eilander schreef:

Geytenbeekje schreef:Kan het ook zo zijn dat als je ze wel blijft ontvangen dat je wel nog de ruimte krijgt om te wijzen op de Bijbel?

Daar heb ik al eerder iets over gezegd. Natuurlijk kan dat, al zie ik ook een gevaar: het loopt makkelijk uit op 'we weten van elkaar hoe we erover denken, dat kunnen we toch niet elke keer bespreken'. Dat laatste is natuurlijk ook zo, anders is het alleen een 'blijven ontvangen' in letterlijke zin. Maar het lijkt me zo moeilijk om de bijbelse lijn onverkort vast te houden.
Pijn doet het echter in alle gevallen.

Inderdaad ga ik daar keer op keer onze zoon en zijn partner niet op aanspreken, ze weten heel goed hoe wij over één en ander denken.
Verder hebben zij dezelfde plaats binnen ons gezin als de andere (aangetrouwde) kinderen.

Een ander vraagje.
In Spreuken 20:10 lees ik bv. het volgende: "Tweeërlei weegsteen, tweeërlei efa is den HEERE een gruwel, ja die beide."
In Spreuken 20:23 lees ik: "Tweeërlei weegsteen is den HEERE een gruwel, en de bedriegelijke weegschaal is niet goed."
Moet ik de "gruwel van de Heere" hier anders lezen dan bv. de gruwel van de Heere over homoseksualiteit?

Dat denk ik niet.

Adje schreef: Inderdaad ga ik daar keer op keer onze zoon en zijn partner niet op aanspreken, ze weten heel goed hoe wij over één en ander denken.
Verder hebben zij dezelfde plaats binnen ons gezin als de andere (aangetrouwde) kinderen.

Zo'n zelfde dilemma hebben ouders ook als hun kind niet meer naar de kerk gaat, maar i.p. daarvan naar het voetbalstadion.
Of ongehuwd samenwonen.
Of vul maar in.
Volwassen kinderen maken soms andere keuzes. Dat kan veel smart geven.
Maar wel een Zegen als de liefdesband niet wordt verbroken of de lijn wordt doorgeknipt.
Zodat je je kind nooit meer spreekt en ziet.

eilander schreef:

eilander schreef:Jawel, maar het ging mij bv. over deze bijdrage:

Profesto schreef:Er zal van beide kanten altijd pijn blijven, maar er kan wel respectvol met elkaar omgegaan worden met inachtneming van elkaars gevoeligheden.
Dat kan alleen door eerlijk gesprek en door open te staan voor elkaars bezwaren en gevoeligheden.

Daar gaat het nadrukkelijk verder dan de persoon, maar gaat het ook over hoe iemand in het leven staat.
Ik bedoel echt niet hard te spreken hierover, ik heb genoeg ellende op dit punt gezien en erover gelezen. Maar ik uit een zorg daarover.

Ter verduidelijking: dat je van je zoon of dochter met een homoseksuele levenswijze blijft houden, staat voor mij buiten kijf. Respectvol met elkaar omgaan is daar een gevolg van. Maar openstaan voor het standpunt over de homoseksuele leefwijze is voor mij op grond van Gods Woord echt een brug te ver. Dus niet van: 'tja, zo zie ik het, maar het kan even goed zijn dat ik het verkeerd zie en dat jij gelijk hebt.' Dan houd je slappe hap over, en dat is wat mij betreft helemaal geen liefde.

Dat was toch niet het punt? Het ging erover of iemand met een homoseksuele relatie zijn partner mag meenemen naar een verjaardag. En vervolgens natuurlijk of iemand met een relatie met een ongelovige dat ook mag, of iemand die overspelig is. Er zijn wel bijbelteksten die de indruk geven dat je openlijke zondaars niet meer in huis moet ontvangen, maar dat je daarbij verschil moet maken tussen de ene en de andere zonde, is mij nooit opgevallen.

Ik vind het trouwens een heilloze weg, ook als het gaat om dingen die ik oprecht niet vind deugen. Hoewel ik mij er misschien niet goed in kan inleven, want bij een incestueuze relatie zou ik denk ik wel de partner weigeren te ontvangen.

Los daarvan valt het mij op dat nog niemand hier duidelijk heeft kunnen maken wat een juiste vorm is van 'het uitbannen van deze zonde' zoals ds. Kort dat bedoelt. Daarom blijf ik erbij dat dat neerkomt op verbanning, castratie of tbs. Ik begrijp heel goed dat je met zo'n standpunt op zijn minst discutabel bent.

