Vraag en Antwoord

[Zonderling]

over de volgende tekst: http://statenvertaling.nl/tekst.php?bb= ... d=1#vers25

In onze tekst is er sprake van dat de deur gesloten zal worden. In dit Bijbelgedeelte wordt het Evangelie vergeleken met een bruiloftsfeest, dat God heeft bereid. De poort staat wijd open en de dienaren worden tot eenieder gezonden met de boodschap: 'Alle dingen zijn gereed.' Maar de tijd is nabij dat de heer van het huis zal opstaan en de deur zal sluiten. Dan zal er niemand meer tot de bruiloft ingaan. Zo was het ook bij de zondvloed. De deur van de ark stond 120 jaar lang wijd open en nodigde zondaren uit in de ark beschutting te zoeken tegen de toekomende toorn. Maar toen de bestemde tijd gekomen was, sloot God Noach in de ark en deed Hij de deur toe.
Zo is het ook met de schaapskooi waarvan Christus de Deur is. Als de gehele kudde zal zijn ingezameld, dan zal de overste Herder verschijnen en de deur sluiten.
Sommigen zeggen: Ik vrees dat de deur voor mij al gesloten is. Ik antwoord: 'Nee, pas als de Heere des huizes zal zijn opgestaan, zal de deur gesloten worden. Christus zit nu nog aan de rechterhand van God. De deur staat nog steeds wijd open. Pas als Christus opstaat, zal de deur van het Koninkrijk worden gesloten.'
'Gij dan zijt ook bereid; want in welke ure gij het niet meent, zal de Zoon des mensen komen!'

Hoe moeten wij het bovenstaande dan lezen in het licht van Hebreeën 6:4?

Ik denk dat beide geheel met elkaar te verenigen zijn.
Wij mogen van niemand zeggen dat voor hem de deur reeds gesloten is, behalve misschien in zeer bijzondere uitzonderingen (waar het nu niet om gaat).

Maar nooit betreft dat de mensen die met een bevend hart zeggen: Ik vrees dat de deur voor mij al gesloten is.
Voor hen staat, zoals McCheyne zegt, de deur nog steeds wijd open. Zij worden genodigd door de vrije aanbieding van het Evangelie zolang zij zijn in het heden der genade.
Dat is niet om mensen een valse rust te geven, maar integendeel om hen door het Evangelie te bewegen tot het geloof, zoals ook Paulus zegt in 2 Korinthe 5:
'Wij dan wetende de schrik des Heeren, bewegen de mensen tot het geloof.'

Zo werd dit ook door de 'ouden' gepredikt in ons goede vaderland en daarbuiten.

[Luther]

Wij mogen van niemand zeggen dat voor hem de deur reeds gesloten is, behalve misschien in zeer bijzondere uitzonderingen (waar het nu niet om gaat).

Maar nooit betreft dat de mensen die met een bevend hart zeggen: Ik vrees dat de deur voor mij al gesloten is.
Voor hen staat, zoals McCheyne zegt, de deur nog steeds wijd open. Zij worden genodigd door de vrije aanbieding van het Evangelie zolang zij zijn in het heden der genade.
Dat is niet om mensen een valse rust te geven, maar integendeel om hen door het Evangelie te bewegen tot het geloof, zoals ook Paulus zegt in 2 Korinthe 5:
'Wij dan wetende de schrik des Heeren, bewegen de mensen tot het geloof.'

Zo werd dit ook door de 'ouden' gepredikt in ons goede vaderland en daarbuiten.

Inderdaad, Zonderling. Mooie post!

