die de deuren van het kerkerhol kon doen openvliegen. Ja, dat is wel zeer verschrikkelijk: wanneer of de nacht niet ten volle gevoeld wordt als nacht; of als de duisternis zoo drukt dat men verwanhoopt aan Gods bijstand; en het vragen naar God, die psalmen geven kon, niet meer gehoord wordt. — Dat is dan volle nacht van binnen. Maar eens houdt ook dit op.
Aldaar zal geen nacht zijn. Aldaar. 't Is om te gaan weenen van liefdeheimwee naar die stad; als de arme, bestredene, gedrukte ziel hier door de donkere doodsvalleiën heenreist, en als zij dan dit woord hoort tot haar ruischen. Aldaar. Wat zal dit dan eenmaal wezen: als we de laatste donkere vallei door zullen zijn; om in het licht van Gods dierbare vriendelijk aangezicht aan te stappen op een altijd open zijnde stad, wier poorten nimmer, nimmermeer gesloten zullen worden, omdat de nacht zelve zal te niet gedaan zijn. Alles, wat hier onder het begrip nacht kan vallen, is daar voor eeuwig gebannen. Daarom zullen hare poorten niet gesloten worden des daags. Dat wil zeggen: aan die dag van 't zalig licht, van 't heerlijk Godsbezit, van 't zoet gemeenschapsleven, van heil en vreugde, aan dien dag komt geen einde! Er valt geen avond na dien dag. Die dag zelf is eeuwig. En daarom Uwe poorten, o heilig Sion, zullen daar geopend blijven.
Geen nacht.
Geen gesloten poorten meer.
Geen vijand of gevaar.
Geen onheil zal de stad verstoren.
Geen einde aan de vreugde.
Geen boetetraan of zondepijn.
Geen donker harte meer.
Geen verberging van Gods aangezicht.
Geen andere toestand meer, dan enkel licht in den Heere.
Dan zal het wonen in zulk een geopende stad niet onveilig, maar wel eeuwig vroolijk en wonderlijk zijn. Altijd opene poorten, opdat onophoudelijk, onafgebroken binnen hare veste zal binnengedragen worden al wat heerlijk zal zijn; want de heerlijkheid en alle eer van al Gods werk, zal Hem daar volmaakt gebracht worden. God ontvangt er de glorie van Zijn eigen werk.
Komt, reisgenooten, moedig de staf in de hand genomen; de laatste nacht daalt éénmaal nêer, en daarna zal het eeuwig morgen zijn.
Bovenstaande doet me denken een lied, een lievelingslied van mijn opa:
1. Nooit kan 't geloof te veel verwachten,
des Heilands woorden zijn gewis.
't Faalt aardse vrienden vaak aan krachten,
maar nooit een vriend als Jezus is.
Wat zou ooit zijne macht beperken?
't Heelal staat onder zijn gebied!
En wat zijn liefde wil bewerken,
ontzegt Hem zijn vermogen niet.
2. Die hoop moet al ons leed verzachten.
Komt, reisgenoten, 't heil des Heren wachten,
zijn bergen vlak en zeeën droog.
O zaligheid niet af te meten,
o vreugd, die alle smart verbant!
Daar is de vreemd'lingschap vergeten
en wij, wij zijn in 't vaderland!
-DIA- schreef:Bovenstaande doet me denken een lied, een lievelingslied van mijn opa:
1. Nooit kan 't geloof te veel verwachten,
des Heilands woorden zijn gewis.
't Faalt aardse vrienden vaak aan krachten,
maar nooit een vriend als Jezus is.
Wat zou ooit zijne macht beperken?
't Heelal staat onder zijn gebied!
En wat zijn liefde wil bewerken,
ontzegt Hem zijn vermogen niet.
2. Die hoop moet al ons leed verzachten.
Komt, reisgenoten, 't hoofd omhoog.
Voor hen die 't heil des Heren wachten,
zijn bergen vlak en zeeën droog.
O zaligheid niet af te meten,
o vreugd, die alle smart verbant!
Daar is de vreemd'lingschap vergeten
en wij, wij zijn in 't vaderland!
Dia citeert in feite alleen vers 3 en 4. Ik wist dat ook niet, die regels van Nooit kan 't geloof te veel verwachten zijn zo bekend, ik dacht dat het lied zo heette.
Hier het eerste en tweede vers:
1
Gelijk een landman, moe van 't ploegen,
de neigend' avondschaduw groet,
en zich verheugt in het genoegen,
dat hij naar 't huis der ruste spoedt,
zo zal de mens, vermoeid van zorgen,
waaraan hij zijne krachten sleet,
verlangend uitzien naar de morgen,
die 't graf is van verdriet en leed.
2
Al is het einde ook verborgen
voor 't oog, dat door geen nevels ziet,
God zal voor onze toekomst zorgen:
zij, die geloven, haasten niet.
Geloofd zij God! Hij zal ons schenken
een toekomst beter dan het graf;
aan sterven onbevreesd te denken
is ook een vrucht, die 't kruis ons gaf.
-DIA- schreef:Bovenstaande doet me denken een lied, een lievelingslied van mijn opa:
1. Nooit kan 't geloof te veel verwachten,
des Heilands woorden zijn gewis.
't Faalt aardse vrienden vaak aan krachten,
maar nooit een vriend als Jezus is.
