Geloofsonzekerheid (hoe kan dit geloofszekerheid worden?)

[Sheba]

Wat zou dan het verschil zijn tussen aanvechting en twijfel? Het ene benadrukt meer de eigen rol van de mens, maar laten we niet te snel goed van onszelf denken.

Zijn aanvechtingen niet meer dingen of zaken die het zicht op Christus ontnemen? Dat veronderstelt dat er kennis is aan het zaligmakend geloof. En aanvechtingen kunnen twijfel voortbrengen?
Maar dan moeten we helder hebben wat er precies onder twijfel verstaan wordt, en de oorzaak ervan. want twijfel kan ook gewoon uit het ongeloof voortkomen.

Je gebruikt hier een heel aantal begrippen zonder die helder te definieren. Dat maakt het gesprek erg ingewikkeld. Wat is volgens jou:

-aanvechtingen
-het zicht op Christus ontnemen?
-kennis hebben aan het zaligmakend geloof
-twijfel
-ongeloof

De kennis aan het zaligmakend geloof kun je misschien ook wel overslaan, want ik vermoed dat ik wel goed begrijp wat je daarmee bedoelt, hoewel ik het in een verhelderende discussie nooit zou gebruiken, omdat het een punt is waarover erg veel verschil van inzicht bestaat tussen christenen onderling, zodat het begrip het gesprek er niet helderder op maakt.

Dat wilde ik nu juist van jou weten...
Wat versta jij daaronder?

[helma]

Wat zou dan het verschil zijn tussen aanvechting en twijfel? Het ene benadrukt meer de eigen rol van de mens, maar laten we niet te snel goed van onszelf denken.

Zijn aanvechtingen niet meer dingen of zaken die het zicht op Christus ontnemen? Dat veronderstelt dat er kennis is aan het zaligmakend geloof. En aanvechtingen kunnen twijfel voortbrengen?
Maar dan moeten we helder hebben wat er precies onder twijfel verstaan wordt, en de oorzaak ervan. want twijfel kan ook gewoon uit het ongeloof voortkomen.

Een gelovige kent aanvechtingen (en daar versta ik ook twijfel onder)
Een ongelovige kent geen aanvechtingen, maar kan wel twijfelen.

[DDD]

@Lien75:

Ik geloof dat ik het wel met Helma eens ben dat aanvechtingen breder zijn dan twijfel. Verleiding kan ook een aanvechting zijn, bijvoorbeeld.

Hoewel ook verleidingen de geloofsonzekerheid kunnen voeden.

Maar het is het handigst als ik mijn eigen teksten uitleg, en jij de jouwe, vind ik persoonlijk. Ik wil best meedenken om orde te scheppen in de gedachten, daar leren we allemaal van, maar het is toch het beste als je eerst aangeeft wat je eigenlijk zelf wilt zeggen met je stuk. Want dat is mij nog niet duidelijk.

Ik bedoelde ook vooral te zeggen dat in een gesprek over moeilijke onderwerpen het voor de gespreksgenoten prettig is om zo veel mogelijk éénduidig te formuleren. Wat ik overigens zelf ook moeilijk vind, want soms lees ik achteraf iets van mezelf en blijkt dat je het tóch weer op twee manieren kunt uitleggen.

[Sheba]

Wat zou dan het verschil zijn tussen aanvechting en twijfel? Het ene benadrukt meer de eigen rol van de mens, maar laten we niet te snel goed van onszelf denken.

Zijn aanvechtingen niet meer dingen of zaken die het zicht op Christus ontnemen? Dat veronderstelt dat er kennis is aan het zaligmakend geloof. En aanvechtingen kunnen twijfel voortbrengen?
Maar dan moeten we helder hebben wat er precies onder twijfel verstaan wordt, en de oorzaak ervan. want twijfel kan ook gewoon uit het ongeloof voortkomen.