[PvS]

over de volgende tekst: http://statenvertaling.nl/tekst.php?bb= ... d=1#vers25

In onze tekst is er sprake van dat de deur gesloten zal worden. In dit Bijbelgedeelte wordt het Evangelie vergeleken met een bruiloftsfeest, dat God heeft bereid. De poort staat wijd open en de dienaren worden tot eenieder gezonden met de boodschap: 'Alle dingen zijn gereed.' Maar de tijd is nabij dat de heer van het huis zal opstaan en de deur zal sluiten. Dan zal er niemand meer tot de bruiloft ingaan. Zo was het ook bij de zondvloed. De deur van de ark stond 120 jaar lang wijd open en nodigde zondaren uit in de ark beschutting te zoeken tegen de toekomende toorn. Maar toen de bestemde tijd gekomen was, sloot God Noach in de ark en deed Hij de deur toe.
Zo is het ook met de schaapskooi waarvan Christus de Deur is. Als de gehele kudde zal zijn ingezameld, dan zal de overste Herder verschijnen en de deur sluiten.
Sommigen zeggen: Ik vrees dat de deur voor mij al gesloten is. Ik antwoord: 'Nee, pas als de Heere des huizes zal zijn opgestaan, zal de deur gesloten worden. Christus zit nu nog aan de rechterhand van God. De deur staat nog steeds wijd open. Pas als Christus opstaat, zal de deur van het Koninkrijk worden gesloten.'
'Gij dan zijt ook bereid; want in welke ure gij het niet meent, zal de Zoon des mensen komen!'

Hoe moeten wij het bovenstaande dan lezen in het licht van Hebreeën 6:4?

Ik denk dat beide geheel met elkaar te verenigen zijn.
Wij mogen van niemand zeggen dat voor hem de deur reeds gesloten is, behalve misschien in zeer bijzondere uitzonderingen (waar het nu niet om gaat).

Maar nooit betreft dat de mensen die met een bevend hart zeggen: Ik vrees dat de deur voor mij al gesloten is.
Voor hen staat, zoals McCheyne zegt, de deur nog steeds wijd open. Zij worden genodigd door de vrije aanbieding van het Evangelie zolang zij zijn in het heden der genade.
Dat is niet om mensen een valse rust te geven, maar integendeel om hen door het Evangelie te bewegen tot het geloof, zoals ook Paulus zegt in 2 Korinthe 5:
'Wij dan wetende de schrik des Heeren, bewegen de mensen tot het geloof.'

Zo werd dit ook door de 'ouden' gepredikt in ons goede vaderland en daarbuiten.

Misschien heb ik nu zelf verwarring gebracht door het artikel van McCheyne aan te halen.

De vraag was of de genadetijd reeds in dit leven voorbij kan zijn?

Wat valt er te zeggen van de woorden uit Spreuken 1 vs 26-28; "Zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen; Ik zal spotten wanneer uw vreze komt. Wanneer uw vreze komt gelijk een verwoesting, en uw verderf aankomt als een wervelwind, wanneer u benauwdheid en angst overkomt, Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden; zij zullen Mij vroeg zoeken, maar zullen Mij niet vinden;"?

[Panny]

Misschien is een voorbeeld hiervan Judas?
Altijd dichtbij Jezus geleefd, uiterlijk Jezus gevolgd, en toch uiteindelijk Christus verraden.
Na zijn daad was hij ook heel diep doordrongen van de grote zonde die hij gedaan had. Zie ook hoe hij zelfmoord pleegde.

[-DIA-]

Misschien is een voorbeeld hiervan Judas?
Altijd dichtbij Jezus geleefd, uiterlijk Jezus gevolgd, en toch uiteindelijk Christus verraden.
Na zijn daad was hij ook heel diep doordrongen van de grote zonde die hij gedaan had. Zie ook hoe hij zelfmoord pleegde.

En Saul was ook onder de profeten toch? Aanvankelijk leek het heel wat, nederig en onwaardig in zichzelf.
Toch moest tot Samuël later (tot zijn smart) horen dat Saul een verworpene was. Ook hier eindigt het zijn leven in een zelfmoord.

[-DIA-]

Wij mogen van niemand zeggen dat voor hem de deur reeds gesloten is, behalve misschien in zeer bijzondere uitzonderingen (waar het nu niet om gaat).