Wat zou ooit zijne macht beperken?
't Heelal staat onder zijn gebied!
En wat zijn liefde wil bewerken,
ontzegt Hem zijn vermogen niet.
2. Die hoop moet al ons leed verzachten.
Komt, reisgenoten, 't hoofd omhoog.
Voor hen die 't heil des Heren wachten,
zijn bergen vlak en zeeën droog.
O zaligheid niet af te meten,
o vreugd, die alle smart verbant!
Daar is de vreemd'lingschap vergeten
en wij, wij zijn in 't vaderland!
Je was een stukje vergeten...
De eerste twee verzen stonden niet in de eerste bundel van de Gereformeerde Kerken in Nederland.
hmm,volgens mij weet je dat wel, hendrikus. want ik heb jullie (DIA en jou) wel eens samen op een riessense zangavond dit lied zien zingen. toegegeven dat was heel lang geleden
aline1984 schreef:hmm,volgens mij weet je dat wel, hendrikus. want ik heb jullie (DIA en jou) wel eens samen op een riessense zangavond dit lied zien zingen. toegegeven dat was heel lang geleden
Dat lijkt een beetje vreemd; maar goed, misschien laat mijn geheugen me in de steek...
Als het in de Noorder- of Zuiderkerk was zou het eventueel kunnen, hoewel we daar als toehoorders normaal gesproken geen gezangen zingen. Een enkele keer op een vereniging kan er wel eens iets gezongen zijn, maar dan lijkt het me nog onwaarschijnlijk dat het dezelfde vereniging was. Tja... ik zat ondertussen wat te denken over allerlei zaken, en met verbazing de intussen ingekomen reacties te lezen.
@Hendrikus: Natuurlijk ken ik de versregels. Ik had ze ook gewoon toegevoegd, ware dit het geval, dat ik het bemerkt had. Maar helaas! mijn volle vertrouwen in de juiste tekst is dus ijdel gebleken. Het zal ons daarom altijd oplettend moeten doen zijn om niet na te laten het geschrevene, wat we van anderen kopiëren, eerst na te lezen, alvorens op de knop 'verstuur' te drukken.
En wat nu die wereld betreft, waar al die humanistisch geïnfecteerde theologen, predikers en kerkenwerkers de mond vol van hebben – het is waarlijk niet zó, dat het Evangelie, waar mét de radicaliteit óók de ergernis en dwaasheid uit is weggenomen, nu hét Evangelie zou zijn, waar in deze tijd een schreeuwende behoefte aan is, en dat voor de moderne mens acceptabel zou zijn.
Want dat denken en beweren, bewijst dat men uitgaat van de gedachte, dat er een Evangelie naar de mens is! Alsof het Evangelie niet immer en altoos tegen vlees en bloed ingaat! Het Evangelie is niet modern en niet ouderwets, omdat het van geen enkele tijd is. En toch voor alle tijden! Zó en zó alleen moet het gepredikt en de mensen van alle tijden op het hart gebonden worden.
Hoe minder geactualiseerd, hoe actueler! Het minder aangepast aan de vraagstellingen van de eeuw, hoe rijker in zijn troost! Hoe sterker betuigd in zijn ergerniswekkend karakter voor verstand en wil, hoe werkzamer tot bekering! Hoe zuiverder vertolkt in zijn dodelijke ernst, hoe voller aan genade-openbaring! Want van de aanvang af is het Evangelie alléén bestemd voor de verslagenen en verbrokenen van hart; voor hen die leven in duisternis en gezeten in de schaduw des doods.
Dr. W. Aalders (1909-2005) in 'Theologie der verontrusting' (Den Haag, 1968)
eilander schreef:En wat nu die wereld betreft, waar al die humanistisch geïnfecteerde theologen, predikers en kerkenwerkers de mond vol van hebben – het is waarlijk niet zó, dat het Evangelie, waar mét de radicaliteit óók de ergernis en dwaasheid uit is weggenomen, nu hét Evangelie zou zijn, waar in deze tijd een schreeuwende behoefte aan is, en dat voor de moderne mens acceptabel zou zijn.
Want dat denken en beweren, bewijst dat men uitgaat van de gedachte, dat er een Evangelie naar de mens is! Alsof het Evangelie niet immer en altoos tegen vlees en bloed ingaat! Het Evangelie is niet modern en niet ouderwets, omdat het van geen enkele tijd is. En toch voor alle tijden! Zó en zó alleen moet het gepredikt en de mensen van alle tijden op het hart gebonden worden.
Hoe minder geactualiseerd, hoe actueler! Het minder aangepast aan de vraagstellingen van de eeuw, hoe rijker in zijn troost! Hoe sterker betuigd in zijn ergerniswekkend karakter voor verstand en wil, hoe werkzamer tot bekering! Hoe zuiverder vertolkt in zijn dodelijke ernst, hoe voller aan genade-openbaring! Want van de aanvang af is het Evangelie alléén bestemd voor de verslagenen en verbrokenen van hart; voor hen die leven in duisternis en gezeten in de schaduw des doods.
Dr. W. Aalders (1909-2005) in 'Theologie der verontrusting' (Den Haag, 1968)
Helemaal amen op dit stuk!
Zalig is de mens, welken de Heere de zonden niet toerekent.
