Lijden en geloof

[Panny]

In de Bijbel gaat het veel over lijden en geloof.
God schenkt Zijn kinderen niet alleen geloof maar ook lijden.
Dit lijden is geen straf maar een genadige gift (Filipensen 1:29).
Dit lijden is een oorzaak van blijdschap, want het is lijden voor Christus.
Door het lijden ervaren we hoe weinig waarde aardse zaken hebben en hoeveel waarde Christus heeft.
En ook al zou de vijand ons alles afpakken ze kunnen nooit winnen: niets kan ons scheiden van de liefde van Christus.

Handelingen 5:
41 Zij dan gingen heen van het aangezicht van de raad, verblijd zijnde, dat zij waren waardig geacht geweest, om Zijns Naams wil smaadheid te lijden.

Filipensen 1:
29 Want u is uit genade gegeven in de zaak van Christus, niet alleen in Hem te geloven, maar ook voor Hem te lijden;

1 Petrus 4:
13 Maar gelijk gij gemeenschap hebt aan het lijden van Christus, alzo verblijdt u; opdat gij ook in de openbaring Zijner heerlijkheid u moogt verblijden en verheugen.

We kunnen hier veel over lezen in boeken over christenvervolging. En juist de geschiedenissen over het vaste geloof in God tijdens vervolgingen zijn heel erg bemoedigend. Want juist dit laat de grote waarde van Christus zien en de kracht van het geloof.
Als christenen zelfs tijdens vervolgingen moedig voor het Evangelie uit durven komen zonder angst voor de gevolgen. En hierbij zelfs hun vijanden lief hebben.

Het valt me op dat dit thema eigenlijk maar heel weinig aan bod komt in de prediking, tenminste in de GerGem gemeente waar ik zit.
Terwijl in het de brieven van de apostelen dit een heel belangrijk thema is.
Door de media zien we tegenwoordig heel veel van de kerk in vervolging (bijvoorbeeld door IS), maar ook hier in het westen komt er steeds meer vijandschap openbaar tegen het Evangelie.
Wij kunnen ook kiezen om het 'lijden' voor het Christus te vermijden door met niemand over het Evangelie te spreken of zelfs niet voor ons geloof uit te komen. Dan hoef je geen smaadheid te lijden.

[Van Ewijk]

In nood leert men bidden.

[Martijn]

In de Bijbel gaat het veel over lijden en geloof.
God schenkt Zijn kinderen niet alleen geloof maar ook lijden.
Dit lijden is geen straf maar een genadige gift (Filipensen 1:29).
Dit lijden is een oorzaak van blijdschap, want het is lijden voor Christus.
Door het lijden ervaren we hoe weinig waarde aardse zaken hebben en hoeveel waarde Christus heeft.
En ook al zou de vijand ons alles afpakken ze kunnen nooit winnen: niets kan ons scheiden van de liefde van Christus.

Handelingen 5:
41 Zij dan gingen heen van het aangezicht van de raad, verblijd zijnde, dat zij waren waardig geacht geweest, om Zijns Naams wil smaadheid te lijden.

Filipensen 1:
29 Want u is uit genade gegeven in de zaak van Christus, niet alleen in Hem te geloven, maar ook voor Hem te lijden;

1 Petrus 4:
13 Maar gelijk gij gemeenschap hebt aan het lijden van Christus, alzo verblijdt u; opdat gij ook in de openbaring Zijner heerlijkheid u moogt verblijden en verheugen.

We kunnen hier veel over lezen in boeken over christenvervolging. En juist de geschiedenissen over het vaste geloof in God tijdens vervolgingen zijn heel erg bemoedigend. Want juist dit laat de grote waarde van Christus zien en de kracht van het geloof.
Als christenen zelfs tijdens vervolgingen moedig voor het Evangelie uit durven komen zonder angst voor de gevolgen. En hierbij zelfs hun vijanden lief hebben.