Maar nooit betreft dat de mensen die met een bevend hart zeggen: Ik vrees dat de deur voor mij al gesloten is.
Voor hen staat, zoals McCheyne zegt, de deur nog steeds wijd open. Zij worden genodigd door de vrije aanbieding van het Evangelie zolang zij zijn in het heden der genade.
Dat is niet om mensen een valse rust te geven, maar integendeel om hen door het Evangelie te bewegen tot het geloof, zoals ook Paulus zegt in 2 Korinthe 5:
'Wij dan wetende de schrik des Heeren, bewegen de mensen tot het geloof.'

Zo werd dit ook door de 'ouden' gepredikt in ons goede vaderland en daarbuiten.

Inderdaad, Zonderling. Mooie post!

Ik zou haast zeggen, hadden maar meer zulke evenwichtige posters. Wat kennis betreft durf ik daar niet bij in de schaduw staan. En kennis is toch zo noodzakelijk.

[samanthi]

samanthi schreef:
Citaat:
Dia schreef:

Denk ook aan Kaïn en Ezau. Deze waren opgevoed in wat we zouden kunnen noemen 'de kerk'.
Ze geraakten in angst, wanhoop, maar niet tot een droefheid. Er was wel een algemene overtuiging
dat ze hadden gezondigd. Maar voor God was dat niet een onvergeeflijke zonde, maar een mens kan
inderdaad, (en daar mogen we echt wel voor vrezen) aan zichzelf worden overgegeven. In de verharding
doorgaande.


De droefheid van Ezau was alleen omdat hij de zegen niet kreeg, dit was geen overtuiging of vorm van zondenkennis.
dit zijn de kanttekening van hebr 12 : 16 en 17
47) des berouws,
Namelijk bij zijn vader Izak, alzo dat Izak berouw zou gehad hebben over het zegenen van Jakob. Want dit berouw was het dat Ezau met tranen zocht, gelijk Gen. 27:36, enz. te zie is.

48) dezelve met tranen zocht.
Namelijk zegening; of hetzelve, namelijk berouw van zijn vader. Want dat Ezau geen berouw van zijn eigen misdaad heeft gezocht, blijkt daaruit, dat hij terstond daarna Jakob naar zijn leven heeft gestaan.

Bij Kaïn was het anders, die vond dat zijn zonde te groot waren, hij gaf God ahw een klap in Zijn gezicht, God was in kaïns ogen onmachtig of onbarmhartig terwijl Hij van eeuwigheid een heilsplan klaar had.
Je ziet zondenkennis en overtuigingen maken niet zalig, alleen als je daarmee naar Christus vlucht.

God gebruikt het zodat je je naar Hem zou keren, maar als je er niet mee naar God gaat zou je aan de strop kunnen raken zoals Judas.
Dia schreef:

Hierop doelde ik eigenlijk niet. Maar goed, ik reageer nu niet want de Bijbellezing begint zo.

Hoi Dia zou je nog willen schrijven hoe jet wel bedoelde, ik ben erg benieuwd.

[-DIA-]

samanthi schreef:
Citaat:
Dia schreef:

Denk ook aan Kaïn en Ezau. Deze waren opgevoed in wat we zouden kunnen noemen 'de kerk'.
Ze geraakten in angst, wanhoop, maar niet tot een droefheid. Er was wel een algemene overtuiging
dat ze hadden gezondigd. Maar voor God was dat niet een onvergeeflijke zonde, maar een mens kan
inderdaad, (en daar mogen we echt wel voor vrezen) aan zichzelf worden overgegeven. In de verharding
doorgaande.


De droefheid van Ezau was alleen omdat hij de zegen niet kreeg, dit was geen overtuiging of vorm van zondenkennis.
dit zijn de kanttekening van hebr 12 : 16 en 17
47) des berouws,
Namelijk bij zijn vader Izak, alzo dat Izak berouw zou gehad hebben over het zegenen van Jakob. Want dit berouw was het dat Ezau met tranen zocht, gelijk Gen. 27:36, enz. te zie is.

