Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Gebruikersavatar
Johann Gottfried Walther
Berichten: 4764
Lid geworden op: 05 feb 2008, 15:49

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door Johann Gottfried Walther »

EEUWIG VERLOREN?!

Is het onuitblusbaar vuur langzamerhand ook onder ons - uitgeblust, of geloven we nog in de realiteit van het voor eeuwig verloren zijn? Iemand schreef: "De hel is verdwenen, en niemand had het in de gaten." De leer van de eeuwige straf is geen mooi onderwerp om over na te denken, maar wel een noodzakelijk onderwerp. In de Bijbel en met name het Nieuwe Testament blijkt het een belangrijk aspect te zijn van de christelijke leer. Men kan het geen centraal thema noemen van de Bijbelse boodschap , maar wel krijgt de realiteit van de hel grote nadruk. En dat juist in de context van het Evangelie en niet het minst in de woorden die Jezus Zelf gesproken heeft met diepe ernst. Niemand sprak er meer over dan Hij....
Wanneer in dit artikel over hete hangijzers aandacht gegeven wordt aan de realiteit van het voor eeuwig verloren dan is dat uiteraard zeer beperkt. Eerst worden enkele misverstanden genoemd. Vervolgens zal een korte typering gegeven worden van wat de Bijbel bedoelt met eeuwig verloren. Tenslotte worden enkele lijnen getrokken die de samenhang laten zien tussen de leer van de hel en 1. de Godsleer, 2. de leer van de zonde en 3. de leer van Christus.

Valt het mee?
Laat ik om te beginnen twee dingen aanstippen op grond waarvan wellicht onbedoeld de indruk gewekt wordt dat het met de hel allemaal wel meevalt.
In de eerste plaats wordt de (geruststellende) gedachte gekoesterd dat het toch allemaal alleen maar beeldspraak is. Immers, hoe kan een plaats tegelijkertijd aangeduid worden als de buitenste duisternis en als onuitblusbaar vuur? En er is inderdaad veel voor te zeggen dat er sprake is van metaforen: woorden die gebruikt worden om een bepaalde boodschap over te dragen zonder dat ze letterlijk waar zijn. Maar en dat is een heel wezenlijk punt metaforen worden gebruikt om werkelijkheden te beschrijven die groter zijn dan zich in woorden laten uitdrukken! Met andere woorden: de hel zelf is geen metafoor, maar werkelijkheid. De vele metaforen die gebruikt worden duiden op een werkelijkheid die afschuwelijker is dan de woorden zelf kunnen uitdrukken. Het gaat juist om een verlorenheid die alle woorden te boven gaat. Wanneer op een metaforische manier gesproken wordt over ik kreeg een klap in mijn gezicht dan is die klap geen metafoor in die zin dat ik slechts bij wijze van spreken een klap kreeg, maar in werkelijkheid niets voelde. Integendeel, het duidt juist aan dat die klap je nog veel meer pijn deed innerlijk dan een letterlijke klap in je gezicht.
Het tweede wat ik noem is de gedachte dat met het woord eeuwig niet meer gezegd is dan voor een lange tijd. Het is ontegenzeggelijk waar dat het gebruik van het woord eeuwig in de Bijbel in die zin ook wel gebruikt wordt en dat we dit woord niet zondermeer kunnen lezen als eindeloos lange tijd. Van belang is ook hierbij dat we het woord in de context laten spreken. Ik volsta daarom met slechts een voorbeeld waaruit blijkt dat het woord "eeuwig" voor hemel en hel dezelfde werkelijkheid uitdrukt. Wie de hel slechts een eindige tijdsduur geeft, zal ook de hemel moeten voorzien van dezelfde kwalificatie. En dezen zullen gaan in de eeuwige pijn, maar de rechtvaardigen in het eeuwige leven (Matt. 25:46).

Drie typeringen
Bij iedere auteur van het NT komt het voor eeuwig verloren ter sprake. Het zou nuttig zijn per Bijbelboek c.q. -schrijver eens na te gaan welke specifieke accenten gelegd worden. Hier moet volstaan worden met de meest op de voorgrond tredende karakteristieken.

Straf/pijn
De belangrijkste omschrijving in het NT van de hel is die van straf (lijden). Drie op de voorgrond tredende passages zijn: Matt. 25:31-46, 2 Thess. 1: 5-10 en Openb. 20:10-15. Het gaat hierbij om de vergeldende gerechtigheid van God. Deze straf is verdiend en rechtvaardig. De straf gaat samen met lijden, aangrijpender dan welk aards lijden dan ook (Mark. 9:42, 43). Dit lijden vanwege pijn en gewetenswroeging veroorzaakt wening en het knersen van de tanden, zoals de Heiland als typering gaf (Matt.8:12; 13:42, 50; 22:13; 24:51; 25:30). Te denken is hierbij aan de aangrijpende tekening die Jak. 5:1-5 geeft waarin de rijken in aanraking zullen komen met Gods rechtspraak over hun bedreven onrecht: de komende ellende, het verterende vuur en de dag van de slacht.