Het valt me op dat dit thema eigenlijk maar heel weinig aan bod komt in de prediking, tenminste in de GerGem gemeente waar ik zit.
Terwijl in het de brieven van de apostelen dit een heel belangrijk thema is.
Door de media zien we tegenwoordig heel veel van de kerk in vervolging (bijvoorbeeld door IS), maar ook hier in het westen komt er steeds meer vijandschap openbaar tegen het Evangelie.
Wij kunnen ook kiezen om het 'lijden' voor het Christus te vermijden door met niemand over het Evangelie te spreken of zelfs niet voor ons geloof uit te komen. Dan hoef je geen smaadheid te lijden.

Zie ook de getuigenis van broeder Habila http://www.geloofstoerusting.nl/videos? ... 9+van+Olst en ook het filmpje wat volgens mij al ergens staat van ds van Olst die Nigeria bezoekt nav een moordpartij. Bijzonder indrukwekkend.

In de gemeente waar ik zit komt het ook weinig aan bod, dus het is wel herkenbaar.

[-DIA-]

In nood leert men bidden.

Dat is niet altijd waar.
Niet de nood zelf, maar God kan wegen van druk wel gebruiken om op de plek gebracht te worden.
Anderzijds leert nood ook wel vloeken.
Ik begrijp de u niet in de reformatorische leer bent opgegroeid, dan neem je vanzelf zo'n spreekwoord

[-DIA-]

Dragen van smaadheid om Christus' wil zal geen Christen onbekend blijven.
Het is niet zelden dat de huisgenoten je vijanden worden als je naar het Woord probeert te leven en
ook je naaste vermaant, wel tijd en wijze in acht nemend.
Aan het belijden altijd is lijden en strijden verbonden.

De eerste 13 verzen van 2 Tim. 2 spreken van strijd en lijden:
1 GIJ dan, mijn zoon, word gesterkt in de genade die in Christus Jezus is;
2 En hetgeen gij van mij gehoord hebt onder vele getuigen, betrouw dat aan getrouwe mensen, welke bekwaam zullen zijn om ook anderen te leren.
3 Gij dan, lijd verdrukkingen, als een goed krijgsknecht van Jezus Christus.
4 Niemand die in den krijg dient, wordt ingewikkeld in de handelingen des leeftochts, opdat hij dien moge behagen die hem tot den krijg aangenomen heeft.
5 En indien ook iemand strijdt, die wordt niet gekroond, zo hij niet wettelijk heeft gestreden.
6 De landman als hij arbeidt, moet alzo eerst de vruchten genieten.
7 Merk hetgeen ik zeg; doch de Heere geve u verstand in alle dingen.
8 Houd in gedachtenis dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt, Welke is uit den zade Davids, naar mijn Evangelie,
9 Om hetwelk ik verdrukkingen lijd tot de banden toe, als een kwaaddoener; maar het Woord Gods is niet gebonden.
10 Daarom verdraag ik alles om de uitverkorenen, opdat ook zij de zaligheid zouden verkrijgen, die in Christus Jezus is, met eeuwige heerlijkheid.
11 Dit is een getrouw woord; want indien wij met Hem gestorven zijn, zo zullen wij ook met Hem leven;
12 Indien wij verdragen, wij zullen ook met Hem heersen; indien wij Hem verloochenen, Hij zal ons ook verloochenen;
13 Indien wij ontrouw zijn, Hij blijft getrouw; Hij kan Zichzelven niet verloochenen.