48) dezelve met tranen zocht.
Namelijk zegening; of hetzelve, namelijk berouw van zijn vader. Want dat Ezau geen berouw van zijn eigen misdaad heeft gezocht, blijkt daaruit, dat hij terstond daarna Jakob naar zijn leven heeft gestaan.

Bij Kaïn was het anders, die vond dat zijn zonde te groot waren, hij gaf God ahw een klap in Zijn gezicht, God was in kaïns ogen onmachtig of onbarmhartig terwijl Hij van eeuwigheid een heilsplan klaar had.
Je ziet zondenkennis en overtuigingen maken niet zalig, alleen als je daarmee naar Christus vlucht.

God gebruikt het zodat je je naar Hem zou keren, maar als je er niet mee naar God gaat zou je aan de strop kunnen raken zoals Judas.
Dia schreef:

Hierop doelde ik eigenlijk niet. Maar goed, ik reageer nu niet want de Bijbellezing begint zo.

Hoi Dia zou je nog willen schrijven hoe jet wel bedoelde, ik ben erg benieuwd.

Dan moet ik even weer terug lezen, want ik ben het verband wat kwijt geraakt. Ik hoop er vanavond aan te denken.

[-DIA-]

samanthi schreef:
Citaat:
Dia schreef:

Denk ook aan Kaïn en Ezau. Deze waren opgevoed in wat we zouden kunnen noemen 'de kerk'.
Ze geraakten in angst, wanhoop, maar niet tot een droefheid. Er was wel een algemene overtuiging
dat ze hadden gezondigd. Maar voor God was dat niet een onvergeeflijke zonde, maar een mens kan
inderdaad, (en daar mogen we echt wel voor vrezen) aan zichzelf worden overgegeven. In de verharding
doorgaande.


De droefheid van Ezau was alleen omdat hij de zegen niet kreeg, dit was geen overtuiging of vorm van zondenkennis.
dit zijn de kanttekening van hebr 12 : 16 en 17
47) des berouws,
Namelijk bij zijn vader Izak, alzo dat Izak berouw zou gehad hebben over het zegenen van Jakob. Want dit berouw was het dat Ezau met tranen zocht, gelijk Gen. 27:36, enz. te zie is.

48) dezelve met tranen zocht.
Namelijk zegening; of hetzelve, namelijk berouw van zijn vader. Want dat Ezau geen berouw van zijn eigen misdaad heeft gezocht, blijkt daaruit, dat hij terstond daarna Jakob naar zijn leven heeft gestaan.

Bij Kaïn was het anders, die vond dat zijn zonde te groot waren, hij gaf God ahw een klap in Zijn gezicht, God was in kaïns ogen onmachtig of onbarmhartig terwijl Hij van eeuwigheid een heilsplan klaar had.
Je ziet zondenkennis en overtuigingen maken niet zalig, alleen als je daarmee naar Christus vlucht.

God gebruikt het zodat je je naar Hem zou keren, maar als je er niet mee naar God gaat zou je aan de strop kunnen raken zoals Judas.
Dia schreef:

Hierop doelde ik eigenlijk niet. Maar goed, ik reageer nu niet want de Bijbellezing begint zo.

Hoi Dia zou je nog willen schrijven hoe jet wel bedoelde, ik ben erg benieuwd.

Dan moet ik even weer terug lezen, want ik ben het verband wat kwijt geraakt. Ik hoop er vanavond aan te denken.

Ik heb het even teruggelezen, en dan blijkt dat ik hierop kwam i.v.m. met dat God een mens kan loslaten, dat weer n.a.v.
geciteerde kanttekeningen.
Over dat losgelaten worden, daar doelde ik op. Dit gebeurt meer. Men raakt zo verstrikt in een dwaalleer, een zonde of wat
ook, dat men eigenlijk niet meer terug kan of wil. En zeker gezien vanuit de mens. Bij God zal het mogelijk zijn, tenzij er sprake
is van de zonde tegen de Heilige Geest.