Ondergang/verderf
Deze aanduiding wordt bijvoorbeeld gebruikt in de context van het Alzo lief heeft God de wereld gehad...(Joh.3:16) en bij de aanduiding van het eindpunt van de brede weg(Matt.7:13). Op grond van deze typering is de gedachte geopperd dat dit dus de vernietiging inhoudt van allen die verloren gaan. Men houdt dan op te bestaan. Dit zogenaamde conditionalisme redeneert wel logisch bij ontbinding en verwoesting houdt het een keer op maar geeft zich geen rekenschap van de betekenis van het woord in het NT (en de Septuaginta). Wanneer een munt verloren is gegaan, houdt die niet op te bestaan. Evenmin is zalf die uitgegoten wordt daarmee in het niets verdwenen. Zij die in de hel zijn, hebben het doel van het leven gemist en hebben hun leven verspild en verspeeld. Slechts een rune en vuilnis blijft over.

Verlaten/verbannen
De derde centrale gedachte bij het eeuwig verloren is die van het voorgoed buiten zijn, de verlatenheid, de uitsluiting en scheiding (Matt. 7:21-23, Mark.9:42-48). Hier valt dus de nadruk op wat iemand mist. Hij is buiten de bruiloftszaal (Matt.25:11), buiten het nieuw Jeruzalem (Op. 22:14,15) en is zo verlaten, gescheiden van God. Hier staat het met Mij tegenover het ga weg van Mij.

In de prediking dienen deze onderscheiden aspecten aan de orde gesteld te worden. Ook dit zou bij een kerkvisitatie eens aan de orde gesteld kunnen worden wanneer de vraag gesteld wordt of de predikant met de kerkenraad waakt voor een eenzijdige tekstkeus. Daarbij zal iedere dienaar van het Woord de vraag dienen te beantwoorden die de Schotse predikant Robert M. McCheyne zijn vriend Andrew Bonar stelde. Hij vroeg waar Andrew de vorige zondag over gepreekt had. Deze antwoordde: Over de hel. McCheyne vroeg hem daarop: Heb je er over gepreekt met tranen?. Een kille, onbewogen prediking maakt de prediking ongeloofwaardig en is in strijd met de gezindheid van de Here Jezus, die in tranen uitbarstte bij het zien van Jeruzalem dat verwoest zou worden. Het is dan ook niet de bedoeling van dit artikel om het bovenstaande te lezen als een gegeven stand van zaken. Integendeel, het besef van de realiteit van het voor eeuwig verloren zal een gemeente werkelijk missionair doen zijn.

Godsbeeld en mensbeeld
Stuurt een goede God mensen naar de hel? Het is een veelgebruikte stok om mee te slaan naar de inhoud van het christelijk geloof. Ook binnen de christelijke gemeente zijn er mensen die met een beroep op God is liefde de realiteit van het eeuwig verloren ontkennen of in ieder geval verzwijgen.
De hel als straf tekent ons God als Rechter die de zonde zeer serieus neemt. De hel als verlorenheid en het verderf laat ons Hem zien als Overwinnaar over al het kwaad. God doet recht. Het onrecht gaat niet in een grote doofpot. De hel als de eeuwige verlatenheid toont ons God als de Koning die alleen zijn burgers de toegang verleend tot zijn koninkrijk.
Een beeld van God waarbij God in het verlengde van onze behoeften ligt, formeert een God die altijd zegent en troost en nooit oordeelt en straft. Zolang we kleine gedachten hebben over God, hebben we ook kleine gedachten over de zonde en daarmee gaat de gedachte gepaard dat voor eeuwig verloren toch niet in verhouding staat tot een aantal gebreken. Zo zullen we ook geen hoge opvattingen hebben over het werk van Jezus.
Juist de realiteit van de hel, de toorn van God over de zonde, laat ons zien: God is liefde.

De Zoon overgegeven
Een fletse opvatting over de hel geeft ook een vage, oppervlakkige opvatting over Jezus werk. Hij heeft, zo belijden we, de helse angst en pijn geleden naar lichaam en ziel (HC antw. 37, 44). Wie het eeuwig verloren naar de achtergrond drukt in de christelijke leer ontdoet de klacht van de Godverlatenheid van zijn onpeilbare diepte en verkleint de liefde van de Vader die zelfs zijn eigen Zoon niet spaarde (Rom. 8:32).
Bovendien wordt in het NT ons Jezus niet alleen verkondigd als Redder, maar ook als Rechter (Hand. 10:40-43).

Tenslotte...
Zendt God mensen naar de hel? Ja en neen. Deze vraag ligt in dezelfde lijn als twee andere vragen. Stuurde God Jozef naar Egypte? Ja en neen. Neen: zijn broers hadden ten kwade gedacht. Ja: God had ten goede gedacht. Dezelfde antwoorden kunnen gegeven worden ten aanzien van het verraad door Judas en de kruisiging daaropvolgend (Luk. 22:22, Hand. 2:22, 23; 4:27, 28). Men kan niet zeggen: Judas werd door God naar het Sanhedrin gezonden om Jezus te verraden.
Wie God zoekt krijgt God, omdat God zoekt.
Wie zonder God wil zijn, zal zijn zin krijgen in de uiterste consequentie daarvan: eeuwig buiten God.
Zo bezien is het waar wat de bekende apologeet C.S. Lewis zei in zijn boek De grote scheiding, dat er slechts twee soorten mensen zijn. Mensen die tegen God zeggen Uw wil geschiede en mensen tegen wie God zal zeggen uw wil geschiede.

Dr. M.J. KATER ( in Ambtelijk Contact 2010 )
"Zie, de Heere is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen, en te straffen alle goddelozen onder hen, vanwege al hun goddeloze werken, die zij goddelooslijk gedaan hebben, en vanwege alle harde woorden, die de goddeloze zondaars tegen Hem gesproken hebben"
Charles
Berichten: 1553
Lid geworden op: 06 jan 2014, 08:44

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door Charles »

Mara schreef:Citaat uit een afscheidstopic uit 2006, alhier:
Baby's zijn brandhoutjes voor de hel. Zoals ik pas nog een ds citeerde.

Deze uitdrukking heb ik ook wel eens gehoord in een doopdienst.
Ik was nog een jong kind en heb er een nachtmerrie van gehad.
Dat heeft in de GG wel eens anders geklonken:

Wij hebben zulke heel kleine en oppervlakkige, en misschien wel zeer strak gereformeerde gedachten omtrent de Heilige Doop. Want we zijn zo overtuigd dat wij onbekeerde mensen zijn en dat de bekering Gods werk is, en dat alleen de uitverkorenen worden toegebracht en we zijn zo doordrongen van de absolute vrijmacht Gods dat we ons eigenlijk helemaal niet druk maken om de Heilige Doop en de consequenties die daaraan verbonden zijn. Er wordt gezegd: 'O, die Doop, wat zal die eenmaal in de dag der dagen tegen ze getuigen!' Dan wordt vooral de negatieve zijde van de Doop, het goddelijk oordeel en de verdoemenis die daarop volgen zal, voorgesteld en dan wordt de Heilige Doop zo'n beetje een stuk van afschrikking.

Dan mag ik het misschien nu wel eens een beetje anders proberen te zeggen, in alle voorzichtigheid. De Heere komt en zegt: 'Die kindertjes die daar aan de Heilige Doop worden overgegeven, daar leg Ik beslag op'. En nu is dit een onwaardeerbaar goed, dat God, die vreselijke Majesteit, zo nederbuigend goed is, zo barmhartig is, dat Hij nederdaalt, als het ware, in het sacrament van de Heilige Doop, en dat Hij Zijn goddelijke hand naar die kinderen en naar ons heeft uitgestoken en gezworen heeft: 'Ik zoek uw ondergang niet, Ik heb geen lust in uw dood, maar Ik heb lust dat u leeft en u tot Mij bekeert en dat u de eeuwige zaligheid verkrijgt, om het bloed des eeuwigen verbonds'. Dat is de andere zijde van de Doop!

Dat God nu alles doet wat Hij doen kan aan Zijn wijngaard: Hij komt in uw jonge jaren als zuigeling al van de hemel af en lijft u in, in het verbond der genade en maakt u al Zijn weldaden bekend en Hij biedt Christus aan als Zaligmaker en dringt u, uit liefde, om in Hem te geloven. Als u dan op zo'n grote zaligheid geen acht geeft, dat zal heel erg zijn.
Maar aan de andere kant, wat is dat niet moedgevend voor onbekeerde mensen. U moet de Doop niet voorstellen als een stuk van verschrikking, maar als een stuk, zo vol van blijdschap en moedgeving, dat u pleiten mag. Mag?? Moet! Dat u pleiten moet als u onbekeerd bent, op wat God gedaan heeft in uw Heilige Doop. En dat u zegt: 'Heere, nu hebt U mij uit het heidendom afgezonderd en U hebt mij zo dicht bij het Koninkrijk Gods gebracht, dat hebt U gedaan. En U was de Eerste. Voor ik het nog wist en voor ik er nog bewustzijn van had, hebt U al naar mij omgezien'.