Vers 14-36 spreekt over de houding tot dwaalleraars.
14 Breng deze dingen in gedachtenis, en betuig voor den Heere, dat zij geen woordenstrijd voeren, hetwelk tot geen ding nut is dan tot verkering der toehoorders.
15 Benaarstig u om uzelven Gode beproefd voor te stellen, een arbeider die niet beschaamd wordt, die het Woord der waarheid recht snijdt.
16 Maar stel u tegen het ongoddelijk ijdel roepen; want zij zullen in meerdere goddeloosheid toenemen;
17 En hun woord zal voorteten gelijk de kanker; onder welke is Hymenéüs en Filétus,
18 Die van de waarheid zijn afgeweken, zeggende dat de opstanding alrede geschied is, en verkeren sommiger geloof.
19 Evenwel het vaste fundament Gods staat, hebbende dit zegel: De Heere kent degenen die Zijne zijn; en: Een iegelijk die den Naam van Christus noemt, sta af van ongerechtigheid.
20 Doch in een groot huis zijn niet alleen gouden en zilveren vaten, maar ook houten en aarden vaten; en sommige ter ere, maar sommige ter onere.
21 Indien dan iemand zichzelven van deze reinigt, die zal een vat zijn ter ere, geheiligd en bekwaam tot gebruik des Heeren, tot alle goed werk toebereid.
22 Maar vlied de begeerlijkheden der jonkheid, en jaag na rechtvaardigheid, geloof, liefde, vrede met degenen die den Heere aanroepen uit een rein hart.
23 En verwerp de vragen die dwaas en zonder lering zijn, wetende dat zij twistingen voortbrengen.
24 En een dienstknecht des Heeren moet niet twisten, maar vriendelijk zijn jegens allen, bekwaam om te leren, en die de kwaden kan verdragen;
25 Met zachtmoedigheid onderwijzende degenen die tegenstaan; of God hun te eniger tijd bekering gave tot erkentenis der waarheid,
26 En zij wederom ontwaken mochten uit den strik des duivels, onder welken zij gevangen waren tot zijn wil.

[ejvl]

In de Bijbel gaat het veel over lijden en geloof.
God schenkt Zijn kinderen niet alleen geloof maar ook lijden.
Dit lijden is geen straf maar een genadige gift (Filipensen 1:29).
Dit lijden is een oorzaak van blijdschap, want het is lijden voor Christus.
Door het lijden ervaren we hoe weinig waarde aardse zaken hebben en hoeveel waarde Christus heeft.
En ook al zou de vijand ons alles afpakken ze kunnen nooit winnen: niets kan ons scheiden van de liefde van Christus.

Handelingen 5:
41 Zij dan gingen heen van het aangezicht van de raad, verblijd zijnde, dat zij waren waardig geacht geweest, om Zijns Naams wil smaadheid te lijden.

Filipensen 1:
29 Want u is uit genade gegeven in de zaak van Christus, niet alleen in Hem te geloven, maar ook voor Hem te lijden;

1 Petrus 4:
13 Maar gelijk gij gemeenschap hebt aan het lijden van Christus, alzo verblijdt u; opdat gij ook in de openbaring Zijner heerlijkheid u moogt verblijden en verheugen.

We kunnen hier veel over lezen in boeken over christenvervolging. En juist de geschiedenissen over het vaste geloof in God tijdens vervolgingen zijn heel erg bemoedigend. Want juist dit laat de grote waarde van Christus zien en de kracht van het geloof.
Als christenen zelfs tijdens vervolgingen moedig voor het Evangelie uit durven komen zonder angst voor de gevolgen. En hierbij zelfs hun vijanden lief hebben.

Het valt me op dat dit thema eigenlijk maar heel weinig aan bod komt in de prediking, tenminste in de GerGem gemeente waar ik zit.
Terwijl in het de brieven van de apostelen dit een heel belangrijk thema is.
Door de media zien we tegenwoordig heel veel van de kerk in vervolging (bijvoorbeeld door IS), maar ook hier in het westen komt er steeds meer vijandschap openbaar tegen het Evangelie.
Wij kunnen ook kiezen om het 'lijden' voor het Christus te vermijden door met niemand over het Evangelie te spreken of zelfs niet voor ons geloof uit te komen. Dan hoef je geen smaadheid te lijden.

