Vrezen voor zichzelf, vrezen voor zelfbedrog

[MoesTuin]

Oh, nou dan schrijft Moestuin in elk geval op een zeer vrouwelijke wijze!

Nu natuurlijk de interessante vraag: wat is dan precies die "vrouwelijke wijze"?

Inderdaad, vertel.....

[MoesTuin]

Wat intens om te lezen Dia, het is een getuigenis, van deze broeder, door deze broeder het werk van Christus te mogen zien.
Het is heel teer en het klinkt heel kwetsbaar, maar tegelijk is het sterk en krachtig in Hem alleen.
Het stemt me tot blijdschap en dankbaarheid om dit te mogen lezen
We mogen ons bemoedigd en getroost hierdoor weten ook.
Dank je wel voor het delen.

Lieve vriend, ik denk dat u het niet vat.

Ik ben bang dat ik het wel vat. Maar ik hoop echt dat ik ernaast zit.

Hoe dan ook: er is geen tegenstelling tussen het hebben van vertrouwen op je Heiland en het krijgen van een begin van een besef hoe zeer die Heiland nodig was. Eerder andersom: wie beseft wat Jezus heeft gedaan, hoe diep, krijgt daarmee een dieper besef van eigen onmacht en van diepe dankbaarheid voor zijn verlossing.

Ook is er trouwens geen tegenstelling tussen het vertrouwen op de Heiland en het werken aan het behoud met vreze en beven. Want dat laatste moet je niet verkeerd opvatten (Fil 2:12 - Paulus zou nogal remonstrants worden).

Inderdaad, zo is het.

[SecorDabar]

Vrezen dat hun werk niet in waarheid is

Lees de raadgeving van Wulfert Floor in zijn boek de Eenvoudige oefeningen:


Geen waarheid

Tekst preekoefening: „Beproef uzelf" (2 Korinth 13:5)

Sommige God zoekende zielen vrezen dat hun werk geen waarheid is, omdat zij de juiste tijd van hun bekering niet weten. Maar dezulken moeten weten dat er veel ware bekeerden zijn, die daarvan geen week en dag weten te bepalen. Ja, als gij bekeerd mag zijn, dan moet ge zeggen dat ik niet alleen de dag of week, maar zelfs het jaar van mijn bekering niet bepalen kan. Nochtans is er ook hierin geen gegronde zwarigheid.

Wij weten de dag van onze natuurlijke geboorte ook niet dan alleen van het zeggen van andere mensen. Nochtans zouden wij zeer goed weten dat we eenmaal geboren zijn, al hadden wij dat nooit van iemand horen zeggen. Want wij kunnen dat met zekerheid besluiten om ons zien, horen, wandelen, spreken, werken en meer andere bewegingen van een leven mens.

Nu, als wij dan in het geestelijke ook maar de levendige bewegingen van een wedergeboren mens in onszelf mogen of merken, dan is er ook weinig aan gelegen al weten wij de juiste tijd van onze bekerlng niet te bepalen

[StAndrews]

Vrezen dat hun werk niet in waarheid is

Lees de raadgeving van Wulfert Floor in zijn boek de Eenvoudige oefeningen:


Geen waarheid

Tekst preekoefening: „Beproef uzelf" (2 Korinth 13:5)

Sommige God zoekende zielen vrezen dat hun werk geen waarheid is, omdat zij de juiste tijd van hun bekering niet weten. Maar dezulken moeten weten dat er veel ware bekeerden zijn, die daarvan geen week en dag weten te bepalen. Ja, als gij bekeerd mag zijn, dan moet ge zeggen dat ik niet alleen de dag of week, maar zelfs het jaar van mijn bekering niet bepalen kan. Nochtans is er ook hierin geen gegronde zwarigheid.

Wij weten de dag van onze natuurlijke geboorte ook niet dan alleen van het zeggen van andere mensen. Nochtans zouden wij zeer goed weten dat we eenmaal geboren zijn, al hadden wij dat nooit van iemand horen zeggen. Want wij kunnen dat met zekerheid besluiten om ons zien, horen, wandelen, spreken, werken en meer andere bewegingen van een leven mens.

Nu, als wij dan in het geestelijke ook maar de levendige bewegingen van een wedergeboren mens in onszelf mogen of merken, dan is er ook weinig aan gelegen al weten wij de juiste tijd van onze bekerlng niet te bepalen

Misschien mooi ter aanvulling, Samuel Rutherford hierover:

Nu nog een enkel woord over het gedrag des Heeren met Zijn verloren zoon. Dat Hij hem
kuste en om zijn hals viel leert ons dit, dat, wanneer een zondaar, die waarlijk vernederd is
over de zonde, tot de Heere komt, er aan de zijde Gods niets dan vrije liefde en weldadigheid
en uitdrukkingen van liefde is: (Openb. 3:20) “Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop; indien
iemand Mijn stem zal horen en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem
avondmaal houden, en hij met Mij.” Bij het eerste samenkomen van de Heere met een
zondaar, opent de Heere door genade zijn hart om Hem in te laten, en daar houden zij
avondmaal met elkaar. Daar houden zij een liefdemaaltijd. En het past onze Heere wel, dat
Hij dat bij de eerste bekering van een zondaar doet. Ik bedoel niet, dat de zondaar geen
droefheid heeft voordat Christus en hij elkaar ontmoeten. Ach! hij heeft veel smart en
treurigheid. Maar ik zeg dit, dat het voor onze Heere betamelijk is, dat Hij de vernederde
zondaar bij de eerste ontmoeting veel blijdschap en vertroosting geeft, en op Zijn
tegenwoordigheid ont haalt. Hiervoor zijn drie goede redenen:
Ten eerste: De gesteldheid waaronder de arme zondaar tevoren verkeerde. Want onze
Heere heeft beloofd, dat zulke zondaren vertroost zullen worden. De reden is dan ook
duidelijk. Niemand is bekeerd, die niet vernederd werd, want onze Heere heeft voor niemand
een goede boodschap dan voor hen, die treuren: (Jes. 61:1) “Hij heeft Mij gezonden om te
verbinden de gebrokenen van hart, om de gevangenen vrijheid uit te roepen, en den
gebondenen opening der gevangenis.” Maar over hen, die niet vernederd zijn en niet treuren,
zal Hij een dag der wrake uitroepen. Daarom moeten zij vertroost worden, die vernederd zijn,
en treuren, en de Heere ontmoeten.
Ten tweede: Het is ook overeenkomstig de liefde des Heeren, dat vernederde zondaren
bij hun eerste ontmoeting van Christus zulk een onderpand krijgen, dat zij het hun hele leven
niet meer vergeten. Ik wil hiermee niet zeggen, dat alle kinderen Gods wiskunstig zeker het
eerste tijdstip van hun bekering kunnen zeggen.
Want er zijn er met wie de Heere al van hun jeugd af gehandeld heeft, en de Heere handelt
met sommigen in hun bekering zachter dan met anderen. Maar ik zeg dit, dat de Heere
meestal zo handelt, dat Hij, wanneer zondaren een weg gevolgd hebben, waarin zij van Hem
wegliepen, hen na hun vernedering gewoonlijk met zulk een gevoel van Zijn liefde vervult en
daarop onthaalt, dat zij het hun ganse leven niet kunnen vergeten. Dit beantwoordt een punt,
dat velen van Gods kinderen verontrust, namelijk dit: “Dat zij eens een hartelijke begeerte
naar de Heere hadden, en zich in Zijn tegenwoordigheid verheugden, dat zij lang geleden
ernstig waren in Hem te zoeken en bevonden, dat Hij hun zeer goedgunstig was; maar nu is
het niet meer zo met hen.” Deze twijfeling wordt hiermede beantwoord, dat Christus
gewoonlijk zo met de Zijnen handelt, dat Hij hen, wanneer zij eerst in de loopbaan gaan
lopen, een gezicht geeft van de prijs en de lauwerkrans, maar dat Hij hun later slechts nu en
dan duistere gezichten daarvan geeft. In het eerst zal Hij hun zulk een gezicht en gevoel van
Zijn goedgunstigheid geven, dat zij dag en uur kunnen aantekenen waarop Hij en zij elkaar
ontmoetten en Zijn lof kunnen verkondigen. O, wat een voortreffelijke dag was dat, toen de
Heere voor het eerst door de glans van Zijn goedertierenheid begon te schijnen op een arme
ziel, die geen gedachte over Hem had, opdat zij er meer van zou begeren en zoeken.
Een derde reden is ontleend aan de toestand van zwakke beginnelingen. Het zou
zwakke eerstbeginnenden verschrikken en ontmoedigen, als zij in het begin donker werden
aangezien. Het zou niet verstandig zijn kinderen de eerste dag, dat zij naar school gaan, te
slaan of schrik aan te jagen, maar wel zich vriendelijk tegenover hen te gedragen. Wanneer de
Heere een nieuwe leerling in Zijn school krijgt, geeft Hij hun eerst een plaats op Zijn schoot,
opdat zij genoodzaakt mogen worden te zeggen: “Hij is een Heere, Die waardig is gediend te
worden”; en opdat zij zichzelf mogen veroordelen, dat zij zolang van zulk een goede Heere
zijn weggebleven, die de liefde en vriendelijkheid zelf is.

Uit zijn vierde preek over de verloren zoon: het welkom van de vader.
http://theologienet.nl/documenten/Ruthe ... enzoon.pdf

[Marco]

Vrezen dat hun werk niet in waarheid is

Lees de raadgeving van Wulfert Floor in zijn boek de Eenvoudige oefeningen:


Geen waarheid

Tekst preekoefening: „Beproef uzelf" (2 Korinth 13:5)

Sommige God zoekende zielen vrezen dat hun werk geen waarheid is, omdat zij de juiste tijd van hun bekering niet weten. Maar dezulken moeten weten dat er veel ware bekeerden zijn, die daarvan geen week en dag weten te bepalen. Ja, als gij bekeerd mag zijn, dan moet ge zeggen dat ik niet alleen de dag of week, maar zelfs het jaar van mijn bekering niet bepalen kan. Nochtans is er ook hierin geen gegronde zwarigheid.

Wij weten de dag van onze natuurlijke geboorte ook niet dan alleen van het zeggen van andere mensen. Nochtans zouden wij zeer goed weten dat we eenmaal geboren zijn, al hadden wij dat nooit van iemand horen zeggen. Want wij kunnen dat met zekerheid besluiten om ons zien, horen, wandelen, spreken, werken en meer andere bewegingen van een leven mens.

Nu, als wij dan in het geestelijke ook maar de levendige bewegingen van een wedergeboren mens in onszelf mogen of merken, dan is er ook weinig aan gelegen al weten wij de juiste tijd van onze bekerlng niet te bepalen

Misschien mooi ter aanvulling, Samuel Rutherford hierover:

Nu nog een enkel woord over het gedrag des Heeren met Zijn verloren zoon. Dat Hij hem
kuste en om zijn hals viel leert ons dit, dat, wanneer een zondaar, die waarlijk vernederd is
over de zonde, tot de Heere komt, er aan de zijde Gods niets dan vrije liefde en weldadigheid
en uitdrukkingen van liefde is: (Openb. 3:20) “Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop; indien
iemand Mijn stem zal horen en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem
avondmaal houden, en hij met Mij.” Bij het eerste samenkomen van de Heere met een
zondaar, opent de Heere door genade zijn hart om Hem in te laten, en daar houden zij
avondmaal met elkaar. Daar houden zij een liefdemaaltijd. En het past onze Heere wel, dat
Hij dat bij de eerste bekering van een zondaar doet. Ik bedoel niet, dat de zondaar geen
droefheid heeft voordat Christus en hij elkaar ontmoeten. Ach! hij heeft veel smart en
treurigheid. Maar ik zeg dit, dat het voor onze Heere betamelijk is, dat Hij de vernederde
zondaar bij de eerste ontmoeting veel blijdschap en vertroosting geeft, en op Zijn
tegenwoordigheid ont haalt. Hiervoor zijn drie goede redenen:
Ten eerste: De gesteldheid waaronder de arme zondaar tevoren verkeerde. Want onze
Heere heeft beloofd, dat zulke zondaren vertroost zullen worden. De reden is dan ook
duidelijk. Niemand is bekeerd, die niet vernederd werd, want onze Heere heeft voor niemand
een goede boodschap dan voor hen, die treuren: (Jes. 61:1) “Hij heeft Mij gezonden om te
verbinden de gebrokenen van hart, om de gevangenen vrijheid uit te roepen, en den
gebondenen opening der gevangenis.” Maar over hen, die niet vernederd zijn en niet treuren,
zal Hij een dag der wrake uitroepen. Daarom moeten zij vertroost worden, die vernederd zijn,
en treuren, en de Heere ontmoeten.
Ten tweede: Het is ook overeenkomstig de liefde des Heeren, dat vernederde zondaren
bij hun eerste ontmoeting van Christus zulk een onderpand krijgen, dat zij het hun hele leven
niet meer vergeten. Ik wil hiermee niet zeggen, dat alle kinderen Gods wiskunstig zeker het
eerste tijdstip van hun bekering kunnen zeggen.
Want er zijn er met wie de Heere al van hun jeugd af gehandeld heeft, en de Heere handelt
met sommigen in hun bekering zachter dan met anderen. Maar ik zeg dit, dat de Heere
meestal zo handelt, dat Hij, wanneer zondaren een weg gevolgd hebben, waarin zij van Hem
wegliepen, hen na hun vernedering gewoonlijk met zulk een gevoel van Zijn liefde vervult en
daarop onthaalt, dat zij het hun ganse leven niet kunnen vergeten. Dit beantwoordt een punt,
dat velen van Gods kinderen verontrust, namelijk dit: “Dat zij eens een hartelijke begeerte
naar de Heere hadden, en zich in Zijn tegenwoordigheid verheugden, dat zij lang geleden
ernstig waren in Hem te zoeken en bevonden, dat Hij hun zeer goedgunstig was; maar nu is
het niet meer zo met hen.” Deze twijfeling wordt hiermede beantwoord, dat Christus
gewoonlijk zo met de Zijnen handelt, dat Hij hen, wanneer zij eerst in de loopbaan gaan
lopen, een gezicht geeft van de prijs en de lauwerkrans, maar dat Hij hun later slechts nu en
dan duistere gezichten daarvan geeft. In het eerst zal Hij hun zulk een gezicht en gevoel van
Zijn goedgunstigheid geven, dat zij dag en uur kunnen aantekenen waarop Hij en zij elkaar
ontmoetten en Zijn lof kunnen verkondigen. O, wat een voortreffelijke dag was dat, toen de
Heere voor het eerst door de glans van Zijn goedertierenheid begon te schijnen op een arme
ziel, die geen gedachte over Hem had, opdat zij er meer van zou begeren en zoeken.
Een derde reden is ontleend aan de toestand van zwakke beginnelingen. Het zou
zwakke eerstbeginnenden verschrikken en ontmoedigen, als zij in het begin donker werden
aangezien. Het zou niet verstandig zijn kinderen de eerste dag, dat zij naar school gaan, te
slaan of schrik aan te jagen, maar wel zich vriendelijk tegenover hen te gedragen. Wanneer de
Heere een nieuwe leerling in Zijn school krijgt, geeft Hij hun eerst een plaats op Zijn schoot,
opdat zij genoodzaakt mogen worden te zeggen: “Hij is een Heere, Die waardig is gediend te
worden”; en opdat zij zichzelf mogen veroordelen, dat zij zolang van zulk een goede Heere
zijn weggebleven, die de liefde en vriendelijkheid zelf is.

Uit zijn vierde preek over de verloren zoon: het welkom van de vader.
http://theologienet.nl/documenten/Ruthe ... enzoon.pdf

Het zal aan mij liggen, maar dit doet er juist aan af. Het doet niet terzake hoe de Heere meestal handelt, en die observatie kun je op zich trouwens al bestrijden (zinloos, maar kan wel). Houd het maar gewoon bij die laatste zin van Wulfert Floor: "Nu, als wij dan in het geestelijke ook maar de levendige bewegingen van een wedergeboren mens in onszelf mogen of merken, dan is er ook weinig aan gelegen al weten wij de juiste tijd van onze bekerlng niet te bepalen". En als je het dan aan wil vullen: als je wel je datum/tijd van bekering weet, weet dan dat je de zekerheid daarvan mag halen uit die bewegingen van de wedergeboren mens.

[StAndrews]

Het zal aan mij liggen, maar dit doet er juist aan af. Het doet niet terzake hoe de Heere meestal handelt, en die observatie kun je op zich trouwens al bestrijden (zinloos, maar kan wel). Houd het maar gewoon bij die laatste zin van Wulfert Floor: "Nu, als wij dan in het geestelijke ook maar de levendige bewegingen van een wedergeboren mens in onszelf mogen of merken, dan is er ook weinig aan gelegen al weten wij de juiste tijd van onze bekerlng niet te bepalen". En als je het dan aan wil vullen: als je wel je datum/tijd van bekering weet, weet dan dat je de zekerheid daarvan mag halen uit die bewegingen van de wedergeboren mens.

1. Zowel Floor als Rutherford erkennen dat het mogelijk is om bekeerd te wezen, zonder het eerste ogenblik van de bekering te precies te weten, dus wat dat aangaat stemmen ze overeen en zijn ze beide heel voorzichtig.
2. Onze vaderen hebben hier verschillend over geschreven. Het is niet verkeerd om de verschillende standpunten met elkaar te vergelijken.
3. Persoonlijk spreekt het standpunt van Rutherford mij meer aan. Als Christus Zijn intrek in de ziel neemt, dan houdt hij avondmaal met die ziel, dat gaat toch niet buiten een mens om? Dat wordt toch ervaren? Dan verwarmen de stralen van de Zon der gerechtigheid de ziel. Dan is er vreugde in God door Christus, al is het maar een vonkje.
4. Rutherford en Floor verschillen wellicht over het moment waarop de ware bekering aanvangt. Wellicht laat Floor die beginnen bij het allereerste begin, als de ziel van schuld overtuigd wordt, maar ik ken Floor niet goed genoeg om dat vast te kunnen stellen. Bij Rutherford gaat de overtuiging van schuld aan de eerste bekering vooraf en begint de ware bekering als de zondaar Christus door het geloof omhelst, al is het met een mosterdzaadjesgeloof.

[-DIA-]

Wat intens om te lezen Dia, het is een getuigenis, van deze broeder, door deze broeder het werk van Christus te mogen zien.
Het is heel teer en het klinkt heel kwetsbaar, maar tegelijk is het sterk en krachtig in Hem alleen.
Het stemt me tot blijdschap en dankbaarheid om dit te mogen lezen
We mogen ons bemoedigd en getroost hierdoor weten ook.
Dank je wel voor het delen.

Lieve vriend, ik denk dat u het niet vat.

Ik ben bang dat ik het wel vat. Maar ik hoop echt dat ik ernaast zit.

Hoe dan ook: er is geen tegenstelling tussen het hebben van vertrouwen op je Heiland en het krijgen van een begin van een besef hoe zeer die Heiland nodig was. Eerder andersom: wie beseft wat Jezus heeft gedaan, hoe diep, krijgt daarmee een dieper besef van eigen onmacht en van diepe dankbaarheid voor zijn verlossing.

Ook is er trouwens geen tegenstelling tussen het vertrouwen op de Heiland en het werken aan het behoud met vreze en beven. Want dat laatste moet je niet verkeerd opvatten (Fil 2:12 - Paulus zou nogal remonstrants worden).

Inderdaad, zo is het.

Inderdaad ja! Echt? Marco heeft me zelfs een pb hierover gestuurd en moest bekennen dat hij er naast zat.
Beste vriend, misschien kun u zich dan wat nader verklaren?

[SecorDabar]

Hierbij nog een meditatie van wijlen Ds. J. Koster (Gergem) over dat vrezen dat hun werk geen waarheid is
Bron: de Saambinder, 10 mei 2001.


"De Leeuw, Die uit de stam van Juda is ".
Openb. 5:5.
In dit tekstwoord wordt de Koning van de kerk genoemd: De Leeuw, Die uit de stam van Juda is. Vele namen worden ons van Hem in Gods Woord geopenbaard. En dan komt zo kennelijk openbaar dat in Zijn Namen Zijn Wezen uitgedrukt wordt. Zo is het ook met deze Naam. Deze Naam ziet op Zijn kracht en mogendheden en is dan ook van rijke inhoud, niet alleen wat Hemzelf betreft, maar ook voor de Zijnen, voor de onderdanen van Koning Jezus. Wat een troostbron is deze Naam voor Gods kinderen. En waarom is dit voor hen zulk een troostbron? Omdat het volk in zichzelf zwak van moed en klein van krachten is, ja dat volk gaat zo menigmaal vrezend over de aarde, dat blijkt ook uit Gods Woord, waar de Heere hen dikwijls toeroept: "Vrees niet". Waarvoor vrezen zij al niet? O, de oorzaken van hun vreze die zijn zovele.

Laten wij er eens enkele noemen. ^
Zij vrezen dat hun werk geen waarheid is, dat het allemaal van henzelf is, dat God nooit begonnen is en alleen Gods werk zal toch maar staande gehouden worden. Dan vrezen zij zich te zullen bedriegen voor de grote eeuwigheid.

Dan vrezen zij weer voor de macht van satan en denken zij nog één der dagen in zijn klauwen om te komen.

Zij vrezen voor de kracht van de zonden en in hen is geen kracht tegen die grote menigte. Wat vrezen zij voor de toom Gods die zij zich hebben waardig gemaakt vanwege hun zonden en ongerechtigheden. Zij vrezen voor de wet die in hun binnenste vloekt: Vervloekt is een iegelijk die niet blijft in het boek der wet om dat te doen.

En dan die vreze des doods, want ze moeten sterven en ze kunnen niet sterven, want dat is God ontmoeten. Ach ja, ze zijn bevreesd om te leven en om te sterven.

En hoe komt dat nu dat de Heere zo menigmaal tot Zijn volk komt te spreken: "vrees niet". Want als de Heere dit spreekt, dan ligt daar toch eigenlijk in verklaard dat zij niets te vrezen hebben. En dat is in het wezen van de zaak waar, maar daar zijn de ogen zo menigmaal voor gesloten. De kerk is zo veilig en dat komt ook openbaar in de Naam van Hem voor Wiens rekening zij liggen voor tijd en eeuwigheid. Want Hij Die hen gekocht heeft met Zijn dierbaar hartebloed is de Leeuw uit de stam van Juda.
Gij Heer'' alleen. Gij zijt, Verwinnaar in de strijd en geeft Uw volk den zegen.

Daarom heeft de kerk niets te vrezen, want Hij heeft overwonnen. Hij heeft alle vijanden overwonnen. Hij heeft onze menselijke natuur aangenomen om daarin te lijden en te sterven. Hij heeft de strijd aangebonden tegen alle vijanden, tegen de zonde, de wereld en de duivel, de dood en niet alleen de strijd aangebonden, maar ook als overwinnaar uit de strijd gekomen. De wet van zijn vloek ontwapend, zodat Paulus getuigt en de ganse kerk mag ervaren: Christus heeft ons verlost van de vloek der wet, een vloek voor ons geworden zijnde, want vervloekt is een iegelijk die aan het hout hangt. Hij heeft de zonde overwonnen, Hij heeft de dood verslonden tot een eeuwige overwinning, zodat het van de kerk in wezen geldt: Dood waar is uw prikkel, hel waar is uw overwinning? O, in die volkomen offerande van Christus is God bevredigd, het recht genoeg gedaan, de deugden Gods opgeluisterd zodat het in en door de Leeuw uit de stam van Juda geldt: Dan wordt gena'' van waarheid blij ontmoet, de vrede met een kus van ''t recht begroet.

[Marco]

Ik ben bang dat ik het wel vat. Maar ik hoop echt dat ik ernaast zit.

Hoe dan ook: er is geen tegenstelling tussen het hebben van vertrouwen op je Heiland en het krijgen van een begin van een besef hoe zeer die Heiland nodig was. Eerder andersom: wie beseft wat Jezus heeft gedaan, hoe diep, krijgt daarmee een dieper besef van eigen onmacht en van diepe dankbaarheid voor zijn verlossing.

Ook is er trouwens geen tegenstelling tussen het vertrouwen op de Heiland en het werken aan het behoud met vreze en beven. Want dat laatste moet je niet verkeerd opvatten (Fil 2:12 - Paulus zou nogal remonstrants worden).

Inderdaad, zo is het.

Inderdaad ja! Echt? Marco heeft me zelfs een pb hierover gestuurd en moest bekennen dat hij er naast zat.
Beste vriend, misschien kun u zich dan wat nader verklaren?

Ik zat ernaast v.w.b. de intentie van je post een stukkie terug, inderdaad, en daar ben ik blij om. Maar dit blijft staan, hoor!

[MoesTuin]

Ik ben bang dat ik het wel vat. Maar ik hoop echt dat ik ernaast zit.

Hoe dan ook: er is geen tegenstelling tussen het hebben van vertrouwen op je Heiland en het krijgen van een begin van een besef hoe zeer die Heiland nodig was. Eerder andersom: wie beseft wat Jezus heeft gedaan, hoe diep, krijgt daarmee een dieper besef van eigen onmacht en van diepe dankbaarheid voor zijn verlossing.

Ook is er trouwens geen tegenstelling tussen het vertrouwen op de Heiland en het werken aan het behoud met vreze en beven. Want dat laatste moet je niet verkeerd opvatten (Fil 2:12 - Paulus zou nogal remonstrants worden).

Inderdaad, zo is het.

Inderdaad ja! Echt? Marco heeft me zelfs een pb hierover gestuurd en moest bekennen dat hij er naast zat.
Beste vriend, misschien kun u zich dan wat nader verklaren?

Ik zat ernaast v.w.b. de intentie van je post een stukkie terug, inderdaad, en daar ben ik blij om. Maar dit blijft staan, hoor!

Zoals je lezen kunt, het heeft zich vanzelf al nader verklaart (zag ik na even doorlezen), want ik zag dat wat er stond in de post van Marco, nog staat en volgens Marco ook blijft staan, en daar ben ik het van harte mee eens.
Wel was ik blij te lezen van Marco, dat de intentie van de post niet was, zoals leek.

[SecorDabar]

De hoop alleen doet het hoofd opwaarts heffen.
Tot de wapenrusting behoort: de helm van de hope der zaligheid.
Als die hoop niet werkt, dan is er vrees voor omkomen.
Vrees voor het zegepralen van de machten der wereld, die tegen God zijn.
Vrees voor ondergang van de zake Gods.
Vrees voor onderliggen, voor eeuwig,
onder de macht van eigen zonde, van doemwaardigheid,
van toorn Gods, van dood en verderf.

Maar als werkt door genade, wat de Heere eenmaal in de ziel inwrocht -,
als we ons door het geloof aan Christus hechten,
en de kennis van Christus en het vertrouwen op Hem in ons werkt,
dan kan de hoop opleven en kunnen wij ons, in de gemeenschap
met de ganse Kerk Gods, meer dan overwinnaars zijn.
Dan zien we door de hoop over alles heen in de eeuwige heerlijkheid.

Maar dat alleen door Hem, Die ons heeft liefgehad.
Alleen in de verdienste van Christus is die hoop gegrond,
niet in iets, dat in ons is.
Die hoop wordt alleen samengehouden door de bloedige verdienste van Christus