DDD schreef:

eilander schreef:Ter verduidelijking: dat je van je zoon of dochter met een homoseksuele levenswijze blijft houden, staat voor mij buiten kijf. Respectvol met elkaar omgaan is daar een gevolg van. Maar openstaan voor het standpunt over de homoseksuele leefwijze is voor mij op grond van Gods Woord echt een brug te ver. Dus niet van: 'tja, zo zie ik het, maar het kan even goed zijn dat ik het verkeerd zie en dat jij gelijk hebt.' Dan houd je slappe hap over, en dat is wat mij betreft helemaal geen liefde.

Dat was toch niet het punt? Het ging erover of iemand met een homoseksuele relatie zijn partner mag meenemen naar een verjaardag. En vervolgens natuurlijk of iemand met een relatie met een ongelovige dat ook mag, of iemand die overspelig is. Er zijn wel bijbelteksten die de indruk geven dat je openlijke zondaars niet meer in huis moet ontvangen, maar dat je daarbij verschil moet maken tussen de ene en de andere zonde, is mij nooit opgevallen.

Ik vind het trouwens een heilloze weg, ook als het gaat om dingen die ik oprecht niet vind deugen. Hoewel ik mij er misschien niet goed in kan inleven, want bij een incestueuze relatie zou ik denk ik wel de partner weigeren te ontvangen.

Ik gaf een reactie op wat Profesto en Adje zeiden, dat was wel duidelijk denk ik.

DDD schreef:Los daarvan valt het mij op dat nog niemand hier duidelijk heeft kunnen maken wat een juiste vorm is van 'het uitbannen van deze zonde' zoals ds. Kort dat bedoelt. Daarom blijf ik erbij dat dat neerkomt op verbanning, castratie of tbs. Ik begrijp heel goed dat je met zo'n standpunt op zijn minst discutabel bent.

Ik erger me aan deze redeneertrant. Ds. Kort zal zelf echt niet zeggen dat iemand verbannen moet worden, of gecastreerd of opgesloten. Dat begrijp je heus wel. Vervolgens val je hem - zonder het hem gevraagd te hebben - wel op dit woord aan. Lees en luister gewoon wat hij verder nog zegt hierover, dan weet je het in een context te plaatsen als het goed is.
Je concludeert op basis van iets wat je niet goed begrijpt dat dit 'standpunt' op z'n minst discutabel is. Kom nou.

Een synoniem voor uitbannen is: niet meer toelaten. Dat gaat over de zonde, niet over mensen. Dat betekent dus: niet meer toelaten dat homo's trouwen of kinderen adopteren. Niet meer toelaten dat het openlijk wordt gepromoot bij bv. Gay Pride. Enzovoorts.

En dat alles niet buiten onze rechtstaat om uiteraard. Ik bid met enige regelmaat of er een terugkeer naar Gods geboden mag plaatsvinden in ons land. Nou, dan blijft het homohuwelijk echt niet bestaan, dat kan ik je verzekeren.
Ik bedoel dat in lijn met een SGP-campagne van wat jaren geleden: 'als de SGP de grootste partij wordt, mag er dan niks meer? Nee, dat is de bedoeling niet. Het is andersom: dan wil een meerderheid zich al conformeren aan Gods geboden.'

eilander schreef:Dat denk ik niet.

Dan komt toch bij mij de vraag naar boven waarom we over de ene zonde van die stevige woorden gebruiken, terwijl ik dat over de andere zonde tot op de dag van vandaag nog nooit gehoord heb. Waarom zou ik wat de ene zonde betreft mensen buiten mijn deur moeten houden en wat de andere zonde betreft
mensen bij mij thuis mogen ontvangen?
Is dat omdat een homoseksuele relatie voor een ieder waarneembaar is, terwijl de andere zonde bij wijze van spreken in het geniep kan?

Adje schreef:

eilander schreef:Dat denk ik niet.

Dan komt toch bij mij de vraag naar boven waarom we over de ene zonde van die stevige woorden gebruiken, terwijl ik dat over de andere zonde tot op de dag van vandaag nog nooit gehoord heb. Waarom zou ik wat de ene zonde betreft mensen buiten mijn deur moeten houden en wat de andere zonde betreft
mensen bij mij thuis mogen ontvangen?
Is dat omdat een homoseksuele relatie voor een ieder waarneembaar is, terwijl de andere zonde bij wijze van spreken in het geniep kan?