Je gebruikt hier een heel aantal begrippen zonder die helder te definieren. Dat maakt het gesprek erg ingewikkeld. Wat is volgens jou:

-aanvechtingen
-het zicht op Christus ontnemen?
-kennis hebben aan het zaligmakend geloof
-twijfel
-ongeloof

De kennis aan het zaligmakend geloof kun je misschien ook wel overslaan, want ik vermoed dat ik wel goed begrijp wat je daarmee bedoelt, hoewel ik het in een verhelderende discussie nooit zou gebruiken, omdat het een punt is waarover erg veel verschil van inzicht bestaat tussen christenen onderling, zodat het begrip het gesprek er niet helderder op maakt.

Kennis hebben aan het zaligmakend geloof is wel cruciaal. Want een ongelovige, en dat is iemand die niet Christus als zijn of haar persoonlijke Zaligmaker kent, kan je niet vertroosten met wat die ongelovige aanvechting of twijfel noemt. Die kan je niet vertroosten (als gelovige) met verwijzing naar Christus en Zijn Woord, want hij of zij is in duisternis. En nog buiten Christus. En verstaat de troost niet van dat Woord.
Want alleen een waar gelovige kent de diepe vreugde van het verzoeningswerk van Christus voor hem of haar persoonlijk (zicht op Christus)
Aanvechtingen zijn al die dingen die die vreugde verduisteren, aanvallen. (Zie de psalmen)
Als je in de aanvechtingen niet terugvalt op het Woord van God, maar op jezelf of omstandigheden, kan er twijfel ontstaan. Twijfel over is het wel echt voor mij geweest. Dat er een vraagteken gezet wordt over het werk van God in je leven. (Als de diepst mogelijke vorm van twijfel)
En de waar gelovige zal dan altijd weer bij Christus uitkomen, omdat Christus hem op Hem doet zien. Want de zekerheid ligt vast in Christus. Want er is geen geloofzonderzekerheid.

Interessant de voorgaande postings.
En hoe lezen jullie het bijbelgedeelte mbt het topic onderwerp uit Mattheus 14

26 Toen de discipelen Hem over de zee zagen gaan, werden zij verbijsterd en zeiden: Het is een spook! En zij schreeuwden van vrees.
27 Terstond sprak [Jezus] hen aan en zeide: Houdt moed, Ik ben het, weest niet bevreesd!
28 Petrus antwoordde Hem en zeide: Here, als Gij het zijt, beveel mij dan tot U te komen over het water.
29 En Hij zeide: Kom! En Petrus ging uit het schip en liep over het water en ging naar Jezus.
30 Maar toen hij zag op de wind, werd hij bevreesd en begon te zinken en hij schreeuwde: Here, red mij!
31 Terstond stak Jezus hem de hand toe en greep hem en zeide tot hem: Kleingelovige, waarom zijt gij gaan twijfelen?
32 En toen zij in het schip geklommen waren, ging de wind liggen.
33 Die in het schip waren, vielen voor hem neder en zeiden: Waarlijk, Gij zijt Gods Zoon!

Ongeloof Twijfel (geloofs) Onzekerheid Vrees Noodkreet Jezus steekt de hand toe Geloof (zekerheid)

Naast het verstandelijk Geloof, naar enkel en alleen het gehele Woord van God, openbaar gemaakt in de Bijbel
Is hierbij ook zeker wel een geloof vanuit het Hart persoonlijk van node.....

Het is een situatie van "blind" vertrouwen op de Here Jezus.
Herkenbaar vanuit (moeilijke) situaties van elke dag
Heere help me!
En dan maakt het zo'n groot verschil of je verkeerd in geloofsonzekerheid of geloofszekerheid.
Geloofszekerheid maakt de weg open naar Christus, omdat je weet dat als je wegzinkt, zoals Petrus, je in waar Geloof mag opzien naar Hem en Hij je trekken zal.
Geloofsonzekerheid kan getuigen van hoogmoed van de mens.....omdat je niet op Christus wilt zien, terwijl Hij je enigste Hoop en Redder wil Zijn in dit leven en je enkel via Hem tot God kan komen uit Genade alleen, onverdiend, duur betaald. Hij wil je (op)trekken. Aan jou het antwoord hierop.