[eilander]

Dan moet ik even weer terug lezen, want ik ben het verband wat kwijt geraakt. Ik hoop er vanavond aan te denken.

Ik heb het even teruggelezen, en dan blijkt dat ik hierop kwam i.v.m. met dat God een mens kan loslaten, dat weer n.a.v.
geciteerde kanttekeningen.
Over dat losgelaten worden, daar doelde ik op. Dit gebeurt meer. Men raakt zo verstrikt in een dwaalleer, een zonde of wat
ook, dat men eigenlijk niet meer terug kan of wil. En zeker gezien vanuit de mens. Bij God zal het mogelijk zijn, tenzij er sprake
is van de zonde tegen de Heilige Geest.[/quote]

Ik wil niet flauw doen, want het gaat wezenlijke zaken maar ik wil hier toch iets over opmerken. Het onderstreepte deel in je posting is namelijk altijd zo in de weg ter zaligheid. Niemand wil of kan terug, gezien vanuit de mens. Of je nu verstrikt bent in een dwaalleer of uiterlijk uiterst netjes leeft: er is niemand die God zoekt, zelfs niet tot één toe. Daarom is de Bijbelse leer ook dat God mensen opzoekt die Hem niet zoeken.

[-DIA-]

Ik wil niet flauw doen, want het gaat wezenlijke zaken maar ik wil hier toch iets over opmerken. Het onderstreepte deel in je posting is namelijk altijd zo in de weg ter zaligheid. Niemand wil of kan terug, gezien vanuit de mens. Of je nu verstrikt bent in een dwaalleer of uiterlijk uiterst netjes leeft: er is niemand die God zoekt, zelfs niet tot één toe. Daarom is de Bijbelse leer ook dat God mensen opzoekt die Hem niet zoeken.

Dat ben ik wel met je eens. Maar ik bedoel een zich bewust en tegen beter weten in verharden, en een tot soort immuniteit geraken zodat de consciëntie ook na de ernstigste waarschuwingen niet meer spreekt. Dan moet men een persoon wel eens loslaten, en dat kan heel diep ingrijpen. Er zijn mij uit de praktijk dergelijke gevallen bekend. Een predikant bezocht eens een vervallen zondaar. Daarbij stuitte alles wat de predikant zei af, en was of de predikant ook niet meer kon bidden voor de persoon: Zoals we ook kunnen lezen: Bid niet voor dit volk. Of: al stonden Samuël, Daniël enz. voor Mijn aangezicht, zo zou ik toch niet horen. Dan lijkt toch zo'n persoon of volk overgegeven te zijn in een verharding waarin God de persoon of het volk laat gaan, en
geen genade meer wil bewijzen.

[eilander]

Ik wil niet flauw doen, want het gaat wezenlijke zaken maar ik wil hier toch iets over opmerken. Het onderstreepte deel in je posting is namelijk altijd zo in de weg ter zaligheid. Niemand wil of kan terug, gezien vanuit de mens. Of je nu verstrikt bent in een dwaalleer of uiterlijk uiterst netjes leeft: er is niemand die God zoekt, zelfs niet tot één toe. Daarom is de Bijbelse leer ook dat God mensen opzoekt die Hem niet zoeken.

