CvdW schreef:ejvl schreef:Harry65 schreef:Posthoorn schreef:De gereformeerde traditie kent 1. een wedergeboorte als het 'begin' van alle genade in de mens, en 2. de wedergeboorte in ruimere zin, die zich over het hele leven uitstrekt. Zonder 1. is er geen 2. En als wij het hier over 1. hebben, moet jij niet gaan definiëren vanuit 2.
Sorry, maar de gereformeerde traditie kent niet twee vormen van wedergeboorte.
De gereformeerde traditie, in navolging van Calvijn, kent alleen wat jij hier als 2. aanduidt.
Die discussie is al eerder geweest. Zoals @eilander verwoordt staat dat ook in de DL. Dat wordt de wedergeboorte in enge zin genoemd, alleen kan het ook levendmaking worden genoemd, en dat heeft mijn voorkeur omdat wedergeboorte staat voor de overgang van dood naar leven. En de mens kan alleen weten te "leven" als hij gerechtvaardigd is, de wedergeboorte in ruimere zin.
De wedergeboorte in enge zin en in ruime zin is dit wel in de gereformeerde traditie, maar nogmaals, volgens mij kunnen we beter spreken over de levendmaking en pas van wedergeboorte als men in Christus is.
Met het laatste ben ik het niet eens. Zo creëer je levend gemaakte mensen, maar Christus niet kennen. Ongerijmd!
Als je mijn eerdere bijdragen ook gelezen hebt, weet je dat ik juist een tegenstander ben van wat je hier zegt.
Het moment van de levendmaking kan altijd pas
achteraf worden gezegd. Als men in Christus is kan men zeggen, toen en toen is God al begonnen te werken in mijn leven. Er is geen enkel mens op deze aarde die kan zeggen wel levendgemaakt te zijn, maar Christus nog niet te kennen. Iemand die dat zegt weet niet waar hij het over heeft. De enige rust en zekerheid die er is, is in Christus, inclusief de vergeving van zonden.
En om het nog ingewikkelder te maken, sommigen zoals @Johannus van Dijk, menen dat er jaren tussen levendmaking en wedergeboorte (in ruimere zin) kan zitten, maar dat staat niet in de DL, h3, p12.