Nee, hij ziet op de Heere Jezus en die trekt hem op. Het hangt dus niet van Petrus af. Anders moet hij het weer zelf doen,en dan kom je weer in die onzekerheid terecht.

[Isala]

Het maakt denk ik voor de duivel niet uit, hij gebruikt ze alle twee door elkaar. Hij maakt van de twijfel een aanvechting, en hij maakt dat je door een aanvechting helemaal in de twijfel komt.
Als men het zicht op Christus maar kwijtraakt, dan is zijn doel bereikt.
Een aanklevend gebedsleven is daarom zo belangrijk, dicht bij de Heere en bekleed met de wapenrusting Gods.

[Sheba]

Het maakt denk ik voor de duivel niet uit, hij gebruikt ze alle twee door elkaar. Hij maakt van de twijfel een aanvechting, en hij maakt dat je door een aanvechting helemaal in de twijfel komt.
Als men het zicht op Christus maar kwijtraakt, dan is zijn doel bereikt.
Een aanklevend gebedsleven is daarom zo belangrijk, dicht bij de Heere en bekleed met de wapenrusting Gods.

Ja maar met dat verschil dat een waar geloof altijd zaligmakend is. En waar geen waar geloof is, waar men niet weet van persoonlijke vergeving van zonden,waar ongeloof is ,is de dood.
En de aanvechtingen, twijfel van een waar gelovige zal in grote benauwdheid brengen. Maar nooit tot de eeuwige ondergang, zoals de duivel graag zou willen. En bij een ongelovige, dus iemand die niet weet van persoonlijke vergeving van zonden, wel

[Isala]

Ja maar met dat verschil dat een waar geloof altijd zaligmakend is. En waar geen waar geloof is, waar men niet weet van persoonlijke vergeving van zonden,waar ongeloof is ,is de dood.

Dat is zeker waar Lien.
Maar bij tijden kan ook een gelovige zo in de twijfel zijn, dan hij niet meer weet of het nu waar is of niet. Of hij nu is begonnen, of dat God nu is begonnen. Dat je het allemaal niet meer kunt bekijken. Dat zijn donkere tijden. Maar niet tot de eeuwige ondergang. Waar moet hij met zijn radeloosheid een aanvechting anders naar toe dan naar de Heere? Hij zal wellicht een tijd in zichzelf zitten wroeten, maar de Heere zal zijn ogen openen om te laten zien dat hij verkeerd bezig is, en dat er alleen hulp te verwachten is van Hem, die de woorden van eeuwig leven heeft.

En bij een ongelovige, dus iemand die niet weet van persoonlijke vergeving van zonden, wel

Heeft een ongelovige dan dezelfde twijfels en aanvechtingen als een gelovige?

[Sheba]

En bij een ongelovige, dus iemand die niet weet van persoonlijke vergeving van zonden, wel

Heeft een ongelovige dan dezelfde twijfels en aanvechtingen als een gelovige?[/quote]

Hij kan wel dezelfde bewoordingen gebruiken. Maar in feite is er geen geloof dat aangevochten wordt.... Want hij leeft nog in ongeloof!
Een aangevochten geloof van een waar gelovige zal altijd weer tot Hem doen uitdrijven. Maar de aanvechtingen etc van een ongelovige doen juist het tegenovergestelde...

Vandaar mijn opmerking wanneer je over twijfel en aanvechtingen hebt, moet je weten of iemand persoonlijke vergeving van zonden kent. Hij of zij is dan in Christus. En dat is niet iets wat je "vergeet". Je hebt het zelf uit Zijn mond gehoord. Dat geeft zo'n hemelse vreugde. Dat is met geen pen te beschrijven. En wanneer er dan andere tijden zijn, wil je het liefst weer zo snel als mogelijk weer in Zijn nabijheid zijn. Steeds weer opnieuw.... ( in de dagelijkse bekering) Om meer en meer in Hem te rusten.

[MoesTuin]

Wat zou dan het verschil zijn tussen aanvechting en twijfel? Het ene benadrukt meer de eigen rol van de mens, maar laten we niet te snel goed van onszelf denken.