Dat ben ik wel met je eens. Maar ik bedoel een zich bewust en tegen beter weten in verharden, en een tot soort immuniteit geraken zodat de consciëntie ook na de ernstigste waarschuwingen niet meer spreekt. Dan moet men een persoon wel eens loslaten, en dat kan heel diep ingrijpen. Er zijn mij uit de praktijk dergelijke gevallen bekend. Een predikant bezocht eens een vervallen zondaar. Daarbij stuitte alles wat de predikant zei af, en was of de predikant ook niet meer kon bidden voor de persoon: Zoals we ook kunnen lezen: Bid niet voor dit volk. Of: al stonden Samuël, Daniël enz. voor Mijn aangezicht, zo zou ik toch niet horen. Dan lijkt toch zo'n persoon of volk overgegeven te zijn in een verharding waarin God de persoon of het volk laat gaan, en
geen genade meer wil bewijzen.

Helder. Eens.

[samanthi]

DIA- schreef:
eilander schreef:

Ik wil niet flauw doen, want het gaat wezenlijke zaken maar ik wil hier toch iets over opmerken. Het onderstreepte deel in je posting is namelijk altijd zo in de weg ter zaligheid. Niemand wil of kan terug, gezien vanuit de mens. Of je nu verstrikt bent in een dwaalleer of uiterlijk uiterst netjes leeft: er is niemand die God zoekt, zelfs niet tot één toe. Daarom is de Bijbelse leer ook dat God mensen opzoekt die Hem niet zoeken.


Dat ben ik wel met je eens. Maar ik bedoel een zich bewust en tegen beter weten in verharden, en een tot soort immuniteit geraken zodat de consciëntie ook na de ernstigste waarschuwingen niet meer spreekt. Dan moet men een persoon wel eens loslaten, en dat kan heel diep ingrijpen. Er zijn mij uit de praktijk dergelijke gevallen bekend. Een predikant bezocht eens een vervallen zondaar. Daarbij stuitte alles wat de predikant zei af, en was of de predikant ook niet meer kon bidden voor de persoon: Zoals we ook kunnen lezen: Bid niet voor dit volk. Of: al stonden Samuël, Daniël enz. voor Mijn aangezicht, zo zou ik toch niet horen. Dan lijkt toch zo'n persoon of volk overgegeven te zijn in een verharding waarin God de persoon of het volk laat gaan, en
geen genade meer wil bewijzen.


Helder. Eens.

Ja en hier zie je ook je verantwoordelijkheid, wat doe je ieder zondag met de preken? Ga je over met de orde van de dag.
Laat je het goede zaad wegpikken?
In de gelijkenis hoor je over de weg en de steenachtige plaatsten, dat is ons hart, zo hard als een bikkel.
bedankt Dia en Eilander, hier heb ik weer een hoop huiswerk.
Verhard u niet, maar laat u leiden.

[PvS]

Kan iemand hoop hebben en de zekerheid missen?

[RefoCalvinist]

Kan iemand hoop hebben en de zekerheid missen?

Heel voorzichtig antwoord ik; ja, dat kan! Alleen wel op goede gronden.
Dat zekerheid gemist wordt is niet vreemd in het leven der genade.
Niet altijd is men ten volle verzekerd van het feit dat het heil in Christus ook voor jezelf persoonlijk is.
Maar als het goed is staat iemand wel naar zekerheid.
Er moet wel een honger zijn naar meer kennis van Christus, naar het wassen worden van Hem en minder van onszelf.
Alleen dan kan het hoop zijn die kan bestaan.

Een hoop waarbij een mens zegt: ik hoop dat ik gered/verlost ben, maar weet het niet zeker.
Zo iemand wil je zijn hoop niet ontnemen, maar ook de handen niet op leggen.
Als iemand niet zeker weet in Christus te zijn, en dan bedoel ik echt nooit enige kennis van Hem gekregen heeft, dan wordt het moeilijk om op je vraag bevestigend antwoord te geven. Een hoop kan nooit buiten de Persoon van Christus om.

Maar wellicht zit ik nu op een andere golflengte in mijn antwoord, dan je met je vraag bedoeld heb. Is nogal een korte vraag.
En misschien weet iemand anders een beter antwoord. Ik zeg deze woorden met voorzichtigheid. Wat wordt er bedoeld met hoop?