Dit onderwerp komt wel eens aan bod, mijn ervaring is dat dit dan wordt toegepast op de huidige situatie in Nederland.
Dat christenen daar moeten lijden in een vijandige omgeving, dat mensen zoals buren, familie ed. hun verachten en bespotten, de smaad die hun door de "wereld" wordt aangedaan. Of midden in een kerkelijke strijd waarin het gaat om een milimeter verschil in een bepaalde kerkelijke orde, of vertaling. Er wordt dan gesproken over dat hun lijden wordt aangedaan.
Mijns inziens valt dit in het niet bij de vervolgde christenen op deze wereld die bij duizenden worden afgeslacht of zijn opgesloten in concentratiekampen.
De mens kan vrij makkelijk zeggen, blij te zijn om Zijns naams wil smaadheid te lijden als het gaat dat hij zuur wordt aangekeken door de buurman of wordt uitgescholden, totdat hij er zelf midden in terrecht komt en in een concentratiekamp wordt opgesloten, de familie wordt gemarteld en vermoord.

Ik vind deze teksten altijd erg wonderlijk, wat een genade en kracht hebben zij mogen ontvangen...

[Curatorium]

Dit onderwerp komt wel eens aan bod, mijn ervaring is dat dit dan wordt toegepast op de huidige situatie in Nederland.
Dat christenen daar moeten lijden in een vijandige omgeving, dat mensen zoals buren, familie ed. hun verachten en bespotten, de smaad die hun door de "wereld" wordt aangedaan. Of midden in een kerkelijke strijd waarin het gaat om een milimeter verschil in een bepaalde kerkelijke orde, of vertaling. Er wordt dan gesproken over dat hun lijden wordt aangedaan.

Haha, dit hoorde ik een poosje terug ook. Belachelijk natuurlijk.

[-DIA-]

Dit onderwerp komt wel eens aan bod, mijn ervaring is dat dit dan wordt toegepast op de huidige situatie in Nederland.
Dat christenen daar moeten lijden in een vijandige omgeving, dat mensen zoals buren, familie ed. hun verachten en bespotten, de smaad die hun door de "wereld" wordt aangedaan. Of midden in een kerkelijke strijd waarin het gaat om een milimeter verschil in een bepaalde kerkelijke orde, of vertaling. Er wordt dan gesproken over dat hun lijden wordt aangedaan.

Haha, dit hoorde ik een poosje terug ook. Belachelijk natuurlijk.

U kunt lachen, dat kan, zolang u maar een beetje met de wereld kunt schipperen.
Kun je dat niet, dan hoef je er niet aan te doen. De wereld, de duivel en je eigen boze bestaan
houden niet op je fel te bestrijden.

Zie mijn haters, daar 't getal
Vast vermeêrt van die mij vloeken,
En die rusteloos mijn val,
Heet en wrevelmoedig zoeken.

[Curatorium]

Wat?

[Panny]

Dit onderwerp komt wel eens aan bod, mijn ervaring is dat dit dan wordt toegepast op de huidige situatie in Nederland.
Dat christenen daar moeten lijden in een vijandige omgeving, dat mensen zoals buren, familie ed. hun verachten en bespotten, de smaad die hun door de "wereld" wordt aangedaan. Of midden in een kerkelijke strijd waarin het gaat om een milimeter verschil in een bepaalde kerkelijke orde, of vertaling. Er wordt dan gesproken over dat hun lijden wordt aangedaan.

Haha, dit hoorde ik een poosje terug ook. Belachelijk natuurlijk.

Ik vind het eerste juist wel smaadheid lijden voor het Evangelie.
Al is het een ander soort lijden dan christenen die in gevangenissen zitten, gemarteld of vermoord worden.

Het tweede kan inderdaad ook vallen onder:
"...maar hij raast omtrent twist vragen en woordenstrijd; uit welke komt nijd, twist, lasteringen, kwade nadenkingen."

Je kunt denk ik het ware lijden voor Christus wel herkennen als het de gelovige geloof, liefde en blijdschap geeft.

[ejvl]

U kunt lachen, dat kan, zolang u maar een beetje met de wereld kunt schipperen.
Kun je dat niet, dan hoef je er niet aan te doen. De wereld, de duivel en je eigen boze bestaan
houden niet op je fel te bestrijden.

Zie mijn haters, daar 't getal
Vast vermeêrt van die mij vloeken,
En die rusteloos mijn val,
Heet en wrevelmoedig zoeken.

Maar dat heeft natuurlijk niets te maken met de tekst in de openingspost van dit topic vind je wel? Het gaat niet om bestrijdingen maar over dat er onrecht wordt aangedaan, dat er geleden wordt omwille van het geloof. En Paulus bedoelde vast niet dat het hier ging om een meningsverschil in een vertaling of kerkelijke discussie.

[-DIA-]

U kunt lachen, dat kan, zolang u maar een beetje met de wereld kunt schipperen.
Kun je dat niet, dan hoef je er niet aan te doen. De wereld, de duivel en je eigen boze bestaan
houden niet op je fel te bestrijden.

Zie mijn haters, daar 't getal
Vast vermeêrt van die mij vloeken,
En die rusteloos mijn val,
Heet en wrevelmoedig zoeken.

Maar dat heeft natuurlijk niets te maken met de tekst in de openingspost van dit topic vind je wel? Het gaat niet om bestrijdingen maar over dat er onrecht wordt aangedaan, dat er geleden wordt omwille van het geloof. En Paulus bedoelde vast niet dat het hier ging om een meningsverschil in een vertaling of kerkelijke discussie.

Er is een lichamelijk lijden en een lijden wat niet altijd aan de buitenkant is te zien.
Er kan lijden zijn aan het verval van de kerk, een het verlaten van de waarheid.
Deze pijn kan zeer smartelijk zijn, maar dat is niet altijd aan de buitenkant te zien.
Daarmee is het wel een lijden.
Kijk maar eens in een ouderhart: Zoon of dochter willen onder het 'knellende juk' van
de kerk uit. Mijn zoekt een kerk waar men niet op de vingers wordt getikt als men bijvoorbeeld
een tv wil hebben, waar men niet zo moeilijk doet over internetfilters, en men mag toch wel
een zaterdagavondje plezier hebben met je vrienden?
Van zeer nabij ken ik deze zaken, en dat is meest een een lijden in stilte. Dat is een lijden waar men
wel eens meer aan zal kunnen lijden dan aan een uiterlijk of lichamelijk lijden.

[Van Ewijk]

Ik begrijp de u niet in de reformatorische leer bent opgegroeid, dan neem je vanzelf zo'n spreekwoord

Daar kunt u best eens gelijk in hebben.
Ik probeer daar respect tegenover te zetten en de antwoorden die ik hier ontvang ter harte te nemen.
Anders zou ik er goed aan doen mijzelf niet meer op dit (best wel interessante en aangename) forum te vertonen.

[Isala]

Panny, waar denk je aan als je over lijden spreekt?

Wat valt er onder lichte druk en tegenstand?
Waar gaat smaad over in verdrukking, en verdrukking in vervolging?
Wanneer lijd je om Christus wil?

Als bijvoorbeeld je familie je bespot om Christus wil, kan je daar dan aan lijden, of mag dat niet?
Of moet het erger zijn, als er sprake is van lijden?
Is onze definitie van lijden datgene wat we zien in bijvoorbeeld Irak? Noord-Korea?
Kan er in Nederland ook lijden voorkomen?

Dit onderwerp komt wel eens aan bod, mijn ervaring is dat dit dan wordt toegepast op de huidige situatie in Nederland.
Dat christenen daar moeten lijden in een vijandige omgeving, dat mensen zoals buren, familie ed. hun verachten en bespotten, de smaad die hun door de "wereld" wordt aangedaan.

Haha, dit hoorde ik een poosje terug ook. Belachelijk natuurlijk.

Ik begrijp dus dat er in Nederland volgens jullie begrip geen lijden om Christus wil voorkomt?

Of midden in een kerkelijke strijd waarin het gaat om een milimeter verschil in een bepaalde kerkelijke orde, of vertaling. Er wordt dan gesproken over dat hun lijden wordt aangedaan.

Dit vind ik echt iets anders als het eerste gedeelte van je quote.

[Panny]

Isala, en beetje laat, maar hierbij toch wat van mijn gedachten over je vragen.

Ik denk dat lijden voor Christus niet alleen lijden is zoals in Irak of Noord Korea.
Waar mensen opgesloten worden, gemarteld of zelfs gedood voor hun geloof.
Een onderdeel van het lijden van Christus was ook de smaadheid die Hij moest dragen, dat is het bespot of veracht worden door mensen.
En ook christenen in Nederland moeten Christus hierin volgen.

We lezen bijvoorbeeld in Hebreeën 11:
24 Door het geloof heeft Mozes, nu groot geworden zijnde, geweigerd een zoon van Farao's dochter genoemd te worden;
25 Verkiezende liever met het volk van God kwalijk gehandeld te worden, dan voor een tijd de genieting der zonde te hebben;
26 Achtende de versmaadheid van Christus meerderen rijkdom te zijn, dan de schatten in Egypte; want hij zag op de vergelding des loons.
etc.

En in Hebreeën 13:
12 Daarom heeft ook Jezus, opdat Hij door Zijn eigen bloed het volk zou heiligen, buiten de poort geleden.
13 Zo laat ons dan tot Hem uitgaan buiten de legerplaats, Zijn smaadheid dragende.
14 Want wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomende.

Dus aan het volgen van Christus is smaadheid verbonden.
Je wordt bijvoorbeeld uitgelachen op school of op je werk. Je geloof wordt bespot.
Mensen vinden je maar dom omdat je in zulke onzin gelooft.
Mensen vinden je bekrompen en ouderwets als je in het openbaar uitkomt voor je principes rond bijvoorbeeld abortus of homohuwelijk.
Zelfs in je eigen familie kun je bespot of veracht worden.

Ik heb eens een verhaal gehoord of gelezen (ik weet niet meer waar en wanneer) en dat ging als volgt (het zal vast niet helemaal kloppen maar dit was ongeveer de strekking):
Er was een christelijke vrouw die samen met haar man inwoonde bij haar schoonvader (of de schoonvader bij hen).
Haar schoonvader had een vreselijke hekel aan het christelijke geloof.
Elke dag bespotte hij de vrouw en zei allerlei nare dingen tegen haar.
De vrouw wist hier geen raad meer mee dus vroeg aan een andere christen wat ze moest doen.
Er werd haar verteld dat ze net zoals Christus haar vijanden lief moest hebben en de vijandschap dus moest beantwoorden met liefde.
Vanaf die dag ging de vrouw elke keer als haar schoonvader haar weer dwarszat iets liefs terug doen.
Zo ook op een dag nadat de man haar weer getreiterd had begon ze de lievelingskoekjes van de man te bakken.
Toen ze hem de koekjes bracht begon de man te huilen. Doordat zij elke keer zijn slechtheid beantwoorde met haar liefde was de man gebroken! Later is deze man ook christen geworden.

Geloof en lijden horen onlosmakelijk bij elkaar.
De bedoeling van het lijden is dat het ons dichter bij God brengt en dat we de liefde van God ook laten zien in de wereld.
Iedereen is aardig voor zijn of haar vrienden. Het unieke van het christelijke geloof is dat christenen ook de vijanden liefhebben. En dit is een afspiegeling van de liefde van Christus voor zondaren/vijanden.
Dit vraagt zelfverloochening en dat kan alleen als Christus in ons leven belangrijker is dan wijzelf.
Als we de verhalen uit de kerkgeschiedenis en christenvervolgingen lezen is het juist dit aspect geweest waardoor veel mensen christen geworden zijn (waaronder ook die eerst de christenen vervolgden). Er ging zoveel uit van de liefde en vergevingsgezindheid van de christenen.

Je ziet ook dat wij hier in het rijke westen zoveel hebben en het zo druk hebben waardoor we zo gebonden zijn aan de aarde.
We vergeten God vaak en hebben Hem eigenlijk niet zo nodig.
Vervolgde christenen hebben meestal niet veel aardse rijkdom meer over. Ook kunnen ze eigenlijk op niets meer vertrouwen dan op God.
Zo brengt het lijden de gelovigen dichter bij God, minder op de aarde gericht en meer op de komende heerlijkheid.