Zijn aanvechtingen niet meer dingen of zaken die het zicht op Christus ontnemen? Dat veronderstelt dat er kennis is aan het zaligmakend geloof. En aanvechtingen kunnen twijfel voortbrengen?
Maar dan moeten we helder hebben wat er precies onder twijfel verstaan wordt, en de oorzaak ervan. want twijfel kan ook gewoon uit het ongeloof voortkomen.

Je gebruikt hier een heel aantal begrippen zonder die helder te definieren. Dat maakt het gesprek erg ingewikkeld. Wat is volgens jou:

-aanvechtingen
-het zicht op Christus ontnemen?
-kennis hebben aan het zaligmakend geloof
-twijfel
-ongeloof

De kennis aan het zaligmakend geloof kun je misschien ook wel overslaan, want ik vermoed dat ik wel goed begrijp wat je daarmee bedoelt, hoewel ik het in een verhelderende discussie nooit zou gebruiken, omdat het een punt is waarover erg veel verschil van inzicht bestaat tussen christenen onderling, zodat het begrip het gesprek er niet helderder op maakt.

Kennis hebben aan het zaligmakend geloof is wel cruciaal. Want een ongelovige, en dat is iemand die niet Christus als zijn of haar persoonlijke Zaligmaker kent, kan je niet vertroosten met wat die ongelovige aanvechting of twijfel noemt. Die kan je niet vertroosten (als gelovige) met verwijzing naar Christus en Zijn Woord, want hij of zij is in duisternis. En nog buiten Christus. En verstaat de troost niet van dat Woord.
Want alleen een waar gelovige kent de diepe vreugde van het verzoeningswerk van Christus voor hem of haar persoonlijk (zicht op Christus)
Aanvechtingen zijn al die dingen die die vreugde verduisteren, aanvallen. (Zie de psalmen)
Als je in de aanvechtingen niet terugvalt op het Woord van God, maar op jezelf of omstandigheden, kan er twijfel ontstaan. Twijfel over is het wel echt voor mij geweest. Dat er een vraagteken gezet wordt over het werk van God in je leven. (Als de diepst mogelijke vorm van twijfel)
En de waar gelovige zal dan altijd weer bij Christus uitkomen, omdat Christus hem op Hem doet zien. Want de zekerheid ligt vast in Christus. Want er is geen geloofzonderzekerheid.

Interessant de voorgaande postings.
En hoe lezen jullie het bijbelgedeelte mbt het topic onderwerp uit Mattheus 14

26 Toen de discipelen Hem over de zee zagen gaan, werden zij verbijsterd en zeiden: Het is een spook! En zij schreeuwden van vrees.
27 Terstond sprak [Jezus] hen aan en zeide: Houdt moed, Ik ben het, weest niet bevreesd!
28 Petrus antwoordde Hem en zeide: Here, als Gij het zijt, beveel mij dan tot U te komen over het water.
29 En Hij zeide: Kom! En Petrus ging uit het schip en liep over het water en ging naar Jezus.
30 Maar toen hij zag op de wind, werd hij bevreesd en begon te zinken en hij schreeuwde: Here, red mij!
31 Terstond stak Jezus hem de hand toe en greep hem en zeide tot hem: Kleingelovige, waarom zijt gij gaan twijfelen?
32 En toen zij in het schip geklommen waren, ging de wind liggen.
33 Die in het schip waren, vielen voor hem neder en zeiden: Waarlijk, Gij zijt Gods Zoon!

Ongeloof Twijfel (geloofs) Onzekerheid Vrees Noodkreet Jezus steekt de hand toe Geloof (zekerheid)

Naast het verstandelijk Geloof, naar enkel en alleen het gehele Woord van God, openbaar gemaakt in de Bijbel
Is hierbij ook zeker wel een geloof vanuit het Hart persoonlijk van node.....