Buig uw knieën en doe een stormloop op het Koninkrijk Gods! De geweldenaars nemen het. Waarom hebt u zulke enge en nauwe en lelijke gedachten van de Heere? U doet net of God op uw ondergang uit is. Of God met een zwaard achter u aan loopt om u straks dodelijk te treffen. Dat doet de Heere niet! Hij brengt u onder het verbond der genade. Hij wandelt u na, niet met een zwaard, maar met Zijn liefde in Christus en zegt: 'Dit is Mijn eniggeboren Zoon, hoort Hem!'. En: 'Die in de Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven'.
Gebruikersavatar
Johann Gottfried Walther
Berichten: 4764
Lid geworden op: 05 feb 2008, 15:49

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door Johann Gottfried Walther »

Je mag er best bij zetten dat het van Ds. J.W. Kersten is.
"Zie, de Heere is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen, en te straffen alle goddelozen onder hen, vanwege al hun goddeloze werken, die zij goddelooslijk gedaan hebben, en vanwege alle harde woorden, die de goddeloze zondaars tegen Hem gesproken hebben"
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door -DIA- »

Geloof in de waarheid omtrent onszelf en onze verhouding tot God, dat is wat we nodig hebben. Daartoe
is ontdekking nodig, want als we niet ontdekt worden aan onze schuld kunnen we nog wel staande blijven.
Dan vallen we niet voor God dan... geloven we nog niet dat we verloren zijn.
Alleen Gods Geest ontdekt wie wij voor God zijn. Dan wordt het van onze kant een verloren zaak.
Ik geloof niet dat God nu anders werkt als in de 20e eeuw en de eeuwen daarvoor.
Om een voorbeeld te noemen zal ik enkele passages noemen uit het leven van John Warburton.
John Warburton leefde op deze aarde van 1776 tot 1815.
Dat mag lang gelden lijken, maar de wijze waaarop Gods Geest de zondaar ondekt is toch niet anders geworden?
John had eens gehoord dat er in Bolton een nieuwe kerk werd geopend met een mooi orgel. Hij wilde
die kerk bezoeken, en nam zich voor om op de terugweg zijn weinige geld op te maken in de herbergen.
Dat waren de gedachten van John, maar Gods gedachten waren hoger.
De prediker had als tekst: "Dwaalt niet; God laat Zich niet bespotten; want zo wat de mens zaait zal hij ook maaien" Galaten 6:7.

Nu citeer ik even letterlijk:
J. Warburton schreef: "Ik geloofde waarlijk dat hij direct op mij doelde; want zijn ogen schenen mij te doorzien, terwijl ik dacht dat ik in de hel zou neerzinken. Al mijn zonden en ongerechtigheden van kindsbeen af staarden mij in mijn aangezicht en ik beefde als een blad. Hij (ds. Jones) begon aan te tonen wat de mens van nature is en hoever natuurlijke mensen kunnen gaan in het beloven en weer verbreken van hun beloften, in zondigen en daarover berouw hebben, totdat, als de genade dit niet verhoedt, de hel hun ellendige verblijfplaats zal worden. Hij toonde aan hoe de mens, beloften doende, enkel bezig was God te bespotten en zichzelf te bedriegen.
Mijn haar rees ten berge door de vreselijke gewaarwordingen in mij en ik geloofde vast dat hij mij alleen bedoelde. Ja, hij beschreef zo bijzonder mijn goddeloos leven, mijn beloften en het weer verbreken van die beloften, en kwam zo in de bijzonderheden daarvan, alsof hij ooggetuige geweest was van alles wat ik gedaan en gezegd had. Dit deed mij tot hem opzien met verwondering, of hij een mens dan wel een engel was. Ik dacht dat hij zijn ogen strak op mij vestigde en mij met de vinger persoonlijk aanwees; en toen hij me zo met wortel en tak had uitgebeeld, herhaalde hij zijn tekst, die als een donderslag in de oren klonk: “Dwaalt niet; God laat Zich niet bespotten; want zo wat de mens zaait, dat zal hij ook maaien”.
Nu even kort verder: Hij is de kerk uitgekropen, en lopend door de stad moest hij zich inhouden om niet te brullen als een beer.
Buiten de stad, in het veld waar geen oog hem zag viel hij op zijn knieën en schreeuwde met alle kracht: O God, wees mij zondaar genadig! Hoe dikwijls hij dit tollenaarsgebed herhaalde maar toen hij van zijn kniën opstond ging hij verder, handenwringen en snikkend uit roepend: “O dwaas die ik ben geweest!” enz.
Kwam langs de herbergen waar hij voornemens was geweest deze na de kerkdienst te bezoeken. Maar deze deden hem uitscheeuwen: O vervloekte plaatsen, gij hebt mijn ziel voor eeuwig verdorven!

Even weer letterlijk citeren:
J. Warburton schreef:Toen ik thuiskwam, was mijn vrouw verbaasd dat ik zo spoedig was weergekeerd. Ze verwonderde zich dat ik zo stil was en vroeg wat er aan de hand was. Ik zei dat ik niet erg lekker was en ik deed al wat ik kon om de smart van mijn ziel te verbergen. Maar geheimhouding voor lange tijd was onmogelijk. Mijn ellende was zo groot en zo aangebonden, dat ik iedere gelegenheid die ik kon vinden, op mijn knieën viel en uitriep: O, God wees mij zondaar genadig! Soms die uitroep herhalend tot mij de kracht daartoe begaf….
Sla een stukje over.
J. Warburton schreef:De volgende zondagmorgen ging hij weer naar Bolten om dezelfde prediker te horen. Met welk een ernst bad en smeekte ik de gehele weg door, dat hij me zeggen zou wat ik doen moest om behouden te worden.Maar inplaats daarvan sneed hij me af in alle opzichten, verklarende dat allen die hun leven behouden wilden, onder de wet waren en derhalve onder de vloek..
(sla weer wat over)
J. Warburton schreef:Hoe ik thuisgekomen ben weet de Heere alleen. Maar toen ik thuiskwam vroeg mijn vrouw hoe het ging. O, riep ik uit, erger dan ooit! Het is met mij verloren. en geen hoop, dan alleen voor Gods volk!
Ze zei me dat ik die man niet meer moest gaan horen want hij zou me gek maken, en dan zou ik opgenomen moeten worden in een krankzinnigengesticht, Ik begon te vrezen dat het inderdaad bewaarheid zou worden… .….
Voor de rest: Lees zijn verdere bekerings- en levensweg.
We kunnen hier ook wel parallellen zien in hoe John Bunyan Christen beschrijft. Ook hij werd door ziin naasten niet begrepen en men trachtte hem gerust te stellen. En denk aan Wereldwijze, hoe dat ook nog aanvankelijk lijkt te lukken.
Maar kortom: Zou God nu dan anders werken dan Hij altijd heeft gedaan? Dat lijkt er vandaag de dag wel op. Ik zal nu geen voorbeelden noemen, want het lijkt me helder genoeg voor een ieder om hieruit wat te concluderen.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
eilander
Moderator
Berichten: 16786
Lid geworden op: 15 okt 2007, 21:42

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door eilander »

Ik geloof zeker dat de Heere nog zo werkt. Maar Bunyan heeft niet voor niets ook een vervolg geschreven op de Christenreis. Eén van de opvallendste verschillen is daar het begin. De vrouw van Christen is "lieflijker" geleid dan Christen zelf. De boodschap van Bunyan was ongetwijfeld om ook oog te hebben voor de verschillende leidingen van God en dus niet één weg (ook niet die van Bunyan zelf) normatief te stellen.
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door -DIA- »

eilander schreef:Ik geloof zeker dat de Heere nog zo werkt. Maar Bunyan heeft niet voor niets ook een vervolg geschreven op de Christenreis. Eén van de opvallendste verschillen is daar het begin. De vrouw van Christen is "lieflijker" geleid dan Christen zelf. De boodschap van Bunyan was ongetwijfeld om ook oog te hebben voor de verschillende leidingen van God en dus niet één weg (ook niet die van Bunyan zelf) normatief te stellen.
Dat klopt, en men komt vandaag ook vaak met de tegenstelling tussen de stokbewaarder en Lydia.
Natuurlijk is elke leiding van God persoonlijk. Maar het kan niet anders zijn dan dat ook Lydia zich
als een doemwaardige heeft leren kennen en God rechtvaardigen. Dat wordt wel eens te vaak
verzwegen. Van 's mensenkant zal toch alles moeten worden afgesneden. God doet een afgesneden zaak
op de aarde. Verloren in zichzelf en God rechtvaardigen, en leren dat we niet anders waardig zijn
dan Gods rechtvaardig oordeel. Dan blinkt de genade Gods uit ten opzichte van een schuldig en zichzelf
helwaardig lerend mens uit. Dat gaat altijd door de dood aan 's mensen kant. Hoe word de mens
anders wederom geboren? Altijd door de barensweeën van de wedergeboorte toch?
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Gebruikersavatar
Johann Gottfried Walther
Berichten: 4764
Lid geworden op: 05 feb 2008, 15:49

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door Johann Gottfried Walther »

Voor degenen die zeggen waar "hel" staat wordt niet altijd hel bedoeld hier de uitleg van Christopher Love ervoer:

‘Vreest Hem, Die beide ziel en lichaam kan verderven in de hel. De hel laat in de
Schrift een viervoudige betekenis toe.
1. Hel wordt gebruikt voor het graf: ‘Want Gij zult Mijn ziel in de hel niet verlaten;
Gij zult niet toelaten, dat Uw Heilige de verderving zie’ (Psalm 16:10), dat is,
Christus zou niet in het graf liggen en tot ontbinding overgaan maar Hij zou weer
opstaan. En alzo maakt de apostel Petrus gewag van deze profetie, dat Hij geen
verderving zou zien noch verlaten zou worden in de hel (Handelingen 2:31, 32). Dit
zei hij van Zijn opstanding uit de doden.
2. Hel wordt in de Schrift gebruikt voor de buik van de vis, waarin Jona geworpen
werd. Aldus is de uitdrukking: ‘Uit den buik des grafs (in het Engels: hel) schreide
ik, en Gij hoordet mijn stem’ (Jona 2:2). Uit de buik van de hel! Jona is nooit in de
hel geweest, maar de buik van de vis werd hel genoemd, omdat het een donkere
plaats was, gelijk de hel is.
Maar u moet het ook niet in deze zin verstaan, maar;
3. De hel wordt in de Schrift gebruikt voor de duivel zelf of voor zijn boze geesten.
Alzo: ‘De tong (...) wordt ontstoken van de hel’ (Jak. 3:6), niet de hel als de plaats,
maar de duivel in de hel. De duivel in de hel ontsteekt het vuur van een woedende
en vurige geest. De tong wordt ontstoken door de duivel van de hel.
4. De hel wordt in de Schrift gebruikt voor de plaats van de verdoemden, waar God
tot in alle eeuwigheid de ziel en het lichaam van alle verdorven mensen in de wereld
pijnigt en kwelt. In deze zin komt het woord ‘hel’ veelvuldig in de Schrift voor (zoals
in Matthéüs 5:29, Lukas 12:5 en 16:23), en op deze plaats wordt het aldus
gebruikt: ‘Maar vreest veelmeer Hem, Die beide ziel en lichaam kan verderven in de
hel: dat is, in die plaats van pijniging, die de Heere tot in alle eeuwigheid bewaart
tot de straf en pijniging van alle goddeloze mannen en vrouwen.
Aldus heb ik de uitdrukking ‘in de hel’ opengelegd.
Het woord dat hier met ‘hel’ vertaald is, komt van het Hebreeuwse woord
‘gehinnom’, dat het dal van Hinnom aanduidt. Het was een dal bij Jeruzalem, dat in
het bezit was van Hinnom of zijn zoon (Joz. 15:8, Neh. 11:30). De hel wordt in de
Schrift naar de naam van deze plaats genoemd, in zinspeling daarop, omdat de
afgodische Joden in dit dal een afgod oprichtten, Molech geheten, die van koper
gemaakt was in de gedaante van een mens, van binnen hol en waarin de Joden een 3
vuur ontstaken. Dan werden de kinderen in de armen van de afgod gelegd en alzo
verbrand. De Joden geloofden dat de vader die één van zijn kinderen aan deze afgod
overgaf, een zegen en troost van al zijn andere kinderen zou krijgen. Welnu,
vandaar komt het Griekse woord en brengt een zinspeling op deze plaats met zich
mee, dat gelijk er een voortdurend vuur in die afgod was en voortdurend
schreeuwen en schreien, het alzo in die vurige pijnigingen van de hel is.
De geschiedenis is volledig te vinden in 2 Kronieken 33:6, 2 Koningen 16:3, 2
Kronieken 28:3, Jeremia 7:31, Jeremia 32:35 en Leviticus 18:21. De godvrezende
koning Josia verwoestte deze plaats (2 Kon. 23:10).
"Zie, de Heere is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen, en te straffen alle goddelozen onder hen, vanwege al hun goddeloze werken, die zij goddelooslijk gedaan hebben, en vanwege alle harde woorden, die de goddeloze zondaars tegen Hem gesproken hebben"
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door -DIA- »

Johann Gottfried Walther schreef:Voor degenen die zeggen waar "hel" staat wordt niet altijd hel bedoeld hier de uitleg van Christopher Love ervoer:

‘Vreest Hem, Die beide ziel en lichaam kan verderven in de hel. De hel laat in de
Schrift een viervoudige betekenis toe.
1. Hel wordt gebruikt voor het graf: ‘Want Gij zult Mijn ziel in de hel niet verlaten;
Gij zult niet toelaten, dat Uw Heilige de verderving zie’ (Psalm 16:10), dat is,
Christus zou niet in het graf liggen en tot ontbinding overgaan maar Hij zou weer
opstaan. En alzo maakt de apostel Petrus gewag van deze profetie, dat Hij geen
verderving zou zien noch verlaten zou worden in de hel (Handelingen 2:31, 32). Dit
zei hij van Zijn opstanding uit de doden.
2. Hel wordt in de Schrift gebruikt voor de buik van de vis, waarin Jona geworpen
werd. Aldus is de uitdrukking: ‘Uit den buik des grafs (in het Engels: hel) schreide
ik, en Gij hoordet mijn stem’ (Jona 2:2). Uit de buik van de hel! Jona is nooit in de
hel geweest, maar de buik van de vis werd hel genoemd, omdat het een donkere
plaats was, gelijk de hel is.
Maar u moet het ook niet in deze zin verstaan, maar;
3. De hel wordt in de Schrift gebruikt voor de duivel zelf of voor zijn boze geesten.
Alzo: ‘De tong (...) wordt ontstoken van de hel’ (Jak. 3:6), niet de hel als de plaats,
maar de duivel in de hel. De duivel in de hel ontsteekt het vuur van een woedende
en vurige geest. De tong wordt ontstoken door de duivel van de hel.
4. De hel wordt in de Schrift gebruikt voor de plaats van de verdoemden, waar God
tot in alle eeuwigheid de ziel en het lichaam van alle verdorven mensen in de wereld
pijnigt en kwelt. In deze zin komt het woord ‘hel’ veelvuldig in de Schrift voor (zoals
in Matthéüs 5:29, Lukas 12:5 en 16:23), en op deze plaats wordt het aldus
gebruikt: ‘Maar vreest veelmeer Hem, Die beide ziel en lichaam kan verderven in de
hel: dat is, in die plaats van pijniging, die de Heere tot in alle eeuwigheid bewaart
tot de straf en pijniging van alle goddeloze mannen en vrouwen.
Aldus heb ik de uitdrukking ‘in de hel’ opengelegd.
Het woord dat hier met ‘hel’ vertaald is, komt van het Hebreeuwse woord
‘gehinnom’, dat het dal van Hinnom aanduidt. Het was een dal bij Jeruzalem, dat in
het bezit was van Hinnom of zijn zoon (Joz. 15:8, Neh. 11:30). De hel wordt in de
Schrift naar de naam van deze plaats genoemd, in zinspeling daarop, omdat de
afgodische Joden in dit dal een afgod oprichtten, Molech geheten, die van koper
gemaakt was in de gedaante van een mens, van binnen hol en waarin de Joden een 3
vuur ontstaken. Dan werden de kinderen in de armen van de afgod gelegd en alzo
verbrand. De Joden geloofden dat de vader die één van zijn kinderen aan deze afgod
overgaf, een zegen en troost van al zijn andere kinderen zou krijgen. Welnu,
vandaar komt het Griekse woord en brengt een zinspeling op deze plaats met zich
mee, dat gelijk er een voortdurend vuur in die afgod was en voortdurend
schreeuwen en schreien, het alzo in die vurige pijnigingen van de hel is.
De geschiedenis is volledig te vinden in 2 Kronieken 33:6, 2 Koningen 16:3, 2
Kronieken 28:3, Jeremia 7:31, Jeremia 32:35 en Leviticus 18:21. De godvrezende
koning Josia verwoestte deze plaats (2 Kon. 23:10).
Dat klopt wel, en in een preek zal meestal ook wel op het grondwoord worden gewezen. Maar dat maakt de plaats van de tegen God gezondigd hebbende mens niet anders toch?
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door Mara »

-DIA- schreef:
eilander schreef:Ik geloof zeker dat de Heere nog zo werkt. Maar Bunyan heeft niet voor niets ook een vervolg geschreven op de Christenreis. Eén van de opvallendste verschillen is daar het begin. De vrouw van Christen is "lieflijker" geleid dan Christen zelf. De boodschap van Bunyan was ongetwijfeld om ook oog te hebben voor de verschillende leidingen van God en dus niet één weg (ook niet die van Bunyan zelf) normatief te stellen.
Dat klopt, en men komt vandaag ook vaak met de tegenstelling tussen de stokbewaarder en Lydia.
Natuurlijk is elke leiding van God persoonlijk. Maar het kan niet anders zijn dan dat ook Lydia zich
als een doemwaardige heeft leren kennen en God rechtvaardigen. Dat wordt wel eens te vaak
verzwegen. Van 's mensenkant zal toch alles moeten worden afgesneden. God doet een afgesneden zaak
op de aarde. Verloren in zichzelf en God rechtvaardigen, en leren dat we niet anders waardig zijn
dan Gods rechtvaardig oordeel. Dan blinkt de genade Gods uit ten opzichte van een schuldig en zichzelf
helwaardig lerend mens uit. Dat gaat altijd door de dood aan 's mensen kant.
anders wederom geboren? Altijd door de barensweeën van de wedergeboorte toch?
Ik hoorde laatst van iemand die het niet eens werd met Psalm 32 vers 1,

Wiens wanbedrijf , waardoor hij was bevlekt,

Hij zei letterlijk: ik ben bekeerd, maar zo slecht was ik niet hoor.
Maar vers 6 zong hij uit volle borst mee.

Ik hoor niet zo vaak meer over de afgesneden zaak preken DIA.
De Heere roept je en je hebt maar te antwoorden.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Gebruikersavatar
Vagari
Berichten: 657
Lid geworden op: 15 aug 2014, 22:12

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door Vagari »

Mara schreef: Ik hoorde laatst van iemand die het niet eens werd met Psalm 32 vers 1,

Wiens wanbedrijf , waardoor hij was bevlekt,

Hij zei letterlijk: ik ben bekeerd, maar zo slecht was ik niet hoor.
Maar vers 6 zong hij uit volle borst mee.

Ik hoor niet zo vaak meer over de afgesneden zaak preken DIA.
De Heere roept je en je hebt maar te antwoorden.

Ik hoorde pas een predikant zeggen:

Ze hebben van het Evangelie weer een wet gemaakt.
Tegenwoordig moeten ze allemaal geloven.
Gebruikersavatar
Johann Gottfried Walther
Berichten: 4764
Lid geworden op: 05 feb 2008, 15:49

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door Johann Gottfried Walther »

Zullen we het in dit topic over hemel en hel hebben in de prediking, in plaats van af te geven op de linkse kerken.
"Zie, de Heere is gekomen met Zijn vele duizenden heiligen, om gericht te houden tegen allen, en te straffen alle goddelozen onder hen, vanwege al hun goddeloze werken, die zij goddelooslijk gedaan hebben, en vanwege alle harde woorden, die de goddeloze zondaars tegen Hem gesproken hebben"
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door -DIA- »

Vagari schreef:
Mara schreef: Ik hoorde laatst van iemand die het niet eens werd met Psalm 32 vers 1,

Wiens wanbedrijf , waardoor hij was bevlekt,

Hij zei letterlijk: ik ben bekeerd, maar zo slecht was ik niet hoor.
Maar vers 6 zong hij uit volle borst mee.

Ik hoor niet zo vaak meer over de afgesneden zaak preken DIA.
De Heere roept je en je hebt maar te antwoorden.

Ik hoorde pas een predikant zeggen:

Ze hebben van het Evangelie weer een wet gemaakt.
Tegenwoordig moeten ze allemaal geloven.
En dat dat zeer kan benauwen hebben deze mensen vaak niet door.
Mijn afgelopen jaar overleden vriendin (laten we het zo noemen) kreeg ook steeds
te horen: Geloof het nu, het staat toch in de Bijbel? Nou geloof het dan! Dat is toch
zo eenvoudig! Deze raad was een kwelling voor de ziel van haar. Alsof zij niet
wist dat ze alleen door het geloof voor God rechtvaardig kon zijn. Maar het komt
er wel op aan (en dat wist ze!) of ze het gepakt had, dan wel gekregen uit louter
genade.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Isala
Berichten: 1267
Lid geworden op: 27 sep 2013, 22:14

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door Isala »

Vagari schreef:Ik hoorde pas een predikant zeggen:
Ze hebben van het Evangelie weer een wet gemaakt.
Tegenwoordig moeten ze allemaal geloven.
Als je er in volhard om het niet te willen, zal het ook niet gebeuren.
Maar dat heeft wel vér strekkende gevolgen.
Hora est!
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door Mara »

Johann Gottfried Walther schreef:Zullen we het in dit topic over hemel en hel hebben in de prediking, in plaats van af te geven op de linkse kerken.
Dit ging niet over linkse kerken JGW!
Dit was een man die de dood al in de ogen keek.
Hel verschrikte niet, want God is toch genadig?

Anderzijds zijn er mensen die voortdurend met de hel in hun gedachten lopen, omdat ze zichzelf als doemwaardige schepselen zien.
Dan kan dominee praten als brugman, maar de angst der hel doet hen alle troost missen.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
eilander
Moderator
Berichten: 16786
Lid geworden op: 15 okt 2007, 21:42

Re: Hemel en hel/eeuwig oordeel in de prediking

Bericht door eilander »

-DIA- schreef:
eilander schreef:Ik geloof zeker dat de Heere nog zo werkt. Maar Bunyan heeft niet voor niets ook een vervolg geschreven op de Christenreis. Eén van de opvallendste verschillen is daar het begin. De vrouw van Christen is "lieflijker" geleid dan Christen zelf. De boodschap van Bunyan was ongetwijfeld om ook oog te hebben voor de verschillende leidingen van God en dus niet één weg (ook niet die van Bunyan zelf) normatief te stellen.
Dat klopt, en men komt vandaag ook vaak met de tegenstelling tussen de stokbewaarder en Lydia.
Natuurlijk is elke leiding van God persoonlijk. Maar het kan niet anders zijn dan dat ook Lydia zich
als een doemwaardige heeft leren kennen en God rechtvaardigen. Dat wordt wel eens te vaak
verzwegen. Van 's mensenkant zal toch alles moeten worden afgesneden. God doet een afgesneden zaak
op de aarde. Verloren in zichzelf en God rechtvaardigen, en leren dat we niet anders waardig zijn
dan Gods rechtvaardig oordeel. Dan blinkt de genade Gods uit ten opzichte van een schuldig en zichzelf
helwaardig lerend mens uit. Dat gaat altijd door de dood aan 's mensen kant. Hoe word de mens
anders wederom geboren? Altijd door de barensweeën van de wedergeboorte toch?
Helemaal eens, nogmaals: dan wel oog hebben voor de verschillende leidingen die er zijn.

Hier gaat het om de prediking. Dan moeten we ook de raad van Evangelist (uit Bunyans Christenreis) volgen, die Christen wees op de enge poort. Christen zag die echter niet en daarom vroeg Evangelist of hij ook het licht zag in de verte. Christen zei: Ik geloof het wel.
Toen gaf Evangelist hem de raad om daar recht op af te gaan. Met dat licht bedoelde hij Gods Woord, en de enge poort is Christus. Die moet gepredikt worden! Christen ging daarna nog langs de berg Sinaï (zijn vrouw overigens niet), maar dat was de ervaring die toen volgde, niet het advies van Evangelist.

Ik denk dat die beschrijving van "hoe het gaat" weleens teveel plaats inneemt in de prediking. Tegelijkertijd is de pastorale opstelling van Evangelist (Bunyan dus) wel een mooi voorbeeld.
Plaats reactie