Hier heeft @Valcke al antwoord op gegeven.
Ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat je zo'n punt erbij haalt om e.e.a. wat te relativeren. Leven in de zonde (welke dan ook) mag op geen enkele manier gerelativeerd worden.

Adje schreef:

eilander schreef:Dat denk ik niet.

Dan komt toch bij mij de vraag naar boven waarom we over de ene zonde van die stevige woorden gebruiken, terwijl ik dat over de andere zonde tot op de dag van vandaag nog nooit gehoord heb. Waarom zou ik wat de ene zonde betreft mensen buiten mijn deur moeten houden en wat de andere zonde betreft mensen bij mij thuis mogen ontvangen?
Is dat omdat een homoseksuele relatie voor een ieder waarneembaar is, terwijl de andere zonde bij wijze van spreken in het geniep kan?

Mijn persoonlijk antwoord heb ik 1 april 11:19 gegeven (naar aanleiding van een vergelijkbare vraag van merel).

Het eerste deel van het antwoord was overigens dat ik helemaal niet iemand buiten de deur zou willen houden vanwege de zonde (maar alleen niet in de hoedanigheid van een nieuw gezinslid: als schoonzoon of schoondochter, wat immers een impliciete erkenning inhoudt van de relatie, althans zo voel ik dat; hetzelfde zou voor mij ook gelden bij een heterofiele relatie in overspel). Kennelijk blijft dit misverstand steeds terugkomen. (Ik las het bij DDD ook al.)

DDD schreef:

eilander schreef:

eilander schreef:Jawel, maar het ging mij bv. over deze bijdrage:

Profesto schreef:Er zal van beide kanten altijd pijn blijven, maar er kan wel respectvol met elkaar omgegaan worden met inachtneming van elkaars gevoeligheden.
Dat kan alleen door eerlijk gesprek en door open te staan voor elkaars bezwaren en gevoeligheden.

Daar gaat het nadrukkelijk verder dan de persoon, maar gaat het ook over hoe iemand in het leven staat.
Ik bedoel echt niet hard te spreken hierover, ik heb genoeg ellende op dit punt gezien en erover gelezen. Maar ik uit een zorg daarover.

Ter verduidelijking: dat je van je zoon of dochter met een homoseksuele levenswijze blijft houden, staat voor mij buiten kijf. Respectvol met elkaar omgaan is daar een gevolg van. Maar openstaan voor het standpunt over de homoseksuele leefwijze is voor mij op grond van Gods Woord echt een brug te ver. Dus niet van: 'tja, zo zie ik het, maar het kan even goed zijn dat ik het verkeerd zie en dat jij gelijk hebt.' Dan houd je slappe hap over, en dat is wat mij betreft helemaal geen liefde.

Dat was toch niet het punt? Het ging erover of iemand met een homoseksuele relatie zijn partner mag meenemen naar een verjaardag. En vervolgens natuurlijk of iemand met een relatie met een ongelovige dat ook mag, of iemand die overspelig is. Er zijn wel bijbelteksten die de indruk geven dat je openlijke zondaars niet meer in huis moet ontvangen, maar dat je daarbij verschil moet maken tussen de ene en de andere zonde, is mij nooit opgevallen.

Ik vind het trouwens een heilloze weg, ook als het gaat om dingen die ik oprecht niet vind deugen. Hoewel ik mij er misschien niet goed in kan inleven, want bij een incestueuze relatie zou ik denk ik wel de partner weigeren te ontvangen.

Los daarvan valt het mij op dat nog niemand hier duidelijk heeft kunnen maken wat een juiste vorm is van 'het uitbannen van deze zonde' zoals ds. Kort dat bedoelt. Daarom blijf ik erbij dat dat neerkomt op verbanning, castratie of tbs. Ik begrijp heel goed dat je met zo'n standpunt op zijn minst discutabel bent.

Even een korte reactie op de laatste reactie. Het verbannen van de zonde komt niet.... direct neer op castratie of tbs.
Die laatste zin is een echte bijzin. In de Bijbel staat bijvoorbeeld in Kolossensen 3 vers 5 Doodt dan uw leden, die op de aarde zijn, namelijk hoererij, onreinigheid, schandelijke beweging, kwade begeerlijkheid, en de gierigheid, welke is afgodendienst.

Die tekst staat duidelijk in het verband. Het doden betekend dan uiteraard in de geestelijke zin.

Ik kan het haast niet geloven. Maar goed, jullie zijn er wel van overtuigd.

Verstuurd vanaf mijn SM-G973F met Tapatalk

Ik las in vorige berichten een vergelijken van verschillende zonden. Waarom een leven in homoseksuele zonden bij de 'gezinsvoordeur' anders gewogen worden dan bijvoorbeeld vloeken o.i.d
Ik denk dat je nooit zonden tegen elkaar moet wegstrepen of met elkaar moet wegen. Iedere zonde is onacceptabel om te aanvaarden. Als mijn dochter bijvoorbeeld met iemand thuiskomt die in ieder gesprek vloekt dan mag/wil ik daar ook niet aan 'wennen' en zal ik na waarschuwen ook een grens moeten trekken.

Er wordt wel eens gezegd dat we de zondaren moeten welkom heten omdat Jezus ook met zondaren omging.
En ja, ons hart moet net zo bewogen zijn met zomdaren als dat Hij liet zien. Over welke zonde het dan ook gaat. Maar als Hij omging met zondaren was dat niet omdat Hij hun levenswijze accepteerde of aanvaardde. Hij sprak hen aan op hun zonde. Er gebeurde dan iets met die zondaren. Of ze bekeerden zich en bleven bij Hem. Of ze bekeerden zich niet en keerden zich van Hem af. Zijn doel met de omgang was altijd radicale bekering van de zonden.

Als we zonden toelaten in onze gezinssituatie en we kunnen niet blijven waarschuwen omdat dat pijnlijk zou zijn dan is er grote kans op besmetingsgevaar. We wennen dan aan zonden. Wij zelf weten dan nog wel dat het zonde is en het zal pijn doen als we het zien/horen. Maar onze andere kinderen en de kleinkinderen? Zien zij het nog wel als zonde of wordt het voor hen een normaal patroon waar hun geweten in elk geval niet meer van 'schrikt'? Noemen zij het straks nog wel zonde? Je merkt al dat er een verschuiving gaande is in onze gezindte.

Ik denk dat we inmiddels al aan zoveel zonden zijn gaan wennen....
Dat is voor mezelf een grote angst. Dat ik wen aan zonden in mijn leven of in dat van mijn kinderen. Terwijl we met Goede Vrijdag weer gezien en gehoord hebben wat onze zonden Hem hebben gekost.

Ds. Lamain schreef eens ergens waarheid die bleef hangen: We moeten niet wennen aan de gewenning.

Homoseksualiteit is niet vreemd en een taboe meer. En dat is op zich niet verkeerd. Dingen die "gewoon" zijn, zijn niet perse goed. Echtscheiding moeten we ook niet aan wennen in de zin dat we zonde geen zonde meer noemen. En ik kan me voorstellen dat als je bijvoorbeeld weet dat de fout van de echtscheiding bij je zoon ligt, je toch je schoondochter niet meer als een dochter beschouwt (uitnodiging bij familiefeestjes enz). Is dat acceptatie van zonde?

Goede vraag.

Een interessante column in het ND:
https://www.nd.nl/geloof/geloof/1028365 ... -169161693

De auteur heeft zich verdiept in de drie standpunten binnen het christendom ten tijde van het afschaffen van gelegaliseerde slavernij.

DDD schreef:Goede vraag.

Een interessante column in het ND:
https://www.nd.nl/geloof/geloof/1028365 ... -169161693

De auteur heeft zich verdiept in de drie standpunten binnen het christendom ten tijde van het afschaffen van gelegaliseerde slavernij.

Ik kan het artikel niet lezen.

Wel wil ik over slavernij het volgende kwijt:

• Dat slavernij door veel hedendaagse christenen per definitie en principieel word afgewezen, is hun goed recht, maar gebaseerd op de "tijdgeest". Een principieel verbod is niet uit de Bijbel af te leiden, en word niet door Bijbel voorgeschreven. Het is Bijbels gezien dus toegestaan om slaven te bezitten, als dit niet tegen de regelgeving in het land ingaat.
• Wel is het uit de Bijbel af te leiden dat je als je slaven hebt, je verplicht bent om ze goed te behandelen.

Het is dus niet zo dat het afwijzen van slavernij wat we tegenwoordig doen, bewijst dat we ook de homoseksuele praxis kunnen goedkeuren op basis van een veranderde interpretatie van de Bijbel.