Het is een situatie van "blind" vertrouwen op de Here Jezus.
Herkenbaar vanuit (moeilijke) situaties van elke dag
Heere help me!
En dan maakt het zo'n groot verschil of je verkeerd in geloofsonzekerheid of geloofszekerheid.
Geloofszekerheid maakt de weg open naar Christus, omdat je weet dat als je wegzinkt, zoals Petrus, je in waar Geloof mag opzien naar Hem en Hij je trekken zal.
Geloofsonzekerheid kan getuigen van hoogmoed van de mens.....omdat je niet op Christus wilt zien, terwijl Hij je enigste Hoop en Redder wil Zijn in dit leven en je enkel via Hem tot God kan komen uit Genade alleen, onverdiend, duur betaald. Hij wil je (op)trekken. Aan jou het antwoord hierop.

Nee, hij ziet op de Heere Jezus en die trekt hem op. Het hangt dus niet van Petrus af. Anders moet hij het weer zelf doen,en dan kom je weer in die onzekerheid terecht.

Zo staat het er ook Lien, of kan je het op 2 manieren lezen wat is schreef?
Hem = de Heere Jezus

[Sheba]

@Moestuin

In je laatste zin schrijf je: Aan jou het antwoord hierop. Petrus kon niet anders dan opzien naar Hem. dat hoort bij de aard van het geloof. Zichzelf kon hij niet redden.

[MoesTuin]

@Moestuin

In je laatste zin schrijf je: Aan jou het antwoord hierop. Petrus kon niet anders dan opzien naar Hem. dat hoort bij de aard van het geloof. Zichzelf kon hij niet redden.

Dank je Lien, het is me duidelijk nu wat je bedoeld.
Of je ziet op naar Jezus (in geloof) of je ziet niet op naar Jezus (ongeloof) , wat doe je?
dat bedoelde ik hiermee.

[Sheba]

@moestuin
Het is niet een kwestie van doe ik het of niet? Dan ben je aan het redeneren. In de (echte) nood is daar geen tijd voor, komt deze afweging ook niet in je op.

Een drenkeling in nood krijgt een reddingsboei toegeworpen. Maar gaat dan niet nadenken zal ik het grijpen? Maar greep!

[MoesTuin]

@moestuin
Het is niet een kwestie van doe ik het of niet? Dan ben je aan het redeneren. In de (echte) nood is daar geen tijd voor, komt deze afweging ook niet in je op.

Een drenkeling in nood krijgt een reddingsboei toegeworpen. Maar gaat dan niet nadenken zal ik het grijpen? Maar greep!

Zeker Lien, heel waar. Mooi beeld schets je, heel duidelijk.....
Daarom is het onbegrijpelijk dat zovelen mensen "denken" de Heere Jezus niet nodig te hebben.

Zag iedereen het maar zo.......

[Isala]

Heeft een ongelovige dan dezelfde twijfels en aanvechtingen als een gelovige?

Hij kan wel dezelfde bewoordingen gebruiken. Maar in feite is er geen geloof dat aangevochten wordt.... Want hij leeft nog in ongeloof!
Een aangevochten geloof van een waar gelovige zal altijd weer tot Hem doen uitdrijven. Maar de aanvechtingen etc van een ongelovige doen juist het tegenovergestelde...

Dus als ik je goed begrijp kan een ongelovige dezelfde woorden gebruiken voor iets wat hij niet kent. Hij praat de dominee na, of de mensen van wie hij wel eens wat gehoord heeft over innerlijke strijd en aanvechting. Toch?
Maar dan heeft hij dus niet dezelfde aanvechtingen. Want hoe kan iets aangevochten worden wat niet echt is? Als het niet echt is zal hij toch deze aanvechtingen ook niet krijgen? (ik probeer even je antwoord samen te vatten, want ik begreep het niet helemaal)

[ejvl]

Ook een niet gelovige kan last hebben van aanvechtingen.
De duivel vind het niet zo leuk als iemand naar de kerk gaat, als iemand de bijbel leest, als iemand bid en zal z'n best doen om alles wat met het geloof te maken heeft in twijfel te trekken voordat de ogen